장음표시 사용
311쪽
δῆ, οτι ξύλον τὶ στρογγυλον, οπερ εις δυο ποιουντες ' , To μενεμισυ κατεῖχον αυτοὶ, το δε ἐτερον εδίδουν τω στρατηγῆ τί; ἐκπεμπομένεν εις τινα πόλιν' εiτα, εἰ εβουλοντο δηλῶσαι αὐτ περι απ0ῆρήτων, ἱμάντι περιειλίσσοντες ο ειχον αυτοὶ ξύλον, επέγραφον, οντινα δεχόμενος ὁ αρμοστης περιείλει ω εἶχεν εκεῖνος ὰποκόμματι, καὶ ουτως ἁνεγίνωσκεν. ῆσαν δι δερμοσταὶ Αακεδαιμονίων εἰκοσιν. αλλοι δε, οτι ἐχρῶντο πλατείαις σκυτάλαις οἱ Λάκωνες, εγγραφοντες αὐτοῖς τας ἐπιστολὼς, καὶ ἐγκλείον- χες εἰς σκύτινα αγροῖα, καὶ οὐτω σφραγίζοντες. V. 1στορέα. oτε πρός τινα πόλιν οἶ Λάκωνες στρατηρονεπεμπον, βουλόμενοι δηλῶσαί τι αυτο; των απορρήτων, Ουκ ἐπίστευον χάρτν, αλλὰ τοιουτό τε εποίουν' τορεύοντες ξύλον στorrύλον τριων ῆ τεσσάρων πήχεων. καὶ τέμνοντες εις δύο, το μεν εν το εκπεμπομένω στρατηγῶ εδίδουν' θάτερον δῶ αὐτοὶ κατεῖχον. οπότε δε προς αυτὸν μηνῖσαί τι ἐβούλονLο, περιειλίσσοντες οτενον ἱμάντα τῶ παρ' αὐτοῖς ξύλοιεγρασον' εirα ὰπολυσαντες τον ιμάντα τφ στρατηγυ; αὐτὸὶ επεμπον. o δἐ ενειλίσσων τῶ οικείω ξύλου τουτον, μεγίνωσκε et γεγραμμένα προρ αυrόν. λέγει οὐν τον Αἰνέαν σκυτάλην Μουσων, οἱονεὶ ὰπελον των αυτοῖ επῶν προς τους
ἄλλους. B. 156. EIπον δεJ εἶπε δὲ τοῖς ἔταίροις μεμνῆσθαι πων Συρακουσῶν τε καὶ τῆς υρτυγίας, ἡντινα, ήγουν την προυγίαν, καθαρω σκήπτρω διυικῶν ο Ἱέρων, τουτέστιν, ὼρον
καὶ καθαρα βασιλεία, ἄρτια, ήγουν ἐγκαι ει, ἁληθῆ βουλευόμενος, ὰμφέπει, τουτέστι, περιέπει, τιμῶ την Λήμητραν την
φοινικόπεων, ἐνουν την ερυβρους ἐχουσαν πόδας. απὸ μαρους δἐ π αν ερυθρὰν θέλει δηλουν' καὶ τῆς θυροχρος αυ- τῆς zῆς λευκίππου, ἐνουν τῆς Κόρης, τῆς καὶ Περσεφόνης,
τὴν εορτὴν τιμῶ δηλονότι, καὶ το κράτος του Λιὸς του κατὰ την Αιτνην τιμωμένου, περιφραστικῶς, αντι του, καὶ τον Αία τον κατὰ τὴν Αἴτνην τιμώμενον. λευκιππον δὲ χθει
τὴν Περσεφόνην, ἐπει φασι μετὰ τὴν αρπαγὴν, ην ἡρπασενυυτὴν ὁ Πλουτων, ευρεθεῖσαν διὰ λευκοπώλου δροατοῖὰνῆχθαι υπὸ τῆς μητρὸς εις τον Ῥλυμπον. R.
312쪽
Συρακουσαν τε και πιρτυγίαςJ μηπία νησος ταῖς Συρακούσαις παρακειμένη το πρότερον' νυν δε συνήφθη τῆ πόλει τῶς Συρακουσαις. πιλως. νησος προ των Συρα-αουσῶν, ἐς αρχει ὁ 'Iέρων. orι ὴ των Συρακουσίων νησος τυγία εκαλεῖτο, καὶ ο τε Arησίας ἐπολιτεύετο εν Συρακούσαις. ῆν δε τὸ ανέκαθεν Στυμφήλιος εξ Αρκαδίας. ἡ τινα, φησὶ, την των Συρακουσῶν πόλιν Πρων καθαρὼθ σκήπτροι διοικῶν, ἴσα και δίκαιο βουλευόμενος, τιμα καὶ θεραπεύει την Θ μητραν, την ανθηρὸν και ερυθρὸν ἐ χουσαν πόδα, ὰπὸ μέρους. καλήν. πέρα γὰρ ὁ πους. V. 159. ΦοινικόπεζανJ κοκκινόπουν. Gl. Ms. r.
16o. Λευκίππου τε θυγατρ ὁ ςJ ἀπὸ κοινου ἀμφέπει, και της λευκους Ἀπους ἐχούσης θυγατρὸς αὐτῆς λέγει δἐ της Κόρης. λεύκιππον δἐ εἰπεν, επεδη λέγεται μετὰ τηνορππην η Λόρη, ην υπέστη υπὸ του ΙΠλούτωνος, ευρεθεῖσα λοιπὸν υπὸ της μητyὸς αυτης, 'μητρας, λευκοπώλου ἄρματιὼν θαι εις τρν ολυμπον προς τον Αία. λέγεται δἐ ὀ Τέρων της Α μητρος καὶ της Κόρης ιεροφάνπης. V. IH ἀμφέπει ἁπὸ κοινου. εν γὰρ τῆ Σικελία τὰ της Περσεφόνης ἁνακαλυπτήρια ετελεῖτο. λεύκιππον δε λέγει την Περσεφόνην, η διότι ἔθος εστὶ τοῖς ποιηταῖς, τοιούτοις ἐπιθέτοις κοσμεῖν τους θεους, ώς καὶ ανωτέρω φοινικόπεζαν. εἱπε την Λήμηχρα, η διότι λευκῆι ἄρματι εππουμενη ευρέθη υπὸ της μητρὸς, ἴτε ἁρπασθεῖσαν ὐπι του Πλούτωνος ἐρήτειαυτήν. R.
16α. Καὶ Ζηνὸς Αἰτνα ίουJ ἁπὸ κοινου τὸ ἁμφέπει. περιέπει δὲ καὶ θεραπευει ὁ Ἀρων καὶ το κράτος του Λιὸς του κατὰ την Αἴτνην τιμωμένου. V.
πνοαί. ὁ δὲ λόγος αἱ δὲ ἡδύλογοι αυτὸν πνοαὶ των ορ--νων καὶ ωδαὶ γνωρίζουσιν, ἐτοι ως πολυυμνητον διώ τὰ κατορθώματα, h ῶς καὶ αυτὸν μουσικῆς ἐμπειρον. φησὶ γάρ που ἐμπροσθεν I, aa.) λαι ται δὲ καὶ μουσικῆς ἐν α ώτον. V. '
313쪽
S c H o I. I Rζεται δε καὶ μουσικης εν δύο ' η διότι αυτον εκάστοτε επαινεῖ, D' η αἰ λίραι αἱ ἐμαί. ἐκ δὲ πάντων τούτων, ων ανωεφην, δείκνυσιν civτον νομίμως ἄρχοντα, ἄριστα βουλευόμενον, προς θεους ευσεβέστατον, καὶ βίον ἐτήδονον ζωντα. -
δύλοπι δέ μιν. ηδυλογοι δὲ λύραι καὶ μολπαὶ γινώσκουσιν αυτον, αντὶ του, λυραι δε καὶ μολπαὶ δι ηδέων λόγων θνού-
σιν αυτὸν, ηr0υν τον 'Lέρωτα, διὰ τὰ κατορθώματα αυτου. R.
κός. μη ὁη ουν, ὼ θεοὶ, θραύσοι καὶ ἁφανίσοι αυTοὐ την ευ- δαιμονίαν ὁ μακρὸς χρόνος, ἁλλα φιλοφροσύναις καὶ ευθυμίαις επεράστοις εἰη τον Ἱέρωτα το του πιησίου ἐγκώμιον δέξασθαι. V.
την ευδαιμονίαν αὐτου, δηλ0νότι τού Ἱέρωνος. R. 165. Σουν φιλοφροσυ ναις δἐJ ηγουν δεξιώσεσιν ἐπε- ωοις. εἴθε δέξαιτο τον υμνον του -ησίου, οε υμνεῖται δηλονότι ὁ χησίας, οἴκοθεν, ηrου ἰπὸ της πατρίδος του-ηοίου, λέγω ὰπὸ των τειχῶν των Στυμφαλίων, τουτέσTι, των πόλεων των εν Στυμφαλίδι, προσερχόμενον οἰκαδε, ηγουνεις την εrέραν αὐτοῖ πατρὶδα , ητοι etην Σικελίαν. Αρκὰς μη καὶ Συρακουσιος ὁ Ἀγησίας. λέγω λείποντα τον υμτον την μητέρα της Ἀρκαδίας της καλῶς ἐχούσης ἔνεκα θρεμμά- .
314쪽
174. Tῶνδ' εκείνων τεJ ὁ τους' θεος ουν των -- κίδων τὴν μοῖραν και τὴν Συρακουσίων παρ40ι τήν Ἀγησία καλλίστην. V.
315쪽
υτερ της Ἀμφιτρίτης, πάρεχε τω Ἀγησία ευθυν πλοῖν, καὶ ἴαμητον, δν εν τε σθυμία και ευδαιμονία ἔντα παρέσχες, διανηξασθαι τον βίον και τον εμὸν δὲ υμνον εἰς ἄνους, ναι τον καρπὸν εἰς δόξαν επαιρε. V. M M, ω δέσποτα ποντόμεδον, ηγο- βασιλευ της θαλάττης, ανερ της υμφιτρίτης, της χρυσηλακάτου, φιλων τουτον, ηγουν τον πιησίον, ως απόγονον σὸν, εὐθύν πλοῖν, ωτι του ἄπονον λην δίδου, αυτω δηλονότι, καμάτων, αντὶ του δυστυχιων, εκτὸς ουσαν ' των εμων δε υμνων τὸ ἄνθος ευτερπες ἄεξε, αντὶ του αυξον, τερπνὸν ποίει. ἄεξε, αυξανε, ητοι ηδεῖς τους υμνους τοῖς δεχομένοις και κρείττονας των ὐλλων ποίει. R.
316쪽
σοῖς γράμμασιν. ο Λωγόρας οἴ-ς υιὸς μεν ην Λαμπητου του Ῥοδίου, ἐνίκησε δε καὶ Πύθια καὶ 'Ισθμια. Περὶ δε τουτουτου Λιπόρου ἱστόρηται τοιαῖτα. κατὰ γὰρ την 'Oλυμπίαν ἔστηκεν ὁ Λιαέρας μετ, την Αυσάνδρου εικότα, πηχῶν τεσ
317쪽
S OI o L I AMριστερον εἰς εαυτον επικλίνων. μετα δε 2- ιον ἶσταται καὶ ὀ A hηrος ο πρεσβυτερος τῶν παίδων αυτοῖ, 3ς ην καὶομώνυμος Τεν πί ππω, παροράτιον πρ0βεβλημένος, και αντος πηχων τεσσάρων, ἐλάττων δε του πατρὸς δακτύλων τεσσάρων. ἐχόμενος δε τούτου ἔσiηκε Λωριεύς , ωδελφὸς, Πυκτης καὶ αυτος προβεβλημένος. τρίτος δε μετ' εκεῖνον Ακουσίλαος, πν μεν αριστερῶ ἱμάνetα ε χων πυκτικὸν, την δὲ δεξιάνῶς προς προσευχην ἁνατείνων. και Ουτοι μεν οι του νικηφόρου παῖδες εν στήλαις ἶστανται συν - πατρέ' μετ' εκείνους δἐ και
θυγατέρων αυτοῖ νικηφόροι υἱοὶ δύο ' ακλων ακλης) πυγμννικησος Ανδρωνα, καὶ μετ' εκεῖνον Πεεσιρρόθιος, καὶ ΑελεγέτηςJ κατὰ την ολυμπίαν νικήσαντες τούς παῖδας κατἁ την αυτην ημέραν τοῖ παrρί- περιλαβόντας Οὐν τον Αιαγόραν περιώναι το στάδιον, μακαριζομένους υπο των Ελλήνων. χρόνω δε οσιερον φασὶ καὶ την τούτου θυγατέρα - στοπάτειραν ἐλθεῖν εις την ολυμπίαν, καὶ αἰτεῖν παρὰ τῶνἘλλανοδικῶν, ἐπι-τρ- αι την θέαν αυτῆ , τοὐς ει κωλυειν , φύσκ03πας, κατὰ νόμον γυναῖκα μὴ θεωρεῖν τον rvμνικον αrῶνα ' την δε φῆσαι προς αυτοὐς, Ουκ ἴσην εἶναι ταῖς ἄλλαις γυναιξὶν , αλλὰ φέρειν πλέον τι, ταῖς προγονικαῖς ἁρεταῖς ἐπερειδομένην, καὶ δεῖξαι τάς τε του παzρος καὶ των αδελφῶν στήλας , καὶ οὐ τω νικηθέντας τοὐς Ελλανοδίκας επιχειρησαι ') καὶ συνήθειαν νόμου λαλῖσαι, καὶ τῆ μιστοπατείρα etην θέαν επιτρέψαι. καὶ ταμεν περὶ αυτῶν τοσαύτα. 'Ισεάρριαι δἐ ὁ Λιώγόρας μου παῖς γεγενῆσθαι. φασὶ γὰρ αὐτοῖ την μητέρα εις αγρόν που πορευ0μόνην , ειτα καύματος σφοδροῖ ἐπισχονtος ἐπικλυθῆναι τινὶ Ερμα- τεμένει, καὶ Οἴτω rὸν θεὸν αυτ ν συνελθεῖν, Τονδἐ Αιαγόραν οὐ τω τεκεῖν αυτὴν, ἶς πρῶτος ὰφ' Ηρακλέος λέ-γὀται τοιούτος γενέσθαι. V. v. Ρἐiusan. VI, 7.)Tαύτην την ωδὴν φασὶν ἁνακεῖσθαι χρυσοῖς γράμμασιν
318쪽
την οἴνου δωρήσεται ἰκμα- νυμφίον, ἄμα τον οἶνον προπίνων, καὶ αυχὴν την φιάλην δωsoύμενος, τίμιον καὶ &κρον
θεροῖ εις τα εαυτοῖ φέρειν οικήματα εχαρὶατο. εἶπε δὲ, συμποσίου, δια του δώρου την ὀφειλομένην χάριν ἁποσωσας
δε φίλων κατὰ χ ὁ συμπόσιον παρόντων, ἐθηκεν αυτὸν ζη- . τὸν καὶ επίδοξον ενεκα τῆς ομοφροσύνης , ὴν ἔχει ει νεανίας προς την του δωρησαμένου δυγατέρα. V. ' Ωσπερ εὐτις ἄνθρωπος λαβων απὸ τῆς ἁφνειῶς αυτου χειρὸς φιάλην καὶ ποτήριον Πρυσον, κορυφὴν και ἐξαίρετον των αλλων κτεάνων, καχλάζουσαν καὶ κινουμετην ἔνδον δρόσω αμπέλου, ἐτοι οῖνον, δωρήσεται ταύτην νεανία γαμβρω εαυτοῖ, προπίνων απὸ ταύτης, τιμήσας και την χάριν του συμποσίου καὶ το ἐὸν καὶ ἰδιον κῆδος καὶ συγγέ- νεων, τουτέσTι τίμιον τὸ συμΠόσιον τῆ φιλοδωρία ποιήσας,οτι τον αυιὸν συγγενῆ ἐθει, πλείστου ὼξιός ἐστιν, επειδὴ
τοιδευτα χυρίζεται' ἐνει, ῆ,ουν συν τούτοις ἔθηκέ μιν, καὶ αυτὸν τον γαμβρὸν, παρόνrων φίλων ζηλωτὸν καὶ μακαρι-stbν ενεκα τῆς εὐνῆς καὶ του λέχους, οὐπερ ἐξίωιαι, τῆς ὁμόφρονος καὶ συγγενικῆς ' οὐ τω καὶ εrA πέμπων τοῖς ἰθλο
εμῆς γνώ0εως, γλυκύν καρπὸν. τῆς εμῆς φρενὸς, ιλάσκqμαι, καὶ ἱλαρ0ὐς αυιους τίθημι. εἰ δἐ τοιαύτη ἐστιν 4. τῆς παραβολης ταύτης ἀπόδοσις, μη θαυμάσης. πολλὰ γὰρ ἄν τομαῖτα ζητων εὐρήσεις. G φιάλαν εἰ μἐν συνάψεις προς τὰ πάγχρυσον, κορυφὴν αυτὴν των άλλων κτεάνων νόει, Οὐηώς ποτηριον, αλλ ώς χρυσῆν. λη γαρ προσθεν' III, 75. ,
319쪽
στιν αυτὸς ταυτην κατέχων, επει ετέρω ἔδωκεν, ωσπεροπὸ της κατεχούσης αυτην χειρὸς ταύτην ἁφεῖναι την κύλικα. τὸ δε κηδος, η, ως ἔφαμεν, λέγε, η κηδος ἐὸν νόεε τον ἴδιον γαμβρόν τιν ν τό, κηδος τιμησας εον, καώ τὸ, εν δέ μιν ζηλωτὸν ἔθηκε, ταυτό. πρὸς δε τὸ εὐνως, εἰ και τὸ ἔνεκα ἔξωθεν ἐλάβομεν, ἰλλα κατὰ την κοινην συνήθειαν. ἴστι γὰρ η τοιούτη γενικη πρὸς τὸ, ζηλωτός. ει γὰρ η εὐνη ζηλωτὸνεκεῖνον ἐποίησε, πως Ουκ εἰκός ἐστι λέγειν, ζηλωτὸν εὐνῆς; ωσπερ γὰρ ρεῖμα πηγῆς λέγομεν, οἱ τω καἰ τοῖτο. οπερ ει μηδέχεταί τις, οὐδεὶς ῆμῖν λόγος. τὸ δε ἱλάσκομαε εἱπεν εκ
μεταφορῶς των ἱκετευομένων, ους οἱ ἱκεzεύοντες τω συνεχεῖ πης ικεσίας πρὸς οἶκτον και ελεον αυrων μάλθάσσουσιν. αλως. ωσπερ εδεις φιάλην λαβὼν διόλου χρυσην, κορυφην πτώνων, ηπυν εξαίρετον κτημα των κτημάτων, καχλάζουσαν ἔνδον δρόσω αμπέλου, τουτέστιν Οἰνω, αντὶ τοῖ, οἶνον
ἐχουσαν ἔνδον ἁναπηδῶντα τῆ εαυτοῖ φυσικν θέρμν, δι-
χειρὸς πλουσιοδώρου δωρήσεται, ηρουν χαρίσεται νεανία γαμ- - εαυτοῖ προπίνων, τουτέστιν ἄμα τίῆ πόματι και την φιάλην χαριζόμενος, οἴκοθεν, ηγουν ώπὸ τοῖ ἰδίου οἴκου, ῶστε ἐνεγκωῖν τον νεανίαν εἰς την εαυτοῖ οἰκίαν, τὸ επαγωγὸν του συμποσίου τιμήσας, περιφραστικῶς, τουτέστι τὸ συμπόσιον, καὶ την συγγένειαν την εαυτοῖ' φίλων δε συμπαρόντων ἐποίησεν υτὸν, ηγουν τον εαυτοῖ γαμβρὸν, i ζηλωτὸν, τουτέστεμ πιριστὸν, ἔνεκα τῆς συναφείας τῆς γαμικῆς, θ ἐξ ανάγκης λειαν Α ομοφροσύνη ' ουτω δηλονότι καὶ θω νέκταρ χυτὸν, λέγω δόσιν Μουσῶν, τουτέστιν εν αἱ Μουσαι διδόασι, μυκὴν καρπὸν, ἡγουν τόκον, τῆς ἐμῆς Πώσεως, Πόμπων ἀνδράσιν ἁ θλοφόροις, ἐτοι νικηταῖς, ἐν ολυμπία καιΠυθοῖ νικῶσιν, αντι τού νικήσασιν, ἱλάσκομαι, αὐτους δq- λονύr ῆγουν ἱλαρους, χαρωποῖς ποιῶ. R.