Athenaeus 1

141쪽

VOτι κα τρίκλινοι οἶκοι και τε ἀκλινοι και επτάκλινοι και εννεάκλανοι και κατὰ τους ξης ἀριθμοῖς σαν παρὰ τοι παλαιοῖς Ἀντιφάνης , ναγαγὼν τρεις οντας ει τρίκλινον μῶς. Φρυνιχος Ἀπτάκλινος ἐκος η καλις, ειτ ευνεάκλινος τερος οἰκοδεώβουλος ωες πτάκλινον. B. πτάκλινος νωσI. A. και πέντε κλίνας Σικελικάς. B. λεγ' αλλο τι.A. Σικελικὰ προσκεφάλαια πέντε.

λλὰ ξενῶνας οἶγε και ἀνον δομους,

στρώννυ τε κοίτας, και πυρος λαον μενος, κρατηρα τ' ὀρου καὶ τον διστον κέρα. 30. - νυν- τὴν των στρωμάτων συνθεσιν περιβολῆχωρίζουσι και ποβολν φησι Πλάτων ο φιλόσπος ο δ'ομώνυμος αυτ ποιητής φησι τ εν κλiναις ελεφαντόποσιν και πιτρώμασι πορφυροβάπτοις καν φοινικίσι Σαρδιανικαῖσιν κοσμησαμενοι κατά

κεινται.

142쪽

ς εγῶ σκιρτῶ πάλαι

Oπου ροδόπνοα στρώματ' στὶ καὶ ὐροις λοτμαι τακαστοῖς, νησὶν μιππος Αριστοφάνης οστις εν λόγοις στρώμασι παννοiζων την δέσποιναν ἐρεiδεις. Σώφρων ὁ στρουθωτὰ λψμπια φησιν ἐντετιμημένα. Θηρος δεφ ο θαυμασιώτατος τῶν στρωμάτων τὰ ἐν κατώτερα λῖτα ιναι νάσκει, τοι λευκὰ, και η βεβαμ μέν- πεποικιλμένα. τὰ ὁ περιστρώματα ηγεα καλῶ

πορφυρεα.31. Πρωτοι δε Περσαι, ως φησιν μακλείδης, καὶ τους λεγομενους στρώτας φεῖρον, να κοσμον χη στρῶσις και ευαφειαν τον ιν ρητα ιμαγόραν τονεκ ὁρτυνος, ως φησι Φα νέας ὁ περιπατητικος, Ἐντιμον,ος ζηλω Θεμιστοκλέους ἀνέβη ς βασιλέα, τιμῶν Αρτα- ρξης, σκηνην τε ἔδωκε, αυτ διαφέρουσαν το κάλλος και το μέγεθος καὶ κλίνην ἀργυρόποδα, προφε δῖ καὶ στρώματα πολυτελη καὶ τον υ στρώσοντα, φάσκων υκ

143쪽

ἐπέστασθαι-οης Ελληνας ποστρωννυειν καὶ ἐπὶ το σπ- γενικον αριστον ἐκαλεῖτο Ἀρὴς ουτος, τον βασιλέα φυ- χαγωγησας ' περ υδενὶ πρότερον των Ελληνων γενετο, αλλ' υδ ιστερον. - γαρ η τιμὴ τοι συγγενiσι δε- φυλάττετο. ιμαγορα ἁ γαρ τω ληναίω, τω προσακυνήσαντι βασιλε καὶ μάλιστα τιμηθεντι, τουτο υχυπηρξε των ὁ παρατιθεμενων βασιλεῖ τουτω τινὰ πο

τοιαυτα πολλα ποέει, καὶ επὶ τ συγγενικον αριστον κά-

λει. φ ω ι Πέρσαι χαλεπῶς φερον, ως της τε τιμης δημευομένης καὶ στρατείας ἐπὶ την Ελλάδα πάλιν ω μένης. προφε ὁ καὶ κλίνην - ἀργυροποδα καὶ στρωμνὴν καὶ κυπιμ πανόροφον ἀνθινω καὶ θρόνον ἀρ- γυρουν καὶ πυρυσον σκιάδων καὶ φιάλας λιθοκολλητους χρυσῆς, καὶ ἀργυρῶς δ μεγάλας κατον καὶ κρατηρας

αργυρους καὶ παιδωκας κατον καὶ παῖδας κατον, χρυ- ωσοὐς τε ξακισχιλioυς, χωρὶς των εις τα επιτηδεια καθ' ημέραν διδομενων. 32. ράπεζα ελεφαντόποδες των ἐπιθημάτων ε της καλουμενης σφενδάμνου πεποιημενων ματῖνος Γαυριωσαι δ' ἀναμενουσιν δ' πηγλαῖσμεναι

μεῖρακες φαιδραὶ τράπεζαι τρισκελεῖς σφενδάμνιναι.

144쪽

Eιπώντος τινος κυνικον τρίποδα την τράπεζαν δυσχεραίνελ παρὰ τω σοφισ6 υλπιανος και λεγει, ημερονε - πράγματα , εξ πραξίας πόθεν γαρ τούτω ὁ τρί- πως - μη την ιογένους βακτηρίαν συν καὶ τὼ πόδε ἀριθμῶν ουτος τρίποδα προσηγόρευσε, πάντων τραπεζας.

ἰποδες υτοι πεντε σοι καὶ πεντε. B. πεντηκοστολόγος γενησομαι.

Ἐπίχαρμος Πι δἐ τάδ' ἐστί; B. δηλαδ τρίπους α τι μὰν

εχει πόδας τετορας ου εστιν τρίπους, αλλ - - οἶμαι τετρά

πους.

B. εστι δ' ον- αυτ τρίπους, τετοράς γε μὰν χε

πόδας. . ιδίπους τοίνυν ποτ' ην, α ιγμα τοι νοεῖ

145쪽

τρεις πόδας χουσαν, τετταρας δ μη 'χετω. B. καὶ πόθεν εγῶ τρίπουν τράπεζαν λήψομαι; 33. τ εθος ην ἐν τοι δεiπνοις λεστιατορι κατακλιθέντι προδῶδοσθαι γραμματιδιόν τι περιεχον ἀναγρα φῆν των μεσκευαομένων, Ἀφ' ω εἰδεναι ο τι μελλοι οφον φέρειν ὁ μάγειρος. ΜΑΣΚΗ . Λαμασκου της πόλεως ενδόξου λσης καὶ μεγάλης πολλοι των σπῶων μεμνηνται. πε δῖπλειστον ἐν των Λαμασκηνῶν ἐστι χώρα κοκκλε μηλον καλουμενον καὶ κάλλιστα γεωργεῖται, δίως καλεῖται τυ ἀκρόδρυον αμασκηνον, ως διάφορον των κατὰ τὰς αλλας χώρας γινομενων κοκκημηλα υν εστι ταυτα ίναλλος τε μεμνηται καὶ Ἱππῶναξ

Στέφανον εἶχον κοκκυμηλων καὶ μίνθης. Ἀλεξις

ι μην νυπνιον οἴ αι γ εορακεναι νικπικόν. B. λεγ αυτό. A. τον νουν πρόσεχε δη. ἐν τω σταδει των ανταγωνιστῶν με τις εδόκει στεφανοῖ γυμνος προσελθὼν

κατακλινθέντι.

146쪽

πάλιν αρακας πώποτε νυστρον σκευασμενον, σπλην' ὀπτω μεμον λετμενον, η κοκκυμηλων σπυρίδα πεπόνων τοιουτον χει το μέτωπον. Niκανδρος ,Μηλον

κόκκυγος καλέουσι. Ἀλέαρχος δ' ὁ περιπατητικός φησι ' Move καὶ Σικελιώτας βράβυλα καλεῖν τα κοκκυμηλα, ως και εόκριτος ο Συρακόσιος so nηκὸς βραδυλοισι καταβρίθοντες ραζε. καὶ πάλιν ἰυσον μηλον βραβυλοι ηδιον. ἔστι- τουτοτ ἀκρόδρυον μικρότερον ἐν περιφορα των κοκκυμήλων, τῆ δ' δωδῆ τ αυτό, πλην λθον δριμυτερον α λι οὐδ' ἐν Γλώσσαις βράβυλά φησιν, λα κοκκυμηλ μάδρυα τα αυτα εἶναι τα ἐν μάδρυα οἷον μαλόδρυα, ταει βράβυλα δτι ευκοίλια καὶ την βορὰν εκβάλλοντα, λαδ οῖον μηλα ς ημητριος δεξίων λεγε ἐν Ἐτυμολογία. Θεόφραστος ὁ λεγει ,Κοκκυμηλα και σποδιως τουro 'εστὶν σπερ αγρια κοκκυμηλα. ραρῶς ὁ κοκκυμηλεαν καλεῖ τι δενδρον, κοκκυμηλον ὁ τι ἀκρόδρυον. ἐφιλος δνό α νως μετρίως φησὶν εἶναι ταυτα υχυλα, ευφθαρ

τα, ευεκκριτα, ὀλιγότροφα.

147쪽

μεγα καὶ γαρ εις εἴκοσι καὶ τεσσαρας πηχεις αυξεται.

φνλλον δ ομοιον εχει τω της μεσπiλης, σκληρόν δ καὶ παχυτερον, φλοιιν δ' μοιον Δέρα, ἄνθος ὁ λευκω ἀπὼ και μεσπiλη μοιον, ε μικρῶν ἀνθῶν συγκείμενον, κηριῶδες. ὁ δ καρπος ερυθρος μοιος διοσππω το πη- μα το δ μεγεθος λίκον κυαμος, πλην του διοσπυρουμῖν - ην σκληρος του δι κεράσου μαλακός. καὶ πωλιν , άταιγος οἱ ὁ κραταθον καλουσιν. ενι δἐ τομἐν φυλλον τεταμένον μοιον μεσπίλη πλην με*ον ἐκεινος

καὶ πλατυτερον η προμηκεστερον, τον ὁ χαραγρον ουκεχει σπερ κεῖνο γίνεται δ τ δενδρον - μέγα λίαν

τε παχύ το δ/ωλον ποικίλον, ξανθον, ἰσχυρόν φλοιὸν δ' ἔχει λεῖον μοιον μεσπίλη μονόρριζον εις βάθος ἄρ

εα πολύ καρπὸν δ' ενι τρογγυλον λίκον ὁ κότινος πεπαινόμενος δ ξανθὰς τέ εστι καὶ πιμελαίνεται πειδῖ την γευσιν καὶ τον χυλον μεσπiλον διόπερ ἀγρια μεσπίλη δόξει μαλλον εἶναι. τούτων μοι δοκεῖ, φησὶν ὁ φιλ- λόσοφος τ νυν κεράμον καλουμενον εμφανίζειν.

35. Ἀσκληπιάδης δ λψρλεανὸς χαμαικερασόν τινα καλῶν δενδρον εν οντως ἰ - Γι νῶν γῆ γίνεται ἡ χαμαι ερασος, ης η ἐν ρίζα στὶν υ μεγάλη, ἀλλ'

εἰ υδ τ δενδρον, αλλὰ τη ροδῆ σον, ὁ δ καρπος ταμεν ἄλλα πάνr Dμοιος, τους δ πλείονι χρησαμένους

148쪽

τα- λυσκληπιάδης φησι μοι δοκεῖ λέγειν περι τωνι φαικυλων το τε γαρ φερον αυτὰ δένδρον τοιουτον και πλεον των πτὰ του καρπου φαγων κεφαλαλγὴς γίνεται. ιστοφάνης Ἐν τοῖς ρεσι--τομάτοισιν τὰ μιμαίκυλα φήσω πολλά. θεόπομπος Tρώγουσι μυρτα καὶ πέπον μιμαίκυλα.

εδώδιμον.

in ηνα, σατυρικόν τι δρῶμω, ἀμφιβάλλεται εἴτε Πίθων αoiησεν ὁ Καταναῖος η Βυζάντιος, καὶ αυ- τος ὁ βασιλευς λεξανδρος. Φησὶν, παρὰ τω ρητ ι α νισος, Πολλὰ μεις οἱ

Γραικῶ ξιδιοποιεῖσθε ς απιτο η ὀνομάσαντες η πρῶτοι ευρόντες, ἀγνοεῖτε ει τι λυκολλος ὁ Ῥωμα- στρατη- 41γῖς, ὁ ο Μιθριδάτην και ιγράνην καταγωνισάμπος, πρῶτος διεκόμισεν εις ταλίαν το φυτὀν τουτο παμερασουντος, Ποντικης πόλεως. και υτός εστιν ὁ καὶ τον

149쪽

καρπει καλέσας κερασον ὁμωνύμως τη πολει, ῶς ἰ- ρουσιν οἱ μέτεροι συγγραφεις προς ν άφνος τὶς -- σιν, χλλὰ - παμπόλλοις ενιαυτοῖς πρεσβύτερος εὐκέλλω ἀνὴρ λλόγιμος ψιλος ὁ Σίφνιος γεγονὰς κατὰ -- σψαχον τον βασιλέα, ις δ ουτος των Ἀλεξάνδρου διαδόχων, κωονείει των κερασiων λέγων , T κεράσια ει- Τ στόμαχα, εὐχυλα, ὀλιγότροφα, ἐκ προ δ λαμβανόμενα εὐστόμαχα καλλει ὁ τὰ ἐρυθρότερα και τὰ Μιλη

των αυτὰ ζέλεξανδρεῖς μόνοι μόρα ὀνομάζουσι συκάμινα

δἐ υ τὰ πλτης Λιγυπτιας συκῆς, α τινες συκόμορα λέγουσιν. περ οἱ ἐπιχώριοι επὶ βρα, κνίσαντες σιδηρίωεῶσιν επὶ του -- και πό του ἀνεμο κινούμενα ντὸς ημερῶν τριῶν - πέπονα καὶ νώδη γίνονται, μάλιστα ὁ ζεφυρων πνευσαντων, και δώδιμα ως τὀ ἐν αὐτοῖς ηρεμα πρὸ και τοι πυρεταiνουσι μετὰ ροδίνου λαίου καταπλαττόμενον επὶ το στομάχου πιπiθεσθαι καὶ Ουκολθα παρηγορεῖσθαι τους νοσοὐντας φέρει δἐ τον καρπὸν τουτον Ῥιγυπτια συκάμινος ἀπό του ρύω και η απὀτων πικαρπίων μόρα δἐ τὰ συκάμινα και παρ' Αισχέμεν Φρυξὶν επὶ του τορος υνο δ' Ἀκεῖνος ην πεπαίτερος μόρων.

ἐν δ μησσαις καὶ τὰ της βάτου d vκοῖς τε γὰρ μόροισι και μελαγχίμοις

καὶ μιλτοπρέπτοις βρiθεται ταὐτου χρόνου.

σιδηρω . - φυτον Eustatniua p. 72, 3. I Muxilia το ς φυτοῖς. τριῶν τεττάρων Cugailbonus vide annotationem. 5 c. δὲ τ συκάμινα τὰ m. n. καὶ τὰ της μxo Porso-nua eunt pariit Eustathio p. 35, II. σημείωσαι ἔτι καὶ τὰ της βάτου μόρα λέγεται. καὶ χατ της βάτου Ia ea ariliquae de eodicibus, κατὰ της κατ relicta sex militer litteramni lamina V. Pollux VI, 46 συκάμινα παντα

150쪽

Σοφοκλης Πρῶτον ἐν σφε λευκον ἀνθουντα στάχυν, επειτα φοινiξαντα γογγυλον μόρον. καὶ κανδρος ὁ ε Γεωργικοῖς εμφανίζει καὶ τι προτερον των αλλων ἀκροδρτων αἰνεται, μορεην τε καλεῖτο δενδρον δε ς καὶ ι Ἀλεξανδρεῖς Καὶ μορέης η παισὶ πέλει μώλιγμα νέοισι πρῶτον ἀπαγγελλουσα βροτοῖς δεῖαν ὀπώρην.37. Φανίας ὁ Ἐρέσιος, ὁ Ἀριστοτέλους μαθητης, τον της γρίας συκαμίνου καρπον μόρον καλεῖ, οντα καὶ αυτον γλυκυτατον καὶ διστον, τε πεπανθείη γράφει δῖουτως , μορον το βατῶδες ξηρανθείσης της σφαψας της συκαμινώδους σπερματικὰς χει τὰς συκαμινώδεις δια- γονὰς καθάπερ ποναινοίσας καὶ διαφbἀς εχε φαθυρὰς καὶ ε υμους. Παρθενιο δ αβρυνά ησι συκάμινα,

sημήτριος ει ὁ γ ων τ αυτ συκάμινα καὶ μόρα, οἷον αἱμόρροα καὶ κων ἀμείνω siquo de o αννιο ιατρος γράφει οντως , T δ συκάμινα α καὶ μορα λεγεται, -