Historia philosophiae Graecae et Romanae

241쪽

σοφον ιναι, φιλόσοφον δε δντα μεμξ ειναε οφο καὶ δμαθους. Auior enim ille, quem Plato licii, per pulchriam sertur ad vomam, aevi non solun ipso appetit, sed in alioritui inque animi excitare et procrearo trudet numiuaIn satiatus, Verum semper adnitens, V. Phaedri p. 249 D s*i. Conviv. p. 201 D m. insiliter veri philosophi sunt o tῆς ἀληθείας φιλοθεάμονες, ut in De Rop. V, p. 47 Ε, tametsi nunquam omnem Veritatem in hac quidem vita amplecti valeant. Solus enim deus absoluto sapiens est, Parim p. 13 C, emae nolns convenit nisi deo iam simillimis fieri pisIosophando os Phaed. p. 66 i. Theaet. p. 176 B.

253 De Rep. V, p. 4 6 E. 'inx Op εω τύδε ὁ μγνώσκων γιγνώσκει τι ' ἡδέν ου ουν μοι υπερ ἐκείνου ἀποκρίνου Ἀποκοινουμαι, ἔφη - γιγνώσκει τι Πύτερον - ει δν 'Ow πῶς γαρ αν, δν γε τι γνωσθείης Ἱκανῶς ὁ τουτο ἔχομεν, καν εἰ πλεοναχη σκοποῖμεν,οτι το μεν παντελῶς ον--τελῶς γνωστόν, ον ὰ μηδαμο πάντy γνωστον Ἱκανώματα. Elaw εἰ δε δή τιουτως ἔχει ς εἶναί τε καὶ μνεἶναι, οὐ μεταξυ αν κέ--το του εἰλικρινῶς δντος καὶ το α μηδαμ οντος; Μεταξύ. μουν ἐπι μεν Ἀντι γνῶσις ην, γνωσία δ' εξ νάγκης επὶ τεμ υτι ἐπὶ τ μεταρ δε τούτω

242쪽

- 225

μεταξύ τι α ζητητέον αγνοίας τε και ἐπιστήμης εἴ τι τυγχάνει, ον τοι-τον Πάνυ μεν οὐν υ - λέγομεν

κται δόξα και επ λλω ἐπιστήμη, κατα τὴν αὐτὴν δυναμιν κατέρα την αυτῆς. Osτως. iin. p. 5 Ε - δὴ λεκτέον ἐκείνω sc νουν καὶ δέξαν ἀληθηὶ διdτι χωρὶς γεγόνατον νομοίως τε ἔχετον τι με γαρ αὐτῶν διὰ διδατος το δ π πειθους μῖν εγγίγνεται και τι μενἀει μετα ἀληθοος λόγου - δε λογοπι καὶ το μεν κί-

- πεis Oi, τι δε μεταπειστόν καὶ του μεν πάντα ἄν-

243쪽

loco dieitur eodem sensu mi summa scientia res rε ἄλλων ἐπιστημῶν ἐπισrήμη ἐστὶ καὶ αὐr Avr g. consentaneum est ut nonnisi unam scientiam esse putemus, Sopnist. p. 257 C. μία μὲν ἐστί που καὶ ἐκείνη, o δ' ἐπί- γιγνόμενον μέρος αυrης ἔκαστον ἀφορισθεν ἐπωνυμίαν δοχει τινὰ αυτῆς ἰδία πι δι παχχα risi a tεἰσὶ λεγόμεναι - ἐπισrῆμαι. nilosopno ante ceteras arvis colendae Eunt magica et mathematica, quartim illa animiun Derat temperat et pulones sensu imbuit, De Rep. III, p. 401 C sq., 410 C sqq. naeo me uliariter pertinet ad rq διάνοιαν, qua inedia est inter opinionem et scientiani, De Rep. VII, p. 523 sqq., 33 sqq.

254 Sophist. p. 253 B. E. T δ' ἐπειδη καὶ τα γένη

προς ἁλληλα κατα τα τοιαυτα μίγως ἔχειν μολογηκαμεν α ου μεχ επιστήμης τινος ἀναγκαῖον δῶ τῶν λογων πορεύεσθαι τον ὁρ- μέλλοντα δείξειν ποῖα ποίοις συμφωνεῖ τῶν γενῶν καὶ ποῖα λληλα οὐ δέχεται καὶ δ καὶ δια πάντων εἰ συνέχοντα τ ἐστίν, στε συμμίγνυσθαι δυνατα εἶναι καὶ πάλιν ἐν ταῖς διαιρέσεσιν,

244쪽

εἰ δι' ολων τερα τῆς διαιρέσεως αἴτια ΘΕΑ Πῶς γὰρ οὐκ ἐπιστήμης δει καὶ σχεδον γε χως τος μεγίστης;

πεσόντες επιστήμην, και κινδυνευομεν πο τε τὸν σοφιστὴν πρύτερον νευρηκέναι τον φιλήσοφον SEBIL

Hῶς λεγεις, - Ἀ κατὰ νενη διαιρεῖμαι καὶ μή τε ταὐτὸν υ εἶδος ἔτερον θησασθαι μήτε τερον Οὐταί- τὰν μῶν οὐ της διαλεκτικης φήσομεν ἐπιπιαμης εἶναι;

AI NH, φήσομεω. E. Osκο- ο γε τουτο δυνα- τος δρ*ν μαν δέ- δια πολλῶν. νδ ἐκ του κειμενου χωρίς πάντη διατεταμένην ἱκανῶς διαισθάνεται. καὶ πολ-λας ετἐρας ἀλλήλων υπὰ μιας ἔξωθεν περιεχομένας, και μίαν - δι ολων πολλῶν ἐν εν ξυνημι ἐνην, καὶ πολ-λας χωρὶς πάντη διωριομένας τουτο δ' ἔστιν ἶ τε κοινωνεῖν εκαστα δύναται καὶ οπ μη διακρίνειν κατὰ γένος ἐπίστασθαι DEAL Πανταπασι μεν ουν. E. λώα

μην τό γε διαλεκτικὰ, συκέλλω δώσεις, ῶς ἐγ-αι, πλην καθαρῶς τε καὶ δικαίως φιλοσοφουντι. EA Πῶς

a Scilicet ni in sermonitius nominum alia elementa ac nomina cum allis onsociari possunt, alia non possunt, quo spectat ars grammatica similiterque in ceteris artiuus. - Sophistarum enim est Gotorica illa ad adulationem vulgi comparata, de qua v. m. p. 462 B sqq. ite lue perversa illa eristica, in sallaciis a. gumentationum et Vc bomni aucupiis posita, cuius plurima exempla reperiuntur in Eutnudomo , M. Pran Grach. d. IAN I, p. 20 sqq.0mninoquo Sopnistariti ars non ars est, qua Voro die possit, sed ἐμπειρία καὶ τριβῆ, Gorg. p. 46 B, nomis eorum eientis ostscientia, sed nillil nisi δοξασεικη ἐπιorOh, quae non Veritatem sequitur, o hominum opiniones, Soph. . 232 C. Contra malecuea, a Socrate illa sundata n. 20lὶ pra tantissima scionita est et in quo philosophi ars culminaxtino conspiciatur, ardua illa quidem et difficillinia, ei ad ioci plutosolinuit luna coinquo vivondum utique necessaria, s luiuel . p. 16 C mi. vii locus citatur infra

245쪽

Protag. p. 352 A. μι δή μοι. ω Πρωταγμα, καὶ τύδετης διανοίας ἀποκάλυψον πῶς ἔχεις πρὸς ἐπιο μην;

πότερον και τολύ σοι δοκεῖ σπερ τοι πολλοις ἀνθρωποις θ λλως δοκεῖ δε τοι πολλοῖς περὶ ἐπιστήμης τοιουτύν τε, οὐκ ἰσχυρδν μ' γεμονικον οὐδ' ἀρχικὰν

εἶναι οὐδε ς περὶ τοιούτου αὐτου δντος διανοουνται.

αλλ' ἐν σης πολλάκις ἀνθρώπω ἐπιστήμης οὐ τὴν πιστήμην αὐτου ρχειν, αλλ' ὰλλο τι, τοτε μεν θυμίν, - δε δονήν τοτε δε λύπην, ἐνίοτε δε ἔρωτα πολλάκις δεφύβον, τεχνῶς διανοοέμενοι περὶ της ἐπιστήμης σπερπερὶ ἀνδρα δου, περιελκομετης πωτων ἁλλων πάντων. αρ' οὐ καὶ σοι τοιουτω τι περὰ αὐτῆς δοκεῖ θκαλόν τε εἶναι η ἐπι τημ καὶ οἷ- ὰρχειν - ἀνθρώπου καὶ εάν περ γιγνῶσκ τις ἀγαθα καὶ τα κακὰ μηαν κρατηθῆναι υπὸ μηδε ς ωοτε ἁλλ' ττα πράττειν θα - ἐπιστήμη κελευν ἀλλ' ἱκανὴν εἶναι τὴν φρόνησιν βοηθεῖν φ ἀνθρώπω Και δοκεῖ ἔφη, σπερ συλεγεις ω Σώκρατες, και - εἴ περ τ ὰλλω αἰσχρύν ἐστι και ἐμοὶ σοφίαν καὶ επιστήμην, οὐχὶ πάντων, - τωτον φάναι εἶναι των ἀνθρωπείων πραγμάτων καλῶς γε, ἔφην ἐγώ - λέγων καὶ ἀληθη. b. p. 33 C. Hρεσθε δε εἰ ἐμνησθε ἐνίκα μεῖς ἀλλήλοις μολογουμεν

ἐπιστήμης μηδεν εἶναι κρειττον, ἀλλα τουτο ἀεὶ κρατεῖν οπου - νθ καὶ δονης και - ὰλλων απάντων ' μεῖς

δε δ' ἔφατε τῆ)ν δονην πολλάκις κρατεῖν καὶ το εἰω- τος ανθρίπου, ἐπειδὴ δε μῖν Ουχ μολογουμεν, μετατosto ρεσθ' Ost ' Πρωταγέρα τε και Σώκρατες ει μη ἔστι τομο το πάθημα δονης Θτασθαι ἀλλα τι ποτ'

ἐστὶ και τί μεις αυτ φατε εἶναι. εῖπετε μῖν. εἰ μενουν τότε ευθυς μῖν εἴπομεν τι ἀμαθία, κατεγελατε ανη-w νυν ν ἐαν μῶν καταγελατε, καὶ μῶν αυτῶν καταγελάσεσθε και γαρ μεις μολογήκατε πιοτήμης

246쪽

ἐνδεία εξαμαρτάνειν περὶ τὴν - δον αῖρεσιν καὶ λυπῶν τους ἐξαμαρτάνοντας ' ταοτα δε εστιν ἀγαθά τε καὶ κακὰ καὶ ου μόνον ἐπιστήμης, ἀλλα καὶ εἰς το πρύ-Gεν--ολο κατε τι μετρητικης φδε ἐξαμαρτανομένη πραξις ἀνευ ἐπιστήμης ἴστε που καὶ αυτοὶ οτι αμαθία πράττεται τε τουτ' ἔστι το μνης ττω εἶναι, ἀμαθία η μεγίστη. Sopli. p. 22 C. E. υλλα μην ψυ- αν γε ἴσμεν ἀκουσα πασαν - ἀγνοοθσαν. EALμύδρα γε - T γε μὴν ἀγνοεῖν ἐστιν ἐπ' ἀληθειαν--μνης ψυχρος παραφύρου ξυνέσεως γιγνομένης, ουδεν ἀλλο πλην παραφροσύνη. OEAI. Πάνυ μεν οὐν. . νυχὴν δρα ἀνύητον αἰσχραν καὶ μετρον θετέον.

Scientia igitur s. sapientia non est nisi quae in recte agendoeeritatur. Desipit qui Voluptas obnoxius est. Nemo tamen volona desipit equo peccat volens, L. Protag. p. 345 D, Tina. p. 86 D, at et supra in Socrato n. 208. Quamquam est quaedain dosipientia, quae non unu doceri qua mali hominis est et a nilosophia horrentia, resis p. 208 A. δια avr δη φαῖμεν αν καὶ τους δηοοφους μηκέr φιλοσοφεἰν, εἴτε θεοὶ δε ανθρωποί εἰσιν υr n. 25', υδ α ἐκείνους φιλοσοφεῖν ους Ουrως αγνοιαν ἔχονtas

EiitIird p. 28 D. M δε, Ἀλεινία, ἔφη, ανά- μνησόν με πόθεν τω ἀπελίπομεν. μεν οὐν ἐγωμαι, ἐνθένδε ποθέν. φιλοσοφητέον μολογήσαμεν τελευτῶν-

τες α γάρ Ναί, ἡ δ' δς , δέ γε φιλοσοφία κτησις ἐπιστημης οὐχ ειως ἔφην Ναί, ἔφη. ἴνα ποτ μαν κτησάμενοι ἐπιστήμην ὀρθῶς κτησαίμεθα αρ' οὐτο τ μεν πλοον, - ταύτην τις μει μησει Πάνυ γ φη 'Αρ' - - τι μὰς νήσειεν, εἰ ἐπισταίμεθα γιγνώσκειν περιιόντες που της γης χρυσίον πλεῖστον κατορώρυκται Ἱσως, φη Ἀλλα το πρότερον, ν δ εγώ, Θ γε ξηλέγξαμεν - οὐδε πλέον, οὐδ' ἰυνευπραγμέ-ν καὶ του ρύττειν την γῆν τι-- μῖν χρυ-

ειον γενοιτο ' στε οὐδ' εἰ τας πετρας χρυσας ἐπισταί -

247쪽

λος γίγνεται οὐδεν, οὐτε χρηματιστικῆς οὐτε ἰατρικῆς οὐτε λλης οὐδεμιὰς, τις ποιειν τι πίσταται χρῆσθαι, δε μ' - ποιήον οὐχ υτω Συνε- οὐδε γε εἴ τις ἔστι επιστήμη στε ἀθανάτους ποιειν νευ τοσεπίστασθαι η ἀθανασία χρῆσθαι οὐδε ταύτης εοικεν, φελος οὐδέν εἴ τι δει τοι πρόσθεν μολογημενοι τεκμαίρε--αι Συνεδύκει μῖν πάντα ταυτα. Toι της τινος ἀραημῖν πιστήμης ει καλε παῖ, ν δ εγῶ ελ συμπέπτωκεν ἄμα τό τε ποιειν και ὁ πίστασθαι χρῆσθαι τούτω λαν ποιν Φαίνεται, φη ' Itep. VI, p. 50 E. Πάντως αυτ οὐκ λιγάκις ἀκήκοας, νυν δε νοεις -υ διανοεῖ μοι πράγματα παρεχειν αντιλαμβα-νύμενος. οιμαι δε τοsτο μstλλον ἐπει τι γε η του ἀγαθου δέ μεγιστον μάθημα πολλάκις ἀκηκοας, ἡ και δίκαια και ταλλα προσχρησάμενα χ0ήσιμα καιγνεται. και νυν σχεδὼν οἶσθ' οτι μέλλω τostoκαι πρὸς τούτω τι αυτην οὐχ ἱκανῶς ἴσμεν εἰ δε μὴ ἴσμεν, νε δε ταύτης εἰ τι μάλιστα ταλλα ἐπισταίμεθα, οἶσθ' οτι οὐδεν ῆμῖν φελος, ῶσπερ οὐδ' εἰ τ ὰνευ του ἀγαθου'

tuni Domitis, velut in ear ne suo vertitur , . infra n 265. Ea igitur est ro is orον μάθημα . e. summum Propositum scientiaeo cognitionis eius cognitio summa sapientia Et summa latus, de quareetera ovirtutes pondi ni omnes, v. n 280 282.

248쪽

κέν τι δε λογικον δυνάμει μεν Πώπων σῶν ἀσηγύς, περὶ πολλῶν με φυσικῶν περὶ πολλῶν δὲ νικῶν οὐκ ὀλίγων δε λογικῶν διαλεχθείς - ότατα δε οἱ περὶ τινεινοκράτη καὶ οἱ πωτου Περιπάτου ἔτι δε ο ἀπωτης Στοβ ἔχονται τῆσδε της διαιρέσεως.

An aliis haec divisio ad ipsum Platonem refertur, velut a Diog. L. III, 6, ab Attio M. Euseb. r. v. XI 2 Cic. cad. I, b, ubi logica dicitur qua apud superiores dicebatur dialectioii.

Platonem in cogitando et tacito iano partitionem acquuturn esse, tametsi non aperio eam pronuntiavit, utelligitur ex a limentis mussimorum malogoriam, inter quos Timaeus sero totus cst in Dusicis, Respuulica et Leges maximam parteu, inici argumenti sunt, Parinonides, Theaetetus Sophista dialectici Dialectica nomen ad universarii philosopniana transferre solet, V. u. 254, nusicaa vero disputationes a litiosopnia quae sensu angustiore appelletur ita seiungore, ut eas non in id quod sit inquirere verum in id quod fiat, . Phileb. p. 59 A. Neque illas quaestiones aliis quam seeundum proDaDilitatem perseviendas anilia recreandi M alia eommendanda esso conset Titia. p. 9 C rava rῶν τοιου- νονδε ποικίλον ἔτι διαχυγίσασθαι τηνδεῶν εἰκόtων μυθων μεrαδιώκονr ιδεαν, si ora rις ἀναπαυσεως ἔνεκa, toυς περὶ ῶν δνrων ἀεὶ κατατιθέμενος λόγους, οὐ γενέσεως περ διaθεώμενος εἰ-rας ἡμεrαμδενον δον , rarαι, έrριον αν νοῶ βέω παιδιαν καὶ φρόνιμον ποιocro. in infra n. 267, not. D. c. Dialectio R.

Arist. Met. A - Μετὰ δε τὰς εἰρημίνας φιλοσοφίας 258 Πλάτωνος ἐπεγένετο πραγματεία, τα με πολλὰ τούτοις ἀκολουθοθσα, τὰ δε καὶ ἴδια παρὰ την τῶν ταλικῶν ἔχουσα φιλοσοφίαν δε νέου τε γὰρ συνήθης γενύμενος πρῶτον Κρατύλω κά ταῖς Ηρακλειτείοις δόξαις ώς απάντων τῶν αἰσθητῶν ἀεὶ ρεύντων καὶ επιστήμης

περ αὐτῶν οs Osσης ταμ μὲν καὶ στερον λως υπελαβεν Σωκράτους δε περ με τὰ θικὰ πραγματευομενου, περ δε της λης φύσεως οὐθεν, εν μέντοι τ0sτοι το καθύλου ζητοίντος και περ ὁρισμῶν ἐπιστή-οαντος πρῶτον τὴν διάνοιαν, κεῖνον ἀποδεξώμενος διὰ το τοιουτον πελαβεν περι τερων το 0το γιγνύμενον

249쪽

καὶ οὐ τῶν αἰσθητῶν τινος δύνατον γα εἶναι τον κοινον δρον των αἰ- ῶν τινός αει γε μεταβαλλόντων. ουτως ' μεν - τὰ τοιαυτα - δντων ἰδέας προ --

ρευσε, τα δ' αἰσθροα παρα ταπια και κατὰ ταυτα λέγεσθαι πάντα .a In anteoedontibus lixerat de Pystagoreis et Eleatis. 'M, CLquae do elementia natura disputantur Tim. p. 49 B. τούτων γαρ εἰπεῖν εκασrον, ποιον οντωλυδωρ χρη λέγειν μὰλλον η υ καὶ ποιον

καὶ βεβαίω χρήσασθαι λόγω, χαλεπύν. πῶς υν 3 rout avr καὶ πη- τί περ ναυτῶν εἰκόrως διαπορηθέντες α λέγοιμεν πρῶrον μεν, δὴ νον δωρ νομάκαμεν, πηγνύμενον, δοκουμεν λίθους - γῆν γιγνόμενον δρῶμεν, ηκόμενον δε καὶ διακρινόμενον αυδεαὐrb rosro πνευμα καὶ ἐρα, ξυγκαυθέντα δε-έρα πυρ, ἀνάπαλιν δε πυρ συγκριθεν καὶ κατασβεοθεν εις ἰδέαν ὐαπῶν αυθις ἐρος, καὶ πάλινδέρα ξυνωντα καὶ πυκνουμενον νέφος καὶ ὁμίχλην, ἐκ δε τούτωνδε -λλον ξυμπιλουμένων ρέον δωρ ἐξ υδαrος δε γῆν καὶ λίθους

καὶ οὐκ αu παγίως διωχυ ρι μενος οὐκ αἰσχυνεῖrai t εαυτόν; Item viae do sensibus albi iliscrepantibus exponuntur De Rep. VII, p. 23 B sqq. Omnino sensibus animum magis in ediri viain i vari statuit, olim sensus 3 αἴσθησις sit ea animi esseotio, qua docorpore pendeat a Ie una eum illo moveatur, Phileb. p. 34 A. to ἐν γ πάθει την ψυχὴν καὶ oῶμα κοινῆ γιγνόμενον κοιν καὶ κινεῖσθαι, αὐrην δ' ὁ ην κίνησιν ὀνομάζων αἴσθησιν οὐαπὼ τρόπου φθέγγοἱ αν. Quam copulam adeo adversam esse veritati

cognoscemiae, ut sincerus philosophus satalo illiu quo animus t neatur corporis onsoritur ViViis resolvere sibique ultro emori debeat philosophando n. e. id io vorram et puriam sit in eluis mente pura et ab omni sensuuin coniunction se rota persequendo,

250쪽

ἀληθη λέγεις, ω Σώκρατες. Cavo tamen putes omnem eum sensibus fidem atque dignitatem donegasse, ius a n. 273, D n. e. e Eno et ἰδέα proprie significat formam a speciem, quae eri ibin oculis, translato id uod mento cemitur, V. io Acad. posteri

I, 8, 30. Apud ipsum Platonem idea nonnunquan dicitur eodem sensu, ouo notio et definitio, T. De Rep. X, p. 96 A. ιδος ἁρπου ἔν ἔκαστον εἰώθαμεν τίθεσθαι περὶ καστα τὰ πολλὰ, is radrον νομα ἐπιφέρομεν. Tneaei p. 204 A. ἐχέτω δή, αδ νον φαμέν, μία ἰδέα ἐρυκάστων τῶν συναρμ-rόντων σroιχείων πνο- μένη , συλλαβη, ὁμοίως ἔν τε γράμμασι καὶ ἐν τοῖς αuοις πασιν. Phaedri p. 249 B. δε γαρ ἄνθρωπον ξυνιέναι - εἶδo u μενον, ἐκ πoues si aD oεων εἰς ἔν λογισμῶ ξυναιρουμενον. In quo

tamen avendum ne in antino tantum eius qui Cogitat existere

idem putemus, ouod ipso Plato negat Parmen p. 132 B. LM - μη τῶν εἰδῶν ἔκασro roυrων νόημα καὶ οὐδαμου αὐτῶ προσηκd ἐγγίγνεσθαι ἄλλοθι ἐν ψυχαῖς quam opinionem deinde ipga repudiat Inio hoc quam maximo Platonis doctrina a Socratis distabat, quod ille leas separatii a. redias existero docenat ouod au Ari-

ium n. 262, noti b. Quapropter Plato imaginibus, ut assolet, rem persequens ideas tanquam in alio mundo existere, neque tam omMiari quam mento pura adspici, iisque omnium sensibilium causas atque rationes contineri et para et in vita et motu atquo intellectu

praedum esse docet, L naedr. p. 247 C, Tini p. 28 A b DNq. Pnaed. p. 83 B, Sophisti p. 248 qui Iocus citatur infran. 261 , Do Rop. VI, p. 609 D, VII, p. 517 B, si et nise m

tonem ideas revera in loco aliouo posuisse opin mur recte monet Arb

θμοί. Restat ut tanquam divina et aeterii romam exempla et exstent praeter res in sensus cadentes et insint atque operentur in mentiuus et cogiuitionibus quod significat Aristoteles de An III, 4 4. και δη οἱ λέγοντες ηD DI εἶναι ὁπον ειδῶν etc., siri ira n. 343, not. c. omnibus autom ideis id coniti uno est, ut oὐσίαν quandam contineant v. o. substantiam aliquam generalem et unam,