Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

261쪽

κτῶ κταρ νέκταρ, το μη των κτεινομένων' οἷον, το μη διδόμενον 5 θνητοῖς ' καὶ νεκρος, κατα στέρησιν της κηρός' και νεβρὸς, κατα στέρησιν της βορας' οἱ-ου πλεονασμον εἰναι τοῖ κλέγουσιν, ἀλλα φασὶ κενον το φάος κνέφας' κα ὶ κατα συγκωπην, ωσπερ κάi το κνωσσειν, ο σημαίνει τὸ κοιμασθαι, ἡδυ μάλα κνώσσεισα. Od. Δ. 8o9. ao ἴσσω γαρ ἐστὶ το βλέπω, καὶ κενόσσω' το κενοῖσθαι ουν τοβλέπειν' κενωσσω και κνωσσω κατα συγκοπην τα δε Πς ας

οὐδέτερα, ώς τὶ τὸ πολυ, τη γενικῆ καθαριεύει παρα τοῖς Πωσι' δέπαος' κρέαος ' γέραος' σπέπαος' πρόσκειται ως ἐπὶ τὸ πίλυ, δια το ἴδατος και οἴατος ου γαρ εἴρηται Ουαος καὶ

των εἰς α ουδετέρων και εις αρ, οὐ γίνεται ενδεια τοῖ τ' οἶον, νόημα νον τος, και η παρ ηπατος' το καρηατος ουκ απὸ καρηαρ.

3O τικη, πόνου παρακειμένου και υπερσυντελικοῖ' ουα απο τοῖ

χαίρω, τούτου γαρ ό παρακύμενος κέχυκα, και ὁ μέσος κέ- χηρα, κεχηροῦς, και γίνεται κεχηρότα' της δε γε κεχαρκὼς κεχαρκότος' αλλ' ο υτε απο τοὐ χαιρω χαιρησω ' και τούτου γαρ

262쪽

ο παρακειμενος κεχαιρηκα, και ἡ μετοχη γινεται κεχαιρηκως, και γίνετα κε χαιρηκότος ' δελα κρειττον λέγειν, οδει ἀπο του χαρῶ, οπερ γ εται καε υποστολην τοῖ ι' τουτου ο παρακελε-

κως, ως β αρηκώς' η αιτία κεχαρηκότα, υφεσις του κ κεχα- 5ρηότα' τουτω δὲ τω χαρω σιοεχῶς κέχρηνται οι παλαιοι,

Λριστοφάνης Σφηξιν ' ' ως ου ἀπο του βεβαρηκότα υφέσεως γενομενης γίνεται βεβαρηότα, ἀφ' ου

ἀπο δε τοὐ μελλοντος τοὐ χαρησω το ἀπροεμπιον χαρησειν, καὶ παραγωγον χαρησεμεν, ο γίνετα κατα πλεονασμον, χο

κεχαρησέμεν ἱστάτιόν περ η.

εθος γὰρ αυτω πλεονάζειν την κε συλλαβην κατ' ἀρχν' οἷον, χάροιτο,

263쪽

ζητοῖμεν ουν καὶ το τοῖς δεσσι πως εἴρηται' καὶ ψεινον λεγειν χο επεκτασιν τούτο μιμουμενος Ἱλκαῖος φησὶ των δήωι' ἐπήρτινες αγνοια τ' ακριβους ὰνεγνωσαv των δεων ' L ῆ τω, δεῖ, ουκ εισὶν ουν μέρη λόγου ἀλλα μέρη λέξεως πρόθεσις ουν η κατὰ νυν εχουσα προς το ρῆμα σύνταξιν, ἀναστρεφομέν η συγκοπτομένη, εις επίρρημα παρηγμενη τω κάτω. μνη δε ἐκβάλ- 25 λουσα τελευταίαν συλλαβν μετὰ συμφωνου' των δε ἄλλωυουδεμία τούτο πασχει οἰον ἡ ἀν- αν γενομένη ἀποβάλλει μεντο φωνηεν, ουκ ετι δε τὸ συμφωνον' η παρὰ γενομεν ' παρ' ἡμεντοι xατὰ γίνεται κα' κάκτανε κάτθανε καὶ το αἴτιον λεγομεν πόθεν γίνεται' εθος γὰρ αυτη τῆ προθεσει συγκοπτομενηsc, τροπν ποιεῖσθαι τοῖ τ προς το επιφερόμενον συμφωνον, ωστεταῖτον εἶναι' εἰ μὴ ει η το επιφερόμενον δασύ' κατάθανεν κάτθοπεν' καταχεύειν κακχεύειν' ταύτη ουν καὶ το Ατθὶς, καὶ το Βάκχος

Haec nil illo ille niora illi nni in Et Via . M. P. 5O7, ψ . 3 Cod. κτείνουσα.

264쪽

οἱ πρὶν μέν ποτ' εναιον ειρυχορ ἀγχοῖ Κ-λώπων ἀνδρων υπερηνορεόντων

ἀλλ' ουδε ησαν πάντες μονόφθαλμω' οὐ γαρ αν ἐσίγησε πιμηρος το τεράτευμα' ἀλλ' οὐδε ό Ιολυφημος μὲν θαλειος Ιοων, παρα το μέτωπον εἶχε το θέσιν του οφθαλμου' εκλάσθησαν δε και εθάμβησαν το μέγεθος ιδόντες οφθαλμον, οὐκ ενεκρώθησαν επὶ τη μορφῆ εδει γαρ πιμηρον εἰπόντα,

κατεκλάσθη φίλον ητορ

265쪽

περιεσπατο ἀλλα κοινως ωσπερ και κατὰ διωνυμον, και κατὰ τός' καὶ παλιν το ἔμαρ καὶ ημέρα. ΚΑΛΜΗσΛ1 ΓΑ tui : m.σπερ παρὰ το Δάρδανος εκπιπτει πα

Οεπλεόνασε το η' στε ουν φησὶν ό Ἀβυκος, παρελεξατο Καδμίδι κούροιτο οφειλομενον ἀπέδωκεν.ΚEκATRA : Παρὰ το καίω καυσω' πλεονάζει το υ κατὰ τον μελλοντα' εφ' ἄν γὰρ οι ς θηναῖοι εν τω ενεστωτι της asi 5 διφθόγγου ἀποβάλλουσι το ι, και λέγουσι κλάω κω κάω, κοῖό μέλλan πλεονάζει το υ, ως επι του πταίω και παλαίω, το δεα του κλάω κω κάω εκτεινόμενόν εστιν.

παρὰ Mενάνδρω, και παρὰ τοῖς λοιποῖς χθηναίοις ' δυναται δε

266쪽

συλλαβη ' το θηλυκον λίγεια, καὶ σεσημείωτα το λάχεια' λίγεια' κανων γάρ ἐστιν ό λέγων, οτι τα εις α θηλυκα, ἀπο τωνεις υς ἀρσενικῶν γινόμενα, ει μὲν βαρυνονται τα εις υς ἀρσε-IOνικα, προπαροξυνονται' τα θηλυκά' οἷον ταχυς ταχεῖα' οξὸς οξεια' σεσημείωται το ἐλαχυς ἐλάχεια, σημαίνει τυν μικράν καὶ λιγυς λίγεια' καὶ παρα το λίγεια ἐστὶν ειπεῖν, οτι παρίκειται αυτω το λιγω, το ' ἐξ ου καὶ λιγαί ' γίνεται παρατο λίαν ἰαίνειν, Ο ἐστιν ευφραίνειν' καὶ διατὶ βαρυνεται το λί- I5γεια; διοτι ἔχει ἐπιλα αντιπαρακύμενον τα απο ἐνεστωτων παρα μέγα δια του εια θηλυκα προπαροξυνοντα απαντα οῖον,

τα εις υς υπὲρ δύο συλλαβας συστέλλοντα το υ προπαροξυ- νονται' οίον, Λευκοφρυς' ἡμισυς' ἀτράφαξυς' σημαίνω δε ειδος χοβοτάνης χFυσολαχάνου' πέλεκυς' οντως ουν κώ ελαχυς ωφειλεν ίἶναι' ἀλλ' ἐπει τα εις υς εχοντα ουδετέρου παρασχηματισμον παραληγόμενα τω α οξυνονται οἱον, βραδυς' ταχυς' πράυς' τούτου χάριν κοίi το ἐλαχυς οξυνετω' τὴν ουν κεχρεω- στημέκην παροξυτονον τάσιν ἐν του θηλυκω ἀνεδέξατο. 25ΛinΑPo igiΝ : Ιl. B. 44.3 'πο τοῖ λιπάναι γίνεται λιπα-ρ ' τα γὰρ εις νω ἀπαρέμφατα ποιουσιν εἰς ρος ονόματα ἰσο- συλλαβουντα τοῖς ρημασιν' καὶ η το α παραλΘεται, η τω ε' ροαίνω μιαρός' χλιαίνω χλιαρός' θλιβ αι θλιβερ ' στυγηναι στυγερ ' μυσάναι μυσαρός τακναι τακερός. Λ AxNu : Il. B. eti9.ὶ II τριχωσις' παρὰ το - ἐπιτατι-

LAE g. προ περισπῶνται.

267쪽

κον μόριον, και τος εχω, το κρατω, γίνετα και κατα

κρασιν λάχνη' παράγεται δὲ παρα το λάζω, το κρα- ό μέλλων λάξω, και εξ αυτοῖ λάχγχ' οὐδὲν γαρ ευλη- ότερον της τριχός. 5 ΛAspox : Il. B. 1 8. ἀδδηφάγος ' ἐκ τοῖ βορα, ο ση-

ψι,' καὶ ταλα ό Gρίω, ό δὲ Ἐρωδιανὸς λέγει, οτι ἐκ τοῖλαβη ἐστι, ο σημαίνει το ξίφος' ἐξ αυτοῖ γίνεται λαβη, καὶ 15 το α τρέπεται εις ω' ώς φάρος φαριαμος, καὶ φωριαμός' κοὐ γίνεται λωβη' κοὐ βαρύνεται' επειδὴ τα εις βη ληγοντα δισύλλαβα φύσει μακρα παραλπόμενα, ἴπεσταλμένης της οι διφθόγγου, βαρύνεται' Θηλ στίβη ' σημαίνει δε τον ορθρινον παγετω τὸ δε λαβη οξύνετα ' επειδη τα εις βη ληποντα κύρια ao βαρύνεσθαι θέλει' εἰ μέντοι ρηματικὰ υπάρχει, η προσηγορικά, οξυνέσθω θέλουσι ' τοῖ μέντοι προτέρου προαδείγματα' Φοίβη Βοίβη' ονόματα κύρια ἔντα, βαρύνεται' το μέντοι λαβη, καὶ στοιβη, καὶ λοιβη ὀξύνεται, ρηματικὰ υπάρχοντα, καὶ προσηγορικά σεσημείωται το βλάβη λωβη' τὸ λω μέγα, διατί; κα- 25 νων γάρ ἐστιν ό λέγων' τα εἰς βη ληποντα δισύλλαβα βαρύτονα, φύσει μακρα παραληγεσθαι θέλουσι,' ο ν' Ἐβηρ Θηβηi στίβη'

η παρὰ τὸ λ ω τὸ θέλω, κατὰ ἀντίφρασιν' εν οὐδεὶς θέλει. 3Ο Λ EiΜΩΝ : Il. B. 463. G παρά δεισος' παρὰ τὸ λείβω, τὸ

268쪽

τουτέστι τον λίθον κατα πόσους τρόπους διαφέρει το κύριον τοῖ προσπορικοῖ ἔ κατα δύο κατα πόνον καὶ κατα κλίσιν' 5πως; ἔτι το μεν κύριον Λάας μακρον ἔχει το α, το προσηγορικον βραχύ' καὶ οτι το μεν κύριον ισοσυλλάβως κλίνεται'

αποβολῆ γαρ του σ ποιεῖ τρο γενι γ' οἱον, ό Λάας του Λάα το δε περιττοσυλλάβως' οἷον, λάας λώος ; και rὶ τὸ κύριον μακροκαταληκτεῖ, καὶ δισύλλαβον ἐστἰ, καὶ πάντα τα τοῖ Ioκανόνος φυλάττει, ωσπερ τὸ Α:ας' διατί οὐκ ἐκλίθη διὰ τοῖ

λῶν φυλάττει κλίσιν' καὶ γὰρ ἀπο τοῖ λάας γίνεται τώῖ προσηγορικοῖ καὶ γὰρ ἰκῶνος λιθογλυφος ηυ' διὰ τοῖτο απὸ μεταφορας τοῖ προσηγορικοῖ κέκληται τὸ κύριον εκ γοῖν τοῖ 15λάας τοῖ προσηγορικοῖ γίνεται η γενι λ ος' κοὐ μετάγεταιετερα εὐθεῖα λάως, καὶ κλίνεται λααου' καίi καπὰ κρασιν τοῖαο εις α μακρον, ως Mενέλαος Μενέλεως' Πτερελαος Πτερελας'

σ-ως καὶ λοίαος, λάας λάου' καὶ ἐπεὶ την κλίσιν τοῖ ἐντελοῖς εφύλαξε, διατί μη κω την κατάληξιν αυτοῖ ς ἐπει- τὸ ἄνομα eto ρικόν εστιγ' οι δὲ Δωριεῖς εις α περαποῖσι - γενιςην, τοὐπάπα καὶ τοῖ Ερμία Η.ΛAEPTI AAAΣ : Il. Γ. a oo.) Γίνεται παρὰ το Λαέρτιος ἄνομα κύριον' ωσπερ Βούσιρις λέγετου παρὰ τὸ τιυς βοῖς εἴ- ρειν' ἀνδρεῖος γὰρ ην, ωστε καὶ δύνασθαι αυτὸν μόνον δύο 25 wγνύειν βοῖς' ουτω καὶ Λαέρτης γίνεται παρὰ τὸ δύνασθαι λάας ἀερτάζειν, Θουν κουφιζειν λίθους' εκ τοῖ Λαέρτιος ουν Λωρτιάδης, τὸ πατρωνυμικόν' τὰ γὰρ εἰς ος ονόματα ει μὲν καθαριεύουσι διὰ τοῖ αδης ποιοῖσι τὸ πατρωνυμικόν' οἷον, Νηληῖος Νηληώδης' Θυέστιος Θυεστιάδης' ει δε μη καθαριεύουσι, διὰ τοῖ ιδης' ΙΠρίαμος ΓΠριαμίδης' ιστέον δε δτι ου ποιοῖμεν απὸ προσηγορικων πατρωνυμικόν' τὰ γὰρ προσηγορικὰμ κοινὰ

νυμικα, τὰ γαρ προσηγορικά.

269쪽

εις ος οκταχως συντίθεται.

το θεμα λιάζω, το εγκλίνω' εστι γὰρ και επὶ ετερου σημαινο- μενου, σπερ παρὰ το λίαν λιάζω' καὶ επιτατικον εστὶν, ως αἰαὶ αἰάζω επιτατικόν' τούτου ετερον δε το εκκλίνω ἀμφι δ' ἄρα σφι λιάζετο. Il. n. 96.33O ἀπο τουτου δε ρηματικον ἴνομα λίαστος, ο κατὰ στερησιν ἀλίαστος

270쪽

οι δε λαμβάνει,

ἀναστροφεν υπερβιβαζομένου του στοιχείου, ει και μη το αυτο Io σημαίνει' επιυς μεν εἶναι του σημαινομένου ως γὰρ προὶ τοπατηρ πάτρη μητηρ μπρη ποιμην ποίμνη, ολιος λιμην

λίμνη' οἱ προὶ το λίαν μένειν' οἱ δε παρώνυμον ώς γὰρ παρὰ το ευφρονος Ευ ί ' Ἐρμίονος Ἐρμόνη' ουτως λιμένος λιμένη καὶ λίμνη βαρύνεται' - εις νη θηλυκὰ μονογενῆ, μετ I5επιπλοκης συμφωνου, βαρύνεται' φάτνη' πο- . AETRox: Il. I . io3. Παρὰ το λευσσω, το βλέπω' οεὐσύνοπτος και ευειδης, καὶ λαμπρός' εξ οι καὶ λευκον λέγεται χρωμα διακριτικον ἔψεως' το μὲν γὰρ λευκὸν διακρίνει καὶ δια-χέω -ν οψιν' μέλαν δὲ λέγεται χρωμα συγκριτικον Θεως' το χογὶρ μέλαν συγκρίνει καὶ συγχέει την ἄψιν. AEτκίΛΕΝΟΣ : Il. A. 55.ὶ Παρα το λευκος καὶ το ωλένη, ὴ σημαίνει τον βραχίονα' τοῖτο δε παρὰ το δἰ αὐτων όλοῖσθαι

τὰς πράξεις, τουτέστι πληρουσθω ' ωλέναι λέγονται τα ἄνω των βραχιόνων' το δε λευκον προω το λεύσσω, τὸ βλέπω' ως 25

εκ τοῖ εναντίου τὸ μέλαν, τὸ μη βλεπόμενον, προ- την μη, καὶ το λάω, τὸ βλέπω.

τα δε κοινὰ τω γένει δια τοῖ ο ό Λακεδαίμαν γὴρ ἀκηρ ἀπὸ πόλεως, κοὰ ἡ Λακεδαίμων πόλις' καὶ η κλητικη ω Λακεδαῖ-3oμον' ό τόνος' τα εις ων συνθετα, Παν εις ον εἴη, αναβιβάζεται σεσημείωται τὸ ω Λακεδαῖμον, καὶ τὸ Παλαῖμον' Παλαίμων δε λέγεται ὁ ἔμπειρος της παλαιστι ς' εκ του πάλη, 3 σημαίνει την παλαίστραν, καi τοῖ ύμων, ὁ σημαίνει τον ἔμπει- Duiligod by Corale