장음표시 사용
291쪽
σα' αλλα και ό επι συνδεσμος συντίθεται εκ της επι, και του
ει' και εξαίρετος ἐστιν ἡ σύνθεσις ουδέποτε γαρ πρόθεσις μετασυνδέσμου συντίθεται' καὶ ενταῖθα πάλιν ἐξαίρετος σύνθεσις της
5 παρα το εἶτα, και την επι πρόθεσιν' καὶ δια τουτο ἡ σύνθεσις μετεποίησε τον μερισμόν' το γαρ αντωνυμί- μετεστησεν εις επιρ-'. MAκpoΣ : Il. A. oa.ὶ μονομα επιθετικον παρωνυμον παρατο μηκος μακερος, και εν συγκοπὴ μακρός' τα δε εις ρος επι-IOθετικα μετ επιπλοκης του κ οξυνεται' λευκρος ό φαλακρὸς προα Σαλαμινιοις' πικρός' νεκρος' μακρός' ἀντιπίπτει τοακρος, δια το ἀπο - εισος αρχεσθαι' των αλλων ἀπο συμφωνον αρχομένων' ως και τα εις μος λέποντα δισύλλαβα τηρο συλλαβη παραλπόμενα οξύνονται τορμός κορμός' φορμός 15 μόνον τὸ ἄρμος βαρώκται μόνον γαρ ἀπο - εντος αρχεται.
σημειωτεον ἔτι δευτερος αόριστος ἀπο δευτέρας συζυγίας των περισπωμένων' σπάνιοι γαρ οι δευτεροι ἀόριστοι ἀπο δευτέρας
ἀπο του μυκω μυκῶς μυκῶ' ό ν ἀόριστος εμυκον' ἄμοιον καὶ
25 παρὰ φυσιν δ' ενηκολούθησε, και συστολῆ μυκω μακων, ἄπερ φιλεῖ μαλλον ἀπο βαρυτίνων δευτέρων ἀοριστων γίνεσθαι ' λείπω ελιπον' τρίβω ετριβον' ἀπο μέντοι των περισπωμένων ουκ ἀναγκαία η συστολη ἀμαρτω ημαρτον' παισμω εχγγαισμον' το δε ἄντετο, καὶ ηντετο, ἀπο βαρυτόνου του ἀντω' το δε ἀντησω, 3O ἀπο του ῶντω περισπωμένου' πόθεν δε δηλον Πι δεύτερος ἀίριστος ό μακων ς αἱ εις ων λαπουσαι οξυτονοι μετοχαὶ δευτέρου
292쪽
η μαχειομενοι διάφορος γαρ η γραφή ἀπο τούτου γαρ το μαχητης καὶ ἀμαχητὶ και αμάχητον' παρα το μαχω δὲ το Mα- Io ων συντίθεται δὲ ἡ εν τῆ Ανδρομάχης, και εν Π εις ος καταλῆει 11ενέμαχος οἱ μὲν ουν λέγουσι παρα το αχομαι ἄχη, και μαχη' αλλοι παρα το αχος' πέφυκε δὲ το μ πλεον ζειν, ἄσπιρ κω το μωλος, παρα το αμωλος' παρα το αμαολλῖναι; 35MΗNix: Il. A. i. νομα προσπορικον ρημ τικον πσρατο μένω, μνις καὶ μνις' ἡ ἐπίμονος ΨΥ ' παρα το μένω δε γέγονε μένος, ἡ ψυχη' αἴδιος γάρ' καὶ μένος, προθυμία' ἀποτου μένω το προθυμοῖμαι, ἀφ' οὐ καὶ τομέμονε δ' ἔ θεοῖσιν. Il. Φ. 3IS.) ao ἐκ δε του μέμονα, μέσου παρα κειμένου, κατ' ἐπένθεσιν του ἰωτα, και μεταβολην του τέλους εις ω, κάi ἐναλλαγην των
στοιχείων, μενοινω' καὶ μενοιν--και οIc. Il. N. 79.
ἔτέρου ω πλεονάσαντος' μεταβάλλει δε τὸ τελος εἰς ο Σικελι- 25κον, ως το ληθω λέληθα, καὶ Ἱακως λέλαα' ώς μέμηκα --μακα, και μεμακυῖα' τους ουν λέλMα παρακείμενον ουτοι λε- λάθω λέγουσι, ως το πεποίηκα πεποιήκου' άφ' ου και το
καὶ ἀπο του βρωθω βέβρωθα, μεταβάλλοντες λέγουσι βε-3oβρωει' το δε βρωθω ἀπο του βρῶ ἰξ ου καὶ βρωσις, καὶ βρω
τύς' ουτως καὶ ἀπο του μέμονα μενοινω, ως εἴρηται τουτο δε
293쪽
φασὶν και απο του μένος γένεσθαι, μενογη, και μενοι , και εξαυτου μενοινῶ παρα γοῖν το μένω μνις, και μηνις, καὶ ἰκτώσει του ε εις η, ως ἔνος ἐνιαυτος, ἔνις, καὶ νις η ιδος ' καὶ ἡ αἰτιατι- των πλομυντικων φιδας, καὶ εκθλίψει του δ, καὶ 5 κράσει των φωνηέντων γέγονεν ἡ ις' ἶνις ηκέστας. Il. Z. 94.)ἀπο του μένω μένιξ, καὶ μηριγγες, οι συνέπντες τον Ἱκέ - λον ἱμένες' παρα το δε αυταις μένειν' εκ τούτου καὶ μὴ , ἡ σεληνη κατ' εἰρημισμόν' ἡ ἀεὶ εν κινησει Ουσα' η μάνις τὶς IO οἶσα, παρα το μανίαν ἐοίκασι γαρ τοῖς μαινομένοις οἱ οργιζόμενοι ' κλίνεται δε μενῖδος τα γυ ὼς νις μακρα παραληπόμεινα δια τοῖ δος κλίνεται' ονωνις ονωνιδος, ε ος ἀκάνθης' τοκόνις, καὶ νοις, καὶ σπάνις βραχυ παραληκτοῖντα δ ια τουος εκλίθη ημάρτηται το ορνις' η σι εἴρηται καὶ ἀρσενικως ολ 5ορνις, η οτι τα Πς ις ληγοντα, ἔπντα προ του ι δύο αμετάβολα, δια τοῖ θος κλινεται' δελλις δελιθος, εστι δε ζωον φοιιν μελίσση' μέρμις μέρμιθος Φ, το λειπον προινίον' ομοίως καὶ ἔρνις ορνιθος ' πλην του Τράλλις Τράλλεως' ἱστέον δὲ στι ἐπὶ τωνώς ις βαρυτόνων, των δια του δος κλινομένων, ὼς νυ μόνως ΣΟ Θάλω γένεσθαι ἡ αιτία, Π μη κατα ποιητικην εξουσίαν ηδιάλεκτον, Ζεὶς προίαψεν. Il. Λ. 3.3
294쪽
δυνάμει ον ὁρισμ' καθυποβληθηναι, ἀντὶ τοῖ πολλά' και παροξυνεται οτε δηλοῖ τον ψισμένον αριθμώ τινες λέγουσι αντὶ του θρηr τικα, παρα το μύρεσθαι ' το μυ ψιλογ' πας αριθμος εναρχουσῆ κατα το φωνην συνεμπλτων ονόματι στοιχείου, και το αυτρο γραφην φυλάττει ομοίως καὶ το χίλιοι κατα 5το αρον συνεμπίπτει τω ' χι στοιχείω, κάι γράφεται δια τοῖι' αιτίαν τοιαύτη ' παν ἄνομα στοιχείου εἰς ι καταλῆ,ον οὐκ εχει αυτο ἐν διφθόγγω' οἷον' πι' ξι' φι' ουτως ουν και χι σεσημείωται το ει, τοῖτο γαρ εχ ει το ι εν διφθόγγου δι' αιτία, τοιαυτ ' τα ονόματα των στοιχείων ἀφ' ἐαυτων θέλουσιν αρ- Ioχεσθαι' οἷον, ἄλφα' α' καὶ τα εξης' τούτου γοῖν χάριν διατης ει διφθόγγου γέγονεν, ἴνα εἴρεθη αρχόμενον αε εαυτοῖ,
MEN : Zητητέον ποῖον εστι πρότερον Ο μεν, η ο ημέν' αρα όμεν κατα ἀφαίρεσιν τοῖ η ἀπο τοῖ ημενP κατα πλεονασμον Ι5απὸ τοῖ μέν ς καi λέγομεν ουκ εστι πλεονασμος απὸ τοῖ μέν' οἱ γαρ πλεονασμοι ου παραλλάσσουσι τα σημαινόμενα μετατον πλεονασμόν' οἷον, ἴπερ ἱκπείρ' ὁ δε παρα τω ποιητη ἀντι διαζευκτικοῖ τίθεται θέμα αρα εκάτερον, και φυσικη τοῖ
μὲν ἡ μονοσυλλαβία, τοῖ δὲ και δισυλλαβία. ao
295쪽
λός γε ' σεμνός γε .' κατα τουτο ταύτας προπαροξυτονητέον τας αγτωνυμίας υπερ τοῖ μηκέτι τον γε νοηθφαι σύνδεσμον τοιγα- ροῖν η σύγε και σοί γε αμφίβολος, ουκέτι δυνάμεναι δια της αναδρομης του τόνου πιστωσασθαι την ἔνωσιγ' εἴτε γαρ ἔν μέ-5 ρος λόγου, εἴτε δυο, ό αυτος τόνος μένει' εστι δε ἡ εμοιγε 'ττικης' ἡ εμιν Δωριέων' ἡ ἰμωγα Ταραντίνων.
MARPΟΣ : μονομα επιθετικον παρώνυμον' παρα το μηκος μακερος, καὶ ἐν συγκοπὴ μακρός' τα εἰς ρος επιθετικα μετἐπιπλοκης της κ οξυνεται' λευκρος, ὁ φαλακρος παρα Σααλαμι-i o νίοις' πικρός' νεκρός' μακρός' ἀντιπίπτει το ἄκρος δια το ἀποφωνηέντος ἄρχεσθαι ' των αλλων ἀπο συμμνων ἄρχομενων, ως καὶ τα εις μος λχῖγοντα δισυλλαβα τη ορ συλλαβη παρα-
ληγόμενα οξυνονται' τορμός' κορμός' φορμός' μόνον το ἄρμος βαρυνεται' μόνον γὰρ ἀπο φωνηέντος ἄρχεται. 5 MκΛΕΑ: Il. P. aii.) Μύρσιλος τὰς ἐν Λέσβω γενομένας επτὰ παρθένους μουσας επι τα πένθη φοιταν και θρηνεῖν' οθεν ἐπεκράτησε τα ἀδόμενα μέλεα κλη-αι οἱ δε ἄπο της μελι- ρυος ' Πίνδαρος,
ao η ἔτι το μέλος ἔκαστου μεμέληται, ἔ ἐστι μετὰ φροντίδος
MuΝΗ : Il. T. 374.3 Οἰονει μηνιαία θελουσιν ουν εἶναι αυτην ἀπο του μινύθειν και ἐλαττοῖι' ουκ εστι δε, ἀλλ' ἀποτης εις πτωματιζομένους οργης' αυτη γὰρ τὸ πάθος ἀνάπτου- 25 σιν, ἄθεν καὶ μηνις, ἡ οργη ἀπο του πά θους. MoΥΣΑΣ : Il. 13. 484.ὶ 'H ἔτι λεγουσι Mυσας αυτὰς εἶναι του γένει' οἱονεὶ Mυσαὶ ουσαι Αριστοτελης δε δια το φιλαδέλφους εἶναι ' μουσαι ' οἱονεὶ όμοῖ ουσαι η όμοῖ σιοῖσαι 'οιον, - σαι ' ό δε Πλάτων ἀπο τοῖ μασθαι ἔ εστι ζητεῖν 3οτάχα ουν επειδη τα μαθηματα ζητηται η αἱ μυοῖσαι, δ εστι μύειν ποιοῖσαι ' τα γὰρ μαθηματα μυστηρίων τόπον επέχει ' ό
296쪽
δὲ Πύκτης και τα μαθήματα αυτων διεῖλειν εἰς θεωρηματα, και φησι Καλλι-ην μεν και Κλει φιλοσόφων και ρvr ρων' Ευτέρπην δε και Θάλειαν μουσικων' ΙΠολυμνείαν δὲ τωιωδικων' Τερψιχόρην δε των χορευτων Ἐρατὼ δὲ ερωτικων'Mελπομέν δὲ ποιητων' Ουρανίαν αστρονομίας ' 5MEEArgΥΛΟΣ : 'o κατα το μέσον αγκύλος' τα εἰς ος προμιας ἔχοντα τον τόνον, αναβιβάζουσιν αυτον, τον ἐν τη συνθέσει' οἷον, πλησίος παραπλησιος ' πιγκύλος μεσάγκυλος' ό κατατο μέσον αγκυλος, ἡγουν ἐπικαμπες' φίλος ἄφιλος ξεῖνος εἴξεινος' οἶκος πάροικος' δοῖλος σύνδουλος χωρις τοῖ ἀντίος IO ἐναντίος ἰντα α γὰρ εφυλάχθη ό αυτος τίνος, ἔτι οὐδὲν πλεον σημαίνει η συνθεσις το γὰρ ἱπποβουκόλος, και το κορυθαίολος,οι κ εισὶν ἀπο τοῖ βουκόλος, καὶ αἰόλος, ἀλλ' απο τοῖ βουκολω, κώ αἰόλλω ρήματος, καὶ το οικονόμος δε ουκ ἔστιν δε ἀπο τοῖ νόμος, ἀλλα παρὰ το νέμω, το διοικω' ως και παρὰ το Ι5 λέγω, αισχρολόγος, καὶ νέμω κληρονόμος. METEBΑΛΛΟΝ : ηστέον ἔτι τα ἀπο προθέσεως ἀρχόμενα ρήματα, εἰ μὲν ἀλλοιοῖσι το σημαινόμενον, ταλα ποιοῖσι τὴν κλίσιν ἔσωθεν οιον, πλέκω, καταπλέκω, καπέπλεκον' βάλλω, μεταβάλλω, μετέβαλλον' λέγω, διαλέγομαι, διελεγόμην' εἰ δε χοφυλάσσουσι τηρ αὐτο σημασίαν μετὰ τεν πρόθεσιν, ταλατο κλίσιν ἔξωθεν ποιοῖνται, ως ιυδέν τι το ρῆμα παθίν' οιον,
δεδουπα, μέσον παρακείμενον' καὶ κτυπω, κτυπήσω, ἔκτυπον, μέγα δ' εκτυπε μητίετα Ζεύς. Il. o. 377.
ουτως καὶ μελω, μελήσω, μεμέληκα, μέμηλα' καὶ γὰρ ἀπο περι-3o
297쪽
σπωμενου τρο κλίσιν εχει' ιστέον δὲ σι πῶς μέσος παρακείμενος υπερβαίνειν θέλει τὴν δισυλλαβίαν, σεσημειωμένων τριῶν' οἶδα .δ' ἐαδέξια, .dθ' ω ἀριστερά. Il. H. 238.
Οει μεν σημαίνει το μυκηθμον και ἐχος αποτελεῖν, ἀπο του μυκω πιρισπιουμένου γίνεται' οὐ ό ραελλων μυκησω, μεμυκηκα, και ό μέσος παρακείμενος μέμυκα' εἰ το συνεφίχθω καὶ πιπιλησθαι απο του κρυους δηλοῖ, ἀπο τοῖ μυκω ἐστι βαρυτ
5 MτΣτ1Λn : Δια τοῖ η ἐπι τοῖ μέλλοντος' τα γαρ εχοντα τολ wτὲρ μίαν συλλαβην παράλκποντος τοῖ ε, δια του α ἐκφέρονται καπα τον μέλλοντα' οἷον, γελάω γελάσω' ἐλώ ελάσω τα δε εχοντα λοιπον, η μόνον, ἡ μετὰ συμφώνου, ειτε κατὰ συλληψιν, εἴτε κατὰ διάστασιν, διὰ του η εκφέρονται κατὰ Σο τον μέλλοντα' ίίον, συλω συλησω' κραιπαλω, κραιπαλας, κραιπαλησω χολω, χολας, χολησω' ἀσχολω καὶ ἀσχολησω' μελαγχολῶ, μελαγχολας, μελαπολησω' παμφαλω, παμφαλῶς, παμφαλησω κολλα, κολλας, κολλη σω' σημειουμεθα το χαλῶ, χαλας, χαλάσω' και Γλω, ἱλας, ἱλάσω' 'Dμηρος
μυστίλω δε σημαίνει το μυοῖμαι ' μυστίλη γάρ εστιν εἰδος ἄρτου κοίλου, εις ο ερρόφουν ζωμον οἱ Αθηναιοι εν εορτῆ. MEMETPEATAI : Tοῖτο 'Iωνικόν εστιν, ώς γὰρ νενόηνται νε- νόαται, κώ πιριποίηνται περιποιέαται, ουτως κο δ μεμέτρηνται μεμετρέαται παρὰ τω Εκαταίω Υ,
298쪽
οἱ δέ μ υ-εν τοισι γνάθοισι κεκινίαται.
καὶ το περιβεβλέαται γ . 5MΗΔΑΜi Nor : Δεῖ γινώσκειν ἔτι εἰσί τινα απο της ου ἀποφάσειος, και της μη ἀπαγορεύσειος, ατινα ουκ εἰσι κοινα τω γένει, ἀλλ' εἰς η εχουσι τὸ θηλυκω οἷον, μηδαμινος μη - μι ' ουτιδανος ουτιδανη' τουτο δέ ἐστι λέγειν ἄτι παρασυνθετά εἰσι ' και το μεν μηδαμινον ἀπο του μηδαμως επιρρηματος γέ-1Oγονε, του ἔντος απο του μηδαμως ονόματος, του συγκειμένου απὸ της μη απαγορεύσεως, καὶ του δαμως, του ἰσοδυναμοῖντος τω τίς' το δὲ Ουτιδανος, απο του οπις, του συγκειμένου αποτης ου ἀποφάσεως, καὶ του τίς.
μανίαν ουν την ἀραίωσιν καὶ χαυνότητα των φρενων αραιὸν γὰρ τὸ ἀσθενές' τουναντίον γάρ αχίνους ' παρὰ τὸ πυκνὰς καὶ 25συνε χεῖς τὰς φρένας εχειν' και πινυτός' καὶ αυτη η συνεσις, οἱονει σύμβλησις καὶ ἔνωσις φρενων. METEnpox : ΙΙαρὰ τὸ αείρω ἔνομα ρηματικὸν αειρος, κώi οι Δωριεις τἡν ει δίφθογγον τρέπουσιν εις η' τὸ γαρ πλείων πληων
λεγουσι, και το μειων μ'ζων, ουτως και αειρος αηρος ' και παλιν et oολοι τροπην τοῖ α δεικνύουσι εἰς τὸ ε, ως και τὸ ε εἰς α, Υ Harae confusa sunt nPiul Elyni. M. p. 578, 42. et Ilipponactis loco caret, Anacreontis vero laticlut tacito nomine v. 'Mκε-
299쪽
'Iστεον δε και οτι νίκα Ο ἐνεστως της πρωτης συζυγίας των πιρισπωμένων μακρα προαλπεται τότε ό μέλλων δια του ηεκφέρεται οἷον οι κω οικήσω ποιω ποιησω' σημειουμεθα τὸ αρκωαρκέσω, κοὐ νεικω νεικέσω αλλα τουτο σημειοῖται ἐπειδη ἐστὶ 3οκω νικω, διὰ του ιμα μα-ρώῖ, και νεικω δια ει διφθόγγου' ἀλλα το μεν σημαίνει την νίκην, το δε φιλονεικίαν
300쪽
τουτου χάριν και την συζυγίαν την διάφορον εσχον' το μεν γαρ πρωτης ἐστὶ συζυγίας, το δια τῆς ει διφθόγγου μηρος
το δε δευτέρας' καὶ ἐπὶ διάφορον εσχον, και τεν σημασίαν, και 5 τὴν συζυγίαν, τουτου χάριν, κω κατα τον ενεστῶτα διάφορονεσχον την παραλΘουσαν, και καπα τον μέλλοντα. NEi : Σημαίνει το νηθει,
τη γάρ τοι νεῖ νηματ' ἀερσαο τ υς ἀράχνης' σίοδοςh' τουτο εκ του νηθει εκκέκοπται' η εκ του νω' gλλ' Ι ους εστιν εν χρησει το ' το δε νεῖν, το επι του νναεσθαι, ἀποτου νέειν εστι συνηρημένον 'Dμηρος, αυταρ χείροσσι νέων ἐπεμαίετο νόστου. l. E. 344. κχιι πάλιν, ἀή στε ποταμοῖο κατα στόμα καλλιρόοιο , 5ιξε νέων. Od. E. 441. ου συνωρεῖται κατα το πρωτον, ως ου-το ρέω.
ώς ἐκατέρωθεν ἔκάτερθεν' εἶτα γίνεται ἔνερθεν γης' -αίρεσις αρα γέγονε, το γαρ ὼερθε πρωτόν ἐστιν.