Athenaei deipnosophistae Lib. IVI

441쪽

δεῖπνα ὁσοι ἔγραψαν. αιρεφῶν Κυρηβίωνι. 'ἐξης τῆν χην στέθηκεν ' επειδη μοι πολλάκις ἐπεστειλας στίχων τυε καὶ ο με βίων δ οτι παράσι

τος προειρηται.

4 -'Ἀρχεφῶντος ει του παρασίτου μνημο- bνευων ὁ Μάχων - κληθεὶς ἐπὶ δεῖπνον ὐπαράσιτος Αρχεφ

πο Πτολεμαίου του βασιλεως, νίκα

κατέπλευσεν εἰς Αἴγυπτον ἐκ-ώττικῆ , ἐπὶ της τρωτέζης καράβων τ' ἀληθινῶν, ἐπὶ πῆσι λοπάδος τ' εἰσενεχθεισης αδρῆς, ἐνέπιμαχωτοὶ τρεῖς ἐννσαν κωβιοί, οῖς κατεπλάγησαν πάντες οἱ κεκλυιένοι, των μεν σκάρων ἀπελαυε των τριγλογμ αμα καὶ φυκίδων επὶ πλεῖον Ἀρχεφῶν πάνυ, ἄνθρωπος - των μαινίδω, καὶ μεμβράδου φαληρικης ἀφυης τε διασεσαγμένος,των κωβιῶν δ' ἀπέσχ ετ ἐγκρατέστατα.-- δη παραδόξου γενομένου του πράγματος, καὶ του βα-άως πυθομένου τἀλκη ορ- μη παρεόρακεν Ἀρχεφῶν τους κωβιους. κυρτος εἰπε, πάνυ μὲν ουν τουναντίον, Πτολεμ- δρακε πιροῖτος, ἀλλ οδεμπτεται,--ον δὲ σέβεται τουτο καὶ δεδοικέ πως' δ' ἔστὶν αυτω πάτριον ον ἀουμβολον ἰχθυν ἔχοντ' αψηφον αδικεῖν ουδένα 45 υλεξις δ' ἐυ Πυραυνω Στρά - τον --γι- τον εἰσαγε δυσχεραίνοντα - τρεφοντι καὶ λεγοντα τάδε ἐμοὶ παρ α τεω κρεῖττον ην τῆ -- ρη τοῖς Βορεάδαι. εἰ τι ἐλαττον ἔτι τρέχει,

442쪽

πέτεται γάρ,-υχ οἷον βαδίζει τὰς οδους. καὶ μετ' λίγα Στρατίε, ιβαῖς δη πού με; B μἀλλον του κα- μεν γαλου τρέφει με - δὲ λαμπρῶς τρέφει - πει τ αεί με ζῆν; B. απασι τοῖς θεοῖς

του παραοίτου ἐν τούτοις μνημονευε 10 οἶνος ου ἔνεστιν

-- προ εταίρους πρόφασιν ἐπὶ κῶμον τινάς, οπερ ποιεῖν - ε Γρυλλίον ἀεί.ωριστόδημος δ' ἐν δευτέρω γελοίων ἀπομνημονευμάτων παραπίτους ναγράνει ντιοχου . m. του βασι is στρατον, ηι φρίου δὲ του πολιορκητουμαγόραν τον κυρτόν, Σελευκου δε Φορμίωνα Λυγ- 245 κευς ν ὁ Σάμιος ἐν τοις ποφθέγμασι Σιλανὸς νησὶν ὁ Α ματος ι λλίωνος παραπιτυῶντος Μενάνδρωτω σπιράπη, ευπαρυφου λαιαὶ μετα θεραπείας ει

περιπατουντος. ρωτηθεὶς τίς ἐστιν ουτος Μενανδρου,

ἐφηγεν, ἐ- γνάθος. αιρεφῶν ' ἔφη σε ὁ παράσι--ς εἰς γάμον ἄκλπος εἰσελθὼν καὶ κατακλιθεὶς ἔσχατος , των γυναιμονομων ἀριθμουντων του κεκλημένους καὶ κελε-τω αυτον ἀποτρέχειν ως παρατον βιόμον ἐπὶ τοῖη τριάκοντα ἐμόντος, ἀριθμεῖτε δη, φη, παλιν ἀπ' ἐμου αρξάμενοι

l, 46. τι δ' ην - του γυναικονόμους φορῆντα συμπόσια καὶ ἐξετάζειν των κεκλημενων τονἈριθ

443쪽

434 sωμεν καταφανεῖς μαλλον, ἐφοδευ- μνβουληθ' ο γυναικω/----αριθμον λαμβάνειν,

κατὰ τον νόμον τον καινον οπερ εἴωθε δρῆν, τῶν ἐστιωμενων ἐδει--υμπαλιν

- των ἀδείπνων ἐαε- ιν οἰκίας. Μενανδρος δ' ἐν Κεκρυφάλωπαρὰ τοῖς γυνιακον-- δὲ τους ἐν τοῖς γάμοις . διακοωρῶντο --γεγράφθ- πυθομεν- πάντας μαγείρους κατὰ νόμον πιαινόν τινα,

i ῖνα πυνθάνωνται τους κεκλημενους ἐὰν πλείους τινων ἐξεστιν ἐστιῶν τυχύ, θων.

καὶ Φιλόχορος δ' ἐν ψαμψ' Ἀτθίδος οἰ γυναικονόμοι φησὶ μετὰ τῶν αρεοπαγιτῶν ἐσκόπουν τὰς ἐν 1 ταῖς οἰκίαις συνόδους ἐν τε ἡ γάμοις κἀν ταμ εἰ-

φνομα ' μωμη, καὶ τοπι οἰναρίου πολιποντος, ο εἰσφέρειαν--εν ἔκαστο δ οβολους, Γνώμην δὲ συμβάλλεσθαι ο τι δοκεῖ τῶ δημφ Πολύκτορος δὲ-υ κιθαρφωφφακροψ ουντος καὶ λίθον μα-πα- μένου, ω ταλαίπωρε, ἔφη, καὶ η φακῆ σε βάλλει. μη

444쪽

ἀνατρέψαντος, ζημιωθηναι αυτον ἔφη δίκαιον, τι- ἐπιστέφενος δειπνεῖν ἀπεγράψατο παρὰ Πτολεμαί δὲ ματτυη παμφερομέν π καὶ σαγατ γον ἀεὶρ λειπουσης, Πτολεμαδε, ἔφη, πότερ- ἐγὼ μεθύω τι

δοκε μοι ΣαυΣα περιφέρεσ/θαι; αιρεφῶντος δε του παρασίτου φήσαντος ου δυναμαι τον οἶνον φέρειν,

δὲ γαρ -- ῶν οἶνον, ἔφη του δὲ λαιρεφῶντος γυμνου ἔν τινι λίπω διαναστάντος, ω χαιρεφῶν, εἶπεν, σπερ τὰς ληκυθυυς ορῶ σε μέχρι πόσου με- ρστος εἶ καθ' οὐδὲ καιρον Θημοσθένης - ' κ-246am, λι--mpει, υτος, ἔφη, τους λοπις

-το δ αυτ Ῥυπαρους αρτους ἐπὶ τα δεῖπνα φέρεσθαι, ἐνεγκαμένου τινος ἔτι μελαντέρους, οὐκ, - ἔφη αντον ἐνη οχέναι, αλλ αρτων σκιάς. 48. Φιλόξενος ὁ παράσιτος, Πτερνοκοπὶς δ' ἐπίκλm6 παρα Πύθωνι ἀριπιων, παρακειμένων ἐλαμαῶ μετὰ μικρον προσενεχθεί- λοπάδος ἰχθυων, πατάξας το τρυβλιον ἔφη ' μάστιξεν δ' ἐλάαν. ἐν δεί- isl, --δὲ του καλεσαντος αὐτον μελανας αρτους παρατιθέντος, μη πολλούς, εἶπε, παρατίθει μη σκότος ποιησyς τον δ' - της γραος τρεφόμενον παράσιτον Παυσίμαχος ἔλεγε τουναντίον πάσχειν τῆ γραία συνόντα αυτον γαρ ἐν γαστρὶ λαμβάνειν αεί περὶ a.

-ώτου καὶ Μάχων γράφει,-- τονάδροπότην δὲη Μοσχίωνα λεγόμενον ἰδόντα φασὶν ἐν λυκείφ μετά τινων παράσιτον υπὸ πῶς τρεφόμενον πλουσί 'o δεῖνα, παράδοξόν γε ποιεῖς πρῆγμ έτι πη γῆ ποιεο ἐν γαστρὶ λαμβάνειν ἀεU2,

445쪽

ὁ δ' αὐτος παρῶσι του ἄκουσας - γραία τρεφόμε-n e συγγινόμενόν τε αυτηὶ κάστης ημ ερας, νυν πάντα, φασί, γίγνεθ' η μὲν ου κύει, Πτολεμαῖος δ' ο του ' σάρχου Μεγαλοπολίτης γένος, ἐν τη δευτέρα Ψων περὶ τον Φιλοπάτορα ἱστοριῶν συμπύτας ηο τ βασιλεῖ συνάγεσθω γ' Ἀπασης πολεως, ους προσαγορε νεπε - γελοιαστάς.49. Ποσειδωνιος δ' ὁ παμευς ἐν , ἡ εἰκοστῆ καιD τρίτ)η τῶν ἰοτοριῶ 'Κελτοὶ φ yr περιάγονται μεθ' αυτῶν καὶ πολεμοπιντες συμβιωτας ους -λουσι παρα- dσίτους -- δν ἐγκώμια αυτῶν καὶ προς ἀθρόους

λέγουσιν ἀνθρώπους συνεστῶτας , καὶ προς καστον τῶν κατὰ μερος ἐκείνων ἀκροωμενων τὰ ἀκου-

1 σματα --ν εἰοιν οἱ καλούμενοι Βάρδοι ποιναὶ δὲ-τοι τυγχάνουσι μετ' δῆς ἐπαίνους λέγοντες ἐν δὲ τῆ τετάρτη καὶ τριακοστῆ ὁ αυτος συγγραφε

υπολλωνιον τινα αναγραφει, παράσπον γεγονότα 'Ἀντιόχ- του Γρυπου ἐπικαλουμένου, του Συρίας ad omιλως Αριστόδημος ' ιστορεῖ Βω- τον Λυσιμάχου του βασιλέως παράσιτον, ἐπεὶ αυτου εἰς τὸ ρί τι- ο σφαχος ἐνέβαλε ξύλινον σκορπίον, ἐκταραχθέντα ἄνοια δῆσαι, εἶτα γνόντα το γεγενημένον, κἀγώ σε, φησίν, ἐκφοβησω, βασιλεs δός μοι τάλαν--τον. ην δ' ὁ Λυσίμαχος μικρολογώτατος Ἀγαθαρχίδην δ' ὁ Κνίδιος ἐν τῆ δευτέρα κH--στῆ τωνευ-

ρωπιακῶν Αριστομάχου του σι γείων τυράννου παράσιτον γενέσθαι φησὶν Ἀνθεμόκριτον τον παγκρατιαστήν.

μὲν ἐν Πυκτηρ ἐπισιτίους καλῶν αυτους ἐν τοισδε

εὐρωε- δὲ τῶν ἐπισιτίων

446쪽

ς 437 Φερεκράτης Γραυσίσυ δ' υδε θἀττον Σμικυθίων ἐπισιτιεῖ; B. τίς δ' ουτος μῖν ἔστι Λ τουτον πανταχου

πω λαρυγγικόν τι ἐπὶ μι-- ξένον.

ἐπισίτιοι γαρ, συνται οἱ ἐπὶ τροφαῖς δουργουντες. 247 Πλάτων ἐν τετάoτω Πολιτείας καὶ ταυτ ἐπισίτιοι καὶ δὲ μισθον προς τοῖς σιτίοις σπερ οἱ αλλοι λα- ου' γαρ εὐανδρ αδικον ἡ διωκης, ἀντιμαρτυρομιδωδεκα τοῖς λεγις ἐπίοιπια

ἐθέλει δ' ανευ μισθοφαταρ αυτοῖς καταμενειν

51 Aίφιλος δ' ἐν Συνωρίδι λα ς δ' -ομα

Συνωρίς, υραω- μνησθείς, κύβος δε τις --ὶ καλεῖται Ευριπίδης, παίζων καὶ προς το του ποιηφου κονομα αμα καὶ περὶ παρασίτων τάδε λεγειαριστ απαλλάττεις ἐπὶ τούτου του κυβου. B. αστεῖος εἶ δραχμην υπόθες α κεῖται παλαι. πῶς αν βάλοφ' υριπίδW B. ους- ποτε Εὐριπίδης γυναῖκα σώσει οὐχ ορῆς ἐν ταις τραγωδίασιν αυτὰς ει στυγεῖ; τους δὲ παρασίτους ηγάπα λέγει γε τοι ' ανη γαρ οστις ευ βίον κεκτημινος μη -υλάν-- τρεῖς συμβήλους τρέφει, ολοιτο, νόστου, ποτ' εἰς πάτρα, τυχών ' DA πόθεν ἐστὶ ταυτα πρὸς θεῶν B. τί δέ σοι μελειό

447쪽

ου γαρ τ δραμα τον δε νουν σκοπουμεθα.

ἐν διασκευα του - ἡ δράματος περὶ ὁσιωμένου πιαρασίτου λέγων πίνοργίζεται , παράσιτος ων οργιζεται;

ου δε παρασιτεῖν οντα δυσάρεστον σφοδρα.

52 Μένανδρος δ' ἐντρυργῆ περὶ φίλου λέγων

ο' υπακούοντος γάμων δείπνω φησίνn 'ου εταῖρος ἐστιν οντως 'ουκάρωτα πηνικα δεῖπνόν ἐστιν, σπερ ἔτεροι - τί δειονεῖν κωλυει - παροντας, εἶτα δεῖπνον ετερον εἰς τρίον βλέπειν ει εἶτα περίδειπνον πάλιν.

θυρνοις ουτως θω δ' ἀπόσιτος ων τοιαυτ' - ἀνέχομαι. et w δὲ παράοντος μοιά ἐστιν ονόματα ἐπίσιτος, περὶ ου προείρηται καὶ οἰκόσιτος σιτόκουρός τε καὶ αυτόσιτος, ἔτι δε κακόσιτος καὶ ὀλιγόσιτος μνημονευο

ποφαίνει δ' ἐπίσιτον ριγῶντ εν Μεγαρυγ'

ατον.

448쪽

οἰκοσίτου ἡ Ἀναανδρίδης ἐν πινομοι Mος γαρ οἰκοσιτος δυ γίγνεται. καλειται δ' οἰκόσιτος ὁ μη μισθολἀλλα προγα-πόλει υπηρετῶν Ἀντιφάνης Σκ ταχ γαρ γίγνεται

κἀκκλησιαστης οἰκύσιτος.

Μένανδρος Θακτυλωοἰκόσιτον νυμφίον ουδὲν δεόμενον προικος ἐξευρηκαμεν. καὶ ἐν κιθαριστῆ οώστεων το μησυνάγειν γυναῖκας μηδὲ δειπνίζειν 0χλον, αλλ' οἰκοσίτους 'υς γάμο --ιημέναι. σνα-υρου δ' 'Ἀλεξις μνημονεύει ἐνΠὰννυχιδι η ' μ

αχρηστον καὶ μάτην τρεφήμενον σιτύκουρον ἐν Θρασυλεοντι ουτως l, κνηρός, πάντα μέλλων, σιτοκουρος ομολογων ει

παρατρέφεσθαι.

καὶ ἐν Πωλουμένοις τάλας, ἔστη - ἔτι προς ταις θύραις το φορτίον θείς σιτόκουρονέθλιον πρηστον εἰς την οἰκίαν εἰλήφαμεν ει

παράσιτον αυτόσιτον αυτον γουν τρέφωντα πλεῖστα συνερανιστος εἰ Τω δεσπότri.

449쪽

440 καὶ Φερεκρατη η Στράττις ἐν Ἀγαθαρτης μερας μακρῆς τρMiρους σιτία. 53 τοσαυτα του Πλουτάρχου εἰποντος περὶ πα-

ρ πίτων διαδεωμενος - λόρον λ μάκριτος , ἀλλαμην καὶ αυτός, ωη, - - τίκολλον τε ξυλον παραξύλω, ς ὁ Θηβαῖος ειρηκε ποιητης, περὶ κολάκων ἐρῶτα πράττει γαρ πάντων ο κόλαξ αριστα, ὁ καλος εἶπε dΜέν-δρος - μακραι δ' ἐστὶν ο κόλαξ του των --i ρασίτων νόματος Κλείσοφον γουν τον υπο πάντων κολακα Φιλίππου του των Μακεδόνων βασιλέως ἀνα

ρος ὁ περιπατ ι--τω Φιλίππω βιω, Λυγκευς οΣάμιος ἐν τοῖς Ἀπομνημονεύμασι παράσιτον ονομάζει 1 λέγων Ουτως Ἐλεωπος ο Φιλίππου παράσιτος, ἐ-

τιμῶντος απιτ' - - ου διότι ἀεὶ αἰτεῖ, ν ἔφη,

μη ἐπιλανθάνωμαι του δε Φιλίππου δόντος αυτωλπον τραυματίαν ἀπέδοτο και μετὰ τρόπιν ἐπερω- οπμεὶς - του βασιλέως που ἐστίν, ἐκ του τραυμα λα ἔφη, κείνω πέπραται σκωπτοντος δ' α-- του Φιλίππου καὶ ευημερουντος, εἶτ' οὐκ ἐγω σε. ἐφ ὶ θρέψω; καὶ ο ελφος δε φησανδρος ἐν τοις πομνη-

μασι περὶ του Κλεανόφου τάδε δεστορεῖ Φιλέ - του βασιλέως εἰπόντος διότι γράμματα αυτ δεκομίσθηαι παρὰ Κότυος του βασιλεως, Κλεισοφος παρῶν φη, ευ γε νη τους θεους του δὲ Φιλίππου εἰπόντος, τί δὲ - οἶδας τὰ ων γέγραπτοα νη - μὰ- μερο ιστον, εἶπεν, αχρως γέ μοι ἐπετίμησας.'54. Σάτυρος δ' εν τω του Φιλίππου βίω ' ora. φησὶ Φίλιππος τον ὀφθαλμον ἐξεκοπη, συμπρ γηλθεθα- καὶ Ἀλείσοφος τελαμωνι-εὶς τον αυτονοφθαλμόν. καὶ πάλιν οτε το σκελος ἐπηρώθη, σκάζων

450쪽

ροιτο των ἐδεσματωl O Φιλιππος, αυτος συνεστρεφε

την φιν, συνδαινυμενος ἐν δὲ ρῆ ράβων χώρε249-Lώς ἐν κολακα τουτ' ἐποίουν, ἀλλα κατά τι --μφον βασιλέως παθόντος τὶ των μελον συνυποκρί- sνεσθαι το ομιον πάθος, ἐπεὶ καὶ γελοῖον νομίζουσιν ἀποθανόντι μὲν - σπουδάζειν συγκατο πτεσθαι, πικλωθέντι δὲ μη χαριζε πιπι την δεν. δοξαν του --θ γυς Νικόλαος δ' ο σαμασκηνός, εἷς δ' ην των ἐκτοπι περιπάτου, ἐν τῆ πολυβίβλωίστορ', ἐκατον, δεοκαὶ,----τά εἰσι προς ταῖς τέσσαρσι --κκαι-ὶ δεκά-ν καὶ ἐκατοστη φωὶν Αδιάτομον του -- τιανῶν βασιλέα. θυος δὲ τοὐτο κελτικον ἐξακοσίους ἔχειν λογάδας περὶ αυτόν, ους καλεῖσθαι ποΓαλπιῶν τῆ α - γλωττη σιλοδούρους, --ο δ' ἐστὶν έλλη Ἀνιστὶ ευχωλ μαῖοι τούτους δ οι βασιλεῖς χουσι συζῶντας καὶ συναποθνησκοντας, ταύτην ἐκείνων ευ καλουμένωι ἀνθ' ἡ συωδυναπτεύουσί τε αυτβ υναυτην ἐσθῆτα καὶ δίαιταν ἔχοντες, καὶ συναποθνη

σκουσι κατὰ πῆσαν ανάγκην, εἴτ' ἐν νόσω τελευτησειε Φβασιλεὴς εἴτε πολέμω εἴ ἄλλως πως καὶ Ουδεις εἰπεῖν ἔχει τιυὶἀπω uαπαντα τοὐτα- τονε --M', -- pqν βασιλεῖ, η διεκδύντα. i5. Φίλιππον δέ φησι Θεόπομπος ἐν τῆ τετάρτη καὶ τεσσαρακοστῆ των ω-φῶν Θρασυδαῖον τον - ,

ταιον καταστησαι - ομοεθνων τύραννον, μικρον μὲν οντα την γνώμην , κολακα δε μεγιστον αλλ υκυρκαδίων λυχαιος κολα ὴν περὶ Ου ο αυτος ἱστορει

Θεοπομπος - μυρις ἐν πέμπτη Μακεδονικον. - δι ό Ἀρκαδων μισω, - Φίλιοι που ἐκ-σιον ἐκ πιτης πατρίδος φυγρο ἔφυγεν η δ ευφυέστατος καὶ πλείους ἀποφάσεις αυτοὐ μνημονευονται- ἔτυχε δ'