Apollonii Rhodii Argonautica. Ad fidem librorum manuscriptorum et editionum antiquarum recensuit, integram lectionis varietatem et annotationes adiecit, scholia aucta et emendata indicesque locupletissimos addidit Augustus Wellauer. Volumen prius sec

111쪽

460 πείσματ' ανάψασθαι μυθήσατο Θυνίδι γα47, οἴτε οἱ πυίας Αιόθεν σχήσουσιν ἰουσας. τοὐς μεν ἔπειτ' ἐπέεσσιν ἀρεσσάμενος πυκινοῖσιν

πέμφ' ὁ γέρων Οἶoν δε Παραίβιον αυτόθι μίμνειν κέκλετ' ἀριστήεσσι συν ἀνδράσιν ' αἶψα δὲ τόν γε 465 σφωῖτέρων δειν ὁτις ἔξοχος εἰς ῖ κομίσσαι

ἡκεν εποτρυνας. του δ' ἐκ μεγάροιο κιόντος,

μειλιχίως ἐρέτνσιν ὁμηγερέεσσι μετροδα. - Σὸ φίλοι, ουκ ἄρα πάντες ὐπιρβιοι ἄνδρες Γασιν,,,ουδ' ευεργεσίης ἀμνήμονες. ώς κάὶ δδ' ἀνὴρ 470 ,, τοῖος ἐων δεsρ' ἡλθεν, εὐν μόρον οφρα δαείη , , εὐτε γὰρ οὐν ώς πλεῖστα κάμοι καὶ πλεῖστα μογῆσοι, δη τότε μιν περιπολλον ἐπασσυτέρη βιότοιο D IPVσμοσυνη τρύχεσκεν ἐπ ηματι δ' ἐμαρ ὀρώρει

,, κυντερον, Ου δέ τις ηεν ἀνάπνευσις μογέοντι.

475 , , ἀλλ' ὁ γε πατοδς ἐοῖο κακὴν τίνεσκεν αμοιβὴν,, ἀμπλακίης. ὁ γὰρ οἶος ἐν Ουρεσι δένδρεα τέμνων,, δή ποθ' Ἀμαδρυάδος Νύμφης ἀθέριξε λιτάων,

amplis confirmari posset nani ex hoe uno loco in lexica illatia in est, lani-juin exsulaturiuri), ne Ille Postreilio illivi ta si iid sibi velit quisquaindixerit. militio utinus solus offendit Gellarii. p. 76, idei itidie felici conjectui a Verram lectionem Re litus est. Nain quod, non mutatis solatio modo iunctis litteris, proposuit rδῆ ωυ ποτ' αὐτος , id his ipsis is bis in cod. Vrat. scriptum inveni, nBipia igitur in textum recipere diibin cavi. Apte Gerii arci . coiiseri Hona.

terea sena per lioc composito, nun-miani si inplici απxoμαι, εle retinaculis utitur et Noster et Homerias ct resimii, credo, DIIII es.

112쪽

480 - αἰῶνα τρίβεσκε διηνεκές' -τὰρ ὁ τήνγε,, ἀφραδέως ἔτμηξεν, αγηνορίν νεότητος. ,, τῶ δ' ἄρα νηκερδῆ Νύμφη πόρεν οἶτον ὀπίσσω

,, αυτῶ καὶ τεκέεσσιν. ἔγωγε μεν, εὐτ' ἀφίκανεν,

,, ἀμπλακίην ἔγνωπι βωμὸν δ' ἐκέλευσα καμόντα 485 - Θυνιάδος Νύμφης, λωφήῖα ρἐξαι ἐπ' αυτν

,, ἱερὰ, πατρφην αἰτεύμενον αἶσαν ἀλύξαι.,, ἔνθ' επεὶ ἔκφυγε κῆρα θεήλατον, ουποτ' ἐμεῖο ,, ἐκλάθετ', οὐδ' ἀθέρισσε μόλις δ' ἀέκοντα θύραζεο πέμπω, ἐπεὶ μέμονέν γε παρέμμεναι ἀσχαλόωντι. 490 φάτ' ' ηνορίδης ὁ δ' ἐπισχεδὼν αὐτίκα δοιῶῆλυθ' αγων ποίμνηθεν ὁῖς. ἀνὰ δ' ῖστατ' Ἀσων, αν δε Βορήχι υἱες, ἐφημοσύνyσι γέροντος.ωκα δε κεκλόμενοι μαντήων Ἀπόλλωναὐέων ἐπ' ἐσχαρόφιν, νεον ῆματος ἀνομένοιο.495 κουρύτεροι δ' ἐτάρων μενοεικέα δαῖτ' ἀλέγυνον. ἔνθ' ευ δαισάμενοι, τοὶ μεν παρὰ πείσμασι νηὸς, τοὶ δ' -τos κατὰ δώματ' ἀολλέες εὐνάζοντο.ῆρι δ' ἐτήσιαι αυραι ἐπέχραον, αἴτ' ἀνὰ πῆσαν γαῖαν ὁμως τοιῆδε -δς πνείουσιν ἀνωγῆ. 500 Κυρήνη πέφαταί τις ελος πάρα Πηνειοῖο μῆλα νέμειν προτέροισι παρ' ἀνδράσιν ' ευαδε γάρ οἱ παρθενίη καὶ λικτρον ἀκήρατον. -τὰρ Απόλλων

την γ' ἀνερειψάμενος ποταμω ἔπι ποιμαίνουσαν,

Briuich. Beci . sed in tanto libroruin Consensu alteram sorinam delere nolui, Plinia,OIlini ea alibi non utitur Apollonius Diiorem litoriun libro rum lectio lluxit ex v. 477.492. ἀν sine accentu mala Hoelz-lin. et Stiam.

496. πείσματα Regg. A. E., quod dici potisse non erat quod ni illia exemplis adstrueret Brimclitus. 498. ἐήσιοι vulg. ut V. 525. V rarix lectionem hie unus Reg. D. tum Flor., ibi plures libri dant, unde r atituit utromae loco Brutich.499. τ' ηοχε Reg. A. - Αιος missum in uriit. suprascripsit manus aequior. - ἀρωγῆ Vul E. sensu Cas1 - ἀνωγῆ Vati. A. B. C. B., ouod Co lectura Maecutus erat Μatthiae obas, caeitu. p. 28 et recepit Bech. Eadem

vocabula supra I, 1134, infra v. 556

113쪽

τηλόθεν αμονίης, χθονω παρακάτθετο μμφαις,

505 H Αιβύην ἐνέμοντο παραὶ Μυρτώσιον αἶπος. ἔνθα δ' Αρισταῖον Φοἰβν τέκεν, ον καλέουσινυγρέα καὶ Νόμων πολυλήῖοι Αἱμονιῆες, την μεν γὰρ φιλότητι θεὰς ποιήσατο Νυμφην αυτοὐ μακραίωνα καὶ ἀγρότιν' υIα δ' ἔνεικεν 510 νηπίαχον πιίρωνος ὐπ' αντροισιν κομέεσθαι. τῶ καὶ ἀεξηθέντι θεαὶ γάμον εμνήστευσαν μῶσαι, ἀκεστορίην τε θεοπροπίας τ' ἐδίδαξα

καί μιν εῶν μῆλων θέσαν ἐρανον, ὁσσ' ἐνέμοντοδμ πεδίου Φθίης υ μάντιον, ἀμφί τ' ἐρυμνὴν

5 15 χθρυν, καὶ ποταμos ἱερὰν ρόον λιδανοῖο.ῆμος δ' Οὐρανόθεν μνωχας ἔφλεγε νήσους Σείριος, οὐδ' επὶ δηρὸν χν ἄκος ενναέτῖσιν, τῆμος τόν γ' εκάλεσσαν, ἐφημοσυνρς 4άτοιο, λοιμos ἀλεξητῆρα. λίπεν δ' ο γε πατρὸς εφετμῆ520 Φθίην, εν δε Κέω κατενάσσατο, λαὸν ἀγείρας Παὐράσιον, τοίπερ τε Λυκάονός εἰσι γενέθλης' καὶ βωμὰν ποίησε μέγαν Βιὸς Ἀμαίοιο,

ιερά τ' ευ ψρεξεν εν Οἴρεσιν ἀστέρι κείνω Σειρίω, αυτῶ τε Κρονίδν Λίῖ, τοῖο δ' εκητι 525 γαῖαν ἐπιψυχουσιν ετήσιαι εκ ὀς αίραιῆματα τεσσαράκοντα Κέω δ' ἔτι νsν ἱερῆες ἀντολέων προπάροιθε Κυνὼς ρέζουσι θυηλάς. Και τὰ μεν ῶς υδέονται' ἀριστῆες δε κατ αυθι μίμνον ἐρυκόμενοι ' ξειν ζα δ' ἄσπετα Θυνοι

530 παν ἐμαρ Φινηῖ χαριζόμενοι προῖαλλον.

114쪽

AP Γ ON APTI KΩN B. 101 ἐκ δε τόθεν μακάρεσσι δυωδεκα δωμήσαντες βωμὀν άλὸς ρηγμῖνι πέρην, καὶ ἐφ' ἱερὰ θέντες,

νῆα θοην εἴσβοανον ερεσσέμεν, ουδε πελείης

τρήρωνος λῆθοντο μετὰ σφίσι ἀλλ' ἄρα τηνγε535 δείματι πεπτηυῖαν ἐῆ φέρε χειρὶ μεμαρπὼς φημος, γαίης δ' ἄπο διπλόα πείσματ' ἔλυσαν. οὐδ' ἄρ' 'Αθηναίην προτέρω λάθον ὁρμηθέντες. αὐτίκα δ' εσσυμένως νεφέλης ἐπιβῆσα πόδεσσι κούφης, η κε φέροι μιν ἄφαρ, βριαρην περ ἐούσαν,540 σεύατ' ἴμεν πόντονδε, φίλα φρονέουσ' ἐρέτyσιν.ως δ' ἔτε τις πάτρηθεν ἀλώμενος, οἱά τε πολλὰ πλαζόμεθ' ἄνθρωποι τετληότες, ου δέ τις αἶατηλουρὸς, πῆσαι δὲ κατόψιοι εἰσὶ κελευθοι,

σφωλέρους δ' ἐνόησε δόμους, ἄμυδις δε κέλευθος 545 υγρῆ τε, τραφερή τ' ἰνδάλλεται, ἄλλοτε δ' ἄλλροξέα πορφυρων ἐπιμαίεται ὀφθαλμοῖσιν '

sus non seri, πανῆμαρ noc sensus Iec ni tralu . Ita ille ex emendat inii

Dorvillii in Obss. Misc. IV p. 19 πῶν

illud advecti uni solenni sionificatione rex advereo, lite adhil sitii iii Esse, ara inani in illani duodecini Deoruin in littore Asiatico ex Etructani fuisse, uia I, ni in Ἱερὰν a multis scriptoribus inmemoratur; praeterea non opus fuisse , ut πέρον πλεύσαντες ady ret poeta. in tuo onusso inaxinio Onfeiulerat Hruno, ius, quia et per se intelligeretur ex vocabulo πέρην, et in tanta Bospori angustia non magna navigatione opus fuisset.

Plat. Sor . p 124 sq. Sed idem ad Eur. Or. 1l65 ita posus interprstari vult, ut sit: πλάζεσθαι τέτλαμεν. Sed quidni proprio sensu veina illa accipianuis πλαζύμεθα τετληότες est πλαζόμεθα, τετληότες τὰ πλάζεσθαL, queinad ulum ipso illo Euripidis lγο ηρζ' ἀζιωθεις minima Positum Est pro αρχειν ἡξιώθη , ut vult Schaeseriis, sed significat, id Quod unice Potest, ηροεν, ἀξιωθεὶς

544. Nisi foris det sindum est O , quod non puto, nota uia est orauo nia iplaedani ἀνακολοvθία, nam ως διε mun participio juncta sunt.

115쪽

θῆκεν επ' ἀξείνοιο πόδας Θυνηχος ἀκτης. οἱ δ' οτε δη σκολιοῖο πόρου στεινωπὰν orio 550 τρηχειὴς σπιλάδεσσιν ἐεργμένον αμφοτέρωθεν, δινήεις δ' υπένερθεν ἀνακλύζεσκεν ἰοsσαν γνῆα ἐόος, πολλον δὲ φόβω προτέρωσε νέοντο, ἡδη δε σφίσι δούπος ἀρασσομένων πετράων

νωλεμες Οὐατ' ἔβαλλε, βόων δ' ἀλιμυρέες ἀκταὶ, 555 δη τότ' ἔπειθ' ὁ μεν ωρτο πελειάδα χειρὶ μεμαρπώς φημος πρώρης ἐπιβήμεναι ' οἷ δ' υκ' ἀνωγῆ

πφυος Ἀγνιάδαο θελήμονα ποιήσαντο εἰρεσίην, ἶν' ἔπειτα διὲκ πέτρας ἐλάσειαν, κάρτει - πίσυνοι. τὰς δ' αυτίκα λοίσθι - ἄλλων 560 οἰγομένας ἀγκωνα περιγνάμψαντες ἴδοντο. σὐν δέ σφιν χυτο θυμός ' ὁ δ' ἀῖξαι πτερυγεσσιν Ευφημος προέηκε πελειάδα ' τοὶ δ' ἄμα πάντες ξειραν κεφαλὰς ἐσορώμενοι ' η δε δι αυτῶν ἔπτατο ' ταὶ δ' αμυδις πάλιν ἀντίαι ἀλλήλῖσιν 565 ἄμφω ὁμos ξυνιοsσαι ἐπέκτυπον. ωρτο δε πολλuἄλμη ἀναβρασθεῖσα, νέφος ως' αδε δε πόντος

σμερδαλέον ' πάντη δε περὶ μέγας ἔβρεμεν αἰθήρ. κοιλαι δὲ σπήλυγγες υπὸ σπιλάδας τρηχείας κλυζουσης άλὸς ἔνδον ἐβόμβεον' ύψόθι δ' οχθης 570 λευκὴ καχλάζοντος ἀνέπτυε κύματος ἄχνη.ωῆα δ' ἔπειτα πέριξ εἴλει ρόος. ακρα δ' ἔκοψαν

Paris. , quomodo fortasse etiam intextu scribendiam putat Schaeser., god librorrem consensus docet augme tum aequo abesse debere ac I, 1074. 552. πολλω v . lecti in marss.

426 αποπτύει δ' ἁλὰς ἄχνην, sed Noster ἀνέπτυε intransitiva vi adhibuit ut infra IV, 925, qui loci ita

se invicem mel tur, ut Inju ita eo suspectos hi eat Graef. ad Meleag.

116쪽

ουραῖα πτερὰ ταί γε πελειάδος ῆ δ' ἀπόρουσ1υ ἀσκηθής. ἐρέται δε μέγ' Ἀχον' ἔβραχε δ' αυτὰς

Tῖφυς ἐρεσσέμεναι κρατερῶς. οἴγοντο γὰρ αυθις 575 ἄνδιχα. τοὐς δ' ελάοντας ἔχεν τρόμος, ἴφρα μιν αυτις πλημμυρις παλίνορσος ἀνερχομένη κατένεικεν εἴσω πετράων. τότε δ' αἰνότατον δέος εἷλεν

πάντας υπερ κεφαλῆς γὰρ σμήχανος ψεν ὀλεθρος- ῆδη δ' ἔνθα καὶ ευθα διὰ πλατὐς εἴδετο Πόντος,580 καὶ σφίσιν ἀπροφάτως ἀνέδυ μέγα κωα πάροιθεν

κυρτὸν , ἀποτμῆγι σκοπιὴ ἴσον οἱ δ' εσιδόντες ῆμυσαν λοξοῖσι καρήασιν. εἴσατο γάρ ρα νηὸς υπῖρ πάσης κατεπάλμενον ἀμφικαλύψειν. ἀλλα μιν ἔφθη Tῖφυς υπ' εἰρεσίν βαρυθουσαν 585 ἀγχαλάσας το δε πολλὼν υπῖ τρόπιν ἐξεκυλίσθη. εκ δ' αὐτὴν πρυμνηθεν ἀνειρυσε τηλόθι νῆα πετράωw υφos δὲ μεταχρονίη πεφόρητο.Eυφημος δ' ἀνὰ πάντας ἰὼν βοάασκεν εταίρους ἐμβαλέειν κώπρσιν οσον σθένος ' οἱ δ' ἀλαλοτῶ590 κόπτον υ δωρ. ὁσσον δ' αν υπείκαθε νηυς ἐρίτνσιν,

ne vero non Ossen lend nn esse, jam supra saepiuR IDOnituna est. Ne lueoninitio est ejusdem voci tuiti repetiti , elui In versu praecociente ex li-l ror IIII auctoritate αυθις legeiuliunsit.

Reg. D. , quod assentiente Beckio ox hoc uno lit,ro recepit Brunck. . quia particula αν hic locinii non liabeati Sed oninino sensum loci nou ceperunt, quum enim Beelsius vertit rPlant ina vero cedebat navis re migibus, bis tantii nι aequor rasilicit, id quoinodo fieri possit prorsus non video. Ne iliae melior inera expilica

Je riuin nititntuin a Uito pron Oini noli uti cari debebat. Unice Vera ost altera explicatio, tyIRIn uter ille Scliol. exlii het, ex 4lua hic est sensuar Ugantum quovis re nomina impulsu Provehebatur Argo, bis innitim retro vehebatur, suetuum vi r uecta. Hoc

117쪽

δὶς τόσον αψ ἀπόρουσεν ' ἐπεγνάμπτοντο δε κῶπαι, ηυτε καμπύλα τόξα, βιαζομενων ηρώων. ἔνθεν δ' αυτίκ' ἔπειτα κατηρεφες ἔσσυτο κῶμαῆ δ' ἄφαρ, ἄστε κύλινδρος, ἐπέτρεχε κύματι λάβροζ595 προπροκαταγδην κοίλης άλός. ἐν δ' αρα μέσσαις

καὶ τοτ Αθηναίη στιβαρῆς ἀντέσπασε πέτρης σκαιῆ, δεξιτερν δε διαμπερες ώσε φερεσθαι. 600 η δ' ἰκέλη πτερόεντι μετρορος ἔσσυτ' ὀῖστῶ. ἔμπης δ αφλάστοιο παρέθρισαν ἄκρα κόρυμβα νωλεμες ἐμπλῆξασαι ἐναντίαι. αυτὰρ Ἀθήνη λυμπονδ ἀνορουσεν, οτ ἀσκηθεῖς υπάλυξαν. πετραι δ εἰς ενα χῶρον ἐπισχεδὰν ἀλλήλησιν. 605 νωλεμες ἐῆρίζωθεν, δ δο και μόρσιμον ηεν ἐκ μακαρων, εὐτ' αν τιg ἰδών διὰ νηῖ περ ηπ. ,

me se lial ere, Pane eum indicativo

imperfecti iuncta significat id, quod

itemita actione fieri solet, do ciuo usu

ipse Bruncialis disputavit ad Soph.Philoet. 290. cf. Matiniso Misc. phil. II. 1 p. 47. Schae r. aci Iulian. p. XVIII. Reisi g. Coniectan. P. 145 a.

C. D. Re g. A. B. C. D. E. Guelph. rat. Viii l. Briinck. Beck. Vocabula illa sexcentios in codd. conflua luntur. Vid. Exempli causa Aesch. Pera. 110. Prom. 327.

lecto ut Od. XI, 413 ducta. Signia

ficat vero petras in perpetuum firmi

atrunt legitur III, 147. 346. IV, 352

505. 1374. Confirmat hanc explic tioitem Orplieus, liui hiine locum linia intus Est, Argon. 713

118쪽

οι δέ που ὀκρυόεντος ἀνέπνεον ἄρτι φόβοιο,

ερα παπταίνοντες ὁμου, πέλαγος τε θαλάσσης - -- τῆλ' ἀναπεπταμένον. δὴ γὰρ φάσαν ἐξ Αἴδαο 610 σώεσθαι ' Τῖφυς δε παρο τατος ῆρχετο μύθων., Ελπομαι αυτῆ νηὶ τογ' ἔμπεδον ἐξαλέασθαι,, μι / ου δέ τις αλλος ἐπαίτιος, ὁσσον Ἀθήνη, ,,ῆ οἱ ἐνέπνευσεν θεῖον μένος, ευτέ μιν υργος,, γόμφοισιν συνάρασσε ' θέμις δ' Ουκ εστιν άλῶναι.

, ,ευτε διεκ πέτρας φυγέειν θεὸς ῆμιν μασσεν, ,, μηκέτι δείδιθι τοῖον επεὶ μετόπισθεν ἀέθλους,, εὐπαλέας τελέεσθαι πιηνορίδης φάτο Φινευς. ΙΙ ρ' ἄμα και προτέρωσε παράι Βιθυνιδα γαῖαν 620 νηα διεκ πέλαγος αὐεν μέσον. αυταρ ὁ τόνγε μειλιχίοις ἐπέεσσι παραβλήδην προσέεiπεν. ,, Τῖφυ, τί δή μοι ταλα παρηγορέεις ἀχέοντις,,ῆμβροτον, ἀασάμην τε κακὴν και ἀμήχανον ἄτην. ,, χρῆν γὰρ ἐφιεμένοιο καταντικρυ Πελίαο 625 ,, αὐτίκ' ανήνασθαι τόνδε στόλον, εἰ και ἔμελλον,,νθλειῶς μελεῖσH κεδαιόμενος θανέεσθαι 'recepit Brainck., humani aliquid pa

Eus, iiuuin ia longlina esse ignoraret; erravit tamen itini eo Becrius. Inio περήση Scriben luin est, quod ex constania et reli lustrum poetariam epia coriim et Apollonia consuetudine r Ponere non lubitavi, Et reponi j v serat iam Herin. ad Hymn. Homeri in Mere. 133. La arios interitum Atticas forinas male substituisse constat. 607. ὀκριόεντος GuelplI., quod miror Branckium non ex conjectura dedisse. 613. ἐνέπνευσs Regg. A. D. Vind.Vrat. sed in hoc v suprascr.) Bronch. Beck.

622. τί μοί τοι ταυτα Vulg., quod in solo Vat. B. legitur, in reliquis

libris omnibus tot abest; etiani ταυ-

τα abest in Vat. D. et M ., in hootamon suprascr. Sed τί ῆ μοι ταυταGuel pli. τί μοι δὴ ταυτα Regg. B. C. τι δη μοι δὴ ταυτα Regg. A. E. τί δή μοι ταυτα Reg. Iλ. , quod quin

apud Homeritin legitur, Od. X, 559. XI, 64. utromae loco ultima longa. - πελείαo Med. Vrat. τελείαo Vind.625. δε και Guelpli. - ἔμελλε Reg. A. 626. μελεῖστῆ Vind. - κε δαιόμενος Vulg.. inepte. καὶ δαιόμενος

Vrat. κεδαιόμενος, ῬIod conjectura secutus erat Amala. Loet. Gri

119쪽

,, νυν δε περισσον δεῖμα καὶ ἀτλπους μελεδῶνας,, ἄγκειμαι, στυγέων μεν άλος κρυόεντα κέλευθα,, νηὶ διαπλώειν, στυγέων δ', ὁτ' ἐπ' ἡπείροιο 630 ,, βαίνωμεν. πάντη γὰρ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἔασιν.,, αἰεὶ δε στονόεσσαν ἐπ' ἐματι νύκτα φυλάσσω,

- ἐξότε τὸ πρώτιστον ἐμὴν χάριν ἡγερέθεσθε. φραζόμενος τὰ εκαστα ' οὐ δ' εὐμαρέως πορεύεις, ,,οῖον εῆς ψυχῆς ἀλέγων υπεο ' αὐτὰρ ἔγωγε 635 ,,εIο μεν οὐδ' ήβαιον ἀτύζομαι ἀμφὶ δὲ τοῖο καὶ τοs ὁμῶς, καὶ σειο, καὶ αλλων δείδι' ἔταίρων, ἡ εἰ μὴ ἐς Ελλάδα γαῖαν ἀπήμονας αμμε κομίσσω. 'Ως φάτ' ἀριστήων πειρώμενος' οἱ δ' ὁμάδησαν θαρσαλέοις ἐπέεσσιν. ὁ δε φρένας ἔνδον ἰάνθ' 640 κεκλομένων, και ρ' -τις ἐπιφρήδον μετέειπεν. - sὸ φιλοι, έμετέρη αρετῆ ἔνι θάρσος ἀίξω.

,, Τουνεκα νυν, οὐδ' εἴ κε διεο Uῖδαο βερέθρων,, στελλοίμην, ἔτι τάρβος ανάψομαι, εὐτε πέλεσθε - ωπεδοι ἀργαλέοις ἐνι δείμασιν. ἀλλ' οτε πέτρας

μαι cum accusaetivo junctum neuter dixit. Bminclinas vertit: ingentem nam tum et intolerabiles curas impositus fimstineo, sed ubi ἄγκειμαx ita consu Ctum et hoc sensu usurpatum invenerit, Vel quomodo omnino hoc significare possit, neque ipse dixit ne Pie ego scio. Milii ciuidem non dubium videtur, quin lioe veriniau, viod onines iniuiuam sanissimum silentio transieriant, laede corruptum Rit, sed quae vera sit Iectio necaue ego scio , ne Ie quis-

qiiam tacile dixeriti Num sorte Apollonius persecto αγχημαι Bb ἄγχομαι, alit,i quod sciam non occur rente, usi Sest 3 illitii enitu et ad sensum aptissimum foret et facillime in ἄγκειμαι -- ire potuisset. Interim ἀγκειμαι retinui, in quo verae lectionis vestigia latero videntur. - στυγέω et hic et

ἡγερέεσθε Vrat. Vind. ήγερέθεσθαι

Med. Vrat. Vind. Ald. uiate. In err rem inductus est librarIus di praeCo-

denis plurali hγερίθεσθε.

637. ὐ a ex coniectura dedit

BriInck. sine causa. Selisus est r fiollicitus sunt, an salvi redituri sinuas, vertun non mea se i vestra Cauga. -

643. Thierschium, qui nίλησθε reponi voluit, satis resutavit Herm. ad Vig. p. 927 s. Diuitias 1 Corale

120쪽

ἔσσεσθαι τοιόνδ' ετερον φόβον, εἰ ἐτεόν γε,, φραδμοσύνζ Φινηος επισπόμενοι νεόμεσθα. Ως φάτο, και τοίων μεν ἐλώφεον αὐτίκα μυθων,

εἰρεσίν δ' ἀλίαστον ἔχον πόνow αἶψα δε τοίγε 650 Ῥήβαν ωκυρόην ποταμον, σκόπελόν τε Κολώνης, ἄκρην δ' Ου μετὰ δηθὰ παρεξενέοντο αλαιναν,εῆ θ' ἄρ' ἔπι προχοὰς Φυλληῖδας, ἐνθα πάροιθεν Βιψακὼς ωI' Mθάμαντος ἐοῖς ὐπέδεκτο δόμοισιν, ὁππόθ' ἄμα κριῶ φευγεν πόλιν Ῥρχομενοῖο '

655 τίκτε δέ μιν Νύμφη λειμωνιάς δέ οἱ ἴβρις. ηνδανεν, ἀλλ' ἐθελημος ἐφ' υδασι πατρὸς ἐοῖο

μητἐρι συνναίεσκεν. ἐπάκτια πώεα φέρβων. του μέν θ' ἱερὰν αἶψα, και εὐρείας ποταμοῖο

ηἐόνας, πεδίον τε, βαθυήρειοντά τε Κάλπην 660 δερκόμενοι παράμειβον, ὁμως δ' ἐπι ηματι νύκτα νηνεμον ἀκαμάτῖσιν ἐπεὐρώοντ' ἐλάτρσιν. o Ioν δε πλαδόωσαν ἐπισχίζοντες ἄρουραν ἐργατίναι μογέουσι βόες, περι δ' ἄσπετος ἱδρὼς εἴβεται ἐκ λαγόνων τε καὶ αυχένος ' ὀμματα δέ σφιν 665 λοξὰ παραστρωφῶνται -δ ζοοs' αὐτὰρ ἀειμὴ

646. ἔσεσθαι Vrat. 647. νεόμεθα ind. 1. πάρεξ ἐνέοντο Vulg. Junctim exhibent Vati. A. D. Rogg. A. D. E. Vrat. Briinck. Beta. ut intra v. 941 et 1243. 652. Μale Brunἄ1iis ex Plinio et

μὰς τῆς Βιθυνίας, ἐκρέων ἐω τον

πτόλιν, quod praetulit. Scilicet

tantum suis codicibus trabirit, ut rocederet a consuetu sine, MIMII in reliquis constanter servavit. vera est Vulgata.

E. συναίεσκεν.

659. βαθυρείοντα Βrmn h. Beck. - κάλπιν vulg. errore frequentissimo, nam Kάλπην vocatum sitisse docent Plinius, Strabo et Steph.Byz. a Branckio excitati et sic no

men scriptum exhibent Vrat. Vind., undE correxerunt Briinck. Beck.

660. Hiatu, qui Est in vocabuli a ἐπὶ ηματι. offensus Heran. ad Orph. p. 732 eorrigerulum judicat ὁμως δέ τ' ἐπ' ημαeι, quod vix Cutipastin lacere potest. Eiirulpin luatum Apolonius iii a V. 945 admisit, si lectio

vera est, et ἐνὶ ξ ματι III, 327. IV,

1479 et 15M, in quo Νostraim imitatus est Maximus v. 171. 662. Versum lavitat Etymol. Μ.

p. 674, 24. 664. δέ σφι 'vulg. δέ σφιν Vati. A. C. D. Reg. B. Med. Vrat. Visul.