Historia philosophiae Graecae et Romanae

271쪽

rάληψιν καὶ φθείρεσθαι κατὰ την μεταβολήν, sor et avr ἀληθῆ, τὰ εἴδη οἴεται ἐξ ἀνάγκης δεια εἶναι καὶ γενέσεως καὶ φθορὰς :unde apparet eum haec colligere ex illo loco , non ipsam Platonis

sententiam reser re, ut solet facere in mulus. - Pertinent naee fit ideas numeroriim s. numeros qui vocantur ideales senηrικoo, quibus quamquam identidem ominemorat Aristoteles, tamenndmodum Dacurum est, os Trendelenburg Plat docideis et numeris docis ex Aristotelo lustr. Lips 1826 p. 7 sqq. uim in Arist de n. p. 222 sqq. Brandia us Rhen. II, p. 558 587, Παγιdo. II, 1, p. 306 sqq. Zeller Platon M. p. 239 sqq. die Phil . d. Grieehen I, p. 211 m Magnum et parvum rο μέγα - roμικρόν Plato vocabat quod Pythagorei et cum illis ipso in Philebo

p. 23 C sqq. dixerat infinitum . . materiam, quam propterest et dyadein Vocauat, magno scilicet et parvo una notione comprenem

272쪽

Gograude recenti irilius 'uiagoreis et Platonicis admodum celebrata es. Trendetonburg I. c. p. 48 sqq. Brandis Hanaz II, 1, p. 310, et supra n. 110, not. a infra n. 297 o 298 Hoc igitur

magnum et parvum ad numeros deales ex idois efficiendis quo-dian modo pertinuerit nam interpretati vertormin ἐξ ἐκείνων γὰρ ω.eontroversa est, os Bonita ad Metapli. p. 93ὶ nuinem vero idoalea deindo deis ipsis et uineris mattiematicia ita interposuit, ut ut numeromina disserentias et corporum spatia inde derivaret, os Arist.Met. Ν,3 τοι δὲ τὰς ἰδέας τιθεμένοt ro pro μὲν ἐκφεt ει ποιο0oe

Addo Aristi do n. I, 2, 7, unde etiam varios scientiae gradus numeros relatos esse apparet ror Dro ν δ τρόπον καὶ 2όσων ἐν r τιμαλ ην φυχην ἐκ τῶν στοιχείων ποιεῖ γ νώσκεσθαι γαρ

ἀριθμοὶ ουτοι τῶν πραγμάrων. mathematicis numeris deales ita dissere docebat, ut ideales συμβληro essent emae ulla de-

eadem procoderent.

Tim. p. 47 E. 2 μεν οὐ παρεληλυθότα των εἰρη- 267 τε καὶ ο συστάσεως ἐγεννήθη- νο δὲ νάγκης ει το τ πείθειν αὐτhν τῶν γιγνομένων τὰ πλειστα ἐπὶ το βέλτιοτον γειν, ταέτη κατὰ ταμά τε δι' ανάγκης -τω-

μένης π πειο ς ἔμφρονος οsτω κατ' ἀρχὰς ξυνίστατο δε τι πὰν . p. 4 Ε. N δ' ὁ αὐθις αρχὴ περὶ τοΡπαντὸς ἔστω μειγνως της πωσθε διρρημένη τότε μεν γαρ λ εἴδη διειλόμεθα - δε τρίτον ὰλλο γένος ήμω

273쪽

δηλωτέον τα ιμ γα δύο ἱκανὰ ἡν ἐπὶ τοις ἔμπροσθεν λεχθεῖσιν ῖν εὐῶς παραδείγματος εἶδος έποτεθεν, νοη-

τον και ἀεὶ κατα ταλα δν, μίμημα δε παραδείγματος δεύτερον γενεσιν ἔχον καὶ ὁρατόνh τρίτον δε τότε μεν

ο διειλύμεθα, νομίσαντες τα δύο ξειν ἱκανῶς, - δε λύγος ἔοικεν εἰσαναγκάζειν χαλεπον και ἀμυδρὰν εἶδος ἐπιχειρεῖν λύγοις ἐμφανίσαι τίν ουν ἔχον δύναμιν καταφύσιν έτι ποληπτέον τοιάνδε μάλιστα, πάσης ειναι γενέσεως ποδοχὴν αὐτὴν οἱον τι νην .

δυPar avr ἐκεινα, ἐφ' οἱς πουδάζομεν, μόνα κατανοεῖν οὐδ' υλαβεῖν οὐδ' ἄλλως πως μεrασχεῖν. Necessaria causa dicitur otianir ξυναδειον, Tini p. 46 C, Polit p. 281 C, Vel id sine quo vera causa non esset eausa V. Pliaed. p. 99 A mii locus citatur n. 263, not. b. - Ideas dicit c res sensivus apparentes, . n. 266, not. a. Illas Tini p. 27 D lixerat ro P αεί, γένεσιν οὐκ ἐχον, νοήσει μεrὰχόγου περιληπrb αεὶ κατὰ αὐra or, has o γιγνόμενον μεν ἀεὶ

a deo ita compositum esse fingit, ut et aeteriaitas idearum et certae numerorum rationes in eo conspiciantur. In PnHeu p. 2 B idea

in cuius rationi laus atque primorilis expediendus totus Timastiis la- norat, multa sabuloso narrans et prGDabiliter duntaxat, non ad exactam scientiam naturiim remini aperiens, Diod ipso identidem naο-nci, V. p. 29 B. δε υν περί εἰκόνος καὶ περὶ το παραδεμ

tac rostων αὐτῶν καὶ ξDγγενεις νrας κri. cf. supra n. b7, not. o Semlitur locus celenommus de prima materia, multis illa similibus a Platono signincata magis quam descripta et definita. Primum emae viatuor illa elementa sibi ita constare demonstrat, ut certas si qualitates attribuas oporiere ante sis subiectum esse aliquid, unde ipsa et quae calida Digida alba nigra appellentur exstiterant . . Velnti nateriam ab artifico in militas

274쪽

undo satis apparet Platonem materiae risininio sunstantiani traDuisse,qnae solariun ideariim est, sed speciem tantummodo fallaecin quippo quae sit nihil nisi receptaculum atque spatium remam ea condicione procreatariim ut sint alicubi. Neque Aristoteles aliter conanicinorat de materia Platonis, etsi romovendni quod do suo adiecit, veIut

Nihilominus si in rem inmitras, nane ipsam materiam, quam ante mundunt creatum Oxstitisso significat tin. p. 52 D n. 269, noti a), necessariam illam causam esse concedas oportet, quam divinae causa opponit et unde imperfecta omnia in mala pullulasso significat, L noti a et insta n. 72, not. g.

ῆτι ποτε μομαζόμενος μάλιστ' αὐδέχοιτο τουν μῖν μο--σθω σκεπτέον δ' οὐν περὶ αυτου πρῶτον, περ μύκειται περὶ παντὁς εν ἀπο δεῖν σκοπειν, πότερον ην ἀεί, γε- 17

275쪽

ἀρξαμενος νεγονεν ' ὁρατος γαρ πτύς τε ἐστι και σῶμα ἔχων, παντα δὲ τα τοιαυτα ἰύθη τά τὰ δ' αἰσθητά, δύρνπεριληπτα μετα αἰσθήσεως γιγνύμενα καὶ γεννητὰ φάνη.τω - γενομεν φαμεν υπ' αἰτίου τινὴς νάγκην εἶναι γενεσθαι τον μεν ουν ποιητhν καὶ πατέρα τουδε του παντος ευρειν τε ἔργον καὶ ευρόντα εις πάντας δύνατο λεγειν τόδε ν ουν πάλιν επισκεπτίον περὶ του προς πότερον των παραδειγμάτων ὁ τεκταινόμενος ἡτον ἀπειργάζετο, πύτερον προς το κατα ταλα καὶ σαέτως

ἔχον φορο τ γεγονος εἰ μεν δη καλός εστιν δε κύπος ο τε δημιουργος ἀγαθός, δηλον ς προς τι ἀχιον ἔβλεπεν εἰ δε ο μηδ' εἰπεῖν τινι θέμις προς- γεγονός παντὶ δη σαφε δτι προς το ἀχιον ' ὁ μεν γαρ κὰλ-

λιστος των γεγονότων, ὁ δ'Ἀριστος - αιτίων ουτω

δὴ γεγενημενος πρὸς το λύγω καὶ φρονήσει περιληπτον καὶ κατα ταὐτὰ ἔχον δεδημιούργηται

D Lere. X, p. 885 E sqq.269 Tini p. 29 D. εγωμεν δη ὁ ην τινα αἰτίαν γενε-

σι καὶ τ παν τόδε ὁ ξυνιστα ξυνεστησεν ἀγαθὸς ην, ἀγαθω δε-έδεὶς περὶ οὐδενος οὐδέποτε ἐγγίγνεται φθόνος τούτου δ' κτος ων πάντα ὁ τι μάλιστα γενέσθαιεβουλήθη παραπλησια εαυτο. ταύτην δὴ γενέσεως και

276쪽

κύσμου μάλιστ' ει τις ἀρχην κυριωτάτην παρ ἀνδρῶν φρονίμων ποδεχύμενος ρθότατα ἀποδέχοιτ' - βουλη- θεις γαρ ὁ θεος ἀγαθὰ μεν πάντα, λαθρον δε μηδενεῖναι κατὰ δύναμιν, λω δη παν οσον ὴν ὁρατον παραλαβων οὐχ ἐσυχίαν γον ἀλλα κινούμενον πλημμελῶς καὶ ἀτάκτως , εἰς τάξιν αὐτο γαγεν ἐκ θ ἀταξίας

ήγησάμενος κεῖνο τούτου πάντως μεινον θέμις δεχίτη οὐτ' ἔστι τω ἀρίστω δργυλλο πλhν, κάλλιστον λογισάμενος οὐν ευρισκεν ἐκ των κατὰ φύσιν ὁρατῶν δεν ἀνύητον του νουν ἔχοντος ολον ολου κάλλιον ἔσεσθαί ποτ' ἔργον, νουν δ' ὁ χωρις ψυχῆς δύνατον πα-οαγενέσθαι τω δια δ' ὁ λογισμον τόνδε νουν μεν ἐν ψυχει ψυχρο δε ἐν σώματι ξυνιστὰς το παν ξυνετεκταίνετο οπως τι κάλλιστον εἶ κατὰ φύσιν ριστύν τε εὐγον πειργασμένος. sτως οὐ δη κατὰ λόγον τινεἰκότα ' δεῖ λέγειν τένδε τον κόσμον ζωον ἔμψυχον ἔννουν τε τῆ ἀληθεία διὰ τον του θεο γενέσθαι πρόνοιαν.

. Dicit materiaIn quam ante mundum creatum elementoriunquasi vices ostendisso rumultuario commotam narrat im. p. 52 D.

την ἡ δη γενέσεως ι νην γραινομένην καὶ πυρουμένην καὶ ὰς γης ε και ἐρος μορφὰς δεχομένην, καὶ ὁσα ἄλλα τούrοις πάθη

ξυνέπεrαι πάσχουσαν, avroδαπην με ἐδειν φαίνεσθαι, δια δἐ toμηθ' ὁμοίων δυνάμεων μήτε ἰσορρόπων ἐμπίπλασθαι κat' υδὸν αὐτῆς ἰσορροπειν, λὶ ἀνωμάλως πάνr' αλαντουμέi ην σε εσθαιμεν υπ' κείνων αυτήν, κινουμένην α πάλιν ἐκεῖνα σείειν. s. p. 6 B, Polit p. 273 B, ubi uern cnaoticam quandam materian ante mandum a deo crearum extitisse ponu. - , Do intellectu nonnisi in anima existente v. supra n. 264, not. b. Anima mundi est tilem is in nilovo dieitur tδ πέρας, mi infinitum ad certas

numerorum proportiones revocatur, V. R. p. 25 D. η ros o

καὶ διπλασίου φυσιν καὶ ὁπόση παύει πρὸς λχηὶ τἀνανrία διαφόρως ἔχονrα, συμμεrρα ἡ καὶ συμφωνα ἐνθεῖσα ἀριθμον περγάζεται Θ pertinent quae Aristoteles dioi τὰ μαθηματικὰ ων

πραγμάrων, . supra n. 266. Quapmpter omnia ius compositio Reeundum mathematicas propositiones describitur. V. Tim. p. 3b A.

277쪽

270 1m. p. 34 Λ. υτος δὴ πὰ δντος αεὶ λογισμος θεο περὶ τὸν ποτε ἐσόμενον θειν λογισθεις λεῖον καὶ ὁμαλὸν παντα καὶ ἐκ μεσου ἴσον καὶ ὐλον κά τελεον ἐκ τελέων σωμάτων σῶμα ἐποίησε . ψυχ ν δ εἰς τομέσον το θεις δια παντός τε ἔτεινε κά ἔτι ἔξωθεντο σῶμα αὐτη περιεκάλυψε ἡτν', καὶ κύκλω δὴ κυκλον στρεφομενον οὐρανον ενα μόνον ἔρημον κατεστησε δι' ἀρετὴν δε αὐτον αυτ δυνάμενον ξυγγίγνεσθαι καὶ δενος τέρου προσδεύμενον γνώριμον δε καὶ φίλον

a Id copiosius exponitur ini. p. 31 B sis Corpora, ex quibus constat mindus, sunt quatuor elementa, quorum numeri ess1-oitur eo uod corpus abeat quatam superficies quae secundum Pythi agoreos referiantur ad conpori regularia, praetor uuam quod Odeoaedio rovocatur ad Honosam figuram universi Tini p. 31m sq., 53 i. s. oecκn: Explicatur Platonica oorporis mundani Drica conflati ex elementis geometrio rasione concinnatis, Holdeib. 1809. Ita comparatus ni us nulla re eget extra se ipsum posita;

oritur ex ipso maidquid vel agit e patituri Propterea nequo menDuris praeditus est, animalia, neque dissolvi potest nisi per deum, qui dissolvet eum nunquam, quippe pulcher rimum et quo uinpotest esse concinnius, ib. p. 32 C, 38 B, 41- - b Per totum

igitur mundum animam commeare, exurinsecus otiis ciruta lare eum et tanquam constringere finiatu simulter atque nilolaus os

Boechli Mol. p. 151 171. Ipsa autem, qua eius natura os ἐκτης αὐτου καὶ τῆς θατέρου φυσεως ἔκ- ουσίας,ο osita, non modo sentit sensiuilia et opinatur opinaudia, sed scientiae quoque

278쪽

Titan. p. 37 . Ω δε κινηθεν αὐτὰ και ζῶν ἐνενό σε 271 τῶν ἀχίων θεῶν γεγονος ἀγαλμα ὁ γεννήσας πατήρ, ηγάσθη τε καὶ εDφρανθεὶς ἔτι ὁ μαλλον μοιον προς το παράδειγμα πενόησεν ἀπεργάσασθαι καθάπερ υναμ τυγχάνει ζωον ἴδιον, κά τόδε το πὰν ουτως εἰς

δυναμιν πεχείρησε τοιουτον ἀποτελεῖν. μεν ουν του ζωου φυσις τυγχανεν ουσα αἰώνιος και τομο μεν δητω γεννοτω παντελῶς προσάπτειν οὐκ ην δυνατόν εἰκῶδ επινοεῖ κινητύν τινα αἰῶνος ποιησαι, και διακοσμῶν

ἄμα οὐρανὼν ποιεῖ μένοντος αἰῶνος ἐν νι κατ' ἀριθμὀν ἰοθσαν αἰώνιον εἰκόνα τομον οὐδη χρόνον νομάκα- μευ. Ib. p. 38 C. II χυν λόγου και διανοίας θεοO τοιαύτης προς χρύνου γενεσιν, να γεννηθνχρύνος ῆλιος και σελήνη και πεντε λλα στρα, ἐπικλην χοντα πλων ἁ εἰς διορισμὰν και φυλακὴν ἀριθμῶν χρόνου γεγονε.

Tempus igitur una cum coelo ortum est. Quod ut nosceretur deus octem fixamin stellarum fecit et solem, lunam et mihique pl-etra diversosque lis motus tribuit a motibus et octibus animas muniti repetendos, p. 36 C sqq. Deniquo ut evidens esset mensura motuum coelestium, lumen deus in solo accendii, terram oro, stram inauror o nutricem, in messio stare voluit inaniolam, . p. 39 m. cs Booch in or ad nilolaum n. 118, not. b, citato et eiusLinterfuehum n lib. d. osm System dra Platon, ecl.

Tini p. 3 D. M τα μεν ἄλλα δη μεχρι χρύνου 272γενέσεως ἀπείργαστο εἰς μοιύτητα φ περ ἀπεικάζετο τω δὲ μήπω τὰ πάντα ζῶα ἐντὸς αυτο γεγενημένα περιειληφέναι , ταύτη ἔτι εἶχεν ἀνομοίως τουτο δὴ το

279쪽

κατάλοιπον ἀπειργάζετο αfτο προς Θ του παραδιίγματος ἀποτυποέμενος φύσιν. περ υ νους ἐνούσας ἰδέας - ἔστι ζωον, οἷα τε νεισι καὶ οσαι καθορα τοιαύτας καὶ τοσαύτας διενοήθη δεῖν καὶ τόδε σχεῖν εἰσὶ

δε τέτταρες, μία μεν οὐράνιον θεῶ γένος, δε- δε πτηνον καὶ ἀεροπόρον, τρίτη δε ἔνυδρον εἶδος, πεζον δὲ καὶ

χερσαῖον τεταρτον. b. 4 A. πεὶ δ' ουν πάντες ὁσοι τε περιπολουσι φανερῶς καὶ ὁσοι φαίνονται καθ' οσον νεθέλωσι θεοὶ γένεσιν σχον ' λεγε προ αυτους ὁ τόδετο παν γεννησας τάδε Θεοὶ θεῶν, ω εγῶ δημιουργος πατήρ τε ἔργων δ δι' ἐμου γενόμενα δευτα ἐμοO, εθέλοντος το μεν ουν δ' δεθεν παν λυτόν, τύ γε μην καλῶς άρμοσθεν καὶ ἔχον ὁ λυειν ἐθέλειν κακοθ. δι καὶ επεί περ γεγένησθε, ἀθάνατοι μεν οὐκ εστε οfδ'Ἀλυτοι το πάμπαν, ο τι με δη λυθήσεσθέ γε οὐδε τεύξεσθε θανάτου μοίρας της ἐμῆς βουλήσεως μείζονος τι δεσμο καὶ κυριωτέρου λαχόντες κείνων οἷς ο ἐγίγνεσθε ξυνεδεῖσθε. - ὁ ο λέγω προς μας ἐνδεικνύμενος, μάθετε θνρο ἔτι γένη λοιπα τρ ἀγέννητα το ἴ- των ὁ μὴ γενομένων ουρανος τελhς ἔσται τα γαρ ἄπαντα εὐαει γένη ζώων οὐχ εξει δει δε ε MLλει

τέλεος κανῶς εἶναι δι' ἐμο δε ταυτα γενόμενα καὶ βίου μετασχύντα θεοῖς ἰσάζοιτ' ει. ν ουν θνητά τε ντ τε πὰν τόδε ντως ἄπαν τρέπεσθε κατα φύσιν μεῖς

ἐπὶ την - ζώω δημιουργίαν, μιμούμενοι την μῖμδύναμιν περὶ τὴν μετέραν γένεσιν καὶ καθ' ὁσου μὰν

τῶν ἀθανάτοις ὁμώνυμον εἶναι προσήκει, θεῖον λεγύ- μετον γεμονου ἐν αὐτοῖς των ἀεὶ δίκη καὶ μῖνεθελόντων επεσθαι σπείρας καὶ παρεάμενος ἐγ-παραδῶσω τι δὲ λοιπον μεις ἀθανάτω θνητον προσυφαίνοντες, ἀπεργάζεσθε ζῶα καὶ γεωνατε τροφήν τε διων- τες ξάνετε καὶ φθίνοντα πάλιν δέχεσθε. -τ' εἶπε καὶ πάλιν ἐπὶ τον πρότερον κρατηρα εν 4bὰ- παν- τος ψυχην κεραννυς ε ιο ' - των πρύσειν υπόλοιπα

280쪽

κατεχεῖτο μίσγων τρύπον μέν τινα τον αὐτόν, κηρατα δ' οὐκέτι κατὰ ταμα σαυτως ἀλλα δεύτερα και τρίτα.

ξυστῆσα δε- παν διεῖλε ψυχὰς ἰσαρίθμους τοῖς ἄστροις ἔνειμε θ' κάστην προς καστον, και ἐμβιβά- ως ἐς Οχημα - του παντὸς φύσιν ἔδειξε ' νόμους τε τους εἱμαρμενους εἶπεν αὐταῖς, ὁτι γένεσις πρώτη μεν ἔσοιτο

τεταγμενη μα πασιν. - μή τις ἐλαττοῖτο υπ' αὐτοθ δέοι δε σπαρείσας αὐτας εἰς τα προσήκοντα κάστοις εκα-

στα δργανα χρύνου φsνα ζώων το θεοσεβίστατον, διπλῆς δε μύης της νθρωπίνης φύσεως το κρεῖττον τοιουτον εἴη γένος δ και ἔπειτα κεκλήσοιτο ἀνηρ ὁπότε δη σώμασιν ἐμφυτευθεῖεν ἐξ ανάγκης, και τι μεν προσίοι τι δ' πίοι το σώματος αὐτῶν πρῶτον μὲν αἴσθησιν ἀωαγκαῖον εἴη μίαν πασιν ἐκ βιαίων παθημάτων ξύμφυτον γίγνεσθαι, δεύτερο δε δονη καὶ λύπον μεμιγμενον ἔρωτα, προ δε τούτοις φύβον κά θυμον σα τε πd-μεν τοῖς κά ὁπόσα ἐναντίως πέφυκε διεστηκέτα ' ων εἰ μεν κρατήσειαν, εὐδίκ βιώσοιrτο, κρατηθεντες δε αδικία. καὶ ὁ με εντον προσήκοντα βιους χρύνον, πάλιν εἰς τὴν του ξυννύμου πορευθεὶς οικησιν στρου βίον ευδαίμονα και συνήθη εξοι σφαλεις δὲ τούτων εἰς γυναικὁ φύσιν ἐν τη δευτέρα γενεσε μεταβαλοῖ μηπαυέμενος δὲ ἐν τούτοις ἔτι κακίας τρύπον ν κακύνοιτο, κατα την ὁμοιύτητα ης το τρόπου γενεσεως εις

τινα τοιαύτην ἀει μεταβαλο θήρειον φύσιν , ἀλλάττων τε οὐ πρύτερον πόνων λήξοι, πριν το ταὐτου και ὁμοίου περιύδω τη ἐν ει ξυνεπισπώμενος τι πολυν χλον και στερον προσφύντα εὐπυρος και δατος κά ἀερος

κά ρος, θορυβώδη και λογον οντα λόγω κρατήσας εἰς τ της πρώτης και αρίστης ἀφίκοιτο εἶδος ξεως Βια-

θεσμοθετήσας δε πάντα αὐτοις αθτα, να της ἔπειτα εἴη κακίας κάστων ναίτιος σπειρε του με εἰς γῆν,

τους δ' εἰς σελήνην του δ' εἰς ταλλα δύα ργανα χρύ- ωου. τ δε μετὰ τον μύρον τοῖς νεοις παρεδωκε θεοις