Historia philosophiae Graecae et Romanae

101쪽

Ηnio doctrinae multa aliena ab re enuoritura admixta sunt, V. Sextus nap. adV. Matii. X, 24 sqq, ut distitatum sit an possua veteres Pythagoreos reseret. Retulit vero iam ristotelea Met. Z, 2. Uoκεῖ δέ τισι τὰ Οὐ ώμaro πέρπια, οἱον ἐπιφάνεια καὶ

γραμμὴ καὶ στιγμὴ καὶ μονους, εἰναι οὐσίαι, καὶ μὰλχον - σῶμα

διαφέρειν μονάδας λέγειν η σωμάrια μικρά. s. de Coolo III, 4. Quid ita etiam primariam unitatem magnitudinem liabere testatur, Met M 6. καὶ οἱ Πυθαγόρειοι δ' ἔνα τον μαθηματικὁ o. αριθμόν , πλην οὐ κεχωρισμένον αλλ' ἐκδεούτου τὰς α&θητὰς οὐσίας συνεσrάναι φασί οὐ γαρ λον ουρανδ κατασκευάζουσιν ἐξ ἀριθμῶν, πλην οὐ μοναδικῶν, ἀχὶ τὰς μονάδας πολαμβάνουσιν ἔχειν μέγεθος ' πως δε ὁ πρῶτον ἔν συνέσrη ἔχον μέγεθος πορειν ἐοίκα-

σιν ubi tamen cavendum ne quae sunt AristoteIis conclusiones, ipso-mini Pythagoreomni placua fuisse existimes, V. Rivor esch. d. Phaos. I, p. 40 sq. - ceteroriani via in his deflexisso traditur ophantus, cuius doctrina et aetate ceteroquin incerium est, L. Stob.

115 icona Insul Arithim. I l. s. p. 45. d. Paris. Εσται

-- μονας σημείου λύγον ἐπέχουσα καὶ τύπον ἀρχημεν δωστημάτων καὶ ριδμῶν πω δὲ γραμμη οὐδὲ

διάστημα- μελει με σημεiον σημείω συντεθεν πλεοντι ποιεῖ ἀδιοστατο γαρ διαστάτω συντεθειν διάστζμα οὐχ ἔξει, σπερ ε τις ὁ Ουδεω ἐδενὶ συντεθεν σκέπτοιτο οὐδεν γα ποιεῖ - - ἀδιάστατος ραχ μονας

καὶ ἀρχοει ς, πρῶτον δε δι στημα υρωκεται και αἰ- νεται ν δυάδι εἶτα εν τρι ι, εἶτα ἐν τετράδι, και ξης ἐν τοι ἀκολούθοις διὰ ζμα ά ἐστι δυοῖν ορων το

102쪽

μεταξι θεωρουμενον πρῶτον δε δι-οτημα γραμμη λεγεται γραμμη γάρ ἐστι τι ἐφ' ῖν διαστατύ- ω δε διαστήματα ἐπιφάνεια ἐπιφάνεια γὰρ στι, διτ διαστα- τόν. τρἴα δε διαστήματα στερεμ στερεμ γάρ ἐστι τι

τριχῆ διαστατόν.

Cf. Philo do Mundi Opis 16 p. 11 ang. Arist. Met Z 11.

καὶ νάγουσι πάντα εις του ἀριθμους, καὶ γραμμῆς ον λόγον ονrῶν δύο εἶναί φαοιν. Revocatur igitur anagnitii linis viae spatium in plet origo ad unitates a. numerras et ad intem allunt. Hi sunt rὁ πέρας, no est o απειρον. Indo Aristotelea Met. A 8. Oroν- των so. πέραro καὶ πείρον ειναι ὁ μέγεθος. Instruanum autem, quo disitInguntur numeri s. unitates, idem est quod κενόν, . n. 113. Triangulo res rριχὶ διασωνris plurimum trit,uobant in natura re unotoue oomin deserivendii, v. Boeckn ni L

p. 152

θηματικον μεγεθος τριχ η διασταν ἐν τετρὰδα ποιήτητα γκαὶ χρῶσιν ἐπιδειξαμενης ' της φυσεως ἐν πεντὰδ stomoιν ὁ εὐεξάδι, νουν δε καὶ γείαν και- έπ' αὐ- του λεγύμενον φως εν εβδομάοι, μετὰ ταυτά φησιν ρωτα καὶ φιλίαν καὶ μητιν καὶ ἐπίνοιαν ἐν γδοάδι συμβηναι

τοῖς ουσιν.

CL Arist. Meti , h, i locus citatur . 104 not. Numeriam septenarium etiam καιρὸν appellanant, V. Alex Aphrod in Arist. Meti , , in cnol Aristi p. 61 a Tneol. Aratiam. I, p. 45 es. Aristimet. Is 4 eumque omnium remam modum esse ait Cicero Bonan Scip. b. o ni faciunt quae eguntiar ap. Arist. Μet iv, 6.

ἐπὶ Θήβας. Constat naeo de itineris eortinaciue rationibus commenta a inlaesorinus nn Goreis et latonicis summo cum studio culta atque explicata esse undo constita est illa opinionum fari rugo, Gua i oribitur neologonena Aritnnaeticae d. a F. scio, ups 1817. o numero septenario L etiam Vareo p. eli. . Α. III, 10 do optenario et octonario Macron. Somn. Scip. , 5. 6. Core. Boseles p. 158. d. Par. διαorὰν εrρόδι ποιόrUι. ' Ast coni. ἐπιδεξαμενζου.

103쪽

117 Philol. p. Stob. Ecl. l. p. lo. καὶ τὰ ἐν τύ σφαέρα σώματα πέντε ἐντί τὰ ἐν τst σφαίρα π0s, dωρ, καὶ γst, και ἀήρ και ὁ τὰς σφαίρας ὁλκος ' πέμπτον.

Pliit ilo l. li. l. 6. Πυθαγόρας πέντε σχημώτων -- των στερεῶν ἄπερ καλεῖται καὶ μαθηματικά, ἐκ μεν του

κυβου φησὶ γεγονίναι θ γην, ἐκ δε της πυραμίδος το

πυρ ἐκ δε του κταέδρου του ἐρα, ἐκ δ το εἰκοσαέδρου ὁ δωρ ἐκ δε του δωδεκαέδρου την το παντ3ς

σφαῖραν.

Apud Philolaum exciderunt nonnulla post tα ἐν τα σφαίρα σώματα πένr ἐντί, nam sine dubio haec corpora esse tuli terni cubum, latraedron, octaedi on, icosaedron, dodcoaedmn. Ab illis repetum tu quae sunt in sphaera I. E corpora elementorum, terrae, ignis, aeris, aquae. Quintum lumentum quid licatur obscuriam est. Orας σφαίρας ὁλκός, si ita scribenduli existimes, videtur eas id qnod toturi globuni uindi circuit cummio compreliendit, τον παντὼς φαῖρα, ut sit Pluinrclius. Nonnulli cogiisverrunt de aethere, qui posterioribus dicitur Laisar ουσία, v. Boocles p. 16 sq.118 Stob. cl. la . I, p. 488. Φιλύλαος πορ ἐν μέσω περι- κέντρον οπεραστίαν τοὐπαντος καλεῖ και -δς οἶκον καὶ Μητερα θεῶν βωμύν τε και συνοχh και μετρον φυσεως ' καὶ πάλιν πυρ τερον ἀνωτάτω, περιέχον πρῶτον δ' εἶναι φύσει ὁ μέσου, περὶ δε τοf- δέκα σώματα θεῖα χορευειν, οὐρανόν, πλανήτας, μεθ' ους ηλιον, φ ω σελ3 νην, φ ι τον γqν. Erii h αντ συνα μεθ' α σύμπαντα τι πυρή οτίας ἐπι τὰ κέντρα τάξιν ἐπἐχον το μεν ουν ἀνωτάτω μέρος - περιέχοντος ' ἐν φ την ιλικυίνειαν εἶναι των στοιχείων. Oλυμπον καλει τὰ δε πο τυν λυμπου φοράν, ἐν του πέντε πλανήτας μεθ' ηλω καὶ σελήνης τετάχθαι, κόσμον Ἀδὰ π τούτοις ποσέληνόν τε και περίγειον ι ἐρος, ἐν τὰ τῆς φιλομεταβόλου γενέσεως οὐρανόν . και περ με τὰ τεταγμένα των μετεώρων γίγνεσθαι τὴν

104쪽

ST σοφίαν περὶ δε α γενύμενα τος ταξίας την ἀρετήν

τελείαν μὲν ἐκείνην, τελ δε ταύτ '.

- a rao lena pertinent mino supra citantur de Isima munia n. 112 not. t δε γεμονικὀν ἐν τῶ μεσαμάr πυρί, et quae ex Philola assurruntur M. Stob. I, p. 468. ὁ πρῶτον ἁρμοσθεν, ὁ

105쪽

εἶναί φασι, τὴν δὲ γῆν ἐκ τῶν στρων ὁσαν, κυκλφφερομένην περὶ το μέσον νύκτα τε και μέραν ποιεῖν . ἔτι δ' ἐναντία ειλην ταυτ κατασκευάζουσι γῆν, ν ἀντίχθονα νομα καλοθσιν, οὐ προς τὰ φαινύμενα τους λύγους καὶ τα αἰτίας ζητο τες ἀλλα πρύς τινας λύγους καὶ δόξας αὐτῶν τὰ φαινύμενα προσέλκοντες καὶ

πειρώμενοι συγκοσμεῖν - φ γα τιμιωτάτω οῖονται

προσήκειν θν τιμιωτάτην πάρχειν χώραν εἶναι δε- μεν γῆς τιμιώτερον τι δε περα των μεταξs Q δ' ἔσχα

νοι οὐκ οωνται ἐπι το μεσου κεῖσθαι της σφαίρας αὐ- τήν Ἀλλὰ μὰλλον ὁ π0ρ. ἔτι δ' ι γε Πυθαγόρειοι καὶ δια τι μάλιστα προσήκειν φυλάττεσθαι ὁ κυριώτατοντο παντός - δε μέσον εἶναι τοιουτοπι δυὰς φυλα

κην νομάζουσι , το ταύτην χον τὴν χώραν ρ ῶσπερ τι μέσον πλῶς λεγόμενον και ὁ το μεγέθους μέσον καὶ το πράγματος ο μέσον καὶ τῆς φύσεως.

M L. Plut Plac. h. VI, 13. I μεν χλοι μένειν την γῆν, Φιχόλαος δὴ ὁ Πυθαγόρειος κυκλω περιφέρεσθαι περὶ ο ὐ κατὰ

κύκλου λοξολ μοιοτροπως λίω καὶ σελήνη. Motu terra ita efficiuntur nox et dies , ut qua parte solem spectet terea illustretur, contraria obscuretur. Sole speculi instar lumen centrale propagarIalmio indui statuetna v. Philol. v. Stob. I, p. 30, L. Boeerii p. 1244γ1. - b CL Aristi Mot. A 5. καὶ - ειχον ὁμολογουμενα δεικνύναι ἔν τε τοῖς ἀριθμοῖς καὶ ταῖς ἁρμονίαις προς- ros oυρα-νου πάθη καὶ μέρη καὶ προς ην λην διακόσμησιν, rasrα συνάγον-- ἐφήρμοττον κἄν εἴ τί που διέλειπε, προσεγλίχονro ros συνειρομένην πασα αυτοις ει ναι την πραγμαrείαν λέγω δ' οἰον, ἐπειδη τέλειον η δεκὰς ειναι δοκεῖ καὶ πασαν περιειληφέναι ηνοῶν ριθμῶν φύσιν, καὶ τὰ φερόμενα καrὰ τον Οὐρανον δέκα μεν ει ναί φασιν, νεων δε ἐννέα μόνον τῶν φανερῶν δια roseo δεκάτην τηνἀνtu 1 ποιοῖσιν. Veram rationem aperit Iut Piso. Ph. III, 11. Φιχόχαος ὁ Πυθαγόρειος ὁ με κῶρ μέσο rosio γὰρ εἶναι Ου

106쪽

opposita terrae, ut hae specto rὁ περιπον, ipsa ignem entralem. Utramae eodem moti circulari foretur, unde seqlutiar ut emper Versae sint et ut a nostra terea, neqwe terea opposita neque ignis centralis spectari possit. Constat enim motum terreae circvin axeni ab Hiceta denarum Suracusio observatum esse, V. io Acad. r. II, 39, 123. Eun secuti sunt Heraclides Ponticiis et Ecphantus Pythagoreus, v. lui. l. h. III, 13. Indo actum ut et exmmum et inuinum igneum esse putarent, V. n. 118. Ceteriit ut in reliquis, ita inani elementis magis securuliun sua laestor un

Uieol. Ariuuia 4 p. 22. Kαι τέσσαρες ἀρχαι του 120ζφου του λογικοs, ῶσπερ καὶ Φιλύλαος ἐν τω περὶ μύεως λεγει, ἐγκεφαλος, καρδία, δμφαλύς, αἰδοῖοπι - κεφαλα με νόω καρδία δε ψυχὰς καὶ αἰσθάσιος. μ*αλος δε ριζῶσιος καὶ ἀναφυσιος τῶ πρῶτω αἰδοῖον δεσπέρματος καταβολῆς τε καὶ γεννάσιος ἐγκεφαλος δε

ταν ἀνθρώπω ' ἀρχάν, καρδία δὲ - ζώω, μφαλος δε

ταν φυτῶ, αἰδοῖον δε ταν ξυναπάντων πάντα γαρ καὶ θάλλοντι καὶ βλαστάνοντι.

Deos vectum post raν ξυμπάνrων. Describuntur quatuor genera animalium, quae cerebro Vel capito, quae corde, quae umbilico et qua pudendis cernuntur. Capiti respondet ratio , ordianimis et sensus, umbilico rininatio, pudendis generatio.

Macrob. Sonan. Scip. I, 4. 19. Platon dixi animam 121

essentias se moventem, Xenocraten timeri a se moventena Aristoteleg ἐντελεχειαν, Pythagoras et Philolaus

107쪽

haranoniam . Gaiid. Mainere de Statii n. l, et ex Philolao Antima inclitii corpora per timeriam et immortalem altile imi te incorporalem convenientiam' Diligitii corpiis a anima, quia sine e non potest uti sensibus' a mi postquam morie deducta est, agit innitin do incorpora leni vitam. a Aristi do n. I, 4. καὶ ἄλλη δέδεις δόξα παραδέδοται περὶ

vi'χῆς, - ἁρμονίαν γάρ τινα αυrῆν λεγουσι - γαρ ηὐάρμονίαν κρὰ οι καὶ συνθεσιν ἐναντίων εἶναι καὶ ὀ σῶμα συγκασθαι ἐξ ἐναντίων, os Polit. VIII, Erit igitur anima effectus orporis,

sicut deum cum eous augeri statueuant, v aupra n. 111 et Ialo Phaedo p. 86. Addo maod etiam animam mundi numeriim et adimoniam csse statiiouant et nostros animos carpi ex animo divino Per OmneIn naturiun rerum intento v. n. 106. 112. - , Quibus potissimum numeris ad animi rationes descriDendiis usi sint, cerribtur x heol. Aritnna. 8, p. 56, qui locus itatur in n. 116, cf.Amst Met. A, 5 3r tb μεν τοιονδὶ τῶν ἀριθμῶν πάθος δικαιοσυνη, ro h τοιονδὶ ψυχη καὶ νοD etc. n. 104, not. Senario efficitur anima, septenario intellectus quapropter nunc prae ceteris numeris cumulabant laudiuus eiusque rationes alvi efficientiam per omnem naturan persenueDMatur, V. supra n. 116, not. - Se buus percipiuntur corpora coelestia et omnes numeri, animo contingit Sapientia, . n. 118, Ot e, et aae leguntur p. liilolaum in n. 1 u. D δἐ Dro καrrὰν ψυχὰν ἁρμοζων ἰοθί γε πάνr γνω ora καὶ ποtύγορ ἀλλάλοις καrὰ γνώμονος φυοιν περγάζεrat. me singulis etiam in hoc pariani curasse videntiir, os Aristi de An I, 3.

τουτο πομπαῖον λεγεσθαι και πυλαῖον και χθόνιον, πειδήπερ ἴτυς ει σπεμπε απο των σωμάτων τα ψυχάς, απύ τε η και εὐθαλάττης και γεώθαι με τας κα-

Ex corpore eiectam te.

108쪽

θαρας ἐπι τὸν ψιστον τὰς δ' ἀκαθάρτους μήτε ἐκείναις πελάζειν μήτ' ἀλλήλαις, δεῖσθαι δ' εν ἀρρήκτοις δεσμοῖς

υπι ρι ων. 32. εἶναι τε πάντα τον ἐρα φυχῶν εμπλεων ' και ταύτας δαίμονας - καιήρωας μομάζεσθαι και πωτούτων πεμπε-αι ἀνθρωποι τους τε νείρους και τα σημεῖα νύσου τε και γιείας, καὶ οὐ μύνον ἀι- θοῶποις ἀλλα καὶ προβάτοις και τοις ἁλλοις κτήνεσιν έῖς τε τούτους γίγνεσθαι τούς τε καθαρμους και ἀποτροπιασμους μαντικήν τε πασαν και κλμόνας και τα ὁμοια.

rari oppido olitos, ri uia ae rimaret nauam vidisse dammo ex statis, ut Or, idoneus auctor rat Aristoteles.

Xenophanes p. to Ili 36 de Pythagora 123 Καὶ ποτε μιν τυφελιζομενου σκύλακος παριόντα φασιν ποικτεῖραι και τύδε φάσθαι ἔπος

παυσαι μηδε ράπιζ', πει φίλου νερο εστίν ψυχή την γνων φθεγξαμεν' ἀων .

Omnia initantiit nillil interit. Errat et illine Illic venit, tunc ulli et quoslibet occlipat artiis Spiritus, iiii seras Ininiana in corpora transitInmie feras noster nec tempore deperit ullo. Lumi novis facilis signatii cera fgii ius e nianet ut fitemit nec forma servat easdem, Sed tamen ipsa eadem est animani sic semper eandem Esse, sed in varias do eo nugrare gliras h.

a Xenopli antiqui inaus huius animariun migratione placiti testis est, quo nihil celebrius erat, nihil philosophis atque poetis eici ratius, s supra n. 96. - Videntur haeco pi-es1amniti Ennii expressa esse Ceri similia legebantur apud picharinam, V Diog. i. VIII, 10 sq. in Empedocles i. 180.

Philol. p. Clem Alex. Strona ill p. 33 A. -0 124 τυρίονται δε και οἱ παλαιοὶ θεολόγοι τε καὶ μάντιες μ

109쪽

διά τινας τιμωρίας ά ψυχα φ σώματι υνεζευκται, καὶ

καθάπερ ἐν σάματι τοίτω τε πται . lat Phaed. p. 62 Η.ύ μεν συν ἐν ἀπορρητοις λεγύμενος λύγος, ῶς ἔν τινι φρου0α ἐσμεν οἱ θρωποι καὶ οὐ δει δ εαυτιν ἐκ ταύτης λύειν οὐδ' ἀποδιδράσκειν μεγας τε τίς μοι φαίνεται καὶ οὐ Θ δως διιδεῖν' οὐ μεντοι ἀλλα τύδε γέ μοι δοκεῖ - λεγε- σθαι τι θεοδ εἶναι ημῶν τους πιμελουμίνους καὶ μας

του ανθοώπους Τν των κτημάτων τοι θεοῖς εἶναι .H Quod veteres eologos appellat, signiscat oryneum et Orphicos, qui etiam dis migratione animarunt similiter statuebant, V. Lobe , Aglaopti. p. 79 s. Ad sententiam os Plato Gorg. p. 49 A. περ δη του ἔγωγε καὶ κουσαδεῶν σοφῶν, ς νυν μεῖς rελ αμεν καὶ ο μεν σῶμά orti' μῖν σῆμα, ης δὲ ψυχῆς οὐτοεν ω πιθυμίαι εἰσὶ τυγχάνει ον οἱον ἀναπείθεσθαι καὶ μεταπίπrειναν κάrω, καὶ οὐr αρα ις μυθολογῶν κομτος ἀνηρ, &ως Σικελός τις λυταλικός n. o. Enipediseles aut Pythagoreomani inquis), παράγων τῶ νόμαre hao πιθανόν τε καὶ πισrεκυν νόμασε πίθον, Ους δ ανonrovς μυῆroves etc. - a Voco φρουρὰ similiter utitur nilolaus p. inenag. citi n. 108, noti Sensus Corporemaasi vinculis tenemur, M. Euxisteus Pythagoricus ap. Ainen IV, p. 157 C, Cio Tuscul. I, 30, 74 Sonan. Scip. 3. Alii oretiaverunt de praestitio, os Cic. Cato 20 vetat Pythagora initiari imperatin is i. e. dei de praeridio et statione ritu decedere. - Εuainnae ad Pythagoreos pertinere viderauit interpretes, v. Boeth PH

IOI. p. 179. Eodem spectat sententia Py gome ἔπου θεῶ p. Stob. cI. II, p. 66.

125 Cic. Tusc. IV, S. Veterem illam equiden 'llia gorae prunum, deinde Platonis descriptionen semia r. vii animam in duas paries vividiant, aueram mitionis participent sacrain alteram expertem , in participe rationis poniint ran mullitatem id est placidam litellanimi constantiam, in illa altera motus turbidos tum irae iiiiii cupiditatis contrario inimicosque rationi.CL Galen de Hipp. et lat. Hac IV, 6 p. 42b V, 6 p. 478Κuchn. Non uilla Dagmenta ex iis, quae Pythagoreis ab insoriore aetate supposita diximus, irrationalem animi partem ro ino P da-vidunt in rotam styy rικὸν 'Dμικήν, viae latonis est et divisio et Iocutio os Iut d Pl. nil. IV, 4. impius a veri distago-

110쪽

ricorin saeuom iri toto abesse videntur quae liabentur M. Diog. L. VIlI, 30. rv δὲ ἀνθρώπου τυχην διαιρεio ι ριχ ρ, ις νουν καὶ φήμας καὶ θρομόν νουν μεν ουν καὶ θυμον εἶναι καὶ ἐν Οἰς ἄλλοις ζώοις, φρένας δὲ μόνον ἐν ἀνθρώπω. s. supra N. 12

Arist. Met. 5. Kαι περὶ του τί ἐστιν ρξαντο 126 με λέγειν καὶ ὁρίζεσθαι se. οἱ Πυθαγύρειοι , λίαν δ' απλῶς ἐπραγματεύθησαν. ρίζοντ τε γαρ ἐπιπολαίως καὶ, πρῶτω πάρξειεν ὁ λεχθεις ορος, τουτ' εἶναι τονουσίαν το πράγματος ἐνέμιζον, σπερ ει τις οἰοιτο ταυτὁ εινα διπλάσιον καὶ τὴν δυάδα διμι πρῶτονυπάρχει τοι δυσὶ τὼ διπλάσιον.

Plato Gorg. p. 501 extr. Φασὶ δ' ι σοφοὶ καὶ Οὐ- 127ρανδ καὶ γην κα θεους καὶ ανθρώπους τὴν κοινωνίαν συνέχειν καὶ φιλίαν καὶ κοσμιότητα και σωφροσύνην καὶ δικαιύτητα καὶ τ ολον τοOτο διὰ ταὐτα κόσμον καλοῖ- σιν. - - δέ μοι δοκεις οὐ προσέχειν ὁ νουν τούτοις

καὶ ταμα σοφος ν. λλα λέληθέ σεχτι η σύτης η γεωμετρικὴ καὶ ἐν θεοῖς καὶ ἐν ἀνθρώποις μέγα δύναται .Arist. agn. orat. I. . Πρωτος μεν οὐν ἐνεχεί- ρηοε Πυθαγόρας περὶ ρετῆς εἰπειν οὐκ ὁρθῶς δέ τὰς