Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

101쪽

ἔλπεο μη δηρον κείνην πόλιν ἀτρεμιεῖσθαι , μηδ' εἰ νυν κεῖται πολλη ἐν ησυχίρ, 38b

ευτ αν τοῖσι κακοῖσι φίλ ανδράσι ταυτα γένηται,

50 κέρδεα δημοσ- συν κακ- ἐρχόμενα.

ἐκ τῶν γαρ στάσιες τε καὶ εμφυλοι φόνοι ἀνδρῶν' μουναρχος δε πόλει μηποτε τkδε αδοι.

σείων καὶ ἀτρεμίζων, ως μὲν μέγας τις καὶ φανερῶς δυνατός leg. δυνατὸς φανερὰς -stini liter apti l ipsuIn Tlieognitioni v. 303 explicanitum est: Οὐ χρη κιγκλίζειν αγαθὸν βίον, ἀλλ' ἀτρεμίζειν, τον

ero in hanc Tlieognidis ologia in ol, versatani esse. Scripsit ανδρῶν μουναρχος τε ' πόλει μη ποτε τyδε ἀδοι . . . naim exiΝtimat sententiam in1 perseetani osso. I enique M. Schini ill μουναρχοι δὲ πόλει μη ποτε τyδεα δοιν, clito I ἄδοιεν interpretatur: nt innui lita linec forma, quam finxit primiis Ise Icher Homerisclio illacitor III se l. : cuius error no latius serpat,

risin paucis porstrinenna. IIoineri loco Dd. Τ38l: Ἀλλ' εtμοί τι πίθοιο, το κεν πολυ κέρδιον ε ' τους ξείνους ἐν νηὶ πολυκληrσι βαλόντες ἐς

Σικελους πεμφωμεν, οθεν κε τοΓ ἄξιον αλφοι. recto Belcher verti uim novissi inunx ἄλφοι in torprotatur, scd sesellit eunt sicut reliquos eriti eos iiii perita riinyso li alicuitis interpolatio, qui te mero v. 382 τοὐς ξείνους . . . βαλόντες inseritu, quasi pocla d Tlido lyin no et Ulixo vendendis verba faceret: at poetasOlii in Titeocla uionum intonexu, recte Igutirse Iiabo, singularis numerais ἄλφοι. Non minus audacter et imporitentii loci sunt intorpolati, velut in Hymno in Ceror. 190: 'Aλλ' ἄγ' Ἐλευ- σινος θυοέσσης δῆμον ἔχουσαι και Πάρον ἀμφιροτην Αντρῶνά τε πετρη- εντα, πότνια, αγλαοδωρ', ῶρηφόρε 6.9θοῖ ἄνασσα αυτη καὶ κουρ2περικαλλὴς Περσεφόνεια, πρόφρονες ἀντ ωAῆς βίοτον θυμηρε οπαζε.αοτὰρ ἐγὼ καὶ σεῖο καὶ ἄλλnς μνήσομ' ἀοιδῆς. Cum iam non congruat

102쪽

ρνε, πόλις μὲν ἔθ' ὐπόλις, λαοὶ δη ἄλλοι,

Kῖ πρόσθ' ουτε δίκας ηδεσαν ουτε νόμους, 55 αλλ ἀμφὶ πλευρῆσι δορας αἰγῶν κατετριβον, ἔξω δ' ωστ ἔλαφοι τῆσδ' ἐνέμοντο πόλεος καὶ νυν εχ' αγαθοί, Πολυπαῖδη' οἱ πρὶν ἐσθλοὶ

νυν δειλοί. τίς κεν ταυτ' ἀνεχοιτ ἐσορών;

ἀλλήλουρ δ' ἀπατῶσιν ἐπ' ἀλλήλοισι γελῶντες,

60 ουτε κακῶν γνώμας εἰδότες οὐτ' αγαθῶν. Μηδένα τῶνδε φίλον ποιεύ, Πολυπαῖδη, αστῶν ἐκ θυμοὐ, χρείης εῖνεκα μηδεμιῆς αλλα δοκει μὲν πῶσιν απο γλωσσης φίλος εἶναι,

χρῆμα δε συμμαρς μηδενὶ μηδ' ὁτιουν

ω σπουδαῖον γνώσρ γὰρ ὀὲ ζυρῶν φρένας ἀνδρῶν , ῶς σφιν ἐπ' ἔργοισιν πίστις ἔπ' ουδεμία, ἀλλα δολους τ' ἀπατας τε πολυπλοκίας τ' ἐφίλησανουτως, ως ἄνδρες μηκέτι σωζόμενοι. μήποτε, Κυρνε, κακφ πίσυνος βουλευε συν ἀνδρί, 386 0 ευτ' αν σπουδαῖον πρῆγμ' ἐθέλης τελεσαι,

ἀλλα μει' ἐσθλὸν ἰὼν βουλευ καὶ πολλὰ μογῆσαι καὶ μακρὴν ποσσίν, Κυρν',sδὸν ἐκτελέσαι.

tena sollicitavit, nee mRFis probandum, illiod Bokltor p. 219 ita Cratinsr. 170: ἀμυνμιν pro αμυναιντο Vel αμυναίατο rostitui vo iit. - V. 5η- videtur item prooemium elegiae stilisse. sed in arctum redae turn, quod confirmati ir repetitione: nam v. 57-60 infra repetuntur v. 1109-III 4 disti elio auetiora et non sine Iectionis varietato. Rursus epilogiis limius elegias statim subsequitur v. 61-68. - V. 53. δη m. q. - V. πλευ- πλευραῖσι ΑΚΟ, πλευροιοι s. - V. . ἔξω, εἴσω margo c. - τῆσδ' . . . πολεος Α, ceterI T0νδ' . . . πόλιν. - ἐνέμοντο. ἐνέμοιτο 1. - V. 59. απατῶσιν, απατῶντες et, tune γελῶσιν serib ndum . quemadmodum infra, idque ipsum praestat. - V. 60. Poetn videtiir scripsisso oux' αγαθῶν γνώμην εἰδότες ου τε κακῶν. - V. 62. , Α. - pνεκα

Κο, βουλευεo colori. - μογῆσαι ΚΟ, ceteri s oγησας. Λlirona αλλα συνεσθλου ἴειν βουλευκαὶ πολλὰ μογησας. - V. 72. ποσσίν, ποσί 1Κ. ἐκτελεσαι Κ, ἐκτελεσας colori. - COlinerere viden inr liace disticha, sed ita ut post v. 70 plitra olim fuerint nil lita. Ceteriina obv rsabantur haec Isocrnti ad Demonio. 19: μη κατόκνει μακραν ὁδον τους διδασκειν τι χρησιμον ἐπαγγελλομίνους' αἰοIρὰν γὰρ τους μὲν ἐμπόρους τηλικαυτα πελάγη διαπερῶν ενεκα του πλείω ποιῆσαι την

103쪽

Πρηξιν φίλοισιν ολως ἀνακοίνεο πάσιν παυροί τοι πολλῶν πιστον ἔχουσι νόον. 5 Παυροισιν πισυνος μεγάλ' ανδράσιν ἔργ' ἐπιχείρει

μηποτ ἀνήκεστον, Κυρνε, λάβης ἀνίην.Πιστος ἀνηρ χρυσου τε καὶ ἀργυρου ἀντερυσασθαι ἄξιος ἐν χαλεπη, Κυρνε, διχοστασίu.Παυρους ευρησεις, Πολυπαῖδη, ἄνδρας εταιρους

ω πιστους ἐν χρολεποῖς πρηγμασι γινομενους, οῖ τινες αν τολμῶεν, ομόφρονα θυμον ἔχοντες, ἶσον των ἀγαθῶν των τε κακῶν μετεχειν.

τόσσους χ ευροις διζημενος ουδ' - πάντας

βλάβης πειρῶ των *ιλων, μη τε ἄπειρος εἰναι των ἰταίρων θελε ' τουτοδὲ ποιησεις, ἐῶν μη δεόμενος του δεισθαι προοποιη' μη τυχὼν μὲν γὰρ βλαβησει, τvrὼν μῶλλον αυxῶν τον τρόπον ἐπιστησει. Περὶ των νηὶ τῶν κτλ. Addo ibid. 34: περὶ ων αν αἰσχυνηπαρρησιάσασθαι, βούλη δε τισι των φιλων ἀνακοινώσασθαι, χρῶ τοις λόγοις ώς περὶ ἀλλοτρίου του πράγματος. Quod Ri ανακοινεs proba

veras, etiam scribon diim απασαν pro πῶσιν, ut Reciirntius πρῆξις di scribatur: monet enim poeta, ne cuni amicis clii idem omnem rem esse

incere. ayerte. satis die convenit vafro Graneorum ingenio hoc praeceptum. Ipsum nritem Verbiam ah lioc post in genere non abliorrei. ita

104쪽

85 οἷσιν ἐπὶ γλωσσρ καὶ οφθαλμοῖσιν ἔπεστιν αἰδώς, ου δ' αἰσχρον χρημ' ἔπι κέρδος αγει. μ' ἔπεσιν μὲν στέργε, νόον δ' εχε καὶ φρένας ἄλλας, εἴ με φιλεῖς καί σοι πιστὸς ἔνεστι νόος, ἀλλα φίλει καθαρον θεμενος νόον, ἡ μ' ἀποειπὼν λ ἔχθαιρ . ἀμφαδίην νεῖκος ἀειράμενος.oς μιst γλώσσρ δίχ' εχ ει νόον, ουτος εταῖρος

δειλός, Κυρν', ἐχθρος βέλτερος η φίλος ών.

Πν τις ἐπαινqσρ σε τόσον χρόνον οσσον ὀρωης, νοσφισθεὶς δ' ἄλλη γλῶσσαν ἱρσι κακην, M τοιουτός τοι εταῖρος ατηρ φίλος Ουτι μάλ' ἐσθλός,ος κ εἰ πy γλωσσk λωα, φρον ρ δ' ετερα. λλ' εἴη τοιόυτος ἐμοὶ φιλος, ος τον εταῖρον γινωσκων οργην καὶ βαρυν ἄντα φερει -

κην se ipsu. - ἐπαινηση, ἐπαινηση ΛΚ, ἐπαινησει olop, ἐπαινε σεις

105쪽

ἀντὶ κασιγνητου ' συ δέ μοι, φίλε, ταυτ' ενὶ θυμβI φράζεο, καὶ ποτ' ἐμου μνησεαι ἐξοπίσω. Μηδείς σ' ἀνθρωπων πείσχὶ κακον ανδρα φιλησαι, Κυρνε' τι εστ' οφελος δειλος ἀνηρ φίλος ών;

ουτ' αν σ' ἐκ χαλεποῖο πόνου ῆυσαιτο καὶ ατης, τε κεν ἐσθλὸν ἔχων του μεταδουν ἐθελοι. l05 Λειλους ευ ερδοντι ματαιοτατη χάρις ἐστίν ισον καὶ σπείρειν πόντον άλος πολιης. ουτε γὰρ ἄν πόντον σπείρων βαθυ λ Γον ὁμῶς, ουτε κακούς ευ δρων ευ πάλιν ἀντιλάβοις

ἄπλζοτον γὰρ εχουσι κακοὶ νόον ην δ' ῖν ἀμάρτης,

110 των πρόσθεν πάντων ἐκκέχυται φιλότης.oi δ' αγαθοὶ τό μεγιστον ἐπαυρίσκουσι παθόντες,

μνῆμα δ' ἔ toυσ' ἀγαθῶν καὶ χάριν ἐξοπίσω.

M ποτε τον κακὴν ἄνδρα φίλον ποιεῖσθαι εταῖρον, ἀλλ' αἰεὶ φευγειν ωστε κακὸν λιμενα.

106쪽

P0ETAE ELEGIACl. ii 5 Πολλοί τοι ποσιος καὶ βρώσιος εἰσιν εταῖροι, ἐν δε σπουδαίω πρήγματι παυρότεροι.

Κιβδηλου δ' ἀνδρος γνῶναι χαλεπώτερον ουδεν, 389 ρν', οὐδ' ευλαβίης ἐστὶ περὶ πλεονος. υσου κιβδηλοιο καὶ ἀργυρου ἄνσχετος ἄτη, I 20 Κυρνε, καὶ ἐξευρεῖν ράδιον ἀνδρὶ σοφῶ. εἰ φίλου νόος ἀνδρος ἐνὶ στηθεσσι λελη λύψυδρος ἐων, δόλιον δ' ἐν φρεσὶν ητορτουτο κιβδηλότατον ποίησε βροτοῖσιν ,

καὶ γνῶναι παντων τουτ ανιηροτατον.

i 25 οὐ γὰρ ἄν εἰδείης ἀνδρος νόον ουδὲ γυναικος, πρὶν πειρηθείης ῶσπερ υποζυγίου 'ουδέ κεν εἰκάσσαις ἄσπερ ποτ ἐς Αριον ἐλθών

πολλάκι γὰρ γνώμην ἐξαπατῶσ' ἰδέαι.

Κ, ου καὶ εἰδείης Ο, ou γαρ εἰδείης n et Ap. - ουδὲ Aristot.. ΟυτF eod i. - V. 126. πρὶν, Ap. πρὶν αν. - πειρηθείης Α, πειρασθείης ς, πειρα θείης ceteri cum Arist. et Apost. Ahrens, nihil curans Aristololis auctoritatem πρίν περ πειρηθεὶς. - I. 127. εἰκασσαις. εἰκάσαις Κ. - ποτ'

ἐς Αριον, bdonnan a ποτ' ἐσώριον, Carnorarius ot Turiiebus ποτ' ἐς ἁνιον. conieci προς rωνίον nisi aliud vocabulum latet, os. HeSVeh. ἐπάσκιον η rώνη ' Σικελοι , ut Tlio oenis imaginibus o romotallica petitis uti solet, viii. 417. 450. 500. 1105. addo Isocr. ad Demonio. 25, clui solet Theogni dein inauari. IIartii tig ποτ' ἐς ἔμπυρον, confidenter dictitans,

si quis postliae Alinna medelam Pircumspiciat, operam petaiturum. Rinoe sententino institutae convenit ista conioetura, noe Graeci zo - πυρον, - l τα ἔμπυρα dixerunt. - V. 128. πολλακι, πολλακις bsm.

107쪽

Mῆτ' αρετην ευχου, Πολυπαῖδη, ἔξοχος εἶναι, I 30 μητ αφενος μουνον δ' ἀνδρὶ γενοιτο τυχη. ουδὲν ἐν ανθρωποισι πορος καὶ μητρὸς αμεινον ἔπλετο, τοῖς Κυρνε, μέμηλε δίκη.ουδείς, Κυρν ατης καὶ κερδεος αἴτιος αυτός , αλλὰ θεοὶ τούτων δώτορες ἀμφοτέρων 390

135 ουδέ τις ἀνθρώπων ἐργάζεται, ἐν φρεσὶν εἰδὼς

ἐς τέλος εἴτ' ἀγαθὸν γίνεται εἴτε κακόν. πολλάκι γὰρ δοκε ων θήσειν κακόν, ἐσθλον ἐπιγκεν και τε δοκῶν θησειν ἐσθλόν, ἔθηκε κακόν.ου δέ τω ανθρώπων παραγίνεται, οσσ' ἐθέλρσιν ll0 χχει γὰρ χαλεπῆς πείρατ αμηχανίης. ἄνθρωποι δε μάταια νομίζομεν, εἰδότες Ουδέν

θεοὶ κατὰ σφέτερον παντα τελουσι νοον.

ουδείς πω ξεῖνον, Πολυπαῖδη, ἐξαπατήσας

δ' ικέτην θυητῶν αθανάτους ἔλαθεν. 145 Βούλεο δ' ευσεβέων ὀλίγοις συν χρήμασιν οἰκεῖν, ξ πλοωτεῖν, αδικως χρήματα πασάμενος.

voluit, affert Orion Anthol. V. 12 ἐκ των Θεόγνιδος Ἐλεγείων:- V. 141. νομίζομεν, Geol σοφιζομεθ', Leutach κομίζομεν, fort. μάτα. ἐλπίζο

108쪽

πῶς δέ τ ανὴρ αγαθός , Κυρνε, δικαιος εών. χρηματα μὲν δαιμων καὶ παγκάκω ἀνδρὶ διδωσιν, i50 Κυρν' ' αρετῆς δ' ολίγοις ἀνδράσι μοῖρ' επεται.

I 'βριν, Κυρνε, θεος πρῶτον κακον ἄπασεν ἀνδρι Ου μελλει χώρην μηδεμίαν θεμεναι.Tἱκτει τοι κόρος υβριν, οταν κακ- ολβος επηται :sul ἀνθρώπω , καὶ οτω μη νόος αρτιος Γ.1. ,5 Mqποτε τοι πενίην θυμοφθόρον ανδρὶ χολωθείς, μηδ' ἀχρθμοσυνην Ουλομενην πρόφερε

ωφελει, ὴ δε καὶ τελευτήσασι δόξαν παρασκευάζει κτλ. - 147 asserti Iein Graiiamaticus os anni, Aristotel. Eth. Nie. V 3: καὶ παροιμiαζομενοί φαμεν ' ἐν δε δικ. κτλ. IIstis eo te in verisii oti ii in Plio cyli dos . vii

tanquam 1 Oineri vorsum. Et sortasse nntiquior utro lueologiogrnplio opiciis poeta ustirpavit, ilii orsiana sortasse riuerenda est ea fornia, qtiai in sera n

109쪽

Zευς γάρ τοι το ταλαντον ἐπιρρέπει αλλοτε αλλως , αλλοτε μὲν πλουτεῖν, αλλοτε μηδὲν ἔχειν.

τοτε, Κυρν αγορῆσθαι ἔπος μέγα οἶδε γαρΗM ἀνθ ρωπων ο τι νυξ χῆμέρη ἀνδρὶ τελεῖ. Πολλοί τοι χρῶνται δειλαῖς φρεσί, δαίμονι δ' ἐσθλῶ, οἷς το κακὀν δοκέον γίνεται εἰς ἀγαθόν. εἰσὶν δ οῖ βουλῆ τ' ἀγαθῆ και δαίμονι δειλβμοχθίζουσι, τέλος δ' ἔργμασιν Ουχ επεται. ix, Οὐδεὶς ἀνθρωπων Ουτ' ἴλβιος Ουτε πενιχρὸς ουτε κακὰς νόσφιν δαίμονος ουτ ἀγαθός. Aλλ' αλλω κακόν ἐστι, τὸ δ' ατρεκὲς ἴλβιος ουδεὶς ανθρώπων, ὁπόσους ηελιος καθορα. υν δὲ θεοὶ τιμῶσ', ου καὶ μωμευμενος αἰνεῖ' at 2I 0 ανδρος δὲ σπουδὴ γίνεται Ουδεμία.

110쪽

POETAE ELEGIACl. 9εοῖς ευχου, θεοῖς ἐστιν ἔπι κράτος ου τοι ατερ θεῶν γίνεται ἀνθρωποις οὐτ' αγάθ' ουτε κακά. Aυδρ' ἀγαθον πενίη πάντων δάμνησι μάλιστα καὶ γήρως πολιου, Κυρνε, και ἡπιαλου,17b ην δη χρη φευγοντα και ἐς βαθυκήτεα πόντον ριπτεῖν, καὶ πετρεων, Κυρνε, κατ ηλιβάτων. καὶ γὰρ ανηρ πενίρ δεδμημένος οὐτε τι εἰπειν 330ερξαι δύναται, γλωσσα δέ οι δέδεται.

ἐιπτειν καὶ κατὰ κρ μνῶν γε ἡ λιβάτων, εἰ μελλοι τις Ουτως ἀποδρά

On l. 5: ειτα ὀ Θεογνις πρόrειρος καὶ πολυ τὰ πας γὰρ ἀνηρ πενίη δεδμημένος, καὶ ὁσα ἄλλα δείματα οπερ τῆς πενίας οι ἀγεννέστατῶ