장음표시 사용
301쪽
'δάμω δηλονότι, ' ὁ Απόλλων, θησαυρον μανεείας διπλούν, τόrε μἐν φωνὴν ἰκούειν ' αὐτού, δηλονότι του Ἀπόλλωνος, νευδίων ἄγνωστον, ηγουν, οὐ γινώσκουσαν φεύδη, ἐνεογητι- κως' ει γαρ ἐπὶ παθητικῆς ἐλέγετο σημασίας, &rικῆ αν συνετάττετο. υταν δε ἐλ θὼν ὁ Ἱμααλης ὁ θρασυμήχανος, ἐνουνο γ ξνναῖα μηχανώμενος, τὸ βλάστημα τὸ οὐάσμιον των απότοῖ Αλκαίου του Ἀμφιτρύωνος, εορτήν τε του πατρὸς αὐτου
πλείστων ἀνθρώπων σπκροτουμένην, καὶ νόμον μέγιστον
ἀγώνων, δείη δηλονότι ' ου ρορ δύναται τὸ κτίσο από κοινούλέγεσθαι, συνυπακούεται δὲ τὸ οἰκεῖον κατ' μαλογίαν του .
302쪽
Aλλως. Μετί λ λα σ έ ν τε μ ιν J ιδδες κέχρηται τῆλέξει. μεταλλῆσαι γάρ ἐσrι το ζητησαι, Γλπο των μετάλλων. νυν δἐ επ' ουδενός τοιουτου τέταχεν, ὼλλα αντι του ἐφθέγξατο καὶ προσεῖπε καὶ οἱονεὶ εφιλοφρονήσατο. πιιοι ει Ου- τως ' επει αφανης ῆν ὁ Ἀπόλλων τω γάμω, μόνν δε φωνῆπροσεῖπεν αυτον, εφθέγξατο μεν ὁ Ἀπολλων, ὁ δὲ Ιαμορε ζήτησε τον φθεγξάμενον, τίς ην. τὸ δε εξῆς λεγόμενον φθέγξατο ' ὀρσο τέκνον, δευρο ' ταυτα παρά Ἀπόλλωνορ προς μον ἄγε δη, ἀνίστασο πατ, ὰπέλθωμεν εις την ίσομένην υστερον πολυκοινον καὶ πολυπληθῆ χώραν. λέγει δετην πιλυμπίαν. ώς δἐ θεός, μάντις ακριβής εστιν εις τὼ μέλλοντα. V. Io8. Φάμας οπισθενJ τῆ ψῆ φωνῆ επιαατακολούθει. Θηρικως δί - λεποὶ δὲ θεοὶ φαίνεσθαι εναργεῖς ΙIoiner
λων πρωτον ὁ ήλιος βαίνει. ὁ Γ τους ' ὐρμησον, ῶ τέκνον, ωαὶ ἐλδἐ εἰς την πολύκοινον ἐσομένην χωραν, κατακολουθῶν τῆ μετέρα φωνῆ ' παρεrένετο δἐ εἰς την υψηλὴν πέτραν του Κρονίου, εν ω Κρονίω παρέσχεν αυτῶ διπλουν θησαυρον μαντείας. Πλειστόβροτον δὲ, παρ' ῆν πλεῖστοι των ἰνδρώπων αθροίζονται. V. III. Θησαυρον δίδυμονJ yrα μεν, τὸ κατἁ τὸ παρονευθέως φωνὴν ἰκουειν ψευδέων ἰνεπίροωστον, υστερον δὲ καὶ παρὼ τω βωμω του Αιος μαντεύεσθαι Εκ τῆς του πυρός ὼναδόσεως. Ἀλλως. ἔνθα οι ἀπασε θησαυρον δίδυμον, ἐως τό, μω, ὁ νους εδίδου δἐ ὁ ωπολλων τω γάμω δίδυμον θησαυρον τῆς μαντεως, τότε μἐν φωνῆς κατακούεον αληθους,
Οουε δὲ ὁ ἰσχυρὸς Ηρακλῆς, τὸ των Ἀλκαῖδων βλάστημα, τὰν ελθών εις 'Oλυμπίαν, καὶ κτίσν - αὐτοῖ πατρὶ περίβλεπτον καὶ πολυάνθρωπον πανήγυθιν, καὶ τον νόμον καὶ θεσμὸν των, μεγίστων Ῥλυμπι- ν αθλων, εΠὶ m Toυ Σὶδ
υφηλοτάτον βωμοι, τότε Γαμον ἐκέλευσεν ὁ Ἀπόλλων χρηστηριον θίσθαι, καὶ μαντεῖον τὸ δῶ των Ουματων. Dλλως.
303쪽
εμπυρων μαντεία, ν καὶ μεχρι Του νυν Ῥαμiδαι χρῶνται. αν λαμβάνοντες γαρ τα των ιερείων δέρμαω, ἐπ ιθέασιν εiς τόπυρ καὶ Οἴτω μαντεύονται. ενιοι δε οἴτω φασί ' τεμνομένοις δέρμασι μαντεύεσθαι αὐτούς. λαμβάνοντες γαρ τας βύρσας των ἱερείων επιων, και κατά τα σχίσματα εμαντεύοντο, δεφορων-ς εἰς την τομην, πότερον ευθεῖά εστιν, η ob. V.
113. Wευδέων ἄγνωστονJ αληθῆ. ἄγνωστος δῶ ψευδέων η των δε υν - . ἄλλοι δέ φασιν, Ορνέων. V. 115. Σεμνον θάλοςJ τὸ βλάστημα των Ἀλκαῖδῶν. φησι
οι ἔαμίδαι, η μηρὸν πιμελῆ κεκαλυμμένον εἰς πυρ ἐμβάλλοντες, η ὁοξαν προβατων σχῶροντες, καὶ ἐκ τῆς σχίσεως, ει μενευθεῖα γενηται, καλα εσεσθαι τὼ μαντευόμενα, εἰ δἐ λοξῆ,
304쪽
προς τό μορφαν συναπτέον, Ουτως' ο ς προς τὴν μορφὴν τὴν εὐκλέα καὶ ἔνδοξον στάζει χάρις αἰδοία και σεμνὴ , τουτέστιν, Pind. Vol. II. U
305쪽
S c II O L I ΑΟΓο δμι την κατορθωθεῖσαν αυτοῖς νίκην, μεγάλη τις ευφροσύνη συμβαίνουσα, χαρίεντα αὐτων τὰ πρόσωπα τίθησιν. ηνὼρ ἐν τῶ προσώπον επιφαινομενη ηδονὴ τεκμήριόν ἐστι της εν το ψυχῆ ηδονῆς. δεον δε ειπεῖν ευκλεῶς προς το στάζει,ευκλέα εἰπε προς τὸ μορφάν- τὸ δε πρωτον προς τὸ στάζει συναπτέον, ουπως' οἷς σΓάζει πρῶτον χάρις αιδοὶ καὶ τὰ εξης. R. 127. Aιδοία ποτιστάζειJ επtὶ οἱ νικῶνrες δοκοῖσιν
μειδεῖς εἰναι επιχαρίτους ποιεῖ τους νικῶντας. V.
306쪽
προσίρπει καὶ προσπίπτει υπὸ ωῖς των αὐλῶν πνοαῖς καὶ
307쪽
141. 'Aκόνας λιγυραςJ ἁκόνην ὀξεῖαν φησι την μουσικήν. λιρος με νυν ὁ οξύς. ι υμηρος Iliad. β, 246. Θερσίτ' ἁκριτόμυθε, λιγυς περ ἐών ποθητὴς, υπεο. ου γὰρ ἔνι χωρητὸν, ἰκριτα λέγοντα ἡδὐν εἶναι. Mλλως. ἁκόνης τινος δόκησιν ἔχω επὶ γλώσσης, ο εστο παρακονῶμαι Γῆ ουτως' ἡ δόκησις, ἀκόνημα. ο δοκῶ παρὰ των ἁνδρων, τουτό μοι ἰκόνη ἐστὶν ἡ παροξυνουσά με και παρορμῶσα. Ih sum τῆς λιγυρῶς ἀκόνης ἔχω δόκησιν επι τῆς γλώσσης,
ἡτις κραίνει τῆς ευτυχίας την δόκζσιν. ὁ δε νους ' ὀξυς ῶν,οξύτερος γίνομαι, παρ' ἀκόνης, τῆς δοκήσεως, θηγόμενος. V. 143. ΚαλλιῆρόοισιJ ταῖς απὸ των οργάνων ἀναφερομέναις τῶν μετ' αυλου ἴμνων. V.
ματρομάτωρ J ἡ τῆς μητρὸς τῆς ἐμῆς μήτηρ- πως δε, ἐπιόντες δείξομεν. λιγυρῶς δὲ νυν τῆς Οξείας. V. Ματρομάτωρ ἐμά. μ η τρομήτωρ ἐστὶν ἐμὴ, ἀντὶ του, τῆς ἐμῆς πατρίδος, τουτέστι των Θηβῶν, μήτηρ ὴ μετώπη ἡ ευανθὴς, ἐνουν ἡ μιδω, ἡ τῆς Στυμφαλίδος θυγάτηρ. θυγατέρα δὲ λέγουσι την Μετώπην τῆς Στυμφαλίδος, διὰ τὸ εἶναι την Στυμφαλίδα περιεκτικὴν αυτῆς. μητρο- θδἐ εἰπών, επάγει ἄρ ἐφερμηνεύων ' ῆτις, ήγουν ῆ Μετώπη
την Θήβαν ἔτεκε την πλήξιππον, ἐγουν την πλήττουσαν τους Ἀπους εν τοῖς δρόμοις, τουτεστο την ιππικὴν, την πο- λεμικήν. ταύτης ἐπέραστον ἴδωρ πίομαι, αντὶ τοῖ' ευπο- ρίαν λόγων -ὁ ταύτης πορίσοροι, ποικίλον υμνον συντιθεὶς Κρον ἁνδρῶν αιχμητων, τουτέστι πολεμιστῶν. B.
χσωπου μεν ἐν γυνὴ, μήτηρ δε ροή ς, ἀφ' ἐς ἡ πόλις Θήβη
προσηγορεύθη. διὰ την οἰκειότητα οὐν, φησιν Ο Πίνδαρος,
308쪽
IN OLYMP. VI, AI-A7. 5ο9θήβην, υρπινναν, μερεαν. ευανθης δε μετωπα, ἡ ακμαία καὶ ἄνθηρὰ, ω ο λόγος επὶ τῆς νύμφης ἁκούηται. χλως. Στύμφηλος ουποκειται τῆ Κυλλήν', εστο δε τῆς Ἀρκαδίας. Οι δε κατὰ την μητέρα πρόγονοι του Ἀγησίου, Στυμφήλιοίεω . Φιλοστέφανος δε εν τω περὶ Κυλλήνης φησὶ Κυλλήνην καὶ Ἐλίκην θρέψαι. εναγωνίου δε ἔντος τοῖ θεοῖ, φησὶν δτι Οἶ περὶ τυν -ησίαν δια την συγγένει- , επειδὴ ναὶ ὁ Ἐρμῆς εν Αρκαδία, εικότως νικωσιν. υλλως. πιυμ-
Στύμφηλόν τ εἶχον καὶ Παρρασίην ενέμοντο. ματρομάτορα δὲ λέγει την Μετώπην ο Πίνδαρος ουτω. μετώπη θυγάτηρ μεν λωνος του εν Ἀρκαδία ποταμοῖ, γυνὴ δε Ἀσωπου του εν Θήβαις ποταμού, ἡτις Μετώπη εμννησε τὴν οππικὴν Θήβην κατα αναφορὰν των ἐνοικούντων ἐν Θήβαις. V.
L Μετώπη θυγάτηρ ἐν Ἀδωνος του ποταμοῖ, γυνὴ δὲ Ἀσωποῖ, τοῖ εν Θήβαις ποταμοῖ, ἀφ' Οἴ θυγατέρα εσχε Θήβην, ης ἡ πόλις επώνυμορ. Θηβαῖος δἐ ὁ Πίνδαρος. διδ καὶ τὴν Μετώπην μητρομήτορα καλεῖ, οἱονεὶ μητέρ τῆς μητρὸς αυτοῖ Θήβης. φασὶ δὲ τὴν Μετώπην οἱ μἐν λίμνην, οἱ δἐ ποταμόν. R. 1 46. ΤαςJ ταύτης Ουν τῆς Θήβης τῆς) Μετώπης. λέγει δῶ νυν τον ομώνυμον ποταμὸν τῆ ἡρ M. OG δἐ η μετώπη τῆς Ἀρκαδίας ωοταμὸς, λαλλίμαχος ἱστορεῖ εδυμνοις in
κων ἡτοι προς τὸ ποικίλον καὶ διάφοραν τῆς φθοπῆς λέγουσι γὰρ καὶ στροφὰς Οὐεγ ῆ ώς επὶ στεφάνου μουσικῆς. ὁ δἐ λόγω ὼ τῆς ἐμῆς πατρίδος Ἀρκαδικῆς Μετώπη. λέ
309쪽
τον λόγον προς τον Αἰνέαν et oν χοροδιδάσκαλον. Αἰνίας γὰρ Ουτος χοροδιδάσκαλος, ω εχρησατο διὰ τὸ αὐτὸν ισχνότωνον εἶναι, και μη δυνασθαι εν τῶ δημοσίω δύ ἐαυτούκαταλέγειν τοῖς χοροῖς , ἔπερ οἷ πλείους και μεγαλόφωνοιτων ποιητῶν ἁγωνιζόμενοι ἐποίουν, δι εαυτῶν δι3άσκοντες τοὐς χορούς. ὰπέστρεηεεν οὐν τον λόγον ὁ Πίνδαρος προς τυν χνίαν χθων ' παρόρμησον νυν, ω Αἰνέα, τούς εταό- ρους χοὐς εν τῶ χορῶ , AGε ὐμνησαι πρῶτον μεν την ' ραν,επειτα δε γνωρέσαι τοῖς λόγοις ποίησον αυτούς, εἰ κατὰ τοναληθῆ λόγον ἐκφευγομεν τὸ υνειδος τῶν Βοιωτῶν, καὶ την ποθοιμων, την λεγομένην, Βοιωτία ἴς. 4 δε παροιμια εν-
310쪽
θὴς , των καλλιτρέχων Μουσων σκυτάλη, τουτεστι ράβδος, γλυκὴς κρατὴρ, ήγουν γλυκύ ἁπεῖον, γλυκύς Οἶνος των ωδῶντων Θαφθέγκτων, τουrίστιν , ων πολύ το κλέος. Ob τος ο iΑἰνέας χοροδιδασκαλος ἐν τοῖ παρὰ Πινδάρου χοροῖ, ἄτινοπρος τυν δημον θρῖμο Πίνδαρος, διδάσκοντι τὰ αvropποιήματα, και μεθ' εταίρων η/άλλοντι διὰ το αυτον ισχνόφωνον εἶναι, καὶ μὴ δυνασθαι λέγειν αξέως. 'ἔστορία. ' Υαντες, εθνος ἀρχαῖον καὶ βάρβαρον, εἴκησαν εν Βοιωτία, ους διὰ πολλὴν προσοῖσαν αὐroῖς ὐλογέαν, σκώπτοντές τινες καὶ