Historia philosophiae Graecae et Romanae

181쪽

Sext. En p. l. I. 11. Oτι δε κα- τι τομο γνωστόν τε και ἀνεπινόητόν εστιν ἀνθρώπω παρακειμενως υποδεικτέον. εἰ γαρ τα φρονούμενα, φησιν ὁ Γοργίας, οὐκ εστιν δντα, τυ ὁ ου φρονε ιται - S. καὶ τι ταφρονούμενα οὐκ εστιν δντα, συμφανές. - 9 ουδε αὐαν φ0ονθ τις νθρωπον ἱπτάμενον χ αρματα ἐν πελάγει τρέχοντα ευθέως νθρωπος ἐπταται η αρματα εν πελάγει τρέχει. στε οὐ τα φρονουμεν εστιν δντα. 80. 00 τούτοις εἰ τα φρονουμεν ἐστιν δντα, τα uoντα ου φρονqθήσεται τοις γα ἐναντίοις α ναντία συμβέβηκεν Ἀναντίον δε εστ τω ντι- μθ δν' και διὰ τουτο πάντως εἰ τω ντι συμβέβηκε, φρονεισθαι, τωμ οντι συμβήσεται το μη φρονεῖσθαι. τοπον δ' εστι τουτο και γαρ Σκύλλα και λίμαιρα καὶ πολλα των μuδντων φρονεῖται. οὐκ ὰρ τὼ ν φρονε ιται. l. σπεμ τε α ρώμενα δια τουτο ρατα λέγεται ὁτι ὁραται, καιτα ἀκουστα δια τουτο κουστα Οτι κούεται και οὐ ταμεν ρατ εκβάλλομεν τι υκ κούεται τα ὁ ἀκουστα

παραπἐμπομεν τι οὐχ ὁραται εκαστον γαρ π τῆς ἰδίας αἰσθήσεως Ἀλλ' οὐχ π λλης φείλει κρίνεσθαι) ουτ και τὰ φρονούμενα και εἰ μη βλέποιτο τη ψει

μηδε ἀκούοιτο τὴ κολεσται, τι προς του οἰκείου λαμβάνεται κριτηρίου. 82. ει υν φρονεῖ τις εν πελάγει ἄρ- ματα τρίχειν και εἰ μη βλέπει ταυτα, φείλει πιστεύειν ὁτι ἄρματα εστιν ν πελάγει τρίχοντα ἀτοπον δε

CL Aristi de Xenoph. o. 6, qui extrema videtur nam parat in do iis liquet adeo haec coimpta sunt aliter atque Sextus accepisse certe arguinenta ibi alia consequeritia enumorantvi'. Sextunis seciuimiar, videtur Gorgia Eleaticomi quilius inter sensu ne rationein distinxerant partitionibus prosectus deinceps utIalu-que rerum cognoscendarum iam perinde allacem esse demonstrasse. Huc spectant vecta ποῖα δε-ἀληθῆ δηλον, quae leguntur apud Aristotelem, tum cetera hoc itident inlinientoruua teIiore

Biterculerint.

182쪽

Arist. l. l. E δε καὶ γνωστά, πῶς ν τις φησι δη- 1Μλώσειεν λλω δ γαρ εἶβε, πῶς, τις, φησί, τομο εἴποι λόγω ' πῶς ῖν ἐκείνω δηλον ἀκούσαντι γίγνοιτο, μηἰδύντι ῶσπερ γαρ οὐδε Ἀψις τους θύγγους γιγνώσκει, υτω οίδε Ἀκοντα χρώματα κούει, ἀλλα φθόγγους και λέγει λέγων ) ἀλλ' οὐ χρῶμα δε προμα οὐ τις, ἐννοεῖ πῶς αν τομο ' παρ' ἄλλου λόγω σσείω τινὶ ετέρου του πράγματος ἐννοήσειεν aen. ἀν μεν χρῶμα ἰδών, εὰν δε φθογγον ἀκροώμεJνος;

γ- στ' με διανοεισθαι χρῶμα ἔστιν - Ἀραν, ο δεψύφον, ἀλλ' ἀκουειν εἰ χε καὶ ἐνδέχεται, γιγνώσκει δε 'th καὶ ἀναγιγνῶσκει λέγων, ἀλλὰ πῶς ὁ ἀκούων το αὐτο ἐννοήσει οὐ γαρ Id τε δ ει ἄμα ἐν πλείοσι καὶ χωρὶς οὐσιν εἶναι, δύο γαρ α εχ τ εν. εἰ δε καὶ εἴλφvσίν, εν πλείοσι και ταὐτόν, οὐδε κωλύει μὴ ὁμοιον φαίνεσθαι αὐτοῖς, μὴ ἀντη ὁμοίοις ἐκείνοις ὁσιν καὶ

εἶ-l' ) φαίνεται ὁ Ἀψδ' ὁ αυτος 'ri' αυτῶ μοι αἰσθανόμενος εν αὐτ χρμω, λ ετερα τη κω καὶ τη δ φει και νυν τε καὶ πάλαι διαφύρως' ἄστε σχοληχλλω παν ταυτο αἴσθοιτό τις ολως-- ἔστι οὐδεν γνωστον , εἰ δ' ἔστιν, οὐδεὶς ῖν αὐτι ἐτέρω δηλώσειεν, διά τε δμὴ εἶναι τα πράγματα λόγους, και τι οἱδεις ἐτέρωτ τ ἐννοεῖ. ἄπασαι δε καὶ αυται ' ἐτέρων ἀρχαιοτέρων εἰσὶν ἀπορίαι.

183쪽

SOCRATES A SOCRATICI MINORES.

I. Socrate R.

195 Diog. I, II, 18. Σωκράτης Σωφρονίσκου μεν ην υιὸς λιβουργο και Φαιναρέτης μαίας - Ἀθηναῖος των δη- μων Ἀλωπεκηθεν - - 19. ἀκούσας δε ναξαγόρου κατά τινας - μετα h ἐκείνου καταδίκην διήκουσεν Ἀρχεῖ ου του φυσικοs, ου και παιδικὰ γενέσθαι φησιν Ἀριστόξενος ' Ῥοορις δε και ἐργάσασθαι λίθους se. αὐτόν φησιν), εἶναί τε αὐτο καὶ τὰς εν ἀκροπώλειχάριπας ἔνιοί φασιν, ενδεδυμένας ἴσας ID. 22. πο-

δ μία δε οὐκ ἐδεήθη καθάπερ οἱ πλείους πλην εἰ μh

στρατεύεψαι ἔδει'. b. 44. ἐγεννήθη δε, καθά φησιν Ἀπολλόδωρος εν τοι μονικοῖς, επὶ Ἀψεφίωνος εν τω τετήρτω ἔτει της βδομηκοστῆς εμύμης'Oλυμπιάδος, Θαργηλιῶνος κτν. ετελεύτησε δε τω πρώτω ἔτει της ἐννεν οστης πεμπτης ολυμπιάδος, γεγονως τῶν βδομήκοντα .a Anaxagoram non audivit, sed placita eius ex Iibris honocognita liabuli, os Plat Phaed. p. 7 nequo non legerat Heracliti librarin v. Diog. L. II, 22. Cum Eleaticis, Parmentile et Zenono, ipse admodum iuvenis disputaverat, V. n. 141, not. b. Inter Sopilistas plurimum tribuit Pr Hlico, a quo in nominilnis recte dispescemiis institutus steriit, T. Iat Mon. p. i, nam p. 163 D, Laon. p. 197 D, Protag. p. 341 A, Thoaet. p. 151 B. Ninilominus vero atrουργόνοινα γ φιλοσοφία se appellat p. Xenoph Conviv i, et parens philosophiae iure dici potest, ut in Cic. de in II, 1, 1, a. o. philosopuia moralis cum dialectica coniunctae v. supra n. 5et 6, illi is locis addo Aristoti Mot. A, 6 Σωκράrον δὲ περὶ μεντὰ θικα πραγματευομένου, περὶ δε η, λης φυσεως Ουδεν, LM 4 d. Paret Anim. I, 1. επὶ ΣωκράrOνς δε ODro με ηυρὴθ εὐ ρωασθαι ην ουσίαν , O e vrειν α περ φυσεως χοε. Cie Acad. I, 4, 15 Merα- ιδ rident' id suo conatae ruer

184쪽

sophiam et Misonuntinen vitam adduxisse, ut d virtutibus et vitiis omninooue de bonis rebus et malis suaereret, e leatici tum vel promι esse a 3ι tra eo itisne cenaeret, et, si nιarini cognit essent, nihil tamen ad bene vivendunι quam inani in no nimium a firinavit, v xinis n. 204b. ronelai discipitius ab iis dictus esse videtur, qui omnem nilosopliomana memoram ad unam et conrunuam me essionem reVocare satagellant, V. Prolog. n. . Mistoxeni fides emi in no neoue in ceteris,mitae de Socratio a eona Tata sunt, sincera est, s Luzao Locu At II, p. 27 sqq.

D Eas vidit Pausanias I, 22 8 cf. IX, 35 2. - Do stipendiis et peregrinationibus Socraticos Plat Crit p. 2 Conv. p. 219 E; Antistia M. Amen. V, p. 216 Diog. I, II, 23, alios. - II. o. a. lir. n. 468 et 399. CL Plat Apol. p. 17 D Crito p. 52 E.

πλήθει ταῖρος τε καὶ ξυνέφυγε τὴν φυγhν ταύτην καιμεθ' υμῶν κατῆλθε καὶ ἴστε δὴ οἷος ν αιρεφῶν, ς στομος ἐφ' ὁ τι ὁρμήσειε καὶ δήποτε καὶ εἰς Λελφους ελθῶ, ἐτέλμησε το0το μαντεύσασθαι ' καὶ 3περ λέγω θορυβεῖτε. Ἀνδρες ρετο γὰρ δ εῖ τις μου εχ σοφώτερος ἀνεῖλεν - η Πυθία μηδένα σοφώτερον εἶναι. καὶ τούτων ἐρι ὁ δελφος μῖν αὐτο ουτο, μαρτυρήσει, πεδη κεῖνος τετελεύτηκε σκέψασθε δε - ενεκατα- λέγω μέλλω γὰρ μας διώξει, θεν μοι διωβολη γέγονεν ταυτα γαρ γ ἀκούσας ἐνεθυμούμην οὐ-τωσί τί ποτε λεγε ὁ θεύς καὶ τί ποτε αἰνίττεται; γBγα δ' οὐτε μέγα τε σμικρον ξυνοιδα ἐμαυτῶ σοφοςῶν. τί - ποτε λέγει φάσκων με σοφώτατον εἶναι οὐ γαρ δή που ψεύδεταί γε ἡ γαρ θέμις αὐτῶ. καὶ πολυν με χρόνον πύρουν τί ποτε λέγει ἔπειτα μόγις πανυ τὶ ζήτησιν αὐτο τοιαύτην τινὰ ἐτραπύμην. λθονεπέ τινα - δοκούντων σοφῶν εἶναι, ῶς ἐνταυθα, εἴπερ που ἐλεγξων τ μαντεῖον καὶ ἀποφανῶν τω χρησμῶ οτιουτοσὶ εμο σοφώτερός ἐστι, συ δ' ἐμε ἔφησθα διασκοπῶν - τολον μέματι γαρ οὐδεν δέομαι λέγει Ἀνδε τις - πολιτικῶν, πρὁ Ο ἐγ σκοπῶ τοιουτον τι

185쪽

ἔπαθον, ω νδρες Αθσαῖοι και διαλεγόμενος αὐ- ἔδοξέ μοι υτος ὁ ἀνh δοκεῖν με εἶναι σοφος ἄλλοις τε πολλοῖς ἀνθρώποις καὶ μάλιστα αυτω εἶναι δ' οὐ κὰπειτα πειρώμην αὐτω δεικνύναι, τι χιτ μεν εἰναι σοφύς, εἴη δ' οὐ ἐντευθεν ουν--τφ τε πηρούμην καὶ πολλοῖς - παρόντων προς ἐμαυτὁ δ' ὁ ἀπι- ἐλογιζύμην οτι τούτου με το ἀνθρώπου ἐγὼ σοφώτερός εἰμι κινδυνεύει με γαρ μῶν μετερος ἡδε καλ- κἀγαθον εἰ δεναι ἀλλ' υτος μεν Ιεταί τι εἰδεναι οὐκ εἰδώς γ δἐ ῶσπερ ουν οὐκ οἶδα, οἱδε οῖομαι ' ἔοικα γουν τούτου γε σμικρν τινι αὐτω τούτω σοφῶ τερος εἶναι, ora st- οιδα οὐδε χμα εχεναι ἐντεθθεν ἐπ'Ἀλλον ρα των ἐκείνου δοκούντων σοφωτέρω ειναι, καί μοι ταὐτα- τα ἔδοξε καὶ ἐνταυθα κἀκείνω καὶ δελοις πουλοῖς ἀπηχθόμην μετα ταυτα οὐν ηδη φεξης αἰσθα-νύμενος μεν καὶ λυπούμενος καὶ δεδι- τι ἀπηχθανόμην ομως δε ἀναγκαῖον εδύκει εἶναι δ το θεο περὶ πλείστου ποιεῖσθαι ἰτεον ὁν, σκοπο-τι τὸν χρη--τι λεγει, επὶ απαντας τούς τι δοκοθντας εἰδεναι καὶ τι κύνα - ἄνδρες Ἀθηναῖοι δε γαρ προς μας τει - θα λεγειν), ,hν ἐγὼ ἔπαθόν τι τοιουτον οι με μάλιστα εὐδοκιμοθντες ἔδοξάν μοι λίγου δώῖν του πλείστου ἐνδεεῖς ει- ωοοντι κατα τι θεμ, λλοι δε δοκοsντες φαυλότεροι, πιεικεστεροι εἶναι -δρες πρὸς τι φρονίμως ἔχειν δε- - τὴν ἐμ ν πλάνην ἐπιδειξαι, ῶσπερ πύνους τινας πονο τος ωα μοι καν ἐλεγκτος ήμαντεία γένοιτο μετα γαρ του πολιτικους ἐα ἐπι τους ποιητάς, τους τε - τραγωδιῶν καὶ τους των διουράμβων καὶ τω ὰλλους. ἐνταθθα ἐπ' αυτοφώρω κατα- λούμενος ἐμαυτον ἀμαθεστερον κείνων δντα αναλαμβάνων οὐν αὐτῶν τὰ ποιήματα, α μοι ἐδόκει μάλωτα πεπραγματε θαι αὐτοῖς, διηρμωνῶν αὐτους τί λέγοιεν ω' ἄμα τι και μανθάνοιμι παρ' αὐτῶν. αἰσχύνομαι ἐνυμῖν εἰπεῖν, Ἀνδρες, ἀληθε ομως δε ρητέον ώς ἔπος

186쪽

γα εἰπεῖν, λέγου αὐτῶν απαντες οἱ παρόντες α μιτυον ἔλεγον περὶ δε αυτοὶ πεποιήκεσαν ἔγνων ουν αυκαὶ περὶ των ποιητῶν ἐνὶ λέγω τουτο, τι υ σοφία ποιοῖεν, ποιοῖεν, αλλὰ φύσει τινὶ και ενθουσιάζοντες, ωσπερ οἱ θεομάντεις καὶ οἱ χοζύμωδοί καὶ γα ουτοι λεγουσι μεν πολλὰ και καλά. ισασι δε οὐδενῶν λέγουσι. τοιουτόν τί μοι φάaησαν πάθος καὶ οἱ ποιηταὶ πεπον- θύτες καὶ - θσθέμην αυτῶν ια την ποίησιν οἰομέ-νων καὶ τἄλλα σοφωτάτων εινα ἀνθρώπων α οὐκ ησαν. θα ουν καὶ ντεθθεν αὐτ αυτῶν οἰίμενος περιγεγονεναι, περ καὶ των πολιτικῶν τελευτῶν οὐν επὶ του χειροτέχνας ηα εμαυτ γαρ ξυνιδειν οὐδε επι- σταμίνω, ῶς ἔπος εἰπεῖν, τοsτους ὁ γ fδειν τι εὐρήσοιμι πολλὰ καὶ καλὰ πισταμένους καὶ τούτου μεν οὐκεψε θην, ἀλλ' πίσταντ ὰ γ' οὐκ πιστάμην, καί μου ταύτ σοφῶτεροι σαν ἀλλ Ἀνδρες Αθηναῖοι, ταυτύν μοι ἔδοξαν χειν μάρτVμα, περ καὶ οἱ ποιVταί κα οἱ γαθοι δημιουργοί. δια ὁ την τέχνην καλῶς εξεργάζεσθαι καστος ξίου καὶ ἁλλα τὰ μέγιστα σοφώτατος εἶναι καὶ αὐτῶν αἴτη πλημμελεια κείνην την σοφίαν ἀπέκρυπτεν. στ με μα-δν νερωταν περτο χρησμου πύτερα δεξαίμην ἄν οὐτως σπερ ἔχω χειν μήτε τι σοφὁ ὼν την κείνων οφίαν μήτε μαθης την

ἀμαθίαν - αμφότερα ὰ κεινοι χουσιν χειν. πεκρινάμην υν μαυτω καὶ τω χρησμω τι μοι λυσιτελοι ἄσπερ

ἔχω χειν. ε ταυτησὶ ὁ της ξετάσεως, ο νορες θη- ναῖοι πολλαὶ μεν ἀπἐχθειαί μοι γεγόνασι καὶ οιαι χαλεπώταται καὶ βαρύταται, στε πολλὰς διαβολὰς ἀπ' αὐ- των γεγονεναι, νομα ὁ τοὐτο λέγεσθαι σοφb εiναι. οῖονται γάρ με κάστοτε οἱ παρέντες ταDτα αὐτον εἶναι σοφὁ- ανυλλον ξελεγξω - δε κινδDνεύει, Ἀνδρες 'Αθηναῖοι, φ ντ λθεος σοφος εἰναι καὶ ν τω χρησμωτούτω τουτο λέγειν - τι η ανθρωπίνη σοφία λίγου τι- ν0 αξία στὶ καὶ ουδενός καὶ φαίνεται τοBτ' οὐ λεγειν

187쪽

ἀν Σωκράτη, προσκεχρῆσθαι δε τῶ μ ὀνόματι, με

παράδειγμα ποι μενος- ῶσπερ αν εἰ ειποι τι υτος

υμῶν - ἄνθρωποι, σοφώτατύς ἐστιν, στις σπερ Σωκράτης ἔγνωκενἈτι ουδενος ἀξιως ἐστι τ' ἀληθεία προς σοφίαν ταυτ' ὁ ἐγ με ἔτι και νυν περιι- ζη τῶκαι ερευνῶ κατὰ τον θεόν, κα των ἀστῶν κά των ξένων αν τινα Οἶωμαι σοφον εἶναι κά ἐπειδάν μοι μὴ δοκη τω θεῶ βοηθῶ ἐνδείκνυμαι - ου ἔστι σοφός. και π ταύτης της ἀσχολίας οὐτε τι - της πέλεως πραξαί μοι σχολὴ γέγονεν ξιον λύγου με των οἰκείων ἡ λλ' εν πενία μυρία εἰμὶ δια την του θεο λατρείαν προς ὁ τούτοις οἱ νεοι μοι ἐπακολουθοειπες ο μάλιστα σχολή ἐστιν, οι - πλουσιωτάτων αὐτόματοι χαίρουσιν ἀκούοντες ξεταζομένων ων ανθρώπων και αὐτοι πολλάκις με μιμοέμενοι εἶτ' ἐπιχειρ σιν δε- λους ξετάζειν - κὰπειτα οἶμαι. εὐρίσκουσι πολλη ἀφθονίαν οἰομενων με εἰδέναι τι ανθρώπων εἰδμων

κράτης τίς ἐστι μιαρώτατος κά διαφθείρει τους νεους κά ἐπειδάν τις αὐτους ἐρωτ* ὁ τι ποιῶ κά ο τι διω-τκ- τὰ κατὰ πάντων των φιλοσοφούντων πρύχειρα ταυτα λεγουσιν. τι τὰ μετίωρ κά τὰ - γης, και θεους μὴ νομίζειν, και ὁ ηττω λόγον κρείττω ποιεῖν .τὰ γὰρ ἀληθη, οἶμαι, οὐκ αν ἐειλοιεν λεγειν, τι κατάδηλοι γίπονται προσποιούμενοι με εἰδεναι, εiδότες δεουδέν με - οἶμαι, φιλέτιμι δντες και σφοδροὶ κά, πολλοί, και ξυντεταμένως και πιθανῶς λέγοντες περὶ ἐμου ἐμπεπλήκασιν μῶν τὰ τ κά πάλαι και σφοδρῶς διαβάλλοντες ἐκ τούτων κά Μέλητές μοι ἐπέθετοκά υνυτος κά Λύκων, ἐλητος μεν περ των ποιητῶνἁχθόμενος υνυτος δε περ των δημιουργῶν και - πολιτικῶν, Λύκων δε περ τῶν ρητύρων .

188쪽

C. F. Hermann de Aeschinis Socratici roliquiis, Gov. 1850, do Phaodono n. 242, do Euclido n. 29. - CL Apolog. p. 18 B si,

ubi niultos sibi lain pridci adversarios et accusatores exstitisso dicit, a quibus instipatuna misso ristopnanem comicum, cuius Nu-ue priore odition doctas osso constat Ol. 89, 1, a Cni'. a. 423.

189쪽

Quod dioeliant e nn o Wτω λόγον κρείrrω ποιεῖν, id de Protagora Socratem civem, in mi omne promiscue Ulosopni a s phistae plecterentur, malitiose translaturi est, . n. 181, noti, rei Quaesti Protag. p. 142 sq. ra erέωρα sunt physicoriun, veluti Anaxagorae et Archelai, at nilosoplitam suam Athenis professi erant. Propter impietatem et aureisinum plures ante SocratemonDIosopni thenis eteo errant, in Anaxagori n. 47, in Hippono n. 73, not. Addo Protagoram Sophisian n. IM et Diogoram, num, o mi dixit ii Ber ora Com. Att. Antiq. p. 171 sqq. f Meletus optimi inri naven Iminroe, non Maeroς, V. Belth. Comin. in Plat Eustrant . p. 351 16 ero poeta tragicus, inter aequale satis celeber Anytiis et inter opi es et inter cives ad Muna spectauilis erat, cum divitia a patre opuleio comparatae

eadem a mi industria angorentur, ad summos ceter Myrin in civistate nonores provecto, sed a studiis livoridioribus alieno et nilosophorum omnium contemtore. De L.ycorio Aetore pariam onstat. CL C. F. Hermanesili, Socratis,aecusatoribus, Gotti in 1. Iect 18 gis.197 en Meni. Soci: I e. I. g. I. Πολλάκις θαύμασα τίσι ποτε ὁγοις - ναίους ἔπεισαν οἱ γραψάμενοι Σωκράτην ς ξιος εἶ θανάτου τη πύλει η μεν γαρ γραφηκα αὐτο τοιάδε τις w 'Aδικεῖ Σωκράτης ους μεν πόλις νομίζει θεους οὐ νομίζων, τερα δε καινα δαι--νια εἰσφέρων ἀδικεῖ δε καὶ το ' νεους διαφθείρων .2. Πρῶτον μεν ουν, οὐκ νόμιζεν ουλή πύλις νομι- ζει θεούς πο- ποτ' εχρήσαντο τεκμηρίω θυων τε γαρ φανερος ἡ πολλάκις μεν οἴκοι πολλάκις δε ἐπὶ τῶν κοι

νῶν τῆς πόλεως βωμῶν, καὶ μαντικο χρώμενος οfκ ἀφα-νhς διετεθρύλπο γαρ ῶς φαίη Σωκράτης το δαιμό-

νω- εαυτ σημαίνεω θεν δη και μάλιστά μοι δοκουσιν αὐτιν αἰτιάσασθαι καινα δαιμόνια εἰσφέρειν. 3. ὁ δ' οὐδὲν καινέτερον εἰσεφερε τῶν ὰλλωπι σοι μαντικυ νομίζοντες οἰωνοῖς τε χρῶνται καὶ φημα και συμβόλοις καὶ θυσίαις ουτοί τε γαρ υπολαμβάνουσιν οὐ το - νιθας οὐδε - ς πα- τας εἰδέναι τα συμφέροντα τοῖς μαντευομένοις, ἀλλα τους θεοὶ, δια τούτων αὐτα σημαι- νειν, κἀκεῖνος δε ολως νόμιζεν. 4. αλλ' ο μεν πλει- στοί φασιν - τε τῶν ρνίθων και τῶ ἀπαντώντων

190쪽

ἀποτρέπεσθαι τε καὶ προτρέπεσθαι, Σωκράτης δε σπερ ἐγίγνωσκεν, ἴτω ἔλεγε το δαιμόνιον γαρ ἔφη σημαί

νειν. και πολλοῖς των ξυνόντων προηγόρευε α μεν ποιειν ' τα δε- ποιεῖν, ως του δαιμονίου προσημαίνοντος ' καὶ τοῖς μεν πειθομενοις αὐτῶ συνεφερε, τοις δε

πειθομενοι μετέμελε. b. 2 I. Θαυμαστδν δε αἴ- νεταί μοι και τι πεισθῆναί τινας ς Σωκράτης τους

νέους διέφθειρεν ος προς τοῖς εἰρημένοις πρῶτον μεναφροδιοίων και γαστρὸς πάντων ἀνθρώπων ἐγκρατέστατος ἰν, εἶτα προς χειμῶνα καὶ θερος καὶ πάντας πίνους

καρτερικῶτατος, ετ δε πως ὁ μετρίων δεῖσθαι πεπαιδευμένος ουτως, στε πάνυ μικρα κεκτημενος πάνυ ὐαδίως ἔχειν ἀρκοοντα. 2. πῶς οὐλαμος - τοιο0τος ὰλ

λους αν η ἀσεβεῖς η παρανέμους η λίχνους ' ἀφροδι

σίων κρατεις θ προς το πονεῖν μαλακους ποίησεν ἀλλ' ἔπαυσε με τούτων πολλούς, ρετῆς ποιήσας ἐπιθυμεῖν

καὶ ἐλπίδας παρασχών, αν εαυτῶν ἐπιμελῶνται καλους κἀγαθους σεσθαι. 3. καίτοι γε οὐδε πῶποτε πέσχετο διδάσκαλος εἶναι β τούτου, ἀλλα τω φανερος εἶναι τοιουτος - ἐλπίζειν ἐποίει τους συνδιατρίβοντας αυτ μιμουμενους κεῖνον τοιούσδε γενήσεσθαι.

a Ipsa ἀντωμοσία vecta posuit, sicuti essiun Plato pol. p. 24 B taenavoratius ap. Dire L. II, 40, qui ea ex scripto exemplo,

Attionis in Metro asservato, exscripserat: τάδε ἐγράψαr καὶ ἀνrωμδ-oato vulgo dνθωμοὶπῆσαro. f. Meio Sonoena Ati P e. p. 628 sq. Manto Mεὶ o Imrθεν Σωκράrη vulgo Σωκράret, V. Meio Schoem. 1Md. Σωφρονίσκου Ἀλωπεκῆθεν ἀδικεῖ Σωκρdrης Ους μεν ἡ πόλις νομίζει θεους ο νομίζων, ἴrερα δε καινὰ δαιμόνια εἰσηγουμενος' δικεῖ δε καὶ τους νέους διαφθείρων τίμημα Miv-rος. - a Semper adiectivo poni hoc vocabulum emae in ullo Xenopuontis, Platonia in vo scriptoris acvialis loco s stantivo accipi detri re monitu Sollicierinacli Translati lat. I, 2, p. 432 sq.edit sec. Sulsintelligerulum cst σημεῖον, quod interitum additur,