Anecdota graeca e codd. manuscriptis Bibliothecarum oxoniensium descripsit J. A. Cramer

271쪽

βραχέα ε ο' τρία βραχυνόμενα α ι υ' γίνεται εκ του λαπάζω,

τοῖτο εκ του λάπαθον' εστι δε βοτάνη κενωτικη γαστρός' τοῖτο εκ του λα επιτατικοῖ, και το πάθος ἡ ἀπελαύνουσα το πάθος τι δε εστι λαπάρα ἔ ό κενος των ο στων τόπος, ο υποκάτω των 3ο πλευρων κείμεροος.

Πλάτων φησὶν, οτι πραεῖα και πάντας ελεουσα' τὸ δε ημερον

272쪽

εμ ινεται' ό δε ηρίσταρχος παρα το λω το θελω, ὁ αν τις θελη παρ αυτοῖ λαμβάνει' το δε λω σημαίνει τρία, λω, το θελω, εξ ου και λέγω' λω, το επιθυμω, εξ ου και λιλω, καὶ λελιημενος' λω, το βλέπω, σπερ γίνεται ἀπο του λάω. 5ΛΙΣΣΟΜΑi: Il. A. i 4.) Παρα το λίαν οῦγ' το θέμα λίσσω' ὁ μέλλων λίσω' η παρα το λιτω, το παρακαλω' η απομέλλοντος παρ θη εἰς ἰνεστωτα, καὶ ἐγένετο λίσσω, πλεονασμω ἐτέρου σίγμα. ΛΑΜΠETonNTI : Il. A. Io . Λάμποντι ωσπερ ἀπο του Ιοευχω, ευχέτης' βάλλω βελέτης, και 'Εκατηβελετης' ουτως λάμπω λαμπέπης, και εκ τουτου λαμπετω καὶ πλεονασμῶτου ο λαμπετόω, καίi η μετοχη λαμπετόων' συζυγίας δευτέροις των περισπωμένων' οἱ γὰρ ποιηταὶ επὶ δευτέρας συζυγίας

των περισπωμένων εθος επυσι πλεονάζειν το ο, 35 βοόωντά τ' ἐφεύροι. Il. B. I98.

και το

δε παρὰ του θυμοειδους μέρους τῆς ψυχῆς, ἀφ' ἔν λέγει στη

273쪽

θεσσιγ' υπο γρο τα στέρνα κεῖται ἡ καρδίια, ἐν η εστὶ τοπυρῶδες, καὶ θερμον, καὶ μανικον τῆς ψυχῆς.ΛoxoIAE : Il. A. et et .) ΓΠαρα το λάχος' οι γαρ λοχῶντες, οἱονει κοιτάζοντες' δε του δε επέκτασις, η ἐφέλκυσις, 5 Hν εἰς τόπον επιρ-ματικην σύνταξιν σημαίνει. ΛάiΟΝ : Il. A. 229.ὶ Παρα τὸ λω, τὸ θέλω, καὶ το συγκριτικον λωον' και ως πλείων και ράων, και ἄνομα εξ αυτ,υλοίιος, καὶ λωῖον, και λωον. ΛΥΠΗ : Διαιρεῖται εἰς ν' εἰς ἄχος' εις οφος' εἰς φθόνον Ι Ο εις ελεον τι ἐστιν α χος ς λύπη αφωνίας εμποιοῖ ' τί ἐστιναχθος ; λύπη βαροῖσα καὶ ενοχλοῖσα επὶι -ορποις συμβάσεσι' τί ἐστι φθόνος ς λύπη ἐπ ἀλλοτρίοις ἀγαθοῖς' τί ἐστιν ελεος ; λύπη ἐπ ἀλλοτρίοις κακοῖς. AETROE: Il. Γ. 1o3.ὶ πινομα ἔπιθετικον ρηματικον παρὰ 5 τὸ λεύσσω' το μεν ἔπιθετικον οξύνεται, το δὲ κύριον βαρύνεται'

τα δε εις κος ἐπιθετικὰ οξύνετα ' γλαυκός' μικκός'

ωφειλεν έἶναι ληῖβοτείρας, καi ἀρούρας' τα γὰρ ιις ρα φυλάττει ἡ συνηθεία ἀλλ' Ἱωνικὴ τροπη ἐγένετο τὸ δὲ ειλώῖν αυτοῖ βότειρα κατὰ παρωνυμιον χαρακτηρα' ως γὰρ παρὰ τοπατηρ πάτειρα, και ἐν συνθέσει εὐπάτειρα, καὶ παρὰ το μητηρa5 μητειρα οντως παρὰ το βοτηρ βότειρα, ἐν συνθέσει ληῖβότει- ρα' και ωφειλε ληῖοβότειρα' ως γὰρ παρὰ τὸ Ἀκτιον Ακτιο-

νίκην' Πύθιον Πυθιονίκης' καὶ πληθυντικως, σπάδιον σταδιουρρος, και μένει το ο' ουτως ληῖον ληῖοβότειρα εδει εἶναι συνεκόπη δὲ τὸ ο διὰ τὸ μετρικόν' ἐπάλληλοι γὰρ ευρίσκοντο τρέῖς 3ο βραχεῖαι, καὶ κακοφωνία δγίνετο. Λoir 6Σ : Il. A. 6 . Dξυτόνως' τὰ εἰς γος δισύλλαβα φύσει μακρὰ παραληγόμενα οξύνονται' φηγος' πηγός' λοιγός'r Hoe fragmen tu in a Callii nactio esse prosectum. docetitur ab Etum. M. p. 587, 36. ubi tainen legitiar δίθοι- θεοί.

274쪽

παγος πρόσκειται φυσει μακρα δια το σποπος' φθόγγος' μάργος' ει ὰντιπίπτει το Λάγος επι τοῖ κυρίου, ο εἴρηται και τρισυλλάβως, Λάαγος

ου φυσει ολ δισυλλαβεῖ, ἀλλ' εκ τρισυλλάβου γέγονεν. 5ΛΑΟΣ : Il. A. s .in 'Dνομα προσηγορικω ό μερινύος αυτοῖ περιληπιυκός' τί δε διαφορεῖ εμπεριεκτικον ἐμπεριληπτικοῖ ; εμπιριλ τικον ἐστὶ το πληθους μεν σημαντικον, ενικῶς δε λεγόμενον, μη της φωνης παραγ v v ἀπο του εμπεριεχομε- νου ποιησάμενον' οἱον, - ' πόλις' θεάτρον' στρατός ' εμ- Io περιεκτικον δε το καὶ της φωνης παραγωγην απο του εμπεριεχομένου ποιησάμενον' ἱππων γαρ περιεκτικος τόπος' ὐχυρων'

ριδων' γίνεται δε λαος, ῶς Xρύσιππος ό Στωιχὸς ετυμολογει, παρα το λαλω λαλος, καὶ - ' παρα γαρ την φωνὴν φησὶν, ως καὶ μεροψ παρα την σπα' πενετο δε ελλειψις, ως παρα Ατ- I5τικοῖς ἡ σίφη εκ του σίλφη παρ' ἡμῖν γενομε ' ως καὶ ό τάπης, παρα το θάλπειν' εἴγε παρα τὸ χλιαίνειν ἡ χλαίνη κάεγκλίσεως δὲ γίνεται απολλῆ του λ' εστιν γαρ λιλω ἐμα, τοσημαντικον του προθυμουμενου εκ του λῶ διπλασιασθεν, ου παράγωγον λιλαίω' ao λιλαιομένη γ ος ἀσαι. Il. Φ. l68.3του λ λῶ ό παρακείμενος λελίηκα ό παθητικος λελίημαι λελιημενος, το πληθυντικον λελιημενοι βά, χις Δαναων λελιημένοι. Il. M. IΟ6. αλλοι δε παρα τους λάας -ομάσθαι as

Καλλίμαχος Hσιοδος δε παρα το άλες, το σημαῖνον το ἀθροῖν, ἀλαος - ' ἀφαιρεσει του α, ῶς καὶ παρὰ Ἱριστοφάνει'

ἡ του μακρώῖ α ἀφαίρεσις σπάνιος' καὶ ἴσως εν τοῦ,

275쪽

το λαος ατρεπτος παρ' ' ηρω, καίτοι τη μεταγενεστέρα ηαδι τραπεν ληιν ἀθρήσας' Ἱππίναξ' σημειωτεον οτι οὐχ ειλως τον ὰλον σημαίνει, I αλλα τον -οτεταγριενον' 'Εκαταῖος γαρ,

ἀλλα συ μεν καταλεξαι, ἐγώ δ' ὁπολ ίνομαι αυτος. Od. T. 44. και δ' αἰτοθι λεξεο ριίμνων. Il. I. 6 17. και το2ο μὲν δη λεξο γέρον. Il. n. 65o. το μέντοι ἐνεκ τικον αυτου ἐστὶ, λέξον νυν με τάχιστα. Il. n. 6350ωστε αλλο το λεξον, καὶ αἰο το λεξο' ομοίως καὶ το ἔπορσον, κώι το ορσεο' το γαρ λεξο παρακειμενον εστὶ, και -ερσυντελι- 25 κου, καὶ Σποβολῆ του διπλασιασμου λελεξο λεξο, ως τοδέκτο

Θεμιστι δε καλλιπαι φ

δεκτο δεπας. Il. O. 87. καὶ πάλιν λεκτο, ἔπειτα δε λεκτο καὶ αἰτος. Od. Δ. 453. δ' αρα παρκατάλεκτο γnni. Il. l. 664.

λεξω, και μετάγεται εἰς εγεστωτα' του τοίνυν λέξω το προστακτικον λεξεο, ως το φράζω φράζεο, καὶ ορσω ἔρσεο,

276쪽

ταυτα πάλιν καθ ὐφαφεσιν τοῖ ε ορσο ἐγένετο και λεξο ' το δε λέξαι μέσον

το θέμα οἱ μεν του λέγω φασ)ιν, ἀλλ' οὐκ εχουσιν επι του-5του παραλαβεῖν, η μόνον το,

τανηλεγέος θανάτοιο. Il. H. 'io.

λωον γέγονεμ απο του λω, το θέλω ό γαρ νοεῖ τις ἐαυτω σύμφερον, τουτο καὶ θελει' καὶ το μὲν μείων γέγονεν ἀπο του μῆ, κος' η ἀπο της μιας ' της γαρ μιας οὐδεν ἐστιν ελαττότερον' 2 η ἀπο του μέρος μερίων, καἰ κατὰ συγκοπην τοῖ ρω, και συναιρέσει τοῖ ε καὶ ιωτα εἰς την ει δίφθογγον, μείων' το δε πλείων πιτο τοῖ πολλος πολλείων, καὶ κατὰ συγκοπην πλείων. Λοxor : Il. Δ. 39 a. 'ενε α' η ἀπο τοῖ τους ἐπιλέκτους ευθετεῖν εἰς ταὐτο' η ἀπο τοῖ λέξασθαι, ε πολλα σημαί- 25νει' καὶ ἀριθμηθηνα, κοὐ καθευδησαι, καὶ ἐπιλέκτους εἴνω' ων ω εστὶ το διαλεξασθα' ἔτι οἱ τοιουτοι επίλεκτοι διεκρίνοντο

277쪽

φέρε--ἱστορία, οτι ἡ Mητις δυοτοκουσης της 'Pέας' αυτη5 μεν ἔτεκε τέκνον ἴ εκάλεσε Λάαν' τη δε Ῥέα τεκούση τον Δία αντικατηλλαξεν τον Λών αυτης τον παῖδα' ῖνα ὁ Κρόνος αντὶ Διὸς του Λάαν καταπί Ζευς ουν ηβήσας, εἰς τιμην του ανταυτοῖ καταποθέντος, λαους ωνομασε τους ἀνθρωπους' οἱ δε ἔτι Δευκαλίων λίθους ρίπτων ἄνθρωπους εποίει εστι δε τι τοιοῖτο 1 κατακλυσμου ἔντος εφυγον οἱ θρωποι εις τα ἔρη' κοὐ μεταταῖτα επεστησαο πη γη ευδίας γενομενης, ως εκπαγῆναι, καὶ ἀπο λίθων νομισθη αι ειναι. ΛΕΛor xA : Od. Λ. 3o3.) Παρα το λεγω, λεξω, λελοχα, κάι πλεονασμω του νυ, και τροπν του νυ εις γ, λελογχα, διαῖ5 τὴν επι ραν του χ' η παρα το λ ω, το λαγχάνω' ό εγερ - τικος παρακείμενος λελ α' ό μέσος ομοίως τροπη του η εις ο, και πλεονασμω του νυ, καὶ τροπῆ του νυ εις γ' λελοχα.

Λ irae : Il. Δ. ias.) Tοῖτο δηλοῖ μίμησιν κηχου ' ον α ι-εμενου του βελους αποτελει ἡ νευρά τα δὲ κατα μίμησιν φω-ao νης η βιότησα λεγόμενα γεγόνασιν ς' καὶ τοίνυν το λίγξε, ει καὶ αορίστου αἱ χαρακτηρα εχει ἀλλ' ουν τὸ θεμα αυτοῖ μη τησεις' ἄθεν τον Mενανδρον β τινὲς εμεμψαντο εν του λεγειν,

ἐπιλλιζοντας οἶστούς.

του γαρ λίγξε το θεμα θελησας εἴπειν, εφθειρε την τοῖ ναου25 μίμησιν' οὐ γαρ απο θεματος τα τοιαῖτα κεκλιται, αλλ' απὸ

3ο ζητει μηδενα χρόνον ἔτερον, μη δὲ εγκλισιν ἐτέραν, μη δε ώς

278쪽

το ιγ κλλὲς το σίγ' ἴνα μη κοίi το σημαινόμενον διαμείρης' πάλιν ἔστι το, κύματα παφλάζοντα. Il. N. 798.

ουν ἔσπερ το θαυμάζω κλίνης παμφλάσω, ἡ πεπλάφακα, ἀφαιρησεις γαρ το λέξιν τῆς εμφάσεως, της του ἡχου μιμη-5σεως' πάλιν ἐστι παρὰ τω ποιητη, κρίκε δὲ ξύλον. ll. n. 47 o. μιμητικῶς εἰρημένον εφ' ου τινες ου προσεσχροκότες τῆ μιμησει της φωνης, ηπόρησαν πῶς ἀπο θέματος του κρίζω ο αόριστος, ουτε δια του γ, ῶς στίζω εστι γον, ουτε διά του δ, ως 1 o αδω εφραδον, άλλα του κ' και ό μευ ' Ηρωδιανος λέγει, κρίζω ἶναι θέμα' εξ ου και ρη πικον ἔνομα το Vι -' παρ' Ιππάπαυσι' σχηματίζει δε αυτο απὸ του κροῦ μονοσυλλάβου, ἀφ' ου και πω κράζω , καὶ τροπη του α εἰς ι κρίζω, ῶς σεβάζω σεβίζω, στάζω στίγ' του κρίζω ό αόριστος επιγε, κῶ τροπητου γ εἰς κ κρίκε' ἡμεῖς δὲ φαμὲν πεποιημένην ίἶναι την λέξιν,

279쪽

γεγόνασιν παρωγίμενοι, ωσπερ ιυδε ἀπο του λιπα-' ἶνα μη διαδυο συμμνων ἐξενεχθωσιν' ἔστι δε δια του ο η γενικη, λελιν μοτος πασα γαρ μετωχη πιριττοσυλλάβως κλινομένη συστέλλει το φαρπηεν ἐν γενι ' χωρις εἰ μη εἴη ἀπο περισπωμέ-5 νου, η ἀπο κράσεως.

στερος.

280쪽

διστυμω ἀπαγόρευσιν οἷον, μη φά ς' δισταγμόν' μη απέθανεν ό δεῖνα ἔMEM EAi : Ἐπὶ των τρίτων προσώπων παθητικῶν οἱ Ἱωνες 5 ἀποβάλλουσι το τ τοῖ τρίτου προσωπον, και δεύτερον ποιουσιν ἐνεργητικον οὐκ Ἀει' γίνεται εκ τοῖ ρομφη.

κοιλίας' απὸ γὰρ τουτων εστ ιν εκεῖνο' δια τοῖτο και ἡ μετὰ πρόθεσις σπίσω καἰ εσχατον δηλοῖ.Mτpi A : Il. A. a.) Αντἰ τοῖ πολλά' ἀορίστως' το μυβραχύ' επὶ μει γὰρ τοῖ αλλου τοῖ σημαίνοντος ωρισμενον πλῆθος, εκτεταμενον εστίν' απὸ γὰρ τοῖ μυ γίνεται τοῖ στοιχείου, ἄπερ μακρὸν εστί' τοῖτο δε συστελλεται το σημαινον τὸ Σοαίριστον πλῆθος.

MEPoΦ : Il. A. aso. Συνωνυμον γίνεται παρὰ τὸ μείρω, τὸ μερίζω' ὁ μεμερισμενην την -- ἔχων, και εναρθρον' ές πρὸς σύγκρισιν των ἄλλων ζωων επειδὴ εὰν εἴπω ανθρωπος, μερίζεται εις συλλαβάς. 25ΜΗΝ : Il. B. 29 a.) Παρὰ το μήνη, ὸ σημαίνει την σελε- νηνε δι' αὐτῆς γὰρ τελειοῖται ό μεν' ἡ παρὰ τὸ μεῖον, το μικρὸν, γίνεται μει ν, καὶ συγκοπῆ μ ν ἡ εις ακρον ελάττωσις και ἀποτερμάτωσις τῆς σελήνης. Mum iETA : Il. A. 5o8.ὶ ευθεῖα μητι της' παρὰ μῆτις' τοῖτο παρὰ τὸ μηδω' εκ τοῖ μῆτις γοῖν γίνεται μητίτης, καὶ πλεονασμω τοῖ ε, μητιετης' ἡ αιτιατικὴ, τον μητιε- την, καὶ κατὰ μεταπλασμὸν μητίετα διατί προπαραίνεται ἔαἱ γινόμεναι κατὰ μεταπλασμὸν εις α αιτιατικαὶ, μη απὸ προ- Diqiligo 1 by Corale