Historia philosophiae Graecae et Romanae

211쪽

νον τραχειαν κίνησιν. Aristocles ap. Eliseb. r. Ev. XIV I8. ρεις γαρ se. O 'Aρίστιππος καταστάσεις εἶναι περὶ την μετερα συγκρασιν ' μίαν μεν καθ'-ἀλγου- μεν εοικυῖαν τω κατα θάλασσαν χειμῶνι, τέραν δέ καθ'

ην δόμεθα, τω λείω κυματι ἀφομοι μενοι εἶναι γαμλείαν κίνησιν την ήδονὴν οὐρίω παραβαλλομένην νεμῶ τὴν δε τρίτην μεσην εἶναι κατάστασιν καθ' ην οὐτε , γουμεν οὐτε δύμεθα, αλπη παραπλησίαν ουσαν. Diog. I, II, 89. , δε του ἀλγουντος πεξαίρεσις. εχηται παρ' Ἐπικουρω, δοκεῖ αἱ τοῖς μνύναι δονή, ουδε

ἀηδονία ἀλγηδών ἐν κινησε γαρ εἶναι αμφύτερα, hosσης της ἀπονίας η τῆς ἀηδονίας κινήσεως, ἐπεὶ φέπο-

νέα οιονε καθεύδοντδ εστι κατάστασις.

Vides altoriani caput, quod crat περὶ παθων, comprehemiisse doni itiones voluptatis et doloris in iuimas id potissimum egisse videntur, ut Voluptatem aliquid per se esse, non sola privatione doloris torminari demonstrarcnt. Dixcri quispiam dissentire Diogenen L. II, si et Aristoclem nostra loco quo una es Sext nap. a lv. Matii. VII, 199), quomini ille ponit Do πάθη, hic tres cara- στάσεις. Sed παθος ex sentcntia Cyrenaicoriani ea animi condicio non dici potest, maae est modia inter Voluptatem et dolorem , propterea Iol naeo non sentitur. Accuratius igitur Diog. I, II, 85do Aristippo: εχος δ' πέφαινε ην λείαν κίνησιν εις αἴσθησιν

216 Diog. I, Η, 88. Εἶναι δε την δονhν ἀγαθον κανἀπωτων ἀσχημοτάτων γένηται. εἰ γα και η πραξις τοπος εχ αλλ' οὐν η δον δι' αυτ, αιρετ καιdγαθόν. 93. μηδέν τε εἶναι φύσει δίκαιον η καλὰν αἰσχρύν, ἀλλα νύμω και θει ὁ μέντοι σπουδαῖος Οὐδενἀτοπον πράξει δια τα ἐπικειμενας ζημίας και δόξας μ' εἶναι δε ὁ σοφόν. 89 δυνασθαι δε φασι καὶ τὴν ήδονήν τινας μ αἱρεῖσθαι κάτα διαστροφήν ). l. 'Αρέσκει

δ' αὐτοῖς μήτε τον σοφον πάντα δέως ζῆν μήτε πάντα

Ηo est, o perversitatem animi.

212쪽

φαολον ἐπιπύνως ἀλλα κατα τὰ πλεῖμον ἀρκει δὲ κανκατα μίαν τις προσπίπτουσαν δέως ἐπανάγη ) τὴν φρύνησιν ἀγαθι με εἶναι λέγουσιν οὐ δι' εαυτhν δε αἱρετήν ἀλλα δια τα ξ αὐτης περιγιγνύμενα. - φίλοντος χρείας νεκα και γαρ μέρος σώματος μεχρις αν παρη ἀσπάζεσθαι. - ρετῶν ἐνί- και περὶ τους φρονας συνίστασθαι την σωματικhν ἄσκησιν συμβάλλεσθαι προ αρετης ἀνήλ πιν τον σοφον μήτε φθονήσειν μήτε ἐρα-ζσεσθαι η δεισιδαιμονήσειν ' γίγνεσθαι γαρ ταμα

παρα κενθ δόξαν λυπήσεσθαι, τοι και φοβήσεσθαι φυσικῶς γαρ γίγνεσθαι 92. και τον πλουτον δὲ ποιητικδν δονῆς εἶναι οὐ δι' αυτον αἱρετονἈντα. 12. ταὰριστα πετίθετο se. ὁ Ἀρίστιππος τῆ θυγατρι υρήτν

συνασκῶν αὐτην περοπτικhν του πλεονος εἶναι. Am-

stipp. p. Stob. Seon XVll, 8. Κρατεῖ δοiης οὐχ ὁ ἀπεχόμενος, ἀλλ' ὁ χρώμενος μεν, μη προεκφερύμενος δέ ἄσπερ και νεὼς και Ἀπολοψ ὁ μὴ χρώμενος, ἀλλ'

ὁ μετάγων ποι βουλεται.

ομοίως βιωσόμεθα. Et patriae quoque Maioren suis commonlibat,ib. 89. - l, Sensus Sapiens invidia etc. Ialiora nun daam, pendet enim in hisco a sola opinion inani sed metuit c dolet, quippo in quibus pendeat a natura.Cemiatur ex is locis doctrinam do sapiente pertinuisse ad caput περὶ ων πράξεων. Mores et Virtutes per so non aestimantur, sed ita demum, si voluptates indo emciantur. Virtus Cyrenaicis ea potissimum animi agiluato et hauditate aestimauatur, qua quia currus aeriau nasciuo naviter a se propellcio voluptates penitus uris hilaritor tuo octore calicat, εὶ προσπεσον ευ διαrιθίμενος, 1alis erat ipse Cyrenaicoriam princeps, v. n. 211. Inutiligendum ille voluptati esse, non inserviendum discipuli praiecipiebat teniperantianique apprimo commettilabo b Diog. L. II, 69. 7b;Ρlut de Cupi l. Divii 3 Hotat. p. I, 1, 18. Emperius malit ἐπαναλάβρ, ,id est, tollere et in usum suum

213쪽

217 Sext. nap. adv.main. VII, HI Φασὶν ὁ ΟΩ - ρηναλ. κριτήρια εἶναι τὰ πάθη καὶ μόνα καταλαμβάνεισθαι και ἀδιάψευστα τυγχάνειν των δε πεποιηκότων ταπάθη μηδεν εἶναι καταληπτὁ μηδε ἀδιάψευστον. τιμεν α λευκαινύμεθα, φασί, καὶ γλυκας ὁμεθα, δυνατον λέγειν ἀδιαψευστως καὶ ἀνεξελέγκτως- τι δε τι ἐμποιητι- κδ το πάθους λευκόν ἐστιν η γλυκύ ἐστιν, οὐχ οIόν τ' ἀποφαίνεσθαι. 92 εἰκὸς γαρ ἐστι και -δ, λευκοστινα λευκαντικος διατεθῆναι καὶ - μὴ γλυκεος γλυκανθη- ναι καθὰ γαρ ὁ μεν σκοτωθεις καὶ ἰκτεριων χραντικῶς - πάντων κινεῖται, ὁ δε φθαλμιῶν ἐρυθαίνεται ὁ δε παραπιεσας τον φθαλμον - δυοῖν κινεῖται ὁ δε μεμηνως δισσὰς ρ τὰς Θήβας ' καὶ δισσον,--τάζεται τον λιον επι πάντων δε τούτων το μεν - τύδετι πάσχουσιν, οἷον χραίνονται νερυθαίνονται δυὰ- ζονται ἀληθές τι δε τι χρόν ἐστι τι κινουν αὐτους ἐνερευθες η διπλοsν ψευδος ειναι νενόμισται οἴτω καιημας εὐλογώτατον ἐστι πλεον των οικείων παθῶν μηδεν λαμβάνειν δύνασθαι. 95. ἔνθεν οέδε κριτηριύν φασιν εἶναι κοινον ἀνθρώπων, νόματα δε κοινὰ τίθεσθαι τοις κρίμασιν. 196. λευκον μεν γάρ τι καὶ γλυκυ καλουσι κοινῶς πάντες, κοινον δε τι λευκον γλυκυ υκ ἔχουσιν καστος γὰρ το ἰδίου πάθους αντιλαμβάνεται. Ivid. VI, 53. οι τε γὰρ π τῆς Κυρήνης φιλύσοφοι μέν φασὶν πάρχειν τα πάθη υλλο δε υδεν- θεν καιτην φων ' μ ουσαν πάθος, αλλὰ πάθους ποιητικήν, μη γίγνεοθα των παρκτῶν.

tinctii liis doctrina edi atrίων, 1ae esse rideri posse causas remit concedit, cognosci posse negat, physicam igitur omnem donnedio tollit Patet Cyrenaicos hac pari proxime a Prmtagorae sophisulatis abesse. - nuntiatiun quod in extrensis apud Sext Euip. legitur VI, 53), non tam ipsoriam Cyrenaicoriam esse videtur, quam Dieu Pentlietini, es Eurip. Bacch. V. 16.

214쪽

Si xti liaee i x prauu rissis IH ludentis. Si illinus, uixeris Cyrenai-- in io vel nax lino Opilistariani argutias iniitatos osηe, quod nolitana esse quident con inunia uiuuitibus ilice int, delirile veroliae marsus tolletiarit, eum Oeen esse negarent. o. Theodorei.

κύσμον κλεψειν τε και μοιχευσειν και ἱεροσυλήσειν ν

καιρῶ μηδεν γαρ τούτων φύσει αἰσχρον εἶναι της επ' αὐτοῖς δύξης αἰρομίνης, Ι σύγκειται νεκα τη των φρύ- νων συνοχης φανερῶς δε τοις ρωμενοις νευ πάσης υφοράσεως χρήσεσθαι τον σοφύν.

Diog. L. II, 3. M δε θησιακοι λεγύμενοι σκο- 219 που με εἶχον τους αυτούς, δονην και πίνον. 94 τλη εὐδαιμονίαν λως δύνατον εἶναι τι με γαρ σῶμα πολλῶν ἀναπεπλῆσθαι παθημάτων την δε υχην συμπαθεῖν τω σώματι και ταράττεσθαι, τὴν δε τύχην πολλα των κατ' ελπίδα κωλύειν, στε δια αὐτα νύπαρκτον την εὐδαιμονίαν εἶναι την τε ζωην και τον

θάνατον αἱρετόν. φυσει τε υδεν ὁ η ἀηδες πελάμ-

215쪽

βανον δια δε σπάνιν η ξενισμον η κύρον του μεν δε- σθαι τους δ' ἀηδῶς ἔχειν πενίαν και πλουτοτ προς ηδο- νης λύγον εἶναι οὐδέν - γα διαφερόντως ηδεσθαι τους πλουσίους η του πένητας δουλείαν ἐπίσης λευθερία διάφορον προς δονης μέτρον, και εὐγένειαν δυσγενεία και δόξαν ἀδοξία. o. καὶ τω μεν ῆφρονι τι ζῆν λυσιτελες εἶναι, τω δε φρονίμω ἀδιάφορον τόν τε σοφονέα οὐ νεκα πάντα πράξειν οὐδένα γαρ γεῖσθαι των ἀλλων ἐπίσης ξιον αὐτω καν γαρ τα μέγιστα δοκηπαρά του καρπουσθαι μη εἶναι αντάξια - αυτὸς παρή-nu. ελεγον τὰ μαρτήματα συγγνώμης τυγχάνειν οὐ γαρ κοντα μαρτάνειν, αλλὰ τινι πάθει κατηναγκα-σμίνον'). καὶ μη μωήσειν μαλλον δε μεταδδάξειν τίν τε σοφον osτω πλεονάσειν ἐν τῆ - αγαθῶν ἱρε- σει ῶς ἐν το των κακῶν φυγη τελος τιθέμενον, μhἐπιπύνως ζῆν μηδε λυπηρῶς 96.4ὰ περιγίγνεσθαι τοiς ἀδιαφορήσασι περὶ τα ποιητικα τῆς δονης.

Extrema non concinunt cum antocedentitiis, ut videantur Eonclusione tantum ex Vogesiae principiis facta poni. De vitae contenatu, quera prae se sciebant Hegesiaci V. n. 212, not. e. e. Anni corol.

220 Cleni Alex. Strorn. II, p. 4l B. οἱ δε Ἀννικἐρειοι καλούμενοι κ της Κυρηναῖκης διαδοχῆς του μεν λουβίου ἐλος ἐδεν ρισμένον ταξαν Ἀκάστης δε πράξεως ἴδιον πάρχειν τέλος την ἐκ τῆς πράξεως περιγιγνομἐνηνήδονην ουτοι οἱ Κυρηναῖκοὶ ὁ δρον τῆς δονης Ἐπικουρου, τοsτ εστι τὴν του ἀλγουντος πεξαίρεσιν ἀθε-τοθσιν νεκρο κατάστασιν ποκαλο τες χαίρειν γαρ

Ost μὴ μύνω ἐπι δοναῖς ἀλλα καὶ ἐπὶ ὁμιλίαις καὶ hr φιλοτιμίαις. Diος. L. II 06. πέλιπον δε καὶ τι λιαν ἐν βίω καὶ χάριν και πρὁ γονέας τιμην καὶ περπατρίδος τι πρήξειν-οθεν δια ταυτα, καν χλήσεις ανα-

216쪽

δέξοται ὁ σοφός, ουδεν ῆττον εὐδαιμονησει, καν λίγαροεα περιγενηται-οτν τήν τε του φίλου εὐδαιμονίαν δι' αυτὴν, εἶναι αἱρετε μηδε γαρ αισθητὴν τω πελας πάρχειν μὴ εἶναι τε αυτάρκη τον λόγον προς-δθαρρῆσαι και η των πολλῶν δύρης περάνω γενέσθαι. δεῖν δ' ἀνεθίζεσθαι δια την ἐκ πολλο συντραφεισανημῖν φαύλην διάθεσιν. I. τύν τε φίλον μὴ δῶ τας χρείας μόνον ἀποδέχεσθαι - πολειπουσῶν, ἐπιπιρε-

φεσθαι, ἀλλα και παρα τὴν γεγονυῖαν εὐνοιαν η ενεκα και πύνους πομενεῖν καίτοι τιθεμενον δονὴν τελος

και ἀχθύμενον ἐπὶ τ στέρεσθαι αυτης δμως κουσίως υπομένειν δια την προς ὁ φίλον στοργήν .

Misis o puta ea tolli via antea ex Annicorulis noluino disputauantur, amici elicuatoin per so non appctendatu esse Arni- euia enim non coleii la est nisi pri Pter Voluptatena, qua ex amici caritate percipitur.

Diog. I. VI, 1. 'Aντισθενης - Ἀθηναῖος ἐλεγετ 221δ' ου εἶναι ἰθαγενής . - - ουτος κατ' ἀρχας μενηκουσε Γοργίου του ρητορος, θεν τ ρητορικον ειδος εν τοις διαλέγοις ἐπιφερει. 2. στερον δε παρεβαλε Σωκράτει κά τοσουτον νατο αὐτοs. στε παρίνει τοις μαθηταῖς γενεσθαι αὐτω προς Σωκράτην συμμαθητάς οἰκων τ' ἐν Πειραιεῖ καθ' κάστην ημέραν τους τετταρήκοντα σταδίους ἀνιδεν κου Σωκράτους, παρ' ου και ὁ

καρτερικον λαβὼν κά το ἀπαθες ζηλώσας κατηρξε πρῶτος του κυνισμοθ. . στρέψαντος αὐτο τ διερρωγος

το τρίβωνος εἰς το προφανες Σωκράτης ἰδών φησιν πιο σου δια το τρίβωνος τὴν φιλοδοξίαν. 3. διελε-

γετο δ' εν ω Κυνοσάργει γυμνασίω μικρὼν ἀποθεν τῶν πυλῶν ' θεν τινες και τhν κυνικην φασιν εντεθθεν νο- μασθῆναι αὐτός, ἐπεκαλεῖτο υπλοκύων και πρῶτος εδίπλωσε τον τρίβωνα, - και μή τω χρητο, βάκτρον ανελαβε και πήραν. I5. φέρονται δ' αfetos

217쪽

συγγράμματα τύμοι δέκα . 18. ὁ ψων δὲ δια ὁ πλη-

θος se. των αὐτο συγγραμμάτων ἐπιτιμῶν αὐτω παν

τοφυ φλἐδονά φησιν αὐτόν.

a Mater erat Thracia Diog. Li. VI, 1 Suid. V. Ma rισθένης. IuVenis pugna ad Tanagram coinnussae a. 426 intersuiu ra, Cynosargos erat gymnasium subuctanum Hereuli acriam, quo utebantur o νόθοι, o massius erat Antisthenes V. Iul. V. Themist. 1. Aliis Cynici dici videbantur propter mores Pias caninos, allia propter dicacitatem, v SGOI Aristo p. 23 r. Philoponus ibid. p. 35. Pera et baculus Cynica familiae anotam insignia erant, V. Appillei de Magia p. 26 Bip. - Decem tomis a grammaticis digesta erant. Alia ad mores, alia ad artem oratoriam, alia ad onieri interpretationem pertinebant. In ilialogis ad disciplinam moralem gravissimus erati me ceteris laudatvi Herculos dialogus, ii dens Cyriaca sectae Pans patronus esse putabatur, v. n. 224 225 Lobec Aglaoph. p. 159 h. Praeter eum citantur rus, Aspasia, lysses cet. semc ὁ φυσικος λόγος, . n. 227. Grammatici Antisthenem inter optimos Attici sermonis auctores numerabant, V. Phrynichus p Phot Bibl. p. 101la Belia. Qua nune sub eius nonaine feruntur declaniationes duisium est an sint genuinae s. F. do Antistilenis Socratici vita et doctrina, Cotil. 1841 A. IV. IVinchelaiann Antiasterna stagmenta, Turini 1842.222 Diog. L. VI, 20 ιογενης - Σινωπεύς - - 21. γενόμενος δε Αθήνμιν Αντισθένει παρεβαλε. τουντεθθεν διήκουσεν αὐτου και ἄτε φυγας, ῶρμησεν επι τον υτελῆ βίον. l. τον αὐτον χαρακτῆρα του βίου

λέγων διεξάγειν ονπερ α ιρακλῆς μηδεν ἐλευθερίας προκρίνων'. 9. ημήτριος δ' εν τοῖς Ομωνύμοις φοσὶ τῆς αυτης μίρας Αλέξανδρον μεν εν Βαβυλῶνι, ιογε-

νην δ' ἐν Κορίνθω τελευτῆσαι - - 80. Σωσικράτης δε - και Σάτυρος - οὐδεν εἶναι ιογενου se. --

γραμμή φασί ' 5 Κράτης - Θοβαῖος, και ουτος - ελλογίμων το Κυνος μαθητῶν .

a Libertas illa in quo consistat intelligitur ex . 226. Eodem facit παρρησία quani dicebant h. e. libertas dicendi, V. Iriog. I.. VI, 69 de Diogeno Cynico: ἐρωrηθεὶς τί κάλχ oro ἐν ἀνθρώποι,, ἔφη, παρρησία, Lucian Dial. Mort. XI, 3, ubi Diogenes ab Antistheno, Cratos a Diogene hereditariam dicitur accepisse ooφιαν, Diyiliaeum Corale

218쪽

aurάρκειαν ἀχήθειαν, παρρησίαν, ἐλευθερίαν. Et dicitur Diomnes etiam longe dicaeso atque Morinor Antisthene suisse, v. Dio Chrysost VIII, p. 275 R. - a Multa scripta Diogeni a veteribus tribuebantur, de anaias an genuina essent necne diverso iudicabatur. Multae otiani sententiae modo Antistheni mino Diogeni tribuuntur. De vita a moribus t Goeitling Dimenea d. Cmniare Od. d. Philos. d. friata Procilariata, Maman. Abh. I, p. 251 - 277. - Alios praeter hosce unicos nominat Diog. L. VI, 2 sqq. 9 sqq.

Diog. L. VI, 103. ρέσκει ουν αὐτοῖς τοις - 223νικοῖς τι λογικον καὶ τον φυσικον τόπον περιαιρεῖν - μήνω δε προσέχειν τω θικῶ καὶ περ τινες ἐπὶ Σωκράτους τοsτο ιοκλῆς ἐπὶ Λιογένους αναγράφε τουτον φάσκων λέγειν, εἰ ζφεῖνο τι τοι ἐν μεγάροιο κακόν, γαθόν τε τέτυκται. παραιτουνται δε καὶ τα ἐγκύκλια μαθήματα γράμματα γουν μὴ μανθάνειν φασκεν ο υντισθἐνης τους σῶφρονας γενομενους, να μη διαστρέφοιντο τοῖς ἀλλοτρίοις.

Sintilia leguntur p. Diog. i. VI, 11 Sod utilentii in innius aucta esse, ad moros unicos a posterioribus traxnslato quod demum prae se serebant littorariti fastidio Antisthenes etsi a Ciceron ad Att. XII, 38 4 dicitur homo curiis magi Wιam eruditus, tamen multam litteria operiim navavit, ut docent vel libroriini tituli noniinatim iis Ia ad rhetoricani faciebanti equo omnemroiecit physicam neque logicani, cf. n. 227 228.

Diog. L. Vt, I 04. ρέσκει δ' αὐτοῖς sc τοις - 224νικοῖς καὶ τέλος εἶναι ὁ κατ ρετὴν ζην, ς'Aντισθἐνης φησὶν ἐν τ;υρακλει. 2. Kαι τι ὁ πόνος ἀγαθὸν συνέστησε sc ὁ Ἀντισθένης δια του μεγάλου ρακλέους καὶ το Κύρου τι με ἀπ των Ἐλλήνων ὁ δὲ ἀπωτων βαρβάρων ελκύσας - - 3. Ἐλεγε τε συ ρεχές, Μανείην μαλλον η σθείην. Xenoph. Sump. 4 41 Loquitur Antisthenes. Καὶ γαρ ταν δυπαθῆσαι βουληθῶ ἐκ τῆς γορst τα τίμια νοομαι πολυτεληγα γίγνεται), ἀλλ' ἐκ τῆς ψυχρος ταμιεύομαι. καὶ πολυπλεῖον διαφέρει προς δονήν, ταν ἀναμείνας τι δεηθη- ναι προσφέρωμαι λοταν τινι τὴν τιμίων χρῶμαι-

219쪽

42 ἀλλα μὴν και πολυ δικαιοτερους γε εἰκος εἶναι τους εὐτελειαν μὰλλον η πολυχρηματίαν σκοπο τας ου γαρ μάλιστα τα παρόντα ρκει, κιστα των αλλοτρίων ρε- γονται. 43. ξιον δ' εννοῆσαι καὶ λευθερίους

τοιουτος πλοειος παρεχεται. Antisthenes ap. Stob Semn.

sc ἔλεγεν ὁ Λιογένης ἀντὶ των χρηστων πόνων τους κατὰ φύσιν λομενους α ευδαιμονως παρα τὴν νοιαν κακοδαιμονοθοι. κά γαρ ίτ της δονης η καταφρύ-

νησις δυτάτη προμελετηθεῖσα, και ῶσπερ οἱ συνεθισθἐν- τες δεως ζῆν ἀηδῶς επι τοὐναντίον μετίασιν, ουτως οἱ τουναντίον ἀσκηθέωτες διον αυτ- - δονῶν κατα

Sinailia laeua respicit Plato Phileb. p. 44, ubi mentini eorum, mi voluptatem oνδὸν ἡγιε, esse statuerant. Item Arist. Etli. te. X, 1. οἱ μεν γαρ αγαθον δονην λέγουσιν, οἱ δ' ξ εναντίας κομιδ φαυλον, οἱ μεν ἴσως πεπεισμένοι Ουrω καὶ ἐχειν οὐδἡ ιο- μενοι βέλτιον εἶναι πρός ον βίον μῶν σποφαίνειν την δονηνων φαύiων, καὶ εἰ μη orιπι ρεπειν ρορ Ους πολλοδ πρὼς αὐτὴν καὶ δοτὶευειν ταῖς δοναῖς, δῶ eῖν εἰ τοὐνανrίον γε μ' ἐλθεῖν γαρ ἄν Drως ἐπὶ τ μέσον. Quod bonum in Iabore ninlumi voluptate ponebant, apertum est contra Cyrenai a tendere sodcave putes omnem a Cynicis voluptatem spIetam esse. liud uni- taxat Oluptariunt quaerebatur iam Uao i se liuerentur hontinus do vulgo; s. Antisthenis dictiun ap. Stob. I. I.

. 225 Diog. L. VI I05. ρἐσκει δε αὐτοῖς και την ἀρετην δῶ τὴν εἶναι, καθὰ φησιν Ἀντισθένης ἐν τω μακλεῖ καὶ ἀναπόβλητον πάρχειν ἀξιεραστύ τε τον σοφον καὶ ἀναμάρτητον καὶ φίλον τω ὁμοίω. ὲ τήν τε ρετηντων πων εἶναι, μήτε λύγων πλείστων δεομενην μήτε μαθημάτων. 3. τειχος σφαλεστατον φρύνησιν μήτε γαρ καταρρειν μήτε προδίδοσθαι τείχη κατασκευαστέον

220쪽

βρόχον. Diog. L. VI, D. Aιττὴν δε ελεγεν se vG εινα τον ἀσκησιν, τὴν μεν ψυχικήν, την δε σωματικήν - εἶναι ν τελη θν τερα χωρὶς της τέρας. - - 1 ουδεν γε μην ἔλεγε το παμπαν ἐν τω βίω χωρις ἀσκήσεως κατορθουσθαι δυνατην δε ταυτην πανἐκνικῆσαι. I. ἐρωτηθῶ se. ὁ Ἀντισθενης τι των μαθημάτων ἀναγκαύτατον, ἔφη, T κακὰ ἀπομαθειν ). 8. ἐρ--ψ πό του τί ποιῶν καλος κάγωθὸς σοιτο, ἔφη, Εἰ τα κακὰ ἁ ἔχεις στι φευκτἁ ἐστι μάθοις παρὰ των ἰύλων.

Consenserint igitur cum Socrate in eo quod virtutem constan-ieni φρόνησιν esse et doceri posse docebant; huainquam in inceret relinquebatur quanam in o φρόνησti ponenda Asset. Id notat

νησιῶ, - ἴr γε - i Osto ηγούμενοι - ἔχουσι εἰραιροι φρόνησιs au αναγκάζονra rεievrctvr- ην του γαλ φάναι. Propterea Antisthenes statuisse videtur virtutem positam esse in eo, ut malum dedoceamus, cum Diogenes contra nonainea exercitatione virtutem sivi conciliare posse diceret.

Diog. I. VI, II. υτάρκη γαρ την ἀρετ ν εἶναι πρ0 226 εὐδαιμονίαν μηδενος προσδεομενην τι- Σωκρατικης ἰσχυος - την τ' ἀδοξίαν ἀγαθὼν και ἴσον τω πόνω . 105. ρέσκει αὐτοῖς και λιτῶς βιοθν αὐτάρκεσι χρωμένοις σιτίοις και τρίβωσι μύνοις πλούτου και δόξης καιευγενείας καταφρονοίσιν. ενιοι γουν και βοτάναις καὶ παπτάπασιν δατι χρῶνται ψυχρῶ σκεπαις τε ταῖς τυχουσαι καὶ πίθοις, καθάπερ ιογενης δ εφασκε θεῶν μενῖδιον εἶναι μηδενος δεῖσθαι, των δε θεοῖς ὁμοίων το δείγων χροζειν' - - τὰ δὲ μεταρὶ ἀρετης καὶ κακίας

ἀδιάφορα λέγουσιν. II. τὸν σοφον ου κατα τους κHμένους νόμους πολιτεύσεσθαι, αλλὰ κατὰ τυν της ἀρετῆς.