장음표시 사용
381쪽
τὀ πρῶτον αυτοῖς &όκει, τά τε παρόντα έδέχοντο, καὶ ἐς τὰς ρήνας πρέσβεις Πείσανδρον, καὶ ἄλλους, παρεσκευάζοντο πέμπειν, οπως περί τε τῆς του Ἀλκ βιάδου καθόδου πράσσοιεν, καὶ τῆς του ἐκεῖ δήμου καταλυσεως, καὶ τον 61σαφέρνην φλλον τοῖς ' ναίοις ποι σειαν.
Itaque Phrynichus, sibi metuens, si Aleibiades restituatur , clam Astyocho rem omnem aperit; sed ille, omnino, ut ferebaturi a iunctua Tissapheriit quaestus gratia . rursus indieat illi et Alcibiadi; oui quidem, confestim iit ria Samum inimis mi inagistratua, internet ubet Phrγnieliunx.50. Γνους δὲ ὁ Φρύνιχος, οτι ἔσοιτο περὶ τῆς του -κιβιάδου καθόδου λόγος, κα4 οτι 'Aθηναῖοι ἐνδέξονται αυτὴν, δείσας προς την ἐναντίωσιν των λεχθέντων ὐφ' αυτου, μῆ- ῆν κατέλθη , ώς κωλυτὴν ἔντα, κακῶς δρῶ, τρέπεται ἐπὶ τοιόνδε
τι. πέμπει ώς τον Ἀστυπον, τον Λακεδαιμονίων ναύαρχον, ἔτι ἄντα τότε περὶ την Μίλητον, κρυφα ἐπωτείλας, οτι Ἀλκιβι
δης αυτῶν τα πράπατα φθείρει, Ποσαφέρνην Ἀθηναίοις φωλον ποιῶν, καὶ ταλλα σαφῶς ἐγγράψας ' ξυγγνώμην δὲ ειναι εαυτῶ περὶ ἀνδρὼς πολεμίου καὶ ρετα του τῆς πόλεως ἀξυμ φόρου κακόν τι βουλεύειν. ὁ δὲ Ἀστύοχος τον μὲυ Ἀλκιβιάδην, ἄλλως τε καὶ ουκέτι ὁμοίως ἐς χεῖρας ἰουντα, ουδὲ διενοεῖτο τιμωρεῖσθαι ' ανελθὼν δὲ παρ' αυτὸν ἐς Μαγνησίαν,
ἔτεροι ἐπιστρατευοιεν. igitur non eat uod ponamiis, auctore II cheo, υνωμοσία, vocem propriam, cujus in locum miniuia verisimile videtur librarios tropicam supposuisse. quamquam vel proprio sensu Thuc. ξυμμαχίαν dicere potuit a consequente, atquidem certamen expectandum erat conjuratis, Atheniensium rempubli
eum ineonranodo auae civitatis. Pom
λίαν κ. δεξίωσιν φιλικήν. S. ,, alia. Σεῖρας ἐλθεῖν significat num, Proetium, comminere, quod h. l. non possit, vel propter additum ὁμοίως, vel ob rem ipsam, quod proelium
nunquam conseruerant hi duo. δεξίωσιν tamen, opinor, φιλικην omi
teret; quod haud dubie addidit ob
χεῖρας, sed adversante re ipsa et causa, cum, at non amplius amico congrederentur, eo magia ooMtaret eum ulcisci; sed nimirum occasio deerat non congredienti cum Alcubiade. E B-r .
382쪽
π ά Τισσαφέρνην, αμα λέγει τε αυτοῖς τὰ ἐπισταλέντα ἐκ τῆς Σάμου καὶ γίγνεται αυτοῖς μηνυτὴς,J προσεροκέ τε, ώς ἐλέγετο, ἐπὶ ἰδίοις κέρδεσι Πσσαφέρνει Δυτὰν κάὶ περὶ τούτων, καὶ περὶ των αλ ωρ διόπερ καὶ περὶ τῆς μισθοφορῆς οὐκ ἐντελοsς ούσης μαλακωτερως ἀνυπτετο. ὁ δὲ υλκιβιάδης εὐθυς πέμπει κατὰ Φρ-ίχου γράμματα ἐς την Σάμον προς τους ἐν τέλει ὁντας, οἷα δέδρακε, κα ὶ ἀξιων αυτὸν ἀποθνησκειν. Iam perturbatus Phrynichus, ut in aummuni macrimen a vetus, ite in Galla litteras ad Astroclium, primum de re non queritur, deitulo vero se paratum signissint tradere illia mi interrismonem Atheniensium Sami exercitum, urbemque immunitatu.
ωορυβούμενος ὁ Φρύνιχος, καὶ πάνυ ἐν τω μεγίστs κινδύνφ ῶν διὰ το μήνυμα, ἀποστέλλει αμις προς τον Ἀστύοχον, τά τε πρότερα μεμφόμενος οτι Ου καλῶς ἐκρύφθη, κάι
νυν οτι δε- το στράτευμα τό τῶν Ἀθηναίων ε τοιμος εἴη
τὸ ἐν τῆ Σάμη παρασχεῖν αὐτοῖς διαφθεῖραι, γράψας καθ' ἔκαστα, ἀτειχίστου ούσης αμου, φ αν τρύπφ αυτὰ πράξειε, καὶ οτι ἀνεπίφθονόν οἰ ήδη εἴη, περὶ τnς ψυχῆς δι ἐκείνου κινδυνεύοντι, καὶ τομο, καὶ ἄλλο πῆν, δρῆσαι μαλλον ἡ υποτων ἐχωστων αυτὸν διαφθαρῆναι.
Astyoehua autem id quoquo im lint Meibiadi, et Phonielius, injuriae' sibi conscius, praeveniensque litterea Alcibia ira, denuo se accusaturi, nuntiat exercitui, hostium instare adventum, cum immunita ait Samus, nee tota ibi classia in statione. quare quam estissime muniri urbem, ceterii tuo praesidiis firmari, jubet.
ως προίσθετο αυτὀν ο Φρυνιχος ἀδικο τα, καὶ ὁσον - παρ-
ea alii, quia, inquit P., in Ariam
fusae, ut 6, 2., ubi probabiliter ἀνέστειλαν posueriant pro ἀπέστειλαν, et apud Athenaeum Ib., p. 676, b, ubi mendo eontrario ἀνέπηκε seriptum est pro ἀπέθηκε. es. Bachni. ad Lycophr. 1238., etc.
προσέθηκέ τε, ως ἐλέγετο. το ῶς ιλ. --αυθα πρόσκειται ἐνδεικτικόν του περὶ ἀδήλων μὴ πα-- διατείνεσθαι. τὸ δὲ προσέθ'. έαο τὀν αντὶ του προσέθετ .
S. Aug. ,,προστιθέναι ἔαυτὸν , sive προστίθεσθαι, est aeeedere ad partes, favere alleui et voluntati ejus obaequi, ut apud Herod. 2, 160. Eae Arn. καὶ περὶ τῶν ἄλλων. ex Vat.et Valla recentiores editores addunt κοινοῖσθαι, quo non opus, nec dubito, quin bic quove, ut alias, interpolatus sit liber Vat.διόπερ - ἁ νθήπτετ ο, να--Obrmn etiam integro alipendio et saltando mollius ae gerebat. Po tua. malim ιenius, indulgentἱ ιε. ,,ἀνθάπτεσθαι πράγματος aolet si-nificare rem aggredi, ev ffere ῆνθ. ἀνθρωπον, ut hie suppleas αντου, Tissaphernis, aIiquem iaι- pugnare, insectam verbis, obsumare. E P. 5 I. καὶ ώς πρ. αυτὸν eis.
383쪽
ουσαν απὸ του 'πικιβιάδου περὶ τούτων ἐπαντολὴν, αυτὸς προφθάσας τω στρατεύματι ἐξάγγελος γίγνεται, ώς οἱ πολέμιοι μέλλουσιν, ἀτειχίστου ουσης τῆς Σάμου, καὶ αμα των νεῶνου πασῶν ἔνδον ὁρμουσῶν, ἐπιθέσεσθαι τφ στρατοπέω, καὶ ταυτα σαφῶς πεπυσμένος εἰη, και χρῆναι τειχίζειν τε Σωμον - τάφιστα, κοὰ τἄλλα ἐν φυλακῆ ἔχειν εστρατήγει δὲ, καὶ κυριως Θ αυτὰς πράσσων ταυτα.
Igitur Saulus celeriter munitur, nee brevi post litterae inissae ab Alcibiade, suspecto viso, nocuerant Phr3nicho.
Καὶ οἱ μεν τον τειχισμόν τε παρεσκευάζοντο, καὶ ἐκ του τοιουτου, κοὰ ῶς μέλλουσα, Σάμος θῆσσον ἐτειχίσθη. αἱ δὲ παρὰ tof Ἀλκιβιάδου ἐπιστολαὶ ου πολυ ὐστερον χκον, υτι προδίδοταί τε τῖ στράτευμα υπὀ Φρυνιχου, καὶ οἱ πολέμιοι μέλλουσιν ἐπιθήσεσθαι - δόξας δὲ ὁ Ἀλκιβιάδης οὐ πιστὸς εἶναι, ἀλλα τὰ απὸ τῶν πολεμίων προειδως τWΦρυνίχω, ώς ξροειδότι, κατ' ἔχθραν ἀνατιθέναι, ουδὲν ἔβλαψεν αυτὀν, ἀλλα καὶ ξυνεμαρτυρησε μῆλλον ταυτὰ ἀπαγγείλας.
Alcibiades suadere porgii satrapae societatem Atheniensium, volenti quidem illi, praesertim ob Lichae dissensionem de foedere facto cum Perais a Therimene, sed majorein attica Peloponnesiorum Elaa-
52. Mετὰ δὲ τosto 'Aλκιβιάδης μὲν Πσσαφέρνην παρεσκε ζε καὶ ἀνέπειθενJ, μως είλος ἔσται τοῖς Αθηναίοις, δεδιότα μὲν τοὐς Πελοποννησίους, οτι πλείοσι ναυσὶ τῶν 'Aθηναίων παρῆσαν, βουλόμενον δὲ Ομως, εἰ δυναιτό πως, πεισθῆ-
malo li. -τον. - ἐξάγγελος γ μγνεται. i. e. ἐξαγγέλλει, de se nuntiat, non aliunde acceptum. do ἐξαγγέλοις scenicis Schol. Eurip. ad Hippolytum 73l. ἐξάγγελο ς ὁ τὰ πεπραγμενα ἔνδον τῆς σκηνῆς τῶ χορῶ
Φεραυλας ὁ Πέρσης ἐξαγγείλη παρ'
ibi ῶστε μήτε ἄρχειν, μη τε πρια
xie., v. παρασκευάζω, παρασκευασα
μένους την γνώμην. Cyrop. 2, 1,
23. τους κράτειντα δόξαντας τας τάξεις παρεσκευάσθαι, ad quae Bornen ann. indice p. 9l8. - παρασκε-- ζειν,) movere, persuadere, nostra mi emand beari, iten. Athon. 260, ε, αυτοῖς τοιαυτα ἔχειν παρεσκευαγνω
πεισθῆναι.J si e pars librorum,
384쪽
ναη ἄλλως τε, καὶ ἐπειδη την ἐν τῆ Κνίω διαφοραν περὶ
των Θηριμένους σπονδῶν ησθετο τῶν Πελοποννησίων, οὐδὲ γὰρ κατὰ τομον τον καιρον ἐν τῆ 'κδω οντων αυτῶν ἐγεγένητο, ἐν η τον του Ἀλκιβιάδου λόγον, πρότερον εἰρημένον περὶ του ἐλευθερων τοὐς Λακεδαιμονίους τας άπάσας πόλεις, ἐπηλήθευσεν ὁ Λίχας, ου φάσκων ανεκτὸν εἶναι ξυγκεχθαι, κρατεῖν βασιλέα το πόλεων, ων ποτε καὶ πρότερον η αυ-
τος, η οἱ πατέρες ηρχον. καὶ ὁ μ' Ἀλκιβιάδης, ατε περὶ γάλων ἀγωνιζόμενος, προθύμως τον Ἀ1σαφέρνην θεραπευων
alii πιστευθῆναι , uir Inque explicareatu lentibus viris doctis, eum non vident, etiam πεισθηναι efflo glossam, et suffectum Hiis in locum πισ2ευ-
θηναι ab aliquo, cui inepte dictum videretur, neque injuria, μουλόμενον πεισθῆναι. S. δεδιότα μὲν τους
ταθέσθαι προς τους Ἀπιναίους. quibus D. , , , Non intelligo, inquit, , ,quis sit sensus in illa interpret tione, Tissaphernem metuisse quidem potentiam Peloponnesiorum, sed
tamen cupivisa , sibi ab Aleisiad. persua leri , ut, illis desertis, Ath.
foetos adsciseeret. nam ex iis, quae deinde cap. 56. et b7. dicuntur, RP- paret, Tissaphernem, etsi ei suspectae erant vires Peloponnesiorum, tamen eos minime voluisse a se alienare, et cupivisse efficere, ut sibi fidem ha rent, so eorum amicitiam foetetati Atheniensium praeter re. et repu at expositioni Seholiastae partieula δμως, quae indicat, eum non consultum rebus suis put se a P loponnesiorum societate recedere.
sie ille, recte, opinor; sed judicium desideres in his, quae addidit, , , Melior, ut mihi videtur, est sententia in acriptura plerorumque MSS., et omnium Edd. ante Stephanum, πιστευθῆναι , quam etiam interpretes latini seeuti sunt. ln oua suppleo durissime quidem. noti. υπ oriuτῶν, nempe των Πελοποννησίων, ut Plui. Apophthegin. p. 330. πιστευθεὶς υπο τῶν Βυζαντίων, et Herodiali. T Io. πρὸς τῶν λεῖ στρατιωτῶν, ους ἐψευσατο, Ουκ ἔτι πιστευε- ται. imo et πεισθῆναι , et πιστευθῆναι immissum videtur ab us, qui infinitivum requirerent βουλόμενον, in quo intelligendum exsuperioribus φίλον εἶναι τοῖς χθη
την - διαφοράν. do hae altercatione v. cap. 43. et M. ἔσθετο. Portus amisit. in o au' dioit dies, comPerIt.
ηδη γὰρ etc., η et ou, itemque δεet δη, inter se permutatis, quae menda minimo sunt insolitar v. do illo ann. ad 3 , 62.; de hoc, si tanti eat, indicem Aristophanis v. δε. ipsum osδὲ idem sero est quod ov, de quo v. Herod. 6, I M., X nophontem passim , Sophoclem, Euripidem, Aristophanem; eoque opus est sententiae, ne ineptiat bonus
Thucydides, idem et Cnidi et Rhodi
eveni e dicens. ἐπηλήθευσεν Stephanus, Consentiente D. , Idem significara dicit quod ξυνεμαρτυρησε superiore capite. cs 4, 8b., nisi S. ἐπαληθεύουσα:βεβαιουσα, κυρΟὐσα. τὸν Τισσ. θε ραπευων πρ ἐκειτο, rissapherni oraeissua instabat. de verbo προσκεῖσθαι εa notione v. 7, 18., 78. ceterum alii libri habent τὸν ροσσαφέρνην, alii τὸν Π σσαφέρνη; vulgo edd. τφ δε σαφέρνει, per se non male; aed recte r. , ,Graeci, ubi participium cum verso finito diversi revininis conjungitur, eo casu utuntur, quem
385쪽
Samo missi Atherila agunt de resinuendo Alcibiada et atatu rebpublicae mutando, inultis repugnantibus, quos singulos refellena PD sander tanta Peloponnesiorum, a rege Persarum et Tissapherno stipendio instrucismin, potentia spem salutis Atheniensit iis auperis esse dieit nullam, nisi regem concilient, qui ut fidein ulla halium
instituendam esse, certe pro tempore, oligarchiam, et redueerulum Alcibiadem, qui aolua conneera rem possit.
53. Οἱ δὲ μετὰ τοs Πεισάνδρου πρέσβεις των Ἀθηναίων ἀποσταλέντες ἐκ τῆς Σάμου, ἀφικόμενοι ἐς τὰς Ἀθήνας, λο- γους ἐποιουντο ἐν τφ δήμφ, κεφαλαιουντες ἐκ πολλῶν, μάλιστα δὲ, ως ω' αυτοῖς, υλκιβιάδην καταγαγουσι, κάὶ μὴ
τον αυτον τρόπον δημοκρατουμενοις, βασιλία . τε ξύμμαχον
εχειν, καὶ Πελοποννησίων περιγενέσθαι. ἀντιλεγόντων ολλῶν καὶ ἄλλων περὶ τῆς δημοκρατιας, καὶ τῶν 'Aλκιβιάδου ἄμα ἐχθρῶν διαβοώντων, ως δεινον εχ, εἰ τους νόμους βιασάμενος κάτεισι, και αμολπιδῶν, κιὰ Κηρύκων, περἱ τῶν μυστικῶν, δι' ἄπερ ἔφυγε, μαρτυρομένων καὶ ἐπιθειαζόντων, μὴ κατάγειν, ὁ Πείσανδρος παρελθὼν προς πολλὴν ἀντιλογία/ καὶ σχετλιασθὸν ηρώτα ἔνα εκαστον παράγων τῶν ἀντιλεγόντων, εἰ τινα ελπίδα ἔχει σωτηρίας τῆ πόλει Πελοποννησίων ναsς τε
γοντες. S. Porius in Mimmam multaeolligenteo. Did. , ,iis ne trairarent plusleura assai res qu'en substante,
ce oriundarum, jus gaeerdotii eleusinii hereditarium erat: nam iaροφάντης, et is κζ:ρυξ, et ceteri κήρυκες, ex his familiis eligebantur. Hh. EJusmodi gentes familiaeque, eluibias sacra quaedam publiica nam-orgum quaeque gens privata habebat sua , hereditate accepta, erant propria, plures commemorantur, v
p. 131. metaphr. Lenz., Titiniann.Gr. Stistaveri. p. 606., et Arn. ad h. l. E G-ro. , , Athenien es, quaecunque ad religionem pertinerent, uni ex Arehontibus, qui nomine regis insipitabatiar, demandarunt. He
Verin. Schristen, A., p. 230., 239. , et Ceryeum judici uin publicum constituebant ad cognoscendum de ita, qui do violatis religioinibus reipublicae accusati erant, et condemnati senatus populique decreto aeVere puniebantur. notissima sunt Aeseha li
mysteriis Graecorum, p. 50. περὶ τῶν μυστικῶν. v. 6,
28., M. ἐπ ι θειαζόντων i h. θεῖά τινα ἐπιβοωμένων. v. 2, 75. etc. -
σαν ἐρωτ., ex quibus non quam Fem , sed eenuam spem haberent, Pisandrum Inter rostasse, probabile fit.
P. vitiose aliquot libri fiν τινα ι. sillo
386쪽
o- Ωάσσους σφῶν ἐν τῆ θαλάσση ' ἀντιπρώρους ἐχόντων,
καὶ πόλεις ξυρμαχίδας πλείους, βασιλέως τε αυτοῖς καὶ Πωσαφέρνους χρηματα παρεχόντων, σφίσι τε οὐκέτι οντων, εἰ μή τις πείσει ραοιλία μεταστῆναι παρὰ σφας. ὁπότε δὲ-φαίησαν ἐρ-ωμενοι, ένταsθα δη σαφῶς λλερον αυτεμ, οτι ,,τοτο τοίνυν Ουκ ἔστιν ήμει γενέσθαι, εἰ μη πολιτευσομέν τε ο- φρονέστερον, καὶ ἐς ολίγους μαλλον τὰς ἀρχὰς ποιήσομεν,
εια πιοτευη ἡμῖν βασιλευς, καl μὴ περὶ πολιτείας τὸ πλέον βουλευσορεν ἐν τW παρόντι ἡ περὶ σωτηρίας, ὐστερον γὰρ ἐξέσται ημῖν καὶ μεταθέοθαι, Θ μή τι αρωκρ, Ἀμβιάδην
τε κατάξομεν, ος μόνος τῶν νει οἷός τε τουτο κατεργάσασθαι. Populus, primum indignatus consilio de insinuenda oligaretria, deinde tamen persuadetur a Pisandro, deeretoque facto eum eum Io viria ad Tissaphernem et Alcibiadem proficiaei ibi negotinmquam possint optime conficiant; orynichuin autem, quem proditi ni a Pisari ter accusaverat, ut eum amoliretur, quippe inimicum Alcibiadis, Ath. a praesectura navium amovent una cum collega Scironide, austiclia eorum in locum Diomedonteis Leone.
54. 'O δὲ δῆμος το μὲν πρῶτον ἀκούα, χαλεπῶς ἔφερετο περὶ τῆς ολιγαρχίας, σαφῶς δὲ διδασκόμενος υπὸ του Πει σάνδρο, μὴ ειναι ἄλλην σαπηρίαν, δείσας, καὶ ἄμα ἐλπί- ζων ως καὶ μεταβαλεῖται, μέδωκε, καὶ ἐφηφίσαντο, πλευσαντα
ἀντιπρώρους. ,,Insulse a tia vertit Portus easque navibus ipsor m advoras, ouo quid meloius tandem adderet Noster ne rostratas quidem satis recte. r. , hactenua bene; sed minime probanda sunt, quae addidit, haec , , Verterim pareo, idoneas proelio Committendo,
ononere se illia possent etc. hoc esset ἀντιπάλους. mendosum procul dubio est cisπιπρωρους, cum requiuratur epitheton navium, quod die Perpetuum, nec tempori tantumni odopugnandi aptum: nam tropice, ut
apia Euripident El. 779. αντίπρωρα βΩη , aliosque, intestigi non
potest in ipsi a navibus. quare Ponendum arbitror αντιφρουρο , qumlvoeabulum extat apud Hesychium, ut aianificentur naves aureae arieras observantea, ut Ath. et Lac. se observabant invicem, praesidi que praesidiis oppone M. sorte άν- τίπρουρα aeriptum, quemadmodun π et permutata nonnunquam in
alii eod4. εἰ - πείση contra usum Thueydidia et priscoriani Atticorum. . ann. ad 6, 2 l. καὶ - ποιήσομεν, et potius
patim suam tratust parabimul, i. e. paucos ad Eoa a mittemus, oliga eMani instituemus. ποιήσομεν Pro
τάξομεν, ut Xenophon Rep. Lac. I, . πρῶτον μὲν σωμασκεῖν ἔταξεν
quo nunquam hoc sensu utitur Thucydides, etsi frequens est apud aequiorea scriptores. v. D. et G-r.
387쪽
τον Πείσανδρον καὶ δεια ἄνδρας. μετ' αὐτοs πράσσειν, ὁπηαν αὐτοῖς δοκοίη ἄριστα ἔξειν, τά τε προς τον Πσσαφέρνην, καὶ τον Ἀλκιβιάδην. αμα τε διαβαλόντος καὶ Φρύνιχον του Πεισάνδρου παρέλυσεν ὁ δῆμος τῆς αρχῆς, καὶ τον ξυναροχοντα Σκιρωάδην, ἀντέπεμψαν δὲ στρατηγους ἐπὶ τας ναυς Αιομέδοντα, καὶ Λέοντα. τον δὲ Φρύνιχον ὁ Πείσανδρος φάσκων Ἱασον προδομαι, καὶ Ἀμόργην, διέβαλεν, ου νομίζων ἐπιτήδειον εἶναι τοῖς πρὸς τον Ἀλκιβιάδην πρασσομένοις.
Itaque Pisander, postqtui in adiit sodalitia, quae adhuc Athenia erant, adhortatus ea, ut eommuni conMlio alleinomatiam tollant , ceter Que Praeparatia, ne mora sit, cum 10 viris Chium navigat ad Tissaphernem.
Καὶ ὁ μὲν Πείσανδρος τάς τε ξυνωμοσίας, ἀπερ ἐτυγχα
νον πρότερον ἐω τῆ πόλει Ουσαι ἐπὶ δίκαις καὶ αρχαῖς, απα- σας ἐπελθών, καὶ παρακελευσάμενος, ο πως ξυστραφέVες, καὶ κοινῆ βουλευσάμενοι, καταλύσουσι τον δῆμον, καὶ ταλλα παρασκευάσας ἐπὶ τοῖς παρουσιν, ἄστε μηκέτι διαμέλλεσθαι, αυ- τὸς μετὰ των δέκα ἀνδρῶν τον πλουν ώς τον Tισσαφέρνην
ποιεῖται. Leonis Diomedon, Rhodum profecti, Peloponnesioriam naves subductas piunt, et isodios opitulantes proelio vincunt; deinde Chalcen abeunt, tutius inde observaturi, si quando Peloponnesiorum elassis
55. V δὲ Λέων καὶ ὁ Αωμέδων ἐν τῶ αυτP χειμῶνι, ἀφιγμένοι ῆδη ἐπὶ τὰς τῶν Ἀθηναίων ναυς, ἐπίπλουν τῆ 'P
δ' εποιήσαντο, καὶ τὰς μὲν ναυς καταλαμβάνουσιν ἀνειλκυσμένας τῶν Πελοποννησίων, ἐς δὲ την γῆν ἀπόβασίν τινα ποιησάμενοι, καὶ τοὐς προσβοηθήσαντας Ῥοδίων νικήσαντες μάχλἀπεχώρησαν ἐς την χάλκην, καὶ τον πόλεμον ἐντευθεν λλονῆ ἐκ τῆς Κῶ ἐποιουντο ευφυλακτότερα γὰρ αυτοῖς ἐγίγνετο,
εt ποι ἀπαίροι το τῶν Πελοποννοσίων ναυτικόν.
m. Alienum sane ἐπελπι ζων, sed aptum ἔτι ἐλπίζων, relato ἔτι, postea, mi μεταβολεῖται. ao ἔτι et ini non ita raro permixtis in codicibus dixi ad Iliad. ρ', 41. Ιασον πιε οδουναι. v. 8, 28.eυνωμοσίας - ἐπὶ δίκαις καὶ ἀρχαῖς. Erant Athenis, ut in aliis civitatibus liberia, sodalitates
quaedam civium, qui mutuam interae operam dabant consequendis m ei stratibua, et in sibi invicem aderant. v. He d. b, 1M., Plub Aliab. c. 13. , Nic. c. II., ubi aτα- σεις hoc sensu di euntur, idem PI tarcho, velut Pericla, e. 14. , λαμρεία, quod vocabulum etiam Plato
μοσιας τε καὶ ἔταιρειας συνάξωμεν , et Apol. Socr. p. 36i B. τῶν ξυνωμοσιῶν καὶ στάσεων των ἐν τῆ πόλει γιγνομένων. apud Thucydidenhaodalitatea istas iii 3, 82. τὀ εταιρικον , 6, 27. extr. , R60. ci P. I, 2., p. 31., Bdckli. Oacon. Pol tu au. tom. I., p. 264. Ex m. ξυστραφέντ ες , eoniuneti. es. 6, 77., etc. ἐπὶ τοῖς παρούσιν : κατὰ τῆς παρουσης δημοκρατίας. S. 5b. εὐ φ υλ α κτότερα etc. Chalco uitur propior a Rhodo erat alatio quam Coa insula, ut narrat capita H. E G- .
388쪽
Pae latitua ChiIs opem ferre jubet LacedaemonIoa, illisque id statutum
cum animo habentibiis interea impatiens ipse eum auxiliaribus suis Et Chiis Ath. ivloritur, partemque munitionis eortam et i aves ali- anot auruluctas capit; se 1 mox ab Atheniensibus succurrentibus vincitur, peritque cum Chiis plurimis.
Iλθε δ' ἐς την Ῥόδον καὶ Σενοφαντίδας Λάκων παρὰ
Παιδαρίτου ἐκ πιου, λέγων, Οτι τό τεPχος τῶν 'Aθηναίων ηδη ἐπιτετέλεσται, καὶ, εἰ μὴ βοηθήσουσι πάσαις ταῖς ναυσὶν, απολεῖται τὰ ἐν πιω πράνατα ' οἱ δὲ διενοο το βοη- σειν. ἐν τουτμ δὲ ὁ Παιδαριτος αυτός τε, καὶ το περιαυτὸν ἐπικουρικὸν ἔχων, κάὶ τους χχυς, πανστρατιὰ προ βαλὼν τῶν ' ναίων τφ περὶ τὰς ναυς ἐρύματι, αἱρεῖ τέ τι αυτου, καὶ νεῶν τινῶν ἀνειλκυσμένων ἐκράτησεν ' ἐπεκ- βοηθησάντων δὲ τῶν Ἀθηναίων, καὶ τρεψαμένων τους μους πρωτορο, νικῆται καὶ τὀ ἄλλο τὸ περὶ τον Παιδάριτον, καὶ αυτὸς αποθνήσκει, καὶ τῶν πιων πολλοὶ, κάὶ οπλα ἐλήφθη πολλά.
Iani Chii temta mari qua artiua obsessi sania eruciantur; Pisander autem et legati Atheniensium, ad insulam appulsi, de facienda pactione
agunt cum Tissapherne, qui, Peloponnesios metuens, et utramque gentem atteritumas, miliue dii bitat, quid faciat. quod ubi animadvertit Alcibiades, quominiis enicilitur negotium, cujus eum taedebat, nomine satrapae Atli., multa concedentes, intulem adeo immodica posuit, ut ioci Samum revertantur.56. Μετὰ δὲ ταμα οἱ μὲν πιοι ἔκ τε καὶ θαλάσσης ἔτι μειλον η πρότερον ἐπολιορκοsντο, καὶ ὁ λιμὰς αυτόθι ην μέγας οἱ δὲ περὶ τον Πείσανδρον Ἀ- ναί- πρέσβεις, ἀφικό- . μενοι ώς τον Τισσαφέρνην, λόγους ποιοsνται περὶ τῆς ομολογίας. Ἀλκιβιάδης δε ου γαρ αυτφ πάνυ τὰ απὸ Tισσαφέρνους βέβαια ην, φοβουρίνου τους Πελοποννησίους μῆλλον, καὶ ἔτι βουλομένου, καθαπερ καὶ ὐπ' ἐκείνου ἐδιδάσκετο, τρίβειν ἀμφοτέρους, τρέπεται ἐπὶ τοιόνδε εἶδος, ῶστε τον Ποσαφέρνην, ώς μέγιστα αἰτουντα παρὰ τῶν 'Aθηναίων, μὴ ξυμβοναι. . δοκεῖ δέ μοι καὶ ὁ Tισσαφωρος τὸ αυτὀ μουληθηναι,αυτὸς μεν διὰ τὸ δέος, ὁ δὲ 'Aλκιβιάδη', ἐπειδὴ εώρα ἐκεῖνον καὶ λ Ου ξυμβασείοντα, δοκεῖν τοῖς Ἀθηναίοις ἐβουλετο μῆαδύνατος εἶναι πεῖσαι, ἀλλ' ώς πεπεισμένs Tισσαφέρνει καβουλομένω προσχωρῆσαι τους Ἀθηναίους μὴ ἱκανὰ διδόναι. ξτει γὰρ τοσαυτα υπερβάλλων ὁ Ἀλκιβιάδης, λέγων αυτὸς υπὲρ παρόντος Πσσαφέρνους, ῶστε τὸ τῶν Ἀθηναίων, καίπερ ἐπὶ
eo e ῶ ν Ἀθηναίων. τὸ, quod vulgo aed abe e n quit sine damno sententiae, e vati receptum est. S. ῶστε τοὐς Ἀθηναίους αἰτίους του μὴ συμ- βῆνοα, καίπερ διδόντας τὰ αἰ
τουμενα. - paulo ante mi vertaτους Ἀθηναίους - διδόναι repeto
389쪽
πολυ o G αἰτοίη ξυγχωρούντων, ομως αἴτιον Τενέσθαι, Τω- νων τε γὰρ πῆσαν ' ηξίο γ, δίδοσθαι, καὶ αὐθις νήσους τε τὰς ἐπικειμενας, κάὶ ἄλλα ' οἷς Ουκ ἐναντιουμένων τῶν Ἀθηναίων τέλος ἐν τῆ τρίτη ηδη ξυνόδω, δείσας, μὴ πάνυ φωρα- α δυνατος ων, ναυς ήξίου ἐὰν μειλέα ποιεῖσθαι, κἀὶ παραπλεῖν την εαυτos γην, οπη αν, καὶ ο σαις. αν βουληται. ἐντα- α δη ουκέτι, ἀλλ' ἄπορα νομίσαντες οἱ Ἀθηναῖοι, καὶ υπo xos 'Aλκιβιάδου ἐξηπατῆσθαι, δι ὀργῆς ἀπελθόντες κομίζονται ἐς την Σάμον.
Deinde Tim. Peloponnesios Miletum redueero statuit stipemno praebito, ne ejus inopia laborantea vel vineantur ab Aιheniensibus, navale proeli Iin extor uentibus, vel, nudata eorum classe, illia quidvis sacere liceat, ves etiam, quod maxime metuebat, victus quaerendi causa continentem ipsi devastent. igitur haec omnia reputaris, et Graecos e equare Inter se studens, et stipendiuin dedit Peloponnesiis, et tertium cum iis laedua iacit hujusitio 1i.
57. Tισσαφέρνης δὲ - ς μετὰ ταμα, καὶ ἐν τP αυτροχειμῶνι, παρέρχεται ἐς την Καλον, βουλόμενος τοὐς Πελωπον σίους πάλιν τε κομίσαι ἐς μν Μίλητον, καὶ ξυν κ ἔτι αλλας ποιησάμενος, ας ἄν δυνοται, τροφην τε παρέχειν,
σαφέρνης καὶ ὁ Βλκιβιάδης, - quasi
. dubitare quisquam posset, 'uinam vicerentur. rectius haud dubie ista exemplaria ηριον, quia solus hic agit Alcib., λέγων αδτὸς υπὲρ παρόντος T ισσαφέ ρ νovgr v
rum eo quoque careri potest, et lin- missum videtur ab ali Uo, quem iugeret, huc pertinera hτει ex Eup moribus eodem tenore orationis, usurpatoque asyndeto epexegeticorneque enirn τῶ τ mn verbis Nνων τε nouua orcio verbomini Jun turante denti, sed respondet to τ ὲ particulae καὶ, Quae aequitur. quare
expungendum aruitror heisu, idque eo mais, quod habetur in iis, quae
diendum reliquisset lectoribus; sed hoc vult, Alcibiadem postulasse, ut liceret Persarum regi non modo circumnavigare oram Atticae, sed etiam, quae erat elua impudentia. ibi navea fabricari; Drevitatis autem studiosus non bis significavit loeum, sed post ποιεῖσθαι omisit verba A τῆ Ω-ἡ γῆ. - Alcibiades aug
mente encore aes demandes, en Pr
Posant aux Ath. , ,,quo te rei sui libro de pareoumr tout te littoralde lor empire, eis. IKd. et in nota , ,Ceue demande a beaueoup de rappori inee celle que fir-ι lea Russes h la Porte pour te passage libro de leur vaisseaux de guerr par te Bosphore et lea Dardanelles. τὴν ἐαυτον γῆν. ale plerique libra, mirorque, viros doetissimos diu tuisse vulgatur 1 έαντ-t opo init enim dictivn αυτων , id si voluisset Thuc., sed maluit emeaci Avms, , ,ipsius Alcibiadia patriam, a qua potiua arcere debebat bar
390쪽
καὶ μὴ παντάπασιν ἐκπεπολεμῶσθαι, δεδιὼς μη. ην ἀπορροσι πολλαῖς ναυσὶ τῆς τροZῆς, ῆ τοῖς Ἀθηναίοις ἀναγκασθεντες
ναυμαχεῖν ἐσσηθῶσιν, η, κενωθεισῶν τῶν νεῶν, ανευ εαυτου
γενηται τοῖς 'Aθηναίοις, α βούλονται ἔτι δε ἐφοβεῖτο μάλιστα μὴ τῆς τροφῆς ζητήσει πορθήσωσι την ἐπειρον. πάντων Ουνὶ τούτων λογισμφ, καὶ προνοία, ωσπερ ψούλετο ἐπανισουν τους Ἐλληνας προς ἀλλήλους, μεταπεμψάμενος ουν τους Πελοποννησίους, τροφήν τε αὐτοῖς δίδωσι, καὶ σπονδὰς τρίτας τάσδε
58. , , TH δι καὶ δεκάτφ ἔτει Θαρείου βασιλεύοντος, ἐφ φεύοντος δὲ 'Aλεξιππιδα ἐν Λακεδαίμονι, ξυνθῆκαι ἐγίνοντο εν Μαιάνδρου πεδω Λααεδαιμονίων, καὶ τῶν ξυμμάχων, προς Π σαφωνη , καὶ Ἱεραμένην, καὶ τους Φαρνάκου παῖδας, περὶ τῶν
μῶσαι μὲν γάρ ἐστι τὰ εἰς πόλεμονεμβαλεῖν, ἐκπολεμῆσαι δὲ τὁ πόλινίξελεῖν, ubi v. Valch. p. 72. quo magia probea ἐκπεποὶεμῶσθαι. Both.
E G- . S. καὶ - ἐκπεπολεμῆσθαιr sic, verum id noli in urgeri, eum η et ω litteras permisceri nonnunquam sciamus iii codicibus, qua de re viximus ad Odyss. ω,
379. , Iliad. a , 33. in Addendis,
κενωθεισῶν των νεωτr ἀπολιπόντων αυτὰς των στρατιωτῶν διὰ
eino: neque enim his id ponere in
Ddem sententia mentini nune no-
trum, ne lue satis explorata puto exempla ejus rei a X. ad Dion a. p. b. ωσπερ. Ρortua quemadmodum. 'quem refellens r. , , ωGπFρ, inquit, , ,hic est quoniam. vellem dixisset, ubi alias . fortasse siqnificat ut ut, cillo modoCunque , quoV11 Pretio, ut Aristoph. Pac. 2Φ. et . quan
quam non displicet Porii iiiterpretatio, quaan seelitus etiam Did. , ,d'aprha te plan qu'il avait forna 6 de contre- balancer les sortes rεcipr ques des Hetthnes V . ἐπαν ισosν semel dixit, si bene Ineu iiii, Thuc., neque apud alios reperi hoc verbum, in quo ἐπὶ videtur essμ αυξητικὴν , ut in homerico ἐπεμήνιε Iliad. ., 460. est igitur
magia magisque, sive mag38 quam antea, exaequare, velut aetiuilibrio Graeciae, quominiis sormidanda sit Persis
58. ἐν Μαιάνδρου π εδίω. v. 3, 19. τοὐς Φαρνάκου π α ι δα e. Pharilabarum et fratres ejus, filios Pharnacia 2., non posteros Pharnacia I., qui est error K erita Dionys. p. 3M., non reputantis,