Athenaeus 1

121쪽

μάντων διαπίνω, ἀμβροσiαν, καν τῶ - . . διακονῆ και σεμνός εἰμ' κάστοτε Nρα λαλῶν και Κυπρί παρακαθημενοπωαι Ἀλκμὰν δέ νμι T νέκταρ ευσα αυτούς. και Σαπφὼ δέ φησιν - Αμβροσίας ἐν κρανηρ ἐκέκρατο, Ἐρμας δ' ελῶν ρπιν θεοῖς νοχόησεν. νν Θηρος θεῶν πῶμα το νέκταρ ἰδεν Ἀβυκος δέ φησιτιην αμβροσίον του μέλιτος κατ' ἐπίτασιν ἐνναπλασiανεχειν γλυκότητα το μέλι λέγων νατον εἶναι μέρος της ἄμβροσίος κατὰ την δονη ν. 9. Ooδεις, πότης ἐστὶν ἄνθρωπος κακος.

φησὶν Ἀμις καὶ ὁτι ινος φιλολόγους πάντας που τους πλεῖον πίνωτας αυτόν. ὁ ὁ ποιησας το ει Κρατῖνον

122쪽

τοιγάρτοι στεφάνων δόμος ἐβρυεν, εἶχε - Ο

τιαος πρίσταρχος περιγράφειν τον στυον, ς ἀπο κρεω-gαγίας πεῖν ποιεῖ τους Ελληνας ου γαρ ἀπ πάσης ετ μως καὶ πληρώσεως το καυχῶσθαι καὶ σκωπταν αἷ

123쪽

γελοιάζειν, πὁ δὲ της ἀλλοιοίσης την γνώμην καὶ προς το τετεις τρεπουσης η γίνεται κατὰ την μέθην. 10 3υο Βακχυλώδης φησι

Γλυα, ανάγκασα,μένα κυλίκων θάλπησι θυμόν , Κυπριδος δ' ελπὶς διαιθύσσει φρένας ἀμμννυμένα διονυσίοισι δώροις ' s ἀνδράσι δ' ποτατω πέμπει μερίμνας.

4 αυτος ἐν πόλεων κρηδεμνα λύει, 'ασι δ' ἀνθρώποις μοναρχησειν δοκεῖ

ρυσῶ δ ελέφαντι τε μαρμαίρουσιν ικοι, πυροφόροι ὁ καx' αἰγληεντα πόντον Ιωνζες αγουσιν ἀπ ιγύπτου μέγιστον πλάτον' ως πίνοντος ὁρμώνει κέαρ. 40 Σοφοκλης δέ φησι , T μεθυειν πημονης λυτηρων. οι δ' ωλλοι ποιηταί φασι τον ινον ώφρονα καρπὸν ἀροvρης. καὶ ο των ποιητῶν ὁ βασιλεῖς τον δυσσέα παράγει

λέγοντα υς δέ κ' ἀνηρ οἴνοιο κορεσσάμενος και δωδης πανημέριος πολεμίζη. θαρσαλέον - οι τορ και τὰ

11. Oτι Σιμωνίδης την αυτην ἀρχην τίθησιν ινου- μουσικης. απὸ μέθης και η της τραγωδίας ευρεσις , ἐν Δαρει της Σττικης ευρέθη, και κατ αντον ον της

124쪽

θνητοισι την αεσφόρ- 'ἔφηνεν οινομήτορ' ἄμπελον. - Συνεχῶς με γαρ εμπιπλάμενος ανδρωπος μελης γιγνωται, ποπίνων ὁ πάνυ φροντιστικός Ἀντιφανει φησιν. οὐ μεθύω την φρονησιν, αλλὰ - τοιουτον μονον,το διορῆεσθαι βεβαῶως τω στόματι α γραμματο, φησιν λεξις Σέλευκος δέ φησι τ παλαὰν υ εἶναι ἔθος υτ οἶνον επι πλεῖον ουτ ἄMην δυπάθειαν προ νέρεσθαι μη θεων νεκα τουτο δρῶντας διὸ και θοῶνας και θαλίας καὶ μεθας νόμαζον τὰς ἐν τι δια θεους Οἰνοῖσθαι δεῖν πελάμβανον. τὰς δ' ἰτι θεῶν χάριν ὐυάζοντο καὶ συνίεσαν τουτο γαρ εστ τ δαῖτα θάλειαν. του μεθύειν φησὶν Ἀριστοτέλης το μετὰ τωθίειν--ω χρησθαι. 12. θεοῖσι μικρὰ θυοντας τέλη, των βουθυτοὐντων οντας ευσεβεστέρους, Πριπίδης φησί καὶ σημαίνει δε το τέλος την Hαλυ γορ εγωγε τι φημι τελος χαριεστερον ιναι η τα ευφροσύνη ἐν α κατὰ δημον ἄπαντα. τελετάς τε καλουμεν τὰς τι μεiζους καὶ μετά τινος μυστι- κης παραδόσεως ορτὰς των εις αυτας δαπανημάτων ἔνεκα. τελεῖν γὰρ το δαπανῶν, και πολυτελεις ι πολ λὰ ἀναλέ-

125쪽

ποιεῖ ὁ γὰρ θεος δεδωκὼς τἀγαθὰ

ων με πεποίηκεν οιεται χάριν τινὰ εχειν εαυτω τους ἀποκρυπτομενους δ καὶ

μετρίως πράττειν φάσκοντας, ἀχρηστους ορων, ἀνελευθερως τε ζωντας επὶ καιροῖ τινος

λαβὼν ἀνώλεθ' οὐδεδωκὼς ν πάλαι.

13. I σαυτα ινολογησαντος, ἴτοι περὶ οινων εἰπόντος λαφύσσοντος οἴνων νόματα - χαίρει τω πώματι, ἐκ πρώτης θισθεις ανατροφης δροποτεῖν. - γάρ εστ εν δαιτὶ καὶ εἰλαπίνη τεθαλυίητερπεσθαι μυθοισιν, πην δαιτος κορέσωνται, ισίοδος εν τημελαμποδία φησίν.ω τινι μῶν πῆλθε περὶ δατος ιπειν τι, ἀφ' ων καὶ ὁ οἶνος ἀφνετα0 καίτοι Πινδάρου του μεγαλοφωνο- 41τάτου αριστον πάντων ε α το δωρ φησαντος. μηρος μεν ουν ὁ θειότατος καὶ τροφιμώτατον αυτ οιδεν ἐν Ου αιγείρων δα τροφέων αλσος λεγει. Ἀπαινε δ καὶ το

tationem.

126쪽

τα τον γουν υρυπυλον τρωθέντα ἐκ τοίτου κατακναπκαίτοι εἰ ἐπισχεῖν δει τον αἱμορραγ-ν το προ επιτηδειον ην, συστρεφον κά συσφίγγον εἰς ὁ το παρηγορη- σαι τὰς οδυνας τε ἔσω παιονα, θελγειν δυναμειρο εστ ει παρ' υr τ λιαρὸν θερμόν. ναργῶς ὁ τουτοδεiκνυσιν - τω περὶ των Σκαμάνδρου πηγῶν

πνὸς ἔμπυρο ανανερεται περὶ δ της τέρας πητης λεγειω θερους ρεει εἰκυῖα χαλάζη, η χιόνι φορη, φεξ δατος κρυστάλλω εἰωθὼς δ λεγειν και τους νεοτρώτους θερμω περιρρεῖσθαι αῖματι ἐπὶ μεν γαμέμνονὁς φησιν

127쪽

εα δἐ - φευγοντος μετὰ το βληθηναι λάφου μεταφράζων φησιν , ON' αἷμα λιαρὸν καὶ γ- νατ ορώρη. 'Aθηναῖοι ὁ μετάκερας καλουσι τὸ χλιαρὸν, ς Ἐρατοσθένης φησίν. DJαρ φησὶ καὶ μετάκερας J15. - δ αλλων δότων τὰ φών ἐκ πετρων φερόμενα δνοφερὰ καλK, ς ἀχρεῖα δηλονότι - ὁ κρσαῖα καὶ δια πώονος γης καὶ ικάρπου φερόμενα των αλλων προκρίνει, ρ καὶ πιλοδορ ηνης ἀενάου καὶ ἀπορρυτου, - gθόλωτος. καὶ Ἀνδαρος

κρήνη δ' εν Βοιωτία η ιλφῶσσα ἀφ ης Ἀριστοφάνης

φησὶ ειρεσίαν πάντα δια γηρας - ουπομείναντα την ψυχρότητα ἀποθανεῖν θεός ραστος δε φησιν ν τω περὶ υδάτων τ miλου δωρ πολυγονώτατον καὶ γλυκυτατον' δι καὶ χύειν τὰς κοιλία των πινόντων μίξιν χον λιτρώδη. ἐν δι- περὶ των νιπου φησιν δωρ iνεσθαι παμδογόνον, ς ε θεσπιαῖς ε Πουρρα δε γονον καὶ των γλυκεων δε φησιν δάτων νια αρον ou πολύγονα, ς

παρον ἐν μετρίω φάναι τι τε το μιλῶον δωρ πολυγονώτατον καὶ γλυκώτατον, εἰ και η πῶν γλυκυ υδωρ πολυγονεν ἐστιν, ἀλλ' ἔνια των γλυκέων δώτων καὶ γονα. καὶ τι λύει τὰς κοιλ α των πινοντων μίξιν ἔχον νιτρώδη. uo L . Eustathius uoντα ΗLI V. λιτρώδη I III. νιτρώδη VI .. περὶ φυτῶνLIX, 18 p. 324. cnneid. παιδογόνον neopnrastu , qu γυναιξὶ addit Lege Datu παιδογόνιον. παιδογονίας . παιδογόνo in compendiosa libram scriptitru agnoecit

Selix, eigh. .egu hoc in suo dro Eustatilius P. 1042, 2.

128쪽

4 24 ἐν Φετα καὶ το ἐν Πορρα. αὐχμῶν δέ ποτε γενομενων περὶ τον μῶλον ερρί τ οδω ιῶδες καὶ πολλοι των Αιγυπτέων ἀπώλοντο μεταβάλλειν τέ φησιν υ μόνον ταπικρὰ των δάτων, ἀλλα καὶ το λυκον καὶ ἴλους ποτα - μους, καθὰ το εν Καρία, παρ' ω Ζηνοποσειδῶνος ερόν

16 υλλα δὲ τῶν υδάτων καὶ σωματώδη ἐστὶ καὶ χειωσπερ τι βάρος ἐν αυτοῖς, το ἐν ροιζηνι τοῖτο γαρ

- των γευομενων μυς ποιεῖ πληρες το στόμα τα δῖ προς τοι περὶ Πάγγαιον μετάλλοις του ἐν χειμῶνος την κοάλην ἄγουσαν χει νενηκοντα ξ δερον ὁ τεσσαράκοντα εξ συστελλε δε αυτ καὶ πυκνοῖ μἀλλον το ποοδι καὶ ε τοι γνώμοσι θέον υ ἀνα&δωσι τὰς ρας ντω χειμωνι, ἀλλα περιττείει, βραδυτερας ουσης της κροης δια τα πάχος καὶ ταλα περὶ ιγύπτου φησιν, που μα

λακώτερος ὁ ἀηρ. ὀ δἐ λυκον δωρ γεωδέστερόν εστι

καὶ πλεiονος δεῖται κατεργασίας, ῶς καὶ τὸ θαλάσσιον, θερμοτερο εχον την φύσιν καὶ μη μοίως πάσχον μόνον δ' ἀτεραμνον των λυκῶν τυ της Ἀρεθούσης χείρω δ εστι τὰ βαρυσταθμότερα καὶ τὰ σκληρότερα καὶ α φ χρότερα δια τὰς αυτὰς αιτίας ' δυσκατεργαστότερα γάρ στι

τὰ ἐν τω πολύ τὸ γεῶδες εχειν, τὰ δ φυχρότητος περ- U. τὰ ὁ τα, θερμαινόμενα κοῖφα καὶ γιεινά. ν

129쪽

Κραννῶνι δ' στὶν δωρ σχη θερμὸν, ο διατηρει κρα-

- iων βελτἐω χ&ὶ τί εὐκρυστάλλου ὁ δια το κους τερα εἶναι σημεῖον ὁ τι και ὁ κρύσταλλος αυτος ο νότερος το αλλου δατος. τὰ δ Uvχρὰ σκληρῶ, διότι γεωδέστερα τ δε σωματῶδες και θερμανθἐν θερμότερον κα ψυχθεν φυχρότερόν ἐστι κατὰ την αυτην δ' ιτiαν και τὰ εὐτοῖς ρεσι ποτιμώτερα των ε τοι πεδίοις ηττον γὰρ μέμικται τι γεώδει ποιεῖ ὁ τὸ γεῶδες και τὰς ἐπιχροὰς τῶν υδάτων τ γουν της ἐν Βαβυλῶνι λψνης ερυθρὸν γίνεται πί τινας μέρας τό δἐ του Βορυσθένους κατά τινας χρόνους ἰοβαφες, καίπερ οντος καθ' υπερ- λην λεπτου σημεῖον ει του πάνιος πάνω γίνεται διὰ κουφίοπα τοῖς βορείοις. 17. Πολλαχοῖ δ' εἰσι κρηνα αι ἐν ποτιμώτεραι καιοινωδέστεραι, ως η περὶ Παφλαγονίαν, προ ην φασι τους εγχωρίους ποπiνειν προσιόντας, μώδεις δ' αμα τω ξεῖεν Σικανοῖς της Σικελίας εὐτλ ρχηδονίων δ ἐπικρα- ντεία κρην εστιν τὸ φιστάμενον ἐλαλ εστιν μοιον, μελάντερον την χρόαν - ἀποσφαιροῖντες χρῶνται προς τὰ πρόβατα και τὰ κτηνη. καὶ παρ' λλοις δ' εισὶ λίπορεχουσαι τοιουτον- η εν 'Ἀσία, περ ης Ἀλέξανδρος ἐπεστειλεν ως ἐλαίου κρηνην ευρηκώς. και τῶν θερμῶν δ' κ43 νύσεως δάτων νια γλυκέα στὶν, ως τὰ εν ιγαῖς της Κιλικiας και περὶ Παγασὰς τά τ' εν τη ρωικῆ αρίσση,

130쪽

καὶ περὶ Μαγνησια καὶ ἐν Μηλω καὶ Ῥιπα Mφονση τῆ προς το Μύσιον χλυμπον τῶ βασιλικα καλουμενα τα δ' ἐν σία περὶ Πάλλεις καὶ τον χαρακωμητη. ποταμον, τι δἐ υσαν πολ , υτως ἐστὶ λιπαραώ μη δεισθαι τους ἐναπολογενους λαίου τοιαυτα καὶ τα ἐν Λασκυλο κώνη τα δ' ἐν Καρουροι κατάξηρα καὶ σνόδρα θερμά τὰ ὁ περὶ Μηνος κωμην, ἐστι Φρυγιας, τραχυτερά ἐστι καὶ λιτρωδέστερα, ς καὶ ταμ τηl, καλουμενη -οντος κώμη της Φρυγὶας. τα ὁ περὶ Οου- λαιον καὶ πινομενά ἐστιν διστα τα γαρ περὶ Βαῖας Βαχυ λιμένα της Ιταλίας παντελῶς ποτὰ.

18. Σταθμησας το ἀπ της ἐν Κορίνθω Πειρηνης καλουμένης δωρ κουφότερον πάντων ευρον των κατὰ την'Lλλάδα ου γαρ Ἀντιφάνει τω κωμικω πεπίστευκα λέγοντι κατα πολλα τri' oμην διαφερουσαν των αλλων καὶ ω κάλλιστον χειν φησὶ γὰρ

σα δ' η χωρα φέρει

διαφέροντα της πάσης, Ἀππόνικ, οικουμένης, 'O μέλι, τους αρτους, τὰ συκα. B. -- μῖν νη τονυια πάνυ φέρει α βοσκημα , ερια, ἡρτα, θυμιάματα, πυρους, δωρ διαφέρον, ωστε και γνοίην αὐευοις Ἀττι κον πινων δωρ. το δωρ ποταμο σῶμά φησί που πιβουλος ο κωμωδιοποιος ειρηκέναι Σαιρημονα τον τραγικόν Ἐπεὶ ὁ σηκῶν περιβολὰς μείφαμενυμ τε ποταμο σῶμα, διεπεράσαμεν