장음표시 사용
141쪽
τύς τε Γ και λίθοις γίνεσθαι οὐ τοίνυν ταυτα ἀλλήλοις ὁμολογέει φαμενοις γαρ εἶναι πολλα ἴδια και εἴδεα τε καὶ ἰσχυν ἔχοντα πάντα τεροιουσθαι ημιν δοκεε καὶ μεταπίπτειν ἐκ του κάστοτε ὁρεομένου δηλον τοίνυν οτι fκ ρθῶς ὁρέομεν ' , οὐδε ἐκεῖνα πολλα ρθῶς δοκεε εἶναι. ου γαρ α μετέπιπτεν ει ἀληθε γῆν Ἀλλ' ην ουν περ ἐδόκεε καστον, τοιουτον του γα ἐύντος ἀληθινο κρέσσον δεν ῆν δε μεταπέπ τι μεν μ' γἀπώλετο τ οὐκ ἐδν γεγονεν ούτω ου ει πολλαην''' , τοιαυτα χρην' εἶναι οἷόν περ- εν.
5. Empedocles.167 Diog. L. Vill, 51. Ἐμπεδοκλῆς - 'Aκραγαντῖνος λαμπρὰς ἐν οἰκίας . 4. κμαζε δε κατα τον τε-τήμην και γδοηκοστθν λυμπιάδα . 55 φησι δε ε--θης τι μεχρι Φιλολάου καὶ Ἐμπεδοκλεους ἐκοινώνουν οἱ Πυθαγορικοὶ των λόγων ἐπεὶ δ' αὐτος δια τῆς ποιφσεως δημοσίωσεν αὐτὰ νόμον ἔθεντο μηδενὶ μεταδώσειν εποποιῶ. τίνος μεντοι γ' αυτῶν κουσεν Ἀμπεδοκλῆς οὐκ εἶπε την γα προφερομένην προς ολαύγους ἐπιστολην τι μετέσχεν Ἱππάσου και Βροντίνου μὲ
142쪽
125 εἶναι ἀξι6πιστον ὁ δε Θεόφραστος Παρμενίδου φηγὶ Φ
λωτην αμ ω γενεσθαι καὶ μιμητο ἐν τοι ποιήμασι .5η νησὶ δε Σάτυρος εν τοι βίοις οτι καὶ ἰατρος ήν καὶ ρήτω δρωτος Γοργίαν γοθν τον Λεοντῖνον αυτο γενέσθαι μαθ ήν. 59. τουτον φησὶν ὁ Σάτυρος λεγειν ῶς αὐτος παρείη τω πεδοκλεῖ γο ευοντι . I. περιδε το θανάτου αυτο διάφορος ἐστιν ὁ λόγος . II. ταμεν υν Περὶ φύσεως αὐτω καὶ οἱ Καθαρμοὶ εἰς ἔπη
τείνουσι πεντακισχίλια .a Cl. Stiua inpedocl. Agrig. p. 98, armen p. 5. Magna
etiam ipsius apud cives erat auctoritas, qua ad Nnetatem patriae adversus turannos deseruiendam atote sarn a M'ain usus esse triti nur, v. Aristot et Timaeum Sic. p. Diog. L. VIII, 63 sqq. M. Agrigentum uno et numero civium et opibus cummaximo flormisso constat ex Diod Sio XIII, M. Mi CL Apollod. p. Diog. L. HI, 52 Aristot Mat. A, 3. -- CL supra n. 98b Aliomna testim nlis ad Eleaticos resertur, velut Theophrasti quibus nodo Xenophanis cinodo Parmenidia auditor fuisse perhibetur, Simplic. sol. 6 dies Diog. I. VIII, 6 Suid. v. Παρμενίδης, tvmpiod in
Plat Gorg. p. 8tum p. 34. Ab Aristotelo identidem cum Anaxagora coniungitur propter placitomun insilit linem, qua innienspociosior est quam verior Quid quod nonnnili Nedoclem Anaxagora discipulum misso as navant, . Dire. Iri VIII, 56. d Mediea arua peritia sumno apud aequales elamin. De magicis arennis es ipsius orsus ap. Diog. I. VIII, 60, quibus non solum morian uin et aenoetutis medicamenta pollicenis, emam etiam imbria ventus et instor et aestus vo placari vel inoliari possint, anima ex inseris exovari os Stura p. 35 sq.; arsis p. 19 sq. De Aetorica Diog. L. VIII, 7 citat Aristotelem: Aetoloriam ii taΣοφιor j φησι πρῶrον πιπεδοκλέα ηrορικην ευρεῖν, Ζηνωνα δεδιαχεκrικήν, s. Sexti mp. O. Math. VII, 6. Quintil. Institi III, 1, 8 Gorgiam eius discipulum sitisse propter tempora amni habito est, s. n. 190, not. a. - Heraclides Ponticus ap. ire L. VIII, 7 sq. prodii Empedoclum sacrificio instituto et Pulis inter amicos peractis, mana coieri se somno dedissent ipsum mane nusquam inventum esse, ut divinitus do terea sublatus esse videretur. Notior est illa sabula, omniunt oro et scriptis pervulgata, napedoclem inaesenteni Aetnam insiluisse, dolas immortalis aberi dum cuperet, ut ait Horatius ad Pisones V. 464 sqq. M. araten p. M sqq. Acivibus mature summis post morior nonoribus timetus esse vidc-
143쪽
tur, volat octagoriis a Metapontinis, v. n. 98, not. e. - Descripti praetor turgium et arsis v. H. Sinin En pedocl. Agrig. fragm. p. 1-25. Inprimis nobilo errat carmen o t-ως . . do omni natura rerum, ad Palis iam Inedicum, ut videi ur, eri-ptuna, a vi distinguendum illud, io Kαθαρμοὶ inscriptum erat, ad Agrigentilios vita sancte et caste agenda compositum. Fr gmentoruam naus cxiguus nuuiores exstat, vade ingenio eius et vi poetica iudicari potest viani veterea Munmis laudibus celebra-Verunt, V. Aristot M. D. L. VIII 57. ore in Uμηρικος ὁ μπεδοκλῆς καὶ δεινὸς περὶ ν φράσιν γέγονε, μεταφορικός τε ν καὶ roις αλλοις οις περὶ ποιηrικῆν ἐπιrεύγμασι χρώμενος, et prae et ris Lucreti I, 716 sqq. de iis loquutus, ii quatuor elementa re-riin esse statu intrquom Acragantinus oum primis Empedocles os instila quem triquetris terrariun gessit in oriar
qua cum ma na modi mulus nuratula videtur gentibus humanis regio visendmno fertur, robus opinis bonis, multa munita rimit vi, nil tamen no habuisso viro praeclarius in sone sanetum magis et miriam amunque videtur. carniana, quin emun divini pectoris ei vociferantur et exponunt praeclara reperta, ut vix humana villeatur stirpe creatus. Peculiarem libriini de Empedocle scripserat Tneopnrastus V. Diog. L. V M. Relimitas congesserunt, emendaverunt, commentariis it Iustraverunt Stur Ups 180b, arsis Anastelod. 1838, . Stoin Bonnae 1852. . n. Bergh do prooemio Empedoclia, Berol. 1839; Parieterbieter euriasse . Eriti M. Eria dea n e es. Meliaris.18444 Senneido in in Philologo UI 18513, p. 16 167 Mullacn Quaest Empedocl. Berol. 1850. 1853.168 Sext. mpir adu Math. VII, 123. ἐγει δὲ Ἐμπεδοκλῆς ὁ Ἀκραγαντῖνος περὶ μεν - ἐν ταῖς αἰσθη σεσι τ χ κρίσιν τἀληθοος πήρχει ολως Στεινωπώ με γὰρ παλ-αι κατα γυῖα εχυντα πολλὰ δε δείλ' ἔμπαια τά τ' ἀμβλυνουσι μερίμνας'
144쪽
127 παυρον δε ζωῆς βιου ἐρος θοήσαντες
μέμοροι καπνοῖο δίκρο ἀρθέντες ἀπέπταν, αὐτ μόνον πεισθέντες 5w προσέκυρσεν καστος, πάντοo' ἐλαυνέμενοι το δ ολ- μαψ εῖχεται-έρε
ολως οὐτ' επὰερκτα τάδ' ανδράσιν μ' ἐπακουστα Οειε νέω περιληπτά.
l24 περὶ δε του μὴ εἶναι εις ὁ παντελες ληπτον την ἀλήθειαν ἀλλ' ἐφ σον ἱκνεῖται λανθρῶπινος λύγος ληπτρο πάρχειν διασαφεῖ τοῖς προκειμένοις ἐπιφέρων οὐ δ' - επε ωδ' ἐλιάσθης, πευσεαι, οὐ πλεῖόν γε βροτείη μητις ρωρε. καὶ δι των ἐξης ἐπιπλήξας τοι πλεον ἐπαγγελλομένοις γιγνώσκειν παρίστησιν τι ὁ δι' ἐκάστης αἰσθήσεως λαμβανόμενον πωτύν ἐστι του λόγου τούτων ἐπιστατο - τος καίπερ πρότερον καταδραμων της ἀπ' αὐτῶν πιστεως.
i Miὶ θεοι των με μανίη ν ποτρέψατε γλώσσης, ἐκ δ' ὁσίων στομάτων καθαρην χετευσατε πηγν και σί, πολυμνήστη λευκώλενε παρθένε Μουσα ἀντομαι - θέμις ἐστιν ἐφημερίοισιν ἀκουειν,
πέμπε παρ Εὐσεβίης ἐλάουσ ευήνιον αρμα.
i Mnδέ σέ γ' εὐδόξοιο βιήσεται ἀνθεα τιμῆς προς θνροῶν ἀνελέσθαι φ φ θ' ὁσίης πλέον ειπεῖν
145쪽
θάρσεῖ καὶ τμε δὴ σοφίης ἐπ' κροισι θοάζειν.άλλ' γ θρει πάσι παλήμ πη δηλον καστον.
μήτε τιν' οψιν ἔχων πίστει πλέον η κα ἀκουην20 η κοην ρίδουπον περ τρανῶματα γλώσσης μήτε τι τω ὰλλων πύσ1 πέρος ἐστι νοῆσαι 'γυίων πίστιν ἔρυκε, νύει ὁ η ηλον καστον.
Est pars exordii caminis natura eriini, Ierelas de Vitae hirovitate et miseria, de uinianae cognitionis angustiis, Gla sensuum fallaciis continentis. Nihilonianus se eisitatena, Naantuna quidem liunaan ingenia acies valeat, explicaturam pollicetur, adiuvantibus Musa et Pietato Sentcntia in universum conspirat uni leaticis, os Xenophanes n. 139, Parinenides n. 143. Adde Cic. Λ d. r. II, 23 74. Furere tibi En ed se ridetur, at uita dignissian iri rctuans, de ore ibi a DPcitur, 'i' fundere. Num eta is Maecat nos aut Oroa; sensibiis, ibamin magnam in emi tria iis esse ad ea, Ῥιae arct eos sidiecta it it iudicanda Pamnenides, emophas mism in i DOnia Ianis Ian ver8δ aed anten Ela eratinis increpa Imrun arrogantian qu i irati, qui Pra n 8cim ilia Ilossit, auderent se seιre dicere. Patet enare eos, qui Empedoclem Scepticis adnumerandum putabant, V. Cie. cad. post I, 12 Diog. I. IX, 73.
169 liit de lac. Ii. I, 30. Ἐμπεδοκλῆς φύσιν μηδεν εἶναι μῖξιν δε των στοιχείων και διάστασιν ' γράφει γαρ
Aλλο δε τοι ερέω φύσις οὐδενός εστιν πάντων θνητῶν Ουδέ τις οὐλομένου θανάτοιο τελευτή, ἀλλα μόνον μιξίς τε διάλλαξίς τε μιγέντων ἐστί. τέσι ν επι τοῖς νομάζεται ἀνθρώποισιν .
146쪽
a Prunum qua sint quatuor omnim roriam radices audi. Iupitor candona et Iuno et secundus Dis et Nestis, qua guttis suis tanquam Iachinnis es. Lilicret. I, 349 numectat fontem mortalemn. o. unde fluit omnis a morialibus apparet umor, velut inine mare, sontes. Sunt quatuor olomenta, qua primum Empedoclenalio numero statutam ammat Aristoteles et A, 4. 7 domen et Core. II, 1 ari. Iupiter candens est Iupiter ni minans, mutus, velut Heraclitus dicebat fulmen pro igno divino, V. supra n M. Iuno
est aer, Pluto teri a denimae Morie, imo nomine, ducto illo a rάω, ut 3αρός, Νηρευς, apud Siculos coleuauir taedam ea v. Eustast. Ib. p. 180, 14 est Lynipha, aqua. Aliis locis aliis nominibus eadem lenient appellabat, L arsis p. 334 sq. Miscno Fomaehunge p. 125. - b in ni versus ap. Plut ad, Colot. 12:νηπιοι, ου γάρ σφιν δολιχόφρονες εἰσι μέριμναι,οῖ δη γίνεοθαι πάρος χ' ἐυν ἐλπίζουσιν
η ι καrαθνησκειν τε καὶ ἐξόλλυσθαι πάνrtet Aristi do Xen. Z. G. 3, vs. 48-50 d. Stein. Quod res sera negabat, in hoc sentiebat cum leaticis, v. supra n. 134. 144. 148 vio omnes enim vicissilii lines nini nisi mixtionem et dissipationem ess doceDat, id ad Anaxagora Inagis doctrinam accedit, unde a nonnulIis naxagorae discipulus fuisse putabatur, V. n. 167, not. c. Causa nuxtionis et dissipationis sunt Amor et Discordia, do quiDua v. n. 170. Ipsa elementa reman h. e. ignem, crem, terram , quam ponebat esse actorita, immutauilia aμεrάβλητα), paria interis ot simplicia quare cavendum ne confundas ea cum his adspectabilibus, quae ex aetereis illis mixta ab quo concreta sunt et mutat Hia, quum illa aeniper sibi constent et divina naturae non allegorice tantum, scd proprio dicantur. Pra cipuas elementorum qualuatos ad hac paria retulisso videtur, siceum numidum et calidum rigidum undo nonnunquam duo in elementis opposita statuisso crvibetur, v Simplio Pnys s. 43 a Stob. MI phys I, p. 288. Etiam Aristoteles Empedoclem, etsi quatuor statuat olementa, plerii ita tamen iis uti tanquam duobus plus semel amrmat Gen. et Core. II, 3. ἔνιοι δ' ευθυς τέτταρα λε- γονοιν, ἰον ' πεδοκλης συνάγει δε καὶ Ουτος εἰςδε δυο τῶ γαρκορὶ ταλλα πάντα νrer si distri t. Met. A, O, de Xenopn. Z. G. 2. Igni igitur terram et aae terra cognata sunt, aquam et acrem, opposuisse videtur, praeserui in mundi generalion descrineIula. v. talia n. 173.
147쪽
ἐκ πλεύνων τοτε ο α διέφυ πλεον ἐ ενδ εἶναι. δοινδε θνητῶν γένεσις, δοι δ' ἀπύλειψις την με γαρ πάντων συνοδος τίκτει, 3λέκει τε, ἶδε πάλιν διαφυομενων 10υφθεῖσα διέπτη . και ταυτ έλλάσσοντα διαμπερες οὐδαμα λήγει ὰλλοτε με Φιλύτροι συνερχέμεν εἰς Τν παντα ὰλλοτε δ' - δίχ' καστα φορευμενα Νείκεος ἔχθει. ουτως ἡ μεν εν ἐκ πλεόνων μεμάθηκε φύεσθαι 10 δε πάλιν διαφυντος νος πλεον ἐκτελέθουσι. τύ μεν γίνονταί τε και σφισιν ἔμπεδος αιῶν
ἡ δι τάδ' ἀλλάσσοντα διαμπερες οὐδαμα λήγει,
ταυτν' αἰεν ασιν ἀκίνητον κατα κύκλον.
15 ς γαρ α πριν Ωιπα πιφαυσκων πείρατα μυθων, δίπλ ερεω τοτε με γα Τν4ὐξήθη μύνον εἶναιε πλεύνων τοτε ὁ α διέφυ πλεον ε ενδ ειναι,πυ και δω και γαῖα και αἰθέρος πιον ψος Νεῖκός τ' υλύμενον δίχα των ἀτάλαντον πάντu 20 και Φιλύτης ν τοῖσιν Ἀση μηκύς τε πλάτος τε '
148쪽
T τα γαρ σά τε πάντα και ηλικα γενναν ἔασι τιμῆς δ' ειλης ἀλλο μεδει, πάρα δ' ῆθος ἐκ τω. καὶ πρὸς τοῖσιν τ' ἐπιγίνεται ἡδ απολήγει 'ad ἴτε γὰρ φθείροντο, διαμπερες οὐκέτ ν ησαν .
δέ τι του παντὸς κενεον πέλει οὐδε περισσόν τομο δ' ἐπαυξήσειε ὁ πὰν τί κε καὶ πύθεν ἐλθόν; πο δε κε καὶ πολοίατ' επε τῶνδ' ούδεν ἔρημον. ἀπ-st' ἔστιν ταμα δι' αλλήλων δε θεοντα 35 γίνεται ἀλλοτε λλα διηνεκες, αἰὲν ὁμοῖα .a Sensus: Dupliciter rea et immitia et intereunt. GD untur, cum elementa in unum coeunt, quo simul quae ex et mentis ea suerant composita evanesount. Intercum res, cum s cernuntur elementa, ouo simia ipso interitus conficitur et evanescit h. e. alia concretio reman praeparatiar. - Aetnerem solet
dicere pro aero, t. s. 146 198 2044 11 d. Sisin. - Νεῖκος voeatur rdiarto anai r l. o. undique acquintius ponderibus li-Dratiam s. omni ex pari aequale, eodem signininatu quo sim bellu ἴση μῆκός τε πλάro re et sphaera aranen id i μεσσόiui Do-πaim diet supra n. 147. Proprie naeo auributa pertinent ad globi figuram Metapnorie usurpantur de omni, quod suo pondere
149쪽
esso vero otiani in ipsis mortalinus, qui eum Voluptam et Venorem appellent. Divinum autem illum Amorem, qui universis reDus suosit, a nemino dum mortali cognitum esso. - v. 27-30 sunt do oriatuor elementis, M. n. 169, not. - Neque vacuum est in
miserso ne imo Naidquam Superest, oriana seinper eadem rem nent, iixtion tantum et discretion diversa. nane esse negabat Empedocles perinde alma Eleatici, L neopnri . Sensu 13, Arist. d. Coelo IV, 2, Parmenides n. 146. Differouat in hoc, vaod
meatus Iosdam s. πόρους fluxus s. πορροὰς osso statueunt, quinus corpora et corporum elementa mutuo inter se commearent,
Praeter Iatuor elementa Amorem s. aniculam et Discortatam ii. e. causas moventes oppositas in principiis ponebat, os Aristi Meti , , do ten et Corr. I, 1. 'Eμπεδοκχῆς τὰ μεν σωματικὰ τέσσαρα, τὰ δὲ πάντα μεr rῶν κινουντων ἔντον ἀριθμόν. Euanihilo divina sunt numina, aeoae aeterna, ad mundi imperaui acquo potentia, s ni versus M. Hippolyt. Ref. Haer. VII, 29 emendatia Sonneidemino I. c. :καὶ γὰρ καὶ πάρος νοε κα εσσεrαι, ουδέ-or, O .rουrων αμφοτέρων κεινώσεra ἄσπεrος αἰών,
et qui laudatur ap. Simplic Phys s. 84, 34a: ἐν ἡ μέρει κρατέουσι περιπλομένοι κύκ1οιο.Λmiciua, quam appessat Φιλίαν, Φιλόrvr Ἀρμονίαν, Ἀφροδίrην, Στοργηr, Γηθοσυνην, est causa mixtionis s. unionis, Discor tia quani appellat Nεῖκος, ότον, θριν, Ἀρη etc., est causa discretionis atque dissipationis quapropter Aristoteles, si quis non verba,
sed sensum sequatur, ad bonum et malum nas causas revo ari posse
150쪽
θῶν πάνrων δειον αυτο τἀγαθόν ἐor καὶ ων -κῶν κακόν:qua in interpretatione Aristotclen secuti sunt multi recentiores, velut
thra καὶ Φιχίαν, πολλάκις δὲ Ἀρμονία, καλεῖ θεμερῶπιν, την ἐχείρονα Νεῖκος οὐλόμενον καὶ ῆρεν αἱματόεσσαν. Alias tamen locis idem Aristoteles in Mesem uisce principii in mundo re-Diisque formandi noque sufficienter neque congrmenter usum Sse demonstrat, cum multa non ad illas ausas, sed ad naturalem et tirentonina vim et ad casuni o necessitaten revocaverit et propriani etiam illaruni causariani speciem et actionem partim accurato in-Dicrit, imo uinusque vim uri saepe conluderi ut isooesia, unum in partes discemens, singula siniui clementa componat et latinet, et victi sina nitellia, elementa in unum constrinons, proprias simul uniuscuiusque qualitates secemat ouo ne ut utraque, an Ambcitia quam Discordia, et componat et dirimat, M. Met. I. o. π επὶ πλεον με .roi roti ros 'Aναξαγόρου, s. n. 53, noti d)χρstra rοις αἰrίοις, ου μην οὐν κανῶς, ΟυH ἐν οὐroις ευρίσκειr ὁμολογούμενον. ποὶ χου γουν αvr ὐμεν Δία διακρίνει, Οἰεμῖκος συγκρίνει. B, 4. καὶ γαρ 1 περ οἰηθείη λέγειν αν τις μάλισrα μολογουμένως αυrω, Ἐμπεδοκλῆς, καὶ Ουro ravrον πέπονθε'
καί τε θεοὶ δολιχαίωνες. - - ἀλλ' ὐθεν ὁ χόγος, τoyr γε φανερόν, or συμβαίret avrior Nεῖκος μηθεν μὰλχον φθορὰς η του ειναε α ιον Ἀμοίως δ'ονδ' ἡ Φιλότης του ει ναι συνάγουσα γαρ εις ἔν φθείρει αλλα. Ipse Empedocles pro trami causa movente, Contention et Amore, nonnunquam unum divinae Nocessitatis Itonae posuerui, quippo
qua omnes causarrum atque reriam vices regerentur et uinperarcntur, M. Aristi Pnys VIII, 1 Pluti m. n. I, 26 Simpl. hys sol. 43α καὶ πιπεδοκλῆς δύο ἐν τοῖς τοιχείοις ἐναντιώσεις ποθέμενος, θερμο καὶ ψυχροῖ, Θρον καὶ ξηρο cf. n. 169, not.), εις μίαν τὰς δύο συνεκορυφωσε, την του μίκους καὶ ῆς Φιλίας, ῶσπερ καὶ ταύτην εἰς μονάδα ην ῆς Ἀνάγκης, in D. Ecl. Pitys I, p. 60, ubi xcidit nomen Enipedoclis: καὶ δ μεν εν ην Ἀνάγκην,