Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

221쪽

λέγει ό ποι πης, μετα δ' ιμο λαον Ἀχαιῶν. Il. A. 454.

θάπτω' πρόσκειται εἰ μη διαστολη γένηται, δια τὸ ὀπτῶ προς αντιδιαστολην του ἄπτω' η προκατάρχη ἄνομα, δια του αβλεπτος αβλεπτω' ἄπεπτος β αατε--' ἀλείπτης φιλαλειπτω.

αάριστος του η ἔστιν Α, το πορευομαι' και πλεονασμω τουιωτα, εἴω' ίσαυτως δηλοῖ το πορεύομαι,

222쪽

λπουσα, η ἐκτείνει την λπουσαν, και συστέλλει την παραληγουσαν' οἷον, Ατρείδεω' Πριαμι,ω' η τουναντίον οἱον, καλος καλου καλοῖο σοφος σοφου σοφοῖο διατι προπερισπαταιοῦ α δια του οιο Θετταλικαι γενικαι εώ μεν ἀπο περισπωμενα π γενι- Ioκων οῦσι προπιρισπωνται οἱον καλου καλοῖο' εἰ-απὸ βαρ-

τόνων προπαροξυνονται Αλεξανδρος Αλεξάνδροιο' ωχράντου ἀχράντοιο. IΛior: Il. Δ. 46. IIαρα το 'Iλος, ἄνομα κυριον' το ιμακρόν' το ι, ἐπιφερομένου συμφώνου, ἐνος άπλου ω ἱαοτάσσεται Ι5το ι, η το υ, φιλεῖ εκτείνεσθαι' χωρὶς των απο κλίσεως' οἷον ἴβις ἄνομα ορνέου' 'βυκος ἄνομα ποιητου' ἰδίω το ἱδρως' ἰθυς ἰθυωρ ἴθι' Πσους ἄνομα κυριον σεσημείωται το λυς συστελλόμενον χωρις των απο κλίσεως εἴπομεν, δια το ἴθι, το προστα τικόν' διατὶ ψιλουται; το ι προ του λ εκτεταμένου μὲν ἄντος, χοψιλοῖται' Ἀλιος' ἴλλος' συνεσταλμένουWδασυνεται' ἱλασμός' ἱλαρυνω' ἱλαρός' ἱλάσκω σεσημείωται το ιλεως μακρον ἔχον τοι καὶ δασυνομένον' ἔστι δε και Ουδέτερον το Iλιον. ἹκΕΣsAI : Il. A. i9.ὶ τοῖ ηκω' το δε εκ τοῖ -mησω ηκα, κοίἰ ηκω εξ ου και δασυνεται απο δε του παρακει- 25μένου του ηκα γίνεται κατα Συρροεμουσίους ἐμα ηκω' ως πεποίηκα ποτοι κω και ἴτε μεν σημαίνει το παραγίνομαι κάερ μαι, γράφεται δια τοῖ η οτε δε σημαίνει το κατέλαβε, τὸ ἐνεργεία παρεγένετο, γράφεται δια τοῖ ἰωτα, κνίσση δ' οὐρουαν υε. Il. A. 337.ὶ 3oπαρι ξυνεται' παν εις θαι λοον απρο φατον όμοτονεῖν θέλει

223쪽

μέσου αορίστου ' σεσημείωται το ἔρεσθαι παρα τω ποι προπαροξυνομενον μέσου αορίστου ου' ἀλλὰ θέλω σε φεριστε, ξεί-ιο ἔρεσθαι. Od. A. 4O5.

συνεξηκολου σε δε το δερεσθαι, καὶ φέρεσθαι. 5 'IκANn : ΙI. A. 254.3 Mελλοντα οὐκ ἔχει τα γαρ διατοῖ -ω ρήματα ἔπι του παρατατικου κλίνονται' το κα μακρόγ' πληρ τοῖ ἱκάνω' κιχάνω' ἐν τούτοις διατί; -ειδὴ δυοαποδείξεις εἰσι περι τούτου' οτι ἡ επὶ τῆς ἀρπύσης φύσει μακρα ουσα εισῆλθεν ἐν τῆ παραλαπούση' και ἡ μῆν παραλε- Ioγουσα εξετάθη, ἡ δε αρχουσα συνεστάλη εστι γαρ το ικω

και κνίσση δ' οiρανον ικε. Il. A. 3I7.

i 5 λοιπον ὼυν κατα τον λόγον ον ει πομεν, ἡ ἐν εὐχούση μακραεισῆλθεν ἐν τῆ παραληγούση' ο δ' ἄλλος κανίν' οὐδέποτε πα- ραταπικος αορίστου σημασίαν αναδεχεται' πλὴν τοῖ ἱκάνω'κιχάνω' ἐκίχανε γὰρ, τουτέστι κατέλαβε, κω οὐχι κατελάμβανε ' διατι δασύνεται ς τὸ ι προ τοῖ κ δασύνεται' ίίον Πω 2οικέ ς' ἱκάνω' εἴρητα δὲ και εκ τῆς συναλιφῆς δασυνόμενον,

ΛειΣΕΝ : Ἐκ τοῖ ιυ δ' τοῖτο εκ τοῖ χω, το καθέζομαι καὶ τροπῆ τοῖ ζ εις δ Αιολικῶς, ως ζυγος θοος, γίνεται ἶδω, και κατὰ παραγωγὴν δύω, καὶ πλεονασμω τοὐ ρ βρύω, καὶ καθιδρύω' διατὶ δασύνεται' το ι προ τοὐ δ ψιλοῖται, χωρὶς εἰ μὴ υποτάσσοιτο το ρ μετὰ φυσικῆς ροπῶς' 'Iδουμαῖος' ηδαῖος 'δη' ιδιω ς' τὸ Αρως δὲ καὶ δεύω δασύνεται' ποῖον

so τὸ δὲ ἴδρις ψιλοῖται διότι οὐχ υποτάσσεται το ρ μετὰ φυσικῆς μακρ ς,

γέρων μὲν εἰή, καὶ κακων πολλων ἴδριή l .

224쪽

γίας πρωπης' ἔστι γαρ ἴσηρο, καi η μετοχ, ισας' βαρυνεται δε ειναι ισας οξυτόνως' ως ἱστάς' κιπάς' ἀλλα συνεξηκολουθησε ταῖς δισυλλάβοις μετοχαῖς' το σχίσας' πρίσας' κτίσας' αἱ γὰρ εἰς ας δισύλλαβοι μετοχαι του ι παραλhονται βαρυτονοι' ἐκ τούτου ουν ἴση/αι, το πληθυντικον ἴσαμιεν, κώ ἰν5σοκοπη ἴσμειν' καὶ τροπη του σ εις δ ἴδμεν' το τρίτον ἴσασι, κοὐ προπαροξύνεται' γίνετα εκ του εἴδω, εἴσω, ἰς, κοὐ μετατου νη στερητικου νῆῖς, ο ἀμαάης κα ὶ ο ιρος, ωφειλε

βατος ἄβατος,

νόμενον, καὶ εκ τῆς συναλιφῆς ἐφ' ιππους. IAxii : Il. A. 482.ὶ Ἐκ τοῖ ἰαχε' τουτο ἀπό του ἰα, ο

225쪽

σημαίνει το φων ' ἀπο του επὶ πασι την α χυν ἰέναι' εκ του ἰαχ, γίνεται μετα τοῖ ἐπιτατικοῖ α, ἀίαχος, καὶ πλεονασμω

226쪽

τόπων επιρρημάτων αντι γενικης τάσσει πτωσεως.

'Φsi MoΣ : Il. P. 336. Εἴρηται περὶ τούτου' ὁ μὲν Ἐρω- δοτος συνθετον αυτὸ λέγει' οι δὲ λοιποὶ διωχυριζόμενοι λεγουσιν ἀπλοῖν αυτὸ εἰναι ωσπερ παρα τὸ πρωὶ γίνεται πρωιρος, και με οψιμος, ουτως κώ παρὰ τὸ ἶφι ἴφιρος, καἰ πλεονασμωτου θ ἴφθιμος' τὸ ι συστελλεται' κανων γάρ εστιν ὁ λεγων' τοι πρὸ δυο συμμνων συστελλεται, χωρὶς ει μη εν κλίσει ρη- etoματος' ιδνωθείς' ἴδρις' ει μη εν κλίσει ρηματος, δια τὸ ιππεύω και ἴστημι ἴστην' τα δε παρὰ τὸ ἶφι εἴτε παρηγμένα, εἴτε

συντεθειμενα, απαντα εκτείνονται' οἷον' 'Iφιγενης' 'Iφιγενεια

227쪽

λ η μυ, δασυνεται' ἴλαις' ἱλαρός' ἱμάς' ἴμαιος' εἴτε επιμη-λιος λ ρδη, ν; ἔνομα κύριον το μέντοι ἰμω μακρον εχ ρν το ι,5 φιλουται σημαίνει δε τὸ ἀντλῶ, ἄθεν κω τὸ ἀνιμω, και ιμνία, το ἀντλητηριον διατι σεσημείωται το λας καὶ ανδρείας; τὰ εις ας ονόματα νπερ μίαν συλλαβην μακρον εχοντα τὸ α, ηβαρύνονται, ἡ περισπωνται' βαρύνονται μὲν, οἷον, Θοας' AIας' περισπῶνται δε, οἷον, Βορρας' ἀλλας' εστι δε εἶδος πλομουντος'Ioεξ ου καὶ ἀλλαντοπωλω' καὶ πελεκῶς ' τὸ δε ἱμας και ανδριας, ῶς διαλλάξωτα κατα τον πόνον προς τα αλλα, λουν το Ἱρκας, διήλλαξε κατα το κλίσιν' επὶ μέντοι γενικῆς ἱμάντος, οἱ μεν Λττικοὶ τω χρόν3 τῆς εὐθείας ἀκολουθοῖντες πιρισπωσι την γενικν' η δε κοι συνηθεια τουτο απέλαβε διὰ τον κανόνα Ι5τον, πάντα τα διὰ του ντ κλινόμενα' ἐπάνω γαρ θεσει μακρας

περισπώμενα.

Iox : Il. A. 48.ὶ Παρὰ τὸ βλαπτικον ει νω' ωσπερ γαρ ὁ ἰὸς φάρμακον ἐστὶ του σιδηρον, ουτρους καὶ οbτος του σώματος παρα τὸ ἶημι το πέμπω' η παρα τὸ ἰον, τὸ δηλουν τὸ φάρμα-2οκον του ἔφεως καὶ γαρ εαριον αυτὸ απὸ τοιούτου ἔφεως, ἴνατιτρωσκόμενός τις ἀναιρεθείη. ΙΣΑΝ : Ιl. A. 49 .) Σ ημαίνει τὸ ἐπορευοντο' εστιν εἰ, τὸ πορεύομαι, καὶ παράγωγον εἶμι ἰσοσυλλαβεῖ δε τω εαυτου

τικὸν ἴμεν, τὸ δεύτερον ἰτε, τὸ τρίτον ἴσα- η απὸ του δμι τὸ πέμπω ό παραταπικὸς -κ τὸ πληθυντικὸν Π ιεν τὸ δευτερουῖετερ τὸ τρίτον ἶεσαν και ποτε μὲν γίνεται κατὰ συγκοπην τουε ἰσαν, διὰ βραχεὸς του ι' ποτε δε κατὰ κρασιν του ι καὶ ε εις 3οι μακρὸν, ἴσαν.

σύνδεσμος συμπλεκτικός' διαφερει ό ἰδε του δε ό μὲν γὰρ δε

228쪽

ἀναιρετικος ἐστὶ του υποκειμένου, η ροταβατικος' ό ιδεαθροιστικος' ό γ' -τρ καὶ, ώς επι τούτου,

πυροί τε ζειαί τε ιδ' εὐρυφυὸς κρῖ λευκον. Ο l. Δ. 6o .

ωστε οὐχ ο δὲ προσλαβων, ως τινες, το ι Hενετο ἰδε' ὀξύνεται δε προς ἀποφυγην του ἴδε ρηματος' η καὶ οτι πας σύνδεσρος 5 συμπλεκτικος οξύνεται, μεστ μενου του ἡτοι. ἹκΕΛΟΣ : II. B. 478.) πινομα ρηματικόν' γίνεται παρατο εἴκω, το ψοιω' ενθεν καὶ το εἰκων' κάὶ το εικως, εἰκὼς υξεν ἐπι χθόνα. Il. Φ. 254. 'aera : Il. H. ii.ὶ Συζυγίας δευτερας των εις μι TO Ioθέμα ἴσημι' το πληθυντικον ἴσαμεν, ἴσατε, καὶ εν συγκοπῆἴστε' καἰ το τρίτον ἴσασι' το ουν ἴσαμεν εγενετο ἴσμει' τα δε εἰς μεν ληποντα τροπῆ του μεν εἰς θι ποιεῖ το προστακτικόν καἰ επεὶ συνεκόπη το ἴσαμεν, καὶ γεγονεν ἴσμεν' καὶ το λαθι κατα συγκοπην ἴσθι' κατα πάθος ουν. I 5

229쪽

χvv' η παρα το κεκράσθαι αυτο εκ των στοιχείων, τουτεστιν

230쪽

τοιούτω -πας παρωχ μενος οριστικος απὸ φωνηεντος αρ- χ'μενος, και απὸ φυσει μακρας, τον αυτὸν τόνον φυλάφει, κώ - τη συνθέσει χωρις του συνοιδα καὶ ὐπίειξα' το γὰρ συνοβα εστ νAιολικὸν, το δε υπόειξα ποιητικόν' καίι το - ικον' ἔστωσαν δε Ιοπαραδείγματα του κανόνος ταλα οἷον, εἴχον' κατεῖχον' ειπον προεῖπον καὶ προσεῖπον' συνηλθον' ἐφεψον' συνημ' συνεῖδον' ἄνωγεν' Rττικὸν το οἶσθα ' κατοχθα' πρόσκειται παρωχημένος οριστικου, δια το εἰπὲ ἔξειπε' ἔφευρε' ἔσο αδ σο ἀλλ' ἀκέουσα κάθησο. Il. A. 565. 5ταῖτα γὰρ Α εβίβασε τον τονον, άλλ' οὐκ εισὶν οριστικα, ἀλλα προστακτικά' ουτως ουν και το ῆστο, οριστικὸν ον, οὐκ ἀνεβίβασε τον τόνον ἐν τη συνθέσει' οῦν ἐν τα καθηστο πρόσκειται απὸ φωνηστος ἀρχόμενος, δια το κεῖτο κατέκειτο ' χεῖεν κατέχευε' ταλα γὰρ ἀνεβίβασε τον τόνον, ἀλλ' οὐκ ἄρχεται απὸ eto

οῦν πλεονασμω τοῖ ο κολωὸς μετὰ του ἀνεκφων Θου τού ι' ἐκ τούτου ἐγένετο κολ- ρημα δευτέρας συζυγίας των περισπωμέ- 25νων, το δεύτερον κολ-ς, και ό παραπατικὸς ἐκολων και το τρίτον ἐκολία

ουτως Φιλόξενος ' ἡ μεταφορὰ απὸ τοῖ κολοιοῖ ορνέου' θορυβωδες γὰρ και κραυγαστικόν.ΚAT' OpE1 1 : Il. Δ. 452.ὶ τοῖ θεόφατον, σημαίνει δε το ἐκ θεώῖ λεγόμενον μάντευμα, γίνεται θέσφατον,