장음표시 사용
61쪽
μόνη ἡ ἀνα πρόθεσις εις ρημα προστακτικον μετεληφθη. Io Atrox :εὐτρεφεος μεγάλοιο. O l. E. 53 o. ονομα νυν άρσενικον δια τὸ Ρ μεγαλοις' ου δε γὰρ Η εὐτρι- φέος' κοινον γάρ ἐστιν εκεινο' η εὐθεῖα Αιολι κη' και κλινεται αἰγός ό κανών τα εις ξ μετὰ διφθόγγου, επὶ γενικης δια του κi5 κλίνεται' προὶξ προικός' γλαυξ γλαυκός' γρα ιξ γραικός' σεσημειωται το αξ δια του γ κλιθέν. 'ET LOT: Il. Z. Ia.ὶ 'ονομα κυριον προπαροξύτονον' τα διατουυλος τρισυλλαβα ποικίλα εὐρίσκομεν παρὰ την τάσιν δάκτυλος. σφόνδυλος' καμπύλος' κρωβύλος' εστιν ουν διακρίνειν ουτως. ταχο δια του υλος τρισύλλαβα ἀρχόμενα ἀπο φύσει μακρας παροξυνεται' ' P αυλος' 'ειδύλος ' Σιμύλος' Κρωβύλος καὶ παρὰ τὸ δράναι δραμύλος' τοῖς ἀπο θέσει μακρας ἀρχομένοις κυρίοις ἐναντιον' ουτως το ηοξυλος καὶ ξυλος' κανων . τὰ τὸ ι εχοντα εν πρωτη συλλαβῆ ἐπ' αὐτὸν τὴν οξειαν εχει ' Σίπυλος. 25 πίτυλος' 'τυλος' κανων ς. τὰ τριγενη παροξύνεται φ' οἷον, ἀγκα
3ο κανων δ . τὰ διὰ του υλος τρισύλλαβα μη κύρια προπαροξύνεται κόνδυλος' σφόνδυλος' δάκτυλος' επὶ του 'ξυλος καὶ οξυλος εν ἀμφοτεροις το ξ ον οὐκ ἀντιπίπτει '
62쪽
παλαιων, το ἐνερρο ικον ευθεία συνεταξεν, οὐ κατα νόμον των παλαιων, ἀλλα κοπα λογον τῆς αλόγου συνυείας εἶπε,
επη' γὸρ εἰπεῖν, ὁ τόπος πας φοικτο ἡ δε συν θεια καὶ τοἰνερρο ικον εὐθεία συντάσσεται' ἀνέωγεν ἡ θύραρο των παλαιων λεγόντων - ἀνέωγε τὴν θύρα εστιν οὐν ἰπεῖν, ἔτι ἀποτου ανοίγω γίνεται Ο παρακείμενος νωχα' ἐπεισόδου του ε γέωχα' ό μέσος νέωγα το τριτον ηνέωγε, συστολῆ ἀνέωγε.
συνεμπέπτωκε το μέσον του παθητικω ' μέσον δε δια τουτο καλεῖται, ἔτι ἐνεργηwκόν ἐστι καὶ παθητιxίν' οι μὲν ουν παλαιοι eto ἔτι ἀπο παρατατικου τημ συντάξιν ποιησάμενοι, ως ἀπο ἐνερ
ἐπι άορίστου εἴποι τις αν, ' ἀνέωγε τηρ θύραν ' ἡ γὰρ συνηθεια πλανηθεῖσα τω ἀμφιβάλου της διαθέσεως, καὶ ἀπο μέσου παρακειμένου την συνταξιν ποιησαμένη, ως ἐγκειμένης πα-ικω, 25
εὐθεία συντάσσει το - ἀνέωγεν ἡ θύρα ως ἀυέωκτο ἡ θύρα
ΑττM : Il. A. 4ao.ὶ Αντωνυμία πραπότυπος, μονοπρώσωπος ἐπιταγματικη μόνως ἀναφορικη' των γὰρ ἀντωνυμίων, αἱ μὲν μόνως δεικτικαι ως ἰγω, σύ' αἱ δε μόνως ἀναφορικαὶ ' so
63쪽
ε κακη βαβρωστις. Il. n. 532. αι δε δεικτικαι και αναφορικαι, ως εκ νος, ουτος ἡ αυτος μόνη 5 αναφορικη, ει μη αὐτη συντάσσοιτο η δεικτι/or αὐτὸς ἐγω εχον θεὸν αμβροτο- Od. n. 444. δε διαψορας ἐλτα, μόνον των μονοπροσωπων' ἔστι μόνοναναφορικον, των αλλων καἰ δεικτικων ουσων καὶ αναφορικων' ουτος ἐκεῖνος' και δεῖξις και ανα ρά' και πίστις τούτου, ἔτιλο οὐκ ἀνεδέξατο τὴν δια του ἰωτα ἐπέκτα γ' μίγη των μονοπροσάπτων οξυνεται' μόνη δε των αντωνυμίων ἀπο μακρὰς ἀρχη-μέκη ψιλοῖται ' μόνη ἰξ αντωνυμιων δεδιπλασιασται' αυτ αυτ ' μόνη δὲ κωμωδία λιτέτακτα αὐτότερος, αυτότατος. μόνη ποικίλως σ1πτέθειται' κατὰ μεν ἀπ'ν, αὐτοδίδακrος'I5 αυτοκάβδαλος ς' αυτόματος' καὶ τὸ τέλος δὲ, φίλαυτος' καὶ μετὰ αντωνυμίων' καὶ ουτως ποικίλως' πρωτότυπον μεν' ἐμαυτοῖακούω κτητινοὶ δὲ, φαυτώῖ δοῖλον τ-τω' μνη εξ ἀντωνυμίων και ἴδια σημανίμενα ε εο. σημαίνει γὰρ ν τερσῶν, αυτὸς παρε γενετο ό δεσπότης, η ό βασιλεύς ' και το μόνος'
25 μόνη επιταγματι κη ἐστιν μόνης αὐτης' το ουδετερον εκ πρωτοτύπου παράθεσιν ἄρθρου λαβον εἰς ν ληγει υ ταυτόν' ἄφθρου δὲ παράθεσιν λαμβάνει ό αυτος ἄνθρα 'ος παρεγένετο ὁ αυτος γραμματικος διηλέχθη ' καὶ το αἴτιον, ἔτι πάντατα ἄρθρα αναψορὰν υπισχνέλαι' αυτη μόνως ανο, ρικη ουσα ἀπηλλακτο δείξεως' εωκυῖα δὲ ἄρθροις ταύτην προσεδέξατο ἄρθρονd.
e Cod. αὐτοκα αλος. Ι ΕΠ m. Gud. in v. αὐτος P. 95. videt tiria nostriini respicere cum dicat V ζήτει ἐν Ἐπιμερισμοῖς.
64쪽
τα κτητικὰ δε η το ιωτα εχει, ἡ τυ οι δίφθογγον, ἡ τημ αι δίφθογγον διὸ μ ονον σηρμιωδες το Ἱργεῖος' εστιν δε καἰ κανόνα ἀποδοῖναι' πῶν μονοσύλλαβον ονομα, εχον δισύλλαβον γενι- aoκη , ει εχει κτητικον προπαροξυνόμενον, δια τοῖ ἰωτα ἐστίν. οἷον χ'ων χθονος, χθόνιος , μνος μνιος, και καταμνιος ἄλς άλος, ἄλιος' θεηρ θηρος, θηριος' πρόσκειται προπαροξυνόμενον, δια το παντοῖος, κοὐ παιδεῖος ἡμαρτημένοZ δια τοῖτο καὶ δια τοῖ ι γράφεται τὸ Διός οτι Ζεῖς Διος, ἀπο μονοσυλ- 25λάβου εὐθείας' καν γὰρ εκ τοῖ Δίῖος συνείληπτο , ἀλλ' οὐδεαὶ ΔίAς δια της ει διφθόγγου γράφεται' επειδη ἡ εὐθεῖα μιν σύλλαβις' ἡνίκα δε μετούσιαν η μέρος δηλοῖ σωματος, διὰ της ει διφθόγγου γράφετω' οἷον, επὶ μέρους μὲν, βόειος' αἴγειος χηνειος' ἐπὶ δε της μετουσίας ' φλόγειος φλόγεο ς' 3o
65쪽
πτώσεως νυν αἰτιατικης, ἐνταχα δὲ ἐπιρρηματικον, επεὶ προς το τετυκται' ρῆμα μεταφέρεται' ἔστι δε και αρσενικον ώτια
καὶ το θηλυκον παρ Αλκμῶνικα ρεσσι φωναῖς.
66쪽
η πλεονασμῶ του ε, η μεταβολῆ του νω εἰ δε τι περισπαται, προκατάρχον εχει ονομα, ου το τέλος εἰς ω τραπὲν ποιεῖ οδυνη οδi nae' τρου τορυίδ' και επεὶ περισπαται, συστέλλειτο υ' τοῖτο δε Αττικοὶ και βαρυνουσι καὶ ἰκτείνουσιν, ετόρυνε
σημαίνει ἡ λέξις το κομιζεσθαι, δια -ν του αρχειν κτῆσιν εν βοσκημασιν εἶναι' 'Uμηρος
μαρναμενοις μηλων ἔνεκ' Οἰδιπόδαο. io
μεταφορικως ουν ἀρνυμενος, ἀντικαταλάσσων ο ψυχν τωνεταίρων νόστον L η ό συνδεσμος πιριττος, καὶ το νόστος αντὶ του νόστου' γίνεται παρα το πνος ἀρνω, καὶ ἀρνυω, αργυμαι, καὶ ἀρούρο-ς ην τε ψαν καὶ .όστον ἐταίρων. Od. A. 5. I5ἀντὶ του εν ἴσω άρμίζων και τιθέμενος θ ψυχ ν αυτου εις τον νόστον των εταίρων' ωστε Ουτε ὁ συνδεσμος παρέλκεται, ουτεπτωσις αντὶ πτύσεως.
67쪽
τὸ θέρ - αι' ἔστι δε και--αόριστος και παρακειμώχ' ου-δλοτε δε παρακείρονος ἐνεργροικος Δωρίστω εἰς α ποντι συνέπισεν' εἰ μη οἶτος μόνος' ἔκα γαρ παρουαίμενος, κω ουπν ἡμας λέγειν καὶ αόριστος, η ἔτι σπόσοι προσθέσει τουθ μν μέσα ποιουσιν, ουτοι αόριστοι πρωτοι ει σω ηλειψάμη 'ετιλάμφ' επει ουν πένετο τι προηκάμη , κατελαβόμει ἔτιαόριστος εστρ ποικίλη γαρ ἡ φωνη' κώi γαρ εν πλεονασμ'
κο ὼ κατ' αναγκαίαν συνταξιν ώς ἄδρός' χονδρός.
68쪽
εστι τι ἐῆμα ἀσπά - και ἀσπάζω, και λματικον ἀσπαστος,το ουδέτερον ἀσπαστονως Ῥδin ' ἀσπαστον εείσατο γαία καὶ τλη. Od. E. 398. 5ό μελλων ἀσπάσω καὶ γίνεται η διὰ του σιος παραγ- παρὰ
μέλλοντος' διο παρασυνθετον αυτο λεκτεον' το γὰρ ἀσπάζομαι σύνθετον' εστι γαρ τι σπω ρημα, ἀφ' ου το σπωμα' τούτου παραγωγον σπάζω, ως φρω φράζω βω βάζω' μετὰ του επιτατικου α ἀσπάζω και ἀσπάζομαι' σημαίνει δε το ἄγαν επι- IOσπῶσθαι, και κυρίως τούτο εστὶ το δεξιοῖσθαι επισπωμενον τψν χεῖρα, το ἀσπάζεσθαι' καὶ τούτο εστιν ό λέγει ο ποινηροῖς ἶ-και ἐκ χειμς χευα σπάσεν Ἀντινόοιο. Od. B. 32 I.
ἡ δε δια τοῖ ιο παραγωγε παρὰ μέλλοντος τρίτην ἀπο τέλους
κώ παρὰ το ἄρσω ἄρσιος, ό άρμοζόμενος' και ἀνάρσιος ὁ μηάρμοζόμενος' καὶ ἀρκέσω 'Αρκέσιος, και πλεονασμῶ τοῖ ι 'ρκείσιος' το δε Αρτεμίσιος δια τοῖ ιωτα, δει παρὰ το Ἀρτεμις' ao
την ει δίφθογγον' ἄζω, το σέβομαι, ἄσω ἄσιος, και κατὰ ἀντίθεσιν ἄσιο ς' και θαυμάσω θαυμάσιος' δύο μόνα οξύτονα δεξιος καὶ ἀνεψι q. AnosτΜ1A : Il. E. 261.ὶ Παρὰ το θύω, ἀφ' ου καὶ θυμός asό μέλλων θύσω, ἐξ οἶ καὶ θύσανος καὶ θύσθλα' συντίθεται τολμος, καὶ κατ' ἀρχην καὶ τέλος' κατ' ἀρχην μὲν, θυμώδοιμης' θυμοφθόρος' κατὰ τέλος δε, ἐχέθυμος' ὐπέρθυμος εἴθυμος' καρτερόθυμος' ἄπο τοῖ θυμὸς δε τὸ ἀπόθυμος, ἀψ, οὐ τὸ ἀποθύμιος
καὶ ἀποθύμια' το μι ιωτα διατιοῦ τὰ εἰς ος δισύλλαβα οξυνόμενα 3o μακρῶ παραληγόμενα, οπότε μη επ' ουσίας ποιοίη, η εις ος λέποντα κτητικὰ, ἀπο τέλους ἔχοντα τρίτην οξεῖαν, διὰ τοῖ ιωτα γράψεται οἷον λοιγὸς λοίγιος' ρυθμῖς ρύθμιος' πρόσκειται
69쪽
μη ἰπου τιαστικα, δια το χάλκειοs ' χ ρυσειος' πρόσκειται όποτε τρίτο απο τέλους ἔχει Ἐν ὀξεῖαν, δια το ἀστεῖος' αγρεῖος ὁποτε γαρ ἄγριος γινεται, δια τοῖ ἰῶτα γράφεται ' τινὸς δε οὐχώς το πρόθυμος και ευθυμος ουτως ἀπόθυμος, ἀλλ' ωσπερ πολ-5 λαχοῖ, οι παλαιοὶ παρα δυο λέξεις συνεζευγμένας μίαν παρα- γῆν πεποίηνται' οἰον Νεάπολις Νεαπολίτης' Ἀρειος πάγος Ἱρεοπαγίτης, προ εργου προυργιαμ ον' Λεωκόριον' Διόσπολις.
εσκορακίζειν, και ἀποβολῆ τῆς ἀρχῆς, σκορακίζειν. 'ν ΑΛΕΟΣ : Il. A. 589.) Καθόλου ὁ τυστος των τοιουτων
η καi ονομοπικως εστὶ τοῖτο λέγειν σχηματιζόμενον οἴτως 'a5 εστι γαρ ἀτρεπτες το μὴ τροη - ποιησαν' ὁμολογουμένως γαρ οὐδεὶς των τρωθέντων ἐτράπη' ίἶτα κοὐ κατα μεταβολη ' αλλ' οὐχ ἱοίης επὶ τούτου ὁ μετασχπματισμός' ἔνιοι δὲ πεπλεονα- κέναι φασὶ το κ' L ἡ ατρὼς, το μη ποιησαν τρέσαι' και ἴσως αρμόσει μαλλον τοῖτο τω ἐπιφερομένω αὐτω δὲ μαλλον το3Oατρεκες, το σημαῖνον το ἀληθές γίνετου παρὰ το δέρκω, τοβλέπω' ρηματικον ἄνομα κατ' επίτασιν τοῖ τ αδρακες, το λίαν υποβλεπόμνον τροπη τοῖ δ εις τ ἀτρεκές' εις πάθος γοῦν ανα-