장음표시 사용
181쪽
γίας των εἰς μι' το παθητικον κρεμαμαι, ό παρατατικος εκρω5 μάμην, εκρέμασο καὶ Ιωνικῶς ἀφαιρεσει του σ εκρεμαο, καὶ συναλιφῆ του αο εις ω μεγα, εκρεμ ' κω διατὶ ου γεγονεν ἀπο της δευτερας συζυγίας των εις μι' ῶς απο τοῖ κρεμ κρεμυς επειδη τα ἀπο περισπωμενων δευτερα πρόσωπα τοῖ
Eix: Il. A. a 4.ὶ Οἄδεν εἰς εις μονοσύλλαβον περισπῶ- ται ει μη το εἶς' ἀλλ' οὐδε υπερ μίαν συλλαβην. τούτο δὲ τοεις προλαμβάνον το ε βαρύνεται εεις' τούτου το θηλυκον ευε- λιπε, μόνως γαρ αρσενικον σημαίνει γενος' οἱ γαρ αριθμοὶ θε-I5 ματικοὶ εως τοῖ ρ, η κατὰ τρία γενη συνεμπίπτουσιν, η κατὰ
τεσσαρα' τούτου το ουδέτερον εν' φυλάττουσι δὲ τοῖ εῖς την δίφθογγον καὶ Αιολεῖς, καὶ Δωριεων οἱ παλαιοτεροι' παρὰ γὰρ ao Ρινθωνι ετράπη
αντὶ τοῖ οὐδε εἷς. ΕτpetnτΛolo : Ιl. B. 677.ὶ Σύνθετον παρὰ το ευροῦς καὶ τοπύλη' πρότερον δε περὶ της κατὰ το τελος συνθεσεως λεκτεον 25 εἶτα περὶ τῆς κατ' ἀρχεγ' τεσσαρα σχήματα ἀποτελεῖται ἀποτων εις η θηλυκων' ἡ γὰρ φυλάσσει το τελος' μάχη 'νδρο- μ η' ἡ τρεπεται εις ος' φωνη ευφωνος' ἡ το σ προλαμβάνει' in1 μισογύνης' ἡ δὲ κατ' ἀρῶν σύνθεσις ουτως' - εισυς οξυνόμενα κατ' αποβολὴν τοῖ σ συντίθεται, κοὐ φυλάσσει 3o το υ' οἷον, ταχύποτμος' βραδυήκοος
182쪽
Πολύμω- τ' Οὐρανίη τε. Hesiod. Theog. 780 TE: ΙΠρόθεσις συντασσομένη πτώσει γενικη, και αἰτιατι 'παρα δε τω ποι πῆ, συμφώνου μὲν επιφερομένου, εκβάλλειν τοιωτα λέγεται' φωνηεμος δὲ ἐπιφερομένου, φυλάττω' 5
μη με γυναι χαλεποῖσιν ὀνείδεσι θυών ενιπτε. Il. P. 438.3 ao
ἔπω εστι ρημα, τὸ λεγω' πλεονασμ' σ ἔστω, καὶ μετα της ἐν προθέσεως ἐνέσπω, καὶ τροπη του ε εἰς ιωτα, ενίσπω' ἰξ ου καὶ
ἐνισπω περισπωμενον' ἀφ' ου το ενισα σειν' τοῖ ενίσπω ό παραπαπικος, φισπον, ηνισπες, νισπε, καὶ το προστακτικον ισπε' το δὲ ἔνισπες, ινα σημαίνη το ακόλουθον, σπὲς εστι 25ρημα οξυνόμενον προστακτικον, και ενισπες.
183쪽
απα βαρύνεται' τα γαρ εἰς αξ επψρηματα ἰξύνεται' οἷονόκλα οδάξ' ευρα σεσημείωται το απα βαρυνομενου' διο εν συνωξει ροταλαμβάνει τον 'ἴδιον τόνον, άπαξάπαντε ς' ἀπαξαπλῶς' κεκοιμισμένου του τόνου.
τερεν κατὰ δάκρυον ειβεις. Il. n. II.
λείβω, το στάζω, και κατὰ πάθος γίνεται ειβω' ωσπερ ἀποτου γαῖα κατὰ ψαίρεσιν του γ, αἶα' πρωτον ἄρα το λείβω, του εἴβω' ιστέον δὲ ἔτι ουδέποτε ειβειν τέθειται επὶ του σπέν-Ioδειν' τα δ' αλλα όροιως
δάκρυα λειβον. Il. N. 88. καταλείβεται 'κατειβόμHν Στυγος ἴδωρ. Il. O. 37. I 5ωσπερ δε παρὰ το γαῖα μεν εγίνετο συνθετον γαιηοχος, και παραγωγον, ουοε οε παρα το αια, ουτως και επι τουτων Ουοενμεν κίκημα παρὰ το εἴβω' παρὰ δε το λείβω λιβάς λοιβη λεβης' λίβανος καi λιβανωτός' i ον τρόπον το αἶα ουδέποτε κατ αρει στιχου παρὰ τω ποιητῆ, το δε γαῖα, ουτως
παρὰ το ρέγ' υπερθέσει του ε, καὶ τροπη του ζ εις δ, ἔρδω γίνεται δε υπέρθεσις ωσπερ σπείρω, σπόριον, ἔσπριον' νόθος νο- 25 θεῖον καὶ οθνεῖον' μει ρω μέμαρκα, μέμορα, μέμορε, ἔμμορε' ἔρδω,
μενου δασεως, διὰ τὸ ερχομαι ' του γ δε, διὰ τὸ Ψγον' διπλα-
184쪽
Αιολικῶς ψιλουται ' μεμπτεος Αρίσταρχος δασύν- το αρσαντες, οφεῖλον χνιλουσθαι Αἱολικῶς. Ε1ATO : Il. Γ. I 0.3 Rπο θεματος του εἶμ' ἄπερ αλογόν ἐστι μακρα παραλπόμενον ' σημαίνει τοίνυν τοτε εἶμαι τοκεῖμαι' ἔστι δε το μεν ἐντελέστερον δεται, ἶπερ γίνεται απο 5 του εω, ενθεν παράγετα το ἔζω, ἀψ' ου το ε μοι και καθέζομαι' ἔσπερ δε βδεῖ βέλη γίνεται, και ιππέες ιππεῖς, οἴτως δεμ- η'ι' καὶ ἔστι καπα πάθος' καί ου γαρ τα ρήματα εαναπο φύσεως μακρας ἄρχαπαι, ἐν συνθέσει Ουκ ἀναβιβάζει
δε ἐπὶ ταυτης τῆς διφθόγγου ἐνδεῖ τὸ σ,
χεύαν αντὶ του χευσαν' γέγο- δε αναδιπλασιασμος του ἐνὸς σ,ώς ἰν τω 25. δ' ἄρ' ἔθορε μέσσος,το δε παρακείμενον ρῆμα δυο πάθη ἀναδεδεκτα παρὰ το αὐτὸ στοιχεῖον' σε γὰρ ενδεια γέγονε του σ, καὶ ἀναδιπλασουωροῖς
βολῆ ουν τὸ σ ἀπέβαλε καὶ τον τόνον,
185쪽
γωεται δὲ το ἔγγυς πω την γην, καMς εστὶ και εν τη ποιητικη μαθεῖν διαλέκτω
συγκοπῆ εσται' τετραχως εἴρηται παρα τω ποιητη ' εσετω δἰ
ως τινὸς Οἴονται ου γαρ παρα το ειμι' τούτου γαρ ό μέλλων, εἰσω, το μέσον δ εἴσομαι. Ἐκ ΣτΟΣ : Ιl. A. ro6.ὶ πινομα επιμεριζόμενον αρσενικον παράγωγον τα δε εἰς στος ληγοντα -ἐρ δυο συλλαβας, εἰ μηῖονπεμετικα εἴη, δια το κάλλιστος' τ ιστος ' ἄθεν παρα το οἰ
υπερθετικοῖ εἴρηται τρόπω το εκαστος βαρύνεται' η ἔτι εχειεννοιαν υπερθετικοῖ, η ἔτι τα επιροριζόμενα πάντα βαρύνεται'25εκαστος' εκάτερος' διαφέρει εκαστος εκατέρου το μὲν γαρ
Es : IIρόθεσις ἐφαρμόζουσα ταῖς τρισὶ πλαγίαι ς' οὐδε- ποτε δε πρόθεσις φθάσασα τριχρονησαι αναστρέφεται, ώς ἡ αμοὶ, και η αντί' ἄθεν και η ἐν ἔως μὲν ἐστὶ δίχρονος ανα-3o στρέφεται, ἐαν δε γέ του εἰνὶ, ἐπει τρίχογος, ουκ ἀναστρέφεται' οὐδοτοτε δε πρόθεσις κατα παράθεσιν συνδέσμου συντάσσεται' ὁδεν ἐπὶ τοῖ
186쪽
το ἀκόλουθον εστο ενεπεσε δε' λυουσι γαρ οι ποιηWαι και με- τατ θέασι τας λεξεις' το ενδεξια εἰ μεν ἀναγνωμεν οξυτόνως,εστὶ το καλουμενον Βοιωτικον σ μα' Βοιωτοι γαρ τηρ ἐν πρ θεσιν συντάσσουσιν αιτιατικῆ 5
ΓΙAδαρις' εα9--δεξια προπαροξυτόνως, εστὶ επιρρηματικον, ῶς αν ειυῖν, ενδεξίως' αναλογωτερα η ἐν της ἰνί' αἱ επὶ τελειτων προεισεων προσιοῖσαι ρήσεις ταῖς απο συμφωνου ροχομέναις φυλάσσουσι το τελος' βαίνω καταβαίνω φέρω κατα- Ioφέρω' ει ουν εν τη συνθεσει ενεαίνω ου λέγομεν, ἀλλ' ἐμβαίνω, ἀναλογωτερα ἡ εν' ιστέον δὲ οτι η τοιαυτη πρόθεσις παρα τηνδειολίδα καὶ Δωρίδα διάλεκτον Μ εγο γίνεται, ὁπόταν καὶ αντὶ ρηματος. Eng 1κ : Il. Δ. t 34. I'ο θέμα πέτω' ου παράγωγοv et I5
κωμικον εἶναι ' ίς Αριστοφάνης εἴρηκε που ακολούθως χε-
187쪽
λέγω γέγραφα,' η γώγραμμαῖ' φανερον ἔτι προ βραχέος
ό δε ἴπερ συντελικος σημαίνει τον προ πολλου παρελθόντα χρ υον' ί ς' ηρος, ην Οὐλυμπόνδε βήβηκει. Il. A. 22 I. αντὶ του προ πολλοῖ ἀπεληλυθει. ΕΑΝ ΛYNΩNTAi: Παν ίαοτακτικον εχον ενεργητικον προ- περισπαται' οῖον ἱστω, εαν ἱστωμαι ' εαν δε ουκ εχει ενεργητι- κον, προπαροξυνεται' οἱον, δυνωμαι δύνωνται ἐγενετο γαρ εκ ΣΟ του δύνημι δυναμαι, το υποτακτικον, εαν δυνωμαι' καὶ το τρατον τῶν πληθυντικῶν, εαν δύνωνται τότε γαρ ψοτονώῖσι ταυποτακτικα παθητικα τοῖς ἰδίοις ενεργητικοῖς, ἡνίκα ευνταιτα ενεργητικα αυτων εν χρησει, τότε τα -οτακτικα παθητι- κων των εις μι τοῖς Μιστικοῖς ώμοφώνησαν.
188쪽
εσφερος καὶ ἔσπερος ' ὐπέρθεσις γίνεται του πιμύματος' το γαρ φ π εγένετο, το δε ε ψιλούμενον ε δασύνθη. ωσπερ εκ του εναντιον Πω δασυνεται τὸ ι , ψιλολα δε το κ' και γίνεται --- Ioθεσις του πινεύματος εv τω ἴχνιον, καὶ ψιλοῖται μεν, ημειφθητο ψιλον κ εἰς το δασυ χ' απο δε του ἔσυρος εγένετο εσπε- ριος' τα δε ὰπο συνθέτων παρκτγμένα παρασύνθετα εισί και
ῆθος ἡθολόγος ' διὸ παρα το ἔλος ωφειλεν εἶναι ελόθρεπτον, αλλ'
Ἐκ ΠΕΣΟΝ : Ιl. D. 266.ὶ Ἐστι πέτω ρῆμα συζυγίας τρατης των βαρυτόνων, ἀφ' οὐ παράγωγον πεταίω, ενθεν το ρημο- 3οτικον μετα προσθήκης τῆς προθεσεως προπε-ς, ό προπιπτων
189쪽
παρα μεντοι τρ ποιφη ουδεμια διαφορα,
διανερει δε εις της πρός' τρ την μεν εις συντάσσεσθαι β επὶ αφυrant, Tm οε προς επι εμιχων προς παρα δε τ' ποιητῆ καὶ τουτο ἀδιάψορον' φασὶ δε τινες τοεις πρόθεσιν παραλαμβάνεσθαι παρα τ' ποιητῆ οπότε φοπῆεν
αλλ' ἡμεῖς γε λεγομεν, ἔτι χρὴ προσθεῖναι το ως επὶ το πλεῖστον, ου γαρ εν τρ καθόλου οντως κέπηται ταῖς προσθεσεσιν επεὶ τί φησουσι περὶ του Αρίσταρυν'
190쪽
νὸς και επηετανος, ῶς δε τινες παρα το ταναός.
ZκτΣ Δiόx: Ιl. A. 128. κανίν' δύο κανόνες εισιν οἱ μαχόμενοι ἀλλήλοις' ὁ μεν εἶς λεγει, ἔτι παν ἄνομα μονοσύλλαβον οξύνεται μακροκατάληκτον εἰσλDον, δία καθαρου τουος κλινόμενον, τον πόνον της ευθείας θελει φυλάττειν, καὶ ε9 25τη γενικη' δμώς δμωός' θως θω ' καὶ ἔφειλεν εἶναι Ζευς Ζευ ' ό-ετερος λεγει, ἔτι τα εις ευς δία του εος κλίνεται, Ζευς Ζε ' τῶν ὼυν δύο κανονων μαχ'μενων εισηλθεν ἡ των β υτόνων Βοιωτῶν διάλεκτος, καὶ πενετο Ζευς Διός.