Poetae lyrici Graeci Poetas elegiacos et iambographos continens

71쪽

b συ κακῶς δικιχσιὶς, σὲ θεὸς μετέπειτα δικάσσει. μαρτυρίην ψευδῆ φευγειν, τὰ δίκαια βραβευειν. 10 362

παρθεσιην τηρεῖν, πίστιν δ' ἐπὶ πῆσι φυλάσσειν.μετρα νέμειν τα δίκαια, καλον δ' ἐπίμετρον απασιν.lb σταθμὸν μὴ κρουειν ετερόζυγον, ἀλλ' ἴσον ελκειν. μηδ' ἐπιορκήσρς μήτ' αγνὼς μήτε εκοντίψευδορκον στυγέει θεος αμβροτος οστις ομοσσst. lbσπέρματα μὴ κλέπτειν' ἐπαράσιμος οστις εληται.

dictum v. s-11, nune do eo di est, qiii iii iudiciu suum rem agit. Nisi sorte linee varietas scriptumio inito repetenda, quod titio vorSufi conlueriint. mioriam prior voco βραβευειν, alter veribo αγορευε ιν terminabatur. - V. 13. παρθεσιην Bernnys, comparans Dioscor. epigr. Λntli. Pal. VII 37, tibi παρθεσιη itoni ex coasiectura restitutum, legebati r παρθενε λὶν AI παρ θενιην . Videtur poeta. mioniam proprii vocat illi somna παρ- θηκη non erat in usu, ni alii isso παρθεσίην ilicere, similiter ionicus scriptor RP. Sto 3. 28, 18 ἐν παραθέσει ilixit, ito in do παραθήκην. - πίσrιν

suspicor illum Versum sinitioni in suo libro roperasso. - V. 18 vorsusilisnetuimus, lil ri nihil variant. nisi quod B ε παρόσιμ' exhibot, P pχηταιγρ. ἀρειtαι. quod exhibent Al 23, ωρηται Ma. Nequo S nni ut qui l logri, sed sensit obscura haec Osso, ita pio hunc in modum supplevit ἐπαρα- σιμος, ο στις εληται, Εἰς γενεὰς γενεῶν σκορπισμῖν βιότοιο.ubi διὰ σκορπισμόν corrigunt: ego liano thall,utioni non intelligo. Salis insoliciter Bernays scripsit τέρματα μὴ κλεπτειν, nam terminos nen O

72쪽

P0ETAE ELEGIACI. μισθον μοχθήσαντι δίδου μη θλῖβε πένητα. 20 γλώσσρ νουν ἐχέμεν κρυπτὸν λόγον φρεσὶν ἰσχειν. μήτ' ἀδικεῖν ἐθελοις, μητ' ουν ἀδικουντας ἐάσγὶς. πτωχ- δ' ευθυ δίδου, μηδ' αυριον ἐλθέμεν εῖπύς. 20πληρώσας σέο χεῖρ' ἐλεον χρῆζοντι παράσχου.

ut poeta de segete alician inngiuis artibus pollicienda ilixerit. Deniquo a lito Opugiunt Pibrae Vierversoὶ 348 lineo ita interpretatiun osse:

Ioram nudi in utari luna, sed Vorsia in Post v. 47 insoreii tritu cola Ret: at ille ipso quoquo Oxisti in avi olim in ni argine nil v. 18 adsumptuni misso; ipsiιR ltem verba Sunt integerriina et antiis argilla oratio; hoc uni ni incit: inclicoris o Parater atque in inccndo pratilentia osso litor illim. Celemini do Graecae gontis moribus iusto iniquius. itulicat Bor in us P. XII: tinna emororat IIOrnerae omina versurina 'Εχθρος γαρ μοι κεινος alioritin quo id genus: nec debebat Iudae main contuna a in in ac pervicaciain tantis priledicare laudibus, mi ippe quaei liniid iii aquain senirilem aut memincium asper ita

73쪽

αστεγον εἰς οἶκον καὶ τυφλον οδηγει. 2b ναυηγους οικτειρον, ἐπεὶ πλόος ἐστὶν αδηλος. χειρα πεσοντι δίδου ' σωσον δ' ἀπερίστατον ἄνδρα. κοινα πάθη πάντων ' ὁ βίος τροχός αστατος ολβος ' 25 πλουτον ἔχων σην χεῖρα πενοτευουσιν ορεξον ων τοι ἔδωκε θεός, τουτων χρyζουσι παράσχου.

30 ἔστω κοινὸς απας ὁ βίος καὶ ὁμόφρονα πάντα. -ἀμφιβαλου μη πρὸς φόνον, αλλ' ἐς ἄμυναν αἷμα μη φαγέειν , εἰδωλοθέτων ἀπέχεσθαι εἰθε μη χρyζοις μρο ἔκνομα μήτε δικαίως. 30 363ει γαρ ἀποκτείνnς ἐχθρόν, σέο χεῖρα μιαίνεις. 35 'Aγρου γειτονέοντος ἀπόσχεο, μηδ' αρ' υπερβῆς. πάντων μετρον ἄρει1τον, υπερβασίαι ἀλεγειναί. J

τυκται. tum vera haec a diecit:

- αμυναν, M ex corr. δγαλμα. - V. 32 Ex Va addidi, sed cune uis Aepsi: ost enirn ex Sibyllinis orae ulis suintiis, ubi recto nnio v. 3l legit ire versus non tantuni nil linc loco, sed on nino ab liuius PO niatis instit Ito alienus, Euitis scriptor niis ii iam nperto Grnoeno gentis saerare Prohendit. - V. 33. δε ona. Λ3. - μη χρηίοις om. VR, μὴ χροζης ΜA 2,

74쪽

p0ETAE ELEGI ALI. χρηστος ο νήσιμός ἐστι, φίλον δ' ἀδικῶν ἀνόνητος. μηδέ τιν αυξόμενον καρπὸν λωβῆσθ αρούρης.

Ecτωσαν δ' ομότιμοι ἐπηλυδες ἐν πολιηταις 40 πάντες γαρ πενίης πειρωμεθα τῆς πολυπλάγκτου ' 35 χώρη δ' ου τι βέβαιον ἔχει πέδον ανθρώποισιν.

Reperit otiani S liline versunt, sed cuin non perspiceret, i iid 'sibi venet. satis pro arbitrio haec substituit: Ατῆσις ὀνησιμός ἐσθ' ἡσίων, αδι- κων πονηρα. Gora 1 illius simit correctiones proposuit

πενιnς recepit, liuod Goraua probat, ni titilina vis ξένος πολ 3πλαγκτος reelo uiuatur, non ininen ad otindoni modum otiarn ξενίο πολ . nuncuPari poterat: recte Voro se lini ci πενίη πολυπλαγκτος , utque hanc Ouintianalia romam loctionem otiani sinatiui ido principalis litterae π repetitae satis tuetur. Quid S legerit, ambigo propter scriptoris nitia iani insanti an :roperit sortasso ξενίης in suo libro ni illo ob iit ipsum πολυμόχθου sui3stituit: sed verisimilius illuni πενίης πειρήσονται seripsisse, librarios Ruten ξενίης prouo pri,ptor seq. v. orrore Exlii bilisso. - V. 41. χώρη, antea χωρὶς scripsi, laωργὶς quod probat Gorani MVnVI4Mb A1, deost vorsu V3. - V. 42-7, qui ne quo ex priori biis no tuo ex se Pientilatis aptistini, eum nullum omnino Praeceptiun continuant, sed tantum comminen locum illustrent, ab lioe loco manifesto sunt alieni. Atque id Etiam Ssensit, nam praenaisu liis duos versus:

Ζην απὸ των ο λίγων, μηδέν τε ἔχοντα αδtκον. Igitur lii sex versiis, si ab ipso poematis alictore profecti sunt nain sanon reli luomini similitii lino aliqliantuin rece lunt), restitumuli sunt institiinlocum ii. o. post v. 30. Coterunt etiam post v. 42 rursus duos vorsus auo periculo inseruit:

75쪽

, φιλοχρημοσυνη μη ηρ κακότητος ἀπάσης.a ρυσδς αεὶ δόλος ἐστὶ καὶ αργα)ρος ἀνθρώποισιν. χρυσέ, κακῶν αρχηγέ, βιοφθόρε, πάντα χαλέπτων,

qa εἴθε σε μη θυητοῖσι γενέσθαι πῆμα ποθεινόν. 40 σευ γαρ εκητι μάχαι τε, λεηλασίαι τε, φόνοι τε, ἐχθρα τέκνα γονευσιν, ἀδελφειοί τε συναίμοις. δ' ετερον κευθοις κραδίη νόον, αλλ' ἀγορευων

μηδ' , ως πετροφυης πολυπους, κατὰ χῶρον ἀμείβου. 50 πῆσιν δ' ἀπλόος ἴσθι, τὰ δ' ἐκ ψυχῆς αγόρευε. οστις εκὼν ἀδικεῖ, κακος ἀνηρ' εἰ δ' υπ' ἀνάγκης, 45ουκ ἐρέω το τέλος ' βουλὴ δ' εὐθυνεθ' εκάστου. anquq γαυρου σοφίρ, μήτ' ἀλκῆ, μήτ' ἐνὶ πλούτω.εις θεός ἐστι σοφός, δυνατός θ' ἄμα καὶ πολυολβος.

- Μηδὲ παροιχομενοισι κακοῖς τρυχου τεὸν ἐπαρ -κ ἔτι γὰρ δυναται το τετυγμένον εἶναι ἄτυκτον.

μη πόθος εἰς χρυσὰν η εἰς αργυρον ' ἐν δ' ἄρα καὶ τοῖς

θεινον. - V. 46. σευ Vn VII, v. σου. - λεηλασίαι, Λ 1 ληιμασιαι. - φόνοι,

T φθόνοι. - V. 47. ἀδελφειοί, PM αδ εχτοί, A2 ἀδελφέοι. - V. 48. 49. Apostol. XI 53 n. S lilii e versiti praemisit:

μηδε δόλοος άπτειν, μὴ προς φίλον ητορ οπλίζειν,

αλλ', corr. m. sec. se 1 αλλ' ηorvavit. Goram permiro scripsit oστις ἔκ ἀδικει, κακὸν ἀμήσει' υπ' ἀνάγκης κτλ. Cetoriam iuv. 51 et 52 i dem Plane cadit, quoil supra do v. 42-7 moniti: traiietondi auteni sunt lit luo Versus post V. 21, ubi sententino confirmandao inserviobant.

76쪽

η πολλη δὲ τρυφη προς ἀσεμνους ελκετ' ἔρωτας 55υψαυχεῖ δ' ὁ πολὐς πλοῶτος καὶ ἐς υβριν ἀέξει.

ὁργη δ' ἐστὶν ορεξις, ἡπερβαίνουσα δὲ μηνις.05 ζῆλος των ἐσθλῶν φαύλων δ' ἀχηλος.

τόλμα κακῶν ὀλο η' μέγα δ' ωφελεῖ ἐσθλὰ πονευντα. 60 σεμνὸς ερως ' ὁ Κυπριδος αἶσχος οφέλλει.

plis Platoni eis illiistriivit hunc usum Ritiinhon ad Tim. 131. Vomam ver Aus ab Iloe loco anciliis, canconis scpsi, videtur adscriptus oli inmisso adv. bi sortasse curn alio vorsia, qtii interet tu, ut initentuin e oriundeserit,eretur, illia veritatena pro ut haberitos vel vitia speciosis norninil iis occi illant. Videtur oni In in nrchetypo una quae quo pagina verguum sero XVII sitisse, ilia equo ibi in margino lina a lacripta sueritiit, saepius tu alienum locum traiecta.

77쪽

μέτρω ἔδειν, μέτρω δὲ πιεῖν καὶ μυθολογευειν. πάντων μέτρον αριστον, υπερβασίαι δ' ἀλεγειναί.70 - φθονέοις ἀγαθῶν ετάροις, μὴ μῶμον ἀνάφρς. 65 365

αφθονοι Ουρανίδαι καὶ ἐν ἀλλήλοις τελέθουσιν. - φθονέει μῆνη πολυ κρείσσοσιν ὴλίου αυγαῖς ου χθων ουρανίοις υφώμασι νέρθεν ἐουσα ου ποταμοὶ πελάγεσσιν αεὶ δ' ομόνοιαν ἔχουσιν.

75 εἰ γαρ ἔρις μακάρεσσιν ἔην, Ουκ αν πόλος ἔστη. 70Σωφροσυνθν ἀσκεῖν, αἰσχρῶν δ' ἔργων ἀπέχεσθαι. μὴ μιμου κακότητα, δίκρ δ' ἀπόλειφον ἄμυναν. πειθω μὲν γαρ ονειαρ, ἔρις δ' ἔριν ἀντιφυτευει. μὴ πίστευε τάχιστα, πρὶν ἀτρεκέως πέρας ἴψει.

80 νικῶν ευ ἔρδοντας ἐπὶ πλεόνεσσι καθήκει. 75

V. 69. μέτρω ἔδειν, μέτρφ δὲ πιεῖν scripsi clini M, qtii liabet μίτρω

78쪽

P0ETAE ELEG,lΑCl. Καλον ξεινίζειν ταχέως λιταῖσι τραπέζαις, η πλείσταις θαλίαισι βραδυνουσαις παρὰ καιρον.

μηδέποτε χρήστης πικρὸς γειρ ἀνδρὶ πένητι. μηδέ τις ἔρνιθας καλιῆς ἄμα πάντας ἐλέσθω 85 μητέρα δ' ἐκπρολίποις, ω' ἔχρς αυ τῆσδε νεοσσους. MΜηδέποτε κρίνειν ἀδαήμονας ἄνδρας ἐάσρς δίκην δικάσρς, πριν ἄμφω μυθον ἀκουσllς. J

την σοφίην σοφος ἰθυνει, τέχνας δ' οὐτεχνος. 30G

αμφοιν corrigero. Uerati In cancellis sepsi, Beri Mus delendum Cen: Et, tuetur Gorana, qtii mavult traiicere: μηδὲ δίκην . . . . AIqδέ ποτε χρ νειν .... Ip8n Sententia satis iiiii lern coiivonicns, scit loco ni inlinc Otnmoilo interposita, nee trniectio, cpiarn GOrnan sitasti, ndmitteruli . Hunc vorsiim ut sui utiliciunt existitnem illi id potissi innin Ino inovet, fili odii iiiiis poematis auctor non solet alienis vorsit iis opera iri silain eXOrmare, nisi liuo i v. 92 legitur apti l Tli eo in a. 113 cf. ib. 643, et aliis locis antiquiori ni Pootariim imitatio deprehenditur, volui v. 125 seq. 104-174,201 seq. rnum si q Ino Praeteron alium e translata sunt, non minus sunt suspicioni obnoxia. Est autom hic versus satis antiquus ot populi usu tritiis:

μηδὲ δικην δικασης. πρὶν αμφοιν μυθον ἀκουσPς. ipiem versum in proe edosi retuli nil germana Phoc lidis carmina propter Iocum Luciani de calumnia non toni . crod. e. 8: ποιητὴν μοι δοκῶτον αριστον ἐπάγειν τω λόγω ευ μάλα πιρὶ τουτων ἀποφηνάμενον,

Φωκυλιδου, alius tον Φωκυλίδην .rroidetην μοι δοκει. at Aelion induli, nisi prorsus tomero conieceriant, Pseiuloplioeytideum carmen reSPE xisse videntur, inde quo etiarn lectio αμψω repetenda, nam qui praeterea hunc vorsum sin auctoris illi qui deni nomino laiulant, Plato Deinodoc. p. 383 A, Plui. de Stoic. repugn. c. 8, Scli. Aes h. lcumen. 322, Sela. I huc. .

νυν το αμφοιν κεῖται, iit sori. resorondum ad linno ipsam Pseudoplioeyli lis lectionern αμνω. Iam clim Cicero ad Att. VII 18 dixerit: ., Ego enim etsi illuit Wευδησιόδ ον, ita enirn putatur, observo, μηδε δι' κην. probalanis est coniectura Selinei lex, in i I o Pittheo. Gott. i 842ὶ nil A ει ρωνος υποθηκας, qtins vulgo uosiodo tribuebant, reserendi ini esse hii ne vorsum. Ipsain tamen sententiarn nisi ad Pitthon reserebant, Vid.

79쪽

ου χωρεῖ μεγάλην διδαχην αδίδακτος ἀκουη γ ου γὰρ δη νοέουσ' οι μηδεποτ ἐσθλὰ μαωντες.

δὲ τραπεζοκόρους κόλακας ποιεισθαι εταίρους 85 πολλοὶ γὰρ πόσιος καὶ βρωσιός εἰσιν εταῖροι,. καιρὸν θωπευοντες, ἐπην κορέσασθαι ἔχωσιν ἀχ μενοι δ' ολίγοις καὶ πολλοῖς πάντες ἄπληστοι.

G Λαω μη πίστευε πολυτροπός ἐστιν ομιλος. λαος τοι καὶ υδωρ καὶ πυρ ακατασχετα πάντα. -

Μηδὲ μάτην ἐπὶ στυρ καθίσας μινυθοις φίλον ητορ.

μέτρα τευχε θεοῖσι ' το γαρ μετρον ἐστὶν αριστον. Γαῖαν ἐπιμοιρῶσθαι ἀταρχυτοις νεκυεσσιν.

100 μη τυμβον φθιμενων ανο ξἴς, μηδ' αθεατα ηελίω, καὶ δαιμόνων χόλον ορσύς. ου καλόν ἁρμονίην ἀναλυέμεν ἀνθρώποιο '

καὶ ταχα δ εκ γαίης ἐλπίζομεν ἐς φάος ἐλθεῖν

λείψαν' ἀποιχομενων' ὀπίσω θεοὶ τελέθονται.

goreus Plillosoplius, qui τὰ χρυσῆ μ' scripsit: hν δ' απολείψας σῶα εἰς αἰθέρ' ἐλsυθερ- ἔλθρς, ἔσσεαι ἀθάνατος θεος ἄμβροτος, Ουκε τι

80쪽

πνευμα γάρ ἐστι θεου χρησις θνητοῖσι καὶ εἰκων' 100 σῶμα γὰρ ἐκ γαίης εχομεν, κἄπειτα προς αυ γην λυόμενοι κόνις ἐσμεν ' ἀηρ δ' ἀνὰ πνευμα δέδεκται. 367 Πλούτου μὴ φείδου μεμνησ' οτι θνητος υπαρχεις.l 10 Ουκ ἔστ' εἰς Αιδην ολβον καὶ χρηματ' ἄγεσθαι. κοινὰ μελαθρα δόμων αιωνια, καὶ πατρὶς Αιδης πάντες ἴσον νέκυες ψυχῶν δὲ θ εὸς βασιλευει. I 05 χῶρος ἄπασι, πένησί τε καὶ βασιλευσιν. ου πολυν ανθρωποι ζῶμεν χρονον, αλλ' ἐπὶ καιρόν

i i5 ψυχη δ αθάνατος καὶ ἀγήρως ζν διὰ παντος.

liuinus, ut Euripides dicere audet deus est. et 33, 76: .,tiant ran autem abest. ut maliran mora su . . si quidem vel dii ipsi vel Gm illis Iuturi su mis. I in otiam hic Iudaeus homo, qui non gentilibus sitis, sod Graecis poema sitiini destinavit, Graecorum pli ilosophoriani placita sequit tir, Id ille Enuli de instituit, quoniam praevidet at 1 ovan lanne ito mortitoruria refit iitI-tione doctrinam, quam modo professiis e rit, nanuis offensioni fore. Co-temini naedia sormn τελέθονtαι, citia tua in facili nogotiOτελεθουσι sui3stitui poterat, legitiir etiani in Sit,aeli. or. III 264 τελέθοντό τε μεtρα

θεοιο. Sed de proximis versibus 107. 108 nnceps linereor nn in partim npto hi duo versus prioribus subiiciunt tiri inprimis incommoda est particula γάρ. Qui hos Versiis coli posuit, se piitur pervagata n Grne oririnopinionem: corpus, cuni cinis fiat, nil terram, animum ad notiteren , ut cleprosectus sit, re Eror ei igiti ir, liane sententiam profitetur, inseri nulli sint, necesso est. At linius pOonantis nuctor inferor In regna, ubi naοrtitorii ni homines dogant, satis dilue illo sientificat v. 105 1il soq.:igutir liominum animae post mortem apu i in seros agunt, donec restiti itis eorporibus laetioren in divinam sortem nanciscuntur: nani Rilentio praoterinis , quod sane miroras, animas a deo sub iudiciunt vocari. Haec igitur clim adversa fronte inter se pugnent, ore lo hos id uos vorsus ab nliena manu insertos esse. - V. 107. γὰρ MunV124 P, μεν Η, δ' αρ vulgo. - om.