Historia philosophiae Graecae et Romanae

231쪽

238 Seneca p. s. An merito repreliemlat in miadam epistola picnriis eos, tu dieiant sapientem se ipso esse contentum et propter hoc amico non: indigere, desideras scire. Hoc usicitur Stilponi ab Epichiro et his, quibus summum bonum visum est anilinis impatiens. In anala igilitatem incidendiim est, si exprimere dπάθειαν Ino verno scIte voliterantiis et impatientiam dicere. Poterit idi contrarii in ei, quod significare volum is, intelligi. Nos enim eum volumus licere, qui respuat omnis inali sensum accipietur is, imisiillum possit rem emallim. Vide ergo num satilis sit alit inviilnerauileinaninatim licere aut animitin extra omnem patientiam positum. Hoc inter nos sc Stoicos) et illos interest. Noster sapiens vincit iidem incommoduni omne, sed sentit illoriina ne sentit itidem illud nobis elim plus eon1-miine est sapientem se ipso esse contentum; sed tanaen et amicum habere vult et vieiniina et contiibernalem, Planavis sibi ipse sussciat.

Haec Megarica disciplina soranulam explicans summuni bonum πάθειά idem dicetur mao φρόνησις, quae una st et comitur in sapiente.

239 Plut adv. Colot. 23. Os μην ἀλλα- επὶ Στίλπωνος τοιουτον ἐστιν. εἰ περὶ Ἀπου ὁ τρεχειν κατηγοροὐ- μεν οὐ φησι ταὐτὸν εἶναι τω περὶ ου κατηγορεῖται ὁ κατηγορουμενον, ἀλλ' ετερον μὲν ἀνθρώπρ του τί νεἶναι τον λόγον, τερον δε- ἀγαθω και πάλιν ὁ π- πον εἶναι του τρεχοντα εἶναι διαφέρει κατερου γαραπαιτούμενοι τον λόγον υ τον αὐτον ἀποδίδομεν πῖράμφοῖν οθεν μαρτάνειν τους τερον τερου κατηγο 0οθντας ). εἰ μεν γα ταὐτόν εστ τρ' ἀνθρώπω τι ἀγαθὴν κα τω ππω ὁ τρεχειν, πῶς και σιτίου και φαρμάκου ὁ ἀγαθόν και νηυία πάλιν λέοντος και κυνῖς

232쪽

rehas . IV. I, p. 20 sqq.

τὼ ποιοτικον του μ ποιητικου και ὁ γραμματικον τουμ γοαμματικου κρεῖττόν εστι, και ὁ κατα τα ειλας τίχνας θεωρουμενον κρεῖττόν εστι του μη τοιούτου ' Dδεῖν δε κόσμου κρεῖττόν εστι ποιητικον δρα και γ9αμματικόν εστιν ὁ κύσμος.

233쪽

Seripsit advorsua Zenonem Stoicum v. Diog L, II, 110. Erat igitur ex serioribus Megaricis, tomi secta, postquam Stoicis in nonnullis incitamento fuerat, mox Dacta, atque exstincta est.

5. Hac et Eretriaci. 242 Diog. I. Ii I05. Φαίδων πιεῖος μετεῖχε Σωκράτους' - ιάδοχος δ' αὐτο Πλείστανος ) 'Hλειος κά τρίτοι π' αὐτο οι περὶ Μενέδημον τον Ἐρετριέα και 'Aσκληπιάδην ὁ Φλιάσιον, μεταγνόντες ' ἀποδείλπωνος' και εως με τούτων πιλειακοὶ προσπορεs-οντο ἀπ δε Μενεδήμου Ἐρετριακοί.

a D inco dialogis Pnaedonis, Pressor inius Ruen 1846, p. 391 - 399. Do tactrina incertum est. o natur Ieriauaritio una cum Eretriacis, qui solent cum Megaricis coniungi. - , CLDiog. L. II, 126 134. Menedemus nil scripti olimsisse nareaturin 136. Nouilis amicitia Asclepiadis Menedonia iv. 137, et insignis uo in pndosopniam serenantur amor; tnen. IV, p. 168. Menedemus patria quoque aereuatiar, quam regeDat tempore primorum Alexandri successoriri uamae ad Ol. 12b, 3. s. Diog Ii. H, 14 sqq. et de extremis Menedemi temporiuus Mepe in nilo

SuDest enuntiatum Stilponis, quod assem in n. 239.

244 Plut de Viri Mor. 2. Μενέδημος μεν Ἐξ ρετρίας ἀν1 ρει των ρετῶν και ὁ πληθος και τα διαφοράς, ῶς μιας οσης και χρωμένης πολλοῖς νύμασι τογα αὐτο σωφροσυνην και ἀνδρείαν και δικαιοσύνην λέγεσθαι, καθαπερ βροτον καὶ ἁνθρωπον. Cic. Acad. r. II, 42. Amenedemo autena, lod is Eretria fuit, re-

234쪽

irriaci appellati; tomina omne Ion tu in mente posulim

menti acie, ita enim termereti P. EXcipiunt nae veru ea, quae supra apposita sunt in n. M. Nauavio Cicero retriacani liilosopniai nil niEi continuationeni Megaricae esse iudicauat et redeunt ferino eodem haec sua nostro loco assertintii placita atque Euclidis quae supra leguntur.

Diog. L. II, 35. 'Aν ρει δέ φασί, και τα ποτα 24 3τικα των αξιωμάτων καταφατικα τιθείς κα τούτων τὰ απλα προσδεχόμενος τα οὐχ απλαάν, Λει λεγων συνζμμενα και συμπεπλεγμένα.

235쪽

I. Plato.

a. o vita, eius a scripti a.

Ἀθηναῖος - - φασὶ δε και τὴν πατέρα αὐτο μάγειν εἰς Κύδρον τον Μελάνθου, λινες π Ποσειδῶνος ἱστορουνται κατα Θρασύλον' - - 2. και γίνεται ὁ

Πλάτων ως φησιν πολλύδωρος ἐν χρονικοῖς γδόν καὶ ὁγδοηκοστθ λυμπιάδι Θαργηλιῶνος βδύμν, καθ' ηνήλιοι τον πόλλωνα γενεσθαι φασί τελευτris F, ῶς φησιν Ἐρμιππος, εὐγενεθλίοις ' δειπνων τω πρῶτω ἔτει τῆς γδύης και κατοστῆς λυμπιάδος, βιοὶ ἔτος ῖν προς τοι ὁγδοήκοντα '

a Ct. Procul Tini. p. 25 sq. Solonem parii in accurate inter matomos proaVos uincrant, V. Plat. Tina. p. 20 Ε Cliaran. p. 1M A, 157 E; et claudicat etiam in ceteris illini, quod apud Diogenuin et Praculum nabetur, stemma Vortina intercedet ut aninitas inter utrianque Platonis ac Solonis, Iosapiam, coque nomine Cratias, qui crat inter triginta turannos, Platoni cognatus erat. s. C. F. Hemiann Grach. u. System d. Platon Philos. I, p. 23 sq. - , CL Clint. F. H. in ann. 29 347. Natus est Odein anno mi Pericles mortulis est, Diog. L. III, 3. D noinino Iatonis V. DIAE L. III, 4o vios citat Menag. ib. Narrant cum prius Aristoclem apponatiana misso, citide Platonem, id ni propter pectoris frontisquo latitudinein os Senec. p. 8, 27 et Olvmpiod Vit Plat. p. Me lag. p. 583. κλήθη δ' iuως διὰ δ δυο ιδρι ro D σώματος ἔχειν πiaret rata, b re orερνον καὶ ο irωπον, ς δηλοsse artaro αι ἀνακείμεναι ὐrOD εἰκονες υr φαινόμεναι. Vulg. Hores P . Od. Monac. et Vindob. 106 I res P . s. Boechis L h. h. a. Se res p. 289. - Diog. I. ἐν γάμοις. Sed et Senee Ep. 58, Clinton ad a. 347.

236쪽

δὴ γεγονώς φασίν εἴκοσιν ἔτη διήκουσε Σωκράτους '

ἐκείνου δ' πελθόντος γενύμενος κτωκαι εἴκοσιν

ἐτῶν - εἰς Μέγαρα πρὸς υκλείδην συν και λλοις τιαὶ Σωκρατικοῖς κεχώρησεν ' ἔπειτα εἰς Κυρήνην dπηλθε προς Θεύδωρον τον μαθηματικύν' κἀκεῖθεν εἰς Ιταλίαν προς τους Πυθαγορικους Φιλύλαον καὶ ἴρυ

τον ' ἔνθεν τε εἰς ιγυπτον παρα του προφήτας .

a Heraclitea philosophia a Cratylo institutua esse perhibetur, v. Aristoti Met. A, 6 Commonium est uod naris Diog. I, III, 6, CraiyInm a Platone post mortem Socratis et una cum Hemogeno apud nonym. Viti Iat. p. 13 nonduarii Hemippus Eleatico auditum esse; Plato a Leben, Schriste p. m. Iino cre-d1DIIo est eum naeo placita, leaticortina ct Pythagoreoriani , eodem tempore ovo Socrati operam dat,at percepisse, ope condis ipulorum,

Euclidis et, qui Philolaum audiverant moecis nilol. p. 104 sq. , Si minia et Cebeus. Ad Pyinagoreos Quod attinet, ausonum ouod narratur noriam disciplinam naud prius didicisso uuam uni in Italia porogrinatus sit. Meteriuri alii con plures Pytnagoreos, qui eum instituerint, enumerant, s. io de in V, 29 Diog. L. III, 6 am Platonem in no stuat Philolai libro usum esse memorant, Diog. I. ΠΙ, . - Cf. Aelian. V. H. II, 30 Praeter tragoedias etiam dithyramnos et melica carmina conuiuisse Scitur, V. Diog. L. III, 5;Αe Ian. I. I. suo ius nomine etiam nunc feriantur epigrammata, V Antnol. Pal. et Planud passim pro spuriis habenturi S cratem, auum octo Vel noVom annos sectato est, Platonem plurinia

socisso coralitur ex onopli. Mem III, 6,1. - CL Diog. L. II, 10 Sod constat Platonem tunc non XXVIII, sed XXIX et XXX amnos natum suisse. - Cic. de Rep. I, 10 16 Atriisse te erecto

237쪽

in Italiam et in Siciliam eontendisas ut Pythagorae nummisera

tenFore in his locis Pythagorae nomen vigeret, Eum se et hominiariu'thagoreia et studia tuas dedisse. s. do in I. e. Videtur Primum Cyrenas peri exisse de neodoti mastematico constat ex Theaeteto , deinde in Aegyptum. Utro Diquo matnematicis Potissimum disciplinis operam dedit, quas apprime doctus erat. Einde Italiain petiit et Siciliana, plutosopniae et omnium litterariam laudo clarissimam utra lue. Quae de Magis, naidaeis, Indis narreantur, ficta sunt omnia. s. C. F. Heman I. c. p. 1 sqq. - nuolaum eriploratum est mortuum misso cum Plato Italiam visitaret Docius libro os supra n. 100.

248 log Iri III, 18. Hi δε πεπλευκεν εἰς Σικελία 'πρῶτον μεν κατα ἐαυ της νήσου καὶ των κρατήρων, - καὶ Λιονυσιος ω μοκράτους τύραννος ει ηνὰγκασεν στε συμμίξαι τα ὁ δε διαλεγύμενος περ τυραννίδος - προσεκρουσεν αὐτω . l. δεύτερον πρὁ νεώτερον κε ιονυσ ον, αιτῶν γην καὶ ἀνθρώπους τους κατα την πολιτείαν αὐτο ζησομενους. ὁ δε καίπερ υποσχόμενος οὐκ ἐποίησεν. ενιοι δε φασι καὶ κινδυνευσαι

αὐτον ως ἀναπείθοντα Βίωνα καὶ Θεοδόταν ἐπι τλτης νωου ἐλευθερία τε καὶ Αρχυτας αὐτιν ὁ Πυθαγορικύς, ρήψας ἐπιστολὴν προς ιονύσιον, παρπήσατο καὶ διεσωσεν εἰς 'Aθήνας. 23. τρίτον λθε διαλλάξων ωνα χιονυσίω οὐ τυχῶν δε πρακτος ἐπανηλθεν εἰς την

πατρίδα

a Secundum Dionysium seniorem J ranni imaginem expressisso putatur Repuul. VIII, p. 567 sqq. re Aristot Polit V, 9, 5, Aolian. Var Hist. I, 20 Cio. Tuscul V, 20 Diod. XIV, 109. I i

nysius cum cod in cinporo cum Spartanis contra AtDonienses oedus socisset, libertate et sevcritate Platonis ostensus cum an tuam

Dello captum Spartanormi legato tradidit, qui eum in egina insula vendidit, uui Anniceris Cyrenaeus quem cavo confundas cumpnilosopno v snpra n. 212, not. eum redemisso traditur, os Diog. L. III, 20 Altera puregrinatio oro viginti annis post locumualiin, cum Plato scutor a Dion ut Dionysiuin iuniorem adiret iustigatus esseti Copiosius aeo persequitur Plutarchus V.

238쪽

monis 13 sq. Fluxerunt ex opistolis qua circumstrentur Platonis,mias rediuilo est, si non ab ipso Platone, tamen Accundum rosvore ostas compositas osse, C. F. Heman I. c. p. 23 smi. Videntur autem Plato eius pie familiares speravisse fore ut Dionysius adolescens, non malo cordatus sed prave educatus, Philosophia perdiscenda ad incliores iuges , Mi posset, ut ait ipso Plato de gg. IV, p. 709 E qii optinuuno statori civitatis constituen laeansam dari, iando tyranuuin invenerat adoli secutor a satis Doriac ad iliscendum et agendum indolis. De Archyta Tarentino, supran. 100.

eipiebant discipuli, Aristoteles, peusippus, Xenocrates, Heraclides, Bestiaeus undis dictae I aγραφοι συνουσίαt, V. Simpl. hys sol. 32b. 104 di, sive uγραφα δόγμαra, Arist. Pnys IV, 2, s. Brandia perduis Aristoti iuris p. 34M. Hando derie h. d. r. -R5m. Philas II, 1, p. 180. Ex posterior Ioeo siniti Aristoteleni patetaeroamata iudicasso nil nisi aliam formam citisdem qua vuIgo ineolloquiis tradita suerat doctrina continere. Sed Malogi longo

Saepius an eo laudantur.

239쪽

250 Dionys Hal de Compos Vector. 25, p. 208.

V δε Πλάτων τους αυτο διαλόγους κτενίζων καὶ βοστρυχίζων καὶ πάντα τρόπον ἀναπλέκων οὐ διέλιπενδγδοηκοντα γεγονδες ἔτ' πασι γαρ δή που τοῖς φιλολύγοις γνώριμα τα περὶ της φιλοπονίας ἀνδρος ἱστορούμενα, τὰ τ ὰλλα καὶ ὁ καὶ τα περὶ την δελτον η τελευτήσαντος του λἐγουσιν είρεθῆναι ποικίλως μετακει- μινην την ἀρχὴν της πολιτείας ἔχουσαν τήνδε ἡ Κατέβρο σε εἰς Πειραι μετὰ Γλαύκωνος του Αρίστωνος .Cf. Quintil. Inst. Orat. VIII, 6, 4 Eupnorio et Panaetius ap. Diog. L. III, 27. Iteratis illis curis consentaneum est non modi sermonem sed etiam sententi immutatas esse nequo constitisseant mortem Platonis unde perspicuum est uani luDrioum sit ox ipsis dialogis do tempore ovo singuli prodierint iudicare. De ouo pauca sunt a veterinus tradita. Pnaem una primum Platonia opus esse testantur Diog L, III, 35, lymp. V. Plat. p. 584, Usidem vivo Socratis editum ire L. III, 3b, nonyna. V. Plat. p. 13. Alia narratio exstat apud Athenaeum I p. 60 D, uuae si vera est, Gorgias non diu post moriem Socratis editus fuerit. Mespostremum opus putabantur Diog. III, 37. Bona soriuna factum, ouod rarum est in litteris Graecis, ut quae scripta Platonica et riuus pro genuinas naveDantur, ea omnia aetatem superaverant , AD Aristopnano Byzantio in uilogias digesta erant, a Thrasylo et Der-eyllida in tetralogias os Diog. L. III, 6 sqq. 61 Albinus o. 6, p. 12 Fisen. Etiam oua nunc spuria haDentur omnia, praeter dennitiones, in catalogum nrasyli recepta errant. Inter recentiorea praeter Sonielemacueram os. G. IV. iisscti de Platonis Phaedro, ΚΗ. 1833, C. F. Herinan l. c. p. 343 aqq. et quae contra nos

disputantur a lucri Geaeh. d. Phatas II, p. 188 sqq. d. 2 et Brandisio m b. II, 1, p. 151-176.

2b Diog. I. III, 62. Νοθεύονται δε των διαλόγων ὁμο

yxias et Axiocnus, Accpnali insuper et dialogus. περι ρε- re tribuonantiu Aescnini Socratico, v. Diog. L. II, 60 Suid. s. v.

' Vulg. κέφαλοι η Σίον ψοι Singularis est in cod Monae et

240쪽

At is, et 'A Droς est. Sed ex Eryxia Aesoninis via a veteritius citantur, ea in nostro Eryxia non inveritantini' v. Mironno P e ue remarῬι histram 'es et sim re pur ea dialogues dias ora ses. in m. d. - μομ. 1820 p. 673 sq. me Aeepnalis Suicta v. Aioris ης καὶ ο - τμενοι Ἀκέφαλοι h. e. ii axe inuit prooemiο Φαοων, Πολυαινος, ράκων Ερνξως, περὶ αPErῆ , ρασωrραrος, Σκυθικοί ad suos septem si addidem dia- Iogum περὶ δικαίον, osmerinan l. o. p. 415 579, inciuntur octo. Ac eundem Aesoninem etiam Alcibiados II. a nonnullis reserebariir, Rhi alias Xenopnonti rivulus v. Diog. i. II 61. 62 Asten V, p. 220 C XI, p. 506 C. Anter astas in eatalogum receperat Thra-sUria, dubitana tamen an sint adulterini Diog. I. IX, 37. Dub Latiatur Etiam de Hipparcno v. Aelian V. II. VIII, 2. Porro Leges nonnulli a Philippo Opuntio ex tauulis cereis transscriptas esse tr itiderunt, eiusdemque lillippi pinoinis esse putatiatira , . infra

n 288, not. Ad omnem quaestionem cum plui linum valeat Aristotelis au toritas, attinebit os diti logos numerare, uomam hie

meminit. AEt creberrini quidem altilantur Timaeus et RespuDlica, velut Phys IV, 2 Pol. II, 1 te Praeterea citantiu : naedo, Mo-toor. II, 2 de Gen. et Core. II, 9 ex Convivio mitio Aristopnanis,

Pol. II, 4 Leges, lib. II 6 7 9 Meno, Anal. r. II, 21, Anal. post I, 1 Gorgi , Sopli. El. 12; uistyllenius, ib. 20 Hippias minor, M. A, m Meatexenus, net. III, 14. me ceteris quiuus Aristoteles in Platonis doctrina descridenda tonatur sontivus do-oue eius auctoritatio in Platone indicando recto aestimanda sTrondelenDum Platonis de deis et numeris doetrina ex Aristoti

illustrata, aps 1832; d. Zelle Platon Studim, 2 b. 1839, p. 199-291. D. De pni Iosopnia in genero eiusque partibus.

Conviv. p. 203 E. Θεῶν οέδεὶς φιλοσοφεῖ οὐδ' ἐπι- 252θυμεῖ σοφος γενέσθαι ἔστι γαρ M' εἶ τις λλος --φύς - φιλοσοφεῖ ' οὐδ α οἱ ἀμαθεῖς φιλοσοφουσιν οὐδ' ἐπι μουσι σοφοὶ γενεσθαι αυτ γὰρ τοὐτ εστι

χαλεπον ἀμαθία - μη ντα καλὸν κἀγαθὰ μηδε τρύ-

νιμ- δοκεῖν αυτ εἶναι ἱκανόν ἡκουν ἐπιθυμεῖ έμη ἰύμενος ενδεὴς εἶναι υ αν μη--τα επδεῖσθαι .Tῖνες οὐν ων πώ μυιοτίμα, οἱ φιλοσοφουντες εἰ μήτε οἱ σοφοὶ μήτε οἱ ἀμαθεῖς φλον η εφο, τουτύγε δ καὶ παιδί, τι οἱ μεταρ τοίτων - τερων .

라틴어 텍스트