장음표시 사용
281쪽
τους κλωνας - λέγει δὲ περὶ της μυρσίνης. - κω μόνη αυτεη μυρσίνη et eetera. ' i
Tase. recte libri scripti omnes eum Sehosiis. Uulgo 'σεας. male. In Mediceo est etiam AKΤυυα. v. 6 I9. Mούνη. ita libri scripti omnes eum Sehossis, nisi quod Paris habet μόυ . callimachus in Dianam: το δὲ Τέφος ηματι κείνη ' πίτυς η σχῖνος' μύρτοιο δὲ χεῖρες
Clemens Paedag. II. p. a I 3. κρίνω δὲ ηδεσθου Ἐραν Φασὶ, κω την Ἀρτεμιν μυ ίνν. eneri saetram myrtum suis. se norunt omnes. Parin in certaminibus coronari solitum Diste daphnoide monet Plinitis I . s 38. et Steph. ByZ. in 'Aλ. 9δρεια. Gemenus Ioeum vitiosum esse in nomine Dia x ae et fioris ab ea amati, facile apparet. De 'certamine isto cieatitui et odio Ueneras in lilium dixit supra poeta in versa o6. seqq. Ceterum male medio. copulam ra post ' Ηρ οOmisit. av. 6ao. N0Θησαυ Medie. et GOeu. ηερέθησαν. Patis Scholia: δτε περὶ καλους αἱ αθανατοι ηρι- σαν Θεαί. Alter auctor ita struit verbar r 9 1ὀ ν ἐκόσμησαν
αἱ θεαὶ τοῖς αιΘεσι των βοτανων κου ταῖς λόχμαις, ευθα διίααλους εχ αμιλαν κριθησόμεναι παρεγένοντο. Alter contrarοὐκ ἐδ εατο τὸ της Ηρας σῖέφος, ἔτι την Ἀφροδίτην μό- - 9. Hic qiridem recte verba ita junXiti H έφος καλεος, ομνικα i. e. ἔτι Κυπριν ἐκόσμ σεν ἐν Ἱδ. v. .r εἰς ἔριν ηερ. Alter junxit verba zτ εἰς ἔριν κάλεος ουνεκα i. e. ἔν-α, η-- 'Θησαν αΘανατω. Sed ita Κύπριν non habet, unde pendeat; et Seholiastes Is Videtur Ierasse κόσμησαν quod est in Paris. Inuo, forte etiam et ῖνι interpretatur quasi esset ab Ocι Sed ineptiae hae sunt. Ceterum αθανατοι habent R. et Paris. v. 622. Εὐαλδ . Ita Goetti Paris. Uulgo ευαλθής. In Sehollis Aldina secunda habet etiam λαλιέο. Schol. recentio G ,ett. eXplicant ro ευαυἴεe. Uulgata Seliolia etini glossa inisteri. Getti vo-οφελος. Praettili hane lemonem vid.
gatae, quia εὐαλθὲς notionem habet vocabulo Oνειαρ lami satis
282쪽
ntis expressam. . Uide trunm supra ad versum 326. μαλθ ά αρωγήν. V. 623. et 6a . Πορφυρεοντα GOetti habet. Deinceps vero βολαὶ Μ. Riec. Paris Scholia: χειμεριναὰ i υεὶν, οίονεὶ τω εἴαρι - ' χειμερ ad πνοαῖς η ἡμέρως ' μαλον γαρ τοῦ χειμωνι ανθεῖν τούτον φησι τον καρπόν. Aliatas ακΤῖσι expli., cat Plinius 23. L. 8 I. myrti nigrae staien - contra fungos i vino pol viri. - folia ipsa fungis adversantur trita ex vino. Baccas niyrti Vὰ μύρτα contra fiungos venenatos commeriis dant etiani Geoponica I4. c. 24. Ceteri In Poeta baccas pu Pureas myrti nigrae hiberno sole siccari suxatasque conteri et Decum linteolo vel fiscello vitili percolari lubet. Scilicet at L .ctore Columella XlI. 38. mense fere Decenibra matura mutinyrti semina. Itaque hi sieran sis bacci. poeta solem hilae,
σβος ἐκπιέσας ὁίδου κοτυλ ν τω Mτρω νεπληρωμένην έν κυα- - η κα κοτύλης πλε ον. Vocabulum σχοινίδι recte interia Pretantur. σχοίνου πεποιημεν . Ceteriim debebat poeta licere sκθλίψας - - κόροις. Scholiorum auctor Iegit
. v. 6a8. Πομμα Paris. Deinceps τοδε de si ex Goett. pro . νόra. Postea a a ex libris scriptis omnibus. Uulgatum se. Dorcille ad Charit. p. 78 s. nautari volebat in .Lε. v. s37. AιτορAοιο. Duplicem interpretationem afferrenti Seholia; est enitia vel nuda corio, sine corio; vel pti,gui cori.
283쪽
ουσι. Sententiam eandem eX communi auctore exprimere viis detur Aetius c. 52. σαλαμάνδρα ἐκη-ομιον α σκαλαβώτη, τραχυτερον της φαρμακωδος σαύραζ. cornarius: Minite stellioni, a*erius et scabrum magis quam lacerta venen ta. διαβαίνει δὲ τo Gov δια πυρος καιομένου καὶ Ουnν πα- σχει, πιρισχιζομένης κω ὐποχωρουσης αυτῶν της λογός. ει δὲ ιυμίων τῶ πυρὶ ἐπὶ χρόνον τινα, δαπανηθείσης της α αυ- σοὐ ψυχροῖ κω μυξωδους ἔκρεουσης ὐγρότητος καίετα. φασὶ δὲ αυτοὶ καὶ βαρος ἔχειν ο ε ι σβεσηκον καὶ ἐναντίον πυρός. ubi in margine scribitur ταχυτερον νηο φαρμ. Verba de gravitate omisit Cornarius. Quod similis ascalabotae dicitur ab inelio salamandra, id repetiit etiam Scholiastes alteri sy οο enirn ασκαλαβωτου ait esse; alter vero terrestri crocodilo similem ait esse. Seilicet Ascalabotes est ex Linnaeano. Richoismum genere; contra crocodillis tἡrrestris est, qi iam lacertam l. 'stellionem dixit Linnaeus, squamniis hispissis obsitani, eum Gekkonum corpus plerumque sit 'tiaminis minutissinis Iaevibusque tectum, ut in chamaeleonte, eXcepta tamen Iacertaniauritanica, quae eorpus tuberibus asperis vestitum habet. Aetius igitur, postquam similem ascalabotae salamandram duxerat, addit asyeriorem inirien esse; atque ita omnino similis esse debet crocodilo terrestri seu Iacertae stellioni Unnaei. Corpus praeterea Nicander et Aetius cum Scholiis sunt habere ipingue, atque inde exsudare niueum frigiduni tenaeeni, squi vini ignis aliqua indiu exstinguere possit. Hane salamam ldrae virtutem obiter lam olim commentoravit Aristoteles in
A. I9. Deinde discipulus Rus Theophrastus in libro de Igne hane salamandrae virtutem ignis restinguen si repetiit ab lliuitiore viscoso, fragido et venenato, qui ex corpore eius deis istillet Unde fieri, ut aquae Ductusque eyciantur exitiales, iquibus humor iste fuerat admixtus, praesertim mortuae. I aris
dum esse animal ait; sed si diutius immoretiar, ignis niajoris flamnae non relatere posse. Eadem ratione fieri, in viseo. illita
284쪽
illita signa non combitrantur, atque aceto eum ovi alburnine mixto incendia exstingtiantiir. Narrationem satis probabilem Plinius translatam 33. s. 29. 1 est. 23. auxit miraeulis imeptiisque variis. Irrepentem enim arbori salamandram, pomaque inficientem p 'pulos improvidos necare ait; si contacto eo ligno vel pede criista panis incoquatur, uel si in puteum docidat, idem veneficium escte; deniqiae a saliva ejus quacunque in partet corporis vel in pede imo respersa omnem eorporis pi- Ium defluere. Sextitis eodem auctore negavit ignem a sal mandra restingui; contra venerem cibo nus accendi affrm vit. si . detraetis interaneis et pedibus et capite in melle serventur. Unde cognoscimus Iam olim salamandra, larte tumen generis divorsi a Theophrastea et Nicandrea, quosdam velliti stimiiIo veneris usos fuisse, quod hodie in Scineo ossi,mnali fieri novinius. Sed et salamandrariim Unneanarum nera quae iam a popillis indiae et Asmeae irreundem Venereum sium, si naui Πiodo interaneis exemtis, et condita adhi- ti ex itinerariorum scriptoratius variis notum est. . Atque omnino Plinius videtire alieno loco salamandrae meminis Dioscoride enim, cuius locum ex arabica versione latinum posuit Uineentius et O. cap. 64. salairiandram exemtis interaneis
ablatisque pedibus et capite asservari ait in melle ad usum pG Iothri et medicamiuibus stypticis miscentiam. Atque hune mlaniandrae usuin respexit praeter Petronium Serenus Sammonicus cap. 9.-ll. thpigr. 66. Ceterum Plinius salivam dixit dubio voeabulo; et de- fluvium capillorum contactum veneni, nec cibis potesve aibmixti, sequi male affrinavit. Audiamus eum iteritin II. s. 86. Salamandra, inquit, animal lacertae figura, stellatum, nunquam
nisi magnis imbribus proveniens ei. serenitate deficiens. Huic tantiis rigor ci. e. friguo ut ignem tactu restinmat, non alio modo qtiam glaeies. EJustaenu sanie, quae lactea ore vomitur, quacunque parte corporis humani contacta , toti defluunt pili, idque quod continitIun est, colorem in vitiliginem niuuit.
285쪽
lis quae lana nihil gignunt, ut salaniandrae. Neque est sis 'genus in alantiniani semininumve. Etlani hic Iocus male ex I lieophrasto translatus fuit a Plinio. Quod enim ille in si nopluviarn in potitii salamant rani, si sibito apparia erit, Plinius ad psum salamandrae ortum inepte tetulit, quasi ea ei in bulanibus pluviis genus situm debeat. De sexu uiuie fabulam ad itide it, nescio. Stellatam salamandram dixisse videtur ideo, quod graeci scriptores cum astalabota comparant: que' ipso stellionem a stellis seu guttis e poris appellavit. 'Pestiae deinde salivain otii lacteam vocavit; atque ex ea colore 'in viti- Iiginena inutatum' eapillarumque' 'defluvitini derivavit; quod accidere a sanie 'ex corpore dόstillante et cibis plottiive inista reliqui serapi'res reserunt. Ueneni signa Pliniuae ex eodem auctore excerpsit, unde, Aetius postiit: πρῶτου 'μεν γὰρ οἱ σπιχοι λήυ οὶ alio nomine αλφοὶ i. e. vitiligines) φαίνονται κατα
σο σωμα, επα ἐρυθροὶ, εἶτα μέλανες μετα σῆψεως κου ρυσεως
ρικῶν. quae Diosc rides cum asseclis, atqiae adeo ipse Iricatu erpartim omisit. Defluvium enini eaphloriam poeta non domnaeis moriat. Ceterum ex loco Theophrasti, ubi suintiani saIamari-drae conspectum piti vimina furiarariam signiani facit, argui poss: videtur salamamirae genus illud. cujus venesei,nt.b antur, pertinere ad genus Linnaeanum salanaanstrarum cise te nuda et porosa tectarum, quae opaca et hilitii ia loea se . quentant; et elim imbre recenti, velliti tua sones simili eute te-
Bi, prodire frequentes anaan noti igittar Aetius ait Talcmandrae hujus eorpus, stellioni seu a calatrotae, id est gehkoni Linnaeano simile ceteriuri, asperius tamen esse seu magis scabrum, non 'videriar posse resertes ad similitudinem aliquam 'eum hispidis eroes illi teri estras seu stellionis Unnaeant squam.
is, sed sicitHp pertinet ad glandulas porosas in corpore sal
mandrarum Unn,hanarum protubetantes. De veneno fuitnu innoxio Plinius II. s. II 6. Apros in Pamphylia et Oheiae montuosis salamandra ab his devorata
qui edere moriuntur; nee est interlectus ullus in odore vel
286쪽
opore. Uaqiua vinumque interimit, salamandra ibi in mitra, vel si omnino biberat, unde potetur. Eadem nullo re gionum discrimine annotato traiiunt ex eodem, ut videtur Inu hi, auctore Sextus Empici nis P. H. l. I . et Aelianus 9. 28. Nontes salamandrae habitationi assignat Plinius; contra Res Rus II. 3Ic circa opificiam , ferrarioria in caminos versari atque ignem, quem ad opera sua adhibent, interdum exstinguem resera ex inepto nescio quo scriptore, nisi is opifices eos inte, voluit, qui in montuosis locis serri massas excoquunt. Redeanaias nune ad lacum Plinii a9. s. 23. Tamen, imquit, talis ac tanta veneni a quibusdam animalibus , ut subus, manditur. dominante eadem illa reriam cissidentia. Uenenum ejus restin i primunt omnium ab his, quae vescantur illa, ex his verisimile est, quae produntur, cantharidum potu ut I certa' in cibo sunita. Quem locum ita interpretatur Hardutinus: verisimile esse intelligitiir ex proditntur, camtharidiim potu avi Iaeeris venenum ejils pariter restingui rqilasi eantharides potae veneno salamandrae amedeantur; quod ineptum,et a veritate Hienum esse docet locus Aetii, qui sie
tur locum Plinio ita ordinandum atque eniendandum esse cem seo: pιae vesicantur illa, ex his versmile es, D ae produnt in cantharidum potu, aut lacerta ipsa scilicet salamandra in cibo funita. Caetera adversantia disinius, dicem usque svis locis. Forte alius ex libris sciriptis meliorem medicinam faciet loco manifeste vitioso. Errorem tamen repetiit Plinius L 29. cum alti salamandras cantharidas diximus resistere. , Ceterum illud saltem inde deduci potest venenum salamandrae restingua esu carnium suillariam; sues enim sine damno vescuntur salamari is ira, ut serpentibus quamvis venenatissunt morsus. Atque
hine defenditur versus poetae nostri S 56. καἰ γέντα συος φλιθόωντος Οἰλοιφi. quem Eutecnius expressit,
287쪽
sed medies eosque secutus Avicenna omiserunt. Qua . de re paulo post videbimus. ' De salamandra hae ita versio Avieἡnnae apud Uineen. ltium a G. cap. 64. Salamandra aestimatiar bestia esse Iacertae similis, habens quatuor pedes et eauciani curtam, et quod ipsa lnon aduritur, sed si projiciatiar in larem, exstingitit ignem. Deinde addit, quae ex ine licis Graecis verbolentis sunt transis Iara, stii male ad morsit in salamandrae ac inniodata ab Avucenna alit eJus interprete. Superest difficultas in verbis aeui supra positis: τραχυτερον δὲ της φαραακίτιδος σαυρας. quae iste dubio ex communi fonte liatista, plane diversam sententiam a Nieandrea praebent. Poeta enim ipsam salamandram l, φαρώοικίδα vocat, Aetitas diversam a salamandra lacertain φαμμα κιτιδα nominare videtur. Suspicor tamen errore librarii . verba ista τῆς φ. σαύραο a vicinitate nominis salamandra. fuisse dissuncta et eorrupta. . Forte suit scriptum ab Aetio: ' ψή σαλαασι ερα , 3 φαρμακλο σαυρά ἐσ=ι et reliqua. Reliqm qiaae de salamandra diei poterant, praeoepi ad Thenaeornrn versum 8I8. ubi vide. v. 34o Ἐπρήσθ' . Dioscorides VI. 4. γλωσσης φλ Ψuου . ita etiam Paulus, Aetius et Actuarius. Seribon. e. 55. lingua exasperatur. Euleenius: riv γλωσσαν παχυνεται, κωμάλα ἱκαιως. Atque ita etiam Scholia edita. αψ δ' υπο -Dκ114. In Mediceo est αἶψα δὲ αάλκης. corrigitur tamen αἶψ' υπα μ. quod Rice. habet. Paris. αἶψ' υπο μάλης. Sympi mala ita resert Diosc. διανοίας ἐμποδισμος κω τρόμος. μετα νάγκης ν φρίκης τινος κω έλκούσεος. Ita enIm Atinarius. In Paulo aesh λαλιαο p διανοίας, et ἐκλυσεωc pro έλκυσεως. Hane ultimam lectionem reperio etiam in Aetii codice graeco, qui verba φρ κνή omisit. Scribonius: eorpus invalidum fit; praeter hoe torpet rigoribus quibusdam. Expressit igitur1ωλύσεωe. Rectet Eutecnius: ναρκωδες γίγνετα τὸ σωμα, κω ολον ἀσθενὲς, κω κομι36 τρέμει, οἴ τε ποδες φέρειν σφαλ- λομενοι τουτο ηκια, ὀυναντα. ES gie sensum expressi poetaei Avicennae
288쪽
ται τι α μέρη κυκλοτερῶς αυτοῖς του σώματος, ιος πολακις ἐμμείναντος του φαρμακου σηπομενα απον εῖν. . Ita etiam Pa Ius et Actuarius. Sed plura Aetius: πελιουπιυ αὐτοῖς τινα μέρη του σώματος κυκλοτερῶς, ἄσιε πολακις καἰ σηπόμενα απο εῖ . πρωτον μD γαρ οἰ σπαοι λευκοὶ φαίνονται κατατο σῶμα, εἶτα ἐρυθροι εἶτα μέλανες μετα σηψεως καὶ φυσεως τριχῶν. quorum partem expressit versio Avicennae ita: muti totiens etiam aeci sit ni edo membri secundum figuram rotundam et castra ejus. Scribonius: et livoribus quas maeulis
τοῖς αυτῶ) ἐπιτ ει χροια. quae sunt ex commentariis iustis ducta; nec presse. vecta graecae sequitur Etuecnius, ut nescias, quam lectio ni in is ris suis habuerit. Pro vitigato Gύουσι raetiolia veram lectionem est 'vera annotariant; quam recepi. Sed praeterea legendum est cπὶ τροχόειτες - σίζουσι, Forma insolita, sed Nicandro familiaris, ut in ψολόεντεο ἐχίενηe, effecit, ut vulgaris lectiO μιτροχόωσιν tandem invalest ret. Ita in Theriacis versu 33 a. α α τροχοεντες ἐπιέ ψουσι νὼν ἄλφοί. Uerbum σμωδιγγεe recte Eutemius μώλωπας interpretatur, et Hesychius σμι ινε υφωμος μωλωψ. Hinc Et ecnius colorem rubrum duxit, et oφώὁ ο respondet pomine πελιδναί. Nunc demum apparet Dioscoridem ex eodem in Nicandro fonte hausisse verba, πελιουται τινα μέρη κυκλ σερωή. Et Gorraeus recte quidem posuit: plurima perque cutem vi x livescit in or in et saniena exstillat: sed is Dioscoridis, non poetae verba eXpressit. Uerba κεδαιομενης κακοῦ ΦηVO: Diosc. ita expressit: ἐμμείναντος του φαρμακον. In Goetu Codice legitur: H ιυσι δαιομέννο, ua tamen ut olim
289쪽
aliter scriptiun fuisse appareat ex intervasso. Aque ad'δω.M- ωηο refertur glossi in Sehesiis μεριθοένης πανταχου τω σώματι. Sed lemonem σ κου , quam Scholia interpretantur: ἐπιτρέχει σαρκὶ πελιδνο ηο a ης ὐγρασια. expresserunt Inanifesto medici graeci Diosc. et Aelius: ωαῖε σηπόμενα ἀποήφεῖν. Hane igitur veram lectionem reliquis vertas amommodes,
legendum est: . σαρκα δια τροχοεντες α ολέες - σμώδιγγες
χύις υσι. Atque ita Ie sse videtur Gorraeus; nec dubnavi Propter tot tantasque auctoritates hane emendationem vulgatae σαρκα δ' ἐπιτροχόωσιν - σΤαύουσι. substituere. '
poetas usitati. 'Resnana, quam pini lacrJunana vocat, cum melle misceri iubet. Hesychius ex Euripide Medeae vers 12OΟ. πεύκινον δακρυ interpretatur .ίσσαν. De teni lire sine ex 'genere apium vide dima ad Theri vers. 8ba. - V. 548 Remedium ita posuit Diosc. χαμ πίτυος αφί- ζψηυα συνεκλε*vθέντων αυτω ο Τροβίλων. In Parabit. . τυς συπε φνθεῖσα Ηροβίλσις σνν υδατι. Ita etiam Paulus et Actuarius. Aelius: συοβ λια λεῖα μετ αφε ματος χαμ-- πίτυο . Eutemius: χαμ. βλασ ος κω κώνους ἔσους πιυκωφέρουσιν, ἐψηθέντας ὀμου καοῦ ποθέντο . Scribonitis: adjuvari de ni melle quam plurimo per se vel cum resina ex ptinu, eluus etiam tenera solia cum herba, quam Graeci χαμαι πιτυν appellant, decocta ex aqua mulsa prosunt. Sed ibi legidibere censeo: man cimo etiam nucifrus tenera folia herbae. v. 549. 'ΕΘρέ φατα. Ita Scholia, et Codices omnes. Vulgo ἔψησατο. In Medie. et Rice. est Oσουο σε. Similis est locus I herlae. 884. οσα πευκαι αγρότερω ἀχόμβοισι υπ θρέψαντο ναπαίους. ubi strombos appellat, quos h. l. eonos eum Iheophrasto, majus usum explicuit Botimus p. 168. et Petitus mi Aretaeum p. 24s. Strobilos recentio ibi is esse eosdem eum antiquorum 'eonis monuit Galenus L a. de Alim.. Facult.
290쪽
Attuario urticae folia cum lilio, τροφ) nominantur ut in Dioscoride; .etiam AetIus: η κνίονο φύλα συνεψηθέντα κρί-ωη Giliis. Cornuti versi nar Haim. orrigo Varietatis, pin. tet nunc ex libro Me liceo, qui pro κρίμνοι τι habet sqriptum ,κρίνοισι. Hanci igitur lectionem stentus .est anil Alexipli. m quo iliorsus sine dubio auctor Parabilium vulgatum expressit κρίμνοις. Euleenius Uiαλεύροις τε φρόβων ἄμα ἐψῶν κυίδυσπέρμα - ειν εχ κόρον δίδου -- ἐλα ρυ δὲ ἐχέτω. Igitur Vexba κω ποτὲ - ψαφαροῖσι, plane omisitῆ quae eatiena una .euin istis, ν λίπει χραίνοιο, in suo Codice desisterasse. videlius auctor Scholii ex Cod. Goett. a me positi Pater Scholia eraeea
horderςeae cgraecis , λωτα dicitur) partem crassorem viaυαiinterpretatiir Galenus in Hippocratis Proguosticis. In libro Med. et Goett. est παλυνόμενος. In. Paric παλην επος. Pitauis aeta s. I, de urticae semine: Apollodorias et inama dris, em lure decoctae testtulinis. uri vereor, n* Plinius dis iuncta ab auctore suo copulaverit. Paris liber male habet μυραλγώr scriptum. et i 4 4' v. ss r. Παληαm Medici et Gcere. Sed παλημαMου nt vocem rariorem annotavh ex Aristophane Pollux m. sest. 63.