Thoukydides. Thucydidis De bello Peloponnesiaco libri octo Graece et Latine ad editionem Ios. Wasse et Car. Andr. Dukeri accurate expressi cum varietate lectionis et annotationibus. Studiis Societatis Bipontinae

492쪽

IN LIBRUM VII. 473

Thucydulem scriptae, suspicaretur Piispiain ex Plutari hi

Nicia, prope finem, imi nam occurriant: Δημοσθενην δεκαὶ Νικιαν ἁποθανεῖν Τιμαιος οὐ φησιν ἡπο των Συρακουσίων καταλευσθεντας, ως Φαιστος εγραψε και Θουκυδiδης, ἀλλ' αυτους δι' εαυτων ἄποθανεiν. PIUDs. l. Io. ενόμιζεν οi ενό

lux lib. 4 , cap. 23. Vide Calaissioni notas in Allienaeuin pag. 798, & Bernar tum de Mensi iris & Ponder. pag. I 4, 34 , & pag. 27, &c. Atthenienses per singillos dies

493쪽

VARIAE LECTIONES IN LIB. VII.

Diuili in Gorale

494쪽

Pag. 373. l. 3. εβδομον De hoc libro VII vide cuiusdain ex Brasulae posteris ait Augustum dictum apud Plutareth. Apopli. 2o7. WASS.ead. l. 7. Tάραντος Tὰρας & lain. genere apud Dionys.Perieg. 376. Notavit Eustath. Eius originem tradis Patisan. X, p. 628, Iustin. III, 4. Lucan. V, 373 ,-amus '- ra, Anis siue Taras &c. ML de in . & Tarax. vici. Ηerodot. VII, IIo, Euseb. Chron. b. IX. IVAss. ead. l. 8. Ἐς Λοκρούς τούς Ἐπιζεφ. Vide Salimasti Exercit. Plinian. pag. 48. HUDS. Pag. 174. l. I. Παρουσων τω 'Pηγωγ Q. Gr. έν τω 'Pηγω, ex interpretatione vet. Scholiastae, opinor. NUASS. Puto videndum, lud ecla. Basileensi vetustiores habeant. Si in iis est έν, probabile est, ut in Hudsoniana nestigentia operariam typographicarum omissum, & ab Hucliono errorem non animadversiun fuisse. Nam certum est in quinque in . & tribus edd. post Flor. esse. d. l. 8. Καὶ σχόντες 'Pηγ- Thucydides pleriunque huic verbo addit praepositionem sις. III, 34, πάλιν εσχου καὶ ἐς Νότιον. IV, 3 , ές τnν Πύλον πρωτον ἐκελευε σχοντας αυτούς. Sic IV, 23, V, 2, & alibi. Cum dativo essere III, 3 , οὐ σχήσων ἄλλη, η Πελοποννήσω. Itaque έν, quod hic nahet Dan. ab imperito correctore inculcatum est. Uid. Mεσήνη) Supra fere Naσσήνη in edicis. Gr. & Cl. non

ead. l. 9. Ψιλούς ξυναμφοτέρους Vide Dioclarum Siculum l. 13, p. et 34 eL Steph. WASS. d. l. Iq. Γογγυλος Primo conflictu, inquit Plutarchus

495쪽

p. 33 6, occisus est. De eitis uxore Xenophon Anab. pag. 42s. XVASS. Pag. I 6. l. s. ' λλαι ἔτι Ετι abest Gr. ineleganteri pro Κλεανδρίδου Ar. C. VI, 93 Κλεαρύου. Sed receptam lectionem tuettir Pituarchus Vit. r64. De furto utriusque vid. Diodoriina XIII, pag. 389, Ameriareum pag. 234. Vul. etiam Hontinum Ih, pag. I97. WASS. De nomine patris Gylippi Vi l. VI, 93. Gylippum ab Ephoris peculatus damnariam inedia vitam nnivisse, scribit Athenaeus VI, s. in exsilium abiisse, Plutalchus & Diodorias. Od. l. Io. Ἱέγας Huius munitionis nomen vix alibi invenitur. Ἱέται castellumi nimis est renioni m. x Ass. In BacEstγε,ας. & sic Camer. nam nulla varietas scripturae am

notata erat.

eirae L I3. Καὶ οἱ Ἀθηναῖοι Cain. καὶ ἄκεῖναι. Sic legensit in puto, cum quia alteritin ex interprete videri poterit, tum etiam quini seqtiamr. WASS. Od. l. I s. Σταδiων ἡδη επιτ.ὶ A Q. prave abest ηδη. nox την ante Zάλασσαν non male omittit Gr. Insea cap. 4, τὸ έπὶ θαλασση τεῖχος. UASS. P . I77. l. H. Κἡρυκα προπέμπει αυτοῖς Ita ins. ecpaunisul reposui. antea προσπέμπει. WASS. Mmptrura huius vethi multis locis variat. Mihi ita vuletur: cum sententia postulat, ut dicatur prae ture, Vel pHau tamm, scribendum esse προπέμπειν ; ctim ad at Irin mittere, προσπέμπειν. Thucydides I, 29, Προπέμψαντες κήρυκα πρότερον πόλεμον προερουντα Κερκυραiοις. III, IOO, Προπεμψαντες πρότερον ἔς τε Κόρινθον καὶ ἐς Λακεδαμονα πρέσβεις. IV, 3o, Κλέων δὲ ἐκεί προπέμψας αγγελον, ως ηκων. Sic d. lib.

πειν , pro WMmmm, constanter habent Mis. & ecla. Unde hic quoque προπέμπει legendum assentior cl. Wasse. At I, 3 , 'ποξεν οὐν αυτοῖς ἀνδρας - ανευ κηρυκίου προπέμψαι τοῖς Ἀθηναίοις; II, 79, Προπεμψάντων δε έe Ολυνθον των μuταυτα βουλοMDωM, III, 32, Προσπέμπει αυτοῖς κέφυκα IV, Ii , Τοῖς δὲ Ἀθηναίοις κήρυκα προσπέμειας , Uariant libri : sia tanaen omnia illa loca potius requirunt προσπέμπειν , qtlain προπέμπειν. Νec VIII, 47, Και Ἀλκιβιἁδου

προσπέμ ιαντος λόγους ές τους δυνατωτάτους αυτων ανδρας,

aamitto scripturam Marg. προπέμψαντος; etsi V, 76 est Λόγους προυπεμπον ἐς το Αργος ξυμβατηριους : nam hic est praenisere, ibi inlittere.

496쪽

diuri censeo, & apti l alios scriptores sturtitur. Sic dici classiarios, praeter Lexicographos ostende im Bayfius in libello de Re Nav. Scilesteriis II de Milit. Nav. 3 , & Periuetonius ad Aelian. II V. H. Io.εις. I 8 I. l. 7. T- Uλ. g. Vide ad VI, 64. Est &Iocus in Delo, cuius retinas se victisse putant 1 talemas, S Tournefort. I, 226. Vid. nostrilin VI, 64, 7s , VII, 37 & 41. Livius XXIV, 33, Olmpium Iovis id implumes, wιlis plingensis paedus ab mbe nenape Syracusis. Idem sere Diodor. XIII. I ss.

Od. l. II. A υτ γ Stephanus loco, qirem in Var. Led . annotavit Hu lsonus, etiam alterii in pleonasini hiatiis pronominis emi tum profert e Dahic ule IV , 93 , ibi vi l. Add. Aelian. V Var. Hist. 3, Ἀριστοτέλης τὰς νυν 'Ηρα

ead. Io. D Γύλιππος) Vide de hoc viro illisulentes Plusisti & Timaei sententias apud Pliuarchitina . a nostro serestat auctor priuitis, qui & ocillacias testis. IVA.S.

497쪽

ead. l. 2. Mεταπέμψωσιν Sic & Thomas Magister in μεταπέμπομαι. Sed non probat activiun μεταπέμπω. V

VI, 88, VII, 13. d. l. q. Φοβούμενος Vide quae excogitavit Elimpides

Suppl. V. II 4. 'VASS.ead. I. s. 'Aδυνασίαν ) Μ arg. αδυναμόν. alteriun tamen Grammatici veteres apud Euripidem olim exstitisse aiunt. δύνασu exponitiir δύναμις. va Hesych. Unde Glossae corrigendae: αδυνατta impotentia, αδυναστέα ιnpotentia. scribe meo periculo ἀδυνασiα. D. Halicarn. de Ain. vi dicen si in Demosth. cap. 27, παχύτητος καὶ αδυναστίας εδοξενε, ναι μηνὐματα τοιαύτα. Et hic Vera laetio est ἁδυνασiας.

Libri veteres tacent, sed res ipsa loquitur. WASs. 'Aδυνα- σία riiritis est infra VIII, 8, tibi Scholiastes Casi . annotat: μείωσαι, αδυνασὶ εῖρηται. Thomas Magister: ἀκρατέα, ἀδυνασiα, καὶ ἁνοητία παρα Θουκυδίδη μονω. Pollux IV, 122, & VI, 143, tam ὰ δυνασia, quasn ἁδυναμία recte dici putat. d. l. 13. Ἐκουσίων κινδύνων ἐπεμελέπο) Hobbes: wasu arγ of enmu lato any volunta davera. V ASS. Pag. I 87. I. s. Τὸ θέρος ετελευτα τούτο Tοὐτo non Coniis Paret in Q. Noster utroque nrodo loquitiir. IVAss. d. l. 7. Ἐκοντες - εiπον Suidas in ἀποστοματίζειν. Sed male και ἴκοντ εις, & οἱ ἀπὸ τοὐ ΝιHα, & απο γλώττης αὐτώῖς εἴρητα; hinc cor rigendus. De Epistola Niciae vide Demetrium Phalereum , 23 , & Aristidem Toni. UOrat. r. 'VAss. 'Iκοντ' εu aphul Suitani est vitium edit. Κusteri. Superiores omnes habent nκοντ' εu. An R laetor, quem Demetrium Plialereum vocant, hanc epistolam resie tan- qua in exemplum epistolariun nimis longarum, & tumidio. xis stili, proponat, itulicissilint alu: mihi non videtur. Cedite non aὸmodum accurate eatu cum epistolis Platonis coni-PQnit, inter quas triplo, q driapio, ac decuplo longi res sunt.

e . I. Io. Γραμματευς της πόλεαου Pollux VIII, 98 non omnes scribas, quod hic in Var. Lere. significat Hudsonus, sed tantum primum genus sorte lectos Scit; secuniam a

498쪽

senatu; tertium a populo. De scribis Atheniensium legi posisunt, quae aci Pollucem annotant doetissimi interpretes: P titus ad Le . Attic. pag. 237 , & Spanhemiuis Dissere. IX de Praestant. & Usti Ninnisna. p. 7οή, & Epistol. II ad Morellum S 3. Quod illi ostendunt, natinus scribae non valdelionoratum filisse apud Atiaenienses, id hic qitoque dicit Sclaolias . Cais. in quo pro iis, quae in vulpyto legunto',

γραμματέα λέγει τον εiωθότα , scriptum est, ου κυρλς γραμματέα λέγει τον ἄρχην ἐχοντα, ἀλλ' ὐπηρετην τὴν εiωθότα cet. & in fine post Aναγινωσκειν ad litur, τουτο δὲ οὐκ εν- τιμον ην. In prioribus aliqvul vitii videriir esse. Od. l. 13. 'Ηττον Ita raro Thucyd. Sic ελαττον Sophocl. Elect. Ioo 3, πραττειν Io 3I, & Trachin. III 3, φύλαττε Plutoct. 779. perraro. πραττειν senael Aescthylus A ain. 12 o. Ali in sere naec & huius modi per σσ scribunt. XVAss. Pag. 188. l. 6. I ii V υστεραset. Valla vertit secunda pigna; qtiod intactum reliquit SteplaanuS. Acacius, altera. Porciis securiis est usitatissimain significationein του υστεραία. Altera interpretatio tainen defetuli potest. Pri intina enim non liquet e cap. & 6, secutulam pugnatri, qua vim sunt Athenienses, postricie eius diei, quo victores iuerant, factain: nani Tlaucydides tempus non definit, sed escit, και μεταταυτα ἐπειδη καὶρος ην, αὐθις επηγεν αὐτοῖς. Deinde etiam alii υστερα- dicunt pro ὐστερα. Dionysius Halic. περὶ του Θουκυλλου χαρακτηρος cap. VI, cuin Hellanici & Hem- doti instituuina ac rationem coinponendae historiae expositisset, de Diucydide ita scribit: Tουτοις έπιγεν ενος Θου

δημαγωγων λόγους παρέλειπεν - τους εν τη υστεραία πὰ

λιν ὐπὸ των αυτων ρηθέντας παρέλαβεν. Sed hoc non nilnus exponi potest, in concione post illa te hab illa: nam alteram concioneni postridie habitam constat e Thucydide UI, 36. Nec necesse est apiui Xenophontena II Hist. Gr. pa . 4ss non

longe a principio, καὶ προσβαλων πόλει των 'Mηναία ν ξυμ- μἁ χέμ, ονομα Κεδρείαις, τη υστεραiα προσβολη κατα κράτος αiρεῖ , aliter interpretari, quam postadis; etsi Stephantis scribit, etiam posse Verti secunda oppugnatione; ut idem sit, ac dixisset τη ὐστερα, seu δευτέρφ προσβολη. Add. cap. II.

499쪽

sotele II de Coelo , περὶ τούτων ζητεῖν μεν καλως εχειέπιπλείω σύνεσιν. Est l. d. cap. 12. Sed in Piicii ed. Laetnariana Is 97, S. Vallii clivisis vocinus editum est καλως εχει και την έπὶ πλελ σύνεσιν. Nec facile socialiis ostendi poterit Oτι πλείων, .iod hic Alss. exhibent, sic dici. ut

cum superlativo οτι πλεῖστος. Contici Potest και ετι πλεiους. Thucyaules I, rao, Πολλα γὰρ κακως γνωσθεντα - κατωρθώθη ετι πλείω - ες του ναντίον αισχρως περιεστη. Et cum aliis coinparativis I, I , Tα γαζ πρὸ αὐτων, καὶ τα ετι παλαιοτερα. Et III, 8I, οὐδεν ο , τι οὐ ξυνέβη , καὶ ἐτι περ-

Rhetling. Bud. 6 c. Vulgati perperam θεραπόντων. WASS.

500쪽

PV. 19 I. l. 3. Tοπρωτον Αr. C. τὸ πρωτον. ita etiani suis pra. Vide Indicem. OASS.ead. l. 8. 'Aνδράποδα. 'Υκκαρικα) Supra VI, 62. Male pii lani Mss. Καρικὰ. Holstentus ad Mephan. in καρπία &Υκκαρον einentat aliquot loca alior in scriptoriam eodem vitio iii luinata, & hic apud Scholiasten pro πόλεων recte Corrigit πόλεως, laenia linoduin & CasL habet; quod recipiemi una putavi. Porti coniectura πολiσματος Σικανικούnimis longe isti a scriptura librorian . Od. l. II. Ἐπιφωλενοις δ υμῖν γράφω Valla in stio exemplari additam habuit negationena : nana vertit, non in genridus autem scribo. Annotat ita Stephanus, ab omni-htis Graecis exemplari is sibi Vita abesse negationein. Consentiti ni cuin iis omnes alii ta in scripti, Plana editi libri;& ita dictum est, ut supra saepe έν εiδεσι, & πρὸς εU'ο-

τας λεγειν.

ead. l. I 2. Ἐξορμωντες τε ναυν Pollux I, Iar liuer ea, quae ad rena nauticam pertinent, recenset εξορμαν την ναύν, quod probabile est iunc descriptum esse. Onanes hic vernitata re navem. Fortassis est, navem e mitione, vel portu in altum de Gre. Συνεχειν την εiρεμέαν Vallae est navem moderari: Acacius Vertit rensis uri. Magis placet interpretatio Porti. Nec tanaen certo scio, quid sit. Sed suspicor, ad eos pertinere, qui κελευσταὶ dicuntur, quOS nautiS reqvieimpie ino-

lti inque remigaruli clare dicit Ovidius HI Metam. 6 19. Pagr. I93. 7. Ἀλλ' η τούτους μεταπέμπειν δέον, η ἄλλην) Hoc Aristules Tom. II Orat. 2, pag. 37, ita interpretatur : Niciam .iidem in ea sententia iiiiise, revocatulas esse clipias, quae in Sicilia erunt. Sed Veritum fuisse id aperte significare, atque ideo, quali παραμυθοὐμενον, &laali adhuc spes superesset, Atheniensibus optionem secisse, titrum donium revocare Vellent exercitum, an subsul iuna mittere, quod hostilnis in Sicilia par esset. Pag. I94. l. I. Σχολαίτερον) Car. σχολαιοτερον. Etiam alibi in hac voce variant Mil. Vid. ad IV, 47. Sed comparatio in a Iτερος Απicoriim est. Eustathius in Homer. Od3 T. ., p. I9os, & Εtymol. M. in αiδοέστατος & γερα ερος. ead. l. s. οὐ παρέλυσαν της ἀρχῆ Suidae, in h. v. & explicat οὐκ ἀπήλλαξαν, μετέστησαν. HesyclituS: Παρέλυσε, καθεῖλεν, εξιβαλεν. 'UASS. Habet ex hoc loco Ai istides Tom. II Orat. I, p. q. d. l. II. Εικοο ιγ Diodor. pag. 33J τάλαντα ματο

라틴어 텍스트