Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

111쪽

P0ETAE ELEGIACI. 1 i5 Πολλοί τοι πόσιος καὶ βρώσιός εἰσιν εταῖροι,

εν δε σπουδαίω πρήγματι παυροτεροι.

Κιβδηλου δ' ἀνδρὸς γνωναι χαλεπώτερον ουδεν, δS Λυρν', οὐδ' εὐλαβίης ἐστὶ περὶ πλέονος. υσου κιβδηλοιο και ἀργυρου ἄνσχετος ἄτη, 120 Κυρνε, καὶ εξευρεῖν ράδιον ἀνδρὶ σοφφ.

εἰ δὲ φιλου νόος ἀνδρὸς ἐνὶ στήθεσσι λελήθρψυδρος ἐών, δόλιον δ' ἐν φρεσὶν ητορ ἔχy,

τουτο θεος κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσιν, καὶ γνῶναι πάντων τουτ' ἀνιηρότατον.

125 ου γὰρ ἶν εἰδείης ἀνδρὸς νόον ουδε γυναικος, πρὶν πειρηθείης ῶσπερ υποζυγίου οὐδέ κεν εἰκάσσαις ωσπερ ποτ' ἐς ωριον ἐλθων ' πολλακι γὰρ γνωμην ἐξαπατῶσ ἰδέαι.

- V. a 25. 126 1iffert Aristoteles stili. Eii lolii, VII 2: Uει γαρ πεῖραν λαβεῖν, ωσπερ λέγει καὶ Θέοννις. Ov γὰρ αν εἰδειης κτλ: et ApDat. XIII 15 L . - V. 125. ου γὰρ αν είδειης. ουδὲ γὰρ εἰδείης Λ. ουδὲ γαρ εἰδοιης

112쪽

M τ' ἀρετην εἴχου, Πολυπαῖδq, εξοχος εἶναι,130 μητ αφενος ' μουνον δ' ανδρὶ γενοιτο τυχ q. Ουδὲν ἐν ἀνθρώποισι πατρος καὶ μVτρος αμεινον επλετο, τοῖς ὁσίη, Κυρνε, μέμηλε δικq. 'ODδείς, Κυρν , ατης καὶ κέρδεος αἴτιος αυτός, αλλα θεοὶ τουτων δώτορες αμφοτέρων 390135 οὐδέ τις ἀνθρώπων εργάζεται, ἐν φρεσὶν εἰδὼς ἐς τέλος εἰτ' ἀγαθὸν γίνεται εἴτε κακον. πολλάκι γὰρ δοκέων θήσειν κακόν, ἐσθλὸν ἔθηκεν καί τε δοκῶν θhσειν ἐσθλόν, εθζκε κακόν.oυδέ τω ἀνθρώπων παραγίνεται, οσσ' ἐθέλησιν' Idi ἰσχει γαρ χαλεπῆς πείρατ αμηχανίης. ἄνθρωποι δε μάταια νομίζομεν, εἰδότες Ουδέν θ εοὶ δε κατὰ σφέτερον πάντα τελοῖσι νόον.Ουδείς πω ξεῖνον, Πολυπαῖδη, ἐξαπατήσας ουδ' ικέτην θη, τῶν ἀθανάτους ἔλαθεν. 115 Boυλεο δ' ευσεβέων ὀλίγοις συν χρήμασιν οἰκεῖν, η πλουτεῖν, αδίκως χρήματα πασάμενος.

Mἀλλον ἀποδέχου δικαίαν πενίαν η π1ost Oν ἄδικοW τοσουτω γὰρ κρείσσων δικαιοσύνq rρημάτων, οσω τὰ μεν ζῶντας μόνον

113쪽

κἀς δέ τ' ἀυὴρ ἀγαθός, Κυρνε, δίκαιος εών. μήματα μὲν δαίμων καὶ παγκάκ' ἀνδρὶ δίδωσιν,

i50 . Κυρν'' αρετῆς δ' ὐλίγοις ἀνδράσι μοῖρ' επεται. ἴβριν, Κυρνε, θ εος πρῶτον κακὸν ώπασεν ανδρί, ου μέλλει χώρην μηδεμίαν θέμεναι.Tἱκτει toι-υβριν, οταν κακῶ ολβος επηται 39lἀνθρώπω , καὶ οτω μὴ νόος αρτιος 'I. i. 35 M ποτέ τοι πενίην θυμοφθόρον ανδρι χολωθείς, μηδ' αχρημοσυνην Ουλομενην προφερε

ωφελει, ἡ δὲ και τελευτήσασι δόξαν παρασκεvάζει κτλ. - V. 147 asserti lem Grammaticiis os anni, Ariestotcl. Etli. Nic. V 3: καὶ παροιμιαζόμενοί φαμεW ἐν δε δικ. κτλ. IIsiis eodem versia et iuni Plio vii les, vi I.

114쪽

Zευς γάρ τοι το τάλαντον ἐπιρρέπει ἄλλοτε ἄλλως, ἄλλοτε μεν πλουτεῖν, ἄλλοτε μηδεν ἔχειν. Μήποτε, Κυρν', αγορῆσθαι ἔπος μέγα ' οἶδε γὰρ οὐδεὶς IiM ανθρωπων ο τι νύξ χὴμέρη ἀνδρὶ τελεῖ. Πολλοί τοι χρῶνται δειλαῖς φρεσι , δαίμονι δ' ἐσθλῶ,

οἷς το κακον δοκέον γίνεται εἰς ἀγαθόν.

εἰσὶν δ' 6ῖ βουλῆ τ' ἀγαθῆ και δαίμονι δειλφ

μοχθίζουσι, τέλος δ' ἔργμασιν Ουχ επεται. 105 Ουδεὶς ἀνθρωπων Ουτ' ολβιος Ουτε πενιχρος ουτε κακὸς νόσφιν δαίμονος Ουτ' ἀγαθός

υλλ' ἄλλp κακόν ἐστι, το δ' ἀτρεκες ὁλβιος ουδεὶς ἀνθρώπων, ὁπόσους ἡ Ωιος καθορα.

ον δὲ θεοὶ τιμῶσ', δν καὶ μωμευμενος αἰνεῖ' 392i 0 ἀνδρὸς δε σπουδη γίνεται Ουδεμία.

Apost., legebatur γίγνεται. - V. 163. δειλφ, δειλῶιA, κακῶΚΟ, φαυλφ, coieri. - V. 167. Simi I iter Solon 14: Ouδὲ μάκαρ οὐδεὶς πέλεται Προτός, αλλὰ πονηροί Πάντες, ὁσους θνζτους ήέλιος καθορα. - POAt ατρεκὲς interpungunt M in n. - V. 168. ὁπόσους. ὁ τόσους c. - V. 169. Oν δὲ, ο δε A, o o. - τιμῶσ', ον Κ, ceteri τιμῶσιν, ὁ . Revocavi cod. Ic scri- Pt iram, vid. ad V. 800, Alirens ό καὶ κοιμε υμενος κοιμώμενος) ἄνει Sclineide vin ἀγρεῖ, PIartune αἴρεο, cf. Soplioelis vorsum ex Tityeste I apud Orion. V10: Σοφὸς γὰρ Οοδεὶς πλὴν δν ῖν τιμῶ θεός. ubi non debebat Scyllari orationo inversa oς ῖν τιμῶ θεὰν scribere; versius tres qui Sequuntur furit ex eadem Aeetia illius tragoedisto petiti, sed non continuo hunc V. ex episse videntur: 'Aλλ' εἰς θεὸν σ' ὁρῶντα, κὰν ἔξω δίκης χωρεῖν κελευη, κεῖσ' οδοιπορε ν χρεώμ' αἰσχρῖν γὰρ ουδεν ων υφη- γοῶνται θεοί. ibi εἰς θεόν o' scri sendum esse, pro εἰς θεοὐς, ut dudurn conieci, recte perspexit Seyssert. - V. 170. ἀνδρὸς, Herniann ἀνδράσιν, ille lue, si recte intelligo, thoe ilisti clion, omissis v. 171. 172 arcto eon iungendum censet cum v. 173 seqq. - γίνεται, legebatur γίγνεται.

115쪽

Θεοῖς ευχου, θεοῖς ἐστιν επι κρατος Ου τοι ατερ θεῶν γίνεται ἀνθρωποις ουτ αγαθ' ουτε κακά.

Aνδρ ἀγαθὸν πενίη πάντων δάμνη Π μάλιστα

καὶ γηρως πολιου, Κυρνε, καὶ ηπιάλου,17b ην δη χρη φεύγοντα και βαθυκητεα πόντον ῆιπτεῖν, καὶ πετρεων, Κυρνε, κατ ηλιβάτων. καὶ γὰρ ἀνηρ πεν4 δεδμημένος ουτε τι εἰπειν ζ, ,3ου θ' ερξαι δυναται, γλῶσσα δέ οἱ δεδεται.

U. 171. θεοις ἐστιν επι κρατος sci ipsi, θεοισιν κράτος Λ, οἶς ἐστὶ κρατος Κο, οἶς ἐστὶ μέγα κρατος eeteri. Cf. 1l Onter. Id Diiii. in Cor. 150: 'Aνέρας οισιν επεστι μέγα κράτος ἐνθάδε τιμῆς , Helchor θεοῖ

de mere. Cond. c. 5: καὶ υπερ γε του τοιουτου καὶ ε ς βαθυκqτεα πόντον

ἴσως φιπτειν ἔδει, ω Θέογνι, καὶ πετρῶν, ώς φὴς, κατ' η λιβατων, idein Apol. de mere. coit d. o. 10: το μεν γὰρ του Θεόγνιδος καν ἐγώ μὴ λέγω, τις Ουκ οἶδεν, ουκ απαξιουντος καὶ ε ς βαθυκ τεα ποντο:σφὰς αυτους ἐιπτειν καὶ κατὰ κρημνῶν γε ηλιβάτων, εἰ μελλοι τις Ουτως ἀποδράσεσθαι την πενίαν. ad lo Timon. c 2b, ubi Mureiat ius Pliuii in compellat:ῶστε καὶ ε ς βαθυκῆτεα πόντον φεροντες ε ρριηαν εαντους και πετρῶν κατ' ηλιβάτων, υπερορῶσθαι νομίζοντες υπο σου, οτιπερ ουδὲ την ἀρχὴν εωρας αυτους. 's. otia in Boisson. A nocti. Nov. 181 et 394 . Eiis t. Il. 998, 2b, et Ammianus Marce R. XXIX p. 448: , , Angustiis forini landae paupertatis nitrati, citius naetii vel in Inare aios ire praecipites suadet

eo lices, quod profecti ina ab iis, qui lineo china proxiine praegrossis copulare voluerunt, nam onanes, 'liti liis vel sibi is titii ritur χρὴ πενίην ast erunt. - ἐς, εις Clernens et tintis 'lieodoreti cod. - βαθυκῆτεα Λ, et apud Stob. ubi vulgo μεγακήτεαὶ codd. AB Uegn. inarg. sicut Cicin. Plut . de Stoic. rep., sed ceteri Tlieognissis eo M. μεγακήτεα, ut Plutarch. lo comm . not. Scliol. Thuc. Tlieodor. Eust. Illa utor. - V. 176. ριπrειν, ριπτειν g Solaol. Tlluc., sed 0ιπτειν-Cluia . Plui. utroque loco, Lucian Heran Og. Pleri pie coit l. unus ρίπτειν, illius oίπτεσθαι) Aplatii. Theo loret . - πετρεων Α, ceteri πετρῶν; sed πετρεων up. ritob. AB vulgo πετρῶν et Clei a. ; πετρῶν IV ut . utroquete loco Seh. I live. Lu . Ηerino g. Aphiltonius Tlieodor. - κατ' ἐλιβατων, κα θ' ηλιβάτων Α. V. 177. 178 affert Stob. XC,4 14, ita ut coniunxerit cuin v. 649-653, fortasse tu conectione, qua utebatur, infra tioc disti elium erat repetitu ni, sed propinquuin suisse priori disticlio etiani Lucianus in si ut ile iuere.

oii l. 5: ελα ὁ ωεογνις πρόχειρος καὶ πολυ τὀ πῶς γὰρ ἀνὴρ πενin δεδμημενος , καὶ ὁσα ἄλλα δείματα υπερ τῆς πενίας οἱ αγεννεστατοι

τῶν ποιητῶν ἐξενηνόχασιν. et deinde addit illa: καὶ υπερ γε του τοιου- του καὶ ἐς βαθυκ τε α κτλ. Affert hoc itistichon etiamΛrtemidor. UneIr. I 32. Plui. do poet. audiend. c. 4. Arson. 149 et inuituit Aristo t. Etli. Eudem. III I. Respicit Liban. III 30 seq. - V. 177. καὶ , Scriptores, qui utuntur hoc versu. πῶς, litvud dubio rectius. - δεδμημενος, πεπεδημε νος Artemidorus sed unus cod. δεδμqμενος). - V. 178. ου. ' ερξαι

116쪽

Mη γὰρ ομῶς ἐπὶ γην τε καὶ ευρέα νῶτα θαλάσσης

180 διζησθαι χαλεπῆς, Κυρνε, λυσιν πενίης.Tεθνάμεναι, φίλε Κυρνε, πενιχρῶ βέλτερον ἀνδρί, η ζώειν χαλεπῆ τειρόμενον πενίll.Kριοῖς μὲν καὶ ονους διζήμεθα, Κυρνε, και Ἀπους

ευγενέας, καί τις βούλεται ἀγαθυνIM βησεσθαι ' γῆμαι δε κακὴν κακου ου μελεδαίνει 394

Stola. Plui.), ου τ' ἔρξαι coieri codd., ουδ' l. ξαι Arte ini lor. - V. 179. 180. Stob. Xe UI 15, ita ut adiunxerit v. 155-158. - χρὴ γὰρ ὀμως ἐπὶ, χρὴ δ' ἀεὶ κατὰ Stob. sed inarg. Gesn. χρὴ γαρ ὁμως ἐπὶ . - τε Om. Κ.- θαλάσσης, θαλάττης Κ. - U. I 80. δίζησθαι Λ, ceteri δίζεσθαι eum Stob. - χαλεπῆς, χαλεπῆ Pr. A, χαλεπόν Κ. - V. 181. τεθνάμεναι Α, τεθνάναι hcsgin, τεθναναι dehin, quid O liabent incertum. - βέλtερον, βέλτιον Κ. - V. 182. ζώειν, ζώει l. - V. 183-186 ipso Stobileus afferti XX s: Gεόγνιδος; idem vero ex Xenoplionte assert v. 183 - 190 I9XXXVIII 14r Σενοφῶντος ἐκ του περὶ Θεόγνιδος. Xenophontis hic

liber nusquam alibi commemoratur, Hellanil existimat litine loeum ex integro ot ain tuno ἀπομνημονευμάτων opere petitum esse , ego suspicor scriptum olim esse r Σενοφῶντος - . . . Ἀντισθ ένους ἐκ του περὶ Θεόγνιδος, cuiusniodi errore a frequentos in Stobaeo; confer Dio R. VI 15, libi Antist lienis ni ros recenset: περὶ δικαιοσυνης καὶ ανδρειας προτρεπτικὰς πρῶτος, υτερος, τριτος, περὶ Θεόγνιδος δ .ε , potuit sie Antistiiones nobilitatis contenator saeo seri horo; nam continent nihil sero aliu I, quatri placuisse Diogenes VI 1 Idicit: απεδείκνυε τους αυτους ευγενεις τους καὶ ἐναρέτους. Utiat est, a Socratico philosonlio linec prosecta essct apparet. Leguntur alite ut it,ilias ct Θεόγνιδός ἰστιν ἔστη του Μεγαoεως' ουτος δε ὁ ποιοτης περὶ Ουδενος αλλου λόγον πεποίηται, η περι ἀρετῆς καὶ κακιας ἀνθρώπων καὶ ἔστιν ' ποίησις σύIγραμμα περὶ ανθρωπων, ωσπερ ει τις ωπικὰς ἄν συγγράψειεν περὶ ιππικῆς. N ODν αὐχη μοι δοκει τῆς ποιήσεως ορθῶς ἔχειν' αρ ζεται γὰρ πρῶτον από του ευ γενεσθαι' ωετο γὰρ ου τε ἄνθρωπον ουτε τῶν ἄλλων Ουδεν αν αγα θὀνεIναι, εἰ μὴ τὰ γεννήσοντα ἀγαθὰ εῖ'. Ἐδοξεν οὐν αυτω παραδείγμασι τοις ἄλλοις ζώοις χρῆσα- σθαι, οσα μ' εἰκῆ τρεφεtαι, αλλὰ μετὰ τέχνης ἔκαστα θεραπευεται,

νῶν-αλλήλων, κατα γίγνεσθαι τὰ γένος τῶν ανθρώπων κακιον αεὶ μιγνυμενον τὰ χειρον τω βελτίονι. Oι ζὲ πολλοὶ ἐκ τούτων τῶν επῶνοιονται τυν ποιητὴν πολυπραγμοσυν'ν τῶν ανθρώπων κατηγορειν, καὶ

117쪽

ουδὲ γυνὴ κακου ανδρος αναίνεται εἶναι ἄκοιτις πλουσίου, ἀλλ' ἀφνεον βουλεται ἀντ ἀγαθου. χρήματα γὰρ τιμῶσι καὶ εκ κακοὐ εσθλος εγημεν, is u καὶ κακος ἐξ αγαθου πλοῶτος εμιξε γένος.

ουτω μὴ θαυμαζε γένος, Πολυπαῖδη, ἀστῶν

μαυροὐσθαι ' συν γαρ μίσγεται ἐσθλα κακοῖς.Aυτός τοι ταυτην εἰδὼς κακόπατριν ἐοῶσαν

εἰς οἴκους ἄγεται, χρήμασι πειθόμενος,195 ευδοξος κακοδοξον, ἐπεὶ κρατερή μιν αναγκη

ἐντυει, ἡ τ' ἀνδρος τλήμονα θῆκε νόον. ῆμα δ', ο μεν Βιόθεν καὶ συν δίκη ἀνδρὶ γένηται

καὶ καθαρῶς, αἰεὶ παρμόνιμον τελέθει.εt δ' αδίκως παρα καιρον ἀνὴρ φιλοκερδέι θυμβ

prorsus ut est in si a 189: καὶ ἐκ κακου ἐσθλὸς ἐ'ημεν καὶ κακὰς ἐξ ἀγα-θos. 1112: μνηστεύει δ' ἐκ κακοῖ ἐσθλὸς ανήρ. Confirmat Themistius XXI p. 302 ecl. Diniis. iiiii liaec respicit: ἐγω μὲν γὰρ ὁρῶ τον τε ειπον ἐξετάζοντας τον βqσόμενον, εἰ γαυρός τε και υ ψαυχην καὶ ἐλευ

mat luo hoc Xenopia. Iocus, quam 1 Iam sane apud ipsum Theogni dompost v. 190 alia pli ira videntiir interiecta fuisse. Ceterum ad se an de mlhanc elegi niti otiam sequentes versus 193 - 196 sunt reVocandi. Xenopli., μέν malo Tlieognidis codd. - V. 190. πλοῆτος A et corr. g eum Xenopli., πλουτου ceteri. - γένος, γίνης l, ξένος f. - V. 191. οἴτω, fort.Oυτ Serib. - γενος Ona: blaa. - V. 193. αυτός τοι ταυτην, αυτὰς τοιαυτην ΚΟ, Κayrsor ἀσtός τοι ταυτην , Geel ουτος τοι ταυτην. Ipso Theognis no inina duo proprieti posuisse videtur. Ita olim scripsi, quae perperam interpretatus est Hariun g, qui collaudat me, quod hio nona in apropria doli ieseere intellexeritia: at ego non librarioriam e reoro, sed bre- Viatoris operii liaec nomina oblitterata osse putavi: initus istitur erit labor, Si iluis haec noinina indagare velit, que in mi ino luna Ila iung Aυτοκλῆς Αυγην eonioeit, atquo cuni in liis noni inituis nescio qliam irrisionem in osse proderet, propterea omnem locum Theognidi alii iudiciivit. - εἰδὼς, ἰδὼν pr. n. -- ἐοῆσαν, Ουσαν cse V. 195. ευδοξος Α, ἐνδοξος cetori. - V. 196. ἐντυει Briari Ic, εκτίνει Κ, ἐντυνμ ceteri. V. 197-208 sol tasse Solonis sunt, villo tuae in Mius. Rii. III 230 dixi, ubi

eum aliis compoqui. - V. 197. χρῆμα δ', ὁ μὲν scripsi, χρῆμα δ' ὁ μὲν Α, χρῆμαθ' . O, χρήματα ω. Κ, χρήματα δ' ω ceteri, facti in ann χρήμαθ' oτω - V. 198. αἰεὶ, αεὶ c. - παρμόνιμον, πὰρ μόνιμον lalua Ii et ulli pleriquo, μόνιμον c g. - V. 199. παρὰ καιρὰν est praetor ius, sere ut iii ra v. 101 : μηδεν Δγαν σπευδειν' καιρὰς δ' ἐπὶ πῶσιν ἄριστος Εργμασιν ανθρώπων modum sigilificat, et pier: V. Schol. Euri P. IUPP.

καιφω πάντα πρόσεστι καλά. cf. Diog. Laert. I 41 Antilol. Appond. 206 ubi Hechor satis intempestivo μέτρω restitui voluit, itoin Acsetiylus iii Prometheo v. 507 καιροὐ πέρα dixit.

118쪽

200 κτησεται, εἰθ' ὐρκω παρ το δίκαιον ἐλών, αυτίκα μεν τι φέρειν κέρδος δοκεῖ, ἐς δὲ τελευτηναυθις ἔγεντο κακόν, θεῶν δ' υπερέσχε νόος. τίνονται μάκαρες πρήγματος ἀμπλακίας 395205 αλλ' ὁ μεν αυτὰς ετισε κακὸν χρέος οὐδε φίλοισιν ἄτην ἐξοπίσω παισὶν υπερκρέμασεν 'αλλον δ' ου κατέμαρψε δίκη ' θάνατος γὰρ αναιδης

πρόσθεν ἐπὶ βλεφάροις ἔζετο κῆρα φέρων.

οὐκ ἔστιν φεύγοντι φίλος καὶ πιστὸς εταῖρος 2i0 τῆς δὲ φυγῆς ἐστιν τοὐτ' ἀνιηρότατον. οἶνόν τοι πίνειν πουλὴν κακόν' ἐν δέ τις αυτὸν πίνη ἐπισταμένως, ου κακός, ἀλλ' αγα θος.JΚυρνε, φίλους κάτα πάντας ἐπίστρεφε ποικίλον ἡθος, οργὴν συμμίσγων ῆντιν' εκαστος ἔχει.

ματος, πράγματος el, πράκτορες margo g. -.α ιπ1ακιας , quod Bruneheoni., Abo, ἀμπλακίης ceteri. - V. 205. αυτος, αυτους bile niKIIDD, αυτος γρ. l. - ετισε, quod Brunck coniecit, A, etῖσε bcd fghΚnan, τίσεelo. - οὐδὲ ΑΚΘ, ος δὲ φ, quae lectio fortasse vera, ut deinde v. 207. αυτ ὀ ω δ' οὐ κατέμαρψε δίκη sera hortilum sit. - V. 206. υπερκρέμασεν seripSi, υπεκρέμασεν ΚO, Iπεκρέμασεν coieri. Cons. Pind. ol. I 57:ἄταν υπέροπλον, ἄν οἱ πατὴρ υπερκρέμασε καρτερόν αυτῶ λίθον. V. 209. 210 r potit A post v. 332. - ουκ ἔστιν scripsi ex A, qui infra ut 'Reye germana in lectionem Servavit, quani otiani Cloinons Str. VI p. 620 conamendat: πάλιν Θεόγνιδος μὲν λέγοντος' οὐκ ἔστιν φ. φ. κ. π. ετα ρος, Evριπίδης πεποίηκε Πένητα φεύγει πας τις ἐκποδῶν φίλος. Hie omnes codd. ουδείς τοι. - U. 210. ἀνιηροτατον Α infra, lite omnes ἀνιηρότερον. - V. 211. 212 cancellis sopsi, vijo ad v. 509. - πίνειν που- λῶν, πουλὼν πίνειν g. - U. 213. 214 videntur sane ex eadem elogia petiti esse, ex qua pi oximi versiis, conser in a v. 1071-4, non tamen continuo coniungendi. - V. 213. Κυρνε, θυμέ A. - U. 215. 216 assert Athon.

VII p. 3ITA: ώς καὶ ὁ νεγαρεος Θέογνίς φησιν ἐν ταῖς ἐλεγείαις Πουλυπου . . . ἐφάνθ, ομοίως ιστορεῖ καὶ Ελέαρχος ἐν δευτέρω περὶ παροιμιῶν παρατιθέμενος τάδε τὰ ἔπη, ου δηλῶν οτου ἐστί ' Πουλυποδος μοι tέκνον ἔχων νόονυμφίλοχ' ῆρω, τοῖσιν ἐφαρμοζου, τῶν κεν καταδῆμον ληαι, et marsus initium astori XII p. 513 I : καὶ ὁ Θεογνις που-

119쪽

κρέσσων τοι σοφίη γίνεΤαι ατροπίζς. Μηδὲν αγαν ασχαλλε ταρασσομενων πολιητεων ,

220 Ευρνε , μέσην δ' ἔρχευ τηνοδόν, ωσπερ ἐγω.

πιστις τοι δοκέει τον πλησίον ἴδμεναι ουδεν, ἀλλ' αυτος μουνος ποικίλα δηνε' ἔχειν,

κεῖνος γ αφρων ἐστί, νοου βεβλαμμένος ἐσθλοs.

Dlane nodem Ino IO Quaest. natur. c. 19, nisi quotl π ροσομι λ h ibi legitur. Et ei ini luutarchi lectione convenit illiod ost apitit Diogenitin. I 23 Apostol. II 39): λμοιον Πολυποδος, πολ=1χρόου νέον ἔσ2ε. Affert v. 215. 216 etiam Heli. I tuo. clo saltat. 67 et respicit Iulian. Misopog. 349. Theognis litu quoquo sita dei, et anti timoribus poetis: insigne eni In hoc ot aratocoruni ingenio inpraniis conveni eius praeceptii in vi leti Ir fuisse iii carmino dida tico, citio 1 inscribo hatiir Aμφιαραου ἐξελασία quod Berii-li ardy, ut alii, coninnitu cuin Thebaide, liist. liti. Graec. T. II p. 149;vid. Conaimentat. de eo ui. Att. p. 22M vorsusqlio fuerunt lii:

Πουλυποδός μοι τέκνον εχον νόον, 'Aμφίλοχ' ηρως, τοισιν ἐφαρμόζειν, etων κεν κατὰ δῆμον λι ηαι, αλλοτε δ' αλλοιος τελεθειν καὶ χωρη επεσθαι. nain cum dilobus hex motris apud Ath. VII p. 317 Α coniungendus est tertius apud Zonob. I 24i I logon. I 23 apii l Antig. Caryst. 25:οθεν δῆλον καὶ ὁ ποιητης τὰ θρυλλουμενον ἔγραψεν ' Πουλυποδος ὼς τεκνον ἐθων ἐν στήθεσι θυμον TOισιν ἐφαρμο ειν, ab iis ortilin, liii

Dissiligod Corale

120쪽

ἴσως γαρ πάντες ποικίλ' επιστάμεθα ,

τῶ δὲ δολοπλοκίαι μὰλλον ἄπιστοι αδον. Πλουτου δ' οὐδὲν τέρμα πεφασμένον ἀνθρώποισιν 'οῖ γὰρ νυν ημῶν πλεῖστον ἔχουσι βίον, διπλάσιον σπευδουσι ' τίς ῖν κορέσειεν απαντας; 230 χρηματά τοι θνητοῖς γίνεται ἀφροσυνη ' . 39Tἄτη δ' αυτης αναφαίνεται, ην οπότε Ζευς

πέμψρ τειρομένοις, ἄλλοτε ἄλλος ἔχει. 'Aκρόπολις καὶ πυργος ἐὼν κενεόφρονι δημω,

Κυρν', ολίγης τιμῆς ἔμμορεν ἐσθλὸς ἀνήρ.

235 Ουδὲν ἔτι πρέπει ἡμιν, ατ' ἀνδράσι σωζομένοισιν,αυλὸς πάγχυ πόλει, Κυρν', ἐν ἀλωσομένy.Σοι μὲν ἐγὼ πτέρ' ἔδωκα, συν οἷς επ' ἀπείρονα πόντον

μεν ζ, Cyrni nomine abiecto, ut Callitio hoc disti elion tribuora posset. V. 237 seq. Hanc ologiam Theognidi albiudicat Bornii ardy Hist. Grae . Litt. Ι 112 ecl. 1 si 48 ea. 3) et pili rimas ea de ro dissorens II 2, 461. Herna ann aiatem in plures particulas 237 6. 247-52. 253-4J disposuit. Hartung Hermannum praeterea v. 237 6 Theocrito abiudicat, rationiblis usus, tilias non intelligo. Sed vid. Miaodo hae et ostia in Mus. Rlion. disputavi.