장음표시 사용
221쪽
τι ευρηται. διὸ ἐξεβλήθη παρ' εμου, ως καὶ εν τοῖς βιβλίοις των ἴλλων - των πολλὰ περιττὰ ἔντα. οἶμαι δἐ, ὼς οὐδεὶς ημῶς μέμψαιτο τοιαυτα πεπονηκότας, αλλ' ἐννοήσας, ως Ουτω ταυτα βέλτιόν ἐστιν εχειν, θαυμάσειεν ἄν μάλιστα της σπουδης. R.
5 i. Aέrοντι δ' εν καὶ θαλάσσαJ φασὶ δἐ καὶ την'δεω Κάδμου θυγατέρα, μετὰ των θυγατέρων του φρέως, εν τν θαλάσον διὰ παντὸς του χρονου ἄφθαρτον Ουσαν διώ- νιν καὶ τεπάμμι. αυτη δὲ η -υκοθέα, Νηρηὶς γενομένη 'ουτω γὰρ, ηγουν Αευκοθέα, καλεῖται. η γὰρ Ἀτώ, μεταρυΒοιωτίας καὶ ζάττικης φυγοῖσα, 'λθεν εις τὸν θοὸν , M. ἐκεῖθεν ηλατο εις την θάλασσαν. μαρτυρεῖ δὲ καὶ 'πιμηρος Odyss. ε, 433 sq.),,Tὸν δ' εἶδεν Κάδμου θυγάτηρ, καλλίσφυρος 'δεω, Αευκοθόη, η πρὶν μἐν εην βροτὸς αυδήεσσα, Νυν δ' ἁλὸς εν πελάγεσσι θεων ἐξέμμορε τιμης' V. 55. ,τοι βροτωνJ αντὶ του δη, ζῖνα η η ἁρχη του λόγου οὐ τω ' των δη βροτῶν οὐκ ἐστιν Ουδὸν κεκριμένον πέρας θανάτου ' τοῖς ἁνθρώποις γάρ ἄδηλον, πότε συμβήσεται ὁ θάνατος. χλλως. τοῖς θρώποις τὸ τέλος του θανάτου
κατ' οὐδὲν σαφές ἐστιν. η ourω ' τοῖς ἀνθρώποις τὸ τέλος του βίου κατ οὐδἐν σαφές ἐσrιν, Ουδἐ ποδαπην την επωυ- σαν εξουσιν ημέραν, ἴσασι. V.
56. Πέρας Οἴ τι κέκριταιJ Ουδἐ τουτο διακεκριμένον ἐστιν οὐδἐ μαμφισβητήσιμον καὶ ἐστηκὸς, ποίαν ημέραν εἰρηναίαν καὶ ἀγροθην διάςομεν. παῖδα δἐ ηλίου, την ημό- ραν , ἐπεὶ ὁ ηλιος την γέραν γεννῶ ἁνατέλλων. V. κέκριταιJ πεφανέρωται. ηρουν οὐδεὶς οἶδεν, εἰ χρηστὸν, η τουναντίον τὸ της λης αὐxod πέρας επέλυν, ἁλλ'
222쪽
παῖδα δἐ ῆλίου την ημέραν καλεῖ, ἐπεὶ ὁ ξλιος ἁνατέλλων την ἡμέραν Πννα. R. 58. οὐδ' ἁσ ύχιμονJ ῆσπον, απράγμονα, ευτυχῆ οὐδέποτε εν ευτυχέα ἐσόμεθα ἁθορύβως καὶ ἰταράχως εν τοι του ζην χρόνω. ουδέποτε διατελέσομεν εμέραν ησυχον.ημέρα δὲ ἡσύχιος, 4 του θανάτου, ἐπεὶ εν αυτῆ θανόντες, ἡσυχάζομεν. V. 6O. άτ ειρεῖ συν ἁγαθωJ ἀβλαβεῖ , ἀκαταπονήτω,
βιβάσομεν. 62. 'Poαὶ δ' ἄλλο τ' ἁλλαι ἀλλοῖα, μετ' εὐθυμιῶν καὶ μετὰ μόχθων, εις τους ἁνθρώπους ανέρχεται. θέλει δὲ εἰπεῖν, ὁτι οὐχ οῖόν τέ ἐστιν, ἁνθρώπους ὀντας, αεὶ εν εὐθυμία διάγειν, υλλὼ πάντωρ καὶ ὐτόποις εντυπάνειν ανάγκη. 'χλλως. Ῥεύματα, μετα- , λαi, αι τῆς τυχης φοραὶ ἄλλοτε εις ἄλλους ὰνθρώπους μεταβαίνουσιν, ῆ εὐδυμίαν η πόνον παρέχουσαι. V. ρεύματα δἐ τύχης ἄλλοτε οῦλλα εις τους ἀνθρώπους ἔβη σαν, αντὶ του ἐρχονται, καὶ μεzὰ τέρψεων καὶ λυπων. R. 65. Oύτω δε μοῖρ' ἁ τε, εις του, ἁλλον χρόνω Τενταῖδα ή ἰνταπόδοσις τῆς διανοίας και ης ἐξέθετο γνώμης 'οἴτω δὴ καὶ τον αυτὸν τρόπον τὰ ρεύματα τῆς τύχης ἄλλοτε
223쪽
πέρας παγεῖν τὸ πρότερ0ν αὐτω χρησμοδοτηθέν' Mη σπεῖρa παίδων ἄλοκα δαιμόνων βία. ὁ δὲ Θήρων την συγγένειον ἐχει προς τὸ γένος τὸ του Οἰδίποδος, καὶ δια τουτο οικείως τοῖς περὶ αυτὸν ἐχρήσατο λόγοις. πως δὲ συγγενής ἐστιν,εροῖμεν εξῆς. ερμηνεύεται δἐ καὶ Οἴτως ' Οἴτω δη ἄτε πα-τρωοπι ων τρόπον κατα των προγόνων των περὶ τον Θήρωνα κατέχει τον εὐφρονα πότμον ὴ τύχη, καθάπερ το πατρωον κατέσχε, Τουτέσι των Καδμίδων. V.
οὐτω δἐ ὴ μοῖρα καὶ ἡ τύχη, ετις ἐχα καὶ συνέχει πον
ευφρονα καὶ σφραντικὸν πότμον τον πατρώῖον καὶ την εὐ-
δαιμονίαν τῶνδε, ἡτοι των προγόνων των σῶν, ὁλμρ καὶ ευ- δαιμονία θεόρτω καὶ θεοπέμπτω ' εκ γαρ δ εων τα Θαθὰ τοῖς ἄνθρώποις παραγίνεται' πει καὶ επί τι πῆμα παῶ -
τράπελον εν ώλλω χρόνω ' λέγω δὴ τὸ τοῖ οιδίποδος. λέγει di, ὁτι ὴ μοῖρα, ἡ φύσιν ἐχουσα μεταβάλλειν ἄπαντα, τηνἄνωθεν ἐκ θεῶν ἐπελθούσαν τοῖς σοῖς προγόνοις ευδαιμονίαν ἐπὶ δυστυχίαν μετέβαλεν. ἔχει δἐ λόγον τὸ πατρώων καὶ προς τὸ πῆμα συνάψαι, ἐγουν, προς πατρικὸν ἄγει πῆμα, διὰ τὸ τos Oidinoδος πάθος, ο καὶ ε rει. οἴτω δἐ ὴ μοῖρα, ετις συνέχει την πατρώαν τύχην τούτων ῆδεῖαν συν ὀλβον, hyουν δαιμονία, υπὸ δεοῖ ώρμημένη, αλλω χρόνον, αντὶ τοῖ, κατά τινα χρόνον, καὶ ἐπί τινα βλάβην ἄγει παλιντράπελον, ἐρουν, ἐπὶ τὸ εναντίον τετραμμένην, ἐξ εκείνου τοῖχρόνου, δεφ' οἴ εκτεινε τον Λάῖον ὁ υιὸς αυτοῖ, ὁ ἐκ μοίραοῦ
λαιὸν δὲ χρησμὸν, τον χρησθέντα ἐν τῆ Πυθῶνι, τελεσθῆ
224쪽
68. Ἐπί τι καὶ πῆμ' αγε ιJ επάγει δε ἡ μοῖρα και
ωαι τὸ γενος Αωίου τάδε ἔπαθεν. θεόρτεω δε, υπὸ θεοῖ ὀρθουμένω, ἰσφαλεῖ. Παλιντράπελον δε, ἀντεστραμμένον. ὴ δεολη διάνοια ουτως εχει ' η απὸ τοῖ γένους μοῖρα επὶὶ τον περινον Θήρωνα ευφρονα πότμον καὶ ὀλβον , δν ο θεος ὀρίνει καὶ δέδωσιν, ἐπάροι τι καὶ ἄντεστραμμενον πῆμα εν ἄλλω χρόνω. V. o. Μόριμος υἱὸςJ ητοι ὁ κατὰ μοῖραν αὐτ6 γενόμενος,
η ὁ μόρον επενεγκών. ὁ δε χρησμὸς ὁ δοθεὶς -εῖν δημώδης. V. 1. Ἐν δὲ Πυθῶνι χρησθἐνJ τουτο δἐ χρησθἐν πά-
χαι, φησὶ, τὸ δε μαντεῖον τὸ δοθῶν - Ααῖον κατὰ τὸν Πυθῶνα παρ' Nπόλλωνος, τουτον πατροκrοτήσας, εἰς πέρας
η οξεως τιμωροιμένη, ἐσλ υγοσεν, ὼστε ἄλληλοφονίαν γενέσθαι του γένους αὐτοῖ. Ἐτεοκλῆς γὰρ και Πολυνείκης ἁλ-λήλους ὰνεῖλον. τουτο δἐ ὀξέως θεασαμένη ἡ Ἐριννυς, τὸ - γεγονὸς υπὸ Οἰδίποδος, ἁνεῖλεν αυτου τὸ γένος, και δι' ἁλ-λήλων χωρῆσαι εποίησε. λέγει δὲ Ἐτεοκλέα καὶ Πολυνείκην. V. 1δοῖσα γὰρ οξόως ὴ ἐφορος χων ἀδικουμένων θευς φυτευθῆναι εποίησε τὸ γόνος, ἡγουν, τους υἱους αὐτου, του Οἰδίποδος δηλονότι, τοῖς Μηίους, τουτέστι, τους πολε μικους και γενναίους, 4 τους απὸ τολ εος καταγομένους, δι' ἁλληλο- νέας ' πεσόντος δὲ του Πολυνείκους, ήγουν φονευθέντος, ὁ αελείφθη ὁ Θέρσανδρος ὁ υιὸς αἰτου, τιμώμενος εν ἶγῶσι νέοις αρμόζουσι, καν ἐν μάχαις πολέμου, βλάστημα των Αδραστiδων, αντὶ του, τῆς Αδραστιδος, τουτέστι τῆς θυ- ροερος του Βδράστου, βοηθον των δόμων. ουτος γὰρ συν τω
225쪽
Θήρωνος. ἐπεὶ Θέρσανδρος και Θιομήδης, οἷ επίγονοι, επι-σioατεύσαντες ταῖς Θήβαες, των προαναιρεθέντων πατέρων ἐξεδίκησαν τον φόνον. V.
226쪽
μεν Κλυτιος ἔμεινεν εν θῆρα τῆ νήσον' ὁ δὲ Τηλέμαχος
-- κει εν χυ ρα ' oθεν συλλέξας δυνυμιν ἐρχεται εις Σικελίαν , και κραrεῖ των τόπων' εξ ob Xαλκιοπεύς' ob Ἐμμε- νείδης ' ου Αἰνησίδαμος, ὁ τοῖ Θήρωνος παrήρ. R. 83. Πρέπει τον Αἰνησιδάμου υιὸν τον Θήρωνα, τυγχάνειν ἐγκωμιαστικῶν τε μελῶν και λυρων ' εἱντὶ τοῖ, και λυρικῶν
μελῶν. κατὰ μἐν γὰρ την πιλυμπίαν αὐτὸς βραβεῖον εδέξατο εν τν Πυθῶνι δε καὶ το Ἱσθμοῖ κοινῶν ωπων χάριτες
227쪽
κοὶ ταῖς νίκαις ἐνεπαφοντο. και οἱ μεν βούλονται ακούεινούτως ' oι κοιτοὶ αυιῶν ἱπποι τικησαντες ἀμφοτέροις παρο-orῆκασι κοινην και την δοξαν ' οἱ δε , ο ιι ετ τοῖς κοινοῖς Ἀ-
πρὶν προςόνr- αυτίν αλγεινῶν ἡ δυστυχῶν. ἡ γὰρ τῆς οἰκης λαμπρότης λήθην τῶν ἔμπροσθεν τιβησι. εικόιως δὲ δύσφρονα τὰ αλγεινὰ λέγει, ὴ την δυσαυχων. h τε γὰρ
δυστυχία και ἡ λύπη καὶ τον συνετώetατον τοῖ λελογισμένου κατάγει. Topro δὲ λέγει εἰς τον αὐτὸν Οκοπὸν, εἰς δν ἔμπροσθεν ἔλεγε ' τῶν δῶ πεπραγμένων εν ὁiκα καὶ τὰ ἐξης. o πλούτω κεκοσμημένος καὶ ωρεταῖς -τάκοσμος οὐτε υπὸ τῆς επελθούσης αὐτο εὐτυχίας επαίρεται, Οὐτε υπὸ δυστυχίας χαυνοῖται. διὸ δει το πλουτούντι καὶ αρετῆς, ει μέλλει καλῶς τ- λπαντα αιῶνα διάξειν. φησὶ δὲ καὶ Καλλίμαχος II in ii. in Iov. 95 sq.)
228쪽
καὶ Σαπφω' IVols. Fragm. Sapph. p. 67.) ,, O πλουτος ἔτευαρετης οὐκ ἁγαθὸς σύνοικος. ἡ δ' εξ ἁμφοτέρων κροῦσις εὐδαιμονίας ἐχει το ἴκρον. Toῖτο προσεῖναι τοι Θήρωνι μαρτυρεῖ. R. 94. ΠειρώμενονJ Gl. Μs. r. δοκιμάζοντα. 96. 'O μ αν πλοῖτοςJ ὁ νους ' ὁ δε πλοῖτος οὐ μόνος ων καθ' εαυτὸν, ἁλλα καὶ ωρετῆ κεκοσμημένος, καιρίως των τε εαυτού Θαθων καὶ χης αρετης απολαύει, συνετην εχων την φροντίδα προς τὸ ἁγορεύειν - καλά. Toύτων γὰρ τὸ ἐτερον καθ' εαυτὸ Ουχ ὴδύ. ως καὶ Καλλίμαχος l. l.) b,,οὐτ' αρετης ἄτερ ὀλβος επίσταται ἄνδρας θέξε , οὐτ' αρετη ἁφένοιο ' δίδου δ' αρετην τε καὶ ὀλβον ' και η Σαπφώ Πλοῖτος ἄνευ αρετης Ουκ ὰσινὴς παροικος. η δὲ κρῖσις ευδαιμονίας ἐχει τὸ ἄκρον τούτο προσεῖναιτω Θήρωνι μαρτυρεῖ. V. Q έρει των τε καὶ τωνJ των αυτοῖ καλῶν καὶ τῆρὰoετῆς ' ἡ των επὶ τῆ ἀθλήσει καμάτων εκείνων φησὶ, καὶ
αστήρ εστιν εκδηλος, ἀληθινον φως τοῖς ἁνθρώποις. V. Uρίζηλος. Gl. Ms. r. φανερός. Tum ex ci. g. r. assentur: δηλονότι ἁστὴρ ων διάδηλος, ἰληθινον φως ανθρωπv. 1oa. Eι δέ μ ιν ἐχειJ ει δέ τις, τοῖτον ἔχων τον πλούτον, ὁρα καὶ πρὸς τὸ μέλλον, υτι των ἁδίκων τελευτη-
229쪽
του Λιος μοἴ ' ταυτην γὰρ εἰπε τον ὐποκείμενον τοῖ οὐρανι ι τόπον. καὶ εάν τις εν ταῖς τρισὶν ἁναβιώσεσιν, ὼς νωσταται, αναμάρτητος εις τὰς τρεῖς ἐκατέρωο εν μέν' . τουτον φησιν εἰς τὰς των μακάρων νησους προπέμπεσθυι. τὸ δὶπερὶ της πωλιπενεσίας αρχαιότερον ἐσrι. παραδῶδοται γιρ
1o6. Λιὸς αρχαJ Aὰς ἁρχήν φησι την ζωὴν καὶ τηνἄνω διαγωγήπι φησὶν οὐν, ἴτι τὰ εν τοῖς ζῶσιν αμαqτήματα κατὰ γης δικάζει τις ' λέγει δἐ, τον Πλούτωνα τιμωρεῖσθαεαυτούς' λείπει τὸ , διδούς, τη ἐχθροῦ μνάγην εἰπὼν τὸν λόγον τῆς τιμωρὶς ' εχορῶ δἐ τοῖς πονηροῖς. V. 21ιῖς υρχὴ ὁ Ουρανὸς καὶ ὁ κόσμος, Ποσειδῶ ioς θάλασσα καὶ πάντα τὰ uocirα, ΙΠλούτωνος τὼ υπὸ γην καὶ ὁ Ιαρ
230쪽
III IN OLYMP. II, 1Oέ- III. δνάγκην λέγει την ἰπόφασιν. σύναπτε δε το ἐχθρὰ δνάγκα προς το, δικάζει, του, λόγον φράσας, διὰ μέσου. οὐ- τως. δικάζει τις τῆ ἐχθροῦ καὶ ἁποχόμω ἰνάγκα ' φησὶ τον λόγον , καὶ την της καταδίκης ἀπόφασιν. εἰκότως δε εἶπε το θρῶ καὶ τὸ δν κα' το μεν ανάγκα, διότι απαραίτητόν ἐστι τὸ ἐκεῖ δικαστηριον τό δε ἐχθρα , διό ιι Ουδεὶς ἐκεῖςiλος, ἰλλ' εκυστος ἐκ των ἐπων δικα ου Ται καὶ κατακρίτεται. οἱ δἐ ἐσθλοὶ καὶ αγαθοὶ εχοντες αἰεὶ καὶ πάντοτε λιον επίσης ἐν ὴμέραις καὶ νυξὶ, τουτέοιν, ἴσον καιρὸν μεῖς ἐ40μεν ημέραν καὶ ἴσον νύκτα, εκεῖνοι ἰεὶ ἐλλαμπόμενοι νέμονται βίον ἰποτίστερον των εν τω βίω. II. H q. booν δε νυκτεσσινJ ' οἱ δε ἁγαθοὶ επίσης ἐν ταῖς νυξὶν, ἐπίσης δἐ ἐν ταῖς ἡμέραις ἡλιον εχοντες, ἐγουν ἀεὶ ἐν φωiὶ ὀττες, ὰπονίστερον, ατzὶ του ύπονον, ἀκοπία--ον ζωὴν νέμονται, τουτέστι διάγουσιν, ου χμόνα ταράσσοντες διὰ τῆς ισχυος των χειρῶν, ῆγουν 0υ γεωργουντ ς, οὐδἐ τὸ τῆς θαλάσσης ου δωρ ταράσποντες, ἡγουν ουδἐ ταυ- αιλία χρώμενοι δια ματαίαν τροφὴν, οἷα κάμνουσιν ἐν τῆ Mαρουσν λῆ οὶ ἁνθρωποι, ῖνα βίον πορίσωνται ' αλλὰ παρὰ μἐν τοῖς τιμίοις ἰπὸ των θεων, ήγουν τοῖς ἐν ίσδου, τι ἔΠλουτωνι δηλονότι καὶ τῆ Περσεφονεῖ, ἄλυπον βίον διάγουσιν ἐκεῖνοι, οῖτινες ἔχαιρον ευορκίαις, τουτέστι τρόποις ευ-
σεβέσι καὶ δικαίοις ' οἱ δὲ, ἐνουν οἱ τῆς ἐτέρας μερίδος, οἶ
1io. δ' ἐν ἁμέραιςJ ἶσον ἡμῖν αυτοῖς χρόνον ἐπιβάλλει ὁ ελιορ καὶ τοῖς ἐν ἄδου δικαίοις ' οὐκ ἐπὶ zων ἁδέαωψ δὲ ὁ λόγος, ἀλλ' ἐπὶ των δικαίων. φησιν οὐν, ἔτι