Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

101쪽

E TOT Bσυκάμινα ε - τὰ ἀπο- .Hγυπ-χς συκης, α τινες συκόμορα λεγουσιν. περ οἱ ἐπιχώριοι ἐπὶ βραχυ κνι- σαντες σιδηρι ἐῶσιν ἐπὶ του φυτου καὶ κ' του ἀνέμου πινούμενα ἐφος μερῶν τριῶν οἴ- ---- , κώ ευώδη γίνονται μάλιστα δὲ ζεφύρων πνευσάντων, και ἐδώδιμα λ το ἐν αὐτοῖς ρέμα ψυχρον καὶ τοῖς πυρεταίWΠαγι μετα οδίνου ἐλαίου καταπλαττόμενον

ἐπι του στομάχου ἐπιτίθεσθαι και Ουκχλίγα παρηγο- ρεισθαι τους νοσουντας φέρε τον καρπον τοίτον

1 η αἰγυπτία συκάμινος ἀπο του ξυλου καὶ ου. ὁ τῶνεπικαρπίων μόρα δε- συκάμινα καὶ παρ' Αἰσχυλω ἐν Φρυξὶν ἐπὶ του Ἐκτορος

ἀνin f ἐκεῖνος. πεπαίτερος μόρων. ἐν δὲ Κρησσαις καὶ τὰ της βάτου

15 λευκοις τε γαρ μοροισι καὶ μελαγχιμοις

πρῶτον μεν ο φει λευκον ἀνθουντα στάχυν, ἐπειπα φοινῆαντα γογγυλον μύρον.

πρότερον των αλλων ἀκροδρύων φαίνεται, μορε ῖν τε

κει.ε το δένδρον ἀεὶ ώς καὶ Οἰωλειαν0ρεῖς' καὶ μορε ρς η παισὶ πέλει μείλιγμα, σι πρῶτον ἀπαγγέλλουσα βροτοῖς ηδεῖαν πώρην ' oti 37. Φανία ς ὁ Ἐρέσιος, 'Αριστοτέλους μαθητής, τον της πρίας συκαμίνου καρῶν μόρον καλεῖ, οντα καὶ αὐτον γλυκύτατον καὶ ηδιστον, τε πεπιτνθείφ γράφει δεχυτως ἡ μορον το βατῶδες ξηρανθείσης της φοίρας το συκαμινώδους σπερματικας ο εχει τας συκαμιν ειςJδιαγονὰς καθάπερ υποφαινούσας καὶ διαφυας ἔχει ψαθυρὰς καὶ υχυμους. Παρ- tθεν ' uβρυνά φησι συκάμινα - καλοῶσιν ἔνιοι

102쪽

μ0ρα Σαλαμίνιοι δὲ τ αυτ ταυτα βάτια Ilι δὲ Οογων τὰ αυτὰ συκάμινα καὶ μόρα, ιον αλμώρροα καὶ συκων ἀμείνω Θίφιλος ο Σίφνιος ἰατρος γράφει ουτως ' τα δὲ συκάμι να, ἁ καὶ μοοα λέγεται, εὐχυλα μεν ἐστι μέσως, ὀλιγότροφα δε καὶ ευ ο στόμαχα καὶ εὐέκκριτα ἰδίως δὲ τουτων τὰ ἔνωμα 5Mἔλμινθας εκτινάσσει. Πυθερμος δε ἱστορεῖ, ως φησιν ωανδρος, καθ' αυτον τὰς συκαμίνους ου ἐνεγκεῖν καρπον ἐτῶν εἴκοσι, κοὰ γενέσθαι ἐπιδημίαν ποδαγρικην τοσαύτην ωστε μη μόνον ἄνδρας τω πάθει ἐνσχε- ο /αι, αλλὰ καὶ παῖδας κα κόρας καὶ ευνουχους, ετιδὶ γυναῖκας παμπεσεῖν δὲ -- - δεινον καὶ αἰπολ- λ τα δύο μέρη τω προβάτων ἐνσχεθ α τω

38. ΚΑΡΥΑ. οἱ υττικῶ καὶ οἱ αλλοι συγγραφεῖ iaκοινως πάντα τὰ ἀκρόδρυα κάρυα λέγουσιν, Ἐπίχαρμος δὲ κατ' ἐξοχην ς μεις ' καπυρὰ τρωγων καθυ, ἀμυγδάλας. Φιλυλλιο, ἁλκάρ ἀμυγδάλαι Ηρακλέω δέ φησιν ὁ ' μυ- , πια ἐκάλουν καὶ τὰς

ἀμυγδάλας καὶ τα νυν καστάνεια. τλη δενδρον κα 20ρυα παρὰ Σοφοκλεῖ ' καρυα μελίαι τε. Εὐβουλος' η γοως κάρπια καρ στω. καλεῖται δέ τινα καὶ μο--τῶ κάρτα. 39. ΑΜΥΓΔΑΛΑI. ὁτι αἱ νάξιαι ἀμυγδάλαι διὰ μνημης ηνσα τοι παλαιοῖς καὶ γίνοιται -- ἐν ας ξω τῆ νήσω διάφοροι, ς ἐμαυτόν, φροί, σίθω-

Φρυνιχος

απαντας ἐξέκοψεν, ωστουπιαν δυναίαην ναξίαν

ἀμυγδάλην κατάξαι. διάφοροι δ' ἀμυγδάλαι γίνονται κἀν F

103쪽

EK ΟΥ παρὰ γαρ τα αλλαχόθεν αμὰ ἐπ μήκεις - καὶ κατὰ - ακρον ἐπικαμπεις Λάκωνας δὲ Σέλευκος ἐν Γλώσσαις φησὶ καλεῖν τα - - κάρυα μου Θυς, τ/ίοως δὲ - γλυκέα κάρυα υμερίας δε φησι μυκηρον την ἀμυγδάλην καλεῖσθαι ἐπακτικώτατα δὲ προς ποτονἈτὰ ἀμυγδαλα προεψθιόμενα. υπολις δίδου - θαι ναξίας ἀμυγδάλας

οἰνόν τε πίνειν ναζιων ἀπ αμπέλων.

ν δέ τις αμπελος -καλουμένη Πλούταρχος δὲ ολαιρωνευς φησι παρὰ ρο--τωπιβερίου Καμαρυω ἰατρόν τινα υπερβάντα παντας ἐν τω πίνειν φωραθηναι προ τοὐπιτ προεσθίοντα πικρὰς ἀμυγδάλας πέντε η ἐξ ασπερ κωλυθεὶς προσευέγκασθαι -δὲ φ πρὸς τὸ μικρότατον ἀντέσχε του ποτοῆ αἴτιος ουν ην

της πικρότητος δύναμις ξηραντικη καὶ δάπανος υπῶνουσα κληθῆναι δὲἀμυγδάλαςφφνὶν ωδιαώς , Αλεξανδρευς παρὰ το ἐν τω μετὰ το χλωρον σπερεὶ ἀμυχὰς ἐχειν πολλάς.ονος βαδίζεις εἰς ' α τραγημάτων φησί που Φιλημων ' φηγοὶ Πανος αγαλμα φησὶ Νίκανδρος ἐν δευτέρω Γεωργικῶν. - καὶ ουδετέρως μύγδαλα λέγεται Θίφιλος τρωγάλια μυρτίδες πλακους μύγδαλα.

δάλης Πάμφιλος μὲν ἐξω ἐπὶ του καρποφβαρύνειν οριο- τω ἀμυγδάλω τὸ μωτοι δένδρον θέλειρισπῶν αμυγδαλη και ροδῆ. καὶ ζάρχίλοχος Ἀοδῆς τε καλον ἄνθος. ' Ἀρίσταρχος δὲ καὶ τον καρπον καὶ τοδένδρον - ως προφέρεται-- οιεῖ- τα σιν Φιχόξενος δ' ἀμφότερον περισπα απολις ἀπολεῖς με, ναὶ - την σμυγδαλ υριο-- ης

104쪽

h νῶν τοις ἀμυγδαλῆς λαβὼν τασδὶ κάταξον έ κεφ- σαυτολλίθω.

Φρυνιχος

δένδρα κτητικο παρα τον καρπον οντος του χαρα κτηρος καὶ διὰ τοsτο περισπωμένου. τι Πάμφιλος ἐν γλώσσαις μουκηροβακτα φησὶ καλεῖψαι τον καρυο 10 κατακτην - των Λακωνων ἀντὶ του ἀμυγδαλοκατάκτην μουκηρους γαρ Λάκωνες καDHσι Καμύγδαλα.4l 'Dτι ποντικῶν --υμένω καρώων, λαπι τινες νομαζουσι, μνημονευε Νίκανδρος Ἐρμωναξ δὲ καὶ ιμαχίθας ἐν γλώσσαις σιὸς βάλανον ηοι β

καλεῖσθαι το ποντικον κάρπιον.

υρακλείδης δὲ ο αραντῖνος ζητε πότερον προ-

παρατίθεσθαι δει τὰ τραγηματα. καθάπερ ενα σι τόποις

τῶν κατα την Ἀσών καὶ τροπιλάδα γίνεται, λου, αλλα μετα το δεῖπνον ἐώ μ ν ουν μετὰ το δεῖπνον, συμβαίνει πλείονος τροφης παρενδυομένης ἐν τῆ κοι- λψ καὶ τοι ἐντέροις τὰ ἐπεισφερομεν κάρυα χάριν τῆς προς - πίνειν ορμῆς ἐμπλεκομενα τοῖς σιτίοις ἐμπνευματωσεις καὶ φθορὰς της τροφης παρασκευά- ζειν, δια το παρακολουθουν αυτοῖς ἐπιπολαστικον φυ- σει καὶ δυσκατέργαπτον --ἀπεψίαι γίνονται καὶ - ας καπαφοραί. 42. δὲἈμύγδαλα, Ῥὶ ιοκλης τροφιμ μεν ἐστι καὶ εὐκοίλια, θερμαντικα δὲ δια το ἔχειν κεγχρῶ δέ τι λυπεῖ δ' η του - χλιδρὰ - Ἀκεων καὶ - ' βεβρεγμει/α τω ἀμοχων καὶ τὰ πεφρυγμένα *V, φῶν ταχε ρακλεωτικὰ καλούμενα κοι

105쪽

Θ KToΥBνοι τρεφε μὲν ου ομοίως τοῖς ἀμυγδάλοις, εχει δέ τι κεγχρῶδες καὶ ἐπιπολαστικόν ' πλείω δὲ βρωθένταμ ει την κεφαλην η πον ' ἐνοχλεῖ καὶ τούτων τὰ χλωρὰ τῶυ ξηρῶ- τα δὲ περσικα κεφαλαλγικὰ μέν ἐστιν ου τον των σιος βαλάνων, τρέφει δε μὰλλον. ρπιγγα τραχυνει χαὶ στόμα ' πτηθέντα ὲ ἀλυπότερα γίνεται διαχωρεῖ δὲ μάλιστα - - - εσθιόμενα μετὰ μέλιτος τὰ δε πλατέα φυσωδέστερά ἐστιν, ἀλυπότερα ε τὰ ἐφθὰ των ωμῶν καὶ πεφρυγ- ο μένων, τὰ δὲ - πιγμένα των -- φιλότιμος δὲ ἐν

τοῖὸ περὶ τροφης φθσί το πλατυ καὶ το καλουμενον σαρδιανο δυσπιχτέργαστά ἐστιν ωμὰ πάντα καὶ δυσ- διαλυτα, κατεχόμενα - του φλέγματος ἐν τῆ κοιλία καὶ στρυφνότητα ἔχοντα το δὲ ποντικον λιπαρ-i καὶ δυσκατήργαστον το ε αμυγδαλον η τον δυσκατέργαστον φαγόντες γοὐ πλεί- - ἐνοχλουμ ' λιπαρωτερά τε φαίνεται καὶ ἀναδίδωσι χυμον γλυκυν καὶ λιπαρόν. Λίφιλος δ' ὁ Σίφνιος τὰ κάρυα φησὶ βετὰ βασιλικὰ κεφαλαλγῆ ἐστι - πιπολαστικά τούτων Θ δὲ - παλὰ ἔτι καὶ λελευκασμένα υχυλότερα καὶ κρείττονα πάρχει τὰ δ' εν τοι ἰπνοῖς φρυγόμεναολιγότροφα. -ἀμυγδαλά ἐστιν τρητικὰ καὶ λεπτυντικα καὶ καθαμικὰ καὶ λιγότροφα των μεντοι χλωρῶν κακοχυλων οντων και ἀτροφωτέρων πολλuἀλ-2 λον φυσωδεστερα καὶ ἐπιπολαστικώτερά ἐστι τὰ ξηρά.

- δναπαλὰ καὶ πληρη καὶ λελευκασμένα , γαλακτωδη γοντα εὐχ ἁότερά ἐστι τῶν δὲ ξηρῶν τὰ θάσια και κύπρια παλλοντα εὐεκκριτωτερά ἐστι τὰ δε πον- τι--μυα κεφαλαλγῆ, τον δ' ἐπιπολαπτικὰ των ἡ μοιχικων 43. Μνησίθεος δ' ὁ Ἀθηναῖος ἐν τω περὶ δε-

106쪽

E TOT B 7 τῆ κοιλία καὶ φυσώdης η πεψις γίνεται, παχύνειτας ξεις, ἐάν τις αυτῶν κρατη γ 7. ταχλαμύγδαλα καὶ τα ηρακλεωτικα καὶ τα περσικα κάρτα καὶ ταυα ταρτοι-- χείρω ἐστὶ τούτων χρη ὲ μηδὲν λως τῆς οτοιαυτρῖς ἄπυρον ἐσθίειν ἔξω των χλωρῶν ἀμυγδάλαγω, ἀλλὰ ταρον ἔψειν --φρύγειν τὰ γὰρ αυτων ἐστὶ λιπαρὰ τῆ φύσει, καθάπερ ἀμυγδάλαι τε αἱ ξηραὶ καὶ βάλανοι, τὰ δὲ σκληρὰ καὶ στρυννά,

κα- -τε φηγῶ καὶ παν τὸ τοι πιν γένος τῶν Βού λιπαρῶν ἀφαιρεοῦται - λίπος η πύρωσις εστ γαρτολωτο χείριστον τὰ δε σκληρὰ καὶ στρυφνὰ πεπαί

Βίτιλ- τα κάστανα καὶ σαρδιανα βαλάνους καλεῖ, εἶναι λέγων αυτὰς καὶ πολυτρήφου και ' λους, ο δυσοι---ους δμα - ἐπιμειν τῆ ναφά. τας δὲ φρυγεί ς ἀτροφωτέρας μεν ινεσθαι, ευοικονομη του δέ τὰς δ εψομενα ἐμπνευματουν μὲν πτον, τρέφειν δε τούτων μήλλον. λόπιμον κάρυόν τε Ευβοεες, βάλανον δὲ μετεξέτεροι καλεσαντο . . Νίκανδρός φροιν ὁ Κολοφώνιος ἐν Γεωργυιαῖς Ἀμ-φίambo ' --τα καλεῖ - καπτάνειοι -- δὲ γίνεταιτα κάρυα τα σινωπικά, ταλα δένδρα εκάλουν αμωτα' 44. M INSOL Κρώβυλος

107쪽

Θεόφραστος δ' ἐν φυτικοῖς των ἐρεβινθων τινας καλεῖ κριούς. καὶ Σώφιλος i. o πατηεο ταύτης πολυ μέροπτος ἐστι κριος ἐρέβινθυς. Φανίας δ' ἐν τοῖς περὶ φυτῶν φησί ' τραγηματος ἔχει

χώραν απαλα μὲν χρει κώ-- ἐρέβινθος, ξηρὰ δὲ

ἔφθα καὶ φρυκτα σχεδον τα πλεωτα. 'Ἀλεξις

ἔστιν ἀνήρ μοι πτωχός, κἀγὼ γραυς, καὶ θυγάτηρ καὶ πως - bχηδ' η χρηστη, πένθ' οἱ πάντες. τούτων οἱ τρεῖς μὰν δειπνουμεν, δυο ι αὐτήκου συγκοινων μεν μάζης μικρας φθόγγους δ' ἀλύρους θρηνουμεν ἐπαν μηδὲν ἔχωμεν χρῶμα δ' ἀσίτων ημῶν οντων γίγνεται Φρόν τα μέρη δ' --χη συνταξις του βίου ἐστὶν

κύαμος θέρμος λάχανοέρογγυλδε χρος - - φηρος λβος τέττιξ ἐρέβινθος ἀχρὰς το τε θειοφανὲς μητρΦν ἐμοὶ μελέδημ' ἰσχάς,

φρυγιας ευροματα Συκης. Φερεκράτης , τακερους ποιηρεις τους ἐρεβίνθους εμέως.

108쪽

E TOT B 99 τραγὼν ερεβιν υς ἀπεπνιγη πεφρυγμένους Λίφιλος δέ Φιν , ἐρέβινθοι δυσπεπτοι σι ι συρφικοὶ πνευματικοί κατὰ δὲ - λέα ζυμωτικοὶ ς σαρκός κρείττοπις δ' οἱ λε υκοὶ των μελάνων καὶ πυξοειδεῖς, καὶ οἱ μιλήσιοι των λεγομένων κρείων ῖαι χλωροὶ τῶν ξηρων πιαὶ, ἀποβεβρεγμένοι τὴν αμό- μα τι Ποσειδῶνος ευρεμα οἱ ἐρέβινθοι. o. I. TAλεξιςJμετὰ των κακῶν ῖκοιθ' ὁ τους θέρμους φαγων, οἐν Ο προ ρω τα λεαμ- οτιη κατέλιπεν, ἀλλ' ου ἀπεπνίγη καταφαγων μάλιστα ιν . . Kλεαίνετος μὲν ἡ ἐδήδοκ' οἶδ' ὁτιο τραγικὸς αυτ ς' ουδενὸς γὰρ πώποτε ἀπέβαλεν οσπρχυ λεπος ' ουτως ἐκεῖνός ἐστι, υχερ' ς ἀνηρ.

κόφρων δ' ὁλαλκιδεῶς ἐνσιουρικεδράματι, ὁ ἐπὶ

σιαταμωκήσει ἔγραψεν εἰς Μειρέδημον τον φιλόσοφον, αφ' ου η των ἐρετρικῶν νομάσθη ἀρεσις, δι- πτων των φιλοσόφων τὰ δεῖπνά φη σι καὶ δημόκοινος ἐπεχορευσε δαψιλης θερμος, πεν ων - τρικλινου συμπότης. -κ ἔστιν ουδὲν τέχνιον ἐξωλέστερον

κατὰ την οδον πωλεῖν περιπατῶν βούλομαι μω si metδας θερμοκυάμους στέμφυλα rπλως απαντα, ἀλλον η ταύτας τρέφειν. f σημείωσαι. ηοί, τὸ θερμοκHψους, ἐπεὶ καὶ νυν-τω λέγεται Πολέμων δέ φησι τους Αακεδαιμονων ω

109쪽

100 ES TOT βινθος μόνα - ζωοντα των χεδρόπων, δια τηρομυτητα καὶ πικρότητα. ο ερεβινθος φησί, μελας γίνεται διαφθειρόμενος γίνεσθαι ει λέγει κάμπτου ἐν

ματείας Λιφιλος δ' ο Σίφνιος τους θέρμους φησὶν ρεἶναι σμηκτμους καὶ πολυτρύφους , μάλιστα τους δερὶ πλεῖον απεγλυκασμένους δῶ καὶ Ζη-----τιε- σκληρος - καὶ παν-Mφικος προς τους γνωρίμους επεὶ πλεῖον του οἴνου σπάσας ηδῶς ἐγίνετο καὶ - μείλιχος τους πυνθανομένους οὐ του τροπιυτῆν διαφοραν ἔλεγε - αυτὸ τοῖς θέρμοις πάσχει. καὶ γαρ ἐκείνους πριν διαβραχηναι πικροτάτους εἶναι, πο- τωθέντας δὲ γλυκεῖς καὶ πιμηνεστάτους. 5646. ---Ι. -εδα μόνιοι ἐν τοῖς δείπνοις

i τοῖς καλουμενοι κοπισι διδόασι τραγηματα συκά τε

47. ΕΛ I. Κπολι, σηπίαι δρυπεπεἐς τ ἐλαπι ταύτας ει σοι δρυππας λέγουσι Θίφιλος δὲ φησὶνb αφνιος - ἐλά-ς ολιγοτρόφους εἶναι πιαὶ κεφαλαλγεῖς, τὰς δὲ μελαίνας καὶ κακοστομαχωτέρας καὶ βα- α ρύνειν τυ κεφαλην, τὰς δὲ κολυμβάδας καλουμενας εὐστομαχωτέρα εἶναι καὶ κοιλίας στατικάς, τὰς δεθλαστας μελαίνας ευστομαχωτέρας εἶιαι μνημο-ψε των θλαστῶν ἐλαῶν Ἀριστοφάνει θλαστὰς ποιεῖν ἐλάας. πάλιν - - τρωτόν ἐστιν ἀλ-- κοὰ στέμφυλα καὶ μετ' λίγα θλαστει γαρ εἶναι κρεῖττόν ἐστιν αλ dos e

110쪽

ρυσα καὶ δρυπεπεῖς παρακείσθωσάν σοι ἐλαῖαι.

-τε Μαραθῶνος το λοιπον ἐπ ἀγαθεμερον πάντες ἐμβαλουσιν ἀεὶ μάραθον εἰς τὰς άλμάδας, φηνσὶν Κρμιππος Φιλήμων φησὶν πιτυριδες καλουν- λίμαχος δ' ἐν Ἐκάλη γένη ἐλαων καταλέγει γερ- ινγεριμον πίτυρίν τε. ἔλεγον δε τὰς δρυπεπεῖς λάας- ισχάδας καὶ γεργερίμους, ω φω - μω. H, χωρὶς δὲ του ἄσκειν ἐλάας αυτο καθ' ίαυτὸ ἔλεγον μόνον δρυπεπεῖς Τηλεκλείδης ξυγγενέσθαι δια χρόνου, ἐλιπάρει υπεπέσι μάζαις κοὰ διασκανδικώσαι. Ἀθηναῖοι δὲ τας τετριμμένας ἐλάας στεμφυλα ἐκάλουν, οβρυτεα δὲ τὰ φ' μῶν στέμφυλα, τα ἐκπιέσματα της σμα λης παρὰ δὲ τους βότρυς, -- η φωή.

θαι δὲ - ἄπλυτοι ἐῶ τῶν ἐαφανίδων δε ειν δε ἐπὶ των σηπιῶν, δηλοῖ υντιφάνης γράφων νηπιας, σχαδόνας, κάρυ' ἐντρα - - ἐγκρίδας, ἐαφανωας ἀπλύτοπις, γογγυλίδας, χόνδρον, μιμ

θασίας νόμαζον Φερεκρατης φαταιίς τ' --- ἐπάρχει καὶ θερμὰ λουτρὰ καὶ ταρίχη πνικτὰ κοὰ - ρου κοριστικῶς δ' εἰρηκε Πλάτων ἐν Υπερβόλ- φῖ λ