장음표시 사용
211쪽
οὐχ ώς ἔνιοι κατ ἐκεῖνο της ωρας , ἀμέλγεται τα θρεμματα,
1 Οἀλλ' ἀπο του μολω, ἀμολω, και ἀμολγω, ως απο του θω ουν γε- γονε τίθημι ' το δε τιθέμενον ασφαλές' και παρα τω Αντι-
ου τον μέλανα, ἀλλα τον ἀκίνητο γ' σημαίνει δε κοὐi το μέγα I5 ΙΠίνδαρος ἐπὶ του τυτου καὶ 'Εφιάλτου,
ἀτρεμης γάρ το θυρσος καὶ πυρσος ομοια τω χαρα-τηρι' καὶ Φοιοκατάληκτα μεν, ου μεν ὁμοιότονα ου γὰρ ομοια κατὰ τον πλεονασμόν' το μὲν γὰρ τω ρω πλεονάζει, φημὶ τοθύρσος' το δε ἔτερον τω σ, ωφειλε γὰρ πύρος ' νυν δε πυρσος
212쪽
ἰστεον δε ἔτι τα εις ος άπλα καθροὶ ποιοῖντα θηλυκὰ, εις ααυτο ποιοῖσιν' οἷον θεος θεά' κύριος κυρία ει δε μη ωσι καθαράεις ἡτα' οῖον σοφος σοφη' τα δε σύνθετα όμο Μίνως εκφερονται τοῖς ἀρσενικοῖς' οἷον, ἀθάνατος καὶ η ἀθανάτη' οἱ μεντοι ' θη- ναῖοι το εναντίον ποιοῖσιν' επὶ μεν των άπλων ψοφωνως τοῖς Ι5
ΘΕΙΟΜΕΝ : Il. A. 143. 'Tποτακτικον δευτερου ἀορίστου εχει διαίρεσιν κατὰ πλεονασμν τοῖ ιω-' ως γὰρ το εώ βω ao κατὰ διέρεσιν καὶ πλεονασμον, ἔμ' αν ἐγὼ βείω κοτὶ Iλιον. Il. Z. I I 3. καὶ το εων στω,
μη πως περιπιεί-' ἐνα πολλοί. Il. P. 95.
1 α δαμείω. Od. Σ. 5 . οἴτως εὰν θω θείω' εἶτα ἀκόλουθον θείωμεν' κοὐ κατὰ συστολην θείομεν, καταβείομεν, και κατακείμεν
ιομεν Δαναοῖσι μαχησόωνοι περὶ νηῶν. Il. m. a l6.
213쪽
αλλα τότε ηνίκα εν τη Dμπη των δυο λέξεων' γίνεται δε ἡ ΙΟ κρῆσις οῖον, το εμον τουμόν' τὸ εργον τοῖοιν' ει δὲ μη εν τη-μπη των δύο λεξεων γίνεται ἡ κρῆσις, ου τίθεται ἡ κορωνις,
ῶς εν τω νόος νους, και πλόος πλοῖς. ΘΥΜΟΣ : Ιl. A. 136.) ηονομα γενους' διαιρειται εἰς τε σαρα εἴδη' εἰς Ψ C μνιν χόλον' κότον' και πόθεν εκαστον 3 5 συμολογεῖται γεγραπται. ΘPΛHE1Ν : Ταράττειν' γίνετα απὸ του ταράσσω' ταράπιτειν γίνεται ἀπο τώῖ ταράσσωJ ταράπτειν, και εν συγκωπη τρώ- τειν', καὶ τραπῆ τῶὐ ψιλοῖ εις δασυ θράττειν' καὶ παρὰ το τε- ρας τερατος τερατεία, καὶ εν συγκοπῆ τερτρεία, κοὐ τερθρεία.
Δίδυμος χωρὶς τοῖ ιωτα' ἀπο γάρ τοῖ θνησω μελλοντος φησὶν γεγενησθαι ' ως τρωσω τρωσκω καὶ διπλασιασμω τιτρω- ω' ουτω θωρήσω θρωσκω συγκοπης γενομενης τοῖ ἰωτα, καὶ 25 μεταβολη' οι δε ἄλλοι πάντες συν του ἰω- ουτως δε εχει ἡ παράδοσις' κώ δηλον ἔτι παρὰ τω θορω γεγονε παράγωγον θαμρίσκω, εξ ου με αεεσεως τοῖ ρ προσεχως P γενομενης τάῖ ιωτα ἀκολούθως' καὶ το θρωσμὰς συν τω ἰωτα, ωσπερ κω 'Aπολλω- νιος ό 'Αρχιβίου' ἐπεὶ παρὰ το θορίσκειν εστιν σημαίνει γὰρ 3οτοπον ψιλον εν τω πεδω ἀφ' οb εστι θορεῖυ'
214쪽
τυριον' πυσος ερκος ερκιον' τειχος τειχιον χωρις του φρουριον' τα δε απο βραχείας ου' φακος φώιον' λαγως λάγιον ράκος ράκιον' νάκος νάκιον το δε ἴχνιον ἔς συμφωνω ao ρω συνεζευγμενον ου ποιεῖ μακράν'. 'IxxΑΣ : OIον ἀπο τῆς ισχυος' ἐπειδη προ του την κρεω- δασίαν δο α τοῖς Αθηραίοις ἐπωντο πῆ ἰσχοδι, ο ἐστὶ κατ-ιχνασμένον συκον ἔστι δε βαρεια τροφη' η οτι εως τουτουπροβαίνων ο καρπός' πρωτον γάρ ἐστιν ολυνθος' ειτα φηληξ' asεἶτα συκον' και ἔσχατον ἰσχάς' η ἰσχειν ποιουσα την αυξη
215쪽
η ε μάλιστα ἰδεῖν εστι τῶν ἄλλων ως πιμηρος,
εφη ὁ Στησίχορος' εἴρηται δε καὶ το ἰάπτω' το δε ἴπτω κατὰ πάθος γίνεται δε το ἰάπτω παρὰ τὸν ἰον, ος την εα-οῖ ουσίαν
οι δ' Ιξον κοίλην Λακεδαιμονα κητώεσσαν. d. Δ. l.
δε ιτερου πιρίστου' δν ουκ ωφειλεν εχειν τὸ ξ, ἀλλὰ τὸ κ' ἀπογὰρ του ηκω ἔστιν' ὁ δε ' Ηρωδιανὸς εκ μέλλοντος λέγει μετατεθεῖσθαι εις ενεστῶτα, και ειναι παρατατικου πληθυντικου'
το σημαινόμενον, ου γὰρ παράτασιν σημαίνει στι παρεγένοντο, αλλὰ συντέλειαν στι παραγεγόνασι ' δεῖ δε μη της φωνης ἀκολουθεῖν τὰ μέρη του λόγου, αλλὰ τοῖς σημαινομένοι ς' δεύτερος ουν αοριστος ἐστι κατὰ τον 'Aπολλωνιον' ἔστι γὰρ ἶκον, καὶ 25 κατὰ τρο- Ηοι-ικν του κ εις ξ, ου το προστακτικον ἷξε,
και τοῖ αορίστου δεῖ λέγειν ειναι' ἴσως ποιητικως μεταπλασθέντος του τέλους, ως το τυψον και λάβον το γὰρ ἀνάλογον 3οτυψε και λάβε ' αλλὰ Συρρακουσίω εθει, ώς δεδεικται, τὸ τ ον και λάβον. I. si Mora: Il. A. 3. Παρὰ τὸ ἶφι, ο σημαίνει το ἰσχυ-
t I dein Dauinentinia mimus citatiir in v. προίαψεν. ΕtV N. II. l . I Io, 45. liabet v. ἀνίφαλλον sed celato non ine poetae.
216쪽
ρως και γενναίως, παρηχθη ἴφιμος' ίς πρα)ι πρύῖμος' τοῖ μέσου ἰωτα βραχέος ἔντος, και πλεονασμω του θ, ιφθιμαγς' μεταγαρ τον πλεονασμον υποτίθεντα οἱ πόνοι' τοῖ μεν πρώτου συσταλέντος φύσει, του ἐξης ἐκταθέντος' η παρα το ἶφι καιτο θυμος, ο σημαίνει τεν ψυχην, ιφίθυμος, ο εχων την ψυχIrv 5 ἰσχυράν' καὶ κατα ἀποβολην του ι, καὶ τροπην τοῖ υ εἰς ι,
παπο ι γίνεται περιπατοίη , κατα τροπη' της μι εἰς φ, τον
αὐτον τρόπον ἀπο τοῖ ἴδοιμι γεγονεν ἰδείην' επείδη καὶ εἰς as
217쪽
τουτο δε ουκ ἔφειλε πιρισπασθαι, ως εἴρηνται, πένετο
παρὰ τὸ εω τὸ παράγωγον εμ ι, τὸ πληθυντικὸν φευ' γρῆες ἐμὸν 2Oό Κυρηναῖος Καλλίμαχος , αντὶ τοῖ εἰμεν του εμεν τὸ προσ
ἴπερ οἱ Αττικοι ἴσθι κατὰ τροπην, ωσπερ τὸ επω ἴσχε'
25 Nos 1ΜΟΣ : Il. A. 3.3 πινομα επιθετικόν ιφθιμους Τραψων ἀπεδηλωσεν τους ισχυρούς' Ζηνόδοτος τους αγαθούς' τί γάρ φησὶν εροῖμεν ἔἰφθίμη ἄλοχος Διομηδεος. Il. E. 4 5. Κράτης δε και επὶ τοῖ κακοῖ ακούει,
218쪽
οἱ κακορ του ἴφθιμος ο Σελευκος λέγει πλεονασμον ειναι του θ, ωσπερ παρα το φέγγος φέγγεσθα και φθέγγεσθαι, παρα το εις φως προάγειν τον λόγον' ἡ δε δια του ιμος αυτη παραγωγη ποικίλην ἔχει γένεσιν, καὶ γαρ απο αρσενικοῖ' νόμος νόμa-μος' απο θηλυκοῖ' ἀλκὴ αλκιμος' ἀπο ουδετέρων' πρωὶ Πριμος' 5και απο ενεστάτων' προσδοκίμος' καὶ απο μελλόντων' φοιτησι ς' απο επιρρημάτων' ἴψιμος' πρύφος' καὶ ἀπο του δι' ἔβριμος απο προθέσεως ουδέποτε' σημειωδες τοκαι Πεμμον Μεγαδην. Il. Π. 695. ει μη αρα και τοῖτο ἀπο ἐνεστωτος ' ίς παρὰ το έλω ωφέ- ioλιμος' περω πέριμος' καὶ ουτως αν φυλαξαίμεθα την ἀπο της προθέσεως παραγωγην.
ἄμοιον τω ηώς' ειτα ἡ γενικη δρως ἀμφότερα ἀντὶ του ἱδρους, ῶς μελάγχγως ἀντὶ μελάγυους' κώ αἰδως αξιος' ἀντι α δοῖς' κλίνεται ἱδρὼς ἱδρῶτος' τὰ εἰς ως λποντα οξυτο- υπερμίαν συλλαβην κοινὰ, μη 'ττικὰ, διὰ τοῖ τος κλίνεται' ἀπτως
πρόσκειται κοινα δια το λαγως, 'ττικον γαρ, ως καὶ τολπι-ιδω, ο και δύο λέγεται ψιλοῦ, ιδιον, ὼς ἐνόησα . Od. Υ. ao . ἰδως και ἱδρως' πλεονασμω του ρ και μεταβολη του πνεύματος καfόλου προ τοῖ δ ψιλοῖσθαι θέλει το ι' ἴπεσταλμένων δυο, 25
219쪽
3o ἱππάζω, κοίἰ Amrευω, καὶ ' Imrασος ονο ' διατὶ δασυνεται; τοι προ δυο συμφωνων των αὐτῶν, ψιλουται ' σεσημείωται το
220쪽
' ΙΚΕΛΟΣ : Il. B. 478. 'Dνομα ρηματικον ως πέμπελος εἴδελος' και ἀείδελος' Σθένελος' ἄγγελος παρὰ το ἄγω πλεονασμα του γ' γίνεται δὲ παρὰ το εἴκω, το όμιω' γίνεται δὲ δια ioτου ιωτα, ίς ἐν ἄλλοις' τοιοῖτον καὶ το ἴδρις παρὰ το εἴδω' ἐξ ου το οιώ' αλλὰ ό ἴδιος, ό γνωστος ἡ ν' κώ παρὰ το εἴσω τουτου μέλλοντα ό ιστωρ Λττικοῖς δασυνθη, αλλὰ καιἴδμαν' ὁ γὰρ εἴδημων, ως ἀπο περισπωμένου γέγονε, καὶ φυλάττει την ει δίφθογγον' ἔστι δὲ εἴδω κα ὰ το ὁμοιω, 35
ἰξ ιb ό μέλλων εἴσω ἐξ ιυ το εἴσκω και ἐισκω' παρὰ τοῖτο οἶν το εἴδω γίνεται ἐκ του μέλλοντος του εἴσω ἶσος' κυρίως δε