Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

101쪽

ανα, Aqτους υἱε, Λιος τέκος, ουποτε σεῖο λησομαι ἀρχόμενος ουδ' ἀποπαυόμενος, αλλ αἰεὶ πρῶτον σὲ καὶ υστατον ἔν τε μεσοισιν ἀείσω ' συ δε μοι κλυθι καὶ δίδου.

Theognis. Codices eollati a Belcicero in editi otio altera Borol. 1827)sunt lii Mutinensis Α) omnium praestantissi in iis, Parisinus Reg. 2008 sive

Marc. 522 Κ) eo lex praestans, nec lainen interpolationis i inmanis et, ut Iselcher significavit, a v. 109 us mio ait 1100 circa sexagesimum liuein qtio lacunosus, Laurentianus pliit. XXXI cocl. 20 l . narii eranu.k ni , Vaticanus 63 n , Vaticanus 9 15 O), oodox non minus qiuam A etΚ praestantia insignis, Vaticanus 1388 spin, Vatianus Ρalat. 10 2 i), sic. Pal. 139 r). Drao-terea ex Vindobonensi leetiones aliquot enotatas liabui s), Laurentiant plui. XXXII cod. 48 chart. primorem partena coniti Et Si tulernia nil q. Asteriscus significat ceteros libros intor so consentire. - Εx his codicibus sententias listinguitiit lx Hii mnqr. - I o auctoritate la Orum librorum dixi in commentationo de crisi Tlieognitida, quas legitur in Musco Riten. Novo III p. 206 soPb et 396 seqq. CL etiarn Schnoide in in Notit. Societ. Gotting. 1852 n. 5. Theognidis Ioeos coim plures pertractavit Leutach Exerc. Crit. Spoc. II Gotti 1862 3 et passina in Plii lologi, alios attigit Sestoeniann in schedias male de Theogn. Gryptiis v. 1861. - Inseribitur carnion θεογνιδος ἐλεγείων α A. θεογνις 'εv τις t, μεγαρέως et , θεόγνιδος στίχοι ηρωελεγειοι Κ. συν θεω του 'εο- γνιδος ος δια στιχων ηρωμ λεγείων Ο, θεόγνιδος γηῶμ αι Iid fui psi, θεογνιδος μεγαoέως σικελιώτου γνῶμαι ελεγειακαί c, θεογνιδος γνῶμαι. ὴρωε- λεγειοι Οι στιχοι i , θεόγνιδος γνῶθαι : μῶλλον θεόγνιδος γνωμολογια προς Κυρνον τον ἐρωμενον n, θεόγνιδος νεγαρεως γνωμολογια πρὰς κυνον πολυπαίδην τον ἐρώμενον Ι1, θεόγνιδος γνῶθαι του μεγαρεως προς Ευρνον τον εαυτου φιλον ' θέογνις, θεογνις' θέογνις r. - V. I-4 affert Aposto I. XVIII 56 b. Arsen. 485. - 2. ἀρχόμενος, αρχόμενός

γ' i. - αποπαυόμενος, Turnebit A αναπαυόμενος. - V. 3. σε scripsi, liba iτε. - V. 4. αρισω, liane futuri soranam antimiis poetis plano abi uilicans Cot etυμνησω proponit; poterat Ionior o medicina uti αει δω, mi Dinadmodum apud Eurip. Here. Fiir. 678 ἔτι τὰν Ηρακλέους καλλινικον αείσω

Elnuleius probabiliter g είδω scripsit. μοὶ ΛΟ, μευ ceteri libri.

102쪽

5 Φοῖβε αναξ, οτε μεν σε θ εα τέκε πότνια Λητώ,

φοίνικος ραδινῆς χεsσὶν εφαψαμένη, αθανάτων καλλιστον, ἐπὶ τροχοειδδε λίμνρ, 382πῶσα μεν ἐπλήσθη Βῆλος απειρεσίηοδμῆς αμβροσίης, ἐγέλασσε ὁὲ γαῖα πελώρθ, i 0 γήθησεν δε βαθυς πόντος ἀλος πολιῆς.

ρτεμι θηροφόνη, θύγατερ Αιός, ηνυγαμέμνωνεῖσαθ', οτ' ἐς Tροίην ἐπλεε νηυσὶ θοαῖς,

V. 5. Φοιβε, φοιβ' Ρ. - V. 6. ραδινῆς h dei laticinan et Pr. quam-quarn non multurn tral mendum in irae ro liis eo licibus, curn ι dativI tantum non ulli suo oniiuant, ut nekker m cIt: ceteri oαδινῆς. Cod. Pal.RP. IIO sol . τρυφερῆς, at serit en turn otiani noφοινικος ραδινης ut etiam Draeo Straton. p. 93 exlii laetin, quod opuli eton in priniis palmae convenit, nec quoniam infra V. 996 cle Lacaena puella victum 0αδιναις σάκαινα κορη concinito iclem do Ibatonu dicendum. At gravis insultino mo arguit , lineide viii, dicen luna eniin suisse φοίνικος ραδι- νου : scilicetis ignoravit palimas ct miros et fonsilias esse. vid. Herodot. I e. 193: εἰσὶ δέ σφι σοίνικες πεφυκότες ἀνὰ παν το πεδίον ' οἱ πλεονες Πυτῶν καρποφόροι, εκ τῶν και σιτια καὶ οἶνον καὶ μέλι ποιευνται τοῖς συκ1ων τρόπον θεραπευοvσι τά τε αλλα καὶ φοινικων τους ἔρσενας Ελλζνες καλέουσι. τούτων τον καρπὰν περιδέουσι τῆσι βαλαντι τό - ροισι τῶν φοινίκων, λα πεπαινη τέ σφι ὁ ψὴν την βάλανον εσδυ-

νων καὶ μη ἀπορρίη ὁ τοὐ 'οίνικος ' ψῆνας γὰρ δη φορέουσι ἐν τιμκαρπῶ οῖ ερσενες, κατάπερ δη οῖ ολυνθοι. At Iiinversarius ilicet, cliinereii luim esse, Delia palma naas an semina suel it: lanne quoque clii aestione ni solvam; in lina sine cni in ap. Tiscliboin Vas. pici. T. II t. XII, ut, i Apollinis advontiis in Deliina insulain exilibetur, licet vitiore pnim anai necis exuberante ni: sernina igilii r palna a suit, itiantili iam a poetis vulgo ὁ φοίνιξ dici ii ir; prorsus ut ost in sint ili argumento Ap. Prius an . X 15, 5, ulbi describit patuinin ante ana. qi inni Avienienses Delptiis de dicavom nt,

οἰκουντα n μεγάροις ἐς Ιλιον ἔπεσθαι πείσων; nam ut id leve discrimen, cluod Theognis de ipsa expeditione dicere vaeotur, Pausu nins de itinero . quod antea nil lieroas conoeroga nil os suscepit Agnincinnon. Joteratna conseras Calli in actuun ap. Reliol. Arist. Av. 873: Tnν ώγαμέμνων, ώς ὁ μυθος, εῖσατο, Tῆ καὶ λίπουρα καὶ μόνωπα θυεται, Ῥὲae

io Amarysia sive Colaoni lo Diana sunt dicta. Noque tamen propter lianc sinat lititilinem etiam lite loeus ait Amarysiam I innatu revocandus, mi anuplam ius lint in line syllogo roli Maiae poetae, qiii in Eulioen si non natus fuit, at certe domicilium collocaverat. - νζυσὶ, νηυσοὶ A. -

103쪽

IGETAE ELE GIACI. εὐχομένω μοι κλυθι, κακας δ' απὸ κῆρας αλαλκε σοὶ μεν τουτο, θεά, σμικρόν, ἐμοὶ δε μέγα. 15 Μουσαι καὶ χάριτες, κουραι Λιός, αῖ ποτε Κάδμου ἐς γάμον ἐλθουσαι καλον ἀείσατ' επος 'οττι καλον, φίλον ἐστί τὀ δ ου καλόν ου φίλον ἐστίν. τουτ' επος ἀθανάτων ηλθε διὰ στομάτων. ρνε, σοφιζομένω μὲν ἐμοὶ σφρηγὶς επικείσθω

20 τοῖσδ' ἔπεσιν, λήσει δ' ουποτε κλεπτόμενα. ου δέ τις αλλάξει κάκιον τουσθλου παρεόντος

ωδε δὲ πῶς τις ἐρεῖ Θευγνιδός ἐστιν ἔπη :ι83του Μεγαρεως ' πάντας δὲ κατ' ἀνθρώπους ὀνομαστός

ἀστοῖς τοῖσδ ου πω πῶσιν α δεῖν δύναμαι '

25 ουδεν θαυμαστόν, Πολυπαῖδη' οὐδε γὰρ ὁ Ζευς Ουθ' υων πάντεσσ' άνδάνει ουτ' ἀνέχων.

- V. 17. I 8 nil ori Iri arte p. 191. Post v. 18 Leuiscli distielion intore illisse censet, quo V rba δια στομάτων cxplanata sit orant: non recto: ἀθάνατα στόματα Gmitiarum ora sunt. - V. I9. σοφιζομένω μεν ἐμοὶ, IIurtii lig

τας cl. πάντας h, πάντας et in naarg. ῆ πάντως t, ' πάντας. πῶσιν Dindors requirat. Antiquitus fortasse scriptuni filii πάντας γανδάνει. Fortasse ad hunc ipsum locum etiani aliud disti clion v. 799. 800 rescretidum est. Cotorum liue rospicit Liban. III 27.

104쪽

πέπνυο, μηδ' αἰσχροῖσιν επ' ἔργμασι μηδ' αδίκοισιν 30 τι ιας μηδ' ἀρετας ἔλκεο μηδ' αφενος. υτα μὲν ουτως ἴσθι κακοῖσι δε μη προσομίλει

ἀυδράσιν, ἀλλ' αἰεὶ των ἀγαθῶν ἔχεο

καὶ παρα τοῖσιν πῖνε καὶ ἔσθιε, καὶ μετὰ τοῖσινῖζε, καὶ ἄνδανε τοῖς, ων μεγάλη δυναμις.35 ἐσθλῶν μὲν γὰρ απ' ἐσθλὰ μαθήσεαι ην δε κακοῖσιν

V. 27. οἴα, οσσα l et in areo li. Sciunxit in lioe distichon a priori bus, ego vero conitinxi eum Seque utilbus, qtino Vulgo separantur; rocte vero Belchor v. 29.. 0 so gregavit a proxime sequentibiis; quamquam halui ilubio ali Pin necessitudo interce deliat. Nnin omnino liaec tria fragmenta in Io a v. 19 usque ad U. 38 eitis dona olei tuo fuisse videntur, quae prooemia locunt obtinebat: v. 19-26 liuius elegias exorilium Munt, neetninen integmina, nam poeta post v. 26 idani sontentiana videtur pluribus persecutus esso, ne ille licet contintio v. 26 cuni v. 27 soq. coniungere,

Vorsibiis 27-30 inclio alantiar ine dia pars clitaninis, '. 31-38 epilogus limitis elegisto est, ubi non incon Iriodo ea ipsa sententia, a qi In Poeta opilogiina orsius orat V. 31, in novissima parto v. 37. 383 iteratur, ut spi-IOgitin trito o Triui servatuna esso appureret: olini si is pienbar liuimum visti-clion v. 3T. 38ὶ so par an dum osse, mi ippe quod propter similitudinem esset sutiiunctiun. - U. 29. πέπνvo scripsi, lilbri vitioso πεπνυσor namnio dia syllaba ubique proitu cui ir, itaque πέπνυο scripsi, quem a linodium Davo apud Hontorii in Il. VI 585. Od. I 447 in pliisquamper socio dictiini; noe ilisfinitio ost δαίνvo, XXIV 63 aliaque id geniis. - ἔργμασι, ἔργασι Κο. - i, sortRr se 1 ητ' scribendum. - U. 30. ἀρετὰς, non nautandi ilia, nain non tam de lionesto, Piarn de laudelνrno stanti re necipionilii in; uti ost v. 129. - ἔλκεο, IIemn. coniecit nπεο, ni consoras Euripi l. Ino fr. 13. Hartian re totum locum sic consorii avit:

105쪽

P0Κ'sΑΕ ELEGIACI. συμμίσγλὶς, ἀπολεῖς καὶ τον ἐόντα νόον. 384 ταυτα μαθὼν ἀγαθοῖσιν ομίλεε, καί ποτε φῆσεις ευ συμβουλεύειν τοῖσι φίλοισιν εμ

Κυρνε, κυει πόλις ηδε, δέδοικα δε μη τέκν ανδρα 40 ευθυντῆρα κακῆς υβριος ἡμετέρης ἀστοὶ μεν γαρ ἔθ' οῖδε σαόφρονες, ηγεμόνες δε

τετράφαται πολλqν ἐς κακότητα πεσεῖν. Ουδεμίαν πω, Κυρν', ἀγαθοὶ πόλιν ωλεσαν ανδρες ἀλλ' ὐταν υβρίζειν τοῖσι κακοῖσιν αδ si, 45 δῆμόν τε φθείρωσι, δικας τ αδίκοισι διδ σιν οἰκείων κερδέων εῖνεκα καὶ κράτεος,

reat illa non ex alio Carmine petita esso, ut i eam eIn sententiam Poeta variaverat, Sed ex thae ipsa ologia suinta. Iam vorsius 40, Nierna linOduin infra legitiir, inelius Vtiletiir cum liuitis carininis instituto convenire, itaquo illas lectiones praeoptavit Hartvng: ne alio tamen cre lihilo ea, mino lite logimius, a breViatore sulastiti ita osse; puto o qui dein utrumque Pentanaetrum Tlieoguidis osse: hroviator lito quoque poetno copiam in artum redegit, liOo disti elion ex pluribus coaluit; poeta tyran- nurn, citius imperium auglaratur, primina ne orbo ilicit vβριστὴν κτλ. , loimio libero fatetur optimates la ou Imalum sua superbia cornua eritos esse, ευθυντηρα κτλ. - V. 39. ηδε, ουδε i. - τεκοι li. - V. 40. ευ θυντῆρα , fortasse coniicias ἰθυνrhρα , se i etiam Solon IV. 37 ευθυνει

106쪽

ἔλπεο μη δηρον κείνην πόλιν ἀτρεμιεῖσθαι , μηδ' εἰ νυν κειται πολλύ ἐν ησυχίsi, 8b

ευτ' αν τοῖσι κακοῖσι φίλ' ανδράσι ταυτα γένοται,50 κερδεα δημοσιω συν κακῶ ἐρχόμενα. ἐκ τῶν γαρ στασιες τε καὶ εμφυλοι φόνοι ανδρῶν μουναρχος δε πόλει μηποτε τΠδε αδοι.

σείων καὶ ἀτρεμίζων, ώς μεν μέγας τις καὶ φανερῶς δυνατός leg.

δυνατὸς φανερὸς) et si inditor apti l ii Suui Tli cogni t in v. 303 explican

dii in est: Ov χρη κιγκλίζειν ἀγαθὰν βίον, ἀλλ' ἀτρεμίζειν, τον δὲ

κακὰν κινειν κτλ. Hinc igitiir iam recte ἀτρεμίζεσθαι dicitur quies eo re,

ut ηρεμιζεσθαι apud Aristotelena. Inna ut hρεμίζειν intransitivo dictum apti l Xeuoplia de La c. rep. I 3: οι ἄλλοι Ἀλληνες κορας ηρεμιζουσας ἐριουργειν ἀξιουσιν, ita ociniar ἀτρεμίζειν apii 4 Horo 1. I 165. I90. VII 8. IX 74, ac vero otiain VIII 68: Oυτε αυτοῖ sic legendiim, non αυτοῖς)οἰκός, ην συ ἐπὶ την Πελοπόννησον ελαυνης τον πεζὰν στρατον, ατρε

άδειν Κ, ἁδοῖ i. In proe edo si scripsi ci dy, Alirons μουναρχοι δ' , ἀπόλει μ. τά ἄδοι. Si in Hiier L. cut soli, qui eona parat Herodot. III 82, cui

creἀit lianc Theognissis ologiana obversatani esse, scripsit ἀνδρῶν μουναρχός τε ' πόλει μη ποτε τyδε ἄδοι . . . nam existimat sentotitiam im-hersectilin osso. Denicilio M. Seliinuri μουναρχοι δε πόλει μηποτε τyδε ἄδοιν, cliuod ἔδοι εν interpretatur: nt in auiti tu lineo forma, quain finxit prirnus uehicer HomeriSelie Blaettor 111 se I. : Cilius serror ne latius Serpat, rom Pnti eis perstringarii. HO in orta oeo o l. Υ381: Ἀλλ' εtμοί τι πίθοιο,

τό κεν πολυ κέρδιον ε ' τοὐς ξείνους ἐν νηὶ πολυκλήrδι βαλόντες ἐς

Σικελοῖς πεμψωμεν, οθεν κε τοι ἄξιον ἄλφοι. recto cluiderii Be kker verbum novissi in una ἄλφοι interpretatur, sed fefellit olim sicut reliquos oriticos i inperita ria apsotu illicuitis interpolatio, qui temero v. 382 τους ξείνους . . . βαλοντες inseruit, qimisi poota dc Tlieoclyineno et Ulixe vendendis verba saceret: at poetii sol uni Tlieoelyna eniim intellexit, recte igitur se lial ot singularis numeriis ἄλφοι. Non ininus au laetor et impBrite

ulli loci si int interpolati, velut in Iynino in Cerer. 490: Aλλ αγ Eλευ-

σινος θυοεσσης δῆμον εχουσαι καὶ Πάρον ἀμφιρυτhω Ἀντρῶνά τε πετρ6- εντα, πότνια, ἀγλαόδωρ', ἄρηφόρε, Θnοι ἄνασσα αυτὴ καὶ κουρη. περικαλλὴς Περσεφόνεια, προφρονες ἀντ ωδῆς βίοτον θυμήρε' ὁπαζε.αυτὰρ ἐγὼ και σεῖο καὶ ἄλλης μνῆσομ' ἀοιδῆς. Clim iam non eo struat

ὁπαζε, corrigunt ὀπάζειν, frustra: nain poeta solani Cererem indigitat, quod et i in alia iii in vorsus novissimiis argui Int ; itaque do messio tollen diis versiis tui portliniis 493: αυτὴ καὶ κούρη κτλ. et ἔχουσα Risitio προτοων restituoiula. Qii ad Belcher do II. O 611 ῖν τινα των γε πόδες καὶ γοὐνα σαώσαι scripsit, ubi σαώσαιν requIrit, non intelligo: in Euripi lis Orosio v. 557 ὁ τι τυχοi Practer omnem no esSitR-

107쪽

οῖ πρόσθ' ουτε δίκας ηδεσαν ουτε νόμους

55 ἀλλ' ἀμφὶ πλευρῆσι δορὰς αἰγῶν κατέτριβον, ἔξω δ' ἄσe' ἔλαφοι τῆσδ' ἐνέμοντο πόλεος καὶ νυν εω ἀγαθοί, Πολυπαῖδ' ' οἱ πρὶν ἐσθλοὶ

νυν δειλοί. τις κεν ταυτ' ἀνέχοιτ' ἐσορῶν ἐ

60 ουτε κακῶν γνώμας εἰδοτες ουτ αγαθῶν.

δενα τῶνδε φίλον ποιευ, Πολυπαχη, ἀστῶν. ἐκ θυμου, χρείης εῖνεκα μηδεμιῆς αλλὰ δόκει μὲν πῶσιν απο γλωσσης φίλος εἶναι,

χρῆμα δε συμμαρς μηδενὶ μηδ' ὁτιουνω σπουδαῖον γνώσρ γὰρ οἴζυρῶν φρένας ἀνδρῶν,

σφιν ἐπ' εργοισιν πίστις ἔπ' ουδεμία, ἀλλα δολους τ απατας τε πολυπλοκίας τ ἐφίλησανουτως, ώς ἄνδρες μηκετι σωζόμενοι. μήποτε, Κυρνε, κακ- πίσυνος βουλευε συν ἀνδρί, 38670 ευτ' ἰν σπουδαῖον πρῆγμ' εθέλης τελέσαι, ἄλλα μετ' εοθλὸν ἰων βουλευ καὶ πολλὰ μογῆσαι καὶ μακρὴν ποσσίν, Κυρν , οδὸν ἐκτελέσαι.

Κο, βουλευε o ceteri. - μογῆσαι Κο, ceteri μογήσας. Alirens αλλα σὐνεσθλου ίειν βουλευκαὶ πολλὰ μογhσας. - V. 72. ποσσίν, ποσιiΚ. - - ἐκτελεσαι Κ, ἐκ τελεσας colori. - cohaerere vi lentur linee disticlia. sed ita ut post v. 70 plura olim fuerint a Mita. Coterunt obversabantur lineo Isocrati ad Demonio. 19: BIη κατοκνει μακραν δεδον πορεύεσθαι προς τοὐς διδάσκειν τι χρησιμον ἐπαγγελλομενους' αἰοχρὰν γαρ τους μεν ἐμπόρους τηλικαυτα πελάγη διαπερῶν ενεκα του πλείω ποιησαι Την

108쪽

Πρηξιν μηδὲ φίλοισιν ολως ἀνακοίνεο πῶσιν 'παίροί τοι πολλῶν πιστὸν ἔχουσι νόον. 5 Παυροισιν πίσυνος μεγάλ' ἄνδράσιν ἔργ' ἐπιχείρει, μήποτ αν κεστον, Κυρνε, λάβ)ὶς ἀννην. Πιστὸς ἀνηρ χρυσου τε καὶ αργυρου ἀντερυσασθαι αξιος ἐν χαλεπii , Κυρνε, διχοστασίβ.

Παυρους ευρησεις, Πολυπαῖδη, ανδρας εταίρους ω πιστους ἐν χαλεποῖς πρηγμασι γινομένους, 387οι τινες αν τολμῶ εν, ομοφρονα θυμον ἔχοντες, ἶσον τῶν ἀγαθῶν τῶν τε κακῶν μετέχειν.

τόσσους χ ευροις διζqμενος ου δ' ἐπὶ πάντας

υπάρχουσαν Ουσίαν, τους δὲ νεωτέρους μηδὲ τας κατὰ την γην πορείας πιπομένειν ἐπὶ τ ὁ βελτίω καταστῆσαι τὴν εαντῶν διάνοiαν. - 73. ανακοίνεο, el ἀνακοινέο. g ἀνακοίνεε. cit ἀνακίνεο. At insoletas ost

βλάβης πειρῶ τῶν φίλων, μήtε ἄπειρος εἶναι τῶν εταίρων θέλε' τοὐτοδε ποιήσεις, ἐὰν μὴ δεόμενος του δεῖσθαι προοποιθ' μὴ τυχὼν μεν; αρ ουδὲν βλαβήσει. τυχων δε μῆλλον αυτῶν τον τροπονε πιστ ήσει. Περὶ τῶν 0' τῶν κτλ. Adde tibi d. 34: περὶ ων αν αἰσχυνηπαρρησιάσασθαι, βουλη δε τισι τῶν φίλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοῖς λόγοις ῶς περὶ ἀλλοτρίου του πράγματος. Qii Od si ανακοινευ proba

Ain me. apePle. satis si e convenit vafro Graecorum ingenio hoe prao-ceptum. Ipsium nutu in vo irin ab hoc poesis genero non ab horret . ita

109쪽

P0ETAE ELEGIACI. ἀνθρωπους, ους ναυς μη μία πάντας αγοι, 85 οἷσιν επὶ γλώσσρ τε καὶ ὀφθαλμοῖσιν επεστιν αἰδως, ου δ' αἰσχρομ χρῆμ' ἔπι κέρδος αγει. Μη μ' ἔπεσιν μεν στεργε, νόον δ' ἔχε καὶ φρένας αλλας, εἴ με φιλεῖς καί σοι πιστος ενεστι νόος, ἀλλα φίλει καθαρὸν θέμενος νόον, η μ' ἀποειπὼν - ἔχθαιρ , αμφαδίην νεῖκος αειράμενος.ῖς δὴ μιῆ γλώσσρ δίχ ἔχει νόον, ουτος εταῖρος δειλός, Κυρν', ἐχθρὸς βέλτερος η φίλος ων. πιν τις ἐπαινήσρ σε τόσον χρόνον οσσον ὀρωης, νοσφισθεὶς δ' ἄλλη γλῶσσαν ἱῆσι κακήν,

110쪽

αντὶ κασιγνήτου συ δέ μοι, φιλε, ταυτ' ἐνὶ θυμῶ I00 φραζεο, καὶ ποτ' ἐμοs μνήσεαι εξοπίσω. μηδείς σ' ανθρώπων πείση κακὸν ἄνδρα φιλῆσαι, Κυρνε' τι δ' εστ' oφελος δειλος ἀνηρ φίλος ών;

Ουτ' αν σ' εκ χαλεποῖο πόνου ρύσαιτο καὶ ατης, ουτε κεν ἐσθλόν εχων του μεταδουν ἐθελοι. l0b Aειλους ευ ερδοντι ματαιοτατη χάρις ἐστίν ἶσον καὶ σπείρειν πόντον ὰλος πολιῆς. Oυτε γαρ αν ποντον σπείρων βαθυ ληων αμβς, ουτε κακούς ευ δρῶν ευ πάλιν ἀντιλάβοις

ἄπληστον γὰρ εχουσι κακοὶ νόον ην δ' ῖν ἀμαρτης,

It 0 των πρόσθεν πάντων εκκέχυται φιλότης. οἱ δ αγαθοὶ το μεγιστον επαυρίσκουσι παθυντες,

μνῆμα δ' ἔχουσ' ἀγαθῶν και χάριν ἐξοπίσω.

Mοποτε τον κακον ανδρα φίλον ποιεῖσθαι εταῖρον, ἀλλ' αἰει φευγειν ωστε κακον λιμένα.

latis Saepenumero, coplita utriam ait vita sit ab iis, 1μii cum prioribus coniungero volebant, nil abioeta ab iis, qui sententiam compago Sol ut alnali omni, quod reii Praim erat, vinctilo liberare studebant; os. 955. I nrtunsi haec cum prioribus coniunx u. - ερδοντι, ερδοντι bc definn iit alii iquoque Saepo iuΠIe1 . - Ιάρις, χάριe. - V. 106. DOν, ισσον i. - V. 107. αν, τὰν ΚΟ. - ἀμῶς, ἀμας Κο. - V. 108. ευprilis Oin. el, Uterm m i. - ανTι λάβοις, sori. ἄν τι λαβοις, Loroy ἀντιπάθο1ς. - V. 109. Vecta ἄπλη-σet Oν γ. h. κ. νόον affert Telos Stol,. XCVII 31. - V. 111. ἐπαυρίσκουσι insolens activa sorima, nee sententiae, quae requiritur, eonvenit Ver bum: nam aiit dixerni poeta: boni quovis beneficio contenti sunt ἄπληστον γαρ ἔχουοι κακοὶ νόον , clunna sontentiam ex coi ruptis vorbis restilitas. alii: boni vel mala, quae imis illata gunt, non curant. Itaque contacto