Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

111쪽

λι- εὐαφαιίδι- Θεόφραστος δ' ἐι τοῖς περὶ φυτῶν γένη ραφανίδων φησὶν εἶναι πέντε κορινθίαν λειοθασί--λεαναίαν ι μωρέαν μι-ίαν καλεῖσθω δὲ - τι--τυ λειοθασίαν θρακία, γλυκυτάτην δ' εἶναι την βοιωτίαν κα τω σχηματι στρογγυλην.

απλῶς δέ, φησίν, ων ἐστι λεῖα τὰ φώ - γλυκύταται εἰUL H α δ ἐπὶ της αφανῖδος εἴρηκε την ράφα.57 νον περὶ γοῶν τῆς ἀρχαιότητος τῆς κωμωδίας διεξιών φη. i. ἔτνος-- γογγυλίδες ἐάφανοι δροπεπεῖς ἐλατηρες οτι ουτω τας ραφανῖδας εἴρηκε δῆλονωριστοφάνης ποιεῖ περὶ της τοιαύτης ἀρναότ ος ἐν Θαναίοι γράφων καὶ αὐτος καὶ λέγων ὁ χορος δ' ἀρχεο αν ἐναψάμενος δάπιδας καὶ

ραφανῖδας ἐπιθυμε πρίασθαι μαίνεται.

49. ΚΩΝΟΙ. Μνησίθεος ὁ Ἀθηναῖος ἰατρος ἐντ' περὶ ἐδεστῶν - αὐας καλε των κώνων πυρῆνας, ἔτι δὲ κώνους Λιοκλης δ' ὁ Καρύστως πι- α τύινα κάρυα. ὁ δὲ Μύνδιος λέξανδρος πιτυλο κω-- Θεόφραστος δὲ - ρὰν δένδρον πεύκη. - μάζει , τον δὲ καρπον κωνον γα κράτης δὲ ἐν τω

περ πτισανης, Ἀκτου ημίσους μεν νοθρευεται, υπ' ἐνίων δὲ κανολον, κοκκάλοπις οἱ πολλοὶ δὲ στυρναις, εο ς - Ηρόδοτος,οταν περὶ του ποντικου καρυου λέγri.

φησὶ γαρ πυρῆνα δ' ἔχει τομο ἐπὰν γένηται πέπον ' Θίφιλος δ' Ο Σίφνιος φορο - , στρόβιλοι πολώροφοι

112쪽

E TOT B l03τικοὶ δια το ἔχειν παρεμπεπλεγμένον - ρητινωδες.'-ογίθεος δέ φησι πιαίνειν αυτοὐς το σῶμα καὶ προς καὶ - ἐφεκτι-- ωαίας. 50. ΩΙΑ. Λναξαγόρας ἐν τοῖς Φυσικοῖς το καλούμενόν φ*γιν ορνιδος γάλα τὸ ἐν τοῖς φοῖς εἶναι λευκόν Σαπφὼ αυτο τρισυλλάβως καλιή φαῖοι δηποτα ηδαλώιον ευρην. καὶ πάλιν ' ίω πολυ λευκότερον. ωεὶδ εφη Ἐπίναρμος Ἀεα χανος κἀλεκτο-- 1ορίδων πετεηνων. Σιμωνίδης ἐν δευτέρω ἰάμβω

σταμνάριά τ' οἰζνου μικρα του φοινικικου, μωάρια, τοιαυθ' ετερα πολλα παίγνια.

A Dς δὲ μίτομά που - λέγει - δε ου ovανεμια - ἐκάλουν Ἀλα καὶ πηνέμια υριοτοφάνης τίκτει πρῶτον πηνεμιον φον νυξ. ' ἐκάλου καὶ τα νυν των οἰκιων παρ' ἡμῖν καλούμενα υπερφα --.ησὶ Κλέαρχος ἐν Ἐρωτικοῖς την Ἐλιωην φάσκων ἐν τοιούτοις οἰκημασι τρεφομενην δόξαν ἀπενέγκασθαι

το-ον ἐξ ου την Ἐλέννὶ γεννηθηναι τὰς γαρ σελη πνίτιδας γυναῖκας ωοτοκεῖν καὶ τους ἐκεῖ γεννωμεν-ς

πεντεκαιδεκαπλασλωας μῶν εἶναι, λωρόδωρος ' Ηρακλεώτης στορεῖ Ιβυκος δὲ ἐν πεμπτ' μελῶν περὶ Μολιονιδῶν φ im τους τε λευκίππους κορους τεκνα Μολιόνας κτάνον, αλικας ἰσοκεφάλους νιγυίους,

113쪽

1M ΕΚ ΤΟΥ ἀμφοτερους γεγαῶτας ἐν λω ἴτρια τραγημαθ' ηκε πυραμους ἄμης, κατόμβη, πάντα ταυτ ἐχναύομεν. φῶν δὲ ἐοφητῶν μνημονεύει ν ---ουσίδιον γαρ καταλιπόντος του πατρος -τω συνεστρόγγυλα ιαξεκόκκιπαi χηνείων δ' ῶν Ἐριφος φὰ λευκά γε γκάν γάλα χροει ἐστίν, ως γ' ἐμοὶ δοκεῖ Ἐπαίνετος δὲ καὶ μακλείδης ὁ Συρακόσιος ἐν μαρ- ο -- των -- φασὶ πρωνευειν - των ταῶν, μεθ' ἄωνα τὰ χηναλωπέκεια, τρίτα καταλέγοντες τὰ ο ὐ51. Imm A. τούτου φησὶ στεριενεχθέντος των δείπνων ταμίας ουλπιανὸς ἔφη εὐκεειοι παρα

καὶ ζητουντων πάντων, αντος, ἔφη, ἐγὼ ἐρῶ Φυλαρ-ro b M uxως η Ναυκρατίτης ἐν οἷς ὁ λόγος ἐών, αυτ περὶ Ζηλῶ του Βιθυνῶν βασιλεως ος ἐπὶ ξενιακαλέσας τους των Γαλατῶν γεμόνας ἐπ βουλευσας ει αυτοῖς καὶ αὐτος διεφθάρη, νη-νουτως, εἰ μνημης εὐτυχῶ πρόποματι προτου δείπνου περιεφέρετο καθ ὼς εἰώθει το πρῶτον. καὶ ταυτ' εἰπὼν ὁ Οὐλπιανος λει--γ έν η - ι, ἀρέσκειν αυτον τά - διατο λοίμως ἀπεμνημονευκέναι -- των ἐν τοα προ- ω πύμοι , φησί, παρασκευαζομένων ἄλλα τε καὶ δη καὶ

114쪽

ER TOT 105-- ἀττικόν ἐγὼ δε, φησίν, ἐν πολλοῖς ἀντιγράφοις ευρον του λαιφάνους Μίνωος δια του ο γεγραμμένονρος εγωγε μολόχας. Φανως δὲ ἐν τοι φυτικοῖς φησι ' τῆς μέρου μαλάχης ο σπερματι- τυπος καλεῖται 'πλαανυς, ἐμφερὴνς μα-φ το μὲν γὰρ κτενῶδες ἀνάλογον καθάπερ η του πλακουντος κρηπίς, κοπα μέσον

στερι μείσης τῆς κρηπιδος -οιον γίνεται τοιου -- 1ολαττίοις περιγεγραμμενοις ἐχίνοις' ὐδὲ Σίφνιος --φιλος στορεῖ ς η μαλάχη ἐστὶν υχυλος, λεαντικηἀρτηρίας, τὰς ἐπιπολαίους ἀποκρίνουσα - --αὐ- τηλῶν τε εἶναι φησιν αυτην τοῖς, νεφρῶν κἀτης κυστεως ἐρεει σαοῖς δευέκκριτόν τε εἶναι μετρίως ε

καὶ τρύφφον, κρείττω οντν ἀγρίαν της κηπευομένης Ἐρμα- δ' ὁ καλλιμάχειος καὶ εἰς τὰν καλουμένην

φησὶν αλιμον προσετι τε ἄδιψον ἐμβάλλεσθαι τηρο μαλάχην, ουσαν χρησιμωτάτην. 53. K-oK6 1. μέδημος Ἀθηναῖος ἐν Ῥαο περὶ λαχανων σικυο ν ----την κολοκέντην διὰ το κεκομίσθαι το οπέρμα ἐκ της γνδικης --γαλοπολῖται δ' αυτην σικυωνώαν ὀνομάζουσι Θεόφραστος δὲ των κολοκυντων ηῶν - εἰ- ἐν μέρει ἰδέας, ἀλλ' εἰναι τας μὲν βελτίους τα; δε χείρους a

η δὲ κολοκυντη. και η με ἐνδικη σαοὰ το πλεῖστον εφεται, η κολοκυντη καὶ ὀπτῆται. αχρι δὲ του νυν λέγεσθαι παρὰ Κνιδίοις τὰς κολοκυντας -- EM Mλ1ὶσποντιο δε σικυας μεν τὰς μακρὰς καλουσι, κολπιηνντας δε τὰς περιφερεῖς Θωκλης δὲ κολοκυντος μ.

115쪽

δακα, πηγανον Μυρως Θίφιλος δέ φησιν η δὲ,

ἀμα δ' ἐστὶν δι' υδατος καὶ ωυς λαμβανομένη, ευχυλοτέρα δὲ η ἀρτυ η λεπτνντικωτέρα εστὶν ' μετὰ νάπυος, ευπεπτοτέρα δὲ καὶ υεκκριτωτερα η κάθεφθος Μνησίθεος δέ φηρσιν 'I- εὐφυῶς διάκειται προς την του πυρος καπεργασίαν, , - τε σικυος κHὴ κολοκύντη καὶ μῆλα κυθώνια καὶ στρουθία καὶ εἴ τι τοιουτον, ταυθ' οταν προσενεχ ρο πυρωθέντα, δίδωσι τρο σωματι τροφην ου πολλην, λυπον δὲ καὶ μἀλ- λον γράν. ἔστι δὲ καὶ ταλα της κοιλίας ἐφεκτικα οπάντα δεῖ δὲ αυτὰ λαμβάνειν -- α - ωττι-οα,ὶ δὲ μένως καλουσιν αυτην κολοκύντην Ἐρμιππος

την κεφαλ χειοσν κολοκύντην. - ιχος ποκοιμοτικως η μα ου τι μικρον η κολοκυντίου.

Ἐπίχαρμος πιέπτεως - ἐστὶ κολοκυντας πολυ.54. Ἐπικράτης ο κωμωδιοποῶς τί ΠIάτων καὶ Σπευσια-ς καὶ Μενέδημος; προς τωι νυνὶ διατρίβοωσιν; ποία φροντίς, ποῖος δε λόγος διερευνάτα παρα τοῖοιν; τάδε μοι πινυτῶς, ε τι κα τειδὼς ηκεις, λέξον προς τῆς γῆς. B. ἀλλ' οἶδα λεγειν περὶ τῶνδε σαφῶς

116쪽

ER TOT 107με ιρακων τῶν ἐν γυμνασίοις ναουσα λόγων ἀφάτων ἀτόπων. περὶ γαρ φυσεως αφοριζόμενοι διεχώριζον ζωων τε βίον δένδρων τε φύσιν λαχάνων τε γένη -τ' , -- την κολοκύντορναήταζον τίνος ἐστὶ γένους. A. καὶ τί ποτ ρ ρίσαντο καὶ τίνος γένους οRναι τὸ φυτόω δηλωσον, εἰ κάτοισθά τι.

B. πρωτιστοι μεν πάντες ἀναυδεῖς τοτ' ἐπέστησαν καὶ κύψαντες χρόνον - ολίγον διεφροντιζον. κε ἐξαιφνης ἔτι κυπτοντων Ἀκαὶ φουντων των με ρακίων

λάχανον τις ἔφη στρογγυλον νιu, Qδ αλλος, δένδρον δ' ἔτερος.

ταυτα δ' ἀκουων ἰατρός τις Σικελῶς ἀπο γας κατέπαρδ' αυτῶν ως ληρουντων. A. η που δεινῶς ἀργίσθησαν χλευάζεσθαί τ' ἐβό*-;το γαρ ἐν λωχαις ταῖσδε τοι-τὶ

ποιεῖν ἀπρεπες. B. υδ' ἐμέλησεν τοῖς μειρακίοις.

Πλώιον ει παρὼν καὶ μάλα πρα-

ουδὲν ὀρινθεὶς μέτα αὐτοῖς πάλιν. . .

117쪽

ER TOT B55. υλεξις ο χαριεις προπομα - παφατίθη- ἐ- γω γενόμενος - τὸ πραγμἈβουλεω. κώπα χειρος ἐδόθη την τράπεζαν ηκ' ἔχων, ἐπ ης ἐπέκει - τυρός, ουδ' ἐλαῶν γένη, ουδὲ παρέχου α πιμαν Ῥυ πλείονα παροψίδες καὶ - , ἀλλὰ παρετ 1υπερηφάνως οζουσα των ωρῶν λοπάς,

το του πόλου του παντος ημισφαίριον. 4 ς, εριφοι διετρεχε τούτων σκορπίος, υπέφαινεν ωῶν ἀήτομα τους αστέρας. αμα καὶ διανευων ησχολεῖτο, πῶς δ' αγων

ἐκάτερος ημῶν εἶχε δὶς τῆς πιήρας κοὰ συκαβαιά - ὰ μύκης τις ἐν ' ἄν

ωπτῆτο, καὶ κοχλίας γενομένου ψακαδίου, ήγρευετ αν, και λάχανα τῶν αυ- νων θλαστη τ' ἐλάα, καὶ ἡ .i. οἰνάριπινήν ἀμφίβολον. Ἀντισάνης το δεῖπνόν ω- μάζα κεχαρακωμένη, ἀχυροις προς ευτέλειαν ἰξωπλισμένη, καὶ βολβος εἰς τις καὶ παροψίδες τινές, σορος τις η μυκη τις η τοι-- α δ'

118쪽

ER TOT B 10sd δίδωσιν ημιν ὁ τόπος ἄθλι' ἀθλίοις. τοι-τος λβιος, απυροτος, φλέγμ' ουκ ἔχον.κὰ προελθὼν Ουδεὶς κρέως παρόντος ἐσθίει μον, οὐδ' οι δοκουντης - γομειν. . . τίς γαρ κάτοιδ' ημῶν το μελλον τι πανεῖν πεπρωθ' --φ των φίλωπι ταχλδη λαβῶν οπτα μα- τας πρινίνους τουσδὶ δυο.M. νοόδωρος ὁ γ κράτους μαθητης ἐν τοῖς κατα Ἀριστοτέλους, τεσσαρα δ' ἐστὶ ταῶτα βψλία επιτιμα λτ φιλο-- ως - ποιWα τι λήρου αξηον υ παροιμίας ἀ--αι, - ντιφάνους -- ποιησαντος δράματο ἐπιγραφόμενον Παροφίαι Ἀξ ου καὶ παρατίθεται ταδε ἔγωγ' - εἰ --ἡμετέρων φάγο μί τι, μυκητας μ0ὐς ἀι φαγεῖν δοκῶ καὶ στρυφνὰ μηλα, κεἴ τι πνίγει -- ἔπι.57. --αι δὲ οἱ -οπες γηγεν ω καὶ ων αὐ- των ἐδωδιμοι ολίγοι - γα πολλοὶ ἀποπνίγουσιν διο καὶ Ἐπίχαρμος παίζων ἔφη ' οἱοναὶ μώπιχις αρ αε γσκλυιότες πι--α Νίκανδρος δ' ἐν Γεωργικοῖς κατο λέγει καὶ τώες αυτῶν εἰπὶν οἱ θανάσ*o λέγων

ἐχθρα δ' ἐλαίης μιῆς τε πρω- τε δρώς, πο πηματα ει ι, οἰδαλέα ξυγκυλα βάρη πνι--α, - ων. φησι δὲ κανοτιε συκέης οποτε στέλερος μου -

119쪽

ER TOT φησὶν ο αυτος ἰκανδι- - μαυ- 'μιππος ῖν ωσπεο ι μύκητες ἀποπνίξαιμί σε. τεγκάρω, καὶ γυναικος τινος μετὰ τέκνων κοιτα τους Φλι ἀγρους δυο μὰν αρρένων τελείων μιῆς δὲ παρθένου, φαγουσης θανασιμυς μύκητας και αποπνιγείσης με τῶν τέκνων ποιῆσαι τουτὶ τὸ ἐπίγραμμα-τον ἀγηρατον πόλον αἰθερος ηλιε τέ-νων,

αρ εἶδες τοιόνδ' - τι πρόσθε πάθος,, έρα παρθενιμήν, -- διομως τε συναίμους ἐν ταυτῶ φεγγει μοιραδ- φθιμένους; Θιοκλης ὁ Καρυστιος , - πρώτ 'Tγιεινῶν φησίν ο αγρια φηματα τευτλον μαλάχη λάπαθον αααλη ἀνδράφαξυς βολβοὶ δμα --L', 58. IA. Σπευσιππος ἐν δευτέρ' 'Oμοίων φαγῶσων ἐν δατι γίνεσθαι, σελινμέλεω τυ φυλλον ἐοικός. διο καὶ Πτολεμαῖος ὁ δευτερος ευεργέτης θυ- πτου βασιλεύσας παρ' μηρ ἀξιοῖ γράφειν ἀμφὶ βε λειμῶνες μα-κοὶ σίου ηδε σελίνου. σία γαρ μετὰ σελίνοπι φυε-- ὐλα μη ἴα59. ιφιλός φησι τους μύκητας εἶναι ευστόμους κοιλίας διαχωρη μου θρεπτικους, δυσπεπτους δὲ και dφυσωδεις τοιούτους δὲ εἶναι τοὐς ἐκ Κέω της νησου. πολλοὶ μέντοι καὶ κτείνουσι. 6οκουσι δὲ οἰκεῖοι εἶναια οἱ λεπτότατοι καὶ ἀπαλοὶ καὶ ευθρυπτοι οἱ ἐπὶ πτελέ- πις καὶ πευκαις γινόμενοι ἀνομειοι δὲ οἱ μέλανες καὶ πελιοὶ καὶ σκληροὶ καὶ οἱ μετα - έψηθῆναι κάὶ τεμαι πησσόμενοι οἴτινες λαμβανόμενοι κτείνουσι.

β θωνται ν ἀποέδρομέδετος πόσεως καὶ δωμέλι--τος, νίτρου καὶ οξους μετα τηρο πόσιν δ' ἐμεῖν δεῖ.διόπερ καὶ δει μάλιστα σκευάζειν αὐτους μετὰ οξους, καὶ ὀξυμέλιτος η μέλιτος φαλον ούτω γαρ αυτῶν τὸ

120쪽

ER TOT B lii πνιγωδες ἀφαιροῖται ' Θεόφραστος ὁ Ἀνὰφ περὶ φυ- των ἴστορίας γράφει ἀπόγεια δὲ α τοιαυτά ἐστι κάὶ ἐπίγεια, καθάπερ ους καλοsσί τινες πεζιας αμα τοῖς κοσι γινομέν-ς αρριγ γαρ καὶ αυτοὶ τυγχάνουσιν. - μυκης ἔχει προσφύσεως ἀρχην - - λεεἰς μηκος, καὶ ἀποτεινουσιν ἀπ' αυτου ίζαι. φησὶ ΠΩ καὶ λ . ἐν , περὶ μακλλυς στηλας θαλάσση, οτανίδατα πλεω γένηται, μύκητες φύονται προς τῆ

καὶ Φανίας δὲ ἐν πρώτωπερὶ φυτῶν τὰ δὲ Ουδὲ φύει οτὴν ἀνθίνην, ουδὲ τῆς σπερματικης χνα κορυνήσεως, οὐdὲ σπερματώσεως, οἷον μύκης δνον πτέρις ελιξ. 'o αὐτός φησι πτέρις, ἡ, ἔνιοι βλάχνον καλουσι. Θεοφραστος ἐν Φυτικοῖς λειόφλοια, καθπιτερ --- κειπέ ς γεράνειον. 1562 60. - γίνεται καὶ ταμ αυτύματα ἀπογνς, μάλητα περὶ τοπις ἀμμώδεις ἀποπις λέγει περ ναυτῶν Θεόφραστος ' - ων- ο καλ-σί τινες γεράνειον, καὶ εἴ τι αλλο πόγειον, καὶ πάλιν τῶν ἐγγε---- των γένεσις αμα καὶ φύσις, οἷον του, τε υ - κά - φυομένω περὶ Κυρ--ο κα--σι - δοκε ηει σφόδρα τουτ' εἶναι καὶ την σμυνθειν κρεώδη, καὶ τὸ ἐν τῆ ρε η δὲ γενόμενον ἴτο κνα. M τούτων ἴδιόν τι λέγεται -- γαρ --ἐδαπαμετοπωρινα και βρονταὶ γίνωνται, σκληρὰ τότε γίνε ασθαι, καὶ μῶλλον λαν αἱ βρονταί, ς, N αἰτιωτέρας - δε οπι διετίζειν Ἀλλ' ἐπέτειοι εἶναι - δὲ

ῆνιοί γε - σπερματικης οἴσης της ἀρχης ὐπολαμβάνουσιν. ἐν ρουν φ αἰγιαλ- τῶν Μυτιληναίων ν δ' φασι πρότερον εἶναι πρὶν η γενομένης ἐπομβρίας τ' --μα κατενεχθῆ απὴ Τιαρων τολο δ' ἐστὶ χωρίον