Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

131쪽

τύματα. καὶ Θεόπομπος δε φησι πολλοὶ,ευ ἀρτυμάτων μέδιμνοι, πολλοὶ δνσλικοι καὶ λακοι βιβλίων καὶ τῶν ἄλλων --των των χροίμων προς τον βίον το ρημα κεῖται παρα φοκλεῖ Ἀγω μαγειρος αρ- 68τώσω σοφῶς. Κρατῖνος γλαυκον - προς παντ- ανδρόςJ ἐστιν ἀρτυσαι καλῶς. πολις οφφ πονη- πολυτελῶς --μέν' - ἀρτυμ ατα ταλα καταλέγει που Ἀντιφάνης ἀστάφι δος ἀλῶν σιραίου σιλφίου τυρ φυμουσησάμου νίτρου κυμίνου . . . οριγά-

βοτανίονδζους ἐλαῶν εἰς ἀβυρτάκην χλόης

132쪽

ΕΚ ΤΟΥ ira τον ανδρα παῖδα Λαέρτα φίλον, ἐν Πάρφ

ουχ ορῆς Θι ὁ μὲν ἐαγρος, Γλαύκωνος - με - γένους,4 σικυου πέπονος υνουχίου κνήμας ἔχων ἔτα δὲ σφυρ φδε μδελ- η σιμυος πέπων. Θεόπομπος μαλθακωτέρα πέπονος σικυμ μοι γέγονε.Φανιας ' βρωτα ιὰν ἁπαλὰ τῶ ἐπικαρπίω σικυος καὶ

πεπων ανευ του σπέρματος , πεττόμενον δε το περι

τω νγιεινῶν φησὶν ἐφανα αγρια εἶναι θρίδακα . αυ--κρατίστη. την μέλαιναν, κάρδαμον, ' ανόν, σίναπυ, κρομμυον, ἡτου εἶδος ἀσκαλώνιοι καὶ γη τειον, σκόροδον, φυσιγγες, σικυος πεπων, μήκων καὶ κ- λίγα ο πέπων δ' ἐσέν εὐκαρδιώτερος καὶ ευπεπτότερος μεις δ' ο σιμος ἀπαλής, αλυπ- ου - αικός. ὁ δὲ πέπον ψηθεὶς ἐν μελικράτω διαχωρροι- κωτερος. Σπευσιππος δ' ἐν τοῖς οίοις τον πέπονα καλεῖ σικυαν Θιοκλῆα δὲ πέπονα ὀνομάσας - ἔτι Ἀκαλε σικύαν κο ὶ ο Σπεύσιππος δὲ σικύα, εἰπών πέπονα ου ονομάζει Βίφιλος δέ φησιν πέπων ευ-rυλότερός ἐστι κάὶ ἐπικρατη ικός κακοτυλμψος διοιγότροφος δὲ καὶ ε θαρτος κH εοεκκριτωτε-.'79. ΘΡΙΔΑΣ ταυτην Ἀττικοὶ θριδακινην κα γλουσιν Ἐπίχαρμος θρίδακος ἀπολελεμμένας τονα-

ών ε μδακινίδας δ' ἀρυκε Στράττις

133쪽

i24 ΕΚ ΤΟΥ πρασοκουριδες, α καταφύλλους ανὰ κηπους πεντήκοντα ποδῶν ἴχνεπι βαινετ' ἐφαπτόμεναι ποδοῖν χοροὐς ελίσσο πιαι παρ' ἀκίμων πεταλα καὶ θριδακινίδων Θεόφραστος δε φησι της θριδακίνης η λευκη κυκυ- τερα καὶ ἀπαλαντέρα γένη δ αυτῆς τρία, το πλατυ---- καὶ το Ῥογγυλόκαυλον καὶ τρίτον - λακωνικόν αυτη ἔχει το μὲν φυλλον σκολυμεις, μηκα ευαυξ ἡ ἀπαράβλαστός ἐστιν ἐκ του καυλολτῶν δὲ πλατειον ουτ τινὲς γίνονται πλατύκαυλοι, λω- μους καὶ θυρεας χρησθαι κηπουρικαα τωνδὲ καυλῶν φησὶ κοῖα υσθέντων ηοίους τοὐς παλιμβλαπτεῖς 80 μπια δέ-ν ο --νιος ἐν δευτέρω Γλω σῶν βρενθιν λεγεσθαι φησὶ παρὰ Κυπρίοις θρίδακα, ου Ἀδωνις καταφυγῶν ὐπο ου κοαρου διεφθάρη.

θροις, ἐν χαλέ- φησὶν

εν ταῖς θοιδακίναις ταῖς κάκιστ' ἀπολουμέναις,

ας εἰ φάγοι τις ἐντος λων ἐτῶν,ο τε γυναικος λαμβάνοι κοινωνίαν, οστρέφοιδε οληνί, νύκτα μηδὲ, πλεονῶν βούλεται δρῶν, ἀντὶ τῆς υπουργίας 44MN τρίβων αναγκαία φύσιν.κρὰ καλλίμαχος δέ φησιν - ἡ ' ρ-τη - Ἀδωνιν

ἐν θριδακίνη κρυψειεν, ἀλληγορούντων των ποιητῶν - ἀσθενεῖς εἰοι προ αφροδίσια οἱ συνεχως χρωμεν

θρίδι καὶ Εὐβουλος δ' ἐν ἀστύτοις -

μη μη παρατίθει μοι θριδακίνας, ω γυναι,

ἐπὶ τηρο τράπε ιν η σεαυτην αἰτιῶ. d

134쪽

Κρατῖνος δὲ φη- Φάωνος ἐρασθεῖσαν την Ἀφροδίτη ἐυ καλαῖς θριδακίναις αὐτὸν πιτυο ρύψαι, Μαρσυας δ'

νν την θρίδακα καλεῖν Πάμφώιος ἐν γλωπισαις φησί ε Κλείτωρος δὲ Φρύγας ουτω καλεῖν -- δ' ο πυθαγόρειος την ἐκ γειρέσεως φησι θρίδακα πλατύφυλλον τετανν' καυλον πο μὲν των πυθαγορείων λέγεσθαι ευνουχον, ὁπο- των γυναικῶν ἀπτυτιδα δι-τοι- κους γαρ παρασκευάζει καὶ ἐκλυτους προς - ἀφρο-MUια ἔστι δἐ κρατίστη ἐο εοθαι. 81. Θίφιλος δέ φησιν -- της θρωακος καυλος πολύτροφός ἐστι καὶ δυσώκριτος μάλλον τῶν φυλλον δει-εια δε πνευστικωτερά ἐστι καὶ τροφροωτερα καὶ ευε- ριτωτερα κοινως μέντοι η θρίδαξ ευ-- ω,sψυκτι , --uος, --πικη, υχυλος, ἐ- μη της προς τὰ φροδίσια ορμης η δὲ τρυφερωτέρα θριδαξῶστομαχωτέρα καὶ μἀλλον υπνον ποιουσα. η δὲ σκληροτέρα καὶ ψαθυρα τόν ωτι καὶ εὐστόμαρος καὶ εὐκοίλιος, πνον τε ποιει. χε μελαινα θρίδαξ ψυχει

λλον--οιλιός τε ἔστι καὶ αἱ θεριναὶ εὐχυλό- τε α καὶ τροφ*ψυγα, ο ὐδὲ φθινοπωρν- ει φοικαὶ ἀχυλότεραι ο δὲ καυaῶς της θρίδακος διψος εἶναι οδοκεῖ θρίδαξ δ ἐφομεν ομοίως τω ἀπο κράμβης ἔν λοπαδι ως Γλαυκίας στορεῖ, κρείττων Το -- λων έφητῶ λαχανον ἐνώλλοις δὲ Θεόφραστος ἐπίσπορά φησι καλεῖσθαι τευτλιον θριδακι θ εευωμον ναπυ λαπαθον κορίαννον ανηθον κάρδαμον --φιλος δὲ κοινως νη- εἶναι πάντα - δεα σειροφα καὶ λεπτυντικὰ καὶ κακόχυλα, ἔτι δὲ ἐπιπολμ'

135쪽

82 MN.A. ταυτη. Σοφοκλῆ ἐν Κολχμι -- κυναρος ἄκανθα πάντα πλημε γυην. μα--ς δ' ο Μιλησιος ἐν Ἀσίας περιπννει, εἰ γνη-- του συγγραφεως βιβλί- Καλλίμαχος γαρ',

Νησιωτο αυτ ἀναγράφει ' στις ουν ἐστιν ὁ ποιη-

λέγει -τω πω την Γρκανίην θάλασσαν καλεομένην Ουμα -- κάνδασέα υλησι, ἐπὶ δὲ τοῖσι οφρεσι ακανθα κυνάρη. καὶ ἐξῆς ' Πάρθων προς λι- ἀνίσχοντα οράσμιοι οἰκέουσι γῆν ἔχοντες καὶ πεδία - ἐν δὲ τοῖσι - σι δωρεα ἔνι ἄγρο ἄκανθα κυνάρη ἰτέη μυρίκη. καὶ περὶ του γνων δέ φησι ποταμον γίνεσθαι την κυνάραν. καὶ Σκυλα δὲ

m Mahooωι, ἐν δὲ - Ουρεσι πέφυκε κυνάρη καὶ βοτάνη αλλη. καὶ ἐν τοῖς ἐξῆς ' ἐντευθεν δε ορος παρέτεινε του ποταμου τουδενδο ἔνθεν καὶ ἐ--χμόν τε καὶ δασυ ἀγρίη λη κοὰ ιικά- κυνάρst.'Aίδυμος δ' ο γραμματικος ἐξηγουμενος παρὰ, Σοφοκλεῖ τὸ κυναρος ακανθα μη του φοὶ τῆν -- βατο ιν λέγει, δια - ἀκανθῶδες καὶ τραχυ εἶναι τοφυτόν. καὶ γὰρ η Πυθία ξυλίνην κυνα αυτο εἶπεν ογαργοκρος χρηρομον λαβὼν ἐκεῖ πόλιν οἰκίζειν -- ανχυπο ξψίνης -- δηχθη, καταμυχθεὶς την κνημηρουπὸ κυνοσβάτου ἔκτισε την πολιν. εστ δε ο κυνό βατος μεταξυ θάμνου καὶ δένδρου, ως φησι Θεόφραστος, καὶ - κι πον ἔχει ἐρυθρον παραπλήσιον Θῶ ἔχει δὲ κιὰ το φυλλον ἀγνῶδες.83. Φανίας δ ἐν πέμπτωπερὶ φυτῶν κάκτον σικελικην τινα καλεῖ κανθῶδες φυτόν, ς καὶ Θεό-

136쪽

κόμενοι καὶ μικ--πόπικροι καὶ ἀποθwαυρίζουσιναυτους ἐν α-y ἔτερον δε καυλον -- αφωσιν, οὐτο-- ἐδωδιμον τὸ δὲ περικάρ- κων ἀφαιριθέντων των παππωδων ἐμφερὲς τῶ του φοίνικος εγκεφάλω ἐδώδιμον γαὶ τουτο καλουσι δ' ο - ἀοκάληρον. τίς δὲ τούτοις ουχὶ πειούμενος λι ρων - εἴποι - κάκτον νω ταύτην την - - μαίων μὲν καλουμένην κάρδον , οὐ μακρὰν οντων της Σαμας περιφανῶς δ' - τῶν Ἐλλήνων κυνά- --αγμένην αλλαγῆ γαρ δύο γραμματων κάρδος καὶ , κάκτος ταυτον αν εἴη σαφῶς δ' ημῆς διδάσκει καὶ Κπίχαρμος μετὰ των ἐδωδίμων λαχανων καὶ την - - καταλέγων ουτως

μηκων . . .

μάραθα , τραχέες τε κάκτοι, τοὶ συν-λλοις μὲν ο--ν ἐντὶ λαχάνοις εἰς τοπιον. αἴ κά τις ἐκτρίψας καλῶς παρατ- νιν ἀεις - -υτος δ' ἐπ αυτου καὶ πάλιν ' 'ρίdακας ἐλαταν σχῖνον . . D ανίδει κἀκ MN. καὶ πάλιν ὁ δέ τις γρόθεν ἐοικε μάραθα καὶ κάκτους φέρειν,

ἴφυον λάπα ν ὀτόστυλλον σκόλυμον ... 3οσερ- δράκτυλον πτέριν κάκτον ονοπορδον.

137쪽

i 28 K ΤΟΥ Β ὀξείης κάκτου τυμμα φυλαξαμένη. 84 Ἀλλὰ - - κιναραν ἀνόμασε παραπλησίως ημον Σώσωτρος ὁ Πάφιος, γεγωνώς το ς χρόνοις κοπ' 'Aλέξανδρον τον Φιλίππου, ἐπιβιου καὶ ως του' δευτέρου τῆς Αἰγυπι- βασιλέως, - αὐτος ἐμφανίζει

ἔν τινι τῶν συγγραμμάτω --του Πτολεμαῖος δ' οευεργετης βασιλευς Αἰγυπτου ἐς ν των Ῥειστάρχου του γ μματι νοῆμαθητῶν ἐν δευτέρω πομνημάτων γράφει, τως περὶ Βερενίκη --μης θων ποταμός - ἐν γίνεται ἰχθύς λάβραξ καὶ χρύσοφρυς καὶ ἐγχέλεων πληθος καὶ των καλουμενων βασιλιαμ, τῶν τε ἐκ Μακεδονίας καὶ τῆς Κωπαίδος λίμνης το μεγεθός εἰσιν ημιόλιαι - τε τοχεῖ οθρον αὐτου ἰχθυων ποικίλων ἐστὶ πλῆρες πολλῆς δ' ἐν τοῖς τόποις κινουρας φυομένης ἀτε συνακολου -- τες μυ στρατιῶται πάντες δρεπόμενοι συνεχρωντο καὶ ημιν προσεφερον η ιλουντες των ακανθῶν οἶδα δὲ καὶ πιναρον κει-πιμένην νῆσον, ἡ μνημο-ύει Σῆμος, 85. ΓΚΕΦΑΛΟΣ ΦΟΙΝΙΚΟΣ Θεό- ουστος περὶ φοίνικος του φυτο εἰπὼν επιφερει ἡ μὲν ουν ἀπο των καρπῶν φυτεία τοιαύτη τις η δε αυτ , ταν

ε δευτέρω ναβασεως γοάφει τάδε ἐνταυ4=α καὶ τον ἐγκέφαλον του φοίνικος πρῶτον φαγον οἱ στρατιῶται

-ὶ οἱ πολλοὶ ἐθαύμαζου τό τε εἶδος κάντην ἰδιότητα της δονῆς ην δὲ σφόδρα και τοὐτο κεφαλαλγές. δὲ φοίνιξ, ταν ἐξαιρεθῆ ὁ ἐγκέφαλος, ὀλος ἐξηυα νετο Νίκανδρος Γεωργικοῖς

- καὶ φοίνικος παραφυάδας ἐκκόπτοντες ἐγκέφαλον φορεουσι νεοις ἀσπαστον εδεσμα.

Θίφιλος δ' ὁ Σίφνιος οτορεῖ , των φοινίκων ἐγκέ--

138쪽

ER TOT

ημεῖς δε i myὶν ουτος , ταῖρε ιμόκρατες, δόξομεν ἐγκέ αλον ἔχειν μέχρι του τέλους, εἰ κατο-ού- E TO B BIBAIO M. Ἐργον, ἐφ bH εἰς μαινον συγγενείας εὐου λαβὼν τηρο κυλικα πρῶτος αρχεται -- πατηρ καὶ παραινέσας πώτωκεν, εἰ- μητηρ δευτέρα, εἶτα τηθὶς παραλαλει τις, εἶτα βαρυφωνος γερων, 10 τηθίδος πατηρ, ἐπειτα γρα- -- α φίλτατον' ν ἐπινευε - σι, τως, - n Μέναιδρος παιντης σκῶς την πορφυραν πρωτον ἐνυφα--σ εἶτα μετὰ τηρο πορφυραν τουτ' ἔστι--τε λευκον οὐτε πορφυρα, αλ ωσπερ αυγη της κρόκης κε γίνη- Ἀντιφάνης τί φης; -'J ἐνθάδ' οἴσεις καταφαγεῖν ἐπὶ την θυραν εἰθ' ωσπερ οἱ πτωχοὶ χαμαὶ ἐνθάδ' ἔδομαι 'γώ, καί τις οφεταιώ

ευτρέπιζε παἶJφυκτηρα λεκάνην, τρι όδιον, ποτηριον,

87. - Ο ὐ-λαμιος, εἷς των ἐπτα σοφων, φησὶ δια τους ἐτησίας γίνεσθαι την ἀναπληρωσιν

ATHENAEUS. I. s

139쪽

IM ER TOT Bστόματα κεῖχθαι κατὰ την νοην αυτων' οὐρὰν συνανεμον ἐξ ἐναντίας πνέοντα κωλύειν την ἐπιρροηγαυτῶν, ---- προσπῖπτον ἀπτων ταῖς στόμασι ι καὶ γυριον ον ἀνακοπτειν - ποταμο καὶ την ἀναπληροοιν οὐτω γίνεσθαι - Λειλου. ναξαγόμας δὲ

υ φυσικῶς πιι -- χιόνος τυι δεπιν την αναπλη 'iρωσιν γίνεσθια του Νείλου Ἀσαύτως δὲ καὶ Ευριπίδης καὶ ἔτεροί τινες των τραγφδιοποιῶν καὶ ναξα-w γόρας μὲν,-qν την γενεσιν λέγει - ἀναπληρώσεως, Ευμμης δε καὶ τον τοπον ἀφορίζει, λέγων ουτως ἐν Λαναός, ὁ πεντήκοντα θυγατέρον πατήρ, μίλου λιπου κάλλι-- ἐκ γαίας δωρ, i, k ἐκ μελαμβρότοιο πληροὐται θέρει Αἰθιοπίδος γης νη- αν τακη χιών, τέθρια ἔχοντος ἡμιιοπι κατα χθόνα ,αὶ ἐυπλορ ομοιον τούτου Νείλου μὲν ἀδε καλλιπάρθενοι ψοoc, ἀντὶ δίας ψακάδος Αἰγύπτου πωρ

λευκης τακεώσης χιόνος γραίνει γνος, καὶ Αἰσχύλος--. - αἰνεῖν ἐκμαθὼν ἐπίσταμαι Αἰθιοπίδος γης, Νεῖλος - ' -τάρροος

et νος κυλίνδει πνευμάτων ἐπομβοία,

ἐν δ λως πυρωπὸς κλάμψας χθονὶ τήκει πετραῖαι χωνα πασα δ' - λης Αἰγυπτος αγνο νάματος πληρουμένη φερεσβιον ήμητρος ἀντέλλει στάχυν - , αλλισθένης ὁ λίστοριογράφος προς - μορφὰ πρότερον εἰρημένα υπ' Αναξαγόρου τε καὶ ριπίδου ἀντεῖπεν αυτος δὲ την αυτολγνώμην φησίν, δάτων

140쪽

κου καὶ λαλῶν γινομένων κατα - Αἰθιοπίοι, κατα τὰς του σιω-ς ανατολὰς εως της ἐπιτολης ἀρκτου- ρου, καθ ους πονους καὶ οἱ ἐτησίαι πνέουσιν ανεμοι

τούτους γάρ φησι τους νέμους μάλιστα τα νω. pDρειν προς ν Αἰθιοπίαν - καὶ προσπιπτόντων οπρος α ρη καταρρηγνυσθαι πολυ πλῆθος δατος,

- ου - μῖλον ἀναβαίνειν. Θημόκριτος λέγει πιέ - χειμερινας τροπας τοτ περὶ τὰς αρκτους

τοπους χιονίζεσθαι πεοὶ τροπὰς δε θερινὰς μεταστάντος του λίου τηκομένm της χιονος καὶ ἀνατμι- 1οζομένης - της ὐεως νέφη γίνεσθαι, δια - τους ἐτησίας υπολαμβάνοντας φέρειν προς μεσημβρίαν συνωθουμένων δὲ των νεφῶν ἐπὶ την Αἰθιοπίαν καὶ την-μην Οὐραν γίνεσθαι πολύν, ον καταρρέοντα πλη- ρουν τον Νεῖλον την - αἰτίαν της ἀναπληρώσεως, ταυτην φησὶ Θημόκριτος.

πλε υκως την ἔξω θάλασσα, ἐπιρρεῖν - ἐπὶ την -- βυην, ἐστραμμενην δε εἶναι προς βορέαν τε καὶ αρ- κτους. καὶ τον με αλλον χρόνον κενην εἶναι την πιθάλασσαν, τοῖς δ' ἐτησίαις ἀνω Μωμένην - πνευμάτων πληρουσθαι καὶ ρεῖν ταις μέρως ταυταις, παυσαμενων δὲ των ἐτησίων ἀναχωρεῖν εἶναι δὲ αυτην καὶ γλυκεῖαν καὶ κητη παραπλησια τοὐς ἐν τωμίλω κροκοδείλοις καὶ τοῖς ἱπποποτάμοις ἔχειν οἰ- 5νοπίδης δ' ὁ πιος λέγει του μεν χειμῶνος του ποταμῶ ἀ- 4ηραίνεσθαι τας πηγάς, ἐν δὲ τῆ ρει θερμαινομένας θεῖν του μὲν - ἀιαπληρούσθαι την γινομένην πασιαν το αἰτιον των ουρανίων δάτων ἐπιγινομένων τοῖς χειμῶσι συμβαίνειν ... τότε ἐνδεη γγινόμενον, συναναφέρειν καὶ δια τουτο του χει μῶνος ηοσ0να αυτον γίνεσθαι του δὲ θερους πληρη- s.