Bucolicorum Graecorum Theocriti Bionis, Moschi reliquae accedentibus incertorum idylliis

581쪽

σε οντας α μαυρους. IucusMio Sc nolitasta vetus so sientia ineptiis Homo Bygantinus Mecit. Non ausiinilis uservatio do γρον ελαιο legitur scii XV, 17, itoni a inagistras a l ipsoritin captunicolis ranata. Due D n. Milia paritu credibilo videtur gramitinticum exemplo minimo apto κελαινῶν Λιθιοπήων usirin esso sod suspicor exemplum Pindariciun αἰθοίσας φλογος Ol. 7, 48 exci- aisse, in ovo ouui olim m isa in Aἰθίοπας cornuptuni esset, inopiissiuia illa d Aethiopibus addita osso. Cetoriiiii cum ipso votor scholio potissitnun cfracti6 ad I 57. 58 τὸ λευκοὐ γάλακτος το ἴδιον τίθγιν. οὐτω καὶ μέλαν σκότος. Hi 19. Vulgatum πσρόω idoneo sensu caret; πάρισον, ut scripsi, notat panaphoram στασῶ - στασῶ manu sag iram otiani Anonymus Riloti. VIII p. 63 inter genera παρίσου sive παριώωσεως xo scri Aristotelis locuin C. Muellerus inter se agmenta posuit r. 285.

Vs. 59, t. 2. Oupius supplenduim censuit ,κα φής αγ- γεῖον άν, εἰσὶ μελικηρίδες; Duos noriis potius A se rostituet, inini liuicavit. Mihi sensus esse Videtur , quo τω κηρία μιλιτος πλήρη)

V s. l. Σπάρταν κτλ. est versus ex Euripidis Tolopno r. 695 V. 722 N. mi in proverbiiiii abiit, Vul Paroenriogr. I p. 307. II. 209. Pro altero Σπάρτα reli qui sontes κείνην κείναν) vel ταυ

582쪽

504 ADNOTATIO. luntur: ρ καὶ ξυλοχίσδεται Λωρικῶς, unde intelligitur incid

Foraria ἀπολεσεται lionatui Buzantino condonanda.Vs 83, p. 200. 2. Pestis, ut ipηa res docet et seqtiens narra-itio, non Poloponnesios invasit, sed Horaclidas, quos coiret ut Pelopolinosui rellii fierent. In lianc sontentiani laclina hoc seroniodo expleri potest: λοιμος ἐπεκράτησε κατα τον στρατον των

μακλειδων και ηνάγκασεν αυτους ἀπολιπεῖν τὴν Πελοπόννησον.

litoram propius abest quam 4. Hi 12. Socundum vulgatam lectionem Argivi Apollini Carne otiani Iovis o Hegetoris appellationem triuilisso dicuntur, id luod ausonum. Quaro καὶ Λω mutavi in, Bis constat enim Miet, propter siglomini similitudinon inopissimo confusa esso hoe sensit , , Λigivi Apollinon Carmeum etiai Ηγήτορα appellant ut AE Ηγήτορα . .acones nim is raros coluisse cohstat ex Xenoph de rep. Lac. 3, 2 et Nicola Dana. p. tou. Flor. XL.IV, I, quem cultuni etiain aliis I oriensitius conanaimon fuisse consolitanoum est; do Apollinis vero Carne appellatione Aγητω aindo colligi potest tuod Carnon testo Hesycni f. V. αθὴ Etiam Ayητορια appellauantur. Deinceps vulgo pamina recto Apollo Car-

noli appellatus esso dicitur, quod Carians vates xercitum duxisset, id tuod non secit immo ipso Apollo duxisso rodebatur. Quaro ocundum codicum loctionem Xρανεῖον scripsi Kαρνειον. quana Voconi lini xτον αυτο adscriptain ex margine huc aberrasse nruitror deitulo prora ex codd. recepi τον ουν Κάρνον. Iun. 17. Praxilla nonaon Pausanias III, 3, 5 incorruptum servavit, quo tost Europae filio nonao Κάρνειος4rinatur. Contra IIesyclitii Καρνειος - σω απο Καρνου τοὐ Λιος καὶ -

ρωπης, unde Ivartonus in schol. Λάρνου restitui jussit.

583쪽

- p. 20l, 7. Κρανείου veritin esse iudicavit 1 itolinoriis collato

P usania III, 13, 5 uui: πόλλωνα ὀνομάζουσι Κάρνειον απὸ των κρεουνειῶν, υπερθέντες το ρω κατὰ δή τι ἀρχαιον. Vs M. 85, i. 22. Adortus pi opositit Aφειλε γαρ ορῶσα δια

initii videor Spectatur Homericum παρέλασσ' It v, 382 Pio Linterpretabantur παρέδραμε, ἐνίκησε. vidi Eustain. 309. 20. Vs. 92 lin I seudi Tneophrastus II. l. III, 18, 5 sic: τοδε κυνόσβατον τον καρπόν υπέρυθρον χει και --πλησιον τω της βόας ἔστι δε θάμνου καὶ δένδρου μεταζυ - παρόμοιον ταῖς ἐμις, τ δε φύλλον ἀγνῶδες quom locuti excerpons Athonaous II, 70. D. Io Iu παραπλησιον τη ἐοια. II in Iortonus otiani in scitolio rostituon luna judicavit Oμοιον ροια ἔχον τον καρπόν. Propius a trauliton aestiμοιον σιδίω, quod cxlninii sortassem Drarius scripsit DdM, quae teste bucangio os forna graecobathara pro siοίδιον. Duel non1 ρόδω satis dolandi et odidit iis uno Salmas riis disputavit Myl. Iair c. 254 2 llic tanton tacito siοδίω), modo ἔχον τον καρ- ν Ροs δένδρων transponatur. κανθῶδες etiam Thoophrasti P riores qui lana lium lini,siit, αγνῶδες nacliorosis Atlionaeus. Illitia Theophrasto ex clioliasta do conjectura rostituons oelilomiκcomparavit Didymi vecta Alnon. II, 70. C. τον κυνόσβατον λέγει δια το κυνθῶδες καὶ τροχυ εἶναι- φυτόν. dein antea 'αις ροδέαις secundum Thooplii astu in olici issit alit in ται ρόμις potius ρομις Inutam. I. 204, 6. Due Diiorus conset liaud duuio Κρατίας κατά τι -- scriptum misso, depravatum ob Κρατίδαν Theocriti; Κρατως Ρr Κρατε- snopo in libris extaro. Utiu ost, . artam pravam

variani lectionen continent. Hi i . υνδηρα SeliΝican I. Illior. 576 interpretatur ανα-χώματα των ποταμῶν tu. 40, i in cod. II avn. τα του ποταμου

Vs. 90. , O versu in 134 Αρατίδας pro patronyniico capit vid. eundem glossatoreni K. in a. 99-praiosertim seli. it. VII, 21 l. s. Simile somnium I. Clearista sun m. Dite ian.

584쪽

putavi linol. VII p. 4.2. Contilliatistalli. 78, i DF τε δετυ ομολκαι ἐπὶ χρονικοὐ φασίν επιρρήματος τίθεται, - τό ει δη-οὐ πόλεμος τε αμα και λοιμος Ἀχαιούς. καθά γιν Ἀσκλιν -

ὁης - και Παυσανίας δε ειπών καὶ αυτος το μεν αμα χρονικόν, τοδε ι οὐ και χρονικον και τοπικόν, παρατίθησι κώ οτι ἀμάμηλις ιν

Eiustalli l7l3, 33 et Anainon do inss. p. I , uia Asclepiadi eadem do os os tralatiuntur . Quirin igitur constet Asclepiadoui Myrteantini do duoruli os o potestato gisso o Pausaniam in I xieortietorico do a lena re agenteni μομηλίδας θ άμάσυκα ommemorasso, aclioli asta vero de Asclepiadis sententia, serentis Extronia verba aperie ad Gμάσυκα portineant, collegi Asclepiadem in coinnientariis lieocriteis lectionem O μαλίδες i. q. μαμηλίδες eommondasse et ait eam tuentam de M temporali egisse, Pausaniam vero ex ioc scuto linusisso, in cunis veruis adeo, ut Elisinuitus satis concinno disputasso videatur, μομηλίδες restitiiondum est. Scholium vero in hunc nioduni cor rigendum duxi: Aσκληπιώδης ὁ δια τοὐμ μομαλίδες γραφει ἔστι δε τα συνακμαζοντα τοι μήλοις σὐκ pro συκοις μῆλα). aut εστ δε τα συνακμάζοντα τοι μήλοις σῶκα, σπερ αμασυκα τα συι ακμαζοντά τοις συκοις μῆ . Forma oμομηλίδες etiam Aetlilius in ωροις Σαμίων Apud Atlion. XIV, 650. D. usus est. Noe dicinin de Asclepiadis lectione egregio confirmavit eo- lox Gon', in iii legitur: σκληπιάδης δὲ μο μηλίδες λεγει. Itaquo vulgatun δια τοὶ μεγάλου ex fortuita corruptiones Mus lectionis natuni videtur. lin l8. Verissimo codices P. Gen. infra κοκκοειδής. ciuieolor, ipso πρίνου mictu noua inatus cs Theopnr. H. Pl. III, 7, 3η πρῖνος το φοινικοὐ κόκκοὐ φέρει). 16, 1 φερε δε η πρῖνος παρὰ την βάλανον και κοκκον τινα φοινικοῶν. V, 96 Uti l . . η με φάσσα ipsius Alcaenii Ira esso videtur,

V s. m. 99, lin. 2. In lio seliolio conuptissinio Adortus Masnotulas in unam confinias osso putat, quarum altera a 1 οππόκα, altera ad πείκει pertineat. Duo Duerus proposuit: εντεὐθεν δῆλον

Vs. 96. Ἀαλλιόπη pro 'Aλκίππη in E legitur etiam ad va IO. 127.

585쪽

vid. in . 6. mendatio ξαίνειν, ia in otiani Adortus duiutiniiter Pr 3postierat, necessaria est. Ita gramimatici vulgo πείκει inter

H n. 6. x lio scitolio manavit Grogor. 05 π έλα, την πορφυρα ν ω φασι, την μέλαιναν. την γουν του σώματος . . . . καλουσιν, uti libroritin lectio emon tanta est την μέλαιναν πυνa. b. e. Vnt. rq μ γαρ Vulg.); Uenio auctor ininus recto nune legitur φασί την γουν μέλαιναν του σώμ. Consor otiani tu . 659, 9 πέλον γαρ το μέλα και την ἐπιφάνειαν του σώματος, νίκα αν πο- ὁρομην αματος ἐξηται και μελαίνηται, πελιώματα καλούμεν. Cete

lin. 5. Selioliolunt potius ad lectionen τουτὶ portinet, ut otiana ex L,ips. pparet, ius supra ad Vs. 33. 34. Vs. 106. M lin. 6. , Non de ano nace delia a loquitur, sod lo λυκω, nitia irain κυων ο λυκος ἄγχει, Maod poetico licti in existina averit pro crum P collar in collo forens, λυκον capiens do βρόχο ἐκ δυοῖν διανrαίων. Due D n. lin l8. Non os cur cuni Aderto ρέγκει scri Datur, urina etiam έγχειν eodem sons pro iuni sit. Duebnerus, qui Vocorncor ruptioren esse putavit, non vi sit otiana noc scia linii ad lectionen o λυκος pertinoro; έγχειν est sonus canis collar αγχομένου. Emendationen πνίγει petii ex ScliRoc lin I. cf. Hesvcli. αγχει:*έρει, πνίγει πλσιάζει, quam glossam Me inelcius ad liunc locunipertinere judicavit. Etiam reliqua toxica πχει per πνίγει intor-

presentur.

Vs. I 0. Ill lin. 7. Sc noliast ἐρεθίζον, legisso videtiir, nuod in a. q. s. extat; 'litanquam etiam lectionesἈοεθίζει in L. Otερεθίζω in I 2 in an sententiam interpretari poterat. Vs II 2, in II. Interserta ex Gon' veru glossana conti-

586쪽

508 ADNOTATIO. non ad praeeotantem in scuolio vocem Dγας. Alieran ii in eod.

sequeutia tractum, ubi Due Duem particulam recipionclam judicat.ri n. 13-Q6. Rocto Goelius vidit duo diversa scholia per

ci In restituto.

ties o Uscorian potestatoni liabet, vidi Tliosaiir. I in . . Aντεκινοῶ, ut scripsi, eo tam lasceno fons utiliuilla O προσκινεῖσθαι - Σεσηρ- non distincto scripuim similliniuin

587쪽

vx ount,uia osso videntur nevio vulso cur non crocitatur sc noliaston

τας πλευρὰς ἐκάθηρε do hae voco agitur in perdito comici Iminanto

Iogisse. Sola coralipta vox πεδε emori landa ost, viam in σποδῶν mutnua, numeros luconcos agnoscens. Ceterun no langimentiuniri Bergicii colloctione non invenio. Vs 125 H n. 23. Sc noliasta se Diitur loctii noni σίου,1 Εusint Iaio commemoratam, Maain a Ptolona ne Euerget propositain to Onimentatam osso Atlionaen tradit II p. I. C.

λον ἐσH τω χρώματι και αλλόκοτος σπερ η τουτων ἐπιθυμία, nii l. Aegin I, την ονομασίαν ταύτην κίττα το πάθος ἐκτήσατο δια τοποικίλον του ζώου της κίττης, Mosen id pass. ivlior. p. 3, 2 ἐξαυτο του ορνέου. υτινος καὶ η φωνη και τα πτερα ποικίλα ἐστί. Post γυναικῶν οupius excidisso suspicatus est ων γεννωσῶν;

smistra Dii et noro a iudico At παραλαμβάνεται κiossi ingi ingenio

tantem. Se Ilientia, in Duo unorus sino austa causam recenti omnias imagistras addita esse dicit, corruptissinia osse Geolius sonsit. Duelanorus suspicatur scripturia sitisseώηδίζονται π9ος α τοιαυr et inritatuna, postfiaria tiarn xcidissent, an iis ii κισσῶν nccipo rotat o conto signification in tum posita uod restititi, nisi tallor, probat,ilius videbiliar. Vs. 4I-I 3, n. . Cf mrog. 9 το βρενθυεται φριμησσεται φησί. - n. 2. Vnichon a d Ananion p. 226 scrit,i ullo των Ἀ-

588쪽

510 - ADNOTATIO. πω φωνή, qua mutation non opus, modo liu istaneibus articulas

proscribatur.

Vs. 47-lis, ta u. 5. Veritu κερατιστὴς in ScDRoe ex P. nflertur, tum elimi lilbri etiam iui κεράμη liaueant. Eandem corruptelain in soliol. IV, 22 Ineousius sustulit. lin. I. Notanda est formula αμνον νίκη - ων άκωνα.rpetii, illa mine in vulgatis est lin. 9. τῶ Λάκωνι. Ductbn. lin. . oelnis 6ώ, si servetur, post κολασθείη transponi jubet Milii traulita colloeatio nillil ossensionis naboro vi dotrix ,κenim dicit peripli rastos: , utinat urina Molantilius et numirina Pliiloetioque in Ulyssis domo castigor , ut non resorint, uD θωPosuum sit.

γεσθαι επὶ τοι δυσίν. At gi animatieus potius agit de o βουκολος pro I βουκόλοι. s. Seli Rec Pind. l. M otiis lotii haud duvie Moseliopuli) χεῖρες δε καὶ ήτωρ σον - ἔχει δε μοίως τω αλοίτως και Λαφνις ο βουκολος πλην τι ἐκεῖ μεν ο βουκόλος απο κοινου λεγόμενον αρκουν ν ἐντελῆ ποιῆσαι τον λογον. Verissima loci io μετὰ το ε in Gen', iam neglexeriant tanquaui jam a Casaiabono prolatain, s. ustath. 667 , 35 de seuemate Alcmanico: γίνεται δέ, ταν το μετα δύο λέξεις τε σόμενον μεσελαβηθῆ μετα μίαν τεθεν. Cotomun idoni scitoliunt Moscliopulus adscripsit ad II otii. I l. 3, 4b, iii, sola liace lissemini: δ και πρ 1ir. ona. - ν τοις δυσί επει δὲ - μετα το ἐν - μάχη - L .... μιγχης Οου οπερβάr oui. - λαμβάνων το ἐπα ας. lin. utina veru ο δε πληρωσας αυτ ταῖς θριγ aperte nil μιγένειος pertineant, collata interpretatione, qua est in Scullo c., o GlC ατελὴς την γενειάδα, tacito ti Di orsuadeas ante πληρωσας-xcidisso D πω. Attainon in SeliI, o Gl L sero iisdem veruis sino ουπω legitii τελειον ἔχων το γενειον ταῖς θριξἰ maam

interpretationein in cli a Galli perporani leuamato πυρρο in 'strii clani esse interi ad lineret ver Dis γουν αρτιγενειος

idoni πυρρο male relatis satis patere videtur. Quare nescio an scit iliasta potius 'ι γενειο invenerit, es Hesycn. νιος, τε λείου, νέου παρὰ το νις. Qui quum de etymo ἀνυω cogitasso videantur,4 νιγένειος non minusinitana νι ad 7νο vel Do totien- duni est, s Arist. Ach. 6l0 δη πεπρέσβευκας συ πολιος ων Π I: u Di schol. ουτως ἐν τοις ἀκριβεστάτοις νη, ἴνα λέγν ἐκ πολλου. Ita

589쪽

quo Wιγενειος esset j a in Lit l, in aruatus, id viod sententiae Iituli melius convenire Iam μιγένειος suo loco loco DiinuS. Iun. 5. Duelanemis o ἀρτίχνου nino in praec soli spost

γένειον puto transponi juvet, sine causa nam interpretatiora neη πωγωνίτης cun αρτίχνους4Vnonvana est, s lat. Protag. init. do Alci Diado: νη μένrοι - και πωγωνος δη ποπιμπλάμενος. m. εἶτα τί τουτο ου συ μέντοι μηρου ἐπαινέτης εἶ, ὁ ἔφη χαριεστάτην ηβην εἶναι τολυπηνήτου, ν νυν Αλκιβιάδης χει; Uomericlinavero etτηνητη vel rectius πρῶτον πηνητχ Il. , 348. Od. κ 279 Schu ad Od. Apoll. Lex. Pol l. 2, 10, not. Suid intorpretantur ἄρτι vel αρτίως γενειῶντι, Dentosthenes ap. Eustalli. 1658. 2αρτι ποπιμπλαμένω γενείου, Scitu ad Od. πηνήτης ο το χελλος πρῶτον χνοάζων γενείω. bi n. 18. , Pro παρμενίσκος Ρiccolos corioci νεανίσκος. Crediderim potitis, Parmenisci soliolii in aliquod in Euripidem inicolim fuisse translatum. Duo D n. Accedo, eaque de causa, Nin sani lenam a. ο ὁ μιγαν λιο interpretation careat, lactinan M. dicavi.

- 4 D. . oelii is dosideravi γενειάδων, non metrio Aelii Dion ussi apud Tristalli. 257, 5 γένεια αἱ τρίχες, γένειον δε ο τί--ς. En γένεια hoc sensu legitii p. 332, 14 33, 30. Vs. 6, H, 17. Ad la seli et occan Γαλατεία a no Dis suppletana s. IIvpotia . . Vs. 7, i. 23. Jacolisv coviecturai ἐπεῖχεν αυτη recepit Hiessiiugius vulgata recto patrocinati silii Goelitisit DiioDneriis. Vs. 9-I 2 lin. I. Priora ipso Cassi orgiis in locum antiqid lemmatis stilistituisse vi leti ir, quod vulgatani lectio non α δ δε .leno Dat ad viain Senoliasta variani octiononirad sinora annotaverat , Piae in p. s. extat. Non recto Duelinoriis probavit,ρίνεται και άd sino M iit minus Itoisicius odiderat. lin. 20. IIenasternitatus eum, tu primis per aναβραττόμενα interpretatus si intellexit potin παφλάζον τα invenisse, quod

postea ex . prolataim Ost. lin. 24. Κινουμένου , mi id Geolio suspcctuna visum Due-bnero tulice, vi an litana inmilariter pro κλυζομένου posituria, litetur GlE αχλάζοντα κινούμενα. Rectius credo scitolinstam, qui lectionen καχλάζοντος ἐπ αἰγιαλοιο interpretatus est, αἰγιαλος non littore so do maris propo littiis aestuantis superficie accepisse ritῆηγμὶς utraque piatostato utitur, cf. p. 235, 9 ἐπάνω των κυμάτων. et Gl M. πορευομένην ἐώ τοι κύμασιν. Agnosce auteniluinc vocis αἰγιαλος usum, de quo lexica tacent , etiam in proverni αἰγιαλω λαλεῖς. lura disputauinaus in Adn. Crit ad ipsum Tlieocritum Do vulgato εἰς την θάλασσαν, quanqi iam perio

sensu caret, erritici tacuerant. Ultina aliam interpretationem con

tandum erat.

lin. 7 seqq. noc, qua Duo Dii crus paullo iniquius planopor litorum ingoniomina osso dicit, io volt videntur, Galateant

590쪽

ADNOTATIO supor undiis incedero diei, quemadmodui γαληνη. va cum o Galatea nomen cognaturi ait, in maris superiicio versetur. Vs. 13. 4 lin. l'. oriunctivi κατεὁέσηται exemptuni ex Galon attulit Lioliochius adinvita. II p. t M. Vs Ib. I 6 Hi m. cla ilia noe et semiens potius αυτ oo interpretantur.

Hi . . I uel uenas pro Davit, κεκουμέναι:- αἱ κεκ sineon usion est, si R καπυραὶ novum scitolium incipitur, rit uni ninjor interplinctio antecedit. Idem recto vidit ad θερμότητο τaiiani loetii notu λευκότητα ex alio libro adnotatani osse. I obebat ininou illani dari nare, uuae malo ex κεκαυμεναι ficta ost Goelius rectissimo intolerauitoin D tautologiam exagitavit. Existimat nutoni Diio Dncru θερμότητα vol λευκότητα ad Galateam Poriinere. niictor Goelio, ui λευκότητα prorsiis dananans valdo improbabilona coniecti iram proposuit Mini potitis ea verna appellationem πάπποι illustraro videnti ir. Utii vero est, post uo Miaedamoxcidisso cori uin videtur. Vs. 18. 9 ri n. 3. In loco corniplissi in Aderitis propositu

anuli a in cf. Gl. , o magico luod in usu cogitaDant, Qualisito Gugo conamen oratiir, την σφενδόνην του δακτυλίου convertente viil nato do rop. II, 359. . lin. 22. Oolitoriis voloba πάντα λίθον κινεῖ postea in E. oportuni est et supia in II in Gen. Utriiniurio Protium: nain proverbialiter non solun πάντα λίθον κινεῖ dieittir sod otiam πάντα κάλων κινειν, vistini oenitur. I p. m. 287. rio Provor-lbio univorsa loci Dioocrito sententia illustratur. - . 284 2. Geelliis conloci πονήσαντες, uua mutatione non opus nain πολλῶ ποιεῖ ille tuni est v πάντα ποιεῖν.

lj n. 0. Ad inundationes scitoli cs Apostol. IX, 2 καἰτον ἀπο γραμμῆς κινεῖ λίθον ητο α Ἀρχῆς βάλλει ot uiae ἀπο γραμμῆς ολ ἀπ αρχῆς ἐκ μεταφορας η των δέ-μέων αφετηρίας και γραμμῆς, ην ἄφεσιν καὶ βαλβιδα καλοίσιν. undo hau sit Apostol. III, 8. I ue oneriis voluit γραμμὴ ἡ ων δρομεων

σπάρτη, vi sensu σπάρτη non videtur usurpari. Accedit quod turbatiis veruorum or lo satis apparo ex perverso initio mι- di cupis loco uet,norii κυρίως με propositit. Ceteruna coroiptoloninanti ἐπιγραμμῆς nihil tri Duendum. lin. 8. tuo unonis talia soro excidisso sitspicatur: ἐν

ερωτι γαρ και τα μὴ καλῶ καλὰ πέφαντα. Idom in illiniis eor-miptissinais proponit τέρωσε ὁ ἔρως μεταφ. vel potius Io τ

Vs 20- 2 , in . . Interpretatio ῆρξατο ex glossa irrepsit, vi l. l. hinc propior enapus aliena.

라틴어 텍스트