Historia philosophiae Graecae et Romanae

121쪽

Τhoophrastus ap. IMAE L. VIII, 5b hoc opus περὶ φυσεως Π- seriptum misso memorat; os Sexti Emp. adv. Main. VII, 11 Galenocii in a. 159 D. Peculiaream de amenidis philosophia librum edidisse sertur Aristoteles V. Io Philopon in Aristi Pnys b. p. ba;

itemouo Xeno: ates, v. Diog. i. IV, 13. Post Aristotelena neo- pnrastus et Eudem innodius diligenter nostro egisse videntum. Nosti ana armonideae doctrina notitiam Simplici potissimum consementariis debemus, et adinvsica et ad Elimam do Coelo. ReIiululas congesserunt mandis Commenti Ieat. Ι; arsis PMIos Oetaeo.

143 Parinenides ap. Sext. inpar a lv. ath. VII, III;Simplie de Coelo sol lar a. με δε σε πάντα πυθεσθαι,

ημεν ἀληθείης εὐπειδέος ἀτρεκες τορηδε βροτῶν δόξας τος οὐκ εν πίστις ἀληθής.

ἀλλ' ἔμπης και ταυτα μαθησεαι, τα δοκουντα χνη δοκίμως εναι δια παντὁ πάντα περῶντα.

μηδέ σ εθος πολύπειρον ὁδον κατα τήνδε βιὰσθω, νωμαν Ἀσκοπον δμμα και χηεσσαν κου θνκαὶ γλῶοσαν κρῖναι δε λόγω πολυδηριν ελεγχον

Exorilium araninis et venustate et maieAtate conspicuuna exstat p. Sext Emp. I. c. Fingit poeta se sublinio latura ad Sapientia sacrarium in aeuier siluin Solis Iliadus iter nionstranti-Dus Veni, dei Ie in perpotita lucis via progressum at die ad eao templum deIatui ex eius oro et aerei na Veritatis praecepta et sal- Iaces mortalium opiniones doceri Sequiantur vorsus supra laudati, ubi loquitur Sapientia Sensus oportet te omnia porcipete, ani

122쪽

te hae in via senNilnis uti. Coiitroversan Uem argitulentatior em ante propositani ratione xantinare porici. s. Pannonides Platonis

similiter do opinionibus disserens et diligentem exerisitationen in dialectica, ne iis ilIis decipiatur, conmendans p. 130 E 13, s i. Iidem versus qua ratione et carino suum et philosophiain viviserit Parmenides indicant; s. n. 149. Huius enim altera pars de ipsa veritato erat, estora de hominum opinionibus. Ita et Aristoteles Metira 3 rῶν μεν ου γ ν φασκόνrων εἶναι θ πὼν ἡδ 14 υνεβ rq rotaseth συνιδεῖν atris Q so. ῆς κινήσεως , λην εἰ ἄρα Ιαρμενίδῖ, καὶ οὐrω καr rooosro Ooον υ μόνον ἔνυ uα καὶ δύο πω τίθησιν αirίας εἶναι.

Parmenides p. Procul in Plat. min. p. 105 Simpl. IMPhys fol. 254 19 a.

Εἰ δ', ἐγ- ρεω κόμισαι δε α μυθον ἀκούσας, αλερ ὁδοὶ μουναι διζήσιές εἰσι, σαι ' μεν, πως ἔστι τε καὶ ς οὐκ ἔστι μὴ εἶναι, πειδους ἐστι κέλευθος, ἀληθείη γαρ πηδεῖ 5 οὐκ ἔστιν τε καὶ ς χρεών ἐστι μη εἶναι την δή τοι φράζω παναπειθε εμμεν ἀταρπύ οὐτε γαρ αν γνοίης τύ γε μ ἐύν, οὐ γαρ ἐφικτόν,

μή σε λεγειν τε νοεῖν τ εον ἔμμεναι ἔστι γαρ εἶναt, i μ δε δ' οὐκ εἶναι ' τά- ἐγω φράζεσθαι νωγα. πρῶτ' φ' ὁδου ταύτης διζήσιος εἶργε δημα αυτα ἔπειτ' ἀπδ της η δη βροτοὶ εἰδότες οὐδενπλάζοντα δίκρανοι ἀμ χανίη γαρ ἐν αὐτονο θεσιν ἰθύνει πλαγκτον νόον οἱ δε φορευνταιὶ κωφοὶ ὁμῶς τυφλοί τε τεθηπότες, κριτα φυλα ok ὁ πέλειν τε καὶ οὐκ εἶναι--τδ νενόμισται κοὐ τωὐτόν πάντων δε παλίντροπός ἐστι κέλευθος .

123쪽

145 Parimenides ap. Sinipl. hys sol. 3l a b ria Ia; de Coelo sol. 2Ib. μόνος δ' ἔτι μυθος ὁδοῖο λείπεται εστιν. τι δ' πὶ σήματ' ἔασι κολλὰ μὰλ ἀγέν τον εον και ἀνώλεθρόν εστιν,ουλον μοwρογενες τε καὶ τρεμες ὁ ἀτάλαντον 5 ποτ' ἔν οὐδ' ἔσται, ἐπεὶ νυν ἔστιν μου παν Τν ξυνεχες. τίνα γὰρ γενναν διζήσεαι αὐτου; πη πόθεν ξζθέν ουτ κ μ ἐόντος ήσω φάσθαι, οὐδε νοεῖ οὐ γὰρ φατὸν οὐδε νορούνεστιν πως οὐκ ἔστι τί δ' α μιν καὶ χρεος ρσεν,

10 στερον η προ- εκ ου μηδενος ἀρξάμενον υν; ουτως η πάμπαν πελεμεν χρεών ἐστιν λοὐκί.

οὐδε πο εκ του ἐόντος φὴοει πίστιος ἰσχυς γίνεσθαί τι παρ' τύ του εῖνεκεν με γενεσθαι οὐτ' λλυσθαι νηκε Λίκη χαλάσασα πιδνσιν, 15 ἀλλ' ἔχει.

124쪽

; Unum igitur restat, ut sitis . Quod inultis minatur esse sine ortu et Ditu, integrum, unieuIn inamotum, ficuI- per sibi cotistans. Neque sui utiquain equo erit, lora talia nunc est sinaul oriine, Un in continuum. Quem eius ortum qua iveris 3 Unde et quo nu, Io anctu non ente ne dicere te sinam nec cogitare neque nina dici uec cogitari Potest, non esse ens. Quae illud necessitas excitaverit postea aut ante Natio enii non stenti neque nitium. Ergo aut sue omnino necesse est aut nouine n Ie unquani ex ut demonstrari poterit quidqua in fieri privetur ipsum uuapropter emae fieri nequo interire illiu conces

Parmenides p. taeni Alex. Stroni V , p. 552 D IMSimplie Phys sol. Isa; a IIb Ia; ib. Λευσσε δ' μως ἀπεόντα ὁ παρεόντα βεβαίως οὐ γαρ αποτμηξ τ ἐον του ἐέντος ἔχεσθαι. τε σπιδνάμενον -- πάντως κατὰ κόσμον

οὐδὲ διαίρετμ ἐστιν, ἐπεὶ - ἐστιν ὁμοῖον ἡδέ τι τη μειλον, τό κεν εἴργοι μιν ξυνεχεσθαι,

Ουδέ τι χειρότερον παν δε πλέον ἐστὶν ἐόντος. τω ξυνεχυς παν ἐστίν, ἐμ γαρ ἐόντι πελάζει h. αυτὰ ἀκόνησον μεγάλων ἐν πείρασι δεσμῶν l ἐστιν, ναρχον, παυστον ἐπεὶ γένεσις καὶ μεθρος τηλε μάλ' πυγχθησαν, ἀποσε δε πιστις ἀληθής .τ τύν, ἐν τωὐτ τε μένον κα εωυτύ τε κεῖται

125쪽

ουτως ἔμπεδον αυθι μένει κρατερὴ γὰρ νήθη πείρατος εν δεσμοῖσιν ἔχει - μιν ἀμφὶς ἐργει.

a Vs. 1- Iovinu Sapientia, discipulum exhortans macto de aeterna, individua, inimobili natura entis docuerat, amoet OCHIO sugiant, tamen monte tanq'Iam pracsentia conteni pletur. Nihil, inquit, dissocuerit ens continuum, quippe quod neque disSiPutilio sit nequo constipatum quinus vectis tangit eos nilosoplios, qui res fieri συγκρισει- διακρίσει docebant. - , Vs 5 B adonialia ration exprimuntur Neque divuluum est ens, siquidem omnesvi linito est, neque usquam inagis quod proni ueret ipsuio co-

naerere, neque minus, scd omne plenum est cutis. Ergo coli tinti anionino, nam Pns cum ento consistit. - Vs. 9-11. uni iis

nevae letum sit neque interire possit, sequitur ut si immobile: quod portinet ad motui in tempore. oquitur s. 12 sq. Ilio tu in loco. Denivio s. 14 sq. ons finitur esse adiicit us 1 ro referenduna ad εἰρας), quia sit nullius rei indigens Id peculiare fuisse doctrina Parmenidis adnotat Aristot. Mot. , 5, 1 Iocus laudauiris. 137, not. es. nus. I, 2 III, 6. et oior πεπεράν- θαι μεσσόθεν ἰσοπαχές.

πάντοθεν εὐκυκλου σφαίρης ναλίγκιον γκω μωσόθεν ἰσοπαλες πάντρ τι γαρ οὐτε τι μεῖζον οὐτε τι βαιότερον πελεναι χρεῶν στι τλη θ. 5 με γαρ οὐκ ἐόν ἐστι, τό κεν παυο μὸν ἱκέσθαι εις ὁμόν, ω ἐόν ἐστιν οπως εἴ κεν ἐόντος τη μαλλον τῆ δ' ησσον, πει παν μιν συλον. γα πάντοθεν ἶσον ὁμῶς εὐπείρασι κυρει.

126쪽

T τιν ν εστ νοεῖν τε καὶ Ουa/εκέν ἐστι νέημα οὐ γαρ νευ ο ἐύντος ἐν φ πεφατισμένον ἐστίν, ευρήσεις τι νοεῖν οὐδε γαρ Ἀστιν ἔσται ὰλλο παρεκ το ἐόντος Ἐπεὶ τύ γε Μοῖρ' ἐπεδησεν ουλον ἀκίνητύν τ' εμεναι τω πάν δνομ' ἐστίν, οσσα βροτοὶ κατεθεντο πεποιθότες εἶναι ἀληθῆ γίνεσθαί τε καὶ δλλυσθαι εἶναί τε καὶ οὐκέ, καὶ τύπον ἀλλάσσειν, δι τε χρύα φανον ἀμείβειν.

Vs. 1. Idea est Ogitai' atque illiu cuius causa est cogitatiola. e. ens, Jao Solum cogitari potest, nam non ens euue dici, sim cogitari potest, . n. 144, s. 7. . - s. 2. Nenuo ontinseorsum ala ente, in uo enuntiatum est l. e. uod cogitatun reperies cogitare, quoniam no satuna ita vinculis illigavit, ut solum alvi immoDile sit. - Is b sq. Propiore Omnia nomina tantummodo sunt, Ia mortales statueriint opinantes esse vera, nasci atque interire, esse et non esse, locum mutare, colorem Vertere.

- σοι παυσω πιστον λόγον δε νύ μα ἀμφὶς ἀληθείης δόξα ν ἀπ τουδε βροτείας

μάνθανε, κόσμον εμον πεων ἀπατηλον ἀκουων.

127쪽

μορφὰς γαρ κατiθεντο δύο γνῶμνς νομάζειν των μίαν οὐ χρεών στὶν ἐν πεπλανημένοι εἰσίν , ἀντία δ' ἐκρίναντο δεμα κά σήματ' ἔθεντο χωρὶς ἀπ' αλλήλω. τη με φλογος αἰ ἐριον,

ηπιύφρον με ἀραιὰν ἐωυτω πάντοσε τωὐτόν, τ δ' τέρω μη τωὐτόν Ἀταρ κἀκεῖνο κατ' ἡτο10 ἀντία νύκτ' ἀδαη, πυκινον δέμας ἐμβριβες τε των σοι ἐγ διάκοσμον εοικότα πάντα φατίσω

ῶς οὐ μήποτε τίς σε βροτῶν γνώμη παρελάσσύ.

ἐκarἐρως -rερα qua notatio ex oriun aliquo, qui de Parinenidescripserant v. n. 142j, ad Sutiplicium transiisse videtur. Ceterivii apparet s. 1 - 3 alteri par si carminis et doctrinae, mi nirundi adspectabilis resinci et imatum Oxposuerat n. 43), praelatos esse. Duo enim ponobat omni genera vel forinas εἴδη, μορφάς), o 'iubetis omnia nata essent alteriam lucis, ignis et calidi, alterim noctis, tenela amin et missi nomino vocabat. Ex his reliqua procreantur, pretieside Daemone, iam appellat, et Amore in 1b13. At reliqua illa non sunt nisi morialia et caduca quo pertinent Vecta κόσμον ἐμῶν ἐπέων παrηχόν-s 3 et hi versus, quibus posteriorem zaminis partem finierat, ap. Simplio do Coelo fol. 138b: Οἴτω τοι κατὰ δόξαν ἔφυ τάδε νυν ε ἔασι

De utriusqo pariis connexu Aristi et A b. ἀναγκαζόμενο ν ἀκολουθεῖν μc. ὁ Παρμενίδης τοῖς φαινομένοις, καὶ ὁ ἔν μὲν κατὰ τον λόγον, πλείω δὲ κατὰ την αἴσθησιν υποὶ βάνων εἶναι, δύο ὰς σιτία καὶ δν τὰς αρχὰς πάλιν τίθησι, θερμιν καὶ ψυχρόν, οἰον-s καὶ γῆν λέγω πι τούτων δε- μεν κατὰ μενδεδ ντι θερμιν άrrει, θάτερον δε καrὰ δ η γ. De Gen. et Core. I, 3. σπερ Παρμενίδης λέγει δύο sc oroιχεῖα), ὁ ο καὶ ὁ μηον εἶναι φάσκων, πνρ καὶ γῆν. s. Theophrast in Schol. Aristot.

128쪽

και γῆν, τ με ώς λζν δὲ ς δειον καὶ ποιοὐν qua interpretatione sententia Parmenidus minus accurato expressa est. Ipsius versus 4 Miq. Hanc sensum praeuent Duas enim sorinas statuerunt appeIIare salsi sunt iii alterutram viam posuerunt et duo compora rerum distinxeriinti ueritin est ignis aetnoreus, sitis isse et extenui sui per omnia similis, alteri dissiliatiis alteriun et illud per se existens et alteri oppositum est nox obscura, eo pus densum et grave. Horum ego tui orilineam et dispositionem, unde exstitit in viis vialis esse videatur exponam.

Parmenides ap. Sinaplic Phrs sol. 394. 1MMτα επειδη πάντα φάος καὶ νυξ νόμασται καὶ τα κατα σφετέρας δυνάμεις ἐπὶ τοῖσί τε καὶ τοις, πὰν πλέον ἐστὶν ὁμου φάεος καὶ νυκτος φάντου, ἴσων αμφοτέρων, ἐπεὶ οὐδετέρ μετα μηδέν.

Sensus Quum autem omnia noniinata sint lux et nox, utrius mae effectus ra at σφετέρας δυνάμεις per omnia pateat, universiun completum est simul luco et nocte, aequali tramae, quoniam neutri quidmiam eum atrem conmune est. Aequales dicere videtur qua sint eoaliter ascreta ἐπεὶ οδετέρω μήδεα μηδέν

Simplie. h3s sol. 4. Μετ' λίγα δε πάλιν περ 151τον δυοῖν στοιχείων εἰ- se. ὁ Παρμενίδης ἐπάγει

καὶ το ποιητικόν, λέγων Ουτως 'A γαρ στεινότεραι πυρος εὐπεποίηντ' ἀκριτοιο, αι δ' ἐπι-Γς νυκτύς, μετα δε φλογος ῖεται αισα

εν δε μέσω τούτων αἱμων η πάντα κυβερνῆ. παντὸς γαρ στυγεροῖο τύκου καὶ μίξιος αρχή,

129쪽

5 πέμπουσ' ἀρσενι θηλυ μιγῆναι, ἐναντία τ' αὐθις ῆρσε θηλυτέρω . ταύτην κά θεῶν αἰτίαν εἶναί φησι, εγων

πρώτιστον μεν Ερωτα θεῶν μητίσατο πάντωω h. καὶ τὰς ψυχας πεμπειν ποτε μεν ἐκ το εμφαν ς εἰς τ ἀειδες ποτε δε ἀνάπαλίν φησιν .Pamnenides p. leni Alex. Stroni V. p. 61 A.

Eἴσοὶ δ' αἰθερίην τε νύσιν τά τ' ἐν αἰθερι πάντα σήματα κά καθαρης εὐαγέος ηελίοιο 10 λαμπάδος εργ' χηλα κά ὁππόθεν ἐξεγένοντο, εργα τε κυκλωπος πευσν περίφοιτα σελήνης κά φυσυν. Mήσεις τε κά οὐρανον ἀμφὶς ἔχοντα ἔνθεν ἔφυ τε κά ως μιν γουσ' ἐπέδησεν Ἀνάγκη

πείρατ' ἔχειν στρων. Ap. Simplic dies Coelo sol. 3Τ.

15 πῶς γαῖα κά ῆλιος δε σελήνη αἰθήρ τε ξυνος γάλα τ' οὐράνιον καὶ Oλυμπος ἔσχατος δ' στρων θερμιν μένος ρμήθησαν

γίνεσθαι 1.

Mos. 1-6. Sensus Angustiore onim Aea constant ex igne solido asρ κριro est ignis abundans, densus, solidus); his superienti ex nocte et igno mixti sunt in medio autem coronarum ostDea, imae omnia Minerarat. Omnis enim partus coitusque effectrixost impellens seininani ut mari et marent ut sentinae se ais eat. Cf. Stob. Ecl. I, p. 82 ma locus ita scribendus videtur: Παρμενίδης σrεφάνας εἶναι περιπεπλεγμενα ἐπαλὶήλους, ην μεν ἐκ του ἄραιου ην δε ἐκ του πυκνos, μικrὰς δὲ χλας εὐφωτος και σκότον μεταξ rostων καὶ δ περιέχον δε πάσας τείχους δίκην rερεὸν πάρχειν, φ ω πυρωδη orεφάνη, καὶ ο μεσαδεατον πασῶν, περὶ πάλιν πυρώδης των δε συμμιγῶν ην μεσαιrάrην ἀπουσαις αἰτίαν πάσης κινησεως καὶ γενέσεως πάρχειν, ντινα καὶ Λαίμονα καὶ κυβερνηrιν καὶ λ δουχον ἐπονομάζει. ίκην τε καὶ Ἀνάγκην. in Cieero M. D. I, 11, qui luctat omnia, et Krisclio Forschinum p. 97-116. iocum Stobae intelligo sic Parin nimn luna esse statuit multos octes circumfluxos et ita altentantes, ut alter ex unc a luce alter ex nocto consist et inter hos alia sint ex luce et nocte mixti. Extimum, quod omnes complectitur rδ περεπον), esse fimum et

130쪽

intra nitidi ori, in ignotim intiniunt, quod intra omnes ornes sit, itoni firmiuin et circa illini marsus orbem ignouit . Utine Orbona, in momo onantiu naixtorim positum, omnibus XIstero causam nauis naotus tot Ie generatiovis ituar appellari et ii alii et Gu-Dematricem et Clavigeram i. e. penes iam sint claves a Iuti et Iustitiana di iret,ssitatem. Extremus tuis igneus, ii est intra fimanaeniunt Xtinuain, St Oolum stellans, qui s. 13 appellat Oroavo ἀμφὶς χων, s. 16 Ῥὶνμπος ἔσχαrος. Intinuis ignis, otiainnio firmamento mitiis est quasi Vesta intrauli et ea ninium ro-raim procreatrix et g 1Demiatrix, V. Theologiana. rillim. I, p. 9 et

Auroris matrer appellatani esse testatur Plutareta. mator 13 n. c., quod ipse Parinonides ait, omnis coitus et omnis partus essectra-Cein. - De Amore Parmenissis, quem praeivetant IIustodiis tinerecydes Surius, s Aristi et M 4. Post Amorem etiarn de octoris diis eoruni tuo ollis alvio discordiis namiverat sicut anti pilores

poetae, es Plato Sunipos p. 19 C; Cic. Nat. D. I, 11 Menaiulerde ncoin I, , a loquitur de plavsicis numnis a Parine niue et Enipedocle de natura cortini compositis. - Animau alaemones

δοκλῆς μεταβάλλοντας τυν ε ιν μεταβάλλειν ηοὶ λὶν

φρόνησιν - καὶ Παρμενίδης ὁ αποφαίνεται τυναμον τρόπον Γὸς γαρ καοτο εχει κραειν μελέων πολυκάμπτων τῖ, νόος ἀνθρώποισι παρεστηκεν το γαρ αυτοἔστιν περ φρονε ει μελεων φυσις ἀνθρώποισιν κά πὰσιν και παντί' ὁ γαρ πλίον εστ νύημα .Τlieoplii . de Sens. 3. Παρμενίδης με γαρ λως ίδεν ἀφώθικεν se. πεμ αἰσθήσεων , αλλὰ μόνον τι δυοινου