Athenaeus 1

161쪽

Gusi N νόμαζον Φερεκράτης , P ανὶς, πλυτος πάρχει μαὶ θερμὰ λουτρὰ και ταρθη πνικτὰ καὶ κάρυα. υποκοριστικῶς δ' ε* ε Πλάτων ἐν Ἀπερβόλω , Φυλλιον ἡ ραν-iduoν. , εὐφραστος δ' εν τοις περ φυτῶν γένη

θανανῖδος ψηκε την ράφανον περὶ οὐ της αρχαιότητος της κωμωδiας διεξιών φησιν ἰώνος, πυρ, προυδες,

ράφανοι, δρυπεπεῖς, λατηρες. τω τὰς ρανανῖδας, ρηκε δηλον Ἀριστοφάνης ποιεῖ περὶ της τοιαύτης αρχαιότητος ἐν Ἱαναῖσι γράφων καὶ αυτος κά λέγων

χορὸς δ' ωρχεῖτ' αν ἐναψάμενος δάπιδας καὶ στρω

ματόδεσμα, διαμασχαλίσας αυτὸν σχελίσιν και φύσκαις καὶ ραφανῖσιν.

ἐων ἀπολαυειν χθυων ἀληθινῶν ρανανῖδας ἐπιθυμεῖ πρίασθαι μαiνεται. 49 K NOI Μνησίθεος ὁ Αθηναῖος ἰατρῖς ν τω περ ἐδεστῶν ὀστρακίδας καλεῖ τῶν κώνων-τοῖς πυρηνας,

162쪽

πολυτροφοι μεν εισι, λεαντικοὶ δ αρτηρέας καὶ θώρακος καθαρτικοὶ δια το ἔχειν παρωπεπλεγμένον- ρητινῶδες. ψησiθεος δέ φησι πιαίνειν αυτους τὸ σῶμα καὶ προς ευπεφίαν λίπους ειναι, πάρχειν ὁ καὶ ουρητικους καὶ οὐκ νεκτικους κοιλίας.

ειπών καὶ Ἀφιππος Σταμνάριά τ' οἴνου ιιικρὰ του Φοινικικου, ωάρια, τοιαῖθ' υρα πολλὰ παίγνια

163쪽

νιν των Διων παρ' μῖν καλούμενα περωα ωάμ φησὶ Κλεαρχος ἐν Ἐρωτικοῖς την Ἐλενην φάσκων ε τοιοίτοις οικημασι τρεφομένην δόξαν ἀπενέγκασθαι παρὰ ολλοψωρ ξ ολεῖ γεγεννημένη. v ε δἐ εοκλης ὁ κροτωνιάτης ἐς ἀπο της σεληνης πεσεῖν το Οὐεξ υ Ἐλένην γεννηθηναι τὰς γὰρ σεληνίτιδας γυναῖκας orii-

κεῖν και τους ἐκεῖ γεννωμενον πεντεκαιδεκαπλασίονας ημῶν

πέμπτω μελων περὶ Μολιονιδῶν φησιs Toος τε λευκίππους κουρους τέκνα Μολιόνας κτάνον, αλικας, σοκεφάλους, ενιγνίους, αμφοτερους γεγαῶτας εν ωε ἀργυρέω.μιππος υτρια, τραγηματα πυργοῖς, ἄμης, ωῶν κατομβη, πάντα ταυτ εχναύομεν ωῶν δ ροφητῶν μνημονεύει ικόμαχος Ουσiδιον γὰρ καταλιπόντος μοι πατρος οἴτω συνεστρογγίλικα κἀξεκόκκισα ἐν μησιν λiγοις, σπερ Γόν τις ο*ῶν.

, Γι λευκά γε

και μεγάλα τηνει εστὶν, ως γε μοι δοκεῖ ἡ οειος δέ φησι ταυr την ηδαν τεκεῖν. 'Eπαινετο δ και ρακλείδης ὁ Συρακόσιος εν αρ-

164쪽

τυτικω των ων φασι πρωτευειν τα των ταῶν μεθ' εἶναι τὰ χηναλωπέκεια τρίτα καταλεγοντες τα ὀρνίθεια. 5l. -υΠO . Guro φησι περιενεχθέντος ὁ τωνδεἐπνων ταμίας Οὐλπιανὸς φ ει κεῖται παρά τινι τοπρόπομα ουτ καλουμ ενο ν ς νυν μεῖς φαμέν. και ζη

του Βιθυνῶν βασιλέως, ο επὶ ξενία καλέσας τους των Γαλατῶν γεμόνας, ἐπιβουλευσα αυτοῖς καὶ αυτὴς διμφθάρη, φησιν υνως, εἰ μνήμης στυχῶ ,Προπομά τι προτου δεἐπνου περιεφερετο καθὼς ειώθει το πρῶτον. καὶτ-τ ειπὼν ὁ υλπιανὸς τε πιεῖν ν φυκτηρι, ἀρέσκειν εαυτόν φάσκων δια το το*ως ἀπεμνημονευκέναι η Mτων ε τοῖς προπόμασι, νηαι, παρασκευαζομενων αλλα τε

καὶ δ καὶ ταυτα.

165쪽

επυλος, λεαντικη αρτηρiaς, τὰς πιπολαiους ἀποκρίνουσα δριμυτhrας επιτηδειόν τε εἶναι φησιν αυτ υν τοις των νεφρῶν καὶ της κίστεως ρεθισμοῖς, τεκκριτόν τε εἶναι μετρiως και τρόφιμον, κρε ιττω δ τυν ἀγρίαν της κηπευομένης. ' μιππος δ' ο Καλλιμάχειος και εις την καλου- μενην φησιν ἄλιμον προσετι τε ἄλφον εμβάλλεσθαι την μαλάχην, ουσαν χρησιμωτάτην.

περὶ λαχάνων σικύαν νδικην καλεῖ την κολοκυντην διατο κεκομiσθαι το σπερμα κ της Ἀδικης Μεγαλοπολῖται δ αυτὴν Σικυων- ὀνομάζουσι Θεόφραστος δ των κ λοκυντῶν φησιν υ εἶναι εν μερε ιδεας, ἀλλ' εἶναι τὰς

γλτειος, Ἱκεσio giλος , 1ων κολοκυντῶν φησιν η ἐν γ δικὴ η και αὐτη και σικύα, η δἐ κολοκυντη. και η ἐν Ἀδικη κατὰ το πλειστον φεται, φει κολοκυντη και ὀπταται. ἄχρι ὁ του νυν λεγεσθαι παρὰ μιλοις τὰς κολοκύντας γνδικάς. Ἐλλησπόντιοι ὁ σικυας ἐν τὰς μακρὰς καλουσι, κολοκυντας ὁ τὰς περιφερεῖς Λιοκλῆς ὁ κολοκυντας ἐν καλλίστας γίνεσθαι περὶ Μαγνησίαν, προσέτι τε γογγυλην περμεγέθη γλυκεῖαν και υσrόμαχον εν - τιοχεια δἐ σικυὸν ἐν δ Σμυρν και Γαλατεία θρὶ κα,1 πήγανον δ' εν Μυροις. 3iφιλος δε φησιν , ὁ κολοκυντη ὀλιγότροφός εστι και εὐφθαρτος και γραντικὴ της eξεως καὶ νεκκριτος, υχυλος ευστομαχωτερα φ στὶν δ δατος καὶ ἔξους λαμβανομενη, αυλοτερα ει η αρτυτὴ λεπτυντικωτερα δ' ἐστὶν η μετὰ νίπυος ευπεπτο- τεο ὁ καὶ εὐεκκριτ ε ρα η κώθεφθος. νησίθεος δεqησιν , υσα ευνυῶς διάκειται προς την του πυρὸς κατερ- γαGiαν, ὼν ο τε σικυῖς καὶ η κολοκυντη καὶ μῆλα υ-

166쪽

δείνια και στρουθία και ει τι τοιουτον, αὐθω ταν προσενεχθῆ πυρωθέντα, δίδωσι τω σωματι γροὶ ου

Φρύνιχος ποκοριστικῶς a Q H μαύου τι μικρον η κολοκυντίου Ἐπίχαρμος Ἐγιέστερον την' ντὶ κολοκέντας πολυ.54. Ἐπικράτης ο κωμωδιοποιος ri reτων 'κα Σπεύσιιππος και Μενέδημος; προς-iσι νυν διατρίβουσιν; ποία φροντις ποιος ὁ λόγος διερευνῶτα παρα τοῖσιν .' τάδε μοι πινυτῶς, ει τι κατειδώς ηκεις, λέξον, προς γῆς - - ι

e διεχώριον ζώων τε μον

167쪽

15 δένδρων τε φυσιν λαχανων τε γένη. κατ' εν τούτοις την κολοκυντην ἐξηταζον τίνος ἐστὶ γένους. A καὶ τί ποτ' αρ ωρ ἐσαντο καὶ τίνος γένους εινα το φυτον δηλωσον, εἰ κάτοισθά τι.m B. πρωτιστα ἐν Ουν πάντες ἀναυδεῖς τότ' εὐστησαν, καὶ κυφαντες χρονον ουκ λίγον διεφρόντιζον. κατ εξαίφνης ἔτι κυπτόντων καὶ ζητούντων των μειρακίων 25 λάχανόν τις εφ στρογγυλο ειναι, ποίαν δ' αλλος, δένδρον δ' τερος. ταῖτα δ' ἀκούων ατρός τις

Σικελῆς πο γας κατέπαρδ' αυτων ως ληρουντων.

M A. η που δεινῶς ργίσθησαν χλευάζεσθαι σεβόησαν 'το γαρ εν λίπαις ταῖσδε τοιαυτὶ ποιεῖν ἀπρεπες. B. υδ εμέλησεν τοι μειρακίοις.

M ὁ Πλάτων δ παρών, καὶ μάλα πράως, Ουδῖν ὀρινθεὶς επέταξ' αυτοῖς

ἀφορίζεσθαι τίνος εστ γένους'

55. λεξις ὁ χαρίεις προπομα λον παρατίθησι τοις

διακρίνειν δυναμένοις

V. 31. ' ad i. BCD. ni. L. V. 32. Legebatur τοιαῖσδε. Recte τὐσδε nisi mais hae in unum versum coniungi velit, τοιαῖσδε τοιαύτα ποιεῖν ἀπρεπες τοιαυτὶ einelous admenandr. p. 34. Li- τοιαυτα. V. 33. ἀπρεπὲς cisa onus. D- εὐπρεπές. I idet Iinrara ne scripserit ποιεῖν υ ευπρεπές ἐστιν πe ποιεῖν πῶς εὐπρεπές ἐστιν; V. 37. of πάλι iii Iicavi acuna in verM ἀρχης οrtasse explendam. Et surratius deleba πάλιν.

168쪽

ἐφ' ηὐεπέκειτ' u τυρος, οὐδ' ἐλαῶν γένη, ουδὲ παρέχουσαι κνῖσαν μῖν πλείονα παροφίδες καὶ ληρος, αλλὰ παρετέθη ουπερηφάνως ζουσα των ρῶν λοπὰς, τ του πόλου του παντος μισφαίριον. απαντ' ἐνην τακε γαρ ἐν ταυτη καλῶ ' χθυς, εριφοι, διέτρεχε τούτων σκορπίος 'Io υπέφαινεν ει μίτομα τους στέρας. i, ἐπεβάλουεν τὰς χεῖρας. ἐν μοὶ λαλῶν αμα καὶ διανευων σχολεῖτο, α δ όγων ἐπ' ἐμ κατηντα το πέρας ου ἀνηχ', ως την λοπάδ' ορύττων ἀποδέδειχα κόσκινον.

56. MX KAL. Ἀριστίας Μυκαισι δ ρέχθει το λάειον πέδον. Πολίοχος μεμαγμένην μικρον μελαγχρη μαζαν ρορωμόνην ἐκάτερος μῶν εἶχε δις της μέρος

κα συκα βαιά καὶ μυκης τις ἐνίοτ' ωνώπτατο, καὶ κοχλως γενομένου φακαδίουηγρεύετ' αν, καὶ λάχανα τῶν αυτ οχθόνων ' θλαστη τ' ἐλάα καὶ πιεῖν οἰνάριον ν

φύολον. Ἀντιφάνης T δειπνόν ἐστι μῶζα κεχαρακωμένη δείροις, προς εὐτέλειαν ζωπλισμένη,

169쪽

τοιουτος ὁ φος, πυρετος, φλέγμ' - ἔχων.ουδεις κρέως παρόντος ἐσθίει θυμον, Ουδ οι δοκοῖντες πυθαγορiζειν. καὶ προελθών

Tι γαρ οἶδ' ἡμῶν το μέλλον- τι παθεῖν πέπρωθ' κά- των ἐλων ταχυ δη λαβὼν

οπτα μυκητας πρινiνους τουσδὶ δυο.

- Κηφισόδωρος ο σοκράτους μαθητω ν τοι κατὰ ευριστοτέλους, τέσσαρα δ' - ταυτα βιβλία, πιτιμα τω φιλοσοφω , ον ποιησαντι λόγου ξιον το παροιμiας ἀθροῖσαι Ἀτιφάνους ολον ποιήσαντος δρῶμα το επιγραφόμενον Παροιμίαι εξ ου καὶ παρατίθεται τάδε ο- αν ει των μετερων φάγοιμί τι, μνησας μου αν φαγεῖν δοκῶ καὶ στρυφνὰ μηλα, κει τι πνίγει βρωμά τι. 57. Φύονται δ οι μειπες γηγενεις καὶ ισὶν υrῶνεδώδιμοι ὀλίγοι - γὰρ πολλοι ἀποπνθουσιν. δῶ καὶ Ἀπυαρuος παίζων - , Oωνα μίκαις ἄρ' ἐπέοκληκότες ανιξεῖσθε κανδρος δ' εν Γεωργιαοῖς καταλέγει καὶ τίνες αυτῶν εἰσι ν οι δανάσιμο λενων

170쪽

κοκκρυφας δάτεσσιν ἀειναέεσσι νοτiγις, νίσονται πυθμέσσιν κηριοι ' ων, μίκητα

θρεπτὸν, μη τι χαμηλον απὸ ἰζης προτάμοιο. τὰ δ' αλλ' υκ ην ἀναγνῶναι. Καὶ τε μύκητας μανίτας τότ' ἐφείσαις,

αρχίδης τριπίδον φησὶ τον ποιητην ἐπιδημησαι τῆ

ι Λύρω, καὶ γυναικός τινος μετὰ τεκπων κατὰ τον αγρους, δίο ἐν αρρένων τελείων, μια δἐ παρθένου, φαγουσης θανασίμους μουκητας καὶ ἀποπνιγείσης μετὰ των τεκνων ποιησαι τουτὶ τὸ π ραμμα

ὀ τον ἀγηραντον πόλον αἰθερος ηλιε τέμνων, αρ εἶδες τοιόνδ' ἔμματι πρόσθε πάγος ἔ

μητὰ παρθενικην τε κόρην δισσους τε συναίμους εν ταυτω φέγγει μοιριδi φθιμένους.

3ιοκλης ὁ Καρίστιος ἐν πρωτω γιεινῶν φησαν Ἀγριαεφζματα, εὐτλον, μαλάχη, λάπαθον, ἀκαληφη, ἀνδρά- φορνς, βολβοι, δνα, μίκαι.

Scribebatur dνδ ταξις.