장음표시 사용
201쪽
205 Xenoph. Memor. I, 1 19. Ἀαι γαρ ἐπιμελεῖσθαι θεους ἐνύμιζεν ανθρώπων ου δν ρύπον - πολλοὶ
νομίζουσιν ουτοι με γαρ ωνται τους θεους τ μεν εἰδέναι τα δ' οὐκ εἰδέναι Σωκράτης ὁ πάντα μεν γεῖτο θεους εἰδεναι τά τε λεγύμενα και πραττέμενα και τασιγῆ βουλευομενα, πανταχου δε παρεῖναι και σημαίνειν τοις ἀνθρώποις περὶ τῶν ανθρωπείων πάντων. T d. I, 4, 18.
206 Iat Apol. p. 40 C. Ἐννοήσωμεν δε και τε δε ῶς πολλ' ελπίς εστιν ἀγαθον αυτ sc. ὁ τεθνάναι εἶναι. δυο ιν γαρ θάτερόν εστι ὁ τεθνάναι η γαρ οἷον μηδεν εἶναι μηδ' αἴσθησιν μηδεμίαν μηδενις εχειν ὁ τεθνεῶτα, ' κατα τα λεγύμενα μεταβολή τις τυγχάνειούσα και μετοίκησις τῆ ψυχ του τόπου του νθενδε εἰς ἁλλον τύπον. και εἴγε μηδεμία αισθησίς εστιν, αλλ' οIον πνος ἐπειδάν τις καθεύδων μηδ' δνα μηδεν ρα, θαυμάσιον κερδος αν χ ὁ θάνατος. ἐγ γαρ αν οἶμαι, ει τινα κλεξάμενον δεοι ταύτην την νύκτα ἐν λουτωκατεδαρθεν στε μηδ' ναρ δε- και τα ὰλλας νύκτας
τε και μέρας τας του βιου του αυτου ἀντιπαραθε παταυτ τ νυκτί, ἐοι σκεψάμενον ιπειν πύσας μεινον
202쪽
185 καὶ διον μέρας καὶ νύκτας ταύτης τῆς νυκτος βεβίω
τον ὁ θάνατύς ἐστι κέρδος εγωγε λέγω καὶ γὰρ οὐδεναλείων ὁ πst χρόνος φαίνεται οὐτω δ' εἶναι- μία νυξ. εἰ αὐ Iον ἀποδημῆσαί ἐστιν ὁ θάνατος ἐνθένδε ει ὰλλον τύπον, καὶ ἀληθη ἐστὶ τα λεγύμενα, ῶς ραεκεῖ εἰσὶν απαντες ι τεθνεῶτες, τί μεῖζον ἀγαθον τούτου εχ ν, Ἀνδρες δικασταί εἰ γάρ τις ἀφικύμενος εἰς υιδου, παλλαγεις τούτων των φασκύντων δικαστῶν εἶναι, έ σε του ἀληθῶς δικαστάς, ολερ καὶ λέγονται ἐκει δικάζειν, Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθυς καὶ Αἰακος καὶ Τριπτύλεμος καὶ ἁλλοι σοι των μιθέων δίκαιοι ἐγένοντο ν τ εαυτῶ βίω αρα φαύλη αν - ,ποδ -
μία αὐ Ῥοφεῖ ξυγγενέσθαι καὶ Μουσαίω καὶ υσιέδωκαὶ μηρ ἐπὶ πύσω ὰν τις ἐξαιτ αν μῶν; ἐγ μεν
γαρ πολλάκις ἐθίλω τεθνάναι, εἰ ταο ἐστὶν ἀληθη ἐπεὶ μοιγε καὶ αὐτω θαυμαστ αν εἴη διατριβὴ αὐτόθι οπότε ἐντύχοιμι Παλαμήδει καὶ χῖαντι τω Πλαμῶνος καὶ ε τις δελος των παλαιῶν διὰ κρίσιν ἀδικον τέ- θν'κεν ἀντιπαραβάλλοντι τὰ ἐμαυτοO πάθη πρὸς τα ἐκείνων, ς ἐγὼ οιμαι, οὐκ ἄν ηδες εχ καὶ δντο μέγιστον. τους ἐκει ἐξετάζοντα καὶ ἐρευνῶντα ῶσπερ τους ἐνταθθαδιάγειν, τίς αυτῶν σοφύς ἐστι καὶ τίς οἴεται μεν εστι δ' os. ἐπὶ πύσω δ' ν τις, ω νδρες δικασταί, δέξαιτο ἐξετάσαι τι ἐπὶ ροίαν ἀγαγόντα την πολλην στρατιανη δυσσέα Σίσυφον λὰλλους μυρίους ὰν τις εἴποι καὶ νδρας καὶ γυναικα . I ἐκει διαλέγε6θαι καὶ ξυνεῖναι καὶ ἐξετάζειν μηχανον ὰν εἴη εὐδαιμονίας πάντως
οὐ δήπου τούτου γε νεκα οι ἐκει ἀποκτείνουσι ' τά τε
γαρ λλα εὐδαιμονέστεροί ἐσιν οἱ κει τῶν ἐνθάδε καὶ δη ὁ λοιπὸν χρύνον θάνατοί εἰσιν, εἴπερ γε α λεγομεν ἀληθῆ ἐστίν.
203쪽
CL lal Gorg. p. 22 Maii l. De immorialitat an inii tarn Xenophonti iani Platoni ex Socratis essesplina persuasum est; mlum vido in Cyropaedia VIII, 7, 3sqq. nun in Phaedone dialogo.207 Xenoph. Μem. , 6, 10 Ῥοικας, υντιφῶν, τὴν δαιμονίαν οἰομένω τρυφην καὶ πολυτέλειαν εἶναι 'εγ δε νομίζω, μεν μηδενδ δεῖσθαι θεῖον εἶναι, τοδ' ς ἐλαχίστων εγγυτάτω του θείow καὶ τ μεν θεῖον κράτιστον, ὁ δ εγγυτάτω του θείου ἐγγυτάτω σθκρατίστου ibid. IV, 5 II. και ὁ Εὐθυδημος Ao- κεῖ μοι, φη, ω Σῶκ0ατες, λεγειν ς νδρι ηττονιτων δια του σώματος δονῶν πάμπαν ονδεμιας ρετης προσήκει Π γαρ διαφίρει, ἔφη, MED δημε Ἀνθρωπος κρατη θηρίου του ἀμαθεστάτου; στις γα τα μεν κράτιστα μη σκοπεῖ, τὰ διστα ε παντος τρέπου ζητεῖ ποιεῖν, τ ὰν διαφέροι τῶν φρονεστάτων βοσκημάτων ἀλλα τοι ἐγκρατεσι μνοις ἔξεστι σκοπεῖν τὰ κράτιστα τῶν πραγμάτων, καὶ ἔργω καὶ λύγω διαλεγοντας κατὰ γένη τὰ μεν ἀγαθὰ προαιρεῖψαι , τῶν δε κακῶν ἀπέχεσθαι.
a Temperanti ἐγκράτεια necessaria est ad Iaudem nominia
tineri ἐλευθέρου. a tanun negativa tantun Virtutis ratio oonstat : amrinativa constat sesentia. Quod si id lacinianil in propositu In est, ut deorum similes evadant, sanaria similitudo posita est in sesentia naui Oe proprium diis, scire uitia. o nostri loco
signincatur, IV, b, 11 et pertinent eodem viae leguntur Meni III, 9, 10. Βαοιχεῖς ε - βρχοντας οὐ του τὰ σκῆπrρα ἔχοντας ἔφη
208 a ui Nem. IlI, Σοφίαν δε καὶ σωφροσυνον οὐ διώριζεν, ἀλλὰ τω τὰ μεν καλά τε καὶ ἀγαθὰ γι-
204쪽
γνῶσκοντα χρησθαι αὐτοῖς καὶ τῶ τὰ αἰσχρὰ εἰδύτα εὐλαβεῖσθαι σοφύν τε καὶ σώφρονα ἔκρινεν προσερωτώμενος δε εἰ τους ἐπισταμενους μεν δεῖ πράττειν ποιο τας δε τἀναντία σοφως τε καὶ γκρατεῖς εἶναι
νοuίζοι, οὐδέν γε μαλλον, ἔφη η ἀσύφους τε καὶ
ἀκρατεῖς πάντας γαρ οἶμαι προαιρουμενους ἐκ τῶνενδεχομενων ἁ χνται συμφορώτατα αὐτοῖς εἶναι, ταεια πράττειν νομίζω οὐ τους μὴ δοθῶς πράττοντας τε σοφους με σώφρονας εἶναι ' S. ἔφη δε καὶ τ ν δικαιοσύνην καὶ τhν ἄλλην πασαν ἀρετην σοφία εἶναι τά τε γα δίκαια κά πάντα σα ἀρετο πράττεται καλά τε καὶ ἀγαθα εἶναι- καὶ οὐτ' - - ταμα εἰωτας ἁλλο ἀντὶ τούτω οὐδὲν προελέσθαι με του μη ἐπιστα- μενους δύνασθαι πράττειν, αλλὰ καὶ ἡ ἐγχειρῶσιν άμαοτάνειν. ἴτω καὶ τὰ καλά τε καὶἈγαθα τους μενσοφους πράττειν, τους δε μὴ σοφους οὐ δύνασθαι Ἀλλὰ καὶ ἐαν ἐγχειρῶσιν, μαρτάνειν ' ἐπεὶ - τά τε δίκαια καὶ τὰ ἁλλα καλά τε καὶ ἀγαθα πάντα ἀρετο πράττεται, δηλον εἶναι ὁτι καὶ δικαιοσυνη κώ λ ποσαάρετ σοφία ἐστί. Arigi Elli, di de Ull. 3. πορησειε δ' - τυς πῶς πολαμβάνων ρθῶς ἀκρατεύεταί τις. επιστάμενον μεν ουν οὐ φασι τινες οἷόν τε ιναι δεινον γα ἐπιστήμης ἐνούσης, ως ετ Σωκράτης, δε τι κρατεῖν καὶ περιελκειν αὐτον σπερ ἀυδραποδον .
κρουτης με γαρ λως μὰχετο προς τι λύγον ς οὐκ σης ἀκρασίας οὐθένα γαρ υπολαμβάνοντα πράττειν παρα- βέλτιστον, ἀλλὰ δι' ἁγνοιαν. Arist. Q. Eud. I, 5. ἐπιστήμας γὰρ ψε εἶναι πάσας τὰς ἀρετὰς se. ὁ Σωκρα ς, ωον ἄμα συμβαίνειν εἰδεναι τε λὶν
δικαιοσυνον καὶ εἶναι δίκαιον. inceret auctoi , L. Sinio
Socraticus Iusto p. 3 5 D. κύντες δε ἀμαθεῖς εισὶν οι νθρωποι η κοντες υκοντες. υκοντες - καὶ ἀδικοι Φαίνεται. οἱ δε δικοι πονηροί μέ -οντες ρα πονηροὶ καὶ ὰδικοι Παντάπω μεν οὐν q.
205쪽
Plato Protag. p. 35 sqq. - Plato Protag. p. 345 D. γῶ γαρ
209 aeno pii Meniorab IV 4, 2 Φημι γα εγωτο νύμιμον δίκαιον εἶναι. Us τ αὐτ λεγεις ω κρατες, νύμιμύν τε και δίκαιον εἰναι Ἐγωγε, ἔφη. I 3. υγαρ αἰσθάνομαί σου ποῖον νύμιμον η ποιον δίκαιον λέγεις. Νύμους δε πύλεως, φη, γιγνώσκεις Ἐγωγε, ἔφη. Ἀαι τίνας τούτους νομίζεις 'πιοι πολῖται, φη
συνθεμενοι α τε δει ποιειν και ων ἀπέχεσθαι γοάψαντο.
Osκοθν, ἔφη, νύμιμος μεν αν εἶ ὁ κατὰ ταυτα πολιτευύμενος, νομος δε ὁ ταλα παραβαίνων, Πάνυ μεν οὐν εφη. Ib. 19. γραφους δ τινας οἶσθα, φη,
Ἱππία, νόμους ους γ' ἐν πάσy, ἔφη, χῶρα κατα
ταυτὰ νομιζομενους Ἐχοις αν οὐν εἰπεῖν, Θο, τι οἰῶνθρωποι αυτους ἔθεντο, Και πῶς ν, φθ ο γε τε συνελθειν παντες ν δυνηθεῖεν με μόφωνοι εἰσι Tῖνα οὐν ἔφη, νομίζεις τεθεικίναι του νύμους τούτους γ μεν, φη θεους ιμαι τους νέμους τούτους τοι ἀνθρώποις θεῖναι και γαρ παρὰ πασιν ἀνθωποι πρῶτον νομίζεται θεους ἐβειν. Ib. 25. 3- τερον οὐν ωμπία, τους θεους γε τὰ δίκαια νομο
206쪽
189σχολη γὰρ - λλος γε τις τὰ δίκαια νομοθετήσειεν εἰ μὴ θεύς. Καὶ τοι θεοῖς ρα Ἱππία, ὁ αὐτο δί
CL 3. IV, 3, 16. Mum venerrationein Socrates suis inculcat etiam apud Platonem Crit. p. 50 sqq. viainviar in civitato Atheniensium multa vituperans, Veluti multorum a soriis domin tionem, V Xenopn Mena. I, 2 9 IV, 6, 22 et ad Cretensem otI acedaemoniorum civitatem propensior, . ita. III, , 14; lat. Crit. p. 52AE; Protag. p. 342 C. Nam moros et succincta ut sententiae Spartancrum venementer ei et Socraticis arridebant, . Plat. Protag. p. 342.
Xenoph. emorab. II 6, 35. Ἐὰν δέ μοι ἔτι ἐξ- 210ουσίαν δως λέγειν περὶ σοO, τι ἔγνωκας ἀνδρος ἀρετην εἶναι νικαν του με φίλους ε ποιοsντα τους δ' ἐχθρους κακῶς πάνυ αν οἶμαί σοι ἐπιτήδειον εἶναί με σύνθηρον των ἀγαθῶν φίλων.
a. io Aristippo et erisque Cyrenaicorum principibus.
Diog. I. II 65. Ἀρίστιππος ὁ με γένος ην υ 211ρηναῖος ἀφιγμένος δε Ἀθήναζε, καθά φησιν ἰοχίνης κατὰ κλεος Σωκράτους. ουτος σοφιστεύσας, ως φησι Φανίας ὁ Περιπατητικος ὁ Ἐρέσιος, πρῶτος των Σωκρατικῶν μισθους εἰσεπράξατο καὶ ἀπέστειλε χρηματα τω διδασκάλω καί ποτε πέμψας αυτ μνας εἴκοσι πα- λοδρύμους ἀπέλαβεν, εἰπόντος Σωκράτους- δαιμένιον αυτ μη ἐπιτρέπειν ἐδυσχέραινε γαρ ἐπὶ τούτω δενοφῶν, εἶχε προ αὐτον δυσμενῶς δι και τον κατὰ της δονης λύγον Σωκράτει κατὰ ωριστίππου περιτέ-
207쪽
θεικεν ' οὐ μὴν ἀλλ - ἐκάκισε αμὼν καὶ Πλάτων ἐν τω περὶ ψυχῆς . 66. - δε ἱκανος ρμόσασθαι
καὶ τύπω καὶ χρύνω καὶ προσώπω καὶ πασαν περι- στασιν αρμοδίως ποκρίνασθαι ' δι καὶ παρα ιονυσίω - ὰλλων ευδοκίμει μὰλλον ἀεὶ τι προσπεσινε διατι μενος. 68. ἐρωτοθεὶς τί αὐτω περιγεγονεν ἐκ φιλοσοφίας, φη τι δύνασθαι πασι θαρρούντως μι
λεῖν φ. a. φερεται αὐτοs βιβλία τρία μεν ἱστορίας
των κατα Λιμην, ἀπεσταλμένα σιονυσίω, ν δ εν διάλογοι πέντε καὶ εἴκοσιν, οι με -θω οἱ δε ωρίδι διαλεκτω γεγραμμένοι. 84 ἔνιοι δε καὶ διατρι
βῶν αὐτόν φασιν ἶ γεγραφέναι οἱ δ' οὐδ ολως γράψαι - ἐστὶ καὶ Σωσικρατη ὁ Ῥύδιος .
a V Xen Memorab II, 1 cs L 2 60 tibi uerram Aristippiunrespicor videtur. - , Plat Phaed. p. 9. Iunis Socraticoriam eum a magistro descivisse arvirali eunt. Ab Aristotele Met B, 2 v. not. ad n 213 Sophistis adnumeratur. - Horat Epp. I, 17, 23. Omnis Ariεfispum demit olor et talis, rea Tentantem mmiora fere praesentibus equum. - Φιλοσόφων scd. Mai cum Dionysio stillas escuntur, ut Aeschines et Plato nisi sorte suppIendum παρασπων, . ILucian de Parasito g. 32 sq. - Ct. AppuLFlor. p. 151 ip., ubi tyraniis id responsum dedisso pectimetur. s Dialogorum titulos habes apud Diog. I, II, 84, alium librorum catalogum in M. Sosicrati diibitari potest utriam do διατριβῶν Η-hris tantum, an omnibus Aristippi mino serebantur scriptis ambis guum fuerit; sed videntur omnia in dubium vocari etiam ab G stocle viem vide n. 212, noti o laudatum. Certo mirrum a nemine
quidquam ex Aristippi libris avitari, excepto Theopompo apud A n. XL p. in C, - cua diat M.
212 Diog. L. II, 86. ριστίππου διήκουσεν πληρω τη ' καὶ λωίοψ Πτολεμαεύς, καὶ ωντίπατρος κυ- ναῖος 'μήτης δε Ἀρίστιππος ὁ μητροδίδακτος ἐπικληθείς . ὁ Θεύδωρος ὁ θεος, εἶτα θεύς . ντι--τρου δ' πιτιμήδης Κυρηναῖος, ο Παραιβάτος ουπιγησίας ὁ πει χάνατος , καὶ Ἀννίκερις .
208쪽
mst. An III, 40, ubi vocatur soror Aristippl. - Huius meminii
Cic. Tusc. V, 38. Eum apertius pronuntiasso ouae avus nonnisi inter privatos disputaverat diaove niatulaverat c Diog. L. II, 72ὶ, proditur ab Aristocle ap. Euse D. r. V. XIV, 18. Σωκράτους δ ἐταῖρος Ἀρίσrιππος ην, δεην καλουμένην Κυρηναῖκην σχ)stησάμενος ἔρεσιν. - - ην δ' ὁ Ἀρίστιππος πρὸς πάνυ ον βίον καὶ φιλήδονος ἀλλ' υδεν μεν vrος εν ω φανερῶ περὶ ε- χους διελέξαro os n. 211, noti s), δυνάμει δεδεῆς εὐδαιμονίας ην
ηδέως ζῆν. Indis existimaveris latino domum Aristippum iuniorem certam formulam Curenaicis suppeditasse et videare tui in nonnullis Coenia mini placuis, quae ad eos reseruntur, manifesta imserioris aetatis est a deprenendere v. ad . 214 undo simul planum fit cur Aristoteles sere unouam meminerit Aristippi ut pnilosopni denuo moribus nove praecipientis. - Ho ad lud, Drium, V Diog. I. II, 100. Aliis dicebatur Annicerissis discipulus; v. H. M. Aetate primis Alexandri successoribus aequalis erat,
hrum reliquit περὶ θεῶν inscriptum ouo omnes do diis opiniones do medio tollere conabatur; L n . 97; risone orach. p. 236. e Cio Tusc. L M. A malia Motur mora abditae, non araonis, ve---- ouaerimus. Et sui in hoc Mawo Hegem rio opiose disputatur, ut is a rege Ptol nae prohi ultra esse dieatur id in aetiodis disere, uod multi sis auditia norim stibi ipsi eo Haereent. Eius utem, Ger ea Ἀποκαρτερῶν, - a vita quidam per inedian daseedens revocatur ab anticia quatia reaponden vitae humanae enumerat incommoda. I. Plut Amore Prol. 5 et n. 219. D Strabo XVII, p. 837 in recens clarorum Cyrenaicorum: καὶ Ἀνν ίκερις ὁ δοκῶν ἐπανορθῶσαι ην Κυρηναῖκ' αῖρεσιν - παραγαγεῖν ἀν avrῆς ην Ἀννικερείαν. CL Mida v. Ἀννίκερω, eum sub Alexandro floruisse narrat.
D. CVronaicorum doctrina in univorsum.
τινας καὶ τῆς Κυρήνης μένον ἀσπάζεσθαι δηθικον μέρος παραπέμπειν δε ὁ φυσικον καὶ τ λογικὸν ς μηδὲν προς τὸ εὐδαιμύνως βωsν συνεργο τα.
209쪽
καίτοι περιτρέπεσθαι ' τούτους ἔνιοι νενομίκασιν ων τ ηθικὁ διαιροsσιν εἴς τε τον περὶ των αἱρετῶν κά φευκτῶν τόπον και εις τον περὶ των παθῶν καιετι εἰς τον περὶ των πράξεων και ηδ το περι των αἰτtων και τελευταιον εἰς τον περὶ των πίστεωw ἐν τούτοις γαρ ὁ περι των αἰτίων τόπος, φασίν, ἐκ του φυσικου μερους ἐτύγχανεν, ὁ δε περι πίστεων ε του
λογικου. Eadem ex eodem, ut VHIetur, sonte Seneca Ep. 9, 10. Ex
214 Diog. I, II, 87. Aoκεῖ δ' αὐτοῖς και τέλος εὐδαιμονίας διαφίρειν τελος μεν γα εἶναι την κατα μερος ήδονήν, εὐδαιμονίαν δε- εκ των μερικῶν μνῶν, στημα, αἷς συναριθμουνται και αἱ παρωχηκυῖαι καὶ αἱ μέλλουσαι. 88 εἶναί τε την μερικην ηδηνην δι' αὐτην
αἱρετήν, θν δ' εὐδαιμονίαν οὐ δι αυτήν ἀλλα δια τας κατα μέρος δονάς πίστιν δ' εἶναι του τέλος εἶναι τhνηδονην, ἀπροαιρέτως μὰς ἐκ παίδων κειῶσθαι προς αὐτήν. κά τυχύντας αὐτῆς μηθεν πιζητεῖν μηθέν τεουτω φεύγειν ς την ἐναντίαν αὐτὴ ἀλγηδόνα. 7. μὴ διαφέρειν τε δονην δονης μηδε διέν τι εἶναι και τὴν μὲν εὐδοκητὴν πῆσι φοις τον se. πένον ἀπο-
Senee Ep. 89 de ii leni ru II quoque qui removent aliter inducunt.
210쪽
κ0ουστικόν - λέγουσι δε μηδε κατὰ ψιλὴν τὴν δρα- σιν η 'ν αὐην γίγνεσθαι δονὰς τῶν ἡ μιμουμε- νων θρήνους δέως ἀκουομεν, τῶν δε κατ' ἀλήθειαν ἀηδῶς - - πολ γ μέντοι τῶν ψυχικῶν τὰς σωματικας ἀμείνους εἶναι καὶ τὰς ὀχλήσεις χείρους τας σωματικους' οθεν - ταύταις κολάζεσθαι μαλλον τους μαρτάνοντας. Aelian Var Hist. XIV, 6 Πάνυ σφύδρα ἐρρωμένως ἐψ-κει λέγειν ὁ Ἀρίστιππος παρεγγυῶν μήτε τοι παρελθομσιν ἐπικάμνειν μήτε τῶν ἐπιύντων προκάμνειν εὐθυμίας γαρ δεῖγμα ὁ τοιουτο κάὶ λεω διανοίας ἀπόδει4ις.
πράττει τι εννοε μουνον γαρ ἔφασκεν ήμέτερον εἶναιτο παρει, μήτε δε τι φθάνον μήτε ὁ προσδοκώμενον τι με γαρ ἀπολωλέναι τι δε δηλον εἶναι εἴπερ ἔσται.
νὰ ό, ἀμείνους ει ναι iteriam leguntur p. Diog. Li. X, 137 pugnat una antccedentanis, ' διαφέρειν δονην δονῆς Ῥwd repetundum ab doctrina Epicureomini, qui Dus ψυχικὴ δονη diccbatur ea,
qua nascitur ex praeteritoriini recordatione V. infra n. 386 , malini Cyrenaicis praesentilaus tantum Vere nomines mi viderent 1r, prinoteratoriamque ratio non haberetiar nisi qua praesentibns continerentur. Inde Cyrenaicorum Voluptas μονόχρονo dicta, s Acten XII, p. 544 Diog. L. II 66. Causas Voluptatum non mominantur , ne- viae iis a corporis affectionibus voluptatem pendero Visam esse eo nitur ex exculpto ab lamentationibus ficticiis ac voris petito es
diserto lio Cyrenaicis tribuitur a Plutarcno Syinpos Qu. V, 1, 2, demonstraturo περὶ ην ψιν εινα μηδἐ περι ην ἀκοήν, ἀλλαπερ τη διάνοιαν μῶν ὁ δόμενον ἐπ tot ἀκουσμασι καὶ θεάμασιν. Unde compescendum iis, mi Cyronaicos affirmant bonurn nonnisi tu corporum voluptatibus posuisse, velut Panactio apud