장음표시 사용
221쪽
γαμήσειν τε τεκνοποιίας χάριν, ταῖς ευφυεστάταις' συνιέντα γυναιξί. και εγο σωθαι δἐ ' μόνον γαρ εἰδέναι τινσοφον τίνων χρη ἐραν. 2. τω σοφω ξενον diso ' ἀπορον. 12. μόνην τε μὴν πολιτείαν εἶναι τηνἐν κωμω se. λεγεν ὁ Λιογένης . ἔλεγε δε καὶ κοινας εἶναι δεῖν τα γυναῖκας γάμον μηδένα νομίζων - ἀλλατον πείσαντα τη πεισθείσι συνεῖναι ' κοινους δε δῶ τουτοκα του υἱεας. I3. μηδεν τε ποπον εἶναι ἐξ ἱερου τι λαβεῖν η των ζώων τινὸς γευσασθαι μηδ' ἀνύσιον εἶrimτωκα των ἀνθρωπείων κρεῶν ἄψασθαι, ῶς δηλον - τωναλλοτρίων θῶν.
227 Cic. de Nat. D. I, 13. Antistnenes in eo Iibro, qui
Playsiciis inseri Ditur, popillares deos millos, natiiralem tintina esse ducens tollit vim et natu rana deo mini'. leni.
Alex Protrept. p. 46 C. ντισθενης - θεον οὐδενὶ οι- κεναι φησίν διόπερ αὐτον ουδεὶς εκμαθεῖν ξ εἰκόνος
222쪽
Arrian. piciet Dio. I, II. ντισθενης - λεγει - ο τι ἀρχὴ παιδεύσεως -- νομάτων ἐπίσκεψις. Arist. Iet is, 29. AH -τιοθένης ετ ευήθως μηθὲν ἀξιωνλἐγεσθαι πλην, οἰκείω λέγω εὐεφ' ενός ε ων συνε- βαιν εἶναι ἀντιλέγειν, σχεδδ δε μηδε ψευδεσθαι .H, 3. στε η πορέα, ν οι Ἀντισθενειοι καὶ λου-
τως παίδευτοι πύρουν, χει τινα καιρόν, τι υκ εστι
τὸ τ ωτιν ὁρίσασθαι τον γὰρ ρον λύγον εἶναι μα-
κo ' , ἄλλα ποιον ἐν τί ἐστιν ἐνδεχεται και διδάξαι, ωσπερ ἀργυριον τί με ἐστιν Ο, οτι δ' οἷον καττίτερος. - ουσίας εστ μεν η ενδέχεται εἶναι ορον και λόγον,οLν τῆς συνθετου, ἐάν τε αἰσθητὴ ἐάν τε νοητη ξω δ αυτ πρώτων οὐκ ἔστιν, εἴπερ τὶ κατὰ τινος σημαίνει ὁ λύγος ὁ ὁριστικύς και δεῖ τι μεν σπερ λην εἶναι δ δε ς μορφήν . Sitnpl. in Cat. Arist. f. 54 B. των δε παλαιῶν οἱ μεν δείρουν τας ποιότητας τελεως, τὐποὰν συγχωρουντες εἶναι ῶσπερ Ἀντισθενης, ο ποτε
a in Plato Soph. p. 251 A. Λέγομεν ανθρωπον η που πόir
ἰφη Ἀντισθένης itemque omnis error. - a II. e. definitio niihil est nisi longior vectorum anilauus cs Aristimet. v, 3, p. 10914 , sonol Aristot. p. 827 D. Quod ipse hor primus definivisso pedi
223쪽
tribuuntii Diogeni. Idea Platonis a Alitisiliene eiusque sectatorinus irrisas iusso ipso Plato signincat Sophist. l. c. Et constat apertas inter eos simultates interoessisse Antisthenes contra Platonem ediderat Malogum Sattioncm inscriptum Plato Antisthenem in dialogis suis haud semel octo nomine carpit, et satis acerbe ouidem, velut in is opli. p. 251 C. Prνγχάνεις γαρ ω Θεαδεηre,ώς θωμαι, πολλάκις α οιαMrα ἐσπουδακἀσεν, ἐνίοτε πρεσβυ rLρχις ἀνθρώποις, καὶ π πενίας η αε ρὶ οὐν η σι ν κτή σε - τα οια ora re vμακύοι, καὶ δη- καὶ π ά o sis O ν ἰο- μεν σις τον αυr ἀνευχηκέ, t. f. Wincholmannoniisin.
229 Diog. l. II 106. υκλείδης ἀπο Μεγάρων των πρὸς
Ἱ-- η Γελῶος κατ ενίους - ουτος και τα Παρμε-
νlδεια μετεχειριζετο ' και οἷ π αυτονΜεγαρικοὶ προ- γορεύοντο, ιτ' Ἐριστικοί, στερον δε ιαλεκτικοί ' δια, προς ἐρώτησιν καὶ ἀποκρισιν του λόγους διαπέ- θεσθαι πως τουτέ φησιν ὁ Ἐρμήδωρος φικεσθαι Πλάτωνα καὶ τους λοιπους φιλοσόφους μετα h του Σωκράτους τελευτήν, δείσαντας την μύτητα των τυράν
224쪽
miua, ut acriptum video, prine a Xenophane -- - . deinde rum re fi Parmeritae et mo it in ab his Meainc philosophi nominabantur. Post Melidaea, Scinatis diaeipulus, Megarema, a quo de milii Megarie disti. Quantum Socratis suum studiosus et ousequi sus cernitur ex Platone Theaet. p. 14 sq. coli. Goli Nocti Att. VI, 10. - , Minime tamen omnes, qui Eristici vel Dialocticiis minantur, Megaricis adnumerandi. -- Horinodoriis ex Academieixerat. De re L Diog. L. III, 6. - Scripsisso Euclides ortu dialogos, de quibiis dubitabat Panaetius v. Diog. I. II, 64. 108;8uid. s. v. Εὐκλείδης. s. F. Deycx de Megaricorum doctrinaesusquo V. Platonem et Aristo vestigiis Bonnae 1827.
Aristocles p. iiseb. Praep. v. XIV. II. p. 56. 230χλοι δε γενοντο τούτοις Democrito et Aristippo την ἐναντίαν φωνην ἀφιεντες ' οῖονται γαρ δεῖν τα μεν αἰ-οθήσεις καὶ τὰς φαντασιας καταβάλλειν, αὐτ δε μύνφτω λόγω πιοτευειν τοιαυτα γὰρ τινα πρότερον μὲν Σενοφάνης και Παρμενίδης καὶ Ζήνων καὶ Μέλισσος ἔλεγον, στερον δε οἱ περὶ Στίλπωνα καὶ τους Μεγαρικους. οθεν ξίουν ουτοί γε ο ν ἔνδεινα και τλμη ου τερρο ιναι, μηδε γεννασθαί τι μηδε φθείρεσθαι μηδε κινεῖσθαι, παράπαν.
Sensivus igitur sensuumquo pereeptionivus ini triDuendum
es8 statueuant, solam rationem sequendam esse. Inae ad unum illud ens Ioaticomam reverisDantur, reliqua omnia non osso in ntes. Quanamim videntur, certo priores Megarici, non unum tantummodo ens, sed plures suustantias intoIligibiIos statuisso easque I n. e. genera vel sorinas notionum appellavisse ut in nocta Socratis magis rationem Moesserint, . supra n. 201.202. Certe
Megaricos gnincaro videtur Plato Sopnisti p. 246 B sqq. uui do
postea p. 248 A appellat rους τῶν εἰδῶν φιχου n. e. idearum p tronoa. Quem locum de primis scholae Megarica doctorinus ascepit Soli letomacher et mai eum feenti sunt Deyeh. l. o. p. 39 sis,
225쪽
C. F. Hemnan Geseh. u. System d. Hauon Philos. I, p. 269. 339, Stalibauni Platonis Parin p. 85 sqφ, Brandis ando. d. Grach. d. Hulos. II, 1, p. 114 Zelle Philos. d. G-ehenm, p. 107, minui. c. p. 35. Contra displuavum miteriis in Mus. non. II, 3, p. 30 sqq.231 I log L. I06. υτο ῖν, ἀγαθον ἀπεφαίνετο πολλοῖς νύμασι καλούμενον με με γαρ φρόνησιν τε δε θεύν, και λλοτε νοον και τα λουπά τα δ' ἀντικείμενα τι ἀγαθω ἀν/ ρει μὴ εἶναι φάσκων. VII 16 l. μίαν se. ρετθν πολλοῖς νύμασι καλουμενον, ς οι Μεγαρικοί. Cic. Acad. pr. I, 2. Euclides id bonum solun esse dicebat, io esset liniim et simile et idem
semper. Apparet Megaricos intiliter de bono statuisse atque Eleaucos de ente: aod a Socratis repetendum, qui Virtutem unam esse Olebat, modo φρόνησιν dictam modo ooφω modo ἐπισrήμην, et φρόνησιν divini quod in notus inesset vim esse statuebat, clivinaan quo esse quae omnia guberataret φρόνησιν , v. n. 203. 204 208. Quod si non animi, sed plura 2 statuerant, bonum sis prae o teri idei ens esse et omnes ideas quasi in se o lecti visum osse dixeris, similiter aram Platoni, os Aristot mi. R ἀ-ων δὲ τὰς κινήτους Ουοίας εἶναι λεγόνrων οἱ μεν φασιν αυt τ ἐνδεδαγαθιν αεσὼ εἶναι Ουσων μέντοι το ἔν αυτου οντ εἶναι μάχeora: quem locum ad Megaricos reserendum esse censet Stesilamina I. c.
232 Diog. L. ΙΙ, 107. αῖς δε ἀποδείξεσιν ἐνίστατο οὐ κατα λήμματα, ἀλλα κατ' ἐπιφοράν . καὶ ὁ δια παραβολῆς λύγον ἀνίρει, λέγων τοι ξ ὁμοίων αυτον φεξανομοι- συνίστασθαι καὶ εἰ μεν ἐξ ομοίων περ απιτα δεῖν μαλλον η οἷς μοιά ἐστιν ἀναστρἐφεσθαι εἰ δ' ἐξ
ανομοίων, παρἐλκειν την παράθεσιν.
Q πιφορά est conclusio; λῆμμα videtur et nati rem et min rena syllogisnu propositionem amplecti utrumma vocabulunt Stob coriam est, V. Diog. L. VII, 76, ulsi pro ἐκ λημμaro λημμάτων και προσλήψεως καὶ επιφορὰς legenduna videtur λήμματος καὶ προσλήψεως ' μάrων καὶ ἐπιφορὰς cs Suid. s. v. 1ῆμμα. Euclidos igitur contrarios suo resutabat similito atquo Zeno Elcates,
226쪽
v. ad n 153, i. o. ita recta, Murit, via usus. - b ΠαρέλκεD et aaροὶκ plenamque dicitur si quid superiluat in argumentia haud necessarium; v. Sexti Emp. n. 'uli. II, 15 c. noti libricii.Ηo loo notatur Oomparatio salsa es parum idonea. b. Eubulidos.
Diog. L. II, 08. πης δε Εὐκλεέδου διαδοχῆς ἐστι 233 καὶ Εὐβουλίδης ὁ Μιλήσιος, ο καὶ πολλοὶ, ἐν αὐεκτικὴ λέγους ηρώτησε τόν τε νευδέμενον καὶ τον ια-
λανθάνοντα καὶ πιλέκτραν καὶ Ἐγκεκαλυμμένον καὶ Σω- - καὶ κεραπίνην καὶ Φαλακρόν.
ὲτμμένον καὶ πάνυ θαυμαστὸν κονσρ λόγοπι πόκριναι γάρ μοι,
227쪽
etiam timum, met cadat hastis racione ruentia Mervi, etc. Quaeritur enim quando quis calvus appellari debeat, postquam unum pilum amiserit, an postquam duo et si porito itemque in eandaequina et in acerato in singula grana mente et collabento. Ceterum a1ακρb eandem rationem sequitur hian Σωροης, praeis Uaam pio ni inversam naue argumentoriin consequentiam. Similia tribuuntur Diodoro v. Sext Map. admiatn X, 347. o. Diodorus Cronus.
234 Diog. I. II, III. Εἰσὶ δε καὶ ἁλλοι διακηκούτες Εὐβουλίδου εὐοις καὶ πολλώνιος ὁ μόνος, ου ιύδωρος - α sς, καὶ αὐτος Κρόνος ἐπίκλην. ουτος παρα Πτολεμαίω φ Σωτῆρι διατρίβων λόγους τινας διαλεκτικουληρωτήθη προς Στίλπωνος- αι μὴ δυνάμενος παραχρημα διαλέσασθαι - του βασιλεως τά τε λ λαεπετιμήθη καὶ δ καὶ ρύνος κουσεν ἐν σκώμματος μέρει. 12. ἐξελθῶν του συμποσίου και λύγον γράψας περὶ του προβλήματος ἀθυμία τον βίον κατέστρεψε.
Strauo XIV, p. in XVII, 838 cognomen Crom a magistro
ad eum translatum esse nareat.
23b Arist.met. Θ, 3. Εἰσὶ δέ τινες ο φασιν. Iον οι Μεγαρικοί, ταν ἐνεργη μονον δύνασθαι, ταν δε ηενωγη οὐ δύνασθαι, οἷον ὁ μη οἰκοδομοοντα οὐ δύνασθαι οἰκοδομεῖν ἀλλα τιν οἰκοδομοντα ταν οἰ--δομν ὁμοίως δε και ἐπὶ των ἁλλων. I τα συμβαίνονταὰτοπα οὐ χαλεπὸν δειν. - ῶστε υτο οι λύγοι ξαι- ροοσι και κίνησιν και γενεσιπι ει α τό τε στηκος εστήξεται καὶ τι καθημενον καθεδεῖται - γαρ ἀναστήσεται αν καθεζηται ἀδύνατον γαρ ἔσται ἀναστῆναι γε μη δύναται ἀναστῆναι. Cic. de Fato s. Sed ad illam Diodori contentionem, viai περὶ δυνατῶ appellant, revertamur, in qua quid valeat id quod seri possit inmitiniit'. lacet igitii Diodoro id sollina fieri posse,qito alit veri in sit aut vertim sutii mina sit. Qui lociis attingit lianc quaestionem Nilii fieri quod non necesse suerit, et iidvud fieri possu id aut esse iam aut nitii-
228쪽
rmi esse, nec magis committari ex veris in salsa ea posse utile sutiira sunt itarn ea viae saeta sunt, sed in saeusininaiitainlitatem apparere in suturis quibiis lani, quia non appareat ne inesse uiden videri.
CL Cic. de Fato 6 7 Ara ian Epicti Disa V, 19 Plut de Stoic Repugn. 46, alios. Conton περὶ δυνata Diodoro praeceteris tribuit , licet ex Aristotelia locis appareat antiquiores etiam Megarico ei permn dedisso Diodoma tu eam In primis excoluisse videtur. Qua est iis Megaricomit enuntiatis adnuimerauda,m us isti fieri demonstrare studebant. Aniinadverterulum vero in tali argumenta no ipsum noe, res fieri, ut tonatur primmixsuini et inpropter a Diodoma propositionibus conditionalilnis e
Sext Enip. adv. Main. X, 85. Κομίζεται δε καὶ δελη 236 τις ἐμβριθὴς πόμνησις εἰς τι εἶναι κίνησιν ὁ Αω- δώρου το μύνου δι ης παρωτησιν τι κινεῖται μὲν οὐδε εν κεκίνηται δέ. καὶ μὴ κινεῖσθαι μεν, τοO- κύ- λουθόν ἐστι ταῖς κατ' αὐτὸν των μερῶν ποθεomum . 86 το γαρ ἀμερὶς σῶμα φείλει ἐν ἀμερω τύπω περιέχεσθαι καὶ δια τολο μήτε ἐν αὐτω κινεῖσθαι ἐκπεπλήρωκε γα αυτόν, δεῖ ὁ τύπον ἔχειν μείζονα τι κινούμενον μήτε ἐν χη ἔστιν οὐπω γάρ ἐστιν ἐν ἐκείνω λα καὶ ἐν αὐτο κινηθθ. στε οὐδε κινεῖται κεκίνηται ὁ κατὰ λόγον το γὰρ πρύτερον ἐν τωδε τετύπω θεωρούμενον,τομο ἐν ἐτέρω νον θεωρεῖται τόπω οπερ οὐκ αν γεγόνει μὴ κινηθέντος αὐτοθ. Is I. Βαλλεσθω γάρ φησί, σφαῖρα εἰς τον περκείμενον δροφον ουκοον εν ω με- ταξ της βολῆς χρύνω τι με παρατατμιν αξίωμα , απτε-
χεται ἀρα ψεωου δντος το παρατατικου ἀληθες πάρχειν τι συντελεστικον καὶ διὰ τ-το, κινεῖμαι μεν τι
229쪽
κεκινησθαι δε συντελεστικῶς II 3. διττης δε σης κινήσεως μια μεν της κατ' ἐπικραπειαν. δευτέρας δε της κατ' εἰλικρίνειαν και κατ' ἐπικρῶτεια, μενsπαρχούσης τ' ἐς των πλειήνων κινουμένων μερῶν οὐ σώματος λίγα ρεμεῖ, κατ' εἰλικρίνειαν δε ἐφ ης πάrπακινειται τα του σώματος μέρη δοκεῖ τούτων των δυοῖν κινήσεων κατ' ἐπικράτειαν προηγεῖσθαι της κατ' εἰλι- κρίνειαν. a14. ἴνα γάρ τι εἰλικρινῶς κινηθῆ, τουτέστινολον δι' λου, πρύτερον φείλει νοεῖσθαι κατ επικράτειαν κινούμενον ον τρόπον ἴνα τις κατ' εἰλικοίνειαν γέν αι πολιύς, φείλει κατ' ἐπικράτειαν προπεπολιῶσθαι.
και να τις κατ εἰλικρίνειαν ληφθη σωρύς φείλει κατ' επικράτειαν γεγονέναι σωρός- ' κατὰ τον μοιον τρύπον ήγεῖσθαι δε της κατ' εἰλικρίνειαν κινήσεως την κατ' ἐπικράτειαν ' ἐπίτασις γὰρ της κατ' ἐπικράτειαν ἐστιν η κατ' εἰλικρίτειαν. II5. Osχι δέ γε ἔστι τις κατ' ἐπικράτειαν κίνησις, ῶς παραστήσομεν ' τοίνυν οfδ κα εἰλικρίνειαν γενήσεται. ποκείσθω γὰρ ἐκ τριῶν μερῶν συνε- δε σομα δυοῖν με κινουμένων νος δε κινητίζοντος τομο γὰρ η κατ ἐπικράτειαν ἀπαιτεῖ κίνησις. I 6 κοθν εἰ προσθείημεν τέταρτον ἀμερες ἀκινητίζοντο - τω σώματι, πάλιν γενήσεται κίνηUις εἴπερ γὰρ τι ἐκ τριῶν μερῶν συγκείμενον σῶμα δυοῖν με κινουμένων ενδ δε κιν ίζοντος κινεῖται, και τετάρτου προστεθέντος μεροθς κινήσεται ἰσχυροτερα γὰρ τὰ τρία μέρη μεθ' ων πρότερον ἐκινεῖτο, το προστεθέντος - - ρosς. ἀλλ' εἴπερ το ἐκ τεσσήρων μερῶν συγκείμενον σῶμα κινειται, κινήσεται καὶ τ ἐκ πέντε ἰσχυρμερα γάρ ἐστι τὰ τέσσαρ' ἀμερη, μεθ' ων πρότερον ἐκινεῖτο, το προστεθέντος ἀμεροθς. U. καὶ εἰ ὁ ἐκ τῶν πέντε συγκείμενον κινεῖται πάντως καὶ ἔκτου ' προσελθέντος ἀμεροsς κινήσεται, ἰσχυροτέρων δντων τῶν πέντε παρὰ
230쪽
το εν. και ἀτω μέχρι μυρίων ἀμερῶν προέρχεται ὁ Λιύδωρος, δεικνυς ὁτι ἀνυπόστατίς ἐστιν η κατ' ἐπικράτειαν κίνησις' τοπον γάρ, φησι τι λέγειν κατ' ἐπικράπειαν κινεῖσθαι σωμα ἐφ' ὁ ἐνακισχίλια ἐνακόσι ἐνενήκοντα ὀκτὼ κινητίζει μερ καὶ δύο μόνον κινεῖται. στε σὐδεν - ἐπικράπειαν κινεῖται εἰ δε τοὐτο, οἰδε κατ' εἰλικρίνειαν, ω πεται τι μηδεν κινεῖμαι.
a Diodoriis corpuscnia individua statuisse traditur etiam 8oxto Empirico adv. Main. IX, 363. Sed videtur ea nomiis ex bypothos admisisse, advorsariorati resutamlormna gratia. Si minus, desciverit a forinula Megaricoriuii. I, Similia asseratntur a Sexto En p. ih. X, 347. - Apparet huic amamento subcsse Soratam. Prima Diodora argumentatio proximo abest a tertia Zenonis, v. n. 157 omninoque ita argumentationes Zenoneis simillimae sunt, Praeterquam io a Diodoro admittitur nonnisi ro κεκινη- σθαι, negatur ro erεισθαι. Posuerit tu finem motus eummae ipsun i notum esse quom si id mores transferactur, bonum Asod Stilpo.
Dio . .. I, II2. ων δ' π' Εὐκλείδου στὶ και 237 - Στίλπων ὁ Μεγαρεsς διασημότατος φιλοσοφος .113. διήκουσε με των ἀπ' Εὐκλείδου τιν- οι δε και αὐτου Εὐκλείδου κoθσαί φασιν αὐτdν, ἀλλα και ρασυμάχω το Κορινθίου, ς ῆν χθύα ' γνώριμος .τοσουτον δ' ευρεσιλογία καὶ σοφιστεία προηγε τους ὰλλους, ωστε μικρου δεῆσαι πασαν την Ἐλλάδα ἀφορῶσαν εἰς τι μεγαρίσαι. I20. φέρονται δ' αὐτο διάλογοι ἐννέα
a Ichthyas Euclidis, Stilpo Ichthyae successor appellatur; cs. Suid. s. V. Evκχείδης Diog L, Π, 112. De alus Stilponis ni gistris V. Suid. v. onπων. - Viginti dialogos unierat Suid. v. Στίλπων. - Aetas Stilponis eo definitur quod Theophrasti, Cr tetis, Theodori et Diodori aemialis erat. Diog. i. II, 112. 113. 114. 116. Zeno Stoicus eum alidivit, ib. 114. 120 VII, 24. Insignis erat morum integritato v. Cic. de Fato 5 Plut adv. Colotiri. Et placita quoque ad mores potissimum spectasse videntur, V. Cratetem ap. Diog. I. II, 118.