장음표시 사용
441쪽
thlalern πολυπραγμοσύνην ait esse ad multas in aggressi mran ea Mampse assionem. ACAC. Steplianus ex Gellio hic vertit mul
P.S. I 37. L I. v λασσον δοκωσιν εἶναι Cum primitin haec legebam, putabam εἶναι perperam scriptitin esse pri εἴνοι , Vel pro νεῖμαι, ut III, 3 , μεῖζον μερος νέμοντες τω - Et ibul. 48, μέτε οiκτω πλέον νείμαντες, μήτ' επιεικεέα. Verum china neqile in scriptis, neque in e sitis muciniam varietatis invenissem. & Stepliantura ac Potatun hic ellipsin του ευνοι stati iere vidi issem; n alui vii oriim raecae linguae peritissinioriun sententiae acqmescere, quam coniecturis, tortassis inanibus, indulgere: etsi rationein talius ellipseos nondum intelligo. Od. l. 7. Τ ὰ καθ' εαυτους εξηρτύοντο In scriptura Msstoriun, qui habent το καθ' εαυτους, hic senstis est, pro visit, Vel omni spe, ut hic Valla; ut in τι κατ' εμὲ, & aliis huius generis. Vulgata tamen fatis defendi potest. Heroisiantis III, 1, 'O μεν δὴ Nυρος ουτως έζήρτυε τα καθ' εαυτον
d. l. 12. Οἱ πολλοὶ ἁφειστήκεσαν Interpretatio Scholiasiue ἁφειστώκεσαν exponentis ου προσεχώρουν , Vuletur
conficinari posse locis nemosthenis, Aristitiis, & Luciani,
quae lepuntiir in Loicis, in qui is ὰφιστοῦναι est abhorrere, altanum esse. Sic riti sus Lucianus de Saltat. pag. 8oo,oυ μην ουδὲ ρητορικης ἁφέστηκεν, αλλὰ καὶ ταύτης μετέχει.
Et eo etiarn pertinere potest hoc TMicydidis IV, I I9, Ου-δώδες ἄποστήσονται οσα αν δίκαια λέγητε, ου τε οἱ Λακεδαιμόνιοι, ουτε οi ξύμμαχ οι , nihil revisi unt. Tamen omnino considerandam arbitror coni eduiram Guil. Cantem, qui VIII Novar. Lemon. I 6 pro οἱ πολλοὶ reponendum censet ου πολλοί. Nam verosimile ait esse, eos, cpii alioritin ina perio parebant, Miculter dominos nautare potuisse; eos autem, qui libertate fritetantur, nihilto se facilius ad quasi cunque vellent partes contulisse. Hoc inihi non tantis placet, quam explicatio Schotame, & quae pro ea cisci possitnt. Νani & in omnibus illis, in quibus αφιστάναι est a&num esse, genitiVus verbo apponitur, qhaena cur hic supprimere voliterat Thucyclides nulla causa est. Illa, ὼεὶ οικάσεις, explicabunt actitiores: mihi nil eris Platonicis obsolriora fiant. Pro eo, quotl patito post legit hir, eiσὶν οrsaepius dicitur ἔστιν οI. Sed gIσὶν οretialia VII, 44. D inter cedente particula II, 49,δ οι κριι των οφθαλμων.
442쪽
Pag. I 8. l. 4. Φρουρούς τε πεμπόντων Non male Gr. φρουρούς εσπεμπόντων. WAM. Coniectura Porii, ἀπδ pro υπο legentis, primabilis est. Od. l. I a. ' lππους Essim vertit Valla, quasi legisset
Pq. 139. l. I. Tην Λακεδαίμονα) Articulum non agno.scunt plerique. Sed interdiura servat noster. WAss. d. l. I s. Φορτηγικού uidam Mss. φορτητικοῖ, atque ita citat Thomas Magister. mesulose omnes. WAss. Est in Thoma v. φορταγωγόν. In Politice quoque olim *ορτητι κὴν πλοῖον edebatur, pro quo PI. Stephanus recte repositit φορτηγικόν. Locus Pollucis est I, 83, ubi nunc ita leginti :*ορτὶς , φορτηγις, φορτηγικὸν πλοῖον καὶ, ως Θουκυδιδης , ψορτικὸν, καὶ ληστρiς. Annorant ibi interpretes, φορτηγικὸν πλοῖον esse in hoc loco Thticydidis; φορτυον tibi inveni riir, non dicunt. Suspicor hoc corruptrum esse e *ορτηγὸν,& sic etiam in Thucydide, si apud eum alicubi legatur φορτικὸν , emendatritum esse. Ναύς φορτηγους dicunt inulti; πλοῖα φορτικοι, quod sciam, nemo. Nec rara sit ni exempla lire e ι pro n, & κ pri γ positae. DURER. Certii inest, nusquam in Thucydide legi πλοῖον φορτικόν. Nec sortassis quidquam eoriun, quae Pollux l. d. habet, in eo imVenirilr, pr4eter πλοῖον φορτηγικόν. Itaque suspicor in Politice legendiun φορτὶς, φορτηγὶς, *ορτηγικὸν πλοῖον, ως Θουκυδiδης' καὶ φορτηγὸν, καὶ ληστρίς. Vel φορτὶς, φορτηγὶς, καὶ φορτηγικὸν πλοῖον, ὼς Θουκυδίδης' καὶ φορτηγὸν πλοῖον, καὶ ληστρiς: & eum testimoniiun Thiicydidis tantum advocasse ad ostendendum usum vocabuli φορτηγικὸν , non alio ina, quae ibi enumeriit. IDEΜ. Pag. Iclo. I. I. Mεταπεμ- ντων ) Thomas Magist. h. v.
seri, in quo μεταπέμπω sernia activa usita est: sed tamen potius μεταπέμπομαι dicenduin esse praecipit. Et Scholiasses Aristophanis in hoc, quod legitur Vesp. V. 678, παρΕυχαρύου καυτὸς τρεῖς ἄγλιδας μετέπεμψα, reprehemi a μετέπεμψα, tanquam ευηπες , id est, ut puto, in perite dictum, vel, ut Florens Christianus, υπασίλοικον, Pro μετεπεμειάμην. Idemque Florens μεταπέμπομαι non solum usitati iis, sed etiarn αττικώτερον esse putat, Guain μεταπέμπω. Si, quo saepius scriptores Attici vocanulo .liquo utar nnir, illuci eo 'Αττικώτσρον dici debet, recte sentit. Sed non credo ea, Guae rarius in iis legiuntur. ideo desinera
443쪽
Pag. I 4 I. l. 9. Ἐνόμισε) Ηiuisonus hic non annotavit, ut solet. varietatem scripturite e Basil. & Steph. 2. Itaquelioc fortassis debetur operis typographicis in illius editione, pro ἐνόμι ε: quod convenit cuin praecedenti γκετο, &est in tribus Mis. totidemque edit.
positio recte abest. WASS.ead. l. 9. 'Oσον καὶ λοιδορήσαιμι) Porius inultis verbor in ambagibus , qtrartim partem recidit cl. IVasse, expressit sententiam . quam sibi in his verbis videre videbariar. Henr. Stephanus . cuius verri ad interpretationem Latinam Vatilae e naargine sectinctae ecl. Stepti huc transtulit Hlulsoniis, Seliotastae lectionein vulgata meliorem esse dicit: quod imclicio est, etina putasse, lochina hunc mutillim esse, & Sch liasten in suo exeniplari legisse , οσω καὶ μέγιστα υπ' αυ- της ηδίκημαι, λοιδορησαιμι. Scholiasten sectiti sunt omnes inte pretes. & haec ua interpretari si int, quasi ea, quae Scholiastes supplet, deessent. Mihi, si pira οσον chim pleris que Mss. & Schosiaste οσω legas, lociis satis sanus, nec qiiret quam eoniis, quae illi putant, sed tantiana μῆλλον suppletulit . & hic idnius huius pertiat esse videtur: Nam ciιιulmossi popularis flatus esset, cism omnra, pia asiquid fuimus,
tum ego non munus, quam usitu Mus, Intelue ama. Veri a , καὶ
αυτος οὐδενὸς ἄν χεῖρον, non refero cum Scholiaste & Latinis inte retiriis ad λοιδορήσαιμι, sed ad praecedentia, &
do. quo hic, etiam aliis locis utitiar Thucydides. III, 4s: Aδοκέτως γὰρ εστιν οτε παρισταμένη η τυχη) και ἐκ τωνυποδεεστέρων κινδυνεύειν τινὰ προάγει , καὶ οὐχ ησσον τας πόλεις, Οσω περε των μεγίστων, ελευθερῶς , ἡ ἄλλων ἀρ- χης, nempe κινδυνεύουσι, Vel, ut StePlianus , κινδυνεύειν αυτάς προαγει. V, 9O: Καὶ προς ὐμων Ουχ nσσον τουτο ,οσω καὶ ἐπι μεγίστη τιμωρία σφαλέντες ἄν, το ις ἄλλοις παράδειγμα γένοισθε. VI, 92: Γνόντας τουτον δη τὸν ὐφ' ἀπαντων προβαλλόμενον λόγον, ως ει γε πολέμιός γε ων σφόδρα ἐβλαπτον, καὶ αν φαος ων ι κανως ἀφελοίην οσω τα
VI, 1i. Nec taliorret hoc Luciani Phalar. I, pa'. 73I ,
444쪽
Nμῖν δὲ τουτο πολλω αναγκαιοτερον τοῖς τυραννοις, οσωπρις ανάγκην έξηγοὐμεθα. Et similia apud eundem pro lapsi inter saliit. p. sco, Pseiulom. p. 747 , & alibi. Anacreon
d. l. 13. Και τω πεζω ἁμα ἐκ γης ἀφορμαῖς Pornis Valde se toriquet, iit ex his sensitin aliqviem eliciat, qui in illis nullus est. Non dubito praestim viligatae scriptitramqti inque C ld. Mis. ἐφορμαῖς, quana Vallam qiuomae in suo habuisse intellios potest ex illius interpretatione, quam W-cfitatu pariter a rema invadentes. Ignorant hoc vocat illum Suidas, Pollux, & qmdquid est Veteriam pariter ac recentio-ritin Lexicographoriina, praeter liniun Hesychiunt, cuius interpretatio ad sententiam huius loci sati, accona inodata est: Ἐφορμων, οθεν αν τις πολέμω ἐφορμήσειεν. Et accessit ad Hesycliti auctoritatem analogia, quae eadem est in έφορμη , ac in αφορμή. Thonaas Magister in έφορμησις hatui clibi e vitioso Gadice usus legit έφορμεῖν, quod cum neque cum antecedentibiis, neqtie ciun sellentibus colhaereat, eo ipso confirmatur scriptura ΜMormn , qtii habentέρορμαῖς. Acacius vertit pedesQuis copsis in te in exposilis. Sed haec non est mens Thucydidis, qui consilium Atheniensitim fuisse dicit, simul & a mari Peloponnesum undique classibus circumlare, & a terea pedestrcius copiis, per isthmum scilicet, in Adere.
Pari Icl . l. 6. Aυτερέται Vid. I, io, & III, i 8. Καὶ Iaic abundare, scriptiini erat in Stephani veteri exena piari Corintlii de Dialetas. Hoc linprobat Stephanus, & και pro etiam accipi posse dicit, Animadv. in Lib. de Dial. p. 33.
445쪽
Pag. I 46. I. II. Tου Λαυρείου Lχ. II, cap. 3s , omnes istarct Λαυρiου. Λαθρειον ettiana Heri Hothis VII, I 44, & Andocides orat. de Myster. p. I9o. Sed Aristophanes fecit clam in Λαυριωτικαὶ brevem facit Avihi. v. IIo6. Pag. 147. 7. Φιλόπολις) Nescio quid in mentem venerat Scholiastae Aristoph. ut ad Plin. v. 9oa scriberet, *ιλόπολις κοινὸν, λόπατρις Ἀττικον esse, quod ex eo etiani Suulas, & Phavorinus descripseriant in φιλόπατρις. Φιλόπολις dicit Aristoplaanes etiam ibid. V. 727, & Lysisti'. 33 , Thucydides II, 6o. Lucianus Plialar. I, p. 738, αν- ορες μετριοι και ειλοπόλιδες. Aeschylus Sept. adv. Theb. V. I 8 et , δαίμονες φιλοπόλιες. Ex his satis patet , φιλόπολις bene Atticum esse. d. l. I 3. Tό τε φιλόπολι Huc fortassis respexit Pollux III, 6s, Καὶ ηθος φιλόπολι, φιλόδημον. Vide Iunge Inann. ad Poll. IX, 26. g. I 48. l. Io. Εικαζον Reg. & casL καζον. recte, si Graminaticos sequimitu: nam lii docent, Atticos καζον dicere, non εικαζον. Vid. Etistathium in Hom. Isiad. α, p. o, & Εtyniol. M. comptinibus locis. Aristophanes Equit.
Pag. Ig9. 6. Περιορωμενοι Id est , περισκοπούντες. Thomas Mag. in περιορω. Scholiastae καταφρονουντες hic Iocunilaabere non potest. Et rectius Valla, quain vel Stephantis, vel Acacius. Vid. cap. Io 3. ead. l. Ir. Γύλιππον τον Κλεανδρieyου Recte Palnientis
μόνιος φυγας apti l Xenophontena I Ἀναβάσ. princ. Et Kλε- αρχος ὁ 'Pαμφίου in Thucvdide VIII, 8 & 39 videtiir Spa tantis suisse. Pag. I o. l. 8. ΤΦ1φίσαντο talenta. Diodorus Lib.
Pag. Is I. l. 4. Tηρέαν Ti1ρίαν Codices omnes cap. so. Terias Plinio, Tηρίας Diodor. in Ecl. pag. 868, & Hesychio. Hinc corrige Diodoriini, qui Lib. XIV, p. cloa, Tυρίαν vocat. De Turia flumine, quod Valentiani praeterfluit,
446쪽
a s Vibium Seq. p. 83. V. & Scylaceian pag. 4. WASS. Do Te, a Siciliae Cluver. I Sicit. Io.
ead. l. I 2. Ἱνησσαίων Vide Steph. V. νυκον. Herodot. VI, 23, Z4 , hibi Iνυκὸς & 'lνυκὶν Medi c. εκ της νύκου G H. Lambeth. Pausan. VII, 4. Ιννησαν scribit Strabo VI, p. 268. Ἐννησων Diodor. XI, p. 28 I. abest, inquit Sit abo, ὰπὸ τῆς Κατάνης σταδεους ὀγδοίλιοντα, & πλησών των Κεντορίπων esse asibi narrat. Nunc Coenobuim S. Ioannis de AreniS. εκ χωρίου πάνυ σμικρου Ἱνυκου Plato Plaaedr. pag. I 246, & νυκινων υἱεῖς. ID ΕΜ. ID Inessa est sit pr. ad III, Io 3. Par. Is a. l. 7. Θυρεάτιν) Θυραιάτιν Q. ex emendatione. dixi supra. WASS. eas. l. 9. Θεσπιίων Ita Mss. & Herodot. Θέσπεια Ηο- inertis, Sculo, Paulan. Heri Hot. Polyaenus. Plutarch. PinlOp. p. 28 3, ubi legeruluiri ex Ms. προς Τανάγρα. alibi tamen pro cetera exemplaritura inconstantia εἰς Θεσπiας. quo, modo semel Xenophon, semper Diodoriis, Isocrates, Theophi rastus Hist. pl. pag. I94, & Philiadae Megarensis Epig.
Opinor pro ΘΕΣΠΙΕΩΝ , quod in aliis rectius. Vide Itinerar. p. 47 I. V ASS. PV. I 3. l. 2. Xωρίου ἀποκρημνου Descripsit ex laoc loco Stephanus in ἘπιπολαLead. l. 8. Mεχρι της πόλεως) Hoc Scholiastes interpretariir προς την πόλιν, id est, versu uoran, Vel, ea Parae, qua urbis syectat. Sententia Verhoriun Thucydulis vicietiar esse, locun ab ea parte ad in tam usque declivem esse, & ex UO totam uitem, & quae in ea erant, oculis subiecta con
d. l. Io. Διὶ τὴ έπιπολης του ἄλλου εἶναι) Thomas Ma ister: οὐδεὶς των δοκίμων εξ επιπολῆς εἶπεν, αλλὰ πάντες χωρὶς του έξ. Et confirmat hoc loco, & altero ex Aristide. Damnant etiani Plarynichiis pag. 22, & Luciantis in Soloecista p. 741. Ostencsit ibi Graevius, Lucianuin i piuin
et in in libro cie Luctu pag. 3o4 usum ante in Theseii rounnotaverat Steohantis. Euna locum sibi de nien do sit spectu iri esse dicit Nunnesitis ad Phrynichilin . Sed Lucialius
447쪽
in Lexiphane etiam alia reprehendit, quibus tamen ipse alibi uti non dubitavit. F. I 4. l. 3. E. υνεστωτες) Hanc vocem hic, ut alias, necestiriain, metulose omittit Gr. citeri cum Scholiaste
ead. l. 6. Γον Λέοντα) De hoc vide Cluverium I Sicil Ant. I 2, pag. III. & Thapso ibul. cap. a in fin. de quo etiam interpretes Stephani. d. I. I Γο Εὐρύηλον) Infra VII, 2, τὸν Ευρυηλον. hic
stibaiuliendum πολίχνιον. Vide Stephanum. XV S. Pag. I S. I. Eκ του λειμῶνος της εξετάσεως) Vix credo Graece dici posse η εξετασις του λειμωνος, Pro re sis, piae fit in prato: nam in vulgata scriptura haec non aliter
accipi possunt. Grupula, quam quinque scripti habent, i
terposita tollit difficultatem. ead. l. 3. Ἐπτακόσιοι Hudsonus dubitat ciun Porio, Iltrum hic, ut paulo ante, legendum sit επτακοσιοι cum
λικέας. De hac Thucydidem hic agere putat Holstenilis ad Stephanum. Sed rectius, opinor, Cluverius pro parte Syrachisarum, cui Tyche nomen erat, accipit. Pag. 1 7. l. 4. Λιθοφορεῖν Pollux VII, Ii8. Vide He- ridiclothina II, 324, IT . IVASS.ead. l. s. Μακροτερον) Probabilius est, hoc esse ab imp rito aliquo scriba, quana μακροτέραν, quod quatuor optimi libri exhibent.
ibid. Φυλη μώ) Annotat hic Acacius e Sigonio IV de Republ. Athen. s , Athenienses in sua laemque tribu in-
448쪽
9riictos in acie adversiis hostes pugnasse. Hoc bene ostendit Sigonius ex Herodoti VI, III de pugna Marathonia ,& ex Plutarchi Aristide. Et ex hoc loco, quein itidem ita latulat Sigoni iis, intelligi uir, Atheniens es non solitos fuisse
inter se scere cliversariim tribuuin milites. Eandem rationena etiam alios in bellis secutos fuisse credibile est. Sic de Messeniis Thucydid. III, 9o , Ἐτυχον δε λο φυλαὶ έν
πὸς, ἡτοι βοῆς των φύλων, Eustathitis in Homeri Iliad. α, P. 14O, & s, p. 247. Sinitas: Φυλὴ καθ' αυτήν ἐστι μύριοι στρατιωται. Non scio, cui e vetustis rebuspissilicis hoc conveniat. Si χίλιοι dixi sibi, posset reserui ad prima initia rei-pisti. Ronaanae. Pag. I 8. l. II. Ἐλαίας) Quidam Mss. ελάας. Thomas Mapister scritat, tam de mactu, viam de arbore melius dici ελάα, quain ελαία, & hoc conficiliat ex Aristoplianis
δε οὐκ ὀλiγας εἱχε; ac denisue ex Aristide, ελαων ε ῖνεκα της συλλογῆς. Sed in loco Thucydulis varians libri, &apti l Aristoplianena ecliuir των ελαιων. AristideS autem aper
te de fructu loquitur. Et Eustathius in Homer. Ilia l. ν , p. 949 , & in Odyss. η', p. 334a tradit, non arborem, sed mictum, Atticis esse ελάαν, & deinde in Od. q. ex Aelio Dionysio Atticos studium ipsit in sine cfiscrimine ελαίαν &ελάαν dicere. Suidas quoque , ελάα, ο καρπός. ελαία δὲ ,το δενδρον. Scitoliastes Aristoph. Ran. Io I9, Ἐλάα,s καρπὸς της ελαίας : sed a Mit , καταχρηστικως alteriam pira altem poni. In his nihil est, quo sententa Thomae confitia inari possit, aut cur hic lectio Miutor in vulgatae praeserra deseat. Friictuin ελ-ν dici, plurimis testimoniis veterum ostendi potest; arborem, fortassis non multis. Pase IS9. l. 3. Ἀρκούντως εδόκει ἐχειν) Suidas: ἀρκούντως εχει, απηρτισμενως εἶναι. Potuit ante oculos habere hunc locum Thucydidis. Sed pro εχσι in Suida scribendum esse εχειν, ostendit sequens infinitivus εἶναι. d. l. Io. Τούς τε ὀχετούς - διέφθειραν Suidas in ὐπο- νομηδον, ulsi τούς ὀχετούς; & pro ποτου υδατος, του υδα τος ; loco διέφθειραν, κατέστρεψαν. corrupte. WASS. g. Isio. l. I 3. 'Aνεσπασαν Suidas: ἀνασπα, ἀντὶ του
449쪽
recrates itulena ctura accusativo nominis, κάδους ἀνασπων. Rurius Suidas: ὰνέσπακε. Θουκυδέδης. λνεύρηκεν, ειληφεν. Quaerenduin est, ubi Thucydides liac significatione utanti vecto ἀνασπαν. Milai non in promtu est locus.PU. I 62. l. I 4. 'Η πρωτη φυλακη του κερως Velim doceri, citiaenam in pugna sit πρωτη φυλακη cori uum. Interirn suspicari licebit, fortassis legendum esse *υλί. V ide ad cap. 98. Φυλακην pro *υλην habet etiam C l. Gr. GIp. Ioo. alia & Porius nic vertunt cohorarint, in supra *υλν ι . g. 163. l. 2. Μονωθεις) DiodoritS p. 334 d. nroraena eius contigisse post Gysippi adventum memorat. & sic etiam Iussinus: Duobus proelitis victus, congrassio intro, occiso Lais macto &c. Nostriina seqvitur & illiturat Plutarcinis Nic. p. 334 : ἀπομοναψῶς , ο Λάμαχ ς, υπέστη των Συρακουσίων
τους ἱππεῖς επιφερομενους. ην δε πρωτος αυτων Καλλικράτης, ἄνηρ πολεμικος και θυμοειδης, πρὸς τουτον εκ προκλἡσεως καταστὰς ο Λάμαχος εμονομάχησε, και λαβων πληγην προ- τερος. ειτα δους καὶ πεσων, ομού συναπεθανε τω Καλλικρά
d. l. I 3. Δεκάπλεθρον Ad Hudsoni annotationem demensin a pletliri in Var. Lech. add. Perizonuim ad Aelian. III Var. His . I. Pag. 164. l. 2. Tὰς γὰρ μηχανὰς Idem plane tradit Plutarchus in Νicia. I UDs. eis. l. 8. Ἐποδιωξάντων) Gr. CL ἀποδιωξόντων. prave,
450쪽
eis. l. Io. Κατὰ την του πατρὶς ποτὲ πολιτείαν) Cleandrulas is sitit: qtii in expeditione contra Athenienses pEstoanacti adoles centi adiunctus, & pecuniae ab Pericle ob reditum acceptae postea insimilariis damnatusque, Thtimae profugus egit vitam. ACAC. E Plutarcho in vita Periclispa . 299 & Niciae in fin. ac Diodoro Siculo XIII, pag. 389. supra cap. 93. ead. l. I 4. Κατὰ Βορέαν εστηκαNa Oppositus Boreae inte p. Sed qui fieri potest, ut navis, in noc sinu a vento Boreae opposito abrepta, in atriam deierariir 8 Forian κατα βορέανεστηκα ς reddi possit, ιuxta Boream. I UDS. Od. I . Ἐς ταμὰλιστα) Ἐς τα μάλιστα Αr. Bas. Cass. Gr. Sic ες τὰ μέγ ιστα , Hermioriis VIII, 3 , VJ, 89. Atque ita alii, sed loca festinanti minus occluTunt. IVAS Pag. I 69. l. 3. Λαι τοδεου Ad hunc, ut pino, alliusit Aristoplianes p. 613 edit. Caldor. Avib. v. I 68, ciam dicit Λαισποδώς εἶ την φύσιν. Vide Palineritim ad Gr. Auct. p. 738 , & Vossitim ad Catullum p. 23s. HUDs. Est de e dena in Thiicyd. Lib. VIII, cap. 86. Λαισποδιου interpretes hic perpeiain reddunt Lae podio, pro Laetodia, ut riγcte VIII, 86.