장음표시 사용
264쪽
καλῶς λέγειν. προς γὰρ το μugτυρά ἐστιν ἡ συνάφεια,
265쪽
θεν πυρ ἐζω ρεῖ. φασι δε , ῶς ἐκεῖ καθήμενος φαιστος μυδροκτυπεῖ. λέγει ουν την Αἰτνην τοῖ Tυφῶνος ἶπον, τουτέστι τιμωρίαν καὶ κόλασιν. ἐπω γὰρ κώ ἱπτω, τὸ βλάπτω, εξ ού καὶ ιψ, εἶδος σκώληκος. R. II. Iπον ῆνεμόεσσανJ ὐ μεν Πίνδαρος τοι Τυφυῶνι σησιν επικεῖσθαι την Αλτην, ο δε Καλλίμαχος, τω Ἐγελάδον. ἔνιοι δἐ ἐν Πιθηκούσαις φασι τον Tυφῶνα , ἄλλοι ἐν Φρυγία, οι δε εν Σικελία, οι δε ἐν χροπτον, Αοῦ ' Ηρόδοτος,
II. TυφωνοςJ Gl. Ms. r. ὁρους. 14. Λέκε υ χαρίτωνJ ὰνetὶ.τοῖ, κεχαριτωμένον. o δέ τε σύνδεσμος περισσός. ἐζστι γὰρ το ἐξης ' αλλὰ Κρόνου παg, δίζαι χαρίτων ἐ κατι τόνδε κῶμον, επὶ τν ' Oλυμπιακῆ νίκ' γεγραμμένον, οστις επὶ τῆς των νικησάντων αρετῆς χρονιώτατον φάος. σβέννυται γὰρ τὰ καλὰ ἔργα, μη ἔχοντα ποιητικὴν φωνὴν μάρτυρα. το δ' εξῆς ' χαρίτων τ' ευρυσθενίων
267쪽
268쪽
τορ, αντὶ τοῖ, αἱ πράξεις καὶ ἡ προθυμία, εν Αν ακμῆ κατὰ ταχύτηtα' φυονται δε καὶ εν ανδρασι νέοις λευκαὶ τρίχες θαμα, αναὶ τοῖ, πολλάκις, καὶ ἔξω τοῖ χρόνου τῆς ηλικίας του πρεποντος , ταῖς πολιαῖς δηλονόrι. 'Tψιπύλεια. ξ Πνι- πυ- , ὼς Πηνελόπεια παρ' 'Oμηρον Odyss. α, aas.) ἡ Πηνελόπη. B. Xεῖρες δε καὶ - τορ ἶσονJ τὸ τοιούτο καὶ παρὰ τοῖς κοινοῖς δύναται ειναι εν χρησει. οἷον, σύ καὶ ὁ σὸς πατὴρ ομοιος. ἔχει δε ομοίως τω, Θαμ0iτυς καὶ Λίφνις ο βουκόλος, πλὴν ὁτι εκεῖ μεν τὸ βουκολος, απὸ κοινοῖ λεγόμενον, ἀρκοῖν ἐν εντελῆ ποιῆσαι τον λόγον. ενταῖθα δε λέγεται μεν ὰναὶ καέως τὸ ἴσον απὸ κ0ινοῖ, καrα αταλογίαν τοῖ προρρηθέντος ' μένει δε λι υτελὴς ὁ λόγος. τὸ γαρ ἴσον αεὶ, προς ἔrερον λεγόμενον, απαιτεῖ την εαυτοῖ σχέσιν, καὶ ελ- λειστως ἐχει, ἐως αν , μόν0ν. αποδεδομένης δε αυτῆς, ἐντελὴρ ὁ λόγος γράφεται, ἔχων Ουτως ' αἱ χεῖρες δε ἴσαι τῆπροθυμία ἰση ταῖς χερσίν. εξ υνάγκης γαρ ἡ ισότης ἐκατέρων περὶ ἐκύτερα αυτω ταῖςω χωρεῖ, μὴ κειμόνου ἐτέρου, ἔφ'oν αν αυτῆς ἁπόδοσις rένοιτο. Iterii R.
270쪽
IN OLYMP. V, 1. u. 271ωοστην δευτέραν πιλυμπιάδα. αἴτη η ωμ εν μἐν τοῖς εδα-φίοις Ουκ ῆν, ἐν δε τοῖς Λιδύμου ὐπομνήμασιν ελεrero IIo-δύρου. V. Tθραπrat o eπινίκιος τῶ αυτο; -υμιδι, νικησα τι κέλητε, - ν', καὶ τετρώρω, την ογδοηκοστην δευτέραν 'ολυμπιάδα. Ἐπεὶ δε οὐτος ὁ μῖμις εκ Σικελίας, ἐπιαῖδα δa πόλις Καμαρίνα και λίμνη, διὰ τουτο προς την εφορον της λίμνης νύμφην Καμαρίναν ποιεῖrαι τον λόγον, ηντινα νύμφην παῖδα Ἐκεανου καλεῖ, διὰ τὸ πάντας ποταμούς καὶ πάσας πηροις ἐντεῖθεν την αρχην ἐσχηκέναι. T. δε, τον, πιι εις τὸ -εtῶν, καὶ εἰς τὸ στεφάνων, καὶ εις τὸ ἁπηνης, λέγε. εστι δε τὸ ἄωτον καὶ etὁ δωρα ταὐτόν ' ἄωτον δε,
ητοι καρπόν. καρπος γὰρ των αρετῶν καὶ των στεφάνων,
ὀ ύμνος, δς τοῖς δεχομένοις αυτον γλυκύς ἐστιν. n. a. 'Τψηλῶν ἁρετῶνJ ὁ τους. λθει προς την Καμαρίναν, την Ἐκεανου, η ὁμώνωος η πόλις και η λίμνη. τονύμνον δε ώωτον στεφάνων καὶ ωρετῶν έἶπεν, ἐπεὶ οι νικῶντες εκ τοῖ υμνεῖσθαι ευκλεεῖς γίνονται. 'Αρίσταρχος δὲ ακούει
Ἐκεανοῖ θυγατέρα κώμαρίναν την λίμνην, ἶφ' ης καὶ την πόλιν ἀνομάσθαι. 'Αρτέμων δε, προς την σείδουσαν τὸν λόγον ει ναι φησιν. αἴτη δε εν Συρακούσαις κρήνη. ἔχει δε ὴ 'Ἀρέθουσα καὶ πῖσα κρήνη τὰς πηγὸς ἀπὸ Γκεανοῖ. βέλτιον δῶ ώς Αρίσταρχος. g. λως. Καμαρίνα ἡ πόλις τού-ύμιδος καλεῖται καὶ λίμνη πλησίον αυτῆς κειμένη. οἷ μεν οὐν φασιν, ἔτι τῆ πόλει τὸ δνομα ετέθη από τινος θύσης νύμφης. οἱ δῶ εκ τινος Mκεανοῖ θυγατρὸς, Ἀμφοτέρης, ῶς 'Hoέοδος Theogon. 164.)Tεις γὰρ μυρίαι εἰσὶ τανύσφυροι Ἐκεανίδες l. -Kναι .