Historia philosophiae Graecae et Romanae

131쪽

γνεσθαι τὴν διάνοιαν βελτίω δε και καθαρωτεραν τυν

δια ὁ θερμύw οὐ μὴν ἀλλα και ταμ ν δεῖσθαι τινος συμμετρίας ). 4. ὁ γαρ αἰσθάνεσθαι καὶ ὁ φρονειν ως αὐτ λέγει δι καὶ την μνήμην και θ λήθην ἀπο τούτων ' γίγνεσθαι δια της κράσεως. αν δ' ἰσάζωσι τ μίξει, πότερον σται φρονειν ' οὐ και τί ψδιάθεσις οὐδεν ἔτι διώρικεν οτι δε και τω ναντιρο

καθ' αυτ ποιει-hν αἴσθησιν, φανερον εν οἷς φησι τον νεκρον φωτος μεν κα θερμο και φωνης ου αἰσθάνεσθαι δια τὴν ἔκλειψιν του πυρός, ψυχρου δε και σιω

πης και - ναντίων αἰσθάνεσθαι και λως δετ ον ἔχειν τινα γνῶσιν .a in Censorin, o di nat. 4, qui tradi Parmeniden do genorinone honiint similiter almae inpedoclem statuisse V infran. 17M, ut primo inpia mentra eae terra et et praegnante edi deinde eoiserint et solidi hominia numtem n essecem nt, mi planti et

humore perinlatam haec sunt duo ista elementa opposita, 1ao Pamenides per omnem naturam persequebatur. Et ita etiam Amorem et Discormam in hominis procreationem alere statvistat, V. Censorin. . . niter se retare feminae et maris, et Fenes ut muteriori sit, eius habitum referri auctor et Parinemides cuius versus latine conversos servavit Cael. Aurel de Morv. nron. IV, 9.

b Ut ouimae comparata est mixtio membrarum, si cuique intel- Iectus est. o enim est 1od sapit, corporis natura, nominibus omninus ac singulis. Quod enim raovalet intelligentia est, L quae sequuntur p. leoplar. I. c. δυοῖν νrοιν στοιχείοιν κατὰ τοὐπερβάλλον ἐoria' η γνῶσις. - Parmenides igitur etiam elementis oppositis sensum tribuebat, a ut unumquodquo sentiret quin sua naturae par esset, os . 1 Παρμενίδης - ω μογω ποιεῖ ην αἴσθησιν, velut modum sentitur a modo te. s. Empedocles n. 177. Sequuntur versus modo ex Aristotele allati. pii Theophrastum ita est: ς γαρ κάστω ἔχει κρθοις μ. ποχυπλάγκrων. - Seil. τῶν σοιχείων ἀ μελέων.

132쪽

Diog. L. ix 23. Ζήνων λαλτης διακήκοε 153Παρμενίδου καὶ γέγονεν το παιδικά - - φησὶ δευριστοτέλης ἐν τω Σοφιστἐ εὐρετὴν αὐτον γενέσθαι διαλεκτικῆς - γεγον δε ἀνὴρ γενναιέτατος καὶ ε φιλοσοφία και - πολιτεία φερεται ροον αὐτο βψλία πολλης συνέσεως γέμοντα.

De aetato notum est ex matone Parin p. 127 B R. n. 141 n. Morini 79 v. Diog. L. IX, 29 Suid. v. Ζηνων. Ex Platone etiam illud sumptum, uod dicit Mortius Zenonem Parmeniae in deliciis fuisse. - Strab. VI, p. 252 leain praeter amenidia etiani

Zenonis eginus tarmisso narrat Patriae amorem in eo prae se iniit mo civium libertatem eontra Nearonum tyrannum indicare naDatur, extremos, cum tyranno succubuisset, molatias constantae perpessus V. Diod. Sic Exc. Vales. 57 Pluti adu Colot. 32;Dire L. IX, 26 27 Co in no veatim fracmeri plutosophimus p. 10 sqq. Dialectices inventor dici videtur cum propter summum syllogismorum artificium, tum uia dialogos nilo Opnurus compo-auit, V. Dio L. III, 47 Aristi El. Sopn. 10. Mummii titulos complures numerat Diog. L. v. Zήνων. Inprimis nouilis erat illo, quo refutatis adversarioriti opinionivus amenuli domno doctrina patri, rinatus erat, do ouo ipso Zeno apud Hati amenid. p. 128. Ἐστι δἐδε γε ἀληθες βοήθεα τις αυra γράμματα ει Παρμενίδου λόγω προς ου επιχειροῖ ra aDrὁ κωμωδεῖν, ως, εἰ ἐν ἔστι, πολλὰ καὶ γελοῖα νμβαίνει πάσχειν ω λόγω καὶ ἐνανrta avrω avrιλέγει φουν οDro γράμμα πρως ους nota 1εyovrας καὶ ἀνταποδίδωo ταψε καὶ πλειω, ουr βουλόμενον δηλοῖν, etiι γε Οιότερα πάσχοι ἄν αυrῶν η πόθεσις, λεί-ou ἐστιν η ros ἔν εἶναι, εἴδει ἱκανῶς ἐπεξίοι δια romvrη δ φιὶονεικίαννπ νέου orro Oo ἐγράφη, καί τις αὐr ἔκλεψε γραφέν, ore orδεν βονὶευσασθαι ξεγένετο, εἴ ἐξo oro aptδ εις ὁ φως εἴτε μη. Postrema a Platona addita videntur eo consilio, ut mnueretur Zenonia qua ei propter artificiosius argumentandi genus conflata erat invidia v. Diog. L. VIII, 7 IX, 2b Sexti Emp. VII, 7. In tribus potissimum reuus ratiocinationes Zenonis, Palamedis Eleatici quem dicit, positas misse ais a Plato Phaedr. p. 261 E. rὰ αὐτὰ μοι καὶ αν ὁμοια, καὶ ἔν καὶ πολλὰ, μένοντά τε α καὶ

φερόμενα

133쪽

ηρετο Πρωταγόραν τὸν σοφιστήν. ἰπε γήρ μοι, φη, Πρωταγύρα ἄρα ὁ εἷς κεγχρος καταπεσμ ένον ποιεῖ - μυριοστον του ἐγχρου το ὁ εἰπύντος μὴ ποιεῖν ο δε ἐδιμνος, ἔφη, των κεγχρων σων ποιεῖ ψύφον ῆ οὐ του ὁ ψοφειν εἰπόντος τον μίδιμνον, ουν, ἔφη ὁ Ζήνων, οὐκ ἔστι λύγος του μεδίμνου των κεγχρων προς το ἔνα και τι μυριοστοντο ενός το δε φήσαντος εἶναι, λουν ἔφη ὁ Ζηνων, οὐ καὶ των ψόφων ἔσονται λόγοι πως Πηλους

δε ολως χοντος, εἰ ὁ μεδιμνος του κέγχρου ψοφεῖ ψοφήσει καὶ ὁ εἰς κέγχρος καὶ ὁ μυριοστον το κέρο

155 Simplie Phys sol. ob Aεικνυς γαρ τι εἰ πολλα ἔστι, τα αὐτα πεπερασμένα ἐστὶ και πειρα, γρήφει ταθτα κατα λεξιν ὁ Ζήνων ἡ Ε πολλα ἔστιν ανάγκη

τοσαυτα εἶναι σα ἔστι καὶ οὐτε πλείονα αυτῶν με ἐώττονα. εἰ ε τοσαυτα ἔστιν - ἔστι, πεπερασμένα αν εἶν' καὶ πάλι E πολλα ἔστιν ἄπειρα τα δντα ἐστίν ἀεὶ γαρ τερα μεταξὶ των δντων στι και πάλιν ἐκείνων τερα μεταξύ και -τως πειρα τα ντα στέροκαὶ λω μεν ὁ κατα- πληθος πειρον ἐκ τῆς διχ τομίας ἔδειξε . ὁ δὲ κατα μέγεθος πρότερον κατα τηναυτην ἐπιχείρησιν προδείξας γαρ τι, εἰ μη ἔχοι μιγεθος τι μέ οὐδ αν εχ επάγει - Εἰ δὲ ἔστιν --κηεκαστον μέγεθός τε ἔχειν και πάχος καὶ ἀπέχειν --το τ ἔτερον πωτο ἐτέρου καὶ περὶ του προχοντος ὁ αὐτος λόγος καὶ γαρ κειν εξει μίγεθος καὶ

προέξει αυτο τι ομοι- δε ομο παξ τε εἰπεῖν καὶ ἀεὶ λέγειν οέδε γαρ αυτο τοιοειον ἔσχατον ἔσται. οὐτε ἔτερον πρις τερον οὐκ ἔσται. ουτως εἰ πολλα ἔστιν, νάγκη μα μικρά τε εἶναι και μεγάλα μικοα

134쪽

μέν, στε ινη πειν μέγεθος, μεγάλα δέ, με πειρα

Simpl. Plus sol. 130b. V Ζήνωνος λύγος ἀναι- 156ρεῖν ἐδύκει τον τύπον ερωτῶν λως , Εἰ ἔστιν ὁ τό

CL Ariat Phya IV, 1. 3. v. infri n. 333.

Arist. Ul. 9 πίτταρες δ' ἰοὶ λόγοι περ 157 κινήσεως Ζήνωνος οἱ παρέχοντες τας δυσκολίας τοῖς λυουσιν πρῶτος με ὁ περὶ του μ κινεῖσθαι δῶ τοπρότερον εις ὁ μισυ δεῖν ἀφικέσθαι, φερώμενον

προς ὁ τελος' - δεύτερος δ' ο καλουμενος Ἀχιλ-λευς εστ ουτος, τι ὁ βραδύτερον οDoέποτε κατα-

λ φθήσεται θέον - του ταχίστου ει προσθεν γαρ ἀναγκαῖον λθεῖν ὁ διῶκον θεν ρμησε ὁ φευγον, ῶστ αεί τι προέχειν ἀναγκαῖον, βραδύτερον' - - τριτος - - ri ῖστδ φερομένη στηκεν συμβαίνει ὁ παρα- λαμβάνειν τον χρόνον συγκεῖσθαι

135쪽

ἐκ τῶν νυν φ. τέταρτος δ' ὁ περὶ των ε τεσταδίω κινουμένων ἐξ ἐναντίας ἴσων νων παρ' ἴσους,των μὲν ἀπο τελους του σταδίου, των δ' ἀπωμίσου r σω τάχει, ἐν φ συμβαινειν οἴεται ἴσον εἶναι χρόνοντ διπλασίω - μισυν ἔστι δ' ὁ παραλογισμος εντ το μεν παρα κινοθενον ὁ δε παρ ηρεμοον οἴσον μεγεθος ἀξιοθν τω σω τάχει τὸν ἴσον φερεσθαι

a CL Aristi Phys VI, 2. δι καὶ ὁ Ζήνωνος λύγος ψευδος λαμβάνει τι μ' ἐνδέχεσθαι τὰ ἄπειρα διελθεῖν φἄφασθαι τῶν πεμρων καθ' ἔκαστον ἐν πεπεραομένω χρόνω. s. cnoli Arist Phys. p. 407b tiindlis, ibi no exemplum ducitur: εἰ γὰρ κινοῖτό τι ἐπὶ πηαυαίου μεγέθους ἐν μια ἄρα, ἐπειδη ἐν πανr μεγέθει απειρον ἐστι σημεῖον ' , ἀνάγκη πάντων ἄψασθαι τῶν σημείων του μεγέθους- κινουμενοπι διελευoerαι ἀρα- ἄπειρον ἐν πεπερασμενω χρόνω, περ δυνατον. Spatium infinitum esse eo demonsti abat Zeno quod inelu et spatia par a sariam dividi posset. la Simpl. Phys l. 2374. χιuευς υν ὁ λόγος απὸ του παραληφθένrος ἐναυτ Ἀχιλλέως ἐκλήθη, δν δυνατόν φησιν ὁ λόγος ην χελώνην

1M Diog. L. IX, 29. ρεσκει δ' αὐτ τάδε ' κοσμους εἶναι 'η κενόν τε μὴ εἶναι- γεγενησθαι δε την τῶν πάντων φύσιν ἐκ θερμου καὶ ψυχρου καὶ ξηρο καὶ Θρο λαμβανύντων εἰς λληλα την μεταβολήν γε--

136쪽

σίν τ' ἀνθρώπων εὐγης εἰναι και ψυχην κραμα πάγχειν κ τῶν προειρημένων κατα μωεῶς τούτων ἐπι

κράτησιν.

Absonum os mi , t Zeno plures mundos statuisse per si tur. Reliqua qummuir mintra ostendant, tamen duinum an ipso liva, cairi explicaverit. Idem cadit in Melissum, s. n. 166, noti, et Zel

Diog. L. IX, 24. ἐλισσος - αμιος. -υτος 15sῆκουσε Παρμενίδου ' - - ἐγονε δε καὶ πολιτικος ἀνη και ποδοχ ης παρα τοι πολίταις ξιωμένος μεν και ν αρχος αἱρεθεὶς ἔτι καὶ μαλλον ἐθαυμάσθη δια

κέναι αυτον κατα. V τετάρτην και ὁγδοηκοστὴν λυμ

πιάδα.a IIo partim probabilo est, et minus etham iiii vox istindo

quod Heraclitum audivisse traditur, apud Diog. l. i. - , Acto-uienses a Samiis Melisso duco tigna navali victos esse irarrat Aristoti M. Iul. V. Pericl. c. 26 ct adu COIot. 32 Stud. s. v. Mareos Cougmait con putatii pollodoiq. V. Clinton . . Maiin. 440. - pus ullast, suos reliquit, unicum περὶ Ου Prosinscriptum fuisso testatur Suid. I. I. περὶ φύοεω GaIen ad IIippocr. . Natur. Hom. I, p. 5 Maelin . de Iem sec. Hippocri I, 9, p. 487 nehn.: ὰ γαρ τῶν παλαιῶν παντα περὶ φύσεως ἐπιγε- γραπται,- Mελίσσου, τὰ Παρμενίδου, τὰ μπεδοκλέους, Ἀλκμαλ- νυς ε καὶ Γοργων, καὶ Προδίκου, καὶ τῶν χiων πάντων; de ente e natur Alexander Aphrod et Nicia Damaso apiti Boss rion in CaImnia Platon. II, 11. Ionica malecto scriptuin erat; Io division V. n. 163. cliquias istas Simplicio niaximam Padi lani debemus, triintavit Braudis Commentati. Et a Socti III, p. 186 sqq. cf. Mullae Arist. do Melisso, . . p. 80-90. Aristo-tolici qui sertur libri do Xenophane Zenon et Gorgia capp. I tII ad Molissunt pertinero victi Spaldin Vituliciae Philosophor. Megaricor. p. 6 sol.

Siniplle. lius sol. 22 b. ἐλυνσος - ρχεται 160το συγγράμματος ουτως ' ει με μηδεν εστι, περὶ τούτου τι α λεγατο ς ἐόντος τινός εἰ δέ τι εστιν

137쪽

120ητοι γινόμενόν ἐστιν ' αἰεὶ Ἀμ. ἀλλ' εἰ Πνύμενον, ητοι ἐξ ἐόντος ' ἐκ μὴ ἐοντος ἀπ οὐτε ἐκ μὴ έντος

οἷόν τε γίνεσθαί τι, οὐτε ἄλλο μεν οὐδεν εόν, πολλῶδε μαλλον ὁ πλῶς ἐύπι με ε του ἐόντος δεῖ γαραν ουτ και οὐ γίνοιτο οὐκ ὰρ γινόμενέ ἐστι τοἐd αἰει ἐον ρα ἐστίν. ἴτε φθαρήσεται ὁ εύν οἴτε γαρ ἐς ὁ μὴ ὁ οἷόν τε τι ὁ μεταβάλλε συγχωρέεται γὰρ και τουτο - των φυσικῶν οὐτε ἐς εύν' ενοι γαρ αν πάλιν ουτω γε και οὐ φθείροιτο. οὐτε ἄρα γεγονε δ ἐύν οὐτε φθαρήσεται αἰεὶ ρα

161 Melissii ap. Simpl. l. l. Ἀλλ' ἐπειδh ὁ γενόμενον αὐχὴν ἔχει, το μὴ γενόμενον ἀρχὴν οὐκ ἔχει, ὁ δ' ειν οὐ γεγονεν, οὐκ ανἈχοι αὐτήν. ἔτι δε τι φθειρόμεω τελευτὴν χει εἰ δε τί ἐστιν φθαρτον τελευτον οὐκ ἔχει - ἐμ ἄρα φθαρτον ὁ τελευτὴν οὐκ εχει τοδε μήτε ἀρχὴν ἔχον μήτε τελευτὴν πειρον τυγχάνει ἐον ὰπειρον ρα- εόν.

CL Meliss. p. Simpl. Phlys L 24 a. ii' σπερ ἔστιν αἰεί, Ουrω καὶ το μέγαθος ἄπειρον αἰεὶ χρη εἶναι. Cf. Arist. d. Xenoph.Zen Gorg. I. I. Aristoteles Melissum Vituperia plus semel, velut Met. A, B una cum Xenophane , hys I, 2. 3 φορτικόψ praesertim propter hanc conclusionem dissolutiorem Elencti Soph. 6. Et ipse qMIein Melissus, duesse aliquid sentiens, id in hunc modum supplevisse utetur, M. Sinis Phys s. 23b ου γαρ αἰεὶ ει ναιὰ oro O re πὰν ἐσre.

138쪽

CL Mellas M. Simpl. hys s. 23 b. Aristi . Tenoph. . ., qui addit ν δ ον μοιον εἶναι πάνrν' εἰ γὰρ ἀνόμοιον, πλείω σντα οὐκ αν δει ἔν ιναι, ἀλλ mita, 1ae o semion iis translata esse videntur, arguinonismini aerio iuvitor innexa Eodem peditinent haec Melissi I. I. ει διρρηrαι- εόν, κινεεrαι κινεόμενον δε υκ ἄν εἴη ἄμα, via sunt ad argumentum moti reserenda,

Μelissus ap. Simpl. l. l. 'Aλλα μην εἰ εν, καὶ ἀκί 163νητον - γα Τν ἐιν ὁμοῖον αἰεὶ - ὁ δὲ ὁμοῖον οὐτ' αν πύλοιτο, ει α μέζον γίνοιτο, με μετακοσμοιτο, οῖτε ἀλγεοι οὐτε ἀνιψτο ). εἰ γάρ τι τούτων πάσχοι, οὐκ αν εν ιη' ὁ γαρ ηντιναου κίνησιν κινεύμενον ἔκ τινος καὶ ἐς τε ν τι μεταβάλλει οὐδεν δε ν τερον παρὰ δ ἐύπι οὐκ Ερα τουτο σα-νήσεται. καὶ κατ' λλον δε τρόπον οὐδε κενεόν εστι του εύντος τι γὰρ κενειν οὐδεν στιπι οὐκ αν οὐνεῖ τύ γε μηδέν. οὐ κινεεται Ουν- Mw υποχωρησαι γὰρ οὐκ ἔχει οὐδαμη , κενεου μ ἐόντος αλλ' οὐδε ἐς εωυτ συσταλῆναι δυνατόν . εἴη γὰρ ῖν ουτως ἀραιο- τερον εωυτο καὶ πυκνότερον τουτο δε αδύνατον. ὁ γὰρ ραὰν δύνατον ὁμοίως εινα πληρες τω πυκν*,du δ το ἀραιόν γε κενεώτερον γίνεται του πυκνοs'

tb δε κενεον οὐκ ἔστιν. εἰ δε πληρες εστ τ ει η μὴ κρίνειν χοντω ἐσδεχωθαι τι αὐτο ἀλλο η μη εἰ γὰρ μη Ἀδέχεται, πληρες εἰ δε ἐσδεχοιτό τι, οὐ πληρες εἰ ν ἐστι μὴ κενεον, ἀνάγκη πληρες εἶναι εἰ δε τουτο, μὴ κινεεσθαι οὐχ οτι μὴ δυνατὸν διὰ πλήρεος κινέεσθαι λ ἐκ των σωμάτων λέγομεν ' ἀλλ' τι παντι ἐμ με ἐς ὁ ωναται κινεεσθαι Οὐ γὰρ ἔστι τι παρ τύ οἴτε ἐς τὀ, ἐύπι οὐ γὰρ ἔστι- μ ἐύν.

139쪽

gmentis nitio similivus oua suer i totius libri dispositio existimari potes Nam videtur, praecipuis argumentis in initio operis ad compendium propositis, disino singula vita copiosius pertractasse, addita simul, id uod ex Arist. O Xenopn. l. l. colligitur, lissoncentium refutatione. Ex accuratuue illa argumentoriam explicationenaeo adiicere non alieniux erit, vino leguntur p. Simpl. Phys s. 244.

μ' ἔχειν εἰ δε ἔχοι γ' πάχος εχο αν μύρια και

οὐκέτι αν εχ εν.

140쪽

M γαρ ην πολλὰ τοιαυτα χρῆν αυτα εἶναι, οἱύν περεγῶ φημι το Τν,ναι εἰ γαρ ἔστι γῆ και δωρ και-ho καὶ σίδηρος καὶ χρυσος καὶ πυρ, καὶ τι με ζφον ' τοδε τεθνοκύς, και μελαν καὶ λευκον και --λλα πάντα ασσα ' οἱ ἀνθρωποί φασιν εἶναι ἀληθέα : ὶ εἰ δἰ ταυτα εστι καὶ : θεες ρθῶς ὁρέομεν καὶ ἀκουομεν, εἶναι χρη καστον τοιουτον, οἷον περ, πρωτον δοξεν Ois hi f) κο μὴ μεταπίπτειν μηδε γίνεσθαι τεροῖον, ἀλλ' αἰεὶ εἶναι εκαστον οἷόν περ στιν 'ὶ νυν δέ φαμεν δρθῶς ρην και ἀκουειν και συνιέναι δοκεε δὲ μῖν τό τε θερμὸν ψυχρον γίνεσθαι και τι ψυχρον θερμήν καὶ τὼ σκληρον μαλθακὸν και - μαλθακον σκληρύν καιτο ζωὰν ' ἀποθνήσκειν καὶ ἐκ μὴ ζῶντος γένεοθαι- καὶ ταυτα πάντα τεροιουσθαι, και ὁ τι ν τε και δ νυν ἔστιν δὲ ὁμοιον εἶναι, ἀλλ' ο τε σίδηρος σκληρὐς ἐων τω δακτυλω κατατρίβεσθαι μυρέων 'l' και χρυσος και λίθος καὶ δελο ὁ τι ἰσχυρον δοκεε εἶναι παν- τε συμβαίνει μήτε ρην μήτε τα ἐύντα γινώμειν,-sδα-