장음표시 사용
231쪽
τινες δε ἀκούουσιν ἁλληγορικως ' οὐτε πολεμουντες κατὰ γην, ου τε ἰλλῆλοις στόλους επάroπιες κατὰ δάλασσαν ' Dυτε ναυμαχούσι. V. ἐν χερὸς ἀκμα. G Iis. Kεινὰν παρὰ δίαιτανJ διὰ την κενὴν καὶ ἄπορον δίαιταν ' λθει δε την πενίαν ' ουδε γὰρ περὶ χης α τί της πενίας. o 2τινες οἰν, φησὶν, ἔχαιρον τοῖς δικαίοις, ἀπό- νυὸς καὶ ἶβασανίστως κάὶ ἀδακρυτὶ διάγουσιν. V. Λέον ειπεῖν κενως καὶ μαzαίως ματαίως γὰρ Οι άνθρωποι περὶ το ιν σπευδουσιν, ἐπει καὶ το ἄν μάταιον κεινὰν ειπε προς τὸ δίαιταν. V.
ἐστάλησαν ῆν οδὸν ἐταξεν ὁ Ζευς, εν μακάρων νῆσον ὀνομάζου- εν δὴ Κρόνου Γύοσιν προσηγόρευσαν. Αλλως. ἴσοι δεεκαρτέρησαν μέχρι τριῶν ἐμφυχώσεων εις ἐκάτερα τὰ μέρη,
232쪽
ὐδάτων ἄποῖφοίας τρεφόμει α, οἱονεὶ ρόδα, υάκινθος, ἴα 'ταυτα γὰο υδατι τρέφεται εξ ῶν ἁνθέων οι δίκαιοι ταῖς εαυτῶν χερσὶν ὁρμους πλέκουσι καὶ στεφάνους. ἐνδείκνυται δρ το υπερβάλλον της τέρφεως. την δε της μετεμψυχώσεως γνώμην Πυθαγόρας πρῶτος εἰσηrήσατο, - νυν ὁ Πίνδαρος
Ibid. 'πνιον φασὶ, της κατὰ Πυθαγόραν παλιγγενεσίας μrημονεύειν. ουτος γὰρ τὰς ψυχὰς εις ἐτερα σώματα εις-
σον ἐξήνεγκεν. orι δἐ καὶ Πλάτων τῶν τουτο πιστευόντων ἐν, μαρτυρεῖ Φαίδων. riat. Phaed. 3o.ὶ χ δὲ χθει, τοιούμπον εστιτ' δσοι δὲ τῶν ανθρώπων ετόλμησαν και ηθέλησαν πειν την ψυχὴν ἄπο καὶ μακρών etῶν αδίκων πάμπαν καῖ παντελῶς, μείναντες ἐς τρὶς καὶ εκ τρίτου εκατέρωθι, ἡγουνεν τῶ μοι καἐ εν τῶ αδν, ετειλαν καὶ επορεύθησαν Λάος
O σοι δ' ετόλμησαν δ οσΟι δἐ ετύλμησαν, τουτάστι, υπέμειναν μέχρι τρίτης μετεμψυχώσεως εν ἐκατέροις τοῖς μέ- . ρεσιν, ἐroυν ενταῖδα καὶ εν τω ἄδν μείναντες, ἀπέχειν τὴν ψυχὴν, τουτέστε κεχωρισμένην πειν τῶν αδικιῶν, ετειλαν, αντὶ του ἐστείλαντο, ἐrouν επορεύθησαν τὴν του Λιὸς οδὸν,
ν ὁ Ζευς δηλυνότι αὐτοὐς πορεύει, λέγω παρὰ τὴν πόλαν, ἔνθα Ο Κρόνος ἔχει τὴν οἴκησιν, ἔνθα τὰς νήσους τῶν μακάρων αἱ χοῖ ώνεακου αὐθαι περιπνέουσιν, αντὶ του, ἔνθα αἱ τῶν μακάρων εισι νῆσοι, υπὸ τῶν αυρῶν του ωκεανυυπεριπνεόμεναι. R Ia4. ΜείναντεςJ Gl. Μs. r. βαστάσαντες. Diuiti rod by Cooste
233쪽
πλίκουσι ταῖς χερσὶ τους περιτραχηλίους κόσμους και στεφάνους, καrὰ τὰς κρῖσεις τὰς δικαίας του μδαμάνθυοψ, ον ὁ πατὴρ πάντων, ὁ Κρόνος, ἔχει παρακαθήμενον εαυτῶ λοιμον, τουτέστιν α χωριστον, ὁ ἁνὴρ τῆς Ῥέας της ἐχούσης δρόνον υ φηλότατον πάντων. R.
32. Τ'ὼ μεν χερσοθενJ διέστειλεν απὸ των δένδρων τὰ κατὰ χην βλαστήμstra, τουτέστι, τὰ χρείαν ἔχοντα --δευεσθαι. V.
135. Oρμοισι των χέραςJ ορμους. ἀντι τῆς αἰτιατικῆς τν δοτικῆ ἐχρησατο. ορμοις ουν λέγει τοῖς ἐλίνασιν,
οἶς τὰς κεφαλὰς στεφανουνται και τὰς χεῖρας ' ονυισι, τοῖς ἐνέρμασιν, οῖς τὰς χεῖρας στεφανοῖνται καὶ τὰς κεφα- Νλύο h των ἄνθει ταῖς χερσὶν ορμους ὰναπλέκασι και σgεφάνους. V. Ορμοισι τωνJ τουτο ουτω λέγε, των και , αφ' ων, ἰναπλέκουσι τὰς χεῖρας ἐν ορμοις καὶ ἐν στεφάνοις, εαυτῶν κεφαλας δηλονοτι. και ἐστιν ομοιον τω παρ' Εὐριπίδη ' Orest. Io86 sq.
234쪽
τουτο τοῖς δικαίοις παρεχομενου ' υφίσταται γὰρ αυτὸν χων
μακάρων αρχοντα νήσων' ε ώς τούτων μεταλαβόντων φυ-οεως δαιμονίας, ο λιτες ορθοὶ κατὰ βουλὴν καὶ δίκην τον τρόπον ἔχοντες, ῶς καὶ ὁ 'ραδάμανο υς. ῆ συγχωροῖντος του Ῥαδαμάνθυος ' Οἴτος γὰρ δικαιοτομεῖ τοῖς εν οῦδου ' h ουεω 'βουλαῖς εν ὀρθαῖσι ειδαμάνθυος. ὁ γὰρ 'Γαδαμ-dυς λα- ονεῖ τοῖς κάτω, υπηρεetῶν τυ, Kρόνω. V. I 38. 'Oν πατὴρ ἔχει ΚρόνοςJ ετοιμον, τον δίχα του κληθῆναι ἐλθόντα , ὁντινα Ῥαδαμανθυν ὁ πατὴρ πάντων ὀνος ὁ τῆς γης παῖς, ὁ ἁνὴρ τῆς τον ὐπαrον ἐχούσης θρόνον μας, ετοιμον καὶ ἰχώριστον ἔχει πάρεδρον. V. Oντιτα ειδάμανθυν ἔχει πάρεδρον και σπάθεμον, λοιμον και πρόχειρον καὶ αὐτόκλητον, ὁ πατὴρ πάντων, κρονος, ὁ πόσις και ὁ ἁνὴρ τῆς 'Pίας, τῆς ἐχούσης δρόνον ἐπέρτατον καὶ ἔξοχον πάντων. R. a 339. ΠάρεδρονJ Gl. Hs. r. πλησίον αυτου καθήμενον. '142. Πηλεύς τε καὶ ΚάδμοςJ συγκαταλέγονται δεεν τούτοις δικαίοις Ο τε Λάδμος και ὁ Πηλεύς. V. O Πηλεύς τε καὶ ὁ λάδμος ἐν τούτοις, τοῖς των μακάρων νήσους λαχουσιν, οἰκεῖν δηλονότι, συγκαTαλέγονται. καυτον Ἀχιλλέα ῆνεγκεν, ανεὶ του πεμφθῆναι ἐποίησεν, ἡ μήτηρ αυτου ἡ Θέτις, ἐπεὶ διὰ δεήσεων ἐπεισε τὴν ψυχὴν τούAιός 3ς, ἐγουν ο χιλλευς, ῶσφηλεν , αντι τοῖ κατέστρεψε,
σους. καὶ τον Ἀχιλλέα δε ἡ μήτηρ τεύτηκότα αυτόθι ηὶ πεν,επριδὴ τού Λιὸς τὴν ψυχὴν ἐλεισεν ἱκεσίαις. V.
235쪽
ἐφ' Ηρακλέους , κατὰ ιην ἀπελασίαν των Γηρυόνου βοων. ἐμυθεύσαντο δε αυτούς μέρει ειται παῖδας, δια τὸ, Αἰθιο-πας ὁντας, λευκούς καὶ ωραίους εἰναι. R. -
236쪽
τοῖς φρονίμοις, αντὶ του ' ri0λλα νοήματα ὀξέα εν τῆ ψυχρμου εἰσὶ ζῶττα παρὰ τοῖς φρονίμως, ώς ἐπίπαν δἐ ἐρμηνέων ἐχει ρείαν. φωνῆεντα, τα φωνὴν ἰφιέναι δυνάμενα. φωνήεντα δε γράμμαrω. τα φωνεῖσθαι μόνον δονίμενα, κατ'
153. Ἐρμηνέων χατίζειJ εἰς δἐ τὸ κοινὴν καὶ εἰς τους πολλους και χυδαιοτέρους ερχόμενοι ερμηνείας χρήζουσιν ῆτοι περὶ των ποιημάτων ἐαυrου λαλθειαι. οἶδε γὰρ, ο τι πολλῆ ιστορία κέχρηται καὶ σχήμασιν ἐξηλλαγμένοις, καὶ φράσει ποικίλη. ἐχει γρ υπερ τὰ πολλά. τὰ ποιήματα ουν, φηοὶ, τὰ ἐμὰ ερμηνέων χρήζει, οιον, Ουδέν εστιν,ο μὴ χρῖζει ερμηνέων. αυτὸς γὰρ ου δύταται διὰ τὸ πλῆθος ἐξειπεῖν πάντα. ἴμοιον δέ ἐστι τω Homer. Iliad. β, 488. ,, πληθυν Γ Ουκ αν εγὼ μυθήσομαι oi 'd' ὐνομῆτω. o V. 154. Σοφὸς ὁ πολλὼ εἰδὼςJ ὁ λόγος γνωμικός καὶ σοφός εστιν Ο πολλὰ ἐπισrίμενος ἐκ φυσεως, ὁ φύσιν πρός τι ἐζχων. των Πιρ μαν θανόντων οι ἐκ φύσεως ἐμπειροι βελτίους ' επειδὴ κυὶ πρεσβυτέρα τῶν μαδημάτων ἡ φύσις ' οἱ δἡωπὸ μαθήσεως βουλόμενοι ηχεῖν, καὶ ἐκ πολλῶν συνείροντες,
ον τρόπον καὶ οὶ κεκράκται κόρακες καὶ μάτην φλυαρουντες, υτελῆ καὶ περιττὰ καὶ ασύνετα φθέγγονται, προς τον συνετὸν καὶ αῖον ἔρνιν του Λιος, τον αετόν, ἰντιβοῶντες. MIO- τείνεται δἐ πρὸς τον Βακχυλίδην. Wrονε γ - αυrω αοπω--mὴς τρόπον τινοῦ καὶ εἰς τὰ αυτὰ καθῆκεν εαυτόν. V.
237쪽
s c Π o I, I A155. Φυ. J αντὶ του φύσει, τουτέστιν απὸ φύσεως. φυὴ ἡ αναδρομη του σώματος. ἐνταθθα δε φυα, ανiὶ του φύσει. 'οἱ μαθόντες δε, ατ r. ropi, οι ἰπὸ μαθήσεως δε εἰδότες καὶ ουκ ἀπὸ φυσεως, προς τὸν εχοντα δηλονότι την ισχυν ὰπὸ
και φράσει ποικίλη , καὶ πολλοῖς Γλλοις, ἁ Οἰκοθεν καὶ Ουκαπὸ μαθήσεως εξευρον καὶ εμηχανησάμην. οι δε μαθόντες γρυετον καὶ βυiῖσιν ἄκραντα καὶ ατελείωrα, λάβροι καὶ σφοδροὶ εν παγγλωοσία, καὶ πολυλογία ῶσπερ κόρακες προς . ν δεῖον ἔρνιθα του Λιὸς, ήγουν εμέ. τουτέστιν, οἷ μεν ἄλλοι ποιηταὶ λθει δε δια τὸν Βακχυλίδην , ουτος γὰρ ἰντή-
238쪽
D: OLYMP. II, 155 - 166. Iosδὲ, τίνα βάλλομεν, τίνα ε χ0iiεν θαυμάσαι εκ τῆς ἰδίας διανοίας. Ἐλι βάλλομεν, δηλονόrι σκοπὸν τον νικηφόρον. μη
σὶν, ὀτι επὶ τῆ Ἀράγαντι τῆ πόλει του θηρωνος λέγει τὸ τόξον, ο εστι χον λόγον, τείνειν. V.
66. Aυδάσομαι ἐνόρκιονJ λόγον ἔμνυμι ἐνορκον καὶ ώληθέστατον ' ἶνα δείξη τὸ πισzὸν ων λέγει ' περὶ γαρ ῶνεις πέποιθεν, υρκοις διωχυρίζεται. τί δέ φησιν; ὀμνυμι μή.τινα πόλιν ὰλλην πρὸ oλων εκατὸν ετων τεκεῖν τοιουτον ύν- δρα, μηδὲ αλλον εἰς ευερrεσίαν των φίλων πρόχειρον, ἡ προς ἐπίδοσιν χρημάτων ἁφθονέστερον του θή2ωι ος. V. Aυδάσομαι, αντι του λέγω, διαβεβαιουμαι λόγον συνδεκω κατὰ ἀληθῆ δι ινοιαν, κηδένα ἁλλον ἄνδρα ἐφ' εκατὸν
τίτην προς τους φίλους φρονήσεσι, τουτίστι διὰ τῆς ἰαμού
239쪽
ετῶν καὶ χρόνων τινὰ ἄνδρα εν ταῖς πραπίσι καὶ φρο ήσεσιν ευεργέτην τοῖς φίλοις μαλλον καὶ περισσότερον του Θήρωνος,9αὶ ὀιυθονέστερον καὶ δα νιλίστερον κατὰ την χεῖρα , ητοι τὁ διδόναι. Eὶ μεν το, τινὰ, προς αἶ, ῶνδρα , συναψης , πόλινεκαχὸν ετων νοήσεις την ζάκροαντα. ἐν γὰρ τρ πεντηκοστ' 'Oλυμπιάδι ἐκτίσθη ' Θηρων δἐ ἐν τν εβδομηκοστη ἐνίκησεν επειδὴ ουν εἴκοσιν Ῥλυμπιάδες δια μέσου εἰσὶν, ὴ δε υλυμπι δια πέντε χρόνων εγίγνετο, εκατὸν χρόνων ἄριθμὸς γίνεται. πεντάκις γὰρ εἴκοσιν, εκατόν. εἰ δε προς τὸ, πόλιν, τὸ τινὰ συνάψεις, ἁoρίσetως εἴποις τὸ , πόλιν. τουτο δε ποιων, μὴ λάβνς προ , έ ἐως, εἰς τὸ , εκατὸν ετῶν, ἁλλει χωρὶς τούτων λέγε' τισα πόλιν εκατὸν ετῶν. εἰ γαρ περὶ τον κόσμονοι χρόνοι, εν δὲ τω κόσμον αὀ πόλεις, καλῶς ὼν ἔχοι λέγειν καὶ τὰς πόλεις των χρόνων. νόει δὲ τυν λόγον, καὶ επὶ
μέλλοντος, κυι παρqiχqμένου. Iri rὼρ τεκεῖν οὐ μόνον μέλλοντο χρόνον δηλοῖ ' μέλλων γὰρ δεύτερος τὸ τεκεῖν ' Δλλὰ