Bucolicorum Graecorum Theocriti Bionis, Moschi reliquae accedentibus incertorum idylliis

601쪽

Θηβαῖκῶ testibiis udo ei p. 99 atquo Photio et Suida s. v. ΟμολώΓος Ζευς, nisi mi id apud lios vitioso Mριστοφάνης tradituna

των ἐφήβων ἐν τοῖς σκίρροις . σκίροις αγῶνι, de u Atlion. XI,

95. F., A risto do in o. Duo D n. in Add. p. X. Vs. I 09 Ilo, lin. I7. , Oratio, νακόλουθος, oua sortasso Oxpcdliatur legeni l μεταβληθῆναι. mo et Particula,ci ex Gen. recepta participiunt pro inmitiivo positiini si, ut saepitas in nissclionias post vo ruunt dicenm. Meterii 'aec ultima ex sequento

pleniore narratione excorpta sunt.

lia Dcuantur recto autem Berotiis suspicari videtur lectionem codicis I, φησὶν τ ita pro Dan lain esse ut sola sententia ad Al

caeum reseratur.

Vs il n. 8. Formai Νείλεω praetuli socundum schol. XVII, 98, ut, ea lona nominis Nili rigo trnditur. Do Naucrati condita Totipuis potissinnim conserra De Sirab. XVII p. 801 Μιλήσιοι καταναυμαχήσαντες νάρων πόλιν ἔκτισαν μυκρατιν. Itaque Νείλεω dux Milesii mi in Naiicratim condontii , ipsius Mileti conclitora cognominis, quem au alio monii rara non naenaini.

Diodoriis I I9 63 nomen Nili a de rego Aegyptiomitii derivat.

Sevientia Goelius professus Si se prorsus non intelligore, nati- illa esse consons. I uouncrus ocopto λείως sic se scriptum misso

puto κατ αντιστροφήν transpositione vocaliun νειλος projαλειος), sive oti an κατα συγκοπὴν του, καὶ αντιστροφήν. Errori certo de Detur εστι. Votius nos, nisi sal linivr, nillil nisi vocillainina identes. Συστροφ rocentiori Diis est orto X, ut apud Hesy-

602쪽

ADNOTATIO

H n. 2. Apparot ver Dis γουν τῆς φας, viae iii K. N. Post Mτροdίτη adliaoror traduntur, aliam glossam ad Bιώνας pertinentem contineri, s. l. Vs. 122 -I2 n. I. υτῶν aod Geolius in αυτο mutari Diuens, ut ad Pliilinum reserretur, Duo oneri assentium tulit, uniceveriana est propter praecedens ἐρωμενων. - n. l. Dueunemis censuit aut cum Goelio scri uendum,' λαλ κ λυποῖ ημῶς λυποῖ jaria ossi Amstol.), aut distenta ut aliena et ex lemmato orta, lod in L. Gen' pro tuis legaturi Hoc verius duxi us, nisi ioci ipsiti lemma noceηsam reStituendum erat; nnni sequentia, o ipsa cor ruptiora , Veruoriim δ ορθριος. . . . διδοίη interpretationem continent, ut SebRec., ito lnovo leinmato vulgo laec excipit. clioliasta, ut verDa correxi- unis lociini malo ita interpretatus est ut putaro gallicinii tempore aliuin vontro Simici, ita et Arato in Plii lini lina in servatrilia Auccessuriina, id quod in scitolio codicis L. apertius dictum Vulgatiiu ἐγειρομένω ex Seli Rec transsumptum vitatur. Vs I 25, H, I 5. Interpretatio προσκαρτερησιν ex alio scito i lin. 3. transsuriapta est Veii 3 προς ἔρωτα πάλη Uarionus putat in alimi Antnologiae epigraininato legi. Hi 22. , Vel αυτῶν scit. των ἐραστῶν Η'gendunt una Goelio vel ciυτῶ cuni L. Duo D n. Seouentia Goelio et Diio-Dnero ol seura fuerunt vitatur Oρθία παλ i. q. ρθοπαλη do seue-ua at o Dscoono victum esse, ut multa Voca Dula a lucta ad rena veneream translata sunt Irucian. I. uc. 8-l o alibi.

διον . . θίδιον οd.): λιγοχρονιον, λίγον, uui Tollius, tδιον a Mn restuiri jussit, otiana no contra Omlinem litterariam. Potius, dιo vitioso scriptuna sitisse videtur pro θοίδιον. Aulioe θυδιο liona inoptus derivava επιφθυζω. Vs. 130 13 l. , In lii toinplui Apollinis et Pan Pyxin au lacter tri Dui possunt Buxonto Lucaniac reliqua ficta. Duo D n. Qui IIoraiianno erodidit, lituus dyllii res in Magna Graecia agi, non in insula O, Πυξα eandem esse, quae Vulgo Πυρρυς audit.

Vs. 20. Reet Asterius vidit interpretem, qui ἀπελθοι scripsit, απά, O pessimo a απειμι deduxisse. Minus octo idon reliqua tenta. vit. 4b,χρ. incipii altera interpretatio γένοιτο supplens ut lin. 8 27.

603쪽

SCHOLI. ID VII, 115 - 139. Ego illit et sontio cum Moinoleso, qui recto otiam loriam liolio- Tuti de mξα auctoritate usus est, ouanquan in vulgata lectione liliarum integIa ac silescens. Continent haec scitolia duplicem sontentiani o Pyxa. Secundum alioraui mi Qeου δῆμος vel τόπος in C παρὰ την φυξιν του Ηρακλέους appellatus, Πυξα pro vξα. Haec doctiorem et antiquiorem interprete in sapit Nicanorem puto Cotina, unde supra de Burinna: de IIoretii a Cois fugato narraint Apollod 2, 7, 1 et Plutarcii. Gr. 58 Secundum alteraii sententiai Πυῖα of τόπος vel πόλις της Κω in I 5.), ubi tenipluna Apollinis, unde ni Πύξιος ο Φυξιο appellatus a o Apollino Pyxi nenio unus praeterea tradidit; Φυξιος, ut saepilas Zευς, ap- Polla tui Philostr. p. 70 et ap. Suidat in glossa interpolata Ita- qtie lectio Φυζιο praeferenda est; novi enim difficilius Φύξιος Πυ; ducitur quai Πύξα ab φυξις. Minus cortum est otianili nec vere ad Con pertinero neuteriaino non credi ullo est in loco illorapollinen φύξιο cultum osse tanquat saga Hereulis a Ictorem eique Paneu Φυξιον, do Mao aliunde non constat, propter o πανικόν auia itum osso. Cotomani Plutaretnis l. l. Oppidum prope locum illitis pugna situ ui Antinaaclitam commemorat. lin. 9. incndatio nostru ἄλλως oo continendatur, quod laicaperto aliud euoliuin incipit , si cum Gen. post ἐβάδιζεν

doletur.

Un. II. Apparet ver Da συζα τις, originationen nouunis Πυξ continere, excidisse alitem dημος vel τόπος, Mao, referatur. Vs. 32. 33, lin. 18. , Hoc scitolio non pertinet ad us. ISMsed ad seu uentem, Di vovera veru παραγενόμενοι κατεκλίθημεν sii Daudienda sunt. mo ol. Assensus est Diae unoriis, aut ostenγενομέναις scri ut iis sit, ut vox ac χαμευνίσι reserra possot. At παραγενόμενοι in prior parto desideriira potorat, non in altera m lata distinction et addito ex could επὶ στιβάθος omnem offensi

ne in sustulimus.

Vs. 34, in b. Insolita forma οἰνάρεον, ctiainst Theocrito conee datur, lii tolerari nequit. , Plono distinguendunt os postoἰναρέων. Ab interpolator sunt και τρυγῶν, nisi sorto ad sequentia pertinent: και τρυγῶν γαρ δε voLδει γα και τρυγῶν καὶ οἰναρίζειν, i. c. ου μόνον τρυγῶν, αλλὰ και οἰν. lita lin Milii proba-Dilius visum est, inde a και τρυγῶ ipsa Pliania vcrua incipere ex libris putο περὶ φυτῶν potita), a initio iniit ita. Vs. 138. 39, lin. 17. In Aristololis coininemorauione aliquid tur Datum est, ortasso ciuiuiisdam post φησι omissis nam in H. An.4 9 potius sic: και την ὀλολυγόνα την γινομένην ἐν τ;ῖδααλοι βάτραχοι οἱ αρρενες ποιοίσιν, ταν ἀνακαλῶνται τὰς θηλείας προς την ὀχείαν. . cli Arat. 9 8, ubi ὀλολυγω dicitur essὐόρνεον κατὰ την τρυγόνα vel secunditu alios ζωον λιμναῖον, tum pergitur rἈριστοτέλης δε ταῶτα ου οἶδεν, ἀλλὰ την του ἄρρενος βατράχου φωνην σημεῖον εἶναί φησι προς συνουσίας ὀργῶντος ἐπὶ την θέλειαν.

604쪽

AI NOTATIO.

Cunio istotelo conspitiint Aelianus . An. 9, 3 et Plutarenus Morali. p. 982. . Contra teste Plinio II, 37 ipsi mar s rana nsentinas ad coitum cientes oloivgones dicuntur. Aeliano alteroloe 6, 19 ὀλολπώ est animal aquatile, Hesvclii ζω ον ι--μενον ιν υδασιν. n. 20. , Dolenda sun στάζω σταγὼν4 πλάσσω πλαγων. quae ostendunt niagistroruui temeritatem in scholiis augendis. I xilia II. Vs. I l, Un. 2. ον αὐτο intellige Aristotelem H. n. 8, 5, 4 et 8 2, 10, inde apparet illi tui praecedentis scitolii rocon tuis inserta esse Attamen Aristoteles nisi ira di de tali inimicitia rei

γιθάλλου ο ἀκανθίδος, sed potius, ut na Heiusius Lecti P. Gadnotavit, do αιγίθου ο ἄνθου I. An. 9,1 λέγεται δε τι-iri eκαι ἄνθου αἷμα οὐ συμμίσγεται ἀλληλοις. Contra cuni no scholio

conspirat lutarchus Morali. p. 37. B. μισοὐσι αλληλα και - χθάνονται και πολεμουσιν σπερ ἀσπείστους τινὰς πολέμους αετοὶ και δράκοντες, κορῶνα. καὶ γλαυκες, ιγιθαλλοι και ἀκανθυλλίδες -τε τουτων γέ φασι μηὁε τλαψα κίρνασθαι σφαττομενων. Quare prouem scripsi φασιν, tanquam ulti naum se nolium miserte Aristoteloni auctorem asser et cum hoc αἴγιθον nomitiat, non ciθί- λον Foriasse narrationi do aegilliallo et acantilillo hoc fero addititii fuerat Ἀριστοτέλης ὁ τ αυτ περὶ θίθου και ανθου λε- γει , indo illae tui Dae. Vs 3 H n. 8. αμπρου os prava varia lectio pri λι- v. Pro σφραντικῶν Rcinosius desuleravit γευστικῶν; illud Geelius ita dolandit, ut an optincti πίονος, λιπαρολno odores quail em xclum liceret, parui prol a uiliter, quanquan Due oneriis in ea de- sonsion aeculo vit. Verissima potius est codicis Geny Ioctio, secundunt quam lino adnotatio nou ad πίονος pertinet, sed ad simu

Goelius dosideravit infinitivum ξενισθηναι 1 uouneriis infinitiminiati Nioni in cornipto πολλοὶ lator suspicatur. At de illo partieipsi iusti villo ad s. 09. 10 o pro πολλοὶ lectio Mλλῶ verissima videtur. Idem Dueuneriis, erroro nodam inra. 4 Can. ό μοι deesse aruitratus, secundunt Dio l. IV, 2 haec sere silpplenti

V s. IT. πεχυετ potius est varia octio, quam in textu natist

605쪽

στρησεν οἶνος ἐκεῖνος. Geelius proposuit ἐδόθη αυτω πο . . sine cnusa intellige ,vivunt, quo Pliolus Hereulem de etabat, ut iidest quod etc. - n. 18. Minus vomam videtur περ αυτῆς, quod Dueuneriis Proposuit, quam tessiing παρ αυτω. Hi . . In Euripidis Cyclope s. 56 potius Silenus vino instigatus χορεῶσα di citur; sed protiabile est etiam Cyclopem cautui us 604 saltationem addidisso. - lin. . Eadem etymologia supra ScuVet. I, 8, ubi βληχρόν, sed Geny αυληκρόν. - Π, istisiessiiiigius existi inavi liaec pertiner ad Demetr. de eloe . II 5 nu ψυχρότης agnoscitur in iis quaὐ- του Κύκλωπος λιθοβολουντος την ναῶν του δυσσέως quidaria dixerit , φερομένου του λίθου αἶγες ἐνέμοντο ἐν αυτω. Hunc secutus Duo Une-rus: φιλότης depravat uin est ex ψυχρότης - οὐκ οἰδ' - dietiunvidetur, quod ilio Demetrium resutare voleuat. Nam in integro sotiolio naiid duuio momoradatur dictum illud de λιθοβολοῶντι γ clope Piod Demetrius assori. Milii minii ne credibile videtur iuum Demetrii rnetorici locunt rospici scd Demotria coniici ver Dangnosco, metus in tabula Σικελία II p. 876. Me in . peregrinatus aliquis do saxis a Cyclopo ctis navaverat. Cur naec ver Daanerantur, in scholio malo excerpto non satis apparet ut saepiuς.

beri potest.

Vs. 5 , lin. 5. Interpretatio ἐκεράσατε potius ad alteraniloctionen διεκρανάσατε pertinet, ut ἐπηγάσατε lin. I 6 29. In

606쪽

528 ADNOTATIO.

Doraeum, Siculi oticunt puto, pro σωρός θημών, idque ipsum ii

torpretem apud neocrituna invenisse, latuit ab aliPio, Dii insigno Cereri αλφάd aptius requireret. Due Diionis, quo reωσωρου niani Dus gestare non potiterat a potuit marripiatuni inealatho cuimulatum suspicatur cori iuptam interpretationem 1εκώματα αὐμάκωνας pertinere et sequonti Dus μύκωνας vel μύχων ab illo distingui.

H n. 5. Mittatione non necessaria in Amstet otii nin oέφεσθαι και αυζεσθαι-cripturi .

Vs. 49 - 52 lin. 22. a sine tota lii et inlia p. 295, II. vera scriptura est nana X Μίλωνι apocopo Ortuna puta Datur es. Gl. Ailaro in se i l. lossi recto lilbroruin lectionem revocavit, salso lianc ipsainme insio tri Duens. lin. 2. Vido suprn ad VII, 7, 48. Vs. 53 - 56, lin. 15. Nouimus πλουτος exempla in nesam. o votustissinais Novi Testaurenti codicit iis asseritntur. Vs. 57 - ω, in . o. Malo vorti φόβοι εχον. viiiiii circum- sera Ditii φοβερόν. in nisi et oi meelio tentata. Malo etiam Gai Asor ius tacito 'ωi odidit.

607쪽

SCHOI L. D. VII, 157 - VIII, 74. 529- n. b. Vox graecobarbara o Latino an collus saetaot gentinato De simplici tititur illa scriptura secunduna vocis origi item Veriser. H n. 6. Αγριμίοις naale nescio quis mutat in αγροβίοις.

Dic colos. γροβίοις Gaissordus coniecerat. Vs. 65, Ui. 12. , Ι εἶναι lapsum essem uiaraiani puto pos tres inlinitivos, auia scrinendum fuisset ἐστί. Aut cunameelio scri uoλαμπουρίδι ἴσον εἶναι. Ceteriina rectus accentu λάμπουρις- ipsis veterivus traditur. Di et n. aruarograeci εἶναι semper est 3. Sing praes iud pro ἐστί, vid. Mult h. p. 281, quar illiti mutato

nolui.

Vs. 66 n. 23. se Pro parentnes nauenda suntοι δε ενηβοι. . . ποιουσιν, nisi a recentiora Dus magistra sunt illata viod Goolii judiciuin conurinam videtur verbo ποιοίσι pro ποιουνται , ut na o do dixerat recto. Sequentia valdo concisa, fortasse non integra; certo cor rigenduII1 υ φροντὶς αυτῶν των ποιμνίων). Cons. sch. V, 106 l. 19. Duo D n. Recepi ex Gen' αυτοὐ, i. e. επιμέλειαν ποιεῖσθαι τῶν ποιμνίων. Vs. 7 68 Lin. 3. Verua. ἐνεργούσαι seqq. Toupio refutato recte intellexit Geelius ,vo Dis en in m nova omninatio nullo la-DOre constat, it , minus recto νομη pr μόνη in nisi scriptuin pira Dans recte Dite Un liaee interpretatur . ius loquidern illa narsiis, sola et nulla vestra opera I veniet. nomen αυτη imimulatum relinquere poteram, Diui αὐτο apud Neograecos demonstrativi loco sit vid. Mullacu. p. 92. Vs. 72. 73, H n. b. Lectionem καὶ συνετ Wartonus et Goelius non recto pro Darunt. Sunt enim duae liversa interpretationes. Alteri opitlicto σύνοφρυ ad pulchritudinem trane Dant nisi sorte interpretatio υόμματος ο ευόφθαλμος ad luctionem εὐοφρυς pertinet), alteri, quum τὸ συνωφρυωμένον vulgo tristitiani et severitatem signincare existiinetur, mi lentem puellain intelligo Dant. - n. 7. Interpres volui παρελαύνω dictum ess pro ἐλαύνω

παρακολουθῶν.

n. 23. Gallitis pro μελῶν proposuit oλων, Dueuneros in μελῶν καὶ μερῶν de littographia suspicatus est, uterPio non memor hanc definitioncm του κάλλους ex Heranoqeneis. U. I c. 2 Rneti Vol. III p. 278 petitam osse, qui sic: το κάλλος ἐστὶ συμμετρία μελῶν και μερῶν με ευχροίας. Conseiantur praeterea qua o valgius ad uin locunt attulit, add Eustalia 382 4 ευμορφος περικαλλης ν συμμετρία μελῶν και μερῶν. Jam Plato iegg. VIIp. 795. E coriunxerat τῶν του σώματος μελῶν και μερῶν. V s. 74 lin. 0. Vorda οπερ sem praecedentia continuant. In lin. 12. Duenia rotinuit το πικρόν, Ῥaod τον πικρυν Sequenti-Duas adversaretur , , ninitrilincio in multis codici uiis vel pro relativo ceperunt, ut modo lin. 0. vel pro articulo, ut hic quaro

diei D Pote. YZ λέγεται autem do glossa intolligondum est illis ἀντιγράφοι addita. At apparet initivi scnoli nil lectionem O

BUCOLICI GR. H. 34

608쪽

ADNOTATIO. πικρὸν pertinero, deinde verna τινα δε seqq. aliam lectionem commemorare en est τον πικρό, Scitoliastes verba ουδε λόγων - τον πικρον iiterpretatus est per ουὁεν πικρον ν λέγεται. ut scripsi pro Q λέγ. rariore attractionis otior admisso. Nelae onitu verboruiu, λεγεται interpretatio, malim Diiobneriis proposuit, mihi protiabilis videtur. Vs. 7, Ui. 19. Adertiis conjecerat'ληροι, ηγουν τον αμ. πληρη ποιεῖ. V s. 93, Pin. 6. Duobnoro αντιμεταβάλλειν lii ea metapliora

veri, dictum videtur, qua a permutandis ni orci Diis derivatur. Rectius conseres exempla de compendiario vel Id μεταβάλλειν usu in uesaiar. V p. 8 3. B. proposita Sententia est , sitim redisset ad pristinum illius amorem .

Vs. I-3, p. 30, 8. Lectionern συναψάσθω in textu potitaeo optimis libris rostitui. P. 304, 1. Aderetiis suspicatur hunc interpretem invenisse αφέντες, lectionein ἐκείναις Ρrmbans; at ipsum φέντες agnoscit interpretatio, ἐκ. V s. 9-li, n. 9. Iao portinent ad lectioncm π κρας Pr απασας . quae in A. et cognatis libras oxtat. Vs. I 2 lin. I l. , Est unis longioris scholi de φρυγει et derivato φρυγανα. Iebn. Vs. I Scholiunt ni do persona liunc versum loquente. Vs. 5 - 17 lin. 24. locu in criticis non suspectura recte, stantuna fieri potest, rostituisse nitui videor librarius linata lineam

Pranterviderat.

lin. 5. Vulgo listoc seripta sunt, tanquam Oσ ἐν νείρροφέρει, illud proverbiuni sit, pio l oota imitatus osse dicitur. Quod liriun ne iii alliinclo cognitui sit neque probabili specie litatiir Duobneriis legi jussit ἀπο παροιμία deletis semientibus

tali iliai ex leniniat oretis. Mihi potius ipsuin provernium excidisso vidotur, fort. τ συτο κατ ονα ειδες. vid. Moemiogr. I p. 563. Codicit,us autem suadentidus duo scholia distinguemla

erant.

lin. 8. , Scito convcit Goelius aut ex infida memoria Citatuna alit ilo industria ua inirnutatum a quoquam sitisse Versum Iliadis multa sunt oxenipla liuiusna ossi lusuum. ine bi. Vs. 9 Il, in 17. Meelius malit δια τουτου, ut solet dici. lin. 20. Locus possinio labitus. Primunt vix diibium estilliin γκατα οroiptui sit nan χόρια niinimo sunt intestina, sed sollicitii, quibus iaetus inclii liintur ἐμβρυων αγγεια, κυττάρια, υμένες ἔλυτρα, id lin. 6. 9. 2. tuna Paroemio . II p. l. 7l9, ct malon. Vol. I p. 38. ueliti.), o aliud quid scriptuin fuisse loctio codicilies . Gen. ' indicat L einde librorum lectiones H-I s. 88 lin. 24. manc vi ex L. Boissonadius protuliit.

609쪽

σοντες ο πλάσσοντες aperto vitiatao, πλησαντες vero, ut Reislcius scripsit, Vel propter sequens praeseu ξηραίνοντες renciendum, nisi etiani no cum Me ineri Cornice. r. II p. 226 in a istum ξηράναντες mutaveris. Desideratur autem in ac accuratior do- scription quaeri maxime id indicatum, quidus rotiis illos folliculos impleverint, se lacte secundum p. 307, 3. mella et lacte secundum Atuen XIV, 6 6. . et Hesycn. quidus testiuus χόρια ταδια μέλιτος και γάλακτος γινόμενα βρώματα. Itaque locum in probauilioren formavi correxi ; nam lac coagulatum osse in illo ciui 1 genero tacito suspicanuit'. Videtur autem in antiquo Dro κατα- πησσοντες Scriptum suisse coirecturis supra scriptis, et inde lo-ctiones Eurorum natae.

Hi 23. Quae in Cratini fragment scripsi στέφει γένυς, intelligo maxillas ornant trana plent, s. potissimum Alcm. r. 69 κλῖναι με επτα και τοσαι τράπεσδαι μακωνίδων αρτων πι- στέφοισαι. Pro γένsiscriptum suisse videtur γένυας, quod in γέν-

- . 307 l. Fort. πο ου ἔσω βρυειν, cf. tu. 334, 13 ποτου δε; βρυειν,4 ἐστιν αυξεσθαι. ia n. 3. ,Incortum utra lectio υπο- υπερ sit praeserenda.Potueriint onina illi μένε aut supra ignem suspensi aut cinerauus stippositi fuisse. meo l. lin. . lossiingius et clineideriis in Indi Thoopnr. p. 303, qui recte μερις et praeeunto centemἈλίφλοιος, miniis recto κυλο scraui jussoriint pro tra lito 1 υλος; nevae enim ullussci iptor aruorou ἀκυλο dixit. Rectius oeliteriis viderat, μυλο ox scitolio ad Vs. l. ii repsisse. Nam hunc locum do quercusgonoribus et in Geu' et apud hau deinceps seviitur lemnia α μυλο vel μυλο, Audacius anaen illo ariectis και μυλος scripsit τέτταρα γένη. Conserendus ninino locus Thooplirasti doδρυὀ; generiuus . Pl. 3 8, 2 γένη μεν οὐν οι με τέτταρα ποιου- σιν οἱ ὁ πέντε διαλλάττουσι δ' ἔνια τοις ονομασιν, οἷον την τας

γλυκείας φέρουσαν οἱ μεν μερίδα καλουντες, οἱ δ' ἐτυμοδρυν.ομοίως δε και ἐπ αλλων. ὁ ουν οἱ περὶ την Ἱδην διαιροίσι, τάδ' ἐστι τα εἰ δ' Ἱμερις αἰγίλως πλατυφυλλος φηγος λίφλοιος. tauueαμυλο sequentis lemmatis contagio ex ιγίλωψ corruptum ess videtur. Praeterea uiuun ημερις ἐτυμόὁρυ Tlieophrasto non diversa sint, suspicor scitoliastana eadem illa quinque genera Id ea

enumerasso in nunc modum: 'γος μερίς, νη καὶ ἐτυμόδρυς, αλ φλοιος πλατύφυλλος και αἰγίλως.

lin. l si' q. υ μεν 'Quartonus leuet Honasternusio, in ita tacito Thoui. V. p. 36, uui adnotavi ου με ὁ . . . ἐστέοητα esso alae rius interpretis priora resutantis. Potius veruis λέγεται ὁ seqq. delinitio ό ἐστερημένος οδόντων delanditur contrantius interpretis repronensionem, crius situ veru και το βρέφος αποβεβληκότα.

610쪽

ADNOTATIO. - . 308, 5. α τα νω tanquam vulgatam lectionem asperiant Icoentem praeeunte tessi Geel. Duo un. Quod quiana in nulla

ementavi.

Vs. 28 30 Ui. 15. Μέρος της ὁῆ sero nilii aliud ostquani την ὁήν; ox interpretation μου ἐπι γλῶσσα intolligitur

κτώδης φλυκτι derivatum Geelius analogia voci μαντωδη et alioriin clo semii licit. Si mutandunt. φλυκτιδωδης proxime abesset. Mox λοφλυκτίδα Due unum venim videtur scripturam sine alteron tuentii Pliotius et Hesyclitus, deinde synonyma vox ὀλοφυγδων Ad sequentia conserendus notius: ὀλοφυκτής οιον

σιν αἱ γυναῖκες, - ex euiend. prius, ut videtur ποθεις τίς σοι μερίδα επέδωκεν. Apud tunc Due Unorus cora igit ῖσα ποθεῖ τις no sensu se ali diis puer, c aliqua naulier quaeclinque auia edulia tibi portionein addidit, i. c. ipso transiuisit, ut ad te deveniat tibique sit portio. Colat amoris indiciunt iii ac re depreliende-lbant. o collato scitolio potius apparet priorem scriptumi codicis Pliotiani ωσα ποθεῖς ως ποθείς refingendam Sse. Hoc certo auctor scitolii invenit, qui verin paulluliini inutatis eandem sententiam expressit, nisi quod negatiocinale intrusa est; πωε d. verius videtur itan Photianum ἐπιδεδ mana, nisi allor, ejus dicti haec os sententia. Pustula subito nata in univorsum im- proli itatis indices visae sunt vid. Hesvcli. ἐπινυκτίς, φυλακη φυσκη oins. δοκουντ αδικεῖν, quae mutila Pustulae in naso aliendaciibus nasci rodeliantur cf. Idvit XII, 24 Diquo se uolia et interpretes coiitra pustula in lingua naaledicis, vid. p. 309 l7

τοῖς μηὁε πρῆγμα ευλογως κρίνουσι Ο Ρliot. s. v. o λοωυκτὰ post verba stipra allati: δοκεῖ δε ταῶτα επιγίνεσθαι τῆ γλώττρὶ καὶ στονυπερ απῶντος καλου καλῆς ιαλέγηται , uti legenduin vi lotur ῖτανυπερ αποντος καλου, καλῶς διαλέγ)Παι in vero, si quis propter pustulam in lingua oriani aliivin maledicis verbis poliisso vi- lor inir, mulieros dixisse vidcntur: ως ποθείς τίς σοι μερίδα

απεδωκεν, . . illum male lictoriim quasi veneni partem reserva-

라틴어 텍스트