장음표시 사용
61쪽
Maccabaeorum libros tres; L. fragmenta Psalnioriam Parisiensia sit r. 43. uolui. in codice multis picturis ornato, noni sero saeculi; 5. codicem Vaticanuni libri Iob cum picturis, ciusdem Iero saeculi inr. 258. Ηolim. l. XXIV. Quo in ad iratalogunt IIolmesianoriam codicu in uncialium accedunt alii urulecim antiquitatis laude praestantes sed inagnam partem anabitu exiguo. Eorum Septem 4. 6. 7. 8. 9. 40. 4. a me ipso in orion to detecti inde quo in Europam allati atque etiam duobus exceptis 6. .in iam editi sunt; alii vero duo l2. 5. in bibliothecis Parisiensi et Londinensi a me primum ei uti et publicati sunt. Primus est in dex Fridemco-Augustanus Lipsiensis, quarti sere saeculi, alter codex Epitraonii Syri rescriptus Parisiensis, quinti sero saeculi, do quorum utroque accuratius post dicemus. Tertius est codex Psalmoria in Veronensis, Latinis ille littoris quinti vol sexti saeculi scriptus, apposita insuper interpretatione Latina. Quartus est Psaiuiorum codex Turicensis purpureus quinti vel sexti saeculi. Quintus codex papyraceus Londinensis cunn fragmentis psalterii, cuius aetaS Saeculum
quartum superare videtur. Sextus est codex nuperrime arito ex oriento allatus, in cimo maxima pars est libri Genesis. saeculi sero octavi. Septimus Ox eodem itinere meo orientali in Europana allatus palimpSestus est, Saeculi sere Sexti . cum inaxima litari Nuna ero ruim parte. Octavus codex est Tiscliendorsanus II. Lipsiensis, saeculi fere Septi ini, cuiri Dagnientis Νumeroruna, Deuteronomii, IoSuno, Iudicum. Nonus, loci ny Si undecimus, pariter a me in Oriente reperii atque liuo allati, non continent nisi pauca fragmenta: nonus saeculis ero septimi sex soliis palimpsestis framenta IeSBiae, decimus eius leni ut videtur saeculi soliis tritius palimpseStis fraginento secundi et tertii libri Regum, undecimus saeculi sere quinti
soliis duobus Psalui oriun Dagmenta continet. His denique addi potuerit alius codex ex oriente a me allatus et nuperrinio Musei Britannici factus, continens totos lilbros Iudicum et Rutticum extronia parto libri Iosuae. Scriplus ost enini littorisiminusculis noni Saeculi, sormarum Alexandrinarum constantia prae plerisque codicibus antiquiori inis insignis. Hos autem otianes a tertio usque ad duodecim una loetionis aliquot speciminilbus illustra binius. Ac primun qui lena de PS alterio Veronensi videndum est, quod edidit Blanellinus
nil illuni Vindiciis suis canonicarunt scripturaru In etc. RO nou 740. hoc titulo: Psalteriunt dupleae cu=n canticis iuxta ut 0at in Graecam LXX seniori 1 n et antiνιam Latinam Balani ver-Sιouer n. 'ira ex infimii cod. G1'ae - latino A Dipl. O pituli Veronensis iniciat. char t. ante VII. Saec. exaruis. Speci ininis
62쪽
incisis exhibitain. Distinguam autem in utraquo columna in ipso codico scriptas continuo.
quando eunt filius suus persequebatur ino exaudi orationem in ea ui auribus percipe praecem ineant in veritate tua
exaudi ine in tua iustitia et ilo intres in iudicio
cum seruo tuo quoniam non iustificat itur coram te omnis uiuens quoniam persecutus est inimicus animam meam livmilavit in terra vita mea collocavorunt Ilio in tenebrosis sicut mortuos saeculi et tedium passus est in nie
Sps ineus in me conturmatu III est cor naculumemoratus sum dierunt
antiquoruni et moditatus sunt in omni laus operibus tuis
in facturis Inanurn lua ruinmeditatus sunt extendi Imanus meas ad toanima nica sicut terrai uteruua consili niat lite codex etiBna fornaas u ι λημψομαι,
2. i. in Psalniorum codex Turicensis couimentatore in invonit Ioannona Iacobuni Brettinger, qui Turici 47ι8. libelluuio dictit hoc titulo: De antiqtiistinio Turice)ista bibliothecae Graeco Psalmo mini libro in mMnt rana purpurea titulis aureis ac litteris argenteis exarato, epistola ad Anq. Mur. Card. Qiaranti . Qua in conamentatione postqvana de Scripturae codicis ratione graininauca expositu u St, consentiente illa quidem in rei sum uia cuui codico Alexandrino et similibus, lectio locorum potissina uniolusinodi assertur quos quomodo Hieronynius vol Iustiniis legerit sciri possit. Ita Ps. 26, 6. a ciuo psalino collicis Turicensis initi uin sit, halhet και vυv ιδou υψωσεv κεφαληυ μου, ouii SSO contra Vat. et Alex. ateticulo, cluent adino luin iani Ilieron Sinus Diustir Cooste
63쪽
in Graeco inveritum testatur. Ilbidein v. 8. tuetur lectionemiani Hieronymo allatam eξεζη Gev σε το προσωδ v μου, quoriam loco Vat. ct Alex. habent: Ecgζητησα TO G σωπου σου. Itein Ps. 27, 2. Rupis post eισακρυ v invitis Vat. Di Alex. habet, quod et ipsurii Hieron Funus ut v ad litum a in Graeco esse testatur. Ps. 36, 23. cum Alex. eo l. post diελησα habet G δρα. Hoc rursus Hieronyinus in Graeco addituni nec apud quen luanili albora interpretunt dicit. Ps. 38, 4 2. Omittit cum Alex. cod.vocem ταράσσεται. Quem in locu in Ilieronymus: Et dicitis in Graeco vos non invenuse conturba tui'. Sed et hoc stib Demι addition est is LXX. Et hinc apud vos et apud plerospse erroveaeoritur pmd scriptomun negligentia virgulis et asiemscis sub-t1 actis distinctio universa confunditaιr. Ps. 39, 32. cum Alex. d. Pro προσλεc liabet σπευσοv, quod ipsum Hieronymis in Graeco repertunt dicit. PS. . 0, 7. de voce et Hieronymus sic: Et diestis quod si in Graeco non sit positum, cum manifestissime et in Hebraeo et in cunctis interpretibus scriptum sil et LXXt transtulerant. Sed revera cod. Τuric. cum Alex. cod. omittit ei. PS. 43, 40. post eξελευ cum Alex. addit o 2εoc, quod Ilio-ronymus in Graeco repertum quamqua ui su Pei'stuum dicit. Ps. 47, 9. Vat. ed. Ουτως καὶ ε o v, AleX. c0 l. ΟυT- ιδαμεv. Sed uter. testatur καί illud in Graeco reperturn quam quan
3. 5. Insigne laoc monumentiana papyraceuin, quo nullus codicum Sacrorum antiquior videtur, Musoi Britannici est. Psal-nios tres et viginti sinter decina uni et trigesimum sextunaὶ quos soliis triginta continet hoc ipso anno edidi in Monunientoruni sacroruui ine litorum nova collectione, vol. I. pag. 2 7-278. Quo in textu mira. vitiositas uiixta eSt cuna antiquisSinia sci'ipturae ratione. Exempliun Sumana a pag. 2. l. cum quinque prioribus versibus pag. 2.2., quibus continetur PS. 20, ι. 23, 30. Singula verba Seiunganius, accentiinas Praeter acutum, in quo nulla difficultas est, additiS signis quae prope accedant ex preMis. ταιο δυvαστε αtσ σου εα τό τελος
64쪽
liaec adscrimam: a Lectionis honitate tantopere excellit ut non dubitena quin eg egie facturus sit mi Pristinam integritateni Genesi Graecas reddentiain; ipsi enim Alexandrino codici, quo-cti in saepe lacit, non raro praestarct videtur. Cuna Vati conus liber, unde Romana editio fluxit, tota sors Genesi careat, in-vontum hunc thesaurum maximi faciundum existimo. Exomptuni textus esto Gen. 33, 3 - 17. Ilbi lectiones quadraginta quin quo ab ecl. Bona. disserunt. Locis tredecim cum Alexandrino cod. V nsentit; aliis vero novem accedento sexies iter litatin codico Cottoniano illo qui incendio periit luido supra) contra Alexandrinum est. Porro saepe cuni Cottoniano consentu invitis Alox. codice et non . editione, ut V. 32. transposita sunι καὶ εἶπev iμῶv etc. et v. 10. hi in v et παγετός). Versu 33. cum Vinci . codice purpureo omittit cic contra Ecl. Rotn. et Alex.codicem. Notabilis otiam est consensio nostri codicis et inulicis Veneti, de quo Holniosius, apud quem nuutero 72. notatur, sic iudicat: Est sano codex in suo genere singularis et maximilaciundus; continet enim textum hucusquo incomitum. Cuni eo cod. noster solus v. 36. omittu ἀποκριθείς usque Λάβ , item V. 37. cum eodem solus corruptam lectionem bέσω δέ pri, dilς ὼδs tuetur. Quum vero plura alia tantum non Solus prae-heat, ut uv. 45. 47. 42. ubi habet εἰς στήλην, ἐκάλεσεv δέ, ω , vv. 37 et 46. ubi omittit 3τι οι ἐκεῖ, tuna multis locis plano propria habet, ut V. 33. εἰσῆχ ev εἰς, V. 37. 8ραυνηκας
5. 7. i Hunc Numerorum codicem palimpsestutia edidi in Monumentorum sacrorum ineditoruin nova collectione, vol. I. pag. 19- 38. De textu vero in Anecdolis nicis sacris et pro-Disitig Cooste
65쪽
sanis pag. et seq. liace adnotavi: a Textu consentit saepeculii Alexam rino codice contra editionem Villi anani Boinanain ne alie raro cum reliquis testibus nostris antiquissimis colura ut ruin quo facit. Sunt etiam quae Ouini una solus ea que hieno tueatur. Ita, ut exempli caussa ipsuin primuin soli uni videamus, cluod continet 26, 5 . - 27, 2. v v κλη povoμ αυ αυτλ usque
ouni δω. ὀ Xεβρώv v. se a. in codice Λlox. Versu 58. codex palimps. noster ubi quo facit cum Alexandrino; in utro quo enini
Κορέ, itein Ἀμβράμ. Versu 59. rursus in utroque est ric γυ-
Μαικος Ἀμβρὰμ Ἱωχαβα, item postea Ἀμβράμ. Versu 60.
fragmenta biblica in novam meam collection in Monumentoruni sacrorum ineditorianta recepi, hi hi paginas complent 38 a pam. 39. us*ao 76. Lectionis exemptuni de si agimentis Iosuas quorun textus maxilne insignis ost desu navim. Locus Ios. 33, 6. us-cilio 4 . sic ibi scriptus est: Και ειπευ δε προσ
66쪽
7. I9. Ilaec fraginenta proplietao Iosaiae ex soliis Amnoniacis palimpsestis magna cuin dissicultato eruta in collectione
mea nova Monumentoruna sacrorum ineditorum a pag. 485. usque 498. edidi. Sunt ex capitibus tertio, quinto, vigesinio nono, quadrageSimo quarto, quadrageSimo quinto. Textuin optimae notoo ei se in Anecdotis meiS Saer. et Pros. pag. s. exemplis his probavi: 3, 8- .. his facit cum Alex. codico, V. 40. I 'ματα et V. 32. 'v τριβοv tuens; praeterea v. 8. διρot v. . συμβ. αυτω κατα cuni perpaucis codd. habet; V. 0. σομεv cuin solo Eusebio, v. i. αυτος κυῆιoc cuin solo Procopio. Ite ni 5, 2-7. cuni Alexandrino consentit sexies; v. o. ιvα ποιηση item V. T. cum pauciS codd. minusc. tuetur, assentientibus Origene, Basilio, Clarysostomo, et V. 5. vuv ouvassentientibus praeter aliquot minusculos codico olim Claroi nontano nunc Vaticano in inargine i XII. IIolm.ὶ et Sovero.8. 0.ὶ Haec fragimenta alterius lex cap. 22. eL 23. in et tertii lex capp. 43. 46. 47. libri Regum pali impsesto in eade in mea Monumentoruin sacroruni collectiono edita Sunt a pag. 377. iisquo 84. In Anec totis Sacr. et profanis pag. 9. illustravillis: Ad recensionem pertinent perquam antiquana a Vaticana editione admodum diversana inpriniis cum Ilolmesii codicibus X. Coistin. et XI. Basiliano-Vatic in consentientem. Ita solio primo
67쪽
inscriptione psalmi 42. , quae sic liabet: ψαλμοσ τω δαυειδ' a m v ε&ωγαv πεσσαλωμ' o υιρο α Ου. In codd. Vat. et Alox. scriniunt est: ψαλμοσ Ιαδ ρτε αυτρυ ο υιρα κατεδιωκει Alex. -t-Gὶ. Noster vero textus plane convenit cum eo queni supra ex Psalterio Veronensi Latinis litteris scripto attulinius. 0. 2. Quem ulliino loco posui codiceni minusculunt noni saeculi, do eo In Anecd. Sacr. et prosan. pag. 7. i Bec licta sunt. Formas Alexandrinas anti tuas pauci coitices summae antiquitatis tam fideliter conseroriant qua in hic codex. Exemplu
priniis notabilem et gravem, profecturn a recensione quae non-iluin innotuit. Quod quo iuro dicam, iudicari poterit ad priores capitis primi versus 27. per hos enim quinquaginta locis a Romana editione discedit, duodevicies cuni Alexandi ino codice consentiens lut v. 3 7. Σε*ψ cuin Alex. solo et v. 27. Μαγεδ λcum solis Alex. et cod. X. apud Holin. lial et , tredecios cunaallis Oidd. uncialibus, porro alia cum paucis codd. minusc. communia habens, alia sociis plane nullis. IIuius quod ultimo loco dixi generis sunt: v. 4. D τω κυpuo, v. 5. OmiSSum Totu
XXV. Ian vero ab his transeululum est ad tres codices eos quos ad apparatum nostrunt continuum adhibuimus. Acquievinius sis tribus, quoniani tuim quum prinium hanc Veteris Testainenti editionem parabanius, nullus alius aetate vel auctoritate similis criticum in usum editus erat; nimirum Psalterit m Veronense natura sua parum aptum videbatur quod in inanualem hanc editionem transferreuius l. Continet autem Alexandrinus codex totum Vetus Testamentum exceptis
I Reg. I Sarn.) 32, 37. - 44, 9. Psalm. 49, 9. - 79, 32. lpaucisque alibi versibus vel vocibus. Qua in re ex antiquis stimilem non hiat et nisi Vaticanum, in quo desunt priora Genesis capita 46, Psalmi traginta tres 05- 38.) et tres Macca-
Collationoni colororiani codicum AntiquiMimorium ex Holinosio re- Doloro ab hac odition loreotypa prorsus aliisnum erat; quippo onim nullus Oa qua nostras ox rationibus opus ost diligentia in Oporo Holmosiano xiii hitus os . Ex nun oro uctro codicum minuscuIorum si agmenta Pentateuelutapsions a non indigna erant quomam ratio liaberetur. 2ὶ A l ut irasque iocos infra supplomonto apparatus nostri data sunt.
68쪽
haeorum liti m. nis igitur texbus partii us nultu in Alexancirinus codex nec antiquiorem nec parem halbet. Maccabaeoruni qui lenil illici praeterea in duobus codd. uncialibus octavi et noni sero saeculi inventi sunt. Codico autena Frideri co- Augusta noquao continentur: fragmenta I iron. et II Esdrae, iteui Νehemiae et Estherae libri toti, praeter Λlexandrinum et Vaticanuni ex uno tantum codice unciali eoque saeculi sero octavi, qui est ex Basiliano-Vaticanis, innotueriant. Porro Tobiais liber. cuius primum caput et quod excedit in Friderico-Augustano est, praeter Alex. et Vatic. testem alterum uncialein habet codicem Venetiam octavi vel noni saeculi. Ieremias ' denique, cuius maximam partein Frideric Augustanus exhibet, praeter par illud nobilo etiam in duobus est uncialibus codicibus octavi ac noni sero saeculi. Codicis deni lao celeberrimi Parisiensis rescripti fragmenta ex libris Iobi, Proverbiorum, Ecclesiastao, Cantici, Sapientiae Salomonis, Ecclesiastici, praeter Vaticanum Et Alexandrinum non inventa sunt nisi in duobus co licitius iuncialibus, quorum alter Venetus indo a cap. 30.
Iit,ri Iobi incipiens octavi, alter Vaticanus cum solo Iobi lilii ononi sero saeculi est.
Sed do his singulis iam paullo susius dicendum est. XXVI. Codox Alexandrinus Musei Britannici factus
ost, postquam, ut in ipso collice praenotatur, cubiculo patriarchali Aloxandriae anno 3098. dono datus fuerat rursusque anno 3628. a Cyrillo Lucari patriarcha prinium Alexandrino post Constantinopolitano dono missus Carolo I. Britannias regi. Idena Cupillus Lucaris sua inanu traditioneim instatur ex quin hic codex a manu Theclae nobilis sentinae Aegyptiae paullo post conciliuin Νicaenumn scriptus dicitur. Quao traditio naultis exco*tata videtur ad venerandi libri gloriam. Quodsi voruniost, ut in v teri est proverbio, non facile Spargi rumorem quin aliquid subsit, ex celebri S. Theclae coenobio Seleucensi, quod lana Gregorii Νaetiangeni tempore floret,at ', Alexandrinus codex prodisse recto vistis psi; unde facito fieri poterat ut ipsius
Theolae manu exii ratus diceretur. Praeterea vero litterarunt forma, interpunctionis simplicitas, compendiorum raritas acii uiccssi id denique ad definiendani libri notatona facit, si vo in Veteri sivo in Novo Testamento, citismodi ost ut quinto saeculo scriptus esse maxima cum prohabilitate existimetur. De quo codice ad r ni critieana a dii libendo post in rit:i
69쪽
Waltoni, qui variantes lectiones Alexandri IIuissi opera excerpendas suisque Polyhlouis Bibliis inserendas curaverat, egro gio promeruit vir inultis nominibus clarus, Ernestus Grai, o 3 .ls enim ipsius codicis edendi curam suscepit. Prodiit opus Oxonii 4707 - 720. voluminibus quattuor sorinae maximau, quorum ab ipso Grabio primum et quartuna publicata sunt; reliqua duo a duobus deiuncti arnicis, quorum alter, Franciscus Lee, set ipse volumini tertio doctam commentationem pi ae- posuit. Cuius editionis quae ratio sit, ipse Grattius uberrinae exponit in Prolegomenis. Asserit autem codicis lectiones omnes vel in ipso lextu suo vel in margine a Se inpreSSas, ex PtiSiis do quibus in Prologg. explicuisse satis habuit. Huiusmodi sunt quum omnes qui manifesti videbantur librarii errores, tum quast a prisco in librariorum scribendi rationi a nostra divorsa es tribuit. Τamen vero ex istis j pauca quaedam, ut
v οπέμψαι Gen. 32, 20. at tuo alibi, item plerumque u ἐφελκ.
Rnte consoliam se retinuisse teStatur. Errores vero illos antequam recenset, praemittit liaec: a Quod inter haec sphal-Inctis occurrant aliqua quorum tamen similia vel eadem alibi in margine textus sunt posita, id diversis rationibus vel contrariis subinde amicorum consiliis est. tribuendum; quorum alii modo exteriorem litari oram paucioribus maculandam, alii contra paucisSima erratis annumeranda monuere .s Accediι quo llocis antiqua manu mutatis plerumque non retulit nisi alterius manus emendationena 'l; ubi vero male quid mutaverat antiquus corrector, non admisit nisi ipsam primam manum. Quibus in rebus quamvis difficillimum sit omnibus satisfacere, Bique etiarn par sit editoreui ex ipsius consilio non ex diversis alioruin rationi thus moliri, tanaen facile asserre possunt multa quibus
70쪽
ille libero correctis, ipsius codicis lectione nec in margine nec in Prolegg. notata, ala officio edendi cossicis haud dubie disces sit '. Praeterea per quattuor volutamina Grsbiana haud pauca in quibus nec vitium Dec prisca orthographia eSi malo ex codico exscripta reperiuntur J. Atque haec quidem de solo Alexandrino eo dico apud Grai tum dicta sunt. Quo edendo ille haud acquiescens adnixiis est ut celethrona Origenianani editionem linitaretur. Hinc aliis quae ex Theodotiono aut alio interprete ad LXX intemPretunt textum vocessisse videbaritur praefixit asteriscos, alia quas in Graeco quidem sed non in Hebraeo exstant textu obelis vel lemniscis vel hypoletianiscis notavit. Qua de re non est quod Ihoc loco a uratius videamus; tanton hoc in pronatu est, rena a Gi'abio susceptana quuin dissicillima ut tuui tale nasuisse quae vix cuui editione Λlexandrini codicis convertiret