Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

161쪽

Pνόμενα.

περὶ φυτῶν ἱστορίας υτως Μηδία χωρα και ηι Περσὶς αλλα τε ἔχει πλείω καὶ τὰ μηλον τὸ περσικον λον μεν ομοιον καὶ σχεδον ἴσον τετης δάφνης, απιδράχνης καὶ καρυας, ἀκάνθας δ' οῖας απιος ηοξυάκαν-

1 μηλον ου ἐσθίεται μέν, μοσμον δὲ πάνυ καὶ αυτο αὐτὰ φύλλα του δενδρου ' καν εἰς ἱμάτια τε Ἀο μμ' ἄκοπα διατηρεῖ τρην - δέ, ἐπε ιν πιαὶ,--οπεπωκὼς θα-άσιμον φάρμασιον δοθὲν γαρ ἐν οἴνφδιακόπτει, τὰν κοιλίαν καὶ ξάγει το φάρμακον καὶ ι προς στόματυ ευωδίαν ἐαν γάρ τις ψήση ἐν ζωμφ. 4 Dup τι - - εἴπω του μήλου. ἐκπιμ τε εἰς τοστόμα καὶ καταρροφησ ν, ποιεῖ την σμρο ηδεῖαν.

σπείρεται δὲ τολῆρος εἰς πρασιας ἐξαιρεθὲν το σπερμαδιε ργασμένας ἐκφελῶς' τ αρδετοι διὰ τετάρτης η ο πέμπτης ημέρας. ταν δε αδρον i διαφυτεύεται πά- ρλιν του ἐαρος εἰς χωρίον μαλακον καὶ ἔφυδρον καὶ ουλίαν λεπτόν. φέρει δὲ - μῶμα κἀπανήραν τὰ μυγὰρ ἀφηρηται, τὰ δ' ἀνθεῖ, τὰ δ' ἐκπέττει των δ' ανθῶν ωα ἔχει καθάπερ ἡ κάτην ἐκ μεσου τιν' ανέα νωσαν. αὐτά ἐστιγονιμα οσα--αγονα κἀν τ' πρώτωδὲ μ αυτης πραγματείας - περὶ της ηλακάτης καὶ των γονίμων εἴρηκεν ἐκ τούτων ἐγὼ κινούμενος, ω λαῖροι, ἄν φησιν ὁ Θεόφραστος περὶ χρόα περὶ δμης, περὶ φύλλων - κιτρίον εἶναι

ει πεπίστευκα, καὶ μηδεὶς μῶν θαυμαζετω εἴ φησι μηἐσθίεσθαι αυτο, ὁπότε γε καὶ μέχρι των κατὰ τους

162쪽

L 153να κε μήλιον ἀπετίθεντο ἐν ταῖς κιβωτοις μετὰ τῶν 27. δ' -τως ἐκ της ἄνω χωρας ἐκείνης πια-

έβη εἰς τους Ελ λζνας το νυτρον τουτο ἔστιν ευρεῖν νεύειν φαίνονται 'Aντιφάνης μὲν εν Βοιωτία καὶ περὶ μὲν ὀψου γ' ηλιθιον το καὶ λεγειν

νε σδε γαρ το σπέρμα τουτ' ἀφιγμένον εἰς-- oniux ἐμὶ παρα του βασιλέως. B. παρ Ῥοπερίδω Θην γε. A. ψὴ την - φόρον οφασὶν τα χρ - μηλα ταυτ' εἶναι. B. τρία

μόνον ἐστίν. . ολίγον τὸ καλόν ἐστι πανταχρου καὶ τίμιον. Ἐρινος δ' ἐυ Μελιβοί αὐ- ταυτα τα ἰαμβεῖα προθεὶς, ἴδια τα του Ἀντιφάνους ἐπιφέρει οB. παρ Εσπεριθωνέμην γε - νη- 'Ἀρτεμιν

uπὶν τα χρυσῆ μηλα ταμ εἶναι. B. τρία μόνον ἐστίν. . ολίγον - καλόν ἐστι πανταχos καὶ τίμιον. B. τούτων μεν ὀβολον ει πολυτίθημι λογιμμαι γάρ - αιται δὲ μαι. B. - ευγενεῖς. A. την γαρ ' ροδίτη. ἐν Κυπρφδενδρον φυτευσαι τουτό - ν ἔν μόνον. B. βέρβεια πολυ καττα κατα - μόνας καὶ τάπν' ἰω--ας; . - γαρ εἶχον πλεί--.28. -τοις εἴ τις ἀντιλέγειν ἔχει τι μη τὸ νυν μκιτρων λεγόμενον σημαίνοιαι, σαφέστερα μαρτύρομὶ φατιθέσθω καίτοικαὶ Φανίου του πρεσίου ἔπι -

163쪽

φυτῶν ἀκάνθας ἔχειν περὶ τα φύλλα οτι δὲ τ αυτοτομο καὶ περὶ κιτρίον ἐστὶ παντὶ δῆλον οτι δε καὶ προλαμβαν--- - κιτρίον παπn voφης ξηρας τε καὶ υγρας ἀντιφάομακόν ἐστι παντος δηλητηρίου υοἰδα, μαθὼν παρὰ πολίτου ἐμου πιστευθέντος,ν την Αἰγύπτοπιμα- ουτος κατοίκασέ τινας γε λαι ρ ρίων βορὰν κακουργους ευρεθέχαας , καὶ δε αυ- v τους ἀποσίτοι Ῥοιε παραβλν πιι εἰσιουσι δε αὐτοῖς εἰς, ταῖς λεγντας εἰς τιμωρίαν αποδεδειγμένον θέατρον κατὰ την οδον κάπηλίς τις γυνη κατ' ἔλεον ἔδωκεν ου μεταχεῖρας εἶχεν εσθίουσα κιτρίου, καὶ λαβόντες ἔνο- καὶ μετ' ου πολυ παραβληθέντες πε--u ρίοις καὶ ἀγριαπάτοις ζωοις ταῖς ἀσπίσι δηχθέντες οὐδὲν ἔπαθον ἀπορία δε κατεσχε τον αρχοντα καὶ το τελε--ον ἀνα-νων - αυτους φυλάττοντα στρα

ραυτίκα πληγεὶς πέθανε. δοκίμασθέντος ουν διαπολλῶν του τοιούτου ευρέθη ἀ κιτρίον ἀντιφάρμακον

- τος δηλητηρίου φαρμάκου. ἐὰν δέ τις ἐν μέλιτι85 δετικῶ ολον κιτριον ως 'χει φύσεως συνεφησῖ μετὰ του σπέρματος, διαλύεται μὲν ἐν-- μέλιτι, καὶ λαπαυτοὐ λαμβάνω ν ἔπιθεν δυο η τρεῖς δακτυλοπις Ουμοτιουν υπο φαρμάκου πείσεται.

29. ούτοις εἴ τις ἀπιστε ,αθετω καὶ παρὰ Θεο- ω πομπου του μου, ἀνδρος φιλαλήθους καὶ πολλὰ, - ματα καπαναλώσαααος εἰς την περὶ της στορίας ξέτα

σιν ἀκριβη φηροὶ γαρ υτος ἐν τῆ γωρ καὶ τριακοστῆ

164쪽

P155 κλεωτῶν των ἐν τ;Πόντω τυράννου,Ἀς βιαίως ἀνη- ρει πολλους καὶ ς τοῖς πλείστοις ἐδίδου κώνειον πιιεῖν ' ἐπει -- - r πώτει ἔγνωσαν την τοὐφαρμάκου πιτύπην φιλοτ*σίαν, ου προίεσαν των οἰ- εκιῶν πρὶν φαγεῖν πηγανον ' τουτο γαρ τοὐς προφα- ντας μυ-- χειν πίνοντας τὸ ἀκόνιτον ὁ κἀ κληρῆναι - δια - φύεσθαι ἐν τορο --αι --λουμένω οντι περὶ την Βράκλειαν. ταυτ' εἰπόντος του Θημοκρίτου θαυμάζοντες οἱ πολλοὶ - του κιτρίου δυναμιν ἀπησθιον. μη πρότερον φαροντες - πωντες τι Πάμφιλος ν ἐν ταῖς γλώσσαις Ῥωμαίους φησὶν αὐτο κίτρον καλεῖν. 30. 'UM δὲ τας προειρημένως κατ' ἰδίαν ἐπει-ενεχθέντων μιν πολλων στρεων καὶ τῶν ἄλλsa 15οστρακοδέρμων σχεδον τὰ πλεῖστα αὐτῶν μνημης ήξι

τούτων -

αγε δε παντοδαπα κογχύλια,

λακάδας ἀμέτους κραβυγυς κεκιβάλους τη-- ma κτένια βαλάνους πορφύρας στρει συμμεμυκότα, τα διελεωμέν ἐντι χαλεπάκαταφαγqμεν νώμαρέα, μυας ἀναρίτας τε κάρυκάς τε καὶ σκιφυδρια ατὰ γλυκέα μέν ἐντ' ἐπέσθειν ἐμπαγημεν ν οξέα, τούς τε μακρογογγυλους σωληνας α μέλαινά τε

κόγχος, απερ κογχόθηραν πασιν ἐς τρισω νια

θάτεραι δὲ γάται κόγχοι τε κἀμαθίτιδες ε τι ἄκακοδόκ μοι τε κῆρονοι, τὰς ἀνδροφυκτω πάντες νθ ρωποι καλέονθ Ἀμὲ δὲ λεύκας

θεοί.

165쪽

31. ἐν δὲ Μοτσιας γράφεται

ἀντὶ τον κόγχος, αντελλιν καλέομες ἔστι αδιστον κρεας.

τὰν τελλίναν λεγομένην ἴσως δηλοῖ, . μοὶ ι μίτλον ὀνομάζουσι μνημονευον δ' ἀυτης Ῥιγοτοφάνης ογραμματικος ἐν τω περὶ της χνυμένης σκυτάλης συγγράμματι ομοίας φησὶν Πναι τὰς λεπάδας τας καλουμέναις τι--ας Καλλίας ο Μυτιληναῖος - ΟΥ περὶ της παρ' Ἀλκαίω λεπάδος παo x 'πικαίω φη- 1 σὶν εἰναι δην ης Ἀρχὶ πέτρας καὶ πολιῆς θαλάσσας τέκνον, η ἐπὶ τέλει γεγράφθαι ' ἐκ δὲ παίδω, χαυνοις φρενα α θαλασσια λεπάς. ο δ' Ἀριστοτάνης γράφει, ἀντὶ του λεπας χελυς, καὶ φησὶν ου εὐ ιαίαρχον ἐκδεξάμενον λέγειν τις λεπάδας '

i δῶμα - ηνίκ' αν εἰς το στόμα λάβωσιν, -- ἐν--τις καὶ παίζειν, καθάπερ καὶ παρ' .gν τα σπερ- λογα τῶν σωιδαρίων ταῖς καλουμέναις τελλίναις, ῶς καὶ Σωπατρός φησιν ο φλυακογράφος ἐν τ- ἐπι- 86 γραφομένω δράματι αβουλοθεόμβροτος

πάλιν ὐ πίχαρμος ἐν Πυρρα καὶ Προμαθεῖ φησί καὶ τελλίναν κἀναρίταν θῶσαι, δη καὶ λεπα οσσα. φρονι δ' οἱ κογχοι μελαινώες λέγοωται α λαινίδες γάρ τοι νησοὐντι ἐμὶν εκ ου μικρου λιμένος.

ἐν δε τ' ἐπιγραφομέν- Ω-ς τὸν ἀγροιώταν χηράμβας νομιει. καὶ Ἀρχίλοχος δὲ της χηράμβης,

μνηται, του δ' ἀναρίτου Ἱβυκος καλεῖεαι δ' ὁ δεναρίτης καὶ ἀνάρτης κογχῶδες δε ν τ οστρεον προσέ--χεται ταῖς πέτροι- ῶσπερ α λεπάδις Πρώνδας δ' ἐν Συνεργαζομέναις προσφυς κως πιε χοιράδων ἀναρίτης

166쪽

λεατωσιν ἐχίνοις ἐσχάραις βελόνως τε τοῖς κπεπωτε. ἐωμο λεωτερα δὲ τῶν κογχυλίων φηMν εἶναι Ο -ο- κλης κόγχας πορφύρας κήρυκας περὶ δε των κηρυκων λυρχιππος τάδε λέγει οκήρυξ φαλάσσης τρόφιμος νως πορφύρας. Σπεύσιπποιν' ἐν δευτερ ομοίων παραπλγια ε αι κηρυκα πορφύρας στραβηλους κόγχους των - - δῆλον μνημονευμ πιὰ Σοφοκλῆς ἐν Καμικωw---d Vλίας στραβηλου τησδε, τεκνον, εἴ τινα 15 δυναίμεθ ευρεῖν.ο Σπεύσιμος έεει πάλιν ἰδίε καταριθμεῖτια κοροχους κτένας μυς πίνας σωλυνας, καὶ ἐν αλλω μέρειοστρεα λεπάδας Ἀραρὼς δε αμαυλίωνί φησιν τα κομψα μὲν δη ταυτα νωγαλευματα, κόγχαι τε σιαὶ σωλη 'ες ὐ τε καμπύλαι καρῖδες ἐξηλλοντο δελφίνων δίκην.6 Σωφρων δ' ἐν μίμοις τίνες δὲ ἐντί ποκα, φιλα ταί ταὶ μακραὶ κόγχαι; . σωληνές θην τουτοί γα γλυκύκρεον κογχυλιον, χηρὰν γυναικῶν λιχνευμα. των οδὲ πινῶ μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Ἀρχιλύχοις η μὲν δη πωρσι καὶ ὀστρείωσιν ομίφΦιλύλλιος δ' η υνικος φυριστοφάνης ἐν Πολεσι ποπιλυπόδειον σηπιιδάριον κάραβον στακον

167쪽

158 P.

κη κορακῖνος.

λοπις ἀστραβηλους νομάζουσι, μνημονεύμαες -των . ἐπιτηδείων οντφν εἰς το σαλπίζειν. 33. α δὲ κόγχης ἐστιν ευρεῖν λεγομένα πιαὶ θηλυκῶς καὶ ἀρσειαα- ωριστοφανης Βαβυλωνίοις

ἀνέχασκον εις καστυς ἐμφερέστατα οπτωμεναις κόγχαισιν ἐπὶ των ἀνθράκων. 87i 'λεκλείδει δ' ἐνωσιόδοις κόγχη φησὶ διελεῖν καὶ

Σώφρων γυναικείοις χι γα μου κογχαι σπερ αἴ κένος κελευματος κεχά αντι ἡμῖν πῆσαι, το δὲ κρης λάστας ζέχει. ἀρσενικῶς φ ἰσχυλος ἐν ΠοντίφΓλαυκω κόγχοι μύες κωστρεια. 'Αριστώνυμος θη-35 σεῖ κόγχος ν βαπτῶν ἀλῶν. ομοίως καὶ παραπλη 'iσίως δ' ἀρνιε κοὰ - ιχος Σατυροις Ἱκέσιος δὲ ομασιστράτειος των χημῶν φη- τας - τραχείας λέγεσθαι τὰς δὲ βασιλικάς. κάὶ τὰς μεν τραχείας κά κα- κοτύλους εἶναι ολιγοτροφους αὐ--καρίτους, - σθαι δὲ αυται καὶ δελέασι τους πορφυρευομένως των δε λείων κατὰ τα μεγεθη καὶ τὰς διαφορὰς εἶναι κρατίστας. γήσανδρος δ' ἐν πομνημοι τὰς τραχείας φησὶ κόγχας -ο μὲν Μακεδοωων κωρυκους --

τε τουτων καὶ πλήσμια ευεκκριτωτερά τε τουτων οἱ

δὲ κτένες τροφιμωτεροι μέν εἰσι, κακοχυλότεροι δὲ καὶ δυσεκκριτωτεροι τῶν δὲ μυῶν οἱ μὲν νέοι καὶ 3 οἱ τούτοις μοροι τῆ υχυλία των μὲν κτενῶν βελτίονες των δὲ χημῶν λειπόμενοι οὐρητικώτεροι δὲ μἀλλον η ἐπὶ - κοιλίαν φερόμενοι - δ' ἐχιτῶν

168쪽

ὰ ἀπειθεῖς. οι ' λάσσονες τούτων κα δασεῖς εξωθεν οὐρητικώτεροι μέν εἰσι καὶ ευχυλότεροι των σκιλλω -

ων, ἀτροφώτερ --τε τὸ μέγεθος κα ὶ ο γένει

ροί τέ εἰοι καὶ ἀτροφώτεροι μυῶν τε καὶ χημῶν καὶσι--ν, τοῖς ἀμενη στόμαχω ἔχουσι καὶ μὴ

ραδίως ἀποδιωθουσι την τροφην εἰς το κύτος της κοιλίας 'τρηνσ μοι, δυσφθα - οντες. τὰ γαρ ομολογουμένως ευπεπτα κατα τρυναντίον ἀλλότιμα τῆς διαθέ is eσεως ταύτης ἐστίν, 'ερως διαφθειρόμενα δια τοαπαλα καὶ υδιάλυτα εἶναι- θεν α μηκωνες αυτῶν - μὰν τα των -- - ευτονίας - εὐθετουσι, προς δὲ τὸν της - ας ἀ-ένειαν χρησιμοι τροφι--τερα τουτων - καὶ ἀπολαυστικώτεραα αἱ της επορφύρας μηκωνες, πλην σκιλλωδέστερα υπάρχουσι ' καὶ γαρἈλον - κογχύλιον τοιούτου ἐστι, Μιον δὲ καὶ ταύταις καὶ τοῖς σωλησι παρέπεται το εψομεναις -- ποιεῖν τον μήν ἐψόμενοι δὲ τοκαθ μοτοῖ καὶ οἱ τράχηλοι - πορφυρῶν - -- προς -

των στομάχων διαθεσεις. μνημονευε δ αυτῶν Πο--διππος ἐν Αοκρίσιν Οὐτως ωρα περαίνειν ἐγχέλεια - βους κόγχας ἐχίνους προσφάτους μηκώνιαπίνας τραχμυς μύας. 35. - βάλανοι ν εἰ με αμ ευέκκριτοι - δε--μοι. - τάρια, γίνεται δὲ ταύτα κἀν τῆ κα- 'Aλεξάνδρειαν λεγομενη νγφ, τροφιμώτερ - προειρημένων απάντων -κ4-αν τα δέ. --τίγονος δ - Καρύστιος ἐνὸν περὶ υν - - οστρεον πτολο υπο Αἰολέων καλεῖσθαι - ωφροδίτης α δὲ

169쪽

παραπλησα τοῖς προειρημένοις καὶ στο τροφώτερα. γίνεται δέ τινα καὶ αγρια λεγομνα οστρεα πολυτροφα δ' ἐστὶ καὶ βρωμωδη, πέμμι---λη κατὰ τἰπνευσιν 'Αριστοτέλης δ' ἐν ταπερὶ ζω- οστρεα, b φησί, πίνη στρεον μυς κτεὶς σωλην κόγχη λεπὰς τν

φυρα ἐχῖνος στράβηλος ἔστι--κτεὶς τραχυόστρακος ραβδωτός, το-τη ς ἀρράβδωτον λειόστρακον η δὲ πίνη λεπτόστομον, -- οστρεον παχυμον δίθυρον δὲ κάνλειόστρακον, λεατας---λ ρον καὶ λειοστρακον , συμφυὲς μυς, μονοφυὲς δὲ καὶ λευ-ρακον σωλην καὶ βάλανος, κοινον ἀμφοῖν κόγχη - δ' ἐντὸς τῆς πένης παίνετος ἐν ρτυτικρο καλεῖσθαί φησι μηκωνα ἐν δὲ πέμπτω νων μορίων ο Ἀριστοτέλη, γίνονται, φησίν, αἱ μὲν π0ρφύραι περὶ το ἔαρ, Οἰ δὲ κηρυκες λη γοωτος τοπι χειμ νος ολως δέ φησί, ταοστρακόδερμα εν τω ἔαρι φαίνεται ἔχοντα τα καλουμενα - κἀν τω μετοπώρω δὲ πληντων ἐχίνωντῶν ἐδωδίμων οττοι δόμάλιστα ἐνταὐταις ταῖς ραις αείτε ἰσχυουσι καὶ το πλέον ἐν ταῖς παν- σεληνοις καὶ ταῖς ἀλεειναῖς μέραις, πλην τῶν ἐν τω εὐρειωτῶν Πυρραίων ἐκεῖνοι δ' ἀμείνονες του χει- dμῶνος κά - μικροὶ πληρεις δὲ μ κυοντες δὲ φαίνονται και οἱ κομαι πάντελομοίως τηρο αὐτη

36. Προελθων δὲ πάλι φησὶν ὁ φιλόσοφος ' αἱ

μὲν ουν πορφυραι του ἔαρος συναθροιζόμεναι εἰς τοαυτο ποι πισι την καμ μένην μελίκηραν, . . . αλλ' ουχουτω γλαφυρόν, σπερ αν εἰ ἐκ λεπύρων ἐρεβίνθων λευκῶν πολλὰ συμπαγείη ἔχει δὲ ἀνεωγμένον οὐδὲν τούτων' ουδὲ γίνονται ἐκ τούτων αἱ πορφύραι, ἀλλα- φύοντα αυται - τειλαίστρακόδερμα αἰλο- καὶ

170쪽

Γ ταυται και τοῖς κηρυξι κηριάζουσι γαρ κά -τοι.

αεδεορα, ἀφων δ' ἰχῶρα εἰς την γην καὶ τούτφτω τόπω γίνεται ἐν τῆ γῆ συστάντα πορφυρια μικρά, α ἔχουσα αλωπιγωται αἱ πορφυροα. - δε πρὶν ἐκπε--κεῖν ἁλωσιν, μοτε ἐν ταῖς φορμισιν, εἰς δὲ τούτο συν- ιοῶσαι ἐκτίκτουσι . καὶ γίνεται οwνεὶ βότρυς ἔστι τῶν πορφυρῶν γένη πλείονα καὶ ἔνιπι μὸν μεγάλαι,. -M-- θ - καὶ τὸ -ocis G δὲ μικραὶ, 89 otii ἐν τῶ ευρίπω καὶ περὶ Καρίαν καὶ αἱ μὲν ἐν τοις κώλποις μεγάλαι καὶ τραχεῖαι καὶ το ανθος αἱ μεν πλειπται μέλ- θρουσιν, ἔνιαι - θρον μιμ' -- νονται ἔνια των μεγάλων καὶ μναῖαῖαι αἱ δ' ἐν τοῖς αἰγιαλοῖς καὶ περὶ τὰς ἀκτας το μεν μέγεθός εἰσι μικραί, το δὲ ανθος ἐρυθρον ἔχουσιν - δ' ἐν ταῖς προσβορείοις μέλαι μαι, ἐν δὲ τοῖς νοτίοις ἐρυθραὶ λ ἐπὶ το πλεῖστον 37. Ἀπολλόδωρος δ' o A uuος ἐν τοῖς περὶ Σωφρονος προθεὶς - ' λιχνοτερα τῶν πορφυραν φησὶ οτι παροιμία ἐστὶ καὶ λέγει, μεν τινες ἐπὶ τουὶ βάμματος οὐ γαρ αν προσψαυσρ ἐλκει ἐφ' λυτο καὶ - ἐς προσπαρατεθειμένοις ἐμ ποιεῖ χρωματος αυγην' ἄλλοι ἐπὶ του ζωου αλίσκονται δέ φ=iσὶν ὁ ριστοτέλης, του ἔαρος υπο κυνα δ' ούχ ἁλίσκονται. ου γὰρ νέμονται ἀλλα κρυπογυσιν ἐμυτὰς κοὰ φωλευ--το δὲ ανθος ἔχουσιν ανὰ μέσον του μηκωνος καὶ τἀτρ μου. χουσι δὲ καὶ αυταὶ καὶ ο κη ζ τὰ ἐπικα--μματα, κηπα τα αυτὰ καὶ τα αλλα τὰ στρομβω γενετης πάντα νέμοωται δ' ἐξείροντα την καλοπιμος ην γλῶτταν υπωτο κάλυμμα το δὲ μέγεθος της γλω