장음표시 사용
241쪽
ὰφανισμὸν θεῖναι τοῖς των εσθλων κακοῖς. καὶ ὴ αντίστροφος δε ουτως απαιτεῖ. V.
178. Ἐπεὶ ψάμμοςJ παραβολικως ' λέγει γὰρ, ῶσπερ
η ψάμμος ουκ αν δρι ω περιληφθείη, ουτως Μέτρητος Θήρων ταῖς εὐποι ις. V. Περιπ έφευγενJ αντὶ του διαπωτ επι οσα εκεῖνος, ηγουν ὁ Θήρων, χάρματα, τουτέστιν ρδία, τερπνὰ, χάριν ἄλλων ἐποίη- , τίς ἄν δύναιτο φράσαι, ἐλουν ειπεῖν, διηγήσασθαι. τὸ , ἐπεὶ ψάμμος, αρμόζεται τ' ἐννοία προς τὸ, οίλοις ευεργέτηπι το δἐ , ἁλλ' αἱτον μέχρι τοῖς ἔργοις, διώσου παρεμβατικώτερον εἰρηται. και τίς αν φράσαι καὶαπεῖ δύναιτο τὰ χάρματα, καὶ τὰς ἐκ των ευεργεσιώνς, οσα ἐκεῖνος ὁ Θήρων τοῖς καιοῖς ε3ωκω ἐπεὶ ἡ ψάμ- τῆς θαλάσσης περιπέφευγε τον αριθμὸν, ἐτοι Ου δυταεστιν, ἀριθμεῖσθαι, τουτέστιν, ωσπερ ἡ ψάμμος ἁ--θμητος εστιν, ουτω καὶ αἱ τούτου προς ἀνθρώπους ευεργεσίαι. B.
18o. Tίρ ὰς φράσαl δύναιτοJ ms. g. r. φασί τι- τες εἰπεῖν τον Πίνδαρον τουτο δμι την μάχην, την προς Τέρωνα, ἔνεκα Πολυζηλου ' οντινα Πολύζηλον εκβληθέντα υπὸ 'Ιέρωνος ὁ Συρακουσων ὐπεδέξατο Ο Θήρων. ἰστέον δὲ και τούτο , ὁτι Κάπυς καὶ 'μποκράτης ἡσαν ανεψιοὶ Θῆ- ρωτος ' oῖτινες πολλα υπ αὐrod εὐερροτηθέντες θραντο πόλεμον προς αυτὸν, φθονουντες, διι ἐώρων ηὐξημένην την βασιλειαν αὐτου ο δε συμβαλων αυτοῖς ενίκησε.
242쪽
243쪽
οδιακὸν ἀνακλώμενον ὰπὸ χοριάμβου δίμετρον ακατάλη τον '
244쪽
τῶν ἁκαμαντοπόδων, εὐχομαι ἁδεῖν καὶ ὐρέσκειν τοῖς υἱοῖς του Tυνδάρεω, Α σκούροις . τοῖς φιλοξένοις, καὶ τοῖς φιλοῖσι τους ξένους, καὶ τῆ αὐ τῶν αδελφῆ, τῆ καλλιπλοκάμω
τὴν τὰ Θεοξένια, εις ην πολλὰ ξένων ξυνέρρεον καὶ φιλο
ων 'Eλένν τῆ καλλιπλοκάμφ , τιμῶν τὴν ἔνδοξον Ἀκράγαντα,
245쪽
Io. MrλαόκωμονJ Gl. m. r. λαμπροτάτην. XαίταισιJ χαίταις, οὐ ταῖς τῶν Ἀπων δια τὸ νικαν, ἀλλα ταῖς τῶν μελλόνrων στέλλειν τον κῶμον, ον η μελλον
246쪽
στέφανοι τας των Ἀπων θριξὶν , ἀπαιτοῖσι μεν τον θεοκα- εασκεύαστον υμνον τυν ἐκ Μουσων, ωστε προς την ποικιλόφω-
τον κιθάραν καὶ την ῆδεῖαν των αυλῶν ρχὴν, τους εμους ευπρεπῶς ἁρμόσαι λόγους εἰς χάρι ν του Αἰνησίδήμου παιδὸς, 6ηρωνος, η συμβαλεῖν τη λύρα καὶ τῶ αυλω τον Αἰνησιδήμου παῖδα, Θήρω . Gύμη αλμα δε τὸ γενόμενον. V. 17. 'D τε Πί σα με γεγωνεῖνJ η τε Πίσα με απαιτεῖ, μη ήρεμεῖν, αλλὰ υμνεῖν καὶ βοῶν. 4 τὸ ἐξ ς' πράσσοντι
ἀοιδαὶ καὶ ωδαὶ επὶ τους ώνθρωπους παραγίνονται. Σους ἀνθρώπους δὲ τους νικῶντας. V. i18. Θευμοροι ἀοιδαὶJ Gl. 3m. r. 'φαὶμυγδί-- ---- 19. Zι τινι κραινων ε φετμὰςJ απὸ του πληθυντικου μετέπεσεν εις τὸ ενικόν. τούτω, φησιν, ακολουθου σι ν αὶ ωδαὶ, ωτινι τελειῶν τὰς ἐντολὰς κατὰ τους νόμους
του 'φακλέος ὁ δίκαιος καὶ ἀληθὴς ελλανοδίκης, ὁ Ἐλεῖος
ἀνὴρ , επὶ της κεφαλῆς επάνω των ὀφθαλμῶν, τον σrisu νον περιβάλλει τον απὸ τῆς ελαίας του κοτίνου. Αἰτωλὸς δε αντι του πιλεῖος. πιξυλος γάρ τις, εῖς rων -τωλῶr,ηνίκα επὶ την Πελοπόννησον πιρακλεῖδαι ηπείγοντο, καθ γησατο αυrοῖς τῆς ὁδοῖ. uντιδόσεως δὲ τρόπον τινι, την λεί- ηγεμονίαν παρ' αὐτῶν λαμβάνει ' παρ' οὐ λοιπόν.obmλάμι, -τωλοὶ ἀνομίσθησαν. διὰ τουτο Ουν Αἰτωλὸς
247쪽
'μακλείδαις τὴν Πελοπόννησον, καὶ δια τουτο ἐδωρήσαντο μυτῶ ἐξαίρετον την 'Ηλιν. V. Gι τινι κραίνωνJ ob τινος - υηέθεν, αντὶ τούN pod, ατωτέρω των βλεφάρων, επὶ ταῖς κόμαις βάλη στέφανον απὸ ελαίας, υπόλευκ' την χρόαν, απροσωπόληπτος ελλανοδίκης, ἰτηρ Αἰτωλὸς, αντι του Ἐλεῖος, πληρῶν τὰς εντοχὼς του ' IIρακλέους τὰς προτέρας, αντὶ του τὰς αρχαίας, τυοτέστιν, &ς etην αρχην ἐκεῖνος ἐνετείλατο ' ἡντινα, η γουντην ελαέαν, . 'φακλης, ὁ υιὸς του φιτρυωνος, ἡνεγκέ
ἐνουν των υΠὁ δένδρον σκιαζομένων, ηγουν των βαθειῶν, μνημόσυνον κάλλιστον ἐσομένην δηλονότι των πώνων των τ ολυμπία. ἐνεγκε δε αυrην, πείσας τον δημον τῶν Τπερβορέων, et Oosor. συν εν τοῖς Υπερβορίοις, ἐλθα ησαν αἶἐλαιαι, τον θεμπονια του Απόλλωνος. R. πληθυντικου δύναμιν ἔχει τὸ ωτινι ' διὸ καὶ προς πληθυντικὸν ὐποδίδοται. καὶ πάντα, ἔσω ὰορίσεω λέγειαι , ουκ ανοικείως ἐχειπρος πληθυντικὰ ἀποδίδοσθαι. πάντα με πληθυντικῶν ἴχει δύναμιν. R. Ita l. Πρῶτον ανθρώπους πληθυντικῶς εἰπὼν εἰς ενικὸν ἶπέδωκε χὸ, ῶ τινι ' ω τινι ἁνθρώπ* κραίνων καὶ τελειῶν
248쪽
IN OLYMP. III, 19-25. 249 Ἀτωλοι ἀνομάσθησαν. δῶ τουτο ουν Αἰτωλὸς ἁνὴρ εἱπεν αντινου, ' Hλειος. ονοούντες δέ τινες, τὸ ἁνὴρ αντὶ του ὁ οξύλορνοοῖσιν, οπερ ατοπον. ουτος rἰρ ἐν ὁ καταρχώς τιθεμένου του ἶrῶτος ελλανοδόκης καταστὰς ὐφ' ' Ηρακλέους, υστερον δὲ κατὰ διαδοχην, ος - εδόκει προύχειν υληθεια καὶ Πώμνδικαιοτατν, εἰς την υπηρεσίαν ταύτην εχειροτονεῖτο παρὰ
ἄνδρας, τούς τον μόλλωνα τιμωντας, ἴνεικε καὶ ἐκόμισεν απὸ rων σκιαρων πηrων τυυ πυταμοῖ του Ἱστρου, κάλλιστον μνῆμα καὶ ἐνδομησιν καὶ μαρτύριον των εν 'Oλυμπία α - των. ἐκ γὰρ του κ0τίνου ίλυμπιονίκης δηλοῖται. ουτος
ῆγ0υν Ο Ηρακλῆς Πισια φρονέων αυτοῖς, ήτοι φίλος ἄναυi0ῖς καὶ οὐ δια μάχης ἰών, ,τηοε ταύτην, δηλονότι τηνἐλαίαν, καὶ φύτευμα σκιερὸν, τω πανδόκει καὶ πάντας δεχo-μέτω τοὐς ' Ελληνας ἄλσει του Αιὸς, ἡ τοι τψ Λιὸ αφιερω- μίτον τεμένει, λέγω δὴ , τρο εν λυμπία τόπον, καὶ ξυνὸν καὶ κοινὸν σrέφανον αρετῆς τοῖς ἁνθρώποις, ήγουν δι οἴ
249쪽
'υστις, ηγουν ὁ ' Ηρακλης, πιστὰ, τουτέστι φιλικὰ, φρονῶν αυτοῖς, τησε, χάριν τού αλσους του Αιὸς, ηγουν Ιου ανατεθειμένου τόπου τω Λιὶ, του παντοδαπους ανθρώπους υποδεχομένου, φύτευμά τε aκως ποιητικὸν, κοινὸν τοῖς ἀνθρώποις, καὶ στέφανον της αρετῆς των νικώντων εν πω Θῶνι. φύτευμα δὲ λέγει καὶ στέφανον, την ελαίαν, ώς φυτευθησομένην καὶ εις στεφάνους συντελέσουσαν, ταυτὸ λέπων, ῶσπερ ει εχπεν hησε την ελαίαν, χάριν του ἄλσους τού Λιὸς, ἶτα
250쪽
οι βωμοὶ τρυ Λιὸς θυσίας καὶ ε ταρονάτων ἐπεπλήρωντο, καὶ ὴ σελήνη πλήρης ουσα καὶ ὁλόκληρος τοι φωτὶ προς την ωπέραν καὶ την νύκrα ἰντιλάμπουσα, τον καιρον παρε ε τῆς κρίσεως του ἁγῶνος. ἐν γὰρ τν ἐκκαδεκάτν τῆς σελήνης ὁ ' Oλυμπιακὸς αγὼν τελεῖται. δεῖ δἐ τὸ πρότερον, δεύτερον νοεῖν , καὶ τὸ δεύτερον, πρῶτον. Ου γαρ δὴ θυσίαι ἐγένοντο πρότερον, εἶτα οὐτως ἡ διχόμηνις ελαμπεν, αλλὰ πρότερον ὴ ημέρα τῆς πανσεληνου παρεγίνετο, εἶτα ΟἴLως - θυσίαι καὶ τὰ λοιπὰ του ἰγῶνος ἐτελοῖντο. ὁ δὲ λόγος ήδη γὰρ των βωμῶν τοῖ πατρὸς αυτοῖ Λιὸς πληρωθέντων θυσιῶν, ἄντὶ τοῖ, σεβασθέντων ταῖς θυσίαις καὶ ἐναγίσματα λαβόντων. V. Tὸ αυτο; μη μόνον προς το , ἁγισθέντων, αλλὰ καὶ πρὸς τὸ, πατρὶ, συναπτέον, ιν' θ ' τῶ πατρὶ αὐτω καὶ αυrod. πιρα κλῆς προ του την ελαίαν ἐξ 'Tπερβορέων ενηνοχέναι, μὶν ' Oλυμπιάδα τετέλεκεν. ετελεῖτο δε ὴ χλυμπιακὴ πανήγυρις ἐν πανσεληνον. τόδε γάρ ἐorι λύσις τοῖ ἁντιπίπτοντος. εἶπε γὰρ ἄν τις αὐτω ' τίνος χάριν την ἐλαίαν ἐκόμισε ; φησὶ γοῖν 'ῆδη -ρ καὶ τότε των βωμῶν - πατρι, ῆτοι τῶ Aa, ὼν- σθεντων, καὶ τελεσθέντων, καὶ ἐναγίσματα λαβόστων, αὐτω