장음표시 사용
191쪽
οξεῖαν εἰς βαρεῖαν, ἐπιφερομένου εγκλιτικοῖ μορίου ἰδίαν τάσιν φυλάττει.Za'. Ιl. A. 88.3 Tο ρῆμα τοῖτο ' ουκ εχει' τα γαρ οἰδέτερα ρήματα, μετε ἐνεργείαν μητε πάδος δηλοῖντα, παθητικον Io οὐκ ἔχει οἷον, γ' πλουτω' πιαίνω' ὐπάρχω του Σμι κίνημα οὐχ ευρηται. ZEt A: Od. Δ. i. ὶ Παρα το νω και γά' εστιονομα προσηγορικον, δίφθογος δε η γραψη ωσπερ κοίι το Φειά
γόδωρος, και κατα συγκω- ζείδωρος αμεινον δε ουτως' τατρίτα πρόσωπα του ρηματος συντιθέρονα εκβάλλει το ἰωτα'
ω, εχει, εχέθυμος φέρω, φέρεις, φέρει, Φέρεκλ/ς' μένει Mένεκλος και Mενέλαος' ζέω, ζέει, ζεόδωρος κω ζει δωρος
ZEτΣ : Il. A. et 79.ὶ ουτως ἐκλ το πρότερον Δῖν' καλούμενος δια τὸ διαμένειν τον χρόνον' βέλτιον δε ἔτι της γης
192쪽
Ζηνα, απ ορθης της Ζην' οἱ δε φυσικοὶ Δὶν ἀπ' ορθης πτωσεως ' io λεγουσι δ' αὐτον έθέρα Δια εἶναι' ἔτι ἔμπυρος ἐστὶ, καὶ Κυριπίδης '
τολο ἐν πλεονασμω του η ηυτε' ἀναγκαίως του η ψιλωθέντος το γαρ πλεονάζον ψιλοι τα προ ἔαυτοῖ φωνηεντα' καὶ πως δε ῖaoαναγινωσκειν ἀτε η ηυτε ς ἐν διαστάσει δεῖ αναγινωσκε ιγ' ἐπειδη κανων ἐστὶν ὁ λέγων, οτι Ουκ εστιν ἐπινοησαι το η καὶ το υ ἐν μια συλλαβῆ, χωρις ει μη ἐν κλίσει ρηματι κη' ως τοαὐδω ἡυδων, καὶ αὐχω ηορυν' αναγκαίως αρα ἡ διάστασις του ηυτε' ομοίως το πηῖς καὶ νηῖς καὶ τα λοιπα πλεονασμου 2.5
ητορ' πνευμα γαρ λέγεται καὶ ἡ ψυχὴ,
193쪽
η παρα το δηλος ὁ φανερος, δηλιος, κώ ηλιος, αποβολῆ τοῖ δ, ως διωκω διωκη, και ἰωκη, καὶ δαίω, το μερίζω, δαῖσα, καὶ
η παρα το α λς άλος, αλιος καὶ ηλιος ανιμασθαι γαρ φασὶν οἱ φυσικοὶ τον ηM ον της θαλάσσης το ἴδωρ' καὶ γίνεται ΓΙοσειδων παρα την πόσιν ἀναπινειν τρ δάει, τουτέστιν τρ ἡλίρ. HEpi Ai : Ιl. Γ. 7.ὶ μονομα γένους θηλυκοῖ ἡ εὐθεῖα 2O Wρια παροξυτόνως' το η η διατί; ἐκ τοῖ απ αέρος, ηψιος' τὸ ρι ἰωτα διατί; τα ἀπο των εἰς rὲρ μίαν συλλαβην διατοῖ ιος γινόμενα, διὰ τοῖ ιωτα γράψεται οἷον, συντακτηρ συν τακτηρος, συντακτηριος ἀστηρ αστέρος, αστέριος ' αιθηρ αἰθέρος, αἰθέριος ολως καὶ ἀπ αέρος, αέριος, καὶ τροπη τοῖ α εἰς 25 η ηέριος. πρόσκειται ἴπὲρ μίαν συλλαβην διὰ τὸ θηρ θηρος, θήρειος' λοιπὸν γαρ ηέριος, και το θηλυκον η ρία παροξυτόνως, καὶ η εὐθεῖα των πληθυντικῶν ηερίαι.
194쪽
παρα τν αιτιατικην, ωσπερ παρα το πρόσθεν πρίσθα, κάιεωρθεν ενερθα, καὶ ἔνθεν ε α' ουτως ἀκην ηκα' γίνεται δὲ κατα μετάλ ηψιν του αυτου φωκηεντος, αναγκαίως αποβλητικον
συντάσσεται μετα ς χρονan ' το γαρ ἰσοδυναμεῖ του νῖν, μετα τρίων χρογων συντασσομέν- σημαίνει δε το Βη, αντὶ
195쪽
πολλοῖ πόνου καὶ κόπου εργάζομαι ' εκ τοῖ ἀσκω, ό παρατατικος ησκεον ησκουν, ησκεες' κω το ν ἐφελκυστικον γίκται εν τοῖς τρίτοις προσωποις' ετυπεν' ελεγεν' οντως ησκεν, και κατὰ συναίρεσιν ησκειν.
196쪽
ἡ ἀπο τῆς ἐράσεως, τουτέστι τῆς μίξεως των θεων ἡ ἀπο τῆς
ΗΜΙΝ : Το ῆμιο προ μιας τον τόνον, καὶ ε λατω' ἡ γαρ ἔγκλισις η πη προηγουμεκη λέξει αναδίδωσι ' τον τόνον, ἡ τη προπουμένη συλλαβη, η προηγουμενη λεξει, λαν ε ἰν ηλεξις, η μονοσυλλαβος, η δισύλλαβος βραχυκατάληκτος' οιονειμι' ἄνθρωπός ειμι ' εστι,' ανθρωπός εστι ' μονοσυλλαβος aoδε, ώς το ηκουσέ μου ' ἄταν δε ἡ λέξις σπονδειακη, τοτε τῆ προηγουμένη συλλαβῆ ἀναδίδωσι τοι τίνον' ελάλησε ἡμῖν ἡκουσεν η'o' ἔτυψεν η ς' ' ἰγκMνόμεναι δε λέξεις ευρίσκον- ται εν μὲν ὀνομασι το τις, ου το ερα ματικον, ἀλλα το ἀντα-πίδεικτον Υ οἷον, gυθρωπός τις ' κοὐ τούτου πῆσαι πτωσεις 25 και τα οὐ γενη' εν δε ρήματι τὰ οξυνόμενα οἱον το ειμί φημί ἰασρ ἐστίν' ε, δε ἀντωνυμίαις τὰ τοῖ πρωτου προσωπου του πρωτοτύπου, ἀποβάλλοντα τὸ κατ' ἀρῶν ε τοῖ δευτερου, κώ του τρίτου ἐν δε επιρρημασι τὰ των πυσματικων απυδ ται' οἱον, πως ἡλθεν ; ῆλθε πως ς πόθι ηκως ἔ αἴ κε ποθι V 3oεν δε συνδέσμοις, ό τε, και ό κεν συμπλεκτικός' ό ρα, και ό
197쪽
νυ, και ό που, και ό τοι, και ό θεν, και αρ, και ό ατερ, και ό πω παραπληρωματικός γίνεται δε ἡ κλίσις ουτως' εαν μὲν ἡ προηπονίκη συλλαβὴ εστιν οξυτονος, ἡ περισπωμένη, ό οξυτο- νος και ό πιρισπωμενος τόνος φυλάσσεται, μόνου του εγκλιμα-5 τι κου μορίου μη επιδεχ'μένου τον ἴδιον Θεός μου βασιλευς μου' Θωριας εστιν' καλός ἐστιν ' εἰ δε ἐστι λέξις προπαροξυ- τονος τότε πίπτουσι δυο τόνοι εἰς την λέξιν' - εὶς μὲν ὁ Κυ- ριος τόνος ετερος δε ό της εγκλίσεως' το πλειστον διάστασις του τόνου ευρίσκεται οἱον Ρ Γρηγόριός ἐστιν ' ει δε εστιν ἡ IO λέξις προ μιας εχ ρυσα τον τόνον, ἡ μεν ΓΠυρριχα η οὐκ ἐγείρει τόνον, αλλα ψυλάττεται, ιδίως ἡ της προηγουμένης λέξεως, καὶ ιδίως τώῖ εοκλιτι κου μορίου οἷον, τόνος εστι κόπος φημί. τότε εστι δισύλλαβον το εγκλιτικον μόριον' εἰ δε μονοσύλλαβος μόνος φυλάττσαι ό κυριος τόνος' οἱον, ό τόπος μου 'V15 ει δε εστι τροχαῖκη, εἰ μεν προπερισπαται ἡ λέξις, φυλάττεται ἡ περισπωμένη εν τω ἰδίω τόνου, καὶ εγείρει ἰν γῆ ἐπαγο
μένη συλλαβῆ οξεῖαν' οἷον, Η κηπίς μου δῆμός με ' εἰ δή
παροξυνεται γίνονται δυο οξεῖαι
ει δε εστι σπονδει- , ἡ ἰαμβικὴ ἡ λέξις, ουκ ἐγκλίνεται εν
τοῖς δισυλλάβοις' οἱον, ῆρως εστίν Σόλων ειμβ' εν δε τοῖς μονοσυλλάβοις φυλάττεται μόνον ό κυριος τόνος' οἱον, λέγων βροι ελάλησε Ρ
mΜ1N : Πότε ορθοτονειται, κω ποτε βαρυνεται ἐν ταῖς κατ
επιτάσεσι- όποτε και ορθοτονουμε ν καλουνται, περισπαται θιον,εστι καὶ περιτροπεο ν ἐνιαυτος. Il. B. 295.
198쪽
τοῖ δε ἀπολελυμένου την παρα τελε- ' Ἀττικοὶ δε και Παρνες
παροξυνουσι' οἱον, εἰ δ' υρον δοκέει τα λωιτερον και αροινον. Od. A. 376. και
σιν δ' δαῖτα ταράξει. Il. A. 579. οὐ χωρίζει γαρ, ἀλλ' αορίστως' παρα δε τρισὶ διαλεκτοις πε- 2oποίπται το υιν' οἱ μεν Πωνες εγκλίνοντες αγμιν λεγουσι, κατασυστοληη του ιωτα περισπωμενως 'i' οἱ δε Αἱολεῖς συστελλουσιτο ι κω βαρύνουσι, και διπλασιάζουσι το μ αμμι λεγοντες οἱ δε Δωριεῖς συστελλουσι το ι καὶ οξύνουσιν. H : II. A. et .ὶ Σύνδεσμος νιλούμενος καἰ οξυνόμενος σ - 25 μαίνει τρία η διαζευκτικός εστιν, ἡ ἴποδιαζευκτικος, η διασα- Φητικός' διαζευκτικος μεν εστ ν, οταν τα εν τη συντάξει δια
υποδικευκτικος δε, ό διάφορα πράγματα τιθεὶς, καὶ μηδετερον
199쪽
κρεῖσσον πAεσθαι. η πλουτῶντα πλε ν
θήλω τύχης σταλαγμον. η φρενοῦν πίθον. ραγὶς μοι μαλλον, η βυθος τυπης.
τί διαφέρουσιν ἀλληλων; οτι ό μεν διαζευκτικος τὸ σερον
το ετερον μόνον, ου δυναται γαρ αμψότερα
η εστηκα, η καθέζομαι η πλουτω. η πίνομαι
ό δὲ παραδιαζευκτικὸς και ἀμφότερα δυνατα παραλαμβάνειν i5επειδαν ίλω λέγωμεν'
ἐρέσσων, ητ' επισπαται την κωπην, η ἀπωθειται
25 εστι γαρ - ἀπολέσθαι'' εν ῆθει δε λεγεται ἴπὸ τώῖ ζAγαμέμνονος' τὸ εν τῆ Dδυσσεια πάλιν λύσεις,
πώτες κ' ἀρησαίατ' ἐλαφρότεροι ποδας ειναι,
200쪽
γωσι ' πλουσιοι ῖνα πείσωσιν ου παραληροτέον ουν ουτως, ἀλλαελεγκτικον κω διασαφητικω ἔστι δε κω διωτορητικος ότε ὁ προκείμενος βαρυνετω,
περισπωμενος δὲ βεβαιωτικου μόνως, η ρον αἶτ' ἀγορῆ νικμ γέρα . Il. B. 37o.
καὶ κυικνεησιν ἐπ' ρυσι νευσε Κρονίων. Il. A. 528.ὶ ρῆ λα οριστικον ενεργητικον ἄπλουν, προσωπου τρίτου πονου 15αορίστου δευτερον, συζυγίας α των εις μι' τα γαρ της α πυ- ζυγίας των εις μι ατρεπτον φυλάσσει το η' οἷον, τίθησιν' ουκἀνατραπείη εις α' σὶ δωσομν' ἡσὶ πατηρ.
το φημι κατ ἀφαίρεσιν τούτου δε το ην' ην δ' ἐγω ἀντι του εφην εγω' το κίνημα παρ' ' πω μονου α αορίστου ορῶται' επὶ μονου τρίτου προσάπτου ἐν μόνω ενικω ἀριθμ' a sῆ καὶ φωριαμῶν επιθήματα κάλ' ἀνέωγεν. Il. n. 228. 3η καὶ επ' ἀργυρέη κάmη σχεθε χεῖρα βαρεῖαν. ll. A. 2I9.)και ἀεὶ δὲ μετα τα προειρημιενα ἐπιλέγει' ια ωσπιρ τὸ μ