Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

121쪽

καλουντe H οἱ κάλλιστοι υ σπείρονται πάντων οντες ἐντος θεραπευτικοί. λη σπαρτοὶ καὶ σφω- περμεγεθεις γίνονται. - Αιβύο δέ φασιν ἐν

Γαιτουλία γίνεσθ'α πάχος μὲν κυπρίου καλάμου

εικοσι πηχεις ματῖνος δὲ δια του - φαραγ- ονομάζει καὶ Θεόπομπος κυμειψίας - σχῖνος ουδ' ἀσφάραγος ου δάφν κλάδοι.

122쪽

E TOT B alaμενος Μίως Ορμενος ευστομαχωτερός ἐστι πιτνευεκκριτωτειρος, ψεων δὲ βλαπτικός. ἔστι δ χρ μυς και--πκος--ὶ ἀδικεῖ νεφρους καὶ κύστιν Ἀττικοὶ

εων οἱ λέγοντες ορμενον τὸν ἀπο της κράμβης ἐξηνθηκότα Σοφοκλης γχνευταις κἀξορμενίζει κου ἐπισχολάζεται 63 παρὰ το ἐξορουειν καὶ βλαστάνειν υντιφάνης δὲ διὰ του π φησὶν ἀσπάραγον

ταν ράμνον σφάκον πηγανον. '63 --ΛΙΑΣ. Φιλυλλιος - εἰμὶ τέπτιξ ουδὲ κοχλίας, ω γύναι. καὶ πάλιν ' μαινίδες . σκόμβροι κοχλίαι κορακῖνοι. 16Nσίοδος δντο---ν φερέοικον καλεῖ καὶ Ἀναρί- ἀπιστότερος εἰ των κοχλιῶν πολλ- πάνυ, οῖ περιφερουσ π πιοτίας τὰς οικίας.

υχαι- ' η τοσουσδ' Αἴτνη τρέφει κοχλως κερῶντας πικροβάλλεται δὲ κἀν τας συμποσμις γρίφου τάξιν ἔχον περὶ τῶν κοχλιῶν ουτως υλπενης ἀνάκαμος ἀναίματος ο κέλευθος ' ι στοαέλης δὲ ἐν πέμπτ' περὶ ζώων μορίων φησὶν

' ι κοχλίαι φαίνονται κυοντες ἐν τω μετοπώρω καὶ τοί ἔαρος μόνοι τε ουτοι τῶν οστρακοδέρμων συνδυαζό- μενοι - σαν. Θεόφραστος δὲ ἐν τω περὶ φωλευόντων ' οἱ κοχλίαι φησὶ σωλευουσι μεν και του χει μῶνος, ἀλλον δε του θέρους δῶ καὶ πλεῖστοι φαίνονται τοῖς μετοπωρινοῖς δασιν , δὲ φωλεία - 'θερους καὶ επὶ της γης καὶ ἐπὶτων δενδρων λέγονται δέ τινες τῶν κοχλιῶν και σέσιλοι. πίχαρμος

123쪽

Ουδ' ἱεροσυλοι κάὶ πικραῖς παροψίσιν βολβοῖς ἐμαυτον χορτάσων ἐληλυθα. α δ' εἷς ἐδω- πωτα καὶ ρώμης Μηνκοὰ πρὸς πίειαν, παιτα ταμ' ἐδαινυμην, , κρέας βόειον φθονώσόλοικον μέγα, ἀκροκωλων τε γεννι υν οπτα δέλφακος παπτα τρίαυλεξις ἐμφανίζων προ των βολβῶν προς τα ἀφροδίσια δυναμιν, γιο πίνας - φον βολβοὐς κοχλίας κηρυκας ω' ἀκροκωλια,

τοιαῶτα τούτων αν τις ευροι φάρμακα

φθινε δόμος ἀπυστάτοισι δεσποτῶν κεχρημένος τύχαις, ἀλάστωρ, εἰ-μαια Πελοπι

Ληους σύνοικος γηγενης βολβὸς φίλοις, 'νθος μαμῶν δυνατός ἐστυπαρκέσω, μάτην δε πόντου κυανέως δίναις τραφεὶς φλεβὸς τροπι-ηρ πουλύπους ἀλους βρόχων 64

124쪽

πίμπλησι λοπάδος στερροσώματον κύτος. Αρχέστρατος

βολβῶν καὶ καυλ- χαίρειν λέγω ξυμ ιαι, Hau ' αλλαις πάση σι παροψισι. 565. μακλείδης ο αραντινος ἐν Συμποσίω 'βολβος καὶ κολίας - φον καὶ τα -οια δοκεῖ σπέρματος εἶναι πονομα - , το πολύτροφα εῖναι, ἀλλα διὰ το ομοειδεῖς ἔχειν τὰς πρώτας φύσεις αὐτὰς τὰς δυνά-ὶ μεις φ σπέρματι. Θίφιλος οἱ βολβοὶ δυσπεπτοι μέ io iam , πολύτροφοι δὲ καὶ εὐστόμαχοι, ἔτι δὲ σμηκπικοὶ καὶ ἀμβλυντικοὶ φεως διεγερτικοί τ' ἀφροδικνων. ηδε παροιμία φησὶν -δέν , Ἀνησε βολβος - μὰ νευρ' ἔχης.

μεθ' - οἱ πυρρο οἱ δὲ λευκοὶ καὶ λιβυκοὶ σπιλλώδεις χείρονες δὲ πάντων οἱ αἰγύπτιοι. 66 41ἱ δὲ βολβῖνπι καλουμεναι υχυλότεραι μέν εἰσι των βολβῶν, - μην --, ὐμμαχοι δώ--ο γλυκάων ἔχειν παχύ τι καί γε καιως εἰσι δια την πολλην σκληρότητα καὶ υεκκριτοι μνημονεύει βολβίνης Μάτρων ἐν παρωδίαις σόγκους δ' οὐκ αν ἐγὼ μυθησομαι ουδ ονομηνω,

βολβίνας ' , αῖ Ζηνος ολυμπίου εἰσὶν αοιδοί, - ἐν χέρ- έψε Θῶς παῖς ασπετος ομβρος,

λευκοτερας χιόνος ἰδέειν ἀμυλοισιν μοίας τάων φυομένων ηράσσατο πότνια γαστηρ.

AET 'Oτι Νίκανδρος - ας βολβο ς ἐπαινεῖ Θεόφραστος δ' ἐν βδόμω φυτικω- μιαρου φησὶν 'λω γλυκεῖς εἰσὶν οἱ βολβοὶ στε καὶ μου ἐσθιε

125쪽

ρεῖ καὶ Φανίας ' ἔστι δὲ καὶ γένος φησὶ βολβῶν Θεόφραστος ἐριοφόρων ο φώεται ἐν αἰγιαλοῖς. δὲ - ἔριον - του πρωτους χιτῶνας, στείνα μώ, νον εἶναι του ἐδωδίμου του ἐντος καὶ του ἔξω. φαμνεται δ αὐτου κά πόδεια καὶ αλλα ἱμάτια, λ καὶ Φανία. Via , ἐν γνδοῖς τειχῶδές ἐστι. περ ετῆ τῶν βολβων σκευασίας Φιλημων φησὶτον βολβον εἰ βουλει, σκόπειοσα δαπανηρνας ευδοκφεῖ, τυρὸν μέλι σησαμον ἔλαιον κρόμμυον δε- σίλφιον.

αυτος , ἐφ αυτο στὶν πονηρος και πικρος. ακλείδης δ' ο αραντῖνος συ συμποσίου περιγράφων τους βολβοώς νηὶ σι ,αγγράφειν δε τῆν πολλη νβρῶσιν, καὶ μάλιστα των ἐχόντων ολκιμόν τι καὶ γλίσχρον, οἷ- φῶν βολβῶν ἀκροκωλίων κοχλιῶν καὶ τωνομοίων ἐπιμένει - τῆ - α πλείονας χρόνους καὶ ἐμπλεκόμενα παρακατέχει - ο '68. IXΛΑI. καὶ τ των σαν κά αλλων ορνίθων ἀγέλαι ἐν τοῖς προπομασι 'λυαείδης οπταὶ δὲ κέναι μετ' ἀμητίσκων εἰς τον φάρυγ'

εἰσεπέτοντο.

Συρακόσιοι δὲ τὰς κίχλας κιχηλα λέγουσιν πίχαρμος - - ἐλαιοφιλοφάγους κιχηλας. μεμνηται, -

χλων ριατοτέλης εἶναι ἱστορεῖ ' νὰν πρώτην καὶ 6bφάγον, ἐπειδη ἰξον ἐσθιει την δὲ τω κοσσυφω ἴσην, ην ὀνομάζεσθαι τριχάδα ' την δὲ τρίτην ἐλαχίστηντων προειρημένων οτσαν ἰλλάδα --γMnti a Mτυλαδα λέγουσιν 'Aλέξανδρος ωτορε ο Μυνδιος ν καὶ συναγελαστικ)ὶν εἶναι καὶ νεοττεύεινῶς καὶ τμ

126쪽

ER TO B 117 χελιδονας ορι το εἰς υμηρον ιαφερόμενον ἐπυλλιον, ἐν ἐπιγραφόμενον δε επικιχλίδες ἔτυχε ταύτης τῆς προσ- -ως δια - τον πιμηρον ἔδοντα αυτ τας--ὶ κίχλας δῶρον λαμβάνειν, στορεῖ Μέναιχπος ἐν τω περὶ τεχνιτῶν. 69. ΣΥΚΑΛΙΔΕΣ. λέξανδρος ὁ Μύνδιος ωτο- ρεῖ ατερος των αἰγιβαλῶν - ων μεν ἐλαῶς καλεῖται, υπο δε τινων περίας συκαλὶς δ ταν ἀκμαζη τασυκα. δύο δ' εἶναι γένη αυτου, συκαλίδα καὶ μελαγκόρυφον Ἐπίχαρμος ἀγλαὰς συκαλλίδας ' καὶ πάλιν ηυ ερωδιοί τε πολλοὶ μακροκαμπυλαυχενες τέτρακες τε σπερματολόγοι κἀγλααὶ συκαλλίδες.e-σκονται δ' --ιτψτων-ύκων και- ω βέλτιον ονομαζοιντ αν δ ενος λ. δια δὲ το μέτρον πίχαρμος δια δυοῖν εῖρηκεν. isI0 inmin m a Gἀμφιδρομίων -των, ἐν οἷς νομίζεταιοπτῆν τε τυρου χερρονησίτου τόμον,

πνίγειν τε παχέων ἀρνίων στηθυνια, Ἀτίλλειν τε φάττας καὶ κίχλας ομου σπίνοις, inof τε χναυειν μαινίσιν σηπίδια, πιλεῖν τε πολλὰς πλεκτάνας ἐπιστρόφως,

πίνειν τε πολλα κυλικας ευωρεστέρας.

τί --αγοράσω, φράζε γάρ

B. μη πολυτελῶς αλλὰ καθαρείως ' δασυποδα,

ἐὰν περιτυχης ἀγόρασον καὶ νηττία, ὁπόσα σὐ βουλει, καὶ κίχλας καὶ κοψίχους, ὀρνιθάρια τε - αγρίων, των συχνά. χάριεν γάρ. Ἀντιφάν - καὶ - Ἀνὰας βρωμασι κατολοβρ

127쪽

E TOT φάτται νηττα χηνες ἀρες πάντων ημος λόγον ἀπαιτεῖς και οὐδ οτιουν ἔξεστινι-ειν ἀνυπευθυνον. τι το στρουθάριον παρ' αλλοις

τε καὶ δη καὶ παρ' Εὐβούλν περδίκια λαβο τέτταρ' ἐ

καὶ πέντε δασύποδας τρεῖς , στρουθάριά θ' οἷον ἐν-72. ΕΓΚΕΦΑΛOUXOΙΡΕΙΟΙ. τουτων - ἐ-ειν - είων οἱ φιλόσοφοι, φάσκοντες τους αυτῶν

με λαμβάνοντας πον καὶ κυάμων τιμώ- κεφαλῶν τε -οκηων μόνον, ἀλλα καὶ τ Ἀλλων βεβηλων.

1 ουδενα γουν των αρχαίων βεβρωκεναι δια το τὰς αἰσθησεις απασας σχεδον ἐν απιτ' εἰναι. - λοδωρος δ' o 'AM παῖ- ουδ ονομάζειν τινα τον παλαι- φησὶν ἐγκεφαλον καὶ Σοφ0κλέα γουν ἐν Τραχινίαις ποιη- σαντα -- ακλέα ριπτουντατον Λίχα, ἐς θάλασσανα - ὀνομάσαι ἐγκέφα-ν, αλλὰ λευκὸν μυελον, ἐκκλίνοντα το μὴ νομαζόμενον

κώμης δε λευκον μυελον κραινει, μέσου κροπος διαμαρέντος αῖματός θ' -- καίτοι ταλλα διαρρηδην νομάσαντα καὶ υριπίδης a m την Ἐκάβην θρηνοsσαν εἰσαγαγὼν τον στυάνακτα λῶ τῶν Ἐλλην- ῆιφέντα φησί δυστηνε, κρατος ως- ἔκειρε ἀθλως τείχη πατρῶα Λοξίου πυργώματα, δε κόλλ' ἐκ τε- η τεκουσα βόστρων , an φιλημασίν τ' ἔδωκεν δεφεν ἐκγελαοστέων ραγέντων φόνος. ῖν ἰσχο μη λέγω. ἔχει δὲ ἐπιστασίαν - τῶν ποιημάτων τούτων ἐκδοχή.

128쪽

ΕΚ o B iis καὶ γαρ Φιλοκλης τε ἐγκέφαλον φησίν ' ουδ αν ἐγκέφαλον ἔσθων λίποι καὶ ωριστοφάνης ' ἀπολέσαιμ' αν ἐγ- -υ θρίω δυο καὶ αλλοι λευ- - ει εχ ο μειον εἰρηκὼς Σοφοκλης ποιφικῶς Κυριπίδης τε το προσόψεως εἰδεχθὲς καὶ αἰσχρον - αίρουμενος βο-M - παν-α ἐδήλωσεν λ ἐβουλετα τι δ' ἱερον ἐνόμιζον την κεφαλην δηλον ἐκ του καὶ κατ' --της μυειν καὶ τους γινομένους ἀπ αυτης πταρμους προσκυνεῖν - μους ἀλλα - - τὰς συνωπα - σεις βεβαιουμεν τῆ ταύτης ἐπινεύσει, λ κοὰ Ουμηρικος ευς φησινε δ αγε τοι κεφαλῆ ἐπινευσομαι. ἐνεβάλλοντο, πεπερ φυλλὶς σμυρνα κυπειρον μυρον αἰγύπτιον.

- ὰν αρα πέπερί τις εἰ φέρη,

πριαμενος στρεβλουν γράφωσι τουτονώς --

τάσκοπον.

πάιν νυν δε προγόντα πέπερι καὶ καρπὸν βλίτου - βουλος κόκκον λαβοῶσα κνίδιον η - πεπέριος τρίψασ' μου σμυρνῖ διάπαττε, νήδόν. 'S ελιων Ἀλιβυκον πέπερι καὶ θυμίαμα, βιβλίον Πλάτωνος ἐμβρόν--. Νίκανδρος Θηριακοῖς καὶ λεπτοθρίοιο πολύχνοα φύλλα κονυζης,

129쪽

ωσπερ οροβος, κέλυφος ἔχον υπέρυθρον, το δὲ ὀμφκες, μέλαν, σπερμάτια μηκωνικὰ ἔχον ἰσχυρότερον πολύ -- θατέρου θερμαντικὰ δὲ αμφα δῶ καὶ προς, τὸ κωνειον βοηθε ταυτα ἐν δὲ τ περὶ πνιγμου γράφει ὰ δε τουτων ανακτησις ζους ἐγχύσει καὶ πεπέριδος η κνίδης καρπῶ τριφθεωης. τ το δ' ημῶς τηρῆσαι δεῖ, - -δέτερον ονομα ουδὲν ἐστι παρὰ τοῖς Ἐλλησιν εἰς ι ληγον εἰ μη μόνον το μέλι το γαρ πώ 1 περ καὶ κόμμι καὶ κοῖφι ξενικά.74 EAMON. σαμακ ἐλαίου μνημονεύει --τιφάνης ἐυλεξιόουτοσὶ δε σοι τοπι λευκοτάτου πάντων ἐλαίου σαμι - i, ἔστιν μετρητής. καρικου δὲ ὲφελι ων ἐλαίω καρικω λείφεται. μυν- 67τας ἐν σταθμοῖς περσικοῖς φησι φέρει τὰ Ορη τέρμν-- ν κοὰ σχῖνοι καὶ κάρυα τα περσικά, ἀφ' ἄν ποιουσι τω βασιλεῖ ἔλαιον πολυ Κτησίας δ' ἐν Καρμανία φησὶ α γίνεσθαι ἔλαιον ἀκάνανον, χρησθαι βασιλέα ος καὶ

καταλέγων ἐν τβ περὶ τῶν κατὰ τὰν σίαν φόρων

τούτω βιβλίω πάντα τὰ τ βασιλεῖ παρασκευαζόμενα ἐπὶ το δειπνον υτε πεπέρεως μέμνη αι τε οξο , μονον αριπτόν ἔστι των ἡδυσμάτωνι, ἀλλα μην-- Θείνων ἐν τῆ περσικῆ πραγματεία ος γέ φησι καὶ ἀλας ἀμμωνιακον απ' Αἰγυπτου ἀναπέμ- bπεσθαι βασιλεῖ καὶ δωρ ἐκ του μίλ- ἐλαί- δὲ τουωμοτριβον καλουμένου μνημονεύει Θεοφραστος

εν τω περὶ οδψων φάσκων αυτο γίνεσθαι ἐκ τῶν φαυ-

λων ἐλαιῶν καὶ δ ἀμυγδάλων του η ἐν Θουρίοις γινομένου Παίου - διαφόρου μνημονεύει υμφις εν Θουρίοις τοὐλαιον, ἐν Γιλε φακη

130쪽

ὁ τάλαρος υμῶν διάπλεως ἔσται γάρου. ἐν σαπρῆγάρ , οτι δ' ἀμενικόω ἐστι τουνομα - έλος δηλο εἰπών

καὶ τον ἰχθυων γάρον. '76. ΟΣ . συτο μόνον Αττικοὶ των δυσμάτων ἐως καλουσι καλλι-- οξος εἰναί φησι μύσια - κος ο φιλόσοφος τό τε αθυπτιον καὶ το κνίδιον υρι-

δειπνεῖ τε καταδυς πως δοκεῖς λασιωνικως, οξους δὲ κοτυλην Β παξ. A. τί πάξ ορὰ μετρον χωρεῖ τοσουτο - κλεωναίων. Φιλωνίδης - τὰ καταχύσμα τααυτοίσιν ὁξος -κ ἔχει.

- οξος τινα τον ἐκτος συνιστάνει, ποπαπλοίως ὁ καὶ τὰ ἐν κοιλίρ, τὰ δ' ἐν τήογκω διαλύει, διὰ το δη- λον οτι διαφόρους ἐν ηψν μιγνυσθαι χυμως. -υ-

κοτυλας τέτταρας

ἀναγκάσας μεστὰς Δ αυτόθεν σπασπιρρους δεκελικου δι αγορας μέσης αγεις. - τέον δὲ ὀξυγαρον διὰ του, καὶ το δεχόμενον αντο *γγμον ξύμφου ' ἐπεὶ κιὰ Λυσίας ἐν φ κατὰ βο