Pindari Carmina et fragmenta Pindari Carmina ex interpretatione Latina emendatiore cum scholiis in Pindari carmina. Volumen 2. pars 1. Interpretatio Latina et scholia in Olympia vetera et recentia

291쪽

SOHOLIA ωαδ τψ δοκεῖν εἶναι παρθένος λανθάνου- , Orε καιφος ἐκε Φου τοκετου, γεννήσα- την Εὐάδνην, δέδωκε rMς ὐμφιπόλοις λάθρα προς Αἴπυτον Ἀρκάδων βασιλέα ἀγαγεῖν το Μαψος. αλλοι δέ φασι, καο αληθῆ λέγοντες, ῶς, ἡνίκα τουτοθέννησε, δια των θεραπαινίδων εις ερημίαν ἐξέθηκε οθεν ἶνελόμενος Αλvroς ἔθρεψο. δ καὶ Πίνδαρος εἰδώς, επειδη ἐγκωμιον πιησίου ποιεῖται, αντὶ του εἰπεῖν, ἐκθεῖναε αυτὴν τὸ βρέφος, εκπέμφαι προς Αἰπυr0ν λθει. ατιμίαν πρ χησίου εἱχεν αν. Προς την Πιτάνην δε, την του ονόματος αυτης μεταδουσαν τν πόλεο τρο παρὰ τὸ ρευμα του Εὐρώτα του ποταμου, δεῖ σήμερον ἀπελθεῖν εγκαίρως, η τις τοῖΠοσειδῶνι μιγεῖσα, τῶ υἱω του Κρόνου, λέγε ωα τεκεῖν αὐτιπθυγατέρα μελανοπλόκαμον, την Εὐάδνην. R. 4 . Λεῖ σάμερον ελθεῖνJ δεῖ σήμερον, φησὶν, κατ- τον ἄρισμένον καιρὸν των εγκωμίων ελθεῖν ταχέως καὶ περιτῆς Πιτάνης εἰπεῖν, τῆς τ0υ Eυρώ τα ποταμου θυγαTρός. V. 48. VN τοι Ποσειδάονι θ ήεις μιγεῖσα τφ Ποσειδῶνι, Πιτάνη, λθεται την ἰοπλόκαμον, απὸ μέρους τὸ ων, καλὴν

Εὐάδνην τεκεῖν, και διαλαθεῖν εγκυμονοῖσαν, καὶ κρύψαι την ὐδῖνα, την εαυτῆ δοκοῖσαν παρθενίαν. παρθένιοι δεχθονται παῖδες, οἱ κρυφα τικτόμενοι παρ- των νομιζομένων παρθένων εἶναι. οἴrω που και ' μηρος ἐν τυῆ καταλογοι

. Παρθένιος.

λλωρ. D τοι ΠοσειδάονιJ προς την ιστορίαν, Orε φησὶ τον Ποσειδῶνα Ποδεν μιχθέντα, λάθρα γεννῆσαι Εὐάδνην. εκ ταύτης δε και Σπόλλωνος υαμος, ἀφ' ου οἱ Ῥαμίδαι. V. 5o. 'Io βόστρυχονJ Gl. MS, Π μελ νότριχα. 5 i. Kρυηιε δε παρθενίαν ῶ δῖνα κόλποιςJ ῆγουν συνέλαβε δἐ εν τοῖς μυχοῖς τῆς γαστρὸς ἐγκυμόνησιν, σύλ- ληη ιν παρθενικήν. ασάφειάν τινα ἔχει ὁ λόγος. ταύτης

δ. αιτέα 4 διάλυσίς ἐστιν. ει γὰρ συνωμόνος ὁ λόγος ἐλέ-

292쪽

γετο, ἐν αν σαφης ἔχων ουτως ' ἡτις τω Ποσειδῶνι μιγεῖ τω υἱoI του Κρόνου, λέγεται συλλαβοῖσα εν τοῖς μυχοῖς της γαστρὸς συλληψιν ' παρθενικὴν, τεκεῖν αὐτῶ θυροτερα μελανοπλόκαμον, την Εὐάδνην. κατὰ τον μηνα δἐ τονώρισμένον του τόκου, ηγουν αυτίκα δε καθ' ον μηνα ἔτεκεν Ωυτην , πέμπουσα ἁμφιπόλους, ἀντε του προσπόλους, ηγουνδούλους, εκέλευσεν αὐτοῖς δηλονόrι δουναι το βρεφος τουηριοῖ, τω Εἰλατίδη , ηroυν τῶν Αἰπυτον, τυι υιῶν του Ἐλατου πορσαίνειν, ηγουν ἁνατρέφειν, αἴξειν, απὸ του πόρρω, καὶ ἁπυ τούτου πορσαίνω, τὸ εἰς προκοπην ἄγω, καὶ πόρρω ποιω εκείνου, εφ' ω ἐσrιν. Toὐτο διπλῶς νόει. ἐκρυψε δε ὴ Πιτάνη εν τοῖς κόλποις την παρθενίαν και παρθενικην ωδῖτα, ηro , εν συνέλοβεν ἄδῖνα, Γκρυψε, παρδε- νος εἱναι δοκούσα. Οἴτως ' ἔκρυφε δ' εν τοῖς κόλποις τηνἀδῖνα την παρθενίαν, τουτέστι zην κρυφίως γενομένην. παρθένιοι γὰρ λέγονται παῶδες ω λάθρα τικτόμενοι παρὰπων εΤι νομιζομένων εἶναι παρθένων. Οἴτω που και -η

νευε Παρθένιος. ἐμοὶ δὲ δοκεῖ κάλλιον παρθενία γράφειν, ω εἰη σαφης ὁ λόγος οὐτως ' Lκρυψε δἐ την εν τοῖς κόλποις ἄδῖτα, ἐν τν παρθενία, εν τω δοκεῖν ἔτι παρθένος εἶναι.ει δ' εα' ευθείας τὸ παρθενία θήσεις λθων, ἐκρυψε δὲ ηπαρθεν ια την ἐν τοῖς κόλποις ἀδῖνα, ου μόνον σαφέσrερος

ἄν εἰη ὁ λόγος, ἁλλα κα. κατὰ σύνταξιν ἶρίστως ἔχων. οἶγράφοννες τὸ ψαι κρύφαιὶ δίφθοπον, ἶτα προς τὸ λέγεται συντάξωσιν, ὼγνοοῖσι τὰ μέτρα. πάντες μεν Οἱ υπομνηματισται της Ἀρκαδίας εἶναι πόλιν την Φαισάναν διεδέξαντο. ὁ δὲ Λίδυμος της ' Ηλιδος αυτην εἶναί φησι, κανυπεραπολογεῖεαι iτos ρητο ο οἴτως, ὁτι ποτὲ οἱ ' Ἀρκάδες ααι τῆς 'ώλιδος ἐβασίλευον κατὰ τον χρόνον του Αἰπυτου.

293쪽

Gott. Erant.

5a. Kυρίω δ' ἔν μηνιJ ο τους ' τω κυρίον δὲ μνὶ του τέπιειν ἀποστείλασα θεράποντα, εκπέμπει το βρέφος προς τον βασιλέα των ' κάδων Αιπυτον, Ἐλάτου πήδα. V. 53. Oς ἀωδρων Ἀρκάδων ἄνασσε Φαισάνα την Φωσάναν πάντες μἐν υπομνηματισται της Ἀρκαδως Γναι

πόλιν ἐξεδέζαντο. ο δἐ Αίδυμός φησι τῆς ἹJλιδος αυτὴν

θρα εν Ἀρκαδία, εν Ηλιδι δἐ ἐκλάμπΔ ins. Gou. εμβάλλει πυλυς. R. οστις, ήρουν ὁ Αἴπυτος, ἀνδρων ' Ἀρκάδων ἐβασίλευε κατὰ την πόλιν την Φαισάναν, ἐλοέ τε, ro εκληρωθη. οἰκεῖν τον Ἀλφειόν απὸ τῆς Φαισάνης γὰρ καταρρεῖ ὁ Ἀλφειὸς, καταντῶ δἐ εις την Ῥλιν, τὸ δἐ μέσον αὐτοῖ κατὰ την Σπίδαυρον ad 95.) ενθα δ' ἰνατραφεῖσα αυτῆ, δηλονότι ἡ Εὐάδνη, υπ' ' Απόλλωνος πρωτον ἔψαυσεν ' ροδίτης μυ- νείας, διπὶ τοῖ, ἱμερτῆς. κλέπτουσα δἐ , ήγουν πειρωμένη

' λαθεῖν ἐrκυμονοῖσα τυν γόνον, τουτέστι τὸ σπέρμα του θεου, ἡτοι τού ' Απόλλωνος, οὐκ ἔλαθε τον Αἴπυτον εν παντι

χρόνο=, ηγουν διὰ παντός. R. 58. IIρωτον ἔψ αυσ'J δαιμονίως τὸ ἔψαυσεν, ως ἐπιθείας αφροδισίας συνόδου ἐταξε. τὸ δε ολον δtεφθάρη υπ' ' Απόλλωνος ἡ τῆς γλυκείας πρωτον του ' Απόλλωνος συνουσίας μετέσχε. λάθρα τεκοῖσα ἡ Πιτάνη ἁπέστειλεν εἰς ' καδέαν Αἰπυτον. τὸ δ. εκ συντ οσας συμβὰν, en προ-

294쪽

μεταφοsας των οξεων βελων, των βλάπτειν μάλιστα δυναμενων , λανης εγένετο, απερχόμενος Πυθῶνάδε, ηr0υνεις την Πυθωνα, μαντευοόμενος περι ταυτης της αφορητου βλάβης, τουτέσrο της κρυφiου λυκορησεως. η δε, ηγο η Εὐάδνη, καταθεῖσα την ζώνην αυτης την φοιτικόκροκον, ηrουν την κρόκφ βεβαμμένην, καὶ την κάλπιδα την ἀπὸ ciργύρου κατεσκευασμένην. ἔστι δε η κάλπις ἁπεῖόν τι υδροδόχον. R. Ἐν θυμω πιέσας χόλονJ ωατὰ ψυχήν' καίτοι δει- νην οἴσαν την οργην λογισμω κατασχων, καὶ προ της ἀ-- Φους γνώσεως οὐκ ἐκφνται τὸ δεινὸν βουληθεις, καίτοι πάνυ χαλεπωτων , εις τό του Πυθίου Ἀπόλλωνος μανrεῖον επο- ρουετο, γνωσόμενος περὶ του ἀτλήτου καὶ ὐτοπου της δια-

την εκ φ0ινικης κρόκης υφασμένην. V. 69. Aόχμας υπὸ κυανέας δ του ανθηρου καὶ κατα- πυκτου τοῖς φυτοῖς τόπου. κυανέας, ητοι τὰς βαθείας, η παρὰ την των ἰων χροιάν. V. 'ovν υποκάτω δένδρων σκιῶς βαθείας ποιητικων διὰ την πυκνότητα, ἔτεκεν υιὸν θεόφρονα, ηρουν ἐνθεου φρονήσεως δεκτικόν. τουτο δέ φησι, διὰ την υστερον ησκημένην

295쪽

τις τηρ τέχνην. ὁ δὲ νους' ἡ δὲ Εὐάδνη την ἐκ φοινικῆς

εχc0ν κόμην παρέστησεν Ἐλευθω, ηro Εἰλείθυιαν, ἐφορον δηλονότι δεὰν etων τόκων. B. Πρα υμητίν τ' Ἐλευθὼ J πραόῖαν , εὐμενη. V. Πρα υμητιν, ηγουν πραέα, φίλα, φρονουσαν αυτν, καὶ τὰς μοίρας συμπαρέστησεν, ἔν ευδαίμων δηλονότι εχ ὁ παῖς. η θε δὲ ὁ Ιαμος εἰς φως αυτίκα ἐκ της ἐπεράστου επιος των σπλάγχνων ε'vμονήσεως. τον μεν κνιζομεν αντι του λυπουμένη, ἰχνοῖσα, κατελίμπανεν ἐν γῆ δύο δῶ δράκοντες γλαυκωπες, ηroυν λαμπρους καὶ στίλβοντας ἔχοντες τους ὀφθαλμους, κατὰ βούλησιν ἐχεων, ἐθρέψαντο υυτὸν, κηδόμενοι, ηνουν επιμε-- λοι, δι' ἰου μελισσων δμεμφοῖς, τουτέστιν, οὐ μέμψεως ὼξίου, αλλὰ ἐπαίνου δηλονότι, ηγουν διἁ μέλιτος. ὁ βασιλευς δὲ, ὁ Αιπυτος. δηλονότι, ἐπεὶ ἰφίκετο ἐκ της Πυθωνος τῆς πετραέσσης,ῆγουν τῆς πετρώδους, τῆς τραχείας, ελαύνων, τους ὶππους δηλυνότι, οπαντας τους ε ν τῶ οἰ- ῆρώτα τον παῖδα, ον ῆMάδνη ἔτεκε ' τού Φοίβου γάρ πατρος εφη αυτον γεγο μναι, υιὸν δηλονότι, μάντιν δ. έσεσθαι τοῖς ἰτ Maoες ἱζο-

296쪽

IN OLYN P. VI, 69-78. 297

χον περ/σῶς πάντων των ἀνθρώπων, ῆ,ουν υπἐρ πάντα ἄνθρωπους ' ου δέ ποτε αλείψειν, 'Ioυν σβεσθήσεσθαι, ἐκποδὼν γενήσεσθαι, την γενεάν αυτου. R. 3. Ηλθε ν υπό σπλάγχνων, εις κηδόμ ενοιJδ ιουρ τοιουτος ' ἐγεννήθη δε εξ ἐπεραστου Αδῖνος ο μμος, και ηλθεν εἰς τὸ φως. εὐθέως τουτον Ουω τίκτουσα καὶ ἐπι- λυπουμένη , καταλελοιπεν επὶ τη γη ἡ Ευάδνη ' δύο δε αυτον

Toν μἐν κνιζομέναJ δοκεῖ τό κνιγμένα εναντίον εἱναι προοῦ την τῆς Εἰλειθυίας εὐμένειών. καὶ ἴσως την μετρίαν αἰσθησιν τῆς ἄλγηδόνος υποφαίνει κνισμὸν ὀνομάζων. η κνιζομενη, λυπουμένη ' ήλγει μiν r- ώς μήτηρ, στέρρουσα τό τέκνον ' κατελείπετο δὲ αὐτὸ ἐπὶ τῆς ερημίας, βουλομένη λαθεῖν. V. . 6. ΓλαυκῶπεςJ Gl. IIS. α. ευόφθαλμοι. 77. Λαιμόνων βουλαῖσινJ ήτοι καθόλου τῶν θεῶνώκουστέ - , h εις Ἀπόλλωνα καὶ Ποσειδῶνα ἁνακτέον, τον μεν πατέρα, τον δὲ προπάτορα. V. '78. Ἀμεμφεῖ J ἐπαινετω. Gl. m. r.

297쪽

σχῖνος γὰρ τὸ λεγόμενον ἰδιωτικως βρύλον καὶ η τούτων συναγωγή ' ἐνταυθα δὲ τω πίνω και βατὶ, αντὶ του, δασἀ νόει, ε διότι ἐν τοῖς βάτοις τὰ ρόδα καὶ τὰ ἰα ευρίσκεται καὶ επταῖς πίνοις. δέον δἐ ύβρως εἰπεῖν, ἡ τοι δαψιλως βεβρεγμένος, α δν εἶπε προς τὸ σωμα. R. 84. Πέρι θνατωνJ περισσως υπἐρ πάντας ἀνθρωπους ελεγε γάρ αυτὸν εκ πατρὸς Απόλλωνος γεγονέναι καὶ περι- ῶς υπἐρ πάντας γενέσθαι μάντιν ἀνθρωπους, καὶ μηδέποτε αυτοῖ τό γένος διώλείπειν. V.

298쪽

Πεμπταῖον γεγεναμένονJ τovro ora ώς ὐπὸ των οἰκετῶν. οὐ διδόαμεν γάρ αὐτοῖς τι εἰδέναι, η καὶ τον αριθμον των ημερον , αφ' ου γέγονεν, ἐπίστασθαι ' ἰλλα ρητέον, ἐκ

κέτω του Αἰπύτου ἐρωτώμενοι Γλεγον μητε ἐωρακέναι, μήτε κηκοέναι. εἰτα ὁ ποιητὴς ἀφ' εαυτοῖ' καὶ ταὐτα πεμπrαιον ήδη ὀν τὸ παιδίον. V. 9o. Βατ έα τ' εν ἁ πειράτ ω J βατίαν εἶπε την βάτον, Ο ἐστιν ἰκάνθης εἰδος, καἰ τον Ιαμον ειυμολογεῖ. ἁπειράτω δε, εν δρυμοῖ μεγάλω.91. Ἀκτι σιν ζωτJ ῆγουν Ἀμπρότησι διαυγέσι ξανθαῖς καὶ κατὰ πολυ πορφυροῖς, περιφραστικῶς, αντι του, υπὸ διαπων ων ξανθῶν, καὶ κατ- πολυ πορφυρῶν. φ πμένος, τουτέστι δεδροσισμένος, τὸ τρυφερον σῶμα. διὸ καὶ τουτο,ο εκαλεῖτο δηλονότι, τὸ 'γαμος απὸ γὰρ των ἰων ' αμορ έκλήθη) διέδωκεν ἡ μήτηρ αυτοῖ καλεῖσθαι αυτον κατὼ πάντα τον ἐξης χρόνον, αθάνατον. αττι του α νάetως. R. IIαμπορφύροις ἀκτῖ σννJ ακτῖνας λέγει τυς ἀπο-

στιπtοὐσαρ ὰπὸ τῶν ἁνθέων δρόσους, ἡ λαμπηδόνας μν

93. Tὁ κατεφάμιξενJ αντι του, δῶ τὸ τοῖς ῖοι

δροσίζεσθαι αυτον, ὼστείως και ἔαμον καλεῖσθαι. V. Dissilias by Corale

299쪽

δε Ηλιοῦ τὰ προς ταῖς ἐκβολαῖς οἰκεῖται του ποταμου. ἐνταύδαουν εις την Ἐπίδαυρον επεκαλέσατο τόν τε εαυτοῖ πρόγονον Ποσειδωνα καὶ τον τοξοφόρον καὶ ἐφορον της θείας Λήλου τονωπόλλωνα, τυν εαυτου πατέρα. V.

Tερπνῶς δ' ἐπει. ἐπεὶ εἰς τουτο ηλικίας ἐλθεν, ως γένειον ἁνθῆσαι ξανθόν. το δε τερπνας ειπε, διὰ τὸ τους ἐν τοιαύτη ηλικία ἔντας ωραίους φαίνεσθαι. δέον δὲ εἰπεῖν χρυσοστέφανον προς τὸ καρπον, χρυσοστεφάνοιο εἱπε πρὸς τὸ

300쪽

προς θείαν ἐπίκλησιν. ηύχετο ουν , φησιν, αιτων και Προρα- καλῶν νυκetbς υπαίθριος. αρχαιοτατος δε ο τροπος της ευ-

Λίχα τινος εν τη κεφαλν καλύμματος. ουτω γαρ ην ἔθος ευχεσθαι. τὸ νυκτὸς δὲ προς το καταβας συνμπτεται.