Athenaeus 1

101쪽

ουτ καλουμενης, οἱ δ ιδίως τον μέλανα, ἔνιοι δ ἐν τωκαδόλου ον προς παραμονην πιτηδειον, οιονε παραμμνιον οντα, ο δ τον πραυνοντα το μένος, πεὶ ὀ πιόντες προσηνεῖς.

56. 'Eπαινε υμφις καὶ τον ξυκάνθου πόλεως οἶνον λέγων Ποδαπος - φράσον. B. λάνθιος. . εἶτα προς

θεῶν,

οἴνου πολίτης ν κρατίστου στρυφνος εἶ, καὶ τοὐνομ αυτ της πατρίδος εν τοι τρόποις ἔχεις, τα δ' ηθη των πολιτῶν Ου ἔχεις. Κορινθίου οἴνου Ἀλεξις μνημονείει, σκληροῖ νος ξενικος παρηπι ὁ γαρ Κορίνθιος βασανισμός ἐστι. και Εὐβοῖκοῖ δἐ ,Πολυν πιών νβοῖκον οἶνον. Ἀρχέλοχος ο Nάξιον τω νέκταρι παραβάλλει ος και ποί φησιν - δορὶ μεν μοι ἀζα μεμαγμiνη, ν δορὶ οἰνος 'Iσμαρικός. πίνω δ' εν δορι κεκλιμενος.

102쪽

Στρόττι δἐ τον Σκιάθιον παινει ἄνω κοκκυζει τοις δοιπόροις πιειν, μέλας Σκιωθιος, ἴσον ἴσω κεκραμενος.

πορευομένου φησι ὁ Φιλυλλιος ἴτι Παρα--σβιον, Σίον σαπρὰν θάσιον, φλινον, Μενδαῖον, στε μηδένα κραιπαλῶν Ἐπίχαρμος δναπό τινων ὀρων Βιβώνων φησὶν αυτὸν νομάψαι ' μενίδας ὁ της Θράκης φησιν ειναι χωρα την Βιβλiαν, ν αυδις ισάρην καὶ οἰσυμην προ πορσθῆναι. πιεικῶς δ η Θράκη θαυμάζετο λήλοι

Irim M ὁ Ῥηγῖνος την ειλεῖν καλουμένον αμπελον βιβλίαν φησὶ καλεῖσθαι η Πόλλιν τον Ἀργεῖον, ς βασι

λευσε Συρακοσίων, πρῶτον εις Συρακουσας κομί- εξ Λαλίας. - αν ουν ὁ παρὰ Σικελιώται γλυκυς καλου- μενος Πολλιος ὁ ψλινος ινος εν τω χρησμω, ζοὶ ο θεὸς ηυτομάτισε . . Πῖν' ινον τρυγίαν, πε κ'Ἀνθηδόνα ναέεις,

103쪽

φῖον τινος ενὸς των ωφειο απογόνων. 57. λκμὰν δέ που ἄπυρον οἶνον καὶ ἄνθεος οσδοντα φησι το εκ Πέντε λόφων δ εστι τόπος Σπάρτης απέχων στάδια επτά καὶ το εκ Λενθιάδων, ἐρύματός τινος, καὶ το εκ Καρύστου, ς εστ πλησίον ρκαδίας, και τον ξ ινοῖντος, καὶ τον ξ μόγλων - Σταθμων. χωρία δἐ ταῖτα τὰ καὶ πλησίον Πιτάνης φησὶ γουν , οἶνον δ' Οἰνουντιάδην, ἐνθιν η Καρυστιον, η χνογλιν, Σταθμίταν. ἄπυρον δ ειπε τον ον εφημένον εχρῶντο

γὰρ φθοῖς οἴνοις Πολύβιος ὁὸ διάφορον οἶνον εν Καπύη

φησὶ γίνεσθαι τον ἀναδενδρίτην καλούμενον, ω μηδένα συγκρiνεσθαι. λκiφρων δ' ὁ Μαιάνδριος περὶ την με- σῶα φησὶν ειναι ὀρείαν κωμην, την πρότερον ἐν καλo μένην ητους, νυν ει ατωρείαν ἀπο ατωρείας μαε ζόνος εν η γίνεσθαι τον Πράμνιον οἶνον. ιμαχίδας ει- Ῥόδιος πόχυτον τινὰ οἶνον ἐν Ῥόδω καλεῖ, παραπλησιον

104쪽

58. Περὶ δἐ της του ἀνθοσμίου ινου σκευασίας νέας φεσιός φησι τάδε ,Γλευκε παραχεῖται επὶ χους 32 πεντηκοντα εἷς θαλάσσης, καὶ γίνεται ἀν νέας. καὶ αὐ

105쪽

λιν Ἀνθοσμιος γένεται ἐκ νεων αμπέχων πυροτερος η κπαλαιων. εξῆς τέ φησι Τὰς ὀμφακώδεις συμπατήσαντες ἀπεθεντο καὶ ἀνθοσμίας γενετο. Θεόφραστος δ' ενοάσω φησὶ τον - τω πρυτανείω διδόμενον θαυμαστον εἶναι την ηδονὴν ' ρομενος γάρ εστιν ἐμβάλλουσι γαρ εις τὰ

κεράμια σταῖς μελιτι φυράσαντες, στήτην ὀσμὴ α' --του, τηνὰ γλυκυτWα απι του σταιτος λαμβάνειν τον οινον.

, καὶ ρῆς δέ φησιν - αν τις κεράση σκληρον κά ευοσμον μαλακῆ καὶ ἀόσμω, καθάπερ τον Προκλεώνην καὶ τον Ἐρυθραῖον του μῖν τυ μαλακότητα του δῖ την εὐοσμi- παρεχομένov.' μυώνης ὁ οἶνος κεῖται παρὰ Ποσειδλαω3ιφηρος τοπος ὁ μυρινης- τίμιος.

καὶ 'μῆς δ' εἶδος πόσεως παρὰ Στράττιδι. αιρεας ἐ

Η γὰρ - τόδ' ἀληθἐς, τ' ου, o υδατος αισαν, ε αλλά τε καὶ λεσχης οἶνος εχειν θέλει.ει γὰρ ἀπόβλητο Λιονυσιον ουδ γιγαρτον ὐKεώς φησι ποιητής.

ρικυδε δῶρα comparat Casaubonus. ὁ κέως ποιητm Foriasse Simonides. Fragm. 205. p. 407. Galalard. Recte monet Schweigh. Frti uni tantum versum Simonidis esse idem, mores auteninliuivile Peritos esse.

106쪽

50- των ἐνων ὁ μἐν λευωος, ὁ δἐ κιρρος, ο ει μέλας. καὶ ὁ - λευκὁ λεπτότατος τη φυσει, υρητικος θερμος, πεπτικός τε - τυ κεφαλυν ποιει διαπυρον ἀνωφερης γαρ ὁ οἰνος ὁ δ μελας, ὁ μὴ γλυκάζων, τροφιμώτατος, στυπτικός - ὁ δἐ γλυκάζων καὶ των λευκῶν καὶ των κιρρῶν τροφιμώτατος. λεαίνει γαρ κατὰ την πάροδον, καὶ παχλων τὰ γρὰ μαλλον κεφαλὴν πτον παρενοχλει. οντως γρο το γλυκεος ινου φύσις εγχρονίζει περὶ τὰ ποχόνδρια καὶ πτυελου στὶν αναγωγος, ῶς Λιοκλης καὶΠραξαγόρας ἐστο-

ρουσι Μνησίθεος δ' ὁ Ἀθηναῖός φησιν ἰ μέλας οἶνος

εστι θρεπτικώτατος, ὁ δε λευκὼς οὐρητικωτατος καὶ λεπτότατος - ὁ κιρρῖς ξηρος καὶ των σιτίων πεπτικώτερος. οἱ δ' επιμελεστερον τεθαλαττωμένοι οἶνοι ἀκραίπαλοί τέ εἰσι exH,oελίας λύουσιν, ἐπιδάκνουσι τε τον στόμαχο , εμφ σήσεις τε νεργάζονται, α συγκατεργῶζονται την τροφσ-' τοιουτος δ' στὶν τε Μύνδιος καὶ ὁ π Ἀλικαρνασσου. ὁ ρουν κυνικὸς ἐνιππος, Ἀλμοπότιν την Μυνδον φησίν ' ἱκανῶς δἐ καὶ λυος τεθαλάττωται καὶ ὁ Ῥόδιος β ελά τονος μἐν κεκοινώνηκε θαλάσσης, ο δ πολυς αυτου πρειος εστίν. - νησιωτης εἴς τε τους πότους ἐστὶν υ πεφυκὼς καὶ προς - καθημερινὴν χρησιν υκ νοέκειος ὁ ει μίδως αγματος γεννητικος, τρόφιμος, κοιλίαν εἴλυτον κατα-νσκευαζων πλείω δἐ πινόμενος κλύει τὼ στόμαχον. o MAεσβιος στυφιν μικροτέραν χει καὶ μαλλον Ουρεῖται χαριέστερος δ' ἐστὶν όα ς, καὶ του ἐου ὁ καλούμενος ρι-- σιος διαφοραὶ δ απολεισι τρεις ' - ἐν γαρ υστηρός ἐστιν, ὁ δ γλυκάζων, ὁ δ μεσος τούτων τη γεύσει -τό- κρατος καλειται ὁ μἐν ου αυστηρcς ευστομός εστι καὶ μἀλ-

λον Ουρεῖται, ὁ δ γλυκάζων τρόφιμος, πλησμιος, κοιλῶς

107쪽

3 3 μαλακτικός, ὁ δ αυτόκρατος χρεία μέσος ἐστί κοινως δ' o Moς πεπτικὸς τρόφιμος αῖματος χρηστον γεννύτικος, ηροσηνέστατος, λησμιος, δια το παρος εἶναι τῆ δυνάμει. των δ' ἴνων χαριέστατος ὁ κατὰ την λαλίαν Ἀλβανὰς καὶ ὁ Φαλερνέτης λει τοίτων πεπαλαιωμενος και κεχρονικῶς φαρμακώδης ν καροῖ λίαν ταχέως ὁ Ἀδριανορκαλούμενος ἄπνους, μανάδοτἀ, ἄλυπος το σύνολον οἰνοποιητέον δ αυτοῖς προ τινος χρόνου και εις ἀνειπεπτα- μενον τόπον θετέον ει το διαπνευσα τὸ παρο της δυνάμεως αυτῶν χαριέστατος δ' οἶνος ει παλαίωσιν ὁ Κερκυραῖος.

κοιλἐας μόνον ἐστὶ μαλακτικός. α δ και Μυνδi καιλικαρνασσει καὶ παντὶ τω ἱκανῶς τεθαλαττωμένω συνήδει τὰ σκληρὰ των δάτων οἷα κρηναῖα και ἔμβρια, εὰν η διυλισμενα και πλείονα χρόνον καθεσταμένα χρησιμοι σο εισὶν ουτοι Ἀθηνησι και Σικυῶνι- εν ταὐταις γαρ σκληρὰ τὰ δατα τοι δἐ θαλασσίοις των οινων καὶ τοι παρεχουσιν ἱκανωτεραν στιφιν, ἐτι δἐ τω - και εσμω τὰ ἀποιό

60 2ὶ γλῶσσα, σιγνησασα τὁ πολυν χρόνον, πῶς δητα τλησε πρῆγμ πεξελθεῖν τόδε; τηρ ἀνάγκης ουδῖν ἐμβριθεστερον, υτ ης, κρυφειν κτανεῖς ἀνάκτορον, φησι Σοφοκλης. Aυτός μαυτos NDως τε και Αλκείδης γενησομαι. τιὰ ὁ Μαρεώτης οἶνος ὁ Αλεξανδρεωτιαος την μῖν προσηγορίαν

108쪽

m απω - ἐν χλεξανδρεια κρηνης αρεια καὶ της παραπὴν πόλεως μωνύμου, πρότερον ἐν ην μεγίστη, νυν κώμης περιεῖληφε μεγεθος την προσηγορίαν λαβοῖσα

απο Μάρωνος ενὸς των μετὰ Λιονυσο τὰς στρατείας, ποιημένων. πολλη δ η περὶ την γην αὐτην αμπελος, vexa η σταφυλη πάνυ βρωθηνα ευστομος, καὶ ὁ γινόρονος οἶνος κάλλωτος λευκός τε γαρ καὶ δῖς ευπνους, ευανάδοτος, λεπτος, κεφαλης Ου καθικνοώμενος, διουρητικός. rovrowδῖ καλλίων ὁ αινιωτικός καλοίμενος ταινία εστὶν ἐπιμηκης περὶ τους, οὐ τόπους, α ης οἱ γινόμενοι οἶνοι ειοὶ μῖν ρειεα ποχλωροι, εμφαίνοντες τι ἐν αυτοῖς λιπαρὸν κατὰ την τολυδατος κρασιν αναλίσαι κατὰ βραχ - καὶ το μέλι τὸ πτικὸν ἀνακιρνάμενον ουτος- αινιωτικὸς προ τ ηεις εἶναι χει τι καὶ ἀρωματωδες ρεμα ἐπιστυφον M περὶ τον Πεῖλον αμπχλος πλείστη ἐν αὐτη, ἴσος καὶ ὐποταμός. καὶ πολλαὶ των οἴνων α ιδιότητες καπά τε τα χρώματα καὶ την προσφοράν τούτους δ' περ- μα ,κατὰ Ἀντιχλαν πόλιν, Ου μακρὰν ουσαν Ἀλεξανδρε ιας, ης τοῖς φορον οι τότε βασιλεῖς σύπτιοι τε καὶ Περσαι ταῖς γαμεταῖς δίδοσαν εις ζώνας ὁ δ κατὰ τηνμβαῖδα, καὶ μάλιστα ὁ κατ την κόπτον πόλιν, υτως εστ λεπτὁ καὶ ταχεως πεπτιαὁς ς καὶ τοις πυρσαέν σε διδουενος μη βλάπτειν. Σαυτην επαινεῖς σπερ Ἀστυδάμας, γυναι.

344 δἐ τραγικὸς ποιητης ὁ στυδάμας.

109쪽

τόπος εστὶν πεχωλοκτὼ στάδια εν εο εγχώριοι κατα- κλείοντες τοις --σίοις χαλκοῖς λεβητας τρεις κενους παρόντων αποσφραγίζονται, καὶ στερον ἀνοίγοντες ευρίσκουσιν Οινου πεπληρωμένους. λλανικος δε φησιν ν η Πλινθίνη

πόλει Αἰγίπτο πρώτη ευρεθηναι την αμπελον. διὸ καὶ , 3iων ὁ ε Σκαδημίας φιλοίνον φησὶ καὶ φιλοπότας τους Λιγυπτίους γενέσθαι επεθῆναί τε βοη μα παρ αυτοῖς

ωστε τους δια πενίαν ἀπορουντας ινο τον ἐκ των κριθῶν γενόμενον πίνειν καὶ ουτως ηδεσθαι τους τουτον προσφερ

μενους, καὶ δειν καὶ ὀρχεῖσθαι καὶ πάντα ποιεῖν σατους γίνους γινομενους. ριστοτελης δε φησιν στι οἱ μνἀπ' οἴνου μεθυσθεντες επὶ πρόσωπον φερονται, οἱ δῖ τον κρέθινον πεπωκότες ξυπτιάζονται την κεφαλην - ἐν γαρ οἶνος καρηβαρικὸς, ο δε κρiθινος καρωτικός. 62. μ δε φίλοινοι ιγίπτιοι σημεῖον καὶ το παρῶ μόνοις αυτοῖς ς νόμιμον ν τοις δείπνοις προ παντων εδεσμάτων κράμβας σθειν φθὰς μεχρι του δευρο παρασκευάζεσθαι καὶ πολλοι εις τὰς κατασκευαζομένας - θυμους προσλομβάνουσι τ πης κράμβης σπέρμα καὶ ν δ αν ἀμπελῶνι κράμβαι φύωνται, ἀμαυρότερος ο iνος γίνεται διο καὶ Συβαρῖται, φησὶ ψαιος, προ του πίνειν κράμβας σθιον. λεξις Ἐχθἐς πέπινες, εἶτα νυνὶ κραιπαλας.

c κατανωτασοπι παύσει γάρ. εἶτά σοι δότω ράφανόν τις φθην.

110쪽

περὶ δ της δυνάμεως ταύτης ν η κράμβη ποιεῖ στορε καὶ Θεοφραστος, φεύγειν, κων καὶ ζῶσαν την αμπελον της αφάνου την ὀδμην.