Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

131쪽

Ρ0LTAE ELEGIA Cl. 4 i5 Ουδέν' ὁμοῖον ἐμοὶ δύναμαι διζήμενος ευρεῖν πιστον εταῖρον, οτω μή τις ἔνεστι δόλος ἐς βάσανον δ' ἐλθὼν παρατρίβομαι ωστε μολίβδω χρυσος, υπερτερίης δ' αμμιν ἔνεστι λορος. Πολλά με καὶ συνιεντα παρέρχεται' ἀλλ' υπ' ανάγκης 420 σιγῶ, γινώσκων υμετέρην δυναμιν. Πολλοῖς ἀνθρωπιον γλώσσn θυραι Ουκ ἐπίκεινται ἀρμόδιαι, καί σφιν πόλλ αμέλητα μελει

πολλάκι γὰρ το κακον κατακείμενον ἔνδον αμεινον,

ἐσθλὀυ δ' ἐξελθὸν λώιον η το κακόν.

424 Πάντων μεν μη φυναι ἐπιχθονίοισιν ἄριστον, μη δ εσιδεω αυγὰς οξέος ηελίου ' 40 φύντα δ' οπως ωκιστα πυλας Μῖδαο περῆσαι, καὶ κεῖσθαι πολλην γην ἐπαμησαμενον.

Φυσαι καὶ θρέψαι ραον βροτόν, ξ φρενας ἐσθλὰς

Versiis corrii plus. Poeta VHletur trixisse: bonMn. quod divuloot ran, plus nocuit, quam malum. - V. 42b-8 Rffert Sext. Emp. Uypol. III p. 175. Stob. CXX 4. Clem. Al. Str. III 432. Tli eo lorot V p. 71, 15. Silii . v. αρ χην ἰῆσθαι. Cf. etiam I logon. III 4. Macar. II 45. Apostol. III 85 Fueriant antiqui versus, quos Midae. Silenus serebatur olini dixisso, 'Aρχὴν μεν μη φυναι ἐπιχθονιοισιν αριστον, φύντα δ Oπως ωκιστα πυλας 'Arδαο περhσδι, istos inlitati ir Theognis, cons. qt Re Π Onui Anal. Alox. I p. 22. - V. 425. πάντων, Sext. Stob. Strid. Stob. Paro in logr. etap. Tlieod. Vb αρχήν. - V. 426. ἐσιδειν, Clom. Tlieo l. ἐσορῶν, Sext. Od. Vrat. ἰδέειν, Macar. ἐπιδειν. - Κ αυγὰν. - οξεος, Ηe horώκεος. - V. 427. 'Αἴδαο, h lsirin ἀωα. Respicu: Plui. consol. ad uxor.e. 10. - V. 428. γην ἐπαμησάμενον, insoleriter clictum, nam alias de comatis, qui mortu im sepeliunt, vici solet αμῆσθαι γην, Vid. Hero I. VIII 24. Antii. Pal. VII 404 et 416: et diversum quoque est, quod dicit

Antipater ib. VII 241: πολλα τιθηνητὴρ ὀλοφυρατο, χερσὶν ἀμῆσας

υνδρομάχοις δνοφερῶν κρατος υπερθε κόνιν. ἐilaro pik et Sexti lectio γαιαν ἐφεσσάμενον, alvo ἐπιεσσάμενον malis. Cf. Pind. Nem. XI 21. V. 229. φῆσαι, Λ φαυσαι.

132쪽

430 ἐνθεμεν ' ουδείς πω τοὐτο γ' ἐπεφράσατο, P τις σωφρον' εθηκε τον αφρονα, κακ κακου ἐσθλόν ' εἰ δ' 'Aσκληπιάδαις τοὐτο γ' ἔδωκε θεός, ἰῆσθαι κακότητα καὶ ατηρας φρένας ἀνδρων, πολλούς αν μισθους καὶ μεγάλους ἔφερον l 5 εἰ δ' ην ποιητόν τε καὶ ἔνθετον ἀνδρὶ νόημα, ου ποτ' ἄν ἀγαθου πατρὸς ἔγεντο κακός, πειθόμενος μυθοισι σαόφροσιν ἀλλα διδάσκων Ου ποτε ποιησεις του κακὸν ἄνδρ' αγαθόν. πιος, ος τον ἐμὸν μὲν ἔχει νόον εν φυλακῆσιν,440 τον δ' αυτου ἰδιον ουδὲν ἐπιστρέφεται. 408

ουδεὶς γὰρ πάντ' ἐσtὶν ἀνόλβιος ἀλλ' ὁ μεν ἐσδ λος

ἰῆσθαι κακότ α καὶ α τηρὰς φρενας ανδρῶν. εἰ δ' ην ποι τόν τε καὶ ἔνθετον ανδρὶ νόημα, πολλους αν αισθοvς καὶ μεγαλους Θερον

133쪽

θυμον ὁμως μίσγειν ' ἀθανάτων δὲ δόσεις

445 παντοῖαι θνητοῖσιν ἐπέρχοντ', ἀλλ' ἐπιτολμῶν χρη δῶρ' αθανάτων, οἷα διδουσιν, ἔχειν. ει μ' ἐθέλεις πλύνειν, κεφαλῆς αμίαντον απ' ακρης αἰεὶ λευκον υδωρ ὐευσεται ημετέρης ευρησεις δέ με πῆσιν επ' ἔργμασιν ωσπερ απεφθυν 450 χρυσόν, ἐρυθρὸν ἰδεῖν τριβόμενον βασάνω, του χροιῆς καθυπερθε μέλας ουχ απτεται ἰος ου δ' εὐρως, αἰεὶ δ' ανθος ἔχει καθαρον. Ωνθρωπ', εἰ γνώμης ελαχες μερος ωσπερ ἀνοιης. καὶ σωφρων Ουτως ωσπερ ἄφρων ἐγένου, 455 πολλοῖς αν ζηλωτος ἐφαίνεο τῶνδε πολιτῶν,

ουτως ωσπερ νυν ουδενος αξιος εἶ.

τοι σύμφορον ἐστι γυνη νέα ἀνδρὶ γέροντι

Ου γαρ πηδαλίω πείθεται ωστ ακατος,

Ουδ' ἄγκυραι ἔχουσιν ' ἀπορρηξασα δὲ δεσμὰ 40si 460 πολλάκις ἐκ νυκτῶν ἄλλον ἔχει λιμένα. ποτ' ἐπ' ἀπρηκτοισι νοον ἔχε, μηδὲ μενοίνα,

χρημασι, των ανυσις γίνεται Ουδεμία.

134쪽

μαρεως τοι χρθμα θεοὶ δόσαν ουτε τι δειλον ουτ ἀγαθόν ' χαλεπω δ' ἔργματι κυδος ἔπι. 65, υμφ' ἀρετῆ τρίβου, και σοι τα δίκαια φίλ' εστω, μηδέ σε νικάτω κέρδος, ο ,τ' αἰσχρον Μηδένα τῶνδ' ἀέκοντα μένειν κατέρυκε παρ' ista,

μηδε θυραζε κέλευ' Ουκ ε θέλοντ' ἰέναι,

imitati stunt lati id poetac, volui Cnt illi is 44,8: titss , Non munerenti quam mihi meus venter. Dum sumptuosus appeto, dedit. eenas. uae ex aritiquioribusnfleri Lot,ockΛ i. v. 476 ciuiliuS n litas Elim p. Plioeni8S. 386) plerii quo alius Woneris fiunt, ita tuo nescio nn lito locus vitium contraxerit, polorat eni inscrilai μη ποτ επ' απρηκτοισι νόον εχ ε μενοινὴν χρημασι vel νόον ἔχε μηδε μενοίνα χρήματα, τῶν ανυσις γίνεται οὐδεμία. - γ

Hartvng fecit, num V. 492-6 iὶain Bolcher Segregaverat. Vel chor, mi ivariis pootis haec attrit, ait, mronait v. 467-74. 475-6, 477-92, 493-s, sed idoni v. 386-92 ali interpolatoro alimio prosectos esse existinant. Non minor il ubitatio ost do citraninis auctore. Ego cum v. 472 vel corto simul innis Eueno tri intritur vide Euoni D. 8 , in proeudosi h inc corio locum v. 467-74 Pario poetao tribui, id iam nnio a Bacti emit suspicatiis et postea Harti inet prol)nuit: nani Aristotelem, qui compluribus

locis liunc versi ini Eueni notitie adlubuerit, non esse incertae utentoriae errore ductum, apparet. Postea cum intonexi antiquioris alicuius et listud ignobilis poetae luinc eleg4nm esge, Narsiis eam stispicioli eIn abieci: existimul, Rin ent in Sopli istam Elienum nobilein tuitio vorsum ex antiquiore poeta in SiIuni earnaon transtulisso. Elonini vel Plistro eratis illo locus, ubi linoe elegia cuin Hesiodois versibus cona ponitur, satis Superque arguit, nuti pilina esse carmen nomist a Pario sopitista compositum: accedit gravissin lini Argiuuentuin, quod is, qui hane syllogen concinnavit, vetem in tantum poetarii in ino intimenta adhibuit, noviciis poetis, qui circa

135쪽

470 θωρηχθέντ' οἴνω μαλθακος υπνος ελη, μμήτε τον ἀγρυπνέοντα κέλευ' ἀέκοντα καθευδειν'

πῆν γαρ ἀναγκαῖον χρῆμ' ἀνιηρον ἔφυ

τ- πίνειν δ' ἐθέλοντι παρασταδὸν οἰνοχοείτω ου πάσας νυκτας γινεται ἀβρα παθεῖν 476 αυτὰρ ἐγω - μέτρον γαρ εχω μελιηδέος οἴνου -υπνου λυσικάκου μνήσομαι οῖκα δ' ἰων,

ῆξω δ' ώς οἶνος χαριέστατος ἀνδρὶ πεπόσθαι ' 410ουτε τι γαρ νήφω, ουτε λίην μεθυω.ος δ' αν υπερβάλλαὶ πόσιος μέτρον, ουκέτι κεῖν0ς

Peloponnesia belli tompora florusemnit, proclii lii initis. At rilrsus Pariim redibile est, si hic sophista versum istiurn ab alitivriore Poeta haud ignobili mutuatus erat, id Aristotclon , qui graecae poesis uionumenta diligentissimo perscrutatus erat, stigissor atque etiam si largiaris, eiusmocli error ni in Aristotelom cadero, tamen non est verisimile philosoplium tam pervagatam sententiam sopitistac alicui ius auctoritate idonii donituitum osse: sed iure sito, Aristoteles Elieni nientionem secit, si illo unus e principibias gnomicao poesis sitit. Aristotelis igitur auctoritata confistis iam totam lianc ologia in Euono tribito, noe tarnen SOPliistRe, qui Socratis suit aequanis, sod inniori, cui is notas sano incerta est: Sed cumlito Euenus Simonidem niloquatit r. suspicor Ana arginiina iambo raptiuin, qui et ipso elegias coinposuisse sortiar, ilici. Sit Donidis bis praeterea in hae sylloge sit mentio v. 667 ot 1319: ita tuo lii cilio tuo Ioel pariter ex Eueni elogiis videntur ropetiti esse. Igitiir Euentis ille Arellii Oelii popularis sui exenapio excitatus vi lotiir aninium ad ologiae nin poesin applicavisse. His olegiis integris usiis est, qiii lianc opitoinen condi sit, qua. quidem epitome fa tuni est, ut anticilior iiii poetarii in elegi no In Rgis In R-gisque oblivione obrii eruntur: ita pio inni Eratostlionis notate Eueni cἔarminum exen pia penitus extincta sueriint. - V. 467. τῶν ὁ mioreo rates apud Atthen. μητ qiiod hic silio stio rostitii ortini Seianeide Win et II arti iura - V. 469. μηθ' A. μηδ' rol. - αν ad i. AK. ona. rol. - V. 470. θωρθ-χθεντ . b c d shinn bωρυχ θε τ', ol θωριχθε rix Hermann θωαirθέντ'. non recte: Veri iurn θωρqσσειν similiter adli1bitum ost in ii ac syllogo V. 413. 508. 840. 880, qua o ilivorsoriina poclariina sunt, itona tus HS PSt Anacreon D. 147. - μαλθακός, Κ μαλακὰς. - A, ελοι rel.

136쪽

480 τῆς αυτοὐ γλώσσος καρτερος ουδὲ νόου μυθεῖται ὁ ἀπάλαμνα, τα νήφοσι γίνεται αἰσχρα αἰδεῖται δ' ερδων ουδέν, οταν μεθύιὶ, το πρὶν ἐων σώφρων, τότε νήπιος αλλὰ συ ταυταγινωσκων, μὴ πῖν' οἶνον υπερβολάδην,495, αλλ' ἡ πρὶν μεθυειν ὁπανίστασο - μὴ σε βιάσθω γαστήρ, ῶστε κακον λάτριν εφημέριον - , η παρεὼν μη πῖνε συ δ' ἔγχεε τουτο μάταιον

κωτίλλεις αἰεί του νεκα τοι μεθυεις

η μεν γὰρ φέρεται φιλοτήσιος, ἡ δὲ πρόκειται,490 την δε θεοῖς σπένδεις, την δ' ἐπὶ χειρῖς ἔχεις ἀρνεῖσθαι δ' Ουκ οἶδας ανίκητος δέ τοι Ουτος,ος πολλὰς πίνων μή τι μάταιον ἐρεῖ. υμεῖς δ' ευ μυθεῖσθε παρὰ κρητῆρι μένοντες, ἀλλήλων ἔριδος δῆριν ἐρυκόμενοι, 495 ἐς το μέσον φωνευντες ομῶς ἔνι καὶ συνάπασιν 'χουτως συμποσιον γίνεται Ουκ αχαρι.

Aφρονος ἀνδρος ὁμως καὶ σωφρονος οἶνος, ὁταν δὴ 4ti

137쪽

ν πυρὶ μεν χρυσόν τε καὶ αργυρον χριες αν ὁρες 500 γινωσκουσ', ἀνδρος δ' οἶνος εδειξε νόον, καὶ μάλα περ πινυτου, τον υπὲρ μέτρον ηρατο πίνων,

ωστε καταισχὐναι καὶ πρὶν ἐόντα σοφόν.

οἰνοβαρέω κεφαλήν, 'Oνομάκρμε, καί με βιαται

ros vellit Thiae id. J V 26: αἱ μεν σιτον ἐντο γηννουντο, ubi facitis

ciui Tilaletae arniciis, Clinroradito ot Znloti ei noctualis, parueritve legibi Sscriptis clariis situ: vido Aristot. I ol. II 9, 5: πειρῶνται δέ τινες καὶ συν γειν,-υνομακοι του ρὲν γενομένου πρωτου δεινου περὶ νDuOθε - σίαν, γυμνασθηναι δε αυτον εν Ερητη Λοκρον ἄντα καὶ ἐπιδ νονντα

ταυτα μεν λέγουσεν ασκεπτότερον τω χρόνω λέγοντες : Iion Oninia liaeeiide indigna esse conset Aristoteles, sed temporiina iustorii ira incirininuae illo perStringit: possis suspicari, Eplioriana castigara, cliti sordiisso tiralernim partem ainpia oporis ediderat: eteni in is, id quod tostantur Stratu, et Plutare lius quian vita Lyci argi I pliori In potissi naum sequiitur , I y ur u II Tlaalo tuo iustitutione usunt esse memoriae prodidit: sed litinc liistoriari hinscriptore in otiani Zaleucti in Thaletae liseipulum quod per te imporis ratioties licuit; eunde nimie Lyeurgi nequalem perlii buisse, clina Locrorum

138쪽

duo quετέρει, το δῶμα περιτρέχει ἀλλ' αγ' ἀναστας πειροθῶ, μη πως καὶ πόδας οινος ἔχει καὶ νόον ἐν στήθεσσι ' δέδοικα δὲ μή τι μάταιον ἔρξω θωρηχθεὶς καὶ μέγ' ονειδος ἔχω.

Οινος πινόμενος πουλυς κακόν ην δέ τις αυτόν

5lu πωρ ἐπισταμένως, ου κακὸν ἀλλ' ἀγαθόν. Ἐλθες δή, Κλεάριστε, βαθυν διὰ πόντον ἀνυσσας,

ἐυθάδ' ἔπ' ουδὲν ἔχοντ' ω τάλαν οὐδεν ἔχων. νηος τοι πλευ9ῆσιν υπο ζυγὰ θήσομεν ημεῖς, Κλεάρισθ', οἷ' εχομεν χοια διδουσι θεοί.

Epigoplinio rei in civitas ol. 17 vel nou niunt iiii alite conditii sit, fidem excellit: ita ilio sortasso in Heraclidein Ponticii in hae e dicta sitiat, clitelli in libris περι νόμων talia teinporuin veritato Glverganto prodi dissu notiost incredibile. Unoni acritiim autem Thaletae RIni tim sitisse noli est, Eiir improbe inaIS: is voro, si popillaribus suis leges scripRit, certe iiOti

ante Zaleucuin tioc militere stinctius est, ut Prituus loguin auctor inter Graecos liaberi liis sit: nnin cons uitanorim Omnino ost, colo Ioa prius

rein pliblicani legibus orclinavisse, quam piitrius urbes: Voriam Zaleuci exemplo excitatiis vi lotiirono iuncritiis vel apuit Opuntios vel apud Crissaeos Locros legium auctor extitisse: lioc tanton Vera Sintilius puto, si ii ii te in Epigepliamia Crissaeorunt suerunt oloni: ne quo vero Locri crissaei oleo liunianitnus expertes suerunt, quema III Odum plerique existimant: civitates citis regionis antiquitus bono legibus temperatas suisse argu ineuto est titidus iae anthieneAiuin et Chaliensi uis, quem cum Rosa uiniis liboraliter saeculo octavo adscripsisset, Κiretilios non roeta ad belli Poloponnesii te insiora rosert. Igitur si hic Onomacritus Locrensis N pellatur, fortasse H versiis Thrileta uni, cf. V. 121 1 seqq. - Οἰνοβαρεω

Ao et Stob., Οἰνοβαρῶ rol. - υνομάκριτε, Κ ὀνομα κριταί. - βιῶται, Λ βεβιῶται. Ap. βιουται. - V. 504. γλώσσης scripsi, quod postea

indicio est, liaec in rirctuni re laeta esse. Cum iis, quae sequuntur,

139쪽

Ρ0ETAE ELEGIA Cl. 5l5 τῶν δ' οντων ταριστα παρέξομεν ην δε τις ελθ y lle σευ φίλος ων, κατάκεισ' ώς φιλότητος εχ εις. Ουτε τι τῶν οντων ἀποθήσομαι, ουτε τι μεῖζον σῆς ενεκα ξενίης αλλοθεν οἰσόμεθα. ην δέ τις εἰρωτα τον ἐμον βίον, ωδε οἱ εἰπεῖν

520 ώς ευ μὲν χαλεπῶς, ώς χαλεπῶς δὲ μάλ' ευ,

ἄσθ' ενα μὲν ξεῖνον πατρώων οὐκ ἀπολείπειν, ξείνια δὲ πλεονεμ ου δυνατος παρεχειν.

οὐ σε μάτην, ω Πλουτε, βροτοὶ τιμῶσι μάλιστα η γὰρ ρηῖδίως την κακότητα φέρεις. 525 Καὶ γάρ τοι πλολον μεν ἔχειν ἀγαθοῖσιν ἐοικεν,

η πενίη δὲ κακῶ συμφορος ἀνδρὶ φέρειν. γδ μοι ἐγὼν ηβης καὶ γηραος ουλομένοιο,

του μὲν ἐπερχομένου, τῆς δ' ἀπονισομένης. Ουδένα πω προυδωκα φίλον καὶ πιστὸν ἔταῖρον, 530 ου δ' ἐν ἐμὴ ψυχῆ δουλιον ουδεν ενι.

140쪽

Αἰεί μοι φίλον ητορ ἰαίνεται, ὁππότ' ακου αυλῶν φθεγγομένων ἱμερόεσσαν οπα. Xαίρω δ' ἐμπίνων καὶ υπ αὐλητῆρος ἀείδων, 413 χαίρω δ ευφθογγον χερσὶ λυρην Οχέων. 535 Ου ποτε δουλείη κεφαλη ἰθεῖα πέφυκεν, ἀλλ' αἰεὶ σκολιη, καυχενα λοξὸν ἔχει. ου τε γὰρ εκ σκίλλης ρόδα φυεται οὐ/' υάκινθος,

ουτε ποτ' ἐκ δουλης τέκνον ἐλευθέριον.

Oυτος ἀνηρ, φίλε Κυρνε, πέδας χαλκευεται αυτῶ, d 0 εἰ μη εμην γνώμην ἐξαπατῶσι θ εο Λειμαίνω, μη τηνδε πόλιν, ΙΠολυπαῖδο, υβρις, ηπερ Κενταυρους ώμοφαγους ολεσεν. η με παρα στάθμην καὶ γνώμονα τqνδε δικάσσαι,

Κυρνε, δίκην, ἶσόν τ' ἀμφοτέροισι δόμεν,

V. 531. ἰαίνεται, ἰίνεται lima, ἴναιται c a manu pr. , ἀγάλλεται g. - ακουσω, Eniperius ἀκOvω. - U. 533-nse aravi R praegressis. - ' ἐμπίνων scripsi, nisi δὴ πίνων malis, libri 3' ευ πίνων. Biunckδ αυ π. ἀείδων Ι'ierson, lit,ri ἀκούων, emendatio nec ossaria, non quod Praecessit ni odo o&κουσω id quod corniptelae ansam dedit). nam non coniuncta olim fuerunt lineo disticha, soli propter orationis concinnitatena, tuae elegiacae poesis peculiaris est virtus; nain tit poeta cit tara inpulsat, ita idem etiam canit tibicine inodos praeseunte, non auseti lint: ita lito iam rencio, Iod oli in scripsi. otiani O. Sclineider conii notidiivit ὁπ αυλητῆρος ακούων. Versns Archilo hi esse puto, qui prirnus iure linec de so praedicare potoriit: ceterum cs. Arelin . sr. 222αδων υπ αυλητῆρος, libi Selincido vin I iiii . Antii l. 1812 p. 683 verbis traiectis scribere maluit Dπ' αυλητῆρος ἀείδων, quae si ver a esset cou-iectura, etiarn locuples alictoritaη lianc suSpicione ni firmaret. - V. 534. ὀχέων, Ρierson ἐλάων, ogo hoνεω ν conieci . - V. 535-6 affert Stob.

et Stob. εὐθεiot. - V. 536. σκολιῆ. Κ σκολιόν. - V. 537-8 separavi a Praegressis, v. 537 assert Arson. 397. Apostol. XIII 76. - σκίλλης, σκύλ-- . λης el. - ρόδα φύεται, participi uui φυόμενος prodiicitur V. ii 34 et a P. Solon. 4 v. 36, hic possis φύεται φόβον coniicere. - οὐδ' l sokker, libri οἴθ'. - V. 538. Οἄτε II elcher, libri ουδέ. - ἐλευθέριον, ἐλεύθερονbsui. - V. 539. ουτος Α, ουtις ' - αὐτω, αυτῶ Ad shnan. - V. 510 cancellis sepsit Hariun D- V. 542. ώμοφαγους, ἁμοφόρους s. - ολεσεν ΑΚ Ο, ολέση ', quod praeoptavit Hariun g. - V. 513. γνώμονα Α, ut Vulchen aer coniecerat. γνώμην. - Αικάσσαι Κ δικάσειν. - V. 544. Postδομεν videtur pleno interpungenduin et sequens ilisti clivia , iluod alienum ost, separandum: nain videtur lite quo illo disti elui in intercidisse.

라틴어 텍스트