장음표시 사용
41쪽
oπλα παραδόντας, δει σαντες μη τι δια την ξυμφορὰν νUίσαντες ἐλασσωθήσεσθαι καὶ ἔντες ἐπίτιμοι, χ/ε-ερίσωσιν, ἐδη καὶ ἀρχάς τινας ἔχοντας, ἀτίμους ἐποίησαν, ατιμίαν δὲ τοιάνδε, ωστε μ τε ἄρχειν, μήτε πριαμένους τι ῆ πωλουντας κυρίους ει ναι υστερον δὲ αυθις χρόνp ἐπίτιμοι ἐγενοντο.
Dienses capiunt Thyssum. cornu ercia inter Ath. et Peloponii estos, sed suspiciosa propterea, quia neutri conditionibus laederis steterunt. igitur, multis nabitis sermonibus, cessatur a bello.
35. Toυ δ' αυτου θέρους καὶ Θύσσον την ἐν τῆ ἀθωωακτῆ Θιῆς εἷλον, ωθηναίων Ουσαν ξυμμαχον. καὶ το θέρος τοsτο πὰν ἐπιμιξίαι μὲν ἐσαν τοῖς 'Aθηναίοις καὶ ΙΠελοποννησίοις, υπώπτευον δὲ ἀλλήλους ευθως μετὰ τας σπονδὰς οῖ τε ' θηγαῖοι κH οιὶ Λακεδαιμόνιοι κατὰ την τῶν χωρίων αλληλοις Ουκ ἀπόδοσιν. την γὰρ Ἀμφίπολιν πρότεροι λαχόντες οι
δείσαντες - ν ε ωτε ρίσωσιν. interpunctionem emendavimus. ordo μη καὶ, οντες ἐπίτ. , νε-., νομ. Lλασσωθήσεσθαί τι διὰ την ξυμφοράν. νομ. - ξυμφ., Putantes, sto viliores habitum ira, sive eontemtos fore, ob caramitat . ἐπίτιμοι, qui άτίμοις opponuntur, sunt ii, quibus aditus ad honores patet. me. De sensu vocabuli ἐπιτιμία, quo Hiberum a luunt ad honores significat, v. Schoeniann. do Comit. Athen. p. 73., et in univer sum da ἐπιτιμία et ατιμια cum sum mn, tum ea, ciuae ab Attieis ἀτιμία κατὰ προστάζεις dicebatur, qualiasiit haec in Sphacteria captoriun, qua assectis neque magistratus gerere liceret, nequo emendi aut vendendi jus esset, Meieri dissertationem de Bonis damn. p. 101. 8eqq.,
Bικτι διῆς εἴλον. haec est eo-dicum plerorrumque omnium scriptura,
Dan. , habent τω, a correctione, ut videtur. gravius ulcus latet in nomine Bικτιδιῆς, quod veteribus plano imotum est. Gauerems eommenti de Herodoti et Thum didis Thracia S. 34. emendavit inῆς, Quod nomen infra cap. 82. meliores libri tuentur pro vulaato Uικτιδιῆς, sicut , IM . mentio ni urbis Uων, in hac ipsa regione Thraciao sitae, quaere io ibi 'Λκτὴ voeatur. itaque Putabat Gatteremis, nomini ue's ab interprete adscriptum in margine suisse Voc. ἀκτῆ, atque sic ortum esse istitit Uικτιδιῆς. ΕΣ Πh. Ab hoc initio prolaetus Di l. proposuit seribendum καὶ Θυσσον, την ἐν τῆ χθω 'Aκτp, Uιῆς εἱλον. ,, Ous Cris Fons avole bien dea proiives h l'ap-l ui de cette correction; d'abomi'aritele τῆ qui ne petit a'aecorderavee υθω, car eyest la premi hrg sola 'u'on tro uve dans un auisur greCη υθωρ aveo l'article iam inin; en suile te mot υκτη est tiresque Conservi dans la variante de plusielira MSS. Bικτηδιῆς; sane si inissima sunt ακτη et δικτη. Basti Episti crat. ad Boiss. P. 20. , ,α in libris MSS. passim caudam tam prolixam trahit, ut non re, sed αυ leuore tibi videaris. Both. MouME ille 'Aκτὴ est uite Chersonnhse oli se trouvo lo montAthos voym Thuc. l. ., S. 109. , et que la ville de Duσσος, ainst quoeelle de Uλν, έtalent fur cetis presqu' ile. E L id. cujus sententiae calculum adjecissem, nisi Dra ter morem omissus in nomina ,θω articulus me retinuisset. Igitur hoc malui, alterum alteri ω fraudi fuisse
paulum assurgit supra orationen ,
ateor; sed vimidiati poetae sunt Thucydides, Sallustii, Mill Ieri. τὴν γὰρ - δεχομήνους, nam
Lae., quinua sortito obliserat, ut priores redderent, nee Amphipolin, nee eetera, reddiderant; nec aDeros, qui erant in Thracia, ad foedera recipienda adegerunt. Pori.
42쪽
αδαιγνιοι αποδιδοναι, καὶ τὰ ἄλλα, ο υκ ἀποδεδώκεσαν ουδὲ τους - Θράκης παρεῖχον ξυμμάχους τὰς σπονδὰς δεχο- μενους, ουδὲ Βοιωτους, οὐδὲ Κορινθίους, λέγοντες αεὶ, ώς μετ Αθηναιων τουτους, ην μο θέλωσι, κοινὴ ἀναγκάσουσι χρονους τε προυθεντο ἄνευ ξυγγραφῆς, ἐν ού χρῆν τους μq'ιοντας αμφοτέροις πολεμίους ει ναι. τουτων ουν ὁρῶντες οἱ Αθqναῖοι Ουδὲν ἔργω γιγνόμενον υπώπτευον τους Λακεδαιμονίους μηδὲν δίκαιον διανοεῖσθαι ' ωστε Ουτε Πυλον ἀπαι--ύντων αυτῶν ἀπεδίδοσαν, ἀλλα καὶ τους ἐκ τῆς νήσου δεσμώτας μετεμέλοντο αποδεδωκότες, τά τε ἄλλα χωρία εἶχον,μ'oντες εις σφωι κἀκεῖνοι ποιήσειαν τὰ εἰρημένα. Λακεδαιμόνιοι δε τα μὲν δυνατὰ ἔφασαν πεποιηκέναι ' τους γὰρ παρὰ σφισι δεσμώτας οντας 'Aθηναίων ἀποδουναι, καὶ τους ἐπὶ Θράκης. στρατιωτας απαγαγεῖν, καὶ εἴ του ἄλλου ἐγκρατεῖς ησαν ' φιπολεως δὲ οὐκ εφασαν κρατεῖν, ωστε παραδουναι' BOι-τους δὲ πειράσεσθαι καὶ Κορινθίους ἐς τὰς σπονδὰς ἐσαγαγεῖν, καὶ Πάνακτον ἀπολαβεῖν, καὶ Ἀλνναίων οσοι ησαν ἐν Βοιωτοῖς αἰχμαλωτοι κομιεῖν. Πύλον μέντοι ηξίουν σφίσιν ἀπο- δουναι' εἰ δὲ .μη, Μεσσηνίους τε καὶ τους ειλωτας ἐξαγαγεῖν, ωσπερ καὶ αυτοι τους ἀπό Θράκης, Ἀθηναίους δὲ φρουρε τὸ χωρίον αυτους, εἰ βουλονται. πολλάκις δὲ καὶ πολλῶν λόγων γενομένων ἐν τῶ θέρει τουτω ἔπεισαν τους χθηναίους, ωστε ἐξαγαγεῖν ἐκ Πυλου Μεσσηνίους καὶ τους ἄλλους αλω- τας τε, καὶ ο σοι ηυτομολήκεσαν ἐκ τῆς Λακωνικῆς ' καὶ κατωκισαν αυτους ἐν μανίοις τῆς Κεφαλληνίας. τὀ μὲν ουν θέρος
τωτο ἡσυχ- ην καὶ ἔφοδοι παρ' ἀλληλους.
Legatis socioruni Spartae eongregatis Ephori duo Boeotiis et Corinthiis privatim suadent concordiam foedusquo facierulum cum Ar* vis, quo illi postea Lacedaemoniis concilientur, Argivomam societatem Atheniensium inlinicitiis laederumque violationi anteponentibus
36. υ δ' ἐπιζιγνομένου χειμῶνος, ἔτυχον γὰρ ἔφοροι ἔτεροι, καὶ Ουκ ἐφ ων αἱ σπονδαὶ ἐγένοντο, ἄρχοντες ῆδ',
et 3 l. hujus libri.), et non vπ τ πευω, qui n'est quo da la languedes scholiastes. v. PEauenne anglias, eol. 9568, B. Irid. εἰρημέν αρ τεταγμένα. S. ἐν Κρανίοις. v. 2, 33. 36. ἔφοροι ἔτεροι. ephori S Spartae eligebantur quotannis circa aequinoctium autumnale. v. Baliri ad Herod. I, M., etc.
43쪽
και τινες αυτῶν καὶ ἐναντίοι σπονδαῖς. ἐλθουσῶν πρεσβειῶν ἀπο τῆς ξυμμαχίδος, καὶ παροντων 'Ἀθηναίων, καὶ Βοιωτῶν,
καὶ Κορινθίων, καὶ πολλὰ ἐν ἀλλήλοις εἰπόντων, καὶ ουδὲν ξυμβάi των, ώς ἀπῆεσαν ἐπ' οἴκου, τοῖς Βοιωτοῖς καὶ Κορινθίοις Κλεόβουλος κίὶ Σενάρης, οὐτοι, οῖπερ τῶν μορων ἐβου-
λοντο μάλιστα διαλυσαι τὰς σπονδὰς, λόγους ποιοὐνται ἰοιους, παραινουντες οτι μάλιστα ταυτα τε γιγνώσκειν καὶ πειρῶσθαι,
Βοιωτούς υργείων γενομένους πρῶτον αυτοὐς ξυμμαχους αὐθις μετὰ Βοιωτῶν Ἀργείους Αακεδαιμονίοις ποιῆσαι ξυμμα-χους οἴτω γὰρ ῆκιστ' αν ἀναγκασθηναι Βοιωτους ἐς τας ωὰς σπονδὰς ἐσελθεῖν' ἐλίσθαι γὰρ Λακεδαιμονίους προ τῆς Ῥθηναίων εxθρας και διαλύσεως τῶν σπονδῶν ωργείους σφίσι φίλους καὶ ξυμμάγους γενέσθαι. το γὰρ υργος αεὶ ζπίσταντοεπιθυμουντας τους Λακεδαιμονίους καλῶς σφίσι φίλιον γεν=σθαι, ἐγούμενοι τυν εξω Πελοποννησου πολεμον ραω αν
εἰναι. Praeterea Boeotios ronant Panactum, ut, pro eo recepta Pylo, dein losacilius gerant helsum cum Atheniensibus.
μέντοι Πάνακτον ἐδέοντο ΙΒοιωτουςl οπως παραδω- σουσι Λακεδαιμονίοις, ἴνα ἀντ' αυτοs Πυλον, ην δυνωνται, ἀπολαβόντες ρβον καθιστῶνται υθηναίοις ἔς πολεμον.
Convenit inter Boeotios et Argivos de foedere.
37. Καὶ οἱ μὲν Βοιωτοὶ καὶ Κορίνθιοι, ταλα - ἐπεσταλμένοι από τε τοs Ξενάρους καὶ Κλεοβουλου, καὶ οσοι φίλοιαὶσαν αὐτοῖς τῶν Λακεδαιμονίων, ωστε. ἀπαγγεῖλαι ἐπὶ.τα κοινα, - εκάτεροι ἀνεχώρουν' 'Αργείων δὲ δυο ανδρες τῆς αρχῆς τῆς μεγίστης ἐπετήρουν ἀπιόντας αυτοὐς καθ' ὁδον, καὶ ξυγγενο- μενοι ες λόγους ῆλθον, εἴ πως οἱ Βοιωτοὶ σφίσι ξυμμαχοι γένοιντο, ῶσπερ Κορίνθιοι, καὶ 'Hλεῖοι, καὶ Μαντι ς' νομίζειν γὰρ αν , τούτου προχωρήσαντος, ραδίως ηdη και πολεμεῖν, καὶ σπένδεσθαι, καὶ προς Λακεδαιμονίους, εἰ βουλοιντο, κοινφλόγω χρωμένους, καὶ εἴ τινα προς αλλον δεοι. τοῖς δὲ τῶνῶς ἀπήε σαν ἐπ' οἱκου. l. e. cum legati domum abirent. Eae IIh. ταυτα τε γιγνώσκειν, et hoe quod sequitur, Βοιωτους - ξvμ- νους deremere. Dustra nonnulli
sed recte P. ,,Inio ῆκι ' αν, cum in oύτως lateat sententia conditionalis. Aequitur quidem statim rursusIλέσθαι, sed ibi αν, si antea positum fuerit, cogitatione supplem po test. - καλῶς recte S. exponit
1ιον reserendum est. - Paulo insorius pro ηγούμενοι proprio scribendum suisse ηγουμένon recte m net S. r non enim illi duo ephori solum, Red Lacedaemonii etiam universi bellum extra Peloponnesum ita leviust lare putabant, at Arqivi e sent amici. ad magistratus igitur mistulit scriptor, quod de populo M- endum erat. v. P. I, I., P. IIb., et es. 4, 106. nk. Dioντο Βοιωτους. sic Il.
Reislc. conjecit Boιωτῶν. assentior Isaackeo suspicanti, nomen Bοιωτους ex interpretatione in seriptoris orationem intrusum esse.
44쪽
Βοιωτῶν πρέσβεσιν ἀκούοHRν ηρεσκε ' κατὰ τύχ. γὰρ ἐδέοντο τούτων ωνπερ καὶ οἱ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος αυτοῖς σίλοι ἐπεστάλκεσαν. καὶ οἱ των ωπείων ανδρες ως ισθοντο αυτους δεχομενους τον λόγον, εἰπόντες, οτι πρέσβεις πεμψουσιν ἐς
Βοιωτούς, ἀπῆλθον. ἀεικόμενοι δὲ οἱ Βοιωτοὶ απῆ γειλαυτοῖς Βοιωτάρχαις τά τε εκ τῆς Λακεδαίρονος, καὶ τὰ απο τῶν Dγγενομένων ωργείων καὶ οἱ Βοιωταρχαι ἐρίσκοντό τε, καὶ πολλω προθυμότεροι ἐσαν, οτι αμφοτέρωθεν ζυνεβεβήκει αὐτοῖς, τους τε φίλους τῶν Λακεδαιμονίων τῶν αὐτῶν δεῖσθαι, καὶ τους Αργείους ἐς τὰ ομοια σπεύδειν. καὶ οὐ πολλφ υστερον πρέσβεις; παρῆσαν ' γείων τὰ εἰρημένα προκαλούμενοι. J αυτους ἀπέπεμψαν ἐπαινέσαντες τοὐς λόγους οἱ Βοιωτάρχαι, καὶ πρέσβειῶ υποσχόμενοι ἀποστελεῖν περὶ τῆς ξυμμαχίας ίς υργος.
Haeret tamen res, non communicata rite a Boeotiirchis eum 4 gummis eonciliis Boeotorum.
38. Ἐν δὲ τούτω ἐδόκει πρῶτον τοῖς Βοιωτάρχαις, καὶ Κορινθίοις, καὶ Μεγαρευσι, καὶ τοῖς απὸ Θράκης πρέσβεσιν,
ὀμοσαι ορκους ἀλλήλοις, ἡ μὴν ἔν τε τῶ παρατυψόντι ἀμύνειν τμ δεομένφ, καὶ μὴ πολεμήσειν τφ, μηδὲ ξυμβησεσθαι, ἄνευ κοινῆς γνώμης' καὶ ουτως ήδη τοὐς Βοιωτούς καὶ Μεγαρέας,
το γὰρ αυτὀ ἐποίουν, πρὀς τοὐς υργείους σπένδεσθαι. πρὶν δὲ τοὐς ορκους γενέσθαι, οἱ Βοιωταρχαι ἐκοίνωσαν ταῖς τέσσα σι βουλαῖς τῶν Βοιωτῶν ταυτα, ἀπερ ἄπαν - κsρος ἔχουσι, καὶ παρήνουν γενέσθαι ορκους ταῖς πόλεσιν, ἔσαι βούλονται ἐπ' ἁφελεία σφίσι ξυνομνύναι. οἱ δ' ἐν ταῖς βουλαῖς τῶν Βοιωτῶν οντες οὐ προσδέχονται τὸν λόγον, δεδιότες μὴ ἐναντία Λακεδαιμονίοις ποιήσωσι, τοῖς ἐκείνων ἀφεστῶσι Κορινθίοις ξυνομνύντες ' ου γὰρ εἶπον αυτοῖς οἱ Βοιωταρχαι τὰ ἐκ τῆς Λακεδαίμονος, οτι τῶν τε ἐφόρων Κλεόβουλος καὶ Ξενάρης καὶ οἱ φίλοι παραινουσιν Ἀργείων πρῶτον καὶ Κορινθίων γενομένους ξυμμαχους υστερον eετὰ τῶν Λακεδαιμor/ίων γίγνεσθαι, οἰόμενοι την βουλὴν, καν μὴ εἴπωσιν, οὐκ ἄλλα φ φιεῖσθαι ξ ἁ σφίσι προδιαγνόντες παραινουσιν. ώς δὲ ἀντέστη τὸ πρῆγμα, οἱ μὲν Κορίνθιοι κιὰ οἱ απὀ Θράκης πρέσβεις ἄπρακτοι ἀπῆλθον' οἱ δὲ Βοιωτάρχαι, μέλλοντες πρότερον, εἰ ταυτα ἔπεισαν, κα4 τὴν ξυμμαχίαν πειράσεσθαι πρὸς 'Αργείους ποιεῖνi οὐκέτι ἐσήνεγκαν περὶ Ἀργείων ἐς τὰς βουλὰς, οὐδὲ ἐς τὰ Αργος τοὐς πρέπεις, ους ὐπέσχοντο, ἔπεμπον, αμέλεια δέ τις ἐνῆν καὶ διατριβη τῶν πάντων.
37. τὰ εἰρημένα π ροκαλου- μενοι. i. e. hortantes ad ea perficienda, de qui biis egerant. II e.
45쪽
Olγnthii Μecybernam capiunt; Lacedaemonii Pyli rema perandae musa meis otios Panaetum rogant impetraintque conditione societatis privatim cum illis coeundae; quam conditionem Lae. contrR Pactionem cum Atheniensitnis saetam accipiunt, itaque oecupant Panaetum, Atheniensibus restitumulum pro Pylo, jamque dirutum ab ipsis Bo
39. Καὶ ἐν τῶ αυτῶ χειμῶνι τούτω Μηκύβερναν υλυνθιοι, 'Aθηναίων φρουρουντων, ἐπιδραμόντες εἶχον. uετὰ ταυτα, ἐγίγνοντο γὰρ ἀεὶ λόγοι τοῖς τε Ῥθηναίοις κH Λακμδαιμονίοις περὶ ων εἶχον αλλήλων, ἐλπίζοντες οἱ Λακεδα μό- νωι, εἰ Πάνακτον υ ναῖοι παρὰ Βοιωτῶν ἀπολάβοιεν, κομίσασθαι ἄν αυτοὶ Πυλον, ηλθον τοὐς Βοιωτοὐς πρεσβευόμενοι, καὶ ἐδέοντο σφίσι Πάνακτόν τε καὶ τοὐς 'Aθηναίων δεσμώτας παραδουναι, ῖνα ἀντ αυτῶν Πυλον κομίσωνται' οἱ δὲ Βοι-οὶ Ουκ ἔφασαν ἀποδωσειν, ην μη σφίσι ξυμμαχίαν ἰδίαν ποιήσωπιαι, ωσπερ Ἀθηναίοις. Λακεδαιμόνιοι-εἰδότες μὲν οτι ἀδικήσουσιν Ἀθηναίους, εἰρημένον ἄνευ ἀλλήλων μήτε σπενδεσθαί τω, μήτε πολεμεῖν, βουλόμενοι-τὀ Πάνακτον παραλαβεῖν, ώς την Πύλον ἀντ αὐτοs κομιουμενοι, καὶ ἄματων ξυγχέαι σπευδόντων τὰς σπονδὰς προθυμουμενων τὰ ἐς Βοιωτοὐς, ἐποιήσαντο την ξυμμαχίαν τοs χειμῶνος τελευτῶν- τος ῆδη, καὶ προς ἔαρ καὶ το Πάνακτον ευεις κα ρεῖτο. καὶ ενδέκατον ἔτος τῶ πολεμω ἐτελευτα.
His comperiis Argivi, metuentes, ne ab utraque parte deserantur , tandem que simus cum Lacedaemoniis, Tegeatis, Boeotiis, et Atheniensibus, sibi bellandum sit, legatos de laedere faciendo mutunt Lacedaemonem
40. υμα δὲ τῶ ῆρι ευθῶς του ἐπιγιγνομένου θέρους οἱ
υργεῖοι, ώς οῖ τε πρέσβεις τῶν Βοιωτῶν, ους ἔφασαν πέμψειν, οὐχ ῖκοντο, το τε Πάνακτον ῆσθοντο καθαιρούμενον, καὶευμμαχίαν ἰδιαν γεγενημένην τοῖς Βοιωτοῖς προς τοὐς Λακεδαιμονίους, ἔδεισαν μη μονωθῶσι, καὶ ἐς Λακεδαιμονίους -- σα ἡ ξυμμαχία χωρήση. τοὐς γὰρ Βοιωτοὐς ωοντο πεπεῖσθαι υπὁ Λακεδαιμονίων το τε Πάνακτον καθελεῖν, καὶ ἐς τὰς Αθ ναίων σπονδὰς ἐσιέναι, τούς τε Ἀθηναίους εἰδέναι ταυτα, ἄστεουδὲ προς Ἀθηναίους ἔτι σφίσιν ειναι ξυμμαχίαν ποιήσασθαι, πρότερον ἐλπίζοντες ἐκ τῶν διαφορῶν, εἰ μη μείνειαν αυ- τοῖς αἱ προς Λακεδαιμονίους σπονδαὶ , τοῖς γομ υθηναίbις ξυμμαχοι ἔσεσθαι. ἀπορουντες ουν ταυτα οἱ Θργεῖοι, καὶ φωβούμενοι μη Λακεδαιμονίοις, καὶ δεγεάταις, καὶ ) Βοιαποῖς, καὶ 'Aθηναίοις, ἄμα πολεμῶσι, πρότερον - δεχόμενοι τὰς Λακε- 'δαιμονίων σπονδὰς, αλλ' ἐν φρονήματι οντες τῆς Πελοπον -
39. των ξυγχέαι σπ ευδόντων. ephoros cap. 36. nonunatos designat cum amicis idem cupientibus. - τὰ ἐς Βοιωτους. sic Codice optimi; vulgo etάς. P. Comparat 4, b. σπονδὰς ποιησαμένους τὰ περὶ
σεσθαι, sed prae elatione aninis prinei patum Peloponnesi sperantea.
46쪽
σ- ηγήσεσθαι, ἔπεμπον ως ἐδυναντο τάχιστα ἐς την Λακεδαίμονα πρέσβεις, ΚυστροFον καὶ Αἴσωνα , οῖ ἐδόκουν προσφιλέστατοι αυτοῖς εἶναι, ηγουμενοι ἐκ των παρόντων κράτιστα
πρὸς Λακεδαιμονίους σπονδὰς ποιησάμενοι, οπη αν ξυγχωρῆ,ήσυχίαν ἔχειν.
Argivi et Laeedaemonii foedus inter se b0 annorum, et pactum de Cy
41. καὶ οἱ πρεσβεις ἀφικόuευγι αυτῶν λόγους ἐποιο τοπρος τοὐς Αακεδαιμονίους, ἐφ ω αν σφίδιν αἱ σπονδαὶ γίγνοιντο. καὶ τὸ μὲν πρῶτον οἱ υργεῖοι ήξω- δίκης ἐπιτροπὴν σφίσι γενέσθαι, πι ἐς πόλιν τινὰ, η ἰδιώτην, περὶ τῆς Κυνουρίας γῆς, ης ἀεὶ πέρι διαφίρονται, μεθορίας ούσης 'ει δε ἐν αυτῆ Θυρέαν καὶ ' ρονην πόλιw νέμονται δ' αυτην Λακεδαιμόνιοι επειτα δ', οὐκ ἐώντων Λακεδαιμονίων μεμνῆσθαι περὶ αυτῆς, αλλ', εἰ βούλονται σπένδεσθαι, ῶσπερ πρότερον, λοιμοι εἶναι, οἱ Ἀργεῖοι πρέσβεις τάδε ομως ἐπηγάγοντο τοὐς Λακεδαιμονίους ξυγχωρῆσαι, ἐν μὲν τῶ παρόντι σπονδὰς ποιήσασθαι ἔτη πεντήκοντα, ἐξεῖναι δ' ὁποτεροισομ προ καλεσαμένοις, μῆτε νόσου οἴσης, μήτε πολέμου, Λακεδαίμονι καὶ ωργει, διαμαχεσθαι περὶ τῆς γῆς ταύτης, ῶσπερ καὶ πρότερόν ποτε, οτε αὐτοὶ εκάτεροι ὴξίωσαν νικῆν, διώκειν δὲ μὴ ἐξεῖναι περαιτέρω τῶν πρὸς υπος καὶ Αακεδαίμονα ορων. τοῖς δὲ Λακεδαιμονίοις τὸ ρὲν πρῶτον ἐδόκει μωρία εἶναι ταυτα, ἔπειτα ἐπεθέμουν γαρ τὸ ωργος πάντως φίλιον ἔχειν ξυνεχώρησαν ἐφ' οἷς ἐξ-υν, καὶ ξυνεγράψαντο. ἐκέλευου δοἱ Λακεδαιμόνιοι, πρὶν τέλος τι αυτῶν ἔχειν, ἐς τὀ υργος πρῶτον ἐπανυωρησαντας αυτοὐς δεα ι τῶ πλήθει, καὶ, ἐν ἀρέσκοντα-ηκειν ἐς τα Ῥακίνεια τοὐς ὁρκους ποιησομένους. καὶ οἱ μ ν ανεχώρησαν.
Spartanorum legati Athenienses a Boeotus mptos Panacto Athenas du- eunt, et de dimito locum jam vacuum ab nostibiis Atheniensium ex-masant; quam tamen rem aliaque similia, a Spartanis admissa, aegre serunt Ata.
42. 'Eν δὲ τp χρόνφ τουτω, ω οἱ Ἀργεῖοι ταυτα ἔπρα σον, οἱ πρέσβεις τῶν Λακεδαιμονίων, Ἀνδρομένης, καὶ Φαίδι-
ἐκ τῶν παρόντων κράτι - στα. i. e. pro praesenti rerum si
μήτε πολέμου. intelligendum ἄλλου πολέμου. ἄσπερ καὶ π ρότ ε ρόν ποτε
- νικῶν. hoc certamen, In quo aequo Marte dimicantes circa Croesi tempora utrique victoriam sibi vindicabant, memoriae prodidit Herod.
I, 82. es. Paus. 2, 38. 1 h. his Strat, nern 8., p. 578. et Ovidium risu 2, 663. addidit G-r.evνεγράψ αντ or συνθήκην ἔγ- γραφον δεδώκασι. S. - δεῖξαι
τὴν συγγραφήν. Diuiligo 1 Corale
47쪽
Mς, καὶ Ἀντιμενίδας, ους ἔδει το Πάνακτον καὶ τοὐς ανδρα τοὐς παρὰ Βοιωτῶν παραλαβόντας 'Aθηναίοις ἀποδουναι, τομὲν Πάνακτον υπὐ των Βοιωτῶν αυτῶν κα ρημένον ευρον ἐπὶ προφάσει, ώς ησάν ποτε Ῥθηναίοις καὶ Βοιωτοῖς ἐκ δι φορῆς περὶ αυτοs ἄρκοι παλαιοὶ μηδετέρους οἰκεῖν το χωρίον, αλλὰ κοιν)ὶ νέμειν, τοὐς δ' ἄνδρας, ολ εἶχον αἰχμαλώτους Βοιωτοὶ ' Ἀηναίων, παραλαβόντες οἱ περὶ τον 'Ἀνδρομέν νἐκόμισαν τοῖς 'Aθηναίοις, καὶ ἀπεδοσαν τοs τε Πανάατου την καθαίρεσιν ἔλεγοu αὐτοῖς. νορίζοντες καὶ τοsτο αποδιδόναι πολεμιον γὰρ οὐκέτι ἐν αὐτῶ 'A 'αίοις οἰκησειν Οὐδένα. λεγομένων δὲ τούτων οἱ ' ηναῖοι δεινὰ ἐποίουν, νομίζοντες ἀδικεῖσθαι ἡπο Λακεδαιμονίων τοί τε Πανάκτου τὴ καθαιρέσει, ο ἔδει Ορθὸν παραδομαι, καὶ πυνθανόμενοι, οτι καὶ Βοιωτοῖς ἰδία ξυμμαχίαν πεποίηνται, φάσκοντες πρότερον κοινῆ τοῖς μὴ δεχομενους τὰς σπονδὰς προσαναγκάσειν. τά τε ἄλλα ἐσκόπουν, οσα ἐξελελοίπεσαν τῆς ξυνθήκης, καὶ ἐνόμιζον εξηπατῆσθαι ' ωστε χαλεπῶς πρὸςJ τοὐς πρέσβεις ἀποκρινάμενοιαπέπεμψαν.
Alcibiades cum ita melliis lare putans, tum odio L.acedaemoniorum, au-venem contemtientium, Atheilienses hortatur ad coeuntiam societatem cum Argivis; hos lue privati in ea de re legatos mittere Athenas jubet, ope sua Promissa.
43. Κατὰ τοιαύτην δὴ διαφορὰν ἔντων των Λακεδαιμονίων προς τοὐς Ἀθηναίους οἱ ἐν ταῖς 'Aθήναις αὐ βουλόμενοι λίσαι τὰς σπονδὰς εὐθὐς ἐνέκειντο. ησαν δὲ ἄλλοι τε, καὶ Ἀλκιβιάδης ὁ Κλεινίου, ἀνὴρ ἡλικία μὲν ετι τότε ων νέος, ως ἐν ἄλλρ πόλει, ἀξιώματι δὲ προroνων τιμώμενος' ω ἐδόκει μὲν κώ ἄμεινον εἶναι προς τοὐς Αργείους μῆλλον χωρεῖν, ου μέντοι αλλὰ καὶ φρονήματι φιλονεικῶν ὴναντιοsτο, οτι Λακε-
νὴν νομὴν ἔχειν εν αὐτῶ. IIk:43. ανὴρ - νέος, ως ἐν
πόλει, vir aetate quidem adhue tum juvenis, ut in alia urbe, i. e. ut in stilis quociue urbibus sunt juvenes. Concise Gictum et subobscure more Thucydideo, curus obliti trepidant interpretes, itumque est in conjecturas, velut Portus in commentario suadet conatu audacissimo
ματι προγόνων τιμώμενος. verbis
aeverus levem a*ue ambitiosum Alcibiadem naso suspendita Trapinia circiter annos vel sor-lasse psua Eo tum natum eum fuisse
colligit Aeaeius e Platonis Alcibiade primo, 1n quo Socrates Alcit, lota
nondum m annos implevisse dieit let do Pericle loquitur tanquani fid- hue vivente; Periclea autem obsit anno 3. belli peloponnesiaci. at Dio- dorum Sic. et Corn. Nepotem se- quimur, Alc. tum nondum potuit habere 30 annos : nam lite in vita ejus c. I 0. occisum dicit, cum annos Cir ei ter is natus esset, Diod. autem lI , II. mortem illius in annum I. olymp. 94. M. conserti jam vero ea, quae hic narrat Thue., incidunt in extremum annum 4. olympiadia i 89. 2 l. , a quo usque ad mortem Alcibiadis sunt anni ci rei ter 14. . D. Neque 30 annos habentem Thuc. dixisset νέον, i. e. νεανιαν. οὐ μέντοι ἀλλά. idem est - μὴν αλλὰ, anis, quin etiam. v. viger. p. 46 .
48쪽
OB. V. CAP. 42-44.δ- ωι διὰ Νικίου καὶ Λάχητος ἔπραξαν τὰς σπονδὰς, αυ-
τόν κατά τε την νεότητα υπεριδόντες. καὶ κατὰ την παλαιὰν προξενίαν ποτὲ ουσαν ου τιμήσαντες, ην του πάππου ἀπειπόντος αυτὰς τους ἐκ τῆς νησου αυτῶν αιχμαλώτους θεραπευων διενοεῖτο ἀνανεώσασθαι ' πανταχόθεν τε νομίζων ἐλασσουσθαιτο τε πρῶτον ἀντεῖπεν, οὐ βεβαίους φάσκων εἶναι Λακεδαι μονίους, ἀλλ', ῖνα ' γείους σφίσι σπεισάμενοι ἐξέλωσι, καὶ αυθις ει ' ναίους μόνους Γωσι, τουτου ενεκα σπένδεσθαι
αὐτους καὶ τότε, ἐπειδὴ ἡ διαφορὰ ἐγεγένη το, πέμπει ευθυς ἐς Αργος ἰδία, κελευων ώς τάχιστα ἐπὶ την ξυμμαχίαν προκαλουμένους ῆκειν μετὰ Μαντινέων καὶ Πλείων, ώς καιρου ἄν- τος, καὶ αὐτὸς ξυμπράξων τὰ μάλιστα.Eum audientes Argivi, Elei, Mantinenses, Athenas legationem mittunt de societate; itemque Iaac. Cum eam impedio nili causa, tum propter Pyluin recipiendani et societatem factam cum Boeotiis.
44. Οι δε υργεῖοι ἀκουσαντες τῆς τε ἀγγ ελίας, καὶ ἐπει- δη ἔγνωσαν ου μετ' Ἀθηναίων πραχθεῖσαν την τῶν Βοιωτῶν ξυμμαχίαν, ἀλλ' ἐς διαφορὰν μεγάλην καθεστῶτας αυτους πρῖς τους Λακεδαιμονίους. τῶν μὸν ἐν Λακεδαίμονι πρέσβεων, οῖ σφίσι περὶ τῶν σπονδῶν ἔτυχον απόντες, ἡμίλουν, πρὸς δὲ τους Αθηναίους νῆλλον την γνώμην εἶχον, νομίζοντες πόλιν τε σφίσι φιλίαν απὁ παλαιου, καὶ δημοκρατουμένην, ἄσπερ καὶ
κατὰ την π. πρ ξενίαν. , ,Iλiscernenda est ἰδιοξενία fantiliaraim, Alcibiauia Spartani et Atti ei, a προξενία familiae Alcibiadis Atti ei cum Spartanis pii blice inita. Mijus mention in facit etiam Xenophon Conv. 8, 39. v. od. Militer. I or. 2., P. 4II., ann. 3. I. Alcibiadis, qui cum aliis Pisistratidas ex Attica
ejecit, filius erat Clinias, pater Alcibiadis hujus. Alcibiadis Ibaeonis filius erat Endius; hujus Endii Alcib. noster 8, 6. πατρικὰς ἐς τὰ μάλιστα ξένος appellatur, oθεν, addit Thuc., καὶ τοὐνομα λακωνι ν η οἰκία πιπῶν Clinias et Alen,iadis
seris. etenim mos suu Itineris suis nomina hospitum vel amicomini indere, de uuo more V. ann. ad
8, 6. non sicit seraptor, Cliniam, Alcibiadis nostri patrem, primuri filio nomen laconicum indidisse, sed tantum hoc, propter ξενίαν laconicam laconicum nomen suisse in ea familia. - II. Igitur maiores Alcibiadis nostra Lacedaemoniorum eένοι publici sive πρόξενοι suerant, ipse Ale. non fuit, sed recuperare studuit eum honorem, cujus oneroavus illius se liberaverat, id quod narrat Thii c. 5, 43., et patet ex hoc loco. illiini avum S. ad b, 43. maleare suisse Periclem. tutorem illum Alcibiadis, non avum. v. Plui. Alcit . viti iiiitio, Isocr. de Big. P., etc. Alcithiadis avus paterniis sint Alcibiades, maternus Megaeles; ille videtur L. cedaemoniis tempore Clisthenis προξενων renuntiasse. E eo ad 6, M. ἐλασσουσθαιr ἀδικεῖσθαι. σφίσιr τοῖς χθηναίοις. S. σφίσι σπεισάμενοι ἐξέλωσι. ἐξαιρεῖν apud Thucydidem est Eae-
Pufinare, capere, evertere. V. D. ,
qui locum sic explanat, Alcibiadem jam tum, cum inGuciae quinquaginta annorum fiebant, iis se oppositisse ac dixisse, ILacedaemonios eo consilio cum theniensibus pacisci, ut foedere cum his faeto Argivos sub otestatem redigerent, ac deinde, ilis subactis, Athenienses aggrederentur. nh. 44. ου μετ' 'Λθηναίων ξυμμαχίαν. a. e. societatem Boeotorum ac I .acedaemoniorum cap. 39. non consciis Avieniensibus faetam esse. Hlt.
49쪽
αυτοὶ, καὶ δυναμιν μεγάλην ἔχουσαν την κατὰ θαλασσαν, ξυμ πολεμήσειν σφίσιν, ην καθιστῶνται πόλεμον. ἔπεμπον ουν
ευ ς πρέσβεις ώς τοὐς ' ψηναλυς περὶ τῆς ξυμμαχίας ' ξυν
επρεσβευοντο δὲ καὶ Πλεῖοι, καὶ Μαντινῆς. ἀφίκo in o δὲ καὶ Λακεδαιμονίων πρέσβεις κατὰ τάχος, δοκουντες ἐπιτήδειοι ει- ναι τοῖς 'Aθηναίοις. Φιλοχαρίδας, καὶ Λέων, καὶ Ἐνδιος, δεί
σαντες μὴ τήν τε ξυμμαχίαν ὀργιζόμενοι προς τοὐς υργείους ποιήσωνται, καὶ ἄμα ΙΠύλον ἀπαιτήσοντες ἀντὶ Πανάκτου, καὶ περi τῆς Βοιωτῶν ξυμμαχίας ἀπολογqσόμενοι, ώς ουκ ἐπὶ κα-
Iincedaemoniorum legati post tuam Athenis in senatu dixeriint, se venisse cum summa potestate omnes controversias coni ponemii, ab insimanis Alcibiade persua lentur, id ut postea negent iii concione. quo facto Ath. clamarit, vere mendaces illos, nec sinceros, dicere Alcibiadent, foediasque tameniluni mim Argivis et eo mi in socias: id lite acce
lerantes retinentur terrae motu.
45. Καὶ λεγοντες ἐν τῆ βουλῆ περί τε τούτων, καὶ ώς αντοκράτορες ηκουσι περὶ παντων ξυμβῆναι τῶν διαφόρων, τον Ἀλκιβιάδqν ἐφόβουν. μὴ καὶ ῆν ἐς τον δῆμον ταυτα λέγωσιν, ἐπαγάγωνται τὸ πλῆθος. καὶ ἀπωσθῆ ἡ Ἀργείων ξυμ-
μαινα. μ χανῆται δὲ προς αυτοῖς τοιόνδε . τι ὁ ωλκιβιάδης τους Λακεδαιμονίους πείθει, πίστιν αυτοῖς δοὐς, ἐν μὴ ὁμολογήσωσιν ἐν τῶ δήμω αυτοκράτορες ῆκειν, Πυλον τε αυτοῖ ' ἀποδώσειν πείσειν γαρ αὐτὰς 'Aθηναίους, ῶσπερ καὶ νυν αντιλέγειν,) κω τἄλλα ξυναλλάξειν. βουλόμενος δὲ αυτοὐς Νικίου τε ἀποστῆσαι, ταὐτα ἔπρασσε, καὶ ὐπως, ἐν τῶ δήμω διαβαλὼν αυ- τοὐς- ώς ουδὲν ἀληθὲς ἐν νι, εχουσιν, ουδὲ λέγουσιν ου δίποτε ταυτὰ, τοὐς 'Αργείους, καὶ 'Hλείους. καὶ Μαντινέας, ξυμμάχους ποιῆσn. καὶ ἐγένετο ουτως' ἐπειδὴ γὰρ ἐς τον δῆμον παρελθόντες, καὶ ἐπερωτωμενοι, οὐκ ἔφασαν, ῶσπερ ἐν τῆ βουλῆ, αυτοκράτορες ῆκειν, οἱ 'Aθηναῖοι Ουκέτι ἐνείχοντο, αλλα, τουωλκιβιάδου πολλῶ μῶλλον ῆ πρότερον καταβοῶντος τῶν Λακεδαιμονίων, ἐσήκουόν τε, καὶ ετοιμοι ησαν εὐθύς παραγαγόντες τοὐς 'Αργείους. καὶ τοὐς μετ ' αυτῶν, ξυμμάλους ποιεῖσθαι ' σεισμού δὲ γενομένου, πρίν τι ἐπικυρωθηναι, η ἐκκλησία αυτη
Postridie tamen Nietas persuadet eoneioni Atheni fiunt, ut ea de re denuo legatos mittant I .acedaemonem, in quibus ipsum; sed ne illis quidem postulata impetrantibus irati foedus ac societatem laciunt cum Argivis.
46. V δ' υστεραία ἐκκλησία ὁ Νικίας, καίπερ τῶν Λα-
et ceteras controveratas se compo saturum. Port.
6. τῶν Λ α κ ε δ α ι μο ν ί ω ν. perperam in libris additur αυτῶν, sphalma librarii occupantia αυτὸς, quod sequitur. Ad Milos. Pungite me, docti culices, quod inepta recido, Pungiter non multum spiciata Ve
50쪽
κεδαιμονίων ηπατηρένων καὶ αυτὰς ἐξηπατημένος περὶ τουμη αυτοκράτορας ομολογησαι ηκειν, ομως τοῖς Λακεδαιμονίοις χρῆναι φίλους μῆλλον λ ίγνεσθαι, καὶ ἐπισχόντας τὰ προς Ἀργείους πέμψαι ἔτι ώς αυτοὐς, καὶ εἰδέναι, ο τι δι νοουνται, λέγων ἐν μὲν τῶ σφετέρφ καλῶ, ἐν δὲ τῶ ἐκείνων ἀπρεπεῖ, τον πόλεμον ἀναβάλλεσθαι ' σφίσι μὲν γαρ ευ εστ των τῶν πραγμάτων ώς ἐπὶ πλεῖστον ἄριστον εἶναι διασώσασθαι
την ευπραγίαν, ἐκείνοις δὲ δυστυχουσιν οτι τάχιστα εὐρηαα εἶναι διακινδυνευσαι. ἔπεισέ τε πεμψαι πρεσβεις, ἄν καὶ αυτος ην, κελευσοντας Λακεδαιμονίους, εἴ τι δίκαιον διανοουνται, Πάνακτόν τε ὀρθὰν ἀποδιδόναι, καὶ ' φιπολιν, καὶ την Βοιωτῶν ξυμμαδίαν ἀνεῖναι, ην μη ἐς τὰς σπονδὰς ἐσωσι, καθάπερ εἴργο ανευ ἀλλήλων μηδενὶ ξυμβαίνειν. εἰπεῖν τε ἐκέλευον, οτικαὶ σφεῖς, εἰ εβούλοντο ἀδικεῖν, ηδη αν Ἀργείους ξυμμάχους
πεποιῆσθαι, ώς παρεῖναί y' αὐτους αὐτos τουτου ενεκα. εῖτέ τι ἄλλο ἐνεκάλουν, παντα ἐπιστείλαντες ἀπέπεμψαν τους περὶ τον Νικίαν πρέσβεις. καὶ αφικομένων αυτῶν, καὶ ἀπαρογειλάντων τά τε ἄλλα, καὶ τέλος εἰπόντων, οτι, εἰ μη την ξυμμαχίαν ἀνησουσι Βοιωτοῖς μη ἐσιουσιν ἐς τὰς σπονδὰς, ποι - σονται καὶ αυτοὶ Ἀργείους κH τους μετ' αυτῶν ξυμμάχους, την μὲν ξυμμαχίαν οἱ Λακεδαιμόνιοι Βοιωτοῖς Ουκ ἔφασαν ἀνήσειν, ἐπικρατουντων τῶν περὶ τον Σενάρη τον. ἔφορον ταυτα γίγνωσθαι, καὶ ὁσοι ἄλλοι τῆς αυτῆς γνωμης ησαν ' τους δὲ ορκους, δεομένου Νικίου, ἀνενεώσαντο ' ἐφοβειτο γὰρ μη πάντα ατελῆ ἔχων ἀπέλθη, καὶ διαβληθη, οπερ καὶ ἐγένετο, αἴτιος δοκῶν εἶναι τῶν προς Λακεδαιμονίους σπονδῶν. ἀναχωρήσαντός τε αὐτου,ώς ῆκουσαν οἱ 'A ναχι Ουδεν ἐκ τῆς Λακεδαίμονος πεπραγμένον, εὐθυς δι' οργῆς εἶχον ' καὶ νομίζοντες ἀδικεῖσθαι. ἔτυχον γὰρ παρόντες οἱ 'Αργεῖοι καὶ οἱ ξυμμαχοι, παραrαγόντος Ἀλκιβιάδου, ἐποιήσαντο σπονδὰς καὶ ξυμμαχίαν προς αυ-
ἐκείνοις - δ ιακινδυνευσαι, illia vero Q letis pro luero fore primo quoque impore beιιi fortunam periclitari. aio sere
ereeturn quippe dimitum erat a Boeotitae v. cap. Q. Both.) ac integrum. Portus. O τε καὶ σφεῖς - πεποιῆσθαι. debebat aut οτι καὶ σφεῖς ῖν ἐποιήσαντο, aut καὶ σφας αν πεποιῆσθαι amribere, sed in oratione obliqua isoquens est transitus a particulis pronomine relativo ad infinitivum. et 2, 102. m. την ξομμαχιαν ἀνήσουσι
Βοιωτο ῖς. eeriissimis exemplis evincit D., dativum Mιωτοῖς non ad ἀνήσουσι, sed ad eυμμαχίαν referendum esse, pro quo in superioribus Thuc. dixit την Βοιωτων ξυμμαχίαν ἀνεῖναιr nam aulistantivia Inte dum adjungitur casus verbi vel adjectivi ejusdem originis et cognatae significationis, velut supra cap. b. περὶ φιλίας τοῖς Ἀθηναιουις, e. 35. κατὰ την τῶν χωρίων ἀλλήλοις Ουκ ἀπόδοσιν. sic ILatini dicunt obtemperatio imperatori, insidiae consuli. HI .